Sygn. akt II K 1132/18
Dnia 28 marca 2019 r.
Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący Sędzia SR P. N.
Protokolant st. sekr. sąd. J. Żak
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 marca 2019 roku
sprawy przeciwko W. P. /P./, urodzonemu (...) w R., synowi J. i J. z domu P.,
oskarżonemu o to, że:
w dniu 25 października 2018 roku około godziny 11.20 na ulicy (...) w miejscowości R., woj. (...), prowadził jako kierujący w ruchu lądowym pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego marki D. o numerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości – 1,02 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu , tj. o czyn wyczerpujący dyspozycję art. 178a § 1 kk,
1. uznaje oskarżonego W. P. za winnego popełnienia zarzucanego czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 1 kk i za tak przypisany czyn na podstawie art. 178a § 1 kk wymierza mu karę grzywny w ilości 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;
2. na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat;
3. na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego w punkcie drugim środka karnego zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 19 listopada 2018 roku;
4. na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka od oskarżonego W. P. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięciu tysięcy) złotych;
5. wymierza oskarżonemu W. P. 100 (sto) złotych opłaty oraz zasądza od niego na rzecz Skarbu Państwa 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem wydatków.
Sygn. akt II K 1132/18
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.
W. P. w dniu 24 października 2018 r. spotkał się z kolegami. Oglądali tego dnia mecz, który emitowano w telewizji o godzinie 20:30. Do późnych godzin nocnych pożywali alkohol w postaci wódki i piwa. Następnego dnia tj. 25 października 2018 r. oskarżony miał w pracy urlop. Koło godziny 10:00 zadzwonił do niego pracownik, który remontował dom syna oskarżonego. Zapytał W. P., czy wywiózłby na wysypisko śmieci gruz, który załadowali na przyczepkę. Oskarżony bez wahania zgodził się.
/dowód: wyjaśnienia oskarżonego W. P. k. 59 - 60/.
w tym czasie na terenie gminy R. służbę pełnił patrol Wydziału Ruchu Drogowego KPP w B. w składzie st. sierż. M. M. i mł. asp. Ł. J.. Kiedy W. P. wracał już z wysypiska śmieci samochodem marki D. nr rej. (...) na ulicy (...) w R. został zatrzymany przez Policję do kontroli. Poddano go badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu.
/dowód: wyjaśnienia oskarżonego W. P. k. 59 – 60, notatka urzędowa k. 1/.
Przy zastosowaniu urządzenia kontrolno – pomiarowego w powietrzu wydychanym przez oskarżonego stwierdzono następujące zawartości alkoholu:
I. godz. 11:27 – 1,02 mg/l;
II. godz. 11:47 – 1,07 mg/l;
III. godz. 12:22 – 0,98 mg/l;
IV. godz. 12:28 – 1,03 mg/l.
/dowód: protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu k. 2, 3/.
W. P. ma 54 lata. Posiada wykształcenie wyższe. Z zawodu jest (...) Zatrudniony jest w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. jako dyrektor oddziału. Jest żonaty. Ma dwoje dorosłych dzieci. Nie był uprzednio karany.
/dowód: oświadczenie oskarżonego k. 59, karta karna k. 6 - 7/.
Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił zgodnie z ustalonym stanem faktycznym sprawy. Wyraził skruchę z powodu swojego nagannego postępowania. Wyjaśnił, że zdaje sobie sprawę ze swojego postępowania, jednak kiedy poproszono go o wywiezienie gruzu postanowił to zrobić, by pomóc swojemu synowi. W. P. prosił o warunkowe umorzenie postępowania wobec niego lub ewentualnie nie orzekanie mu zakazu prowadzenia pojazdów kategorii B, gdyż wozi on swoich rodziców do lekarza i musi dojeżdżać do pracy. Podnosił, iż wskutek utraty prawa jazdy może on zostać zwolniony, a do spłaty ma kredyt hipoteczny.
/dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 59 - 60, pismo oskarżonego k. 50 – 51/.
Sąd Rejonowy zważył co następuje:
W niniejszej sprawie stan faktyczny pozostawał bezsporny. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu złożył wyjaśnienia, które korespondowały z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym, dlatego należało je uznać za wiarygodne.
Wyjaśnienia oskarżonego Sąd uznał za wiarygodne, w tym także w części dotyczącej przebiegu zaistniałego zdarzenia drogowego, albowiem są one spójne i konsekwentne w toku postępowania. Nadto znajdują one potwierdzenie w innych źródłach dowodowych w postaci protokołu użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego /k. 2, 3/ oraz treści notatki urzędowej Policji /k. 1/.
Sąd dał również wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie ilości spożytego przez niego alkoholu. Tym bardziej, że w przedmiotowym postępowaniu brak jest jakiegokolwiek innego dowodu, który podważałby wiarygodność wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie.
Sąd przyznał moc dowodową informacji z Krajowego Rejestru Karnego oraz protokołom użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego, ponieważ dokumenty te sporządzone zostały przez uprawnione organy oraz nie były kwestionowane przez strony.
Uwzględniając dokonaną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego i poczynione na jej podstawie ustalenia faktyczne, Sąd przyjął, że W. P. w dniu 25 października 2018 roku około godziny 11.20 na ulicy (...) w miejscowości R., woj. (...), prowadził jako kierujący w ruchu lądowym pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego marki D. o numerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości – 1,02 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.
Do bytu przestępstwa określonego w art. 178a § 1 KK wystarczy samo prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Nie ma przy tym znaczenia, czy kierując pojazdem naruszył jeszcze inne przepisy ruchu drogowego, czy też nie. Popełnione ono zostaje, umyślnie, w momencie gdy pijany kierowca wsiada za kierownicę pojazdu i rusza w drogę. Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, iż w wydychanym przez W. P. powietrzu stwierdzono obecność 1,02 mg/l alkoholu, zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona przestępstwa określonego w art.178 a § 1 KK, będąc przy tym czynem zawinionym, karygodnym i społecznie szkodliwym w stopniu wyższym niż znikomy.
Zgodnie z treścią art. 53 § 1 KK czynnikami limitującymi rozmiar sankcji karnej za popełnione przestępstwo są stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu, których wymierzana w granicach sędziowskiego uznania kara nie powinna przekraczać. Wymierzając karę należy nadto mieć na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, a także potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Stosownie do § 2 powołanego wyżej przepisu, uwzględnić należy w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.
Stopień winy oskarżonego Sąd ocenił jako wysoki. Postępowanie dowodowe nie dowiodło istnienia okoliczności, które obniżając z różnych przyczyn zdolność prawidłowego postrzegania rzeczywistości i kontrolowania własnych zachowań, mogłyby znacząco, w sposób usprawiedliwiony determinować istniejącą po stronie oskarżonego wolę popełnienia przestępstwa. Oskarżony bowiem powinien był przewidzieć, że spożywając alkohol uprzedniego dnia do późnych godzin nocnych w dużych ilościach, następnego dnia w godzinach rannych, mimo iż samopoczucie na to nie wskazywało, nadal będzie pod działaniem alkoholu. Szczególnie, iż zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu była znaczna (ponad 2 promille alkoholu w wydychanym powietrzu).
Społeczną szkodliwość czynu oskarżonego oceniono jako przeciętną. Zwiększa ją natężenie nietrzeźwości sprawcy, niemal trzykrotnie przekraczające dolną granicę, przewidzianą w art. 115 § 16 pkt 2 KK oraz okoliczność, iż do kierowania pojazdem nie zmusiła go żadna nagląca sytuacja. Nie bez znaczenia jest także utrzymująca się na niemal stałym poziomie zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu w przeciągu niemal godziny. Zdaniem Sądu okoliczność, że oskarżony został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji na ul. (...) w R., która nie jest dość często uczęszczaną ulicą, nie umniejsza społecznej szkodliwości czynu W. P.. Oskarżony bowiem mieszka na ul. (...), stamtąd wyjechał do swojego syna, a następnie był na wysypisku śmieci i został zatrzymany w drodze powrotnej, więc pokonał znaczny odcinek drogi. Do tego miał ze sobą przyczepkę z gruzem, która stanowiła w takiej sytuacji dodatkowe zagrożenie.
Okolicznością w nieznacznym stopniu łagodzącą była postawa oskarżonego w czasie postępowania. Wyjaśnił on okoliczności zdarzenia, przyznał się do zarzucanego czynu, deklarował gotowość poddania karze. Zaznaczył, że alkohol spożywał, ale dnia poprzedniego, natomiast następnego dnia, kiedy został poproszony o pomoc nie zastanowił się nad tym, czy może być jeszcze pod wpływem alkoholu. Oskarżony deklarował, iż mając taką wiedzę na pewno za kierownice by nie wsiadł. Oznacza to, iż W. P. jest sprawcą niezdemoralizowanym, rozumiejącym niewłaściwość naruszania reguł porządku prawnego i konieczność ponoszenia konsekwencji takich naruszeń. Oskarżony ponadto nie był uprzednio karany. Okoliczności te jednak mogły jedynie decydować o orzeczeniu wobec oskarżonego kary łagodniejszego rodzaju, nie zaś o warunkowym umorzeniu postępowania wobec niego (o co oskarżony wnosił).
Przestępstwo z art. 178a § 1 KK zagrożone jest karą grzywny, ograniczenia wolności i pozbawienia wolności do lat dwóch. Sankcja karna wskazana w powołanym przepisie wskazuje na gradacje kar grożących za popełnione przestępstwo. O wyborze konkretnej kary decyduje całokształt okoliczności stwierdzonych w toku postępowania. Kara pozbawiania wolności stanowi ostateczność orzekaną dopiero wówczas, gdy inna kara lub środek karny nie spełni celów kary. W niniejszej sprawie Sąd uznał, biorąc pod uwagę przede wszystkim uprzednią niekaralność oskarżonego, iż stosowanie kary grzywny będzie wystarczające i celowe, kara grzywny jest bowiem adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonemu przypisanego.
Zdaniem Sądu orzeczona kara grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych będzie adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, uwzględni także w stopniu dostatecznym wszystkie okoliczności obciążające jak i łagodzące występujące w niniejszej sprawie.
Sąd ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł wziął pod uwagę sytuację majątkową oskarżonego, który aktualnie nie ma nikogo na utrzymaniu i osiąga stałe dochody z tytułu zatrudnienia.
Obecnie ocenianego czynu W. P. dopuścił się kierując samochodem osobowym – ratio legis art. 42 § 2 KK wymaga zatem, by zakaz prowadzenia pojazdów dotyczył typu tej kategorii aut. Zdaniem Sądu okres 3 lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, jest niezbędny do tego, by z jednej strony uchronić innych uczestników ruchu drogowego przed nieodpowiedzialnym kierowcą, a z drugiej strony uzmysłowić oskarżonemu, że takie zachowanie się na drodze publicznej nie będzie premiowane i na dłuższy czas wykluczy go z ruchu drogowego. Powyższe orzeczoną karę ze społecznego punktu widzenia czyni sprawiedliwą.
Na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania mu prawa jazdy, zgodnie z dyspozycją art. 63 § 4 KK.
Oskarżony wnosił co prawda o warunkowe umorzenie postępowania karnego i orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres co najwyżej 1 roku, powołując się na konieczność dowożenia swoich rodziców do lekarza, a także konieczność dojazdu do pracy. W tym miejscu podkreślić należy, że jedną z metod walki z nietrzeźwymi kierowcami, jak również zmiany społecznej mentalności co do wysokiej szkodliwości takich czynów, jest wymierzanie surowych kar w tym głównie zakazów prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu drogowym. Natomiast w realiach przedmiotowej sprawy warunkowe umorzenie postępowania i orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres jedynie 1 roku byłoby sankcją zbyt łagodną, nieodpowiadającą społecznej szkodliwości czynu. Zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu u W. P. była znaczna, dodatkowo w przeciągu godziny nie zmalała ona znacząco, co oznacza że proces eliminacji alkoholu z organizmu oskarżonego następował powoli.
Zdaniem Sądu Rejonowego warunkowe umorzenie postępowania i ograniczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu drogowym w przypadku nietrzeźwych kierowców zamiast korygować ich osobowość, realnie wyłączać z ruchu drogowego, utwierdziłoby ich w przekonaniu o bezkarności, celowości oraz realnej możliwości uniknięcia odpowiedzialności, a więc utrwalałoby ich aspołeczne cechy, zamiast je eliminować. Dlatego premiowanie takiego sprawcy warunkowym umorzeniem postępowania i ograniczeniem zakazu prowadzenia pojazdów do okresu 1 roku byłoby niezgodne z zasadami wymiaru kary, a nadto nie spełniłoby celów w zakresie prewencji indywidualnej jak i ogólnej. Okoliczność, iż oskarżony będzie musiał zorganizować w inny sposób swoje dojazdy do pracy, a także zapewnić transport do lekarza swoim rodzicom przede wszystkim uświadomi mu karygodność jego zachowania i przez okres 3 lat będzie mu przypominać o sytuacji, która do tego doprowadziła.
Na podstawie art. 43a § 2 KK Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej obligatoryjne świadczenie pieniężne w wysokości 5.000 zł., a więc w najniższej wysokości przewidzianej tym przepisem.
O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 627 KPK i zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł tytułem opłaty (por. art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych Dz. U. 1983 r. Nr 29 poz. 2272 z późn. zmianami) oraz kwotę 70 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków.