UZASADNIENIE

Powód Z. K. wystąpił z powództwem przeciwko P4 sp. z o.o.
w W. o:

1) ustalenie, że pkt 15 „regulaminu oferty promocyjnej internet elastyczny” w dziale „szczegółowe warunki oferty” jest sprzeczny z ofertą internetu elastycznego, z ideą internetu elastycznego, którego zasadą jest – korzystasz – płacisz, nie korzystasz – nie płacisz,

2) ustalenie, że żaden punkt regulaminu nie może anulować, nie może unieważnić umowy,

3) ustalenie, że żaden punkt regulaminu nie upoważnia operatora do zaprzestania transmisji danych zgodnie z umową,

4) ustalenie, że umowa (...) zawarta w dniu 6 czerwca
2016 roku przez żadną ze stron nie została wypowiedziana,

5) ustalenie, że zgodnie z kodeksem cywilnym umowa, która została zawarta w formie pisemnej może być skutecznie rozwiązana tylko w formie pisemnej,

6) ustalenie, że umowa (...) zawarta w dniu 6 czerwca
2016 roku nadal obowiązuje,

7) ustalenie, że firma P4 sp. z o.o. nie wywiązuje się z umowy (...) zawartej w dniu 6 czerwca 2016 roku,

8) nakazanie ponownego podłączenia przez firmę P4 sp. z o.o. numeru (...)
w ramach umowy (...) zawartej w dniu 6 czerwca 2016r.,

9) zasądzenie rekompensaty finansowej w kwocie 1.000 złotych za niewywiązywanie się z umowy (...) zawartej w dniu 6 czerwca 2016 roku.

W uzasadnieniu swojego stanowiska w toku procesu powód wskazał, że pozwany zaprzestał świadczenia mu usług wynikających z w/w umowy bez dokonania jej wypowiedzenia, a skoro umowa była zawarta w formie pisemnej, to powinna być wypowiedziana również w formie pisemnej.

W odpowiedzi na pozew pozwana P4 sp. z o.o. w W. wniosła
o oddalenie powództwa w całości, a także o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że w dniu 6 czerwca 2016 roku powód zawarł
z pozwaną umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych dostępu do Internetu dla numeru (...) w ramach Oferty Promocyjnej Internet Elastyczny. Integralnymi elementami umowy, których znajomość powód potwierdził własnoręcznym podpisem, były: Regulamin świadczenia usług (...) dostępu do Internetu przez P4 sp. z o.o. dla Abonentów, Regulamin Oferty Promocyjnej Internet Elastyczny oraz Cennik Oferty Internet Elastyczny. Pozwana podniosła, że świadczyła powodowi usługi prawidłowo zgodnie z treścią zaakceptowanej przez niego umowy. Od momentu jej zawarcia do listopada 2016 roku powód korzystał nieprzerwanie z usług pozwanej, przy czym kolejna transmisja danych została przez niego uruchomiona po ponad roku. Po tym okresie pozwana zaprzestała świadczenia usług w dniu 26 lutego 2018 roku z uwagi
na fakt, że przerwa w korzystaniu przez powoda z transmisji danych była dłuższa niż
6 następujących po sobie okresów rozliczeniowych – zgodnie z pkt III ppkt 15 Regulaminu Oferty Promocyjnej Internet Elastyczny. Pozwana wskazała także, że powód nie wykazał nienależytego wykonania umowy, a nadto że poniósł jakąkolwiek szkodę.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 6 czerwca 2016 roku w M. Z. K. zawarł
z P4 sp. z o.o. w W. umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Przedmiotem umowy był dostęp do Internetu dla numeru (...) w ramach Oferty Promocyjnej Internet Elastyczny. Integralnymi elementami umowy były: Regulamin Świadczenia Usług (...) dostępu do Internetu przez P4 sp. z o.o. dla Abonentów, Regulamin Oferty Promocyjnej Internet Elastyczny oraz Cennik Oferty Internet Elastyczny.

(dowód: umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 6 czerwca 2016 roku
nr (...) – k. 4-6, Regulamin Świadczenia Usług (...) – k. 68-95)

W punkcie III ppkt. 15 Regulaminu zawarte zostało zastrzeżenie, że w sytuacji,
w której abonent zawarł umowę lub aneks do umowy na czas nieokreślony w ramach Oferty Promocyjnej, a nie korzysta z transmisji danych przez okres 6 następujących
po sobie okresów rozliczeniowych, operator zastrzega sobie prawo do zaprzestania świadczenia usług telekomunikacyjnych i innych usług świadczonych na rzecz abonenta.

(dowód: Regulamin Świadczenia Usług (...) – k. 68-95)

Od momentu zawarcia umowy z dnia 6 czerwca 2016 roku do listopada 2016 roku Z. K. korzystał nieprzerwanie z usług P4 sp. z o.o. w W., przy czym kolejna transmisja danych została przez niego uruchomiona po ponad roku. Po tym okresie P4 sp. z o.o. w W. zaprzestała świadczenia usług w dniu 26 lutego
2018 roku z uwagi na fakt, że przerwa w korzystaniu z transmisji danych była dłuższa niż 6 następujących po sobie okresów rozliczeniowych. Z. K. reklamował zaprzestanie świadczenia usług, jednakże bez pozytywnego skutku.

(bezsporne, a nadto dowód: korespondencja – k. 6-16, zestawienie – k. 96)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest niezasadne i nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powód sformułował siedem żądań o ustalenie, jedno
o nakazanie i jedno o zapłatę.

W pierwszej kolejności odnieść się należy do żądań o ustalenie.

Stosownie do treści art. 189 kpc powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. Powszechnie przyjętym tak w doktrynie prawniczej, jak i orzecznictwie sądowym jest,
iż przepis powyższy ma charakter materialnoprawny i jako taki statuuje roszczenie – uprawnienie żądania ustalenia stosunku prawnego bądź prawa. Ponadto dodatkową przesłanką skuteczności powództwa z art. 189 kpc jest posiadanie interesu prawnego
w ustaleniu istnienia (ew. nieistnienia) stosunku prawnego lub prawa. Ten interes jest kategorią obiektywną, a zatem pod jego pojęciem należy w procesie rozumieć potrzebę uzyskania wyroku odpowiedniej treści, wywołaną rzeczywistym naruszeniem albo zagrożeniem określonej sfery prawnej. Musi być to jednak potrzeba obiektywna w świetle obowiązujących przepisów, tj. rzeczywiście istniejąca i uzasadniona, a nie tylko wynikająca z subiektywnego zapatrywania strony, które nie decyduje o prawnym charakterze interesu ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2000 roku sygn. akt
V CKN 29/00, publ. LEX nr 52427).

W sprawie będącej przedmiotem rozpoznania w niniejszym postępowaniu, stwierdzić należy, iż powód w zakresie żądań oznaczonych numerami 1, 2, 3 i 5 nie sprostał wymogowi konkretności żądania ustalenia stosunku prawnego. Żądania te mają bowiem charakter abstrakcyjny zmierzający niejako do konania wykładni prawa tudzież postanowień umownych. Interes prawny – jak już podkreślono – winien zaś być obiektywny i skonkretyzowany w danym przypadku, a nie może być traktowany jako pojęcie abstrakcyjne ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 3 grudnia
2009 roku sygn. akt I ACa 816/09, publ. LEX nr 628219).

W pozostałym zakresie żądania powoda zmierzały do ustalenia, że łącząca strony umowa nadal obowiązuje i nie został dotychczas wypowiedziana, a zatem pozwany winien nadal świadczyć powodowi usługi telekomunikacyjne. W tym miejscu podkreślić należy, że strony w sposób dobrowolny i pozbawiony jakiegokolwiek przymusu zawarły umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Przedmiotem umowy był dostęp do Internetu dla numeru (...) w ramach Oferty Promocyjnej Internet Elastyczny. Integralnymi elementami umowy były: Regulamin Świadczenia Usług (...) dostępu do Internetu przez P4 sp. z o.o. dla Abonentów, Regulamin Oferty Promocyjnej Internet Elastyczny oraz Cennik Oferty Internet Elastyczny. Stosownie do punktu III podpunktu 15 Regulaminu sytuacji,
w której abonent zawarł umowę lub aneks do umowy na czas nieokreślony w ramach Oferty Promocyjnej, a nie korzysta z transmisji danych przez okres 6 następujących
po sobie okresów rozliczeniowych, operator zastrzega sobie prawo do zaprzestania świadczenia usług telekomunikacyjnych i innych usług świadczonych na rzecz abonenta. Nie ulega również wątpliwości, że od momentu zawarcia umowy z dnia 6 czerwca
2016 roku do listopada 2016 roku Z. K. korzystał nieprzerwanie
z usług P4 sp. z o.o. w W., przy czym kolejna transmisja danych została przez niego uruchomiona po ponad roku. Po tym okresie P4 sp. z o.o. w W. zaprzestała świadczenia usług w dniu 26 lutego 2018 roku z uwagi na fakt, że przerwa w korzystaniu
z transmisji danych była dłuższa niż 6 następujących po sobie okresów rozliczeniowych.

Uznać należy, iż zgodnie z postanowieniami w/w Regulaminu pozwany miał prawo zaprzestać transmisji danych, a to z uwagi na spełnienie przesłanek określonych w w/w zapisie. Analizując tok argumentacji powoda stwierdzić należy, iż w jego ocenie postanowienie Regulaminu w tym zakresie było dla niego krzywdzące i nie dające się pogodzić z samą ideą Internetu elastycznego. W istocie uznać należy, iż zmierzał
on do wykazania tzw. abuzywności tego postanowienia.

Przedmiotowy regulamin stanowi postanowienia umowne, które trzeba wykładać tak jak przepisy prawa. Ponadto ogólne reguły interpretacyjne nakazują tłumaczyć postanowienia na korzyść konsumenta. Powyższe znajduje potwierdzenie
w orzecznictwie Sądu Najwyższego, zgodnie z którym przedsiębiorca jako autor tego typu regulaminów, a przy tym profesjonalista ma obowiązek sformułować je precyzyjnie.
W razie niejasności, czy wątpliwości należy je interpretować na korzyść konsumenta. Byłoby bowiem sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego, aby konsekwencje nieścisłej redakcji tych postanowień obciążały konsumenta ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 września 1998 roku sygn. akt III CKN 605/97, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 września 1993 roku sygn. akt III CZP 126/93).

Stosownie do treści art. 385¹ § 1 kc postanowienia umowy zawieranej
z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa
i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane
w sposób jednoznaczny. Zgodnie zaś z § 3 tegoż przepisu nie uzgodnione indywidualnie
są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu.
W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta. Ciężar dowodu, że postanowienie zostało uzgodnione indywidualnie, spoczywa na tym, kto się na to powołuje
(art. 385¹ § 4 kc).

Z ustalonego stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że powód jest konsumentem a pozwany przedsiębiorcą. Pozwany nie udowodnił w toku postępowania,
że uzgodnił treść punktu III ppkt. 15 Regulaminu indywidualnie z powodem. Doświadczenie życiowe wskazuje, iż regulaminy są dołączane do umowy i niewątpliwie stanowią one wzorzec umowny, o którym mowa w art. 385¹ kc. Rażące naruszenie interesów konsumenta zachodzi zaś w sytuacji, w których w rażący sposób została naruszona równowaga interesów stron umowy przez to, że jedna z nich wykorzystała swoją przewagę formułując konkretny wzorzec. Określenie "rażąco" należy stosować do znacznego odchylenia przyjętego uregulowania od zasady uczciwego wyważenia praw i obowiązków (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 14 września 2011 roku sygn. akt VI ACa 291/11, publ. LEX nr 1130440).

W ocenie Sądu analiza całokształtu okoliczności niniejszej sprawy prowadzi
do wniosku, iż brak jest podstaw do uznania, że w przypadku punktu III ppkt. 15 Regulaminu można mówić o rażącym naruszeniu interesów konsumenta. Treść tego postanowienia jest jasna i klarowna, nie nastręcza problemów interpretacyjnych. Również w warstwie merytorycznej trudno dopatrzeć się rażącego naruszenia interesów konsumenta, skoro zgodnie z zapisami w/w postanowienia przedsiębiorca zapewniał
mu nieodpłatnie możliwość dostępu do usługi transmisji danych przez okres co najmniej
6 miesięcy. Niewątpliwie była to oferta o charakterze promocyjnym i nie sposób uznać – mając na względzie zasady doświadczenia życiowego – by jakikolwiek przedsiębiorca przyjął na siebie obowiązek nieodpłatnego świadczenia usługi zapewnienia dostępu
do transmisji danych w sposób nieograniczony, a tego oczekiwał powód. Czym innym jest obiektywne pokrzywdzenie konsumenta zapisami wzorców umownych, do czego skorygowania służy m.in. regulacja z art. 385¹ kc, a czym innym wyobrażenia o ofercie
ze strony powoda. Być może takie wyobrażenie wytworzone zostało na skutek reklamy, jednakże powód nie podnosił tej kwestii, a nadto analiza taka wykraczałaby poza kognicję Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę.

Za niezasadne uznać należy również pozostałe dwa żądania dotyczące nakazania ponownego podłączenia przez firmę P4 sp. z o.o. numeru (...) w ramach umowy (...) zawartej w dniu 6 czerwca 2016 roku oraz zasądzenia rekompensaty finansowej w kwocie 1.000 złotych za niewywiązywanie się z umowy (...) zawartej w dniu 6 czerwca 2016 roku.

W zakresie żądania nakazania stwierdzić należy, iż Sąd – co do zasady – nie może zmuszać stron stosunku prawnego do jego kontynuacji, a strona bezprawnie zaprzestająca realizacji obowiązków umownych naraża się na odpowiedzialność z art. 471 i nast. kc.
W niniejszym przypadku nie dostrzeżono jednakże niewłaściwej realizacji umowy przez pozwanego.

W zakresie żądania zapłaty uznać należy, iż powód nie wykazał podstaw
do przypisania pozwanemu odpowiedzialności odszkodowawczej i w tym zakresie również odnieść się należy do argumentacji wskazanej we wcześniejszych fragmentach uzasadnienia. Nadto niezależnie od tego zauważyć należy, iż powód nie wykazał zaistnienia po jego stronie jakiejkolwiek szkody – czy to o charakterze majątkowym, czy też niemajątkowym.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd oddalił zgłoszone powództwo w całości, orzekając w oparciu o art. 189 kpc i art. 471 kc jak w punkcie I wyroku.

O kosztach orzeczono w oparciu o ogólną regułę z art. 98 § 1 i § 3 kpc, zasądzając
na rzecz pozwanego od powoda poniesione przez niego koszty procesu (pkt II wyroku).

/-/ SSR Krzysztof Połomski

Przewodniczący:	SSR Krzysztof Połomski
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Milena Urbanowicz

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE