UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 6 grudnia 2017 roku (data wpływu do Sądu), skierowanym przeciwko Urzędowi Miasta B. w B., powódka H. S., reprezentowania przez profesjonalnego pełnomocnika, wnosiła o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy
o pracę, a także o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu kwestionowała zasadność wypowiedzenia umowy o pracę i podnosiła, że wskazane w oświadczeniu przyczyny są nieprawdziwe i pozorne, a samo wypowiedzenie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, gdyż powódka, jako wieloletni pracownik miała prawo oczekiwać, że będzie zatrudniona przez pracodawcę aż do momentu osiągnięcia wieku emerytalnego, do którego brakuje jej 4,5 roku. Powódka
w najbliższym czasie znalazłaby się w okresie ochronnym.

W odpowiedzi na pozew z dnia 27 grudnia 2017 roku pozwany Urząd Miasta B., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwany podnosił, że przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę w postaci likwidacji stanowiska pracy powódki jest rzeczywista i konkretna. Powódka jako jedyna w Wydziale Geodezji
i Architektury była zatrudniona na stanowisku inspektora ds. administracyjnej obsługi prawnej. Zakres czynności był stosowny do przypisanego stanowiska i wykształcenia powódki. Zadania te częściowo stały się bezprzedmiotowe (ustalanie kręgu spadkobierców), część z nich od 2015 roku powierzono innej pracownicy, a pozostałe rozdysponowano pomiędzy resztę pracowników wydziału.

Strona pozwana podnosiła, że absencje chorobowe powódki od początku zatrudnienia w Wydziale Geodezji i Architektury powodowały dezorganizację pracy tej komórki organizacyjnej. W czasie nieobecności powódki jej zadania musieli wykonywać inni pracownicy Wydziału.

Na rozprawie w dniu 22 marca 2018 roku powódka zmodyfikowała roszczenie i w związku z upływem okresu wypowiedzenia wniosła
o przywrócenie jej do pracy na poprzednich warunkach.

Pełnomocnik strony pozwanej wnosił o oddalenie powództwa.

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

H. S. została zatrudniona w pozwanym Urzędzie Miasta B. od dnia 2 stycznia 2008 roku na stanowisku sekretarki w Zespole Radców Prawnych w pełnym wymiarze czasu pracy. Początkowo pracowała na podstawie umowy o pracę zawartej na okres próbny, następnie na czas określony, a od dnia 2 października 2009 roku na czas nieokreślony na stanowisku inspektora ds. administracyjnej obsługi prawnej. Od 20 stycznia 2014 roku H. S. została przeniesiona do pracy do Wydziału Geodezji i Architektury, gdzie powierzono jej stanowisko inspektora ds. administracyjnej obsługi prawnej.

Powódka ukończyła studia na kierunku politologia na Wydziale Nauk Politycznych Wyższej Szkoły (...) w W., uzyskując tytuł magistra.

(dowód: umowy o pracę, powierzenie stanowiska – w aktach osobowych powódki , część B, dyplom - w aktach osobowych powódki , część A)

Zakres obowiązków H. S. na poszczególnych stanowiskach pracy został określony na piśmie. Do obowiązków powódki na stanowisku inspektora ds. administracyjnej obsługi prawnej w Wydziale Geodezji
i Architektury należało m. in.: prowadzenie spraw z zakresu regulacji stanów prawnych nieruchomości mienia komunalnego, w szczególności przygotowywanie materiałów do postępowania wieczysto księgowego
i cywilnego, prowadzenie spraw związanych z ustalaniem byłych właścicieli nieruchomości stanowiących własność Miasta B., prowadzenie spraw związanych z ustalaniem kręgu spadkobierców byłych właścicieli nieruchomości stanowiących własność Miasta B., a w szczególności przygotowywanie materiałów do postępowania cywilnego. W zakresie czynności określono, że powódkę będzie zastępować podczas nieobecności L. M., którą z kolei powódka miała zastępować w czasie jej nieobecności.

(dowód: zakres czynności – w aktach osobowych powódki , część B, k. 58a)

W dniu 11 kwietnia 2016 roku zakres obowiązków powódki został zmieniony. Usunięto z niego obowiązek prowadzenia spraw z zakresu regulacji stanów prawnych nieruchomości mienia komunalnego,
w szczególności przygotowywanie materiałów do postępowania wieczysto księgowego i cywilnego. Powódce powierzono natomiast prowadzenie spraw związanych z wyrażaniem zgody na obciążanie nieruchomości miejskich,
w tym w celu zakładania, przeprowadzania i wykonania urządzeń technicznych. W zakresie zastępstwa ustalono, że za powódkę będzie je pełnić M. K., zaś powódka będzie ją zastępować w czasie nieobecności. Zmiana zakresu spowodowana była odejściem L. M. na emeryturę.

(dowód: zakres czynności – w aktach osobowych powódki, cześć B – k. 65; zeznania powódki – protokół elektroniczny z dnia 22.03.2018 r. od 00:04:50 do 01:05:30 – k. 88 w związku z protokołem elektronicznym z dnia 26.02.2019r. – od 00:07:25 do 00:27:40 - k. 257)

Prowadzeniem spraw związanych z wyrażaniem zgody na obciążanie nieruchomości miejskich, w tym w celu zakładania, przeprowadzania
i wykonania urządzeń technicznych od grudnia 2015 roku zajmowała się także M. K., zatrudniona na stanowisku podinspektora ds. przygotowania inwestycji miejskich, zamian i zajmowania nieruchomości. Od marca 2017 roku wzajemnie miały się zastępować M. K.
i K. R.. Innym pracownikom Wydziału nie powierzono takich czynności, jak powódce.

(dowód: zakres czynności M. K. – k. 53-55, 124-126; zakresy czynności – k. 111- 123, 127-151, 175-191)

W lutym 2014 roku powódka uzyskała orzeczenie o niepełnosprawności
w stopniu umiarkowanym, kolejne uzyskała w 2017 roku. W związku
z tym korzystała z uprawnienia do skróconego dnia pracy. Z powodu alergii często czynności przy dokumentach wykonywała w rękawicach
i masce antyalergicznej.

(okoliczności bezsporne)

W czasie pracy w pozwanym Urzędzie H. S. chorowała
i w związku z tym korzystała ze zwolnień lekarskich, łącznie przez 816 dni
w całym okresie zatrudnienia. Leczyła się między innymi z powodu nadciśnienia tętniczego, miażdżycy, niedomykalności zastawek, zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa, zespołu depresyjno-lekowego, alergii.
W 2013 roku powódka doznała urazu kręgosłupa szyjnego w wypadku komunikacyjnym, a w 2017 roku udaru niedokrwiennego mózgu.

Inni pracownicy (...) także korzystali ze zwolnień lekarskich.
W większym wymiarze niż powódka korzystały pracownice, które były
w ciąży, a następnie przebywały na urlopie macierzyńskim. Nieobecności
w pracy tych pracownice spowodowane były również opieką nad dzieckiem.

(dowód: wykaz nieobecności – k. 61-73)

W okresie pracy w Wydziale Geodezji i Architektury powódka chorowała częściej niż inni pracownicy Wydziału. Nieobecności powódki miały charakter długotrwały, ale zdarzały się również nagłe nieobecności.
Udając się na zwolnienie lekarskie H. S. nie informowała przełożonych o sprawach, które były do załatwienia, co utrudniało ich zakończenie, nie przekazywała dokumentów, pracownicy Wydziału musieli ich szukać. W czasie nieobecności powódki jej obowiązki przejmowały inne osoby, głównie M. K. i G. O.. Po dłuższych okresach nieobecności powódka od nowa musiała uczyć się niektórych zadań. K. R., która także miała dłuższe absencje chorobowe
w Wydziale, spowodowane planowanym zabiegiem operacyjnym, o swojej nieobecności poinformowała pracodawcę z wyprzedzeniem.

(dowód: wykaz nieobecności pracowników Wydziału Geodezji i Architektury – 198-202, ewidencja czasu pracy – k. 195-197; zeznania świadków: E. R. – protokół elektroniczny – 01:15:18 – 02:01:50, k. 88; G. O. – protokół elektroniczny – 02:04:14 – 02:34:40; k. 88; I. C.- protokół elektroniczny – 01:04:16 - 01:19:45 – k. 165; U. P. - protokół elektroniczny – 01:20:47 - 01:31:15 – k. 165; K. R. – 01:31:44 – 01:49:40 - k. 165; E. G. – protokół elektroniczny – 01:08:48 – 01:26:00, k. 240; M. K. - protokół elektroniczny – 01:26:34 – 01:44:10, k. 240; K. U. - protokół elektroniczny – 01:44:47 – 02:05:00, k. 240)

Wiosną 2017 roku nastąpiły w Urzędzie zmiany struktury organizacyjnej. S. G. – ówczesny Dyrektor Wydziału (...) miał zostać koordynatorem Zespołu (...) i kompletował skład zespołu. A. K. (1) poinformował powódkę o możliwości przejścia do tego zespołu. S. G. zaproponował H. S. pracę na stanowisku pracownika ds. wydawania decyzji administracyjnych. Powódka najpierw wyraziła zgodę (w piątek), po kilku dniach (w poniedziałek) zmieniła zdanie, mówiła o złym stanie zdrowia i zbyt trudnym zakresie czynności. Następnie od 28 marca 2017 roku H. S. udała się na zwolnienie lekarskie, na którym przebywała do 25 września 2017 roku. W tym czasie S. G. skompletował zespół, zatrudnił dwie osoby. Po powrocie ze zwolnienia lekarskiego powódka pytała go, czy przyjąłby ją do zespołu. S. G. rozmawiał na ten temat z Prezydentem Miasta i otrzymał informację, że chcąc zatrudnić powódkę, musiałby zwolnić inną osobę.

(dowód: wykaz nieobecności powódki – k. 29, dokumentacja medyczna – k. 8-18, zeznania powódki H. S. – protokół elektroniczny z dnia 22.03.2018 r. od 00:04:50 do 01:05:30 – k. 88 w związku z protokołem elektronicznym z dnia 26.02.2019r. – od 00:07:25 do 00:27:40 - k. 257; zeznania świadków: S. G. – protokół elektroniczny – 00:03:10 – 00:24:00, k. 165; A. K. (1) – protokół elektroniczny – 00:24:25 – 00:56:30; k.165)

Dyrektor Wydziału Geodezji i Architektury – E. R. nie była zadowolona z pracy powódki, ponieważ nie miała wykształcenia geodezyjnego, samodzielnie nie wykonywała swoich czynności, nie potrafiła wdrożyć się w zakres zadań, była skoncentrowana na sobie. Pomagali jej pracownicy Wydziału. W lutym lub marcu 2017 roku Dyrektor Wydziału powiedziała powódce, że jej absencje powodują problemy z załatwieniem wszystkich spraw. Wiosną rozmawiała z Prezydentem i Sekretarzem Miasta o przesunięciu powódki do innego wydziału w związku z tworzeniem nowych jednostek organizacyjnych. W piśmie z dnia 11 kwietnia 2017 roku, skierowanym do Prezydenta Miasta, E. R. wystąpiła o przeniesienie H. S. do innego wydziału. W uzasadnieniu wskazała, że powódka podczas pracy w Wydziale korzystała ze zwolnień lekarskich ponad 7 miesięcy. Jej przerwy w pracy powodują destabilizację pracy Wydziału, rozpoczęte przez powódkę postępowania przekazywane są innym pracownikom, którzy zmuszeni są zapoznawać się z dokumentacją oraz dokonywać nowych analiz i ustaleń prowadzących do ostatecznego załatwienia spraw, gdyż absencje powódki są długotrwałe i często przedłużane. W piśmie Dyrektor wskazała, że Wydział prowadzi postępowania administracyjne o wysokim stopniu skomplikowania. Czynności te wymagają stabilnego udziału pracowników i pełnego zaangażowania w realizację powierzonych spraw, co przy częstej i nieprzewidywanej nieobecności nie jest możliwe.

(dowód: zeznania świadka E. R. – protokół elektroniczny – 01:15:18 – 02:01:50, k. 88; pismo z dnia 11.04.2017r. – k. 40)

Następnie w piśmie z dnia 2.11.2017 roku E. R. wystąpiła do Prezydenta Miasta o likwidację stanowiska inspektora ds. administracyjnej obsługi prawnej w Wydziale Geodezji i Architektury. Uzasadniając wniosek podała, że zakres czynności na tym stanowisku obejmował prowadzenie spraw związanych z ustalaniem kręgu spadkobierców byłych właścicieli nieruchomości stanowiących własność Miasta B.. Obecnie z uwagi na zmianę linii orzeczniczej zapis ten nie ma racji bytu. Dyrektor Wydziału podała, że prowadzenie spraw
z zakresu regulacji stanów prawnych nieruchomości mienia komunalnego odbywa się na każdym stanowisku pracy. Na wniosku tym Prezydent Miasta zamieściła adnotację „wyrażam zgodę”.

(dowód: zeznania świadka E. R. – protokół elektroniczny – 01:15:18 – 02:01:50, k. 88; pismo z dnia 2.11.2017r. – w aktach osobowych powódki, część C)

Oświadczeniem z dnia 15 listopada 2017 roku, doręczonym powódce tego samego dnia, pozwany pracodawca rozwiązał z H. S. umowę
o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 28 lutego 2018 roku. Jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę pozwany wskazał likwidację stanowiska pracy powódki. Podał, że zakres czynności na tym stanowisku obejmował prowadzenie spraw związanych z ustalaniem kręgu spadkobierców byłych właścicieli nieruchomości stanowiących własność Miasta B., a w szczególności przygotowywanie materiałów do postępowania cywilnego. Z uwagi na częstą
i niemożliwą do przewidzenia przez pracodawcę absencję (przykładowo w okresie od 1.01.2016 r. do 23.10.2017 r. – 236 dni) dezorganizującą pracę Wydziału Geodezji i Architektury, zakres obowiązków powódki był przejęty przez innych pracowników (...), celem zapewnienia prawidłowej organizacji pracy i realizacji zadań. Pracodawca podał, że w obecnym stanie prawnym nie ma konieczności ustalania kręgu spadkobierców właścicieli nieruchomości. W związku z tym stanowisko powódki stało się zbędne
w strukturze organizacyjnej (...).

W okresie wypowiedzenia pracodawca udzielił powódce urlopu wypoczynkowego za lata 2016, 2017 i 2018, a od dnia 21.02.2018 roku zwolnił ją z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

Oświadczenie wręczył powódce Sekretarz Miasta w obecności K. C. i A. K. (2). A. K. (1) przedstawił przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę. Nie odczytał oświadczenia. H. S. przeczytała przyczyny wypowiedzenia, zdenerwowała się i wyszła z gabinetu, nie podpisując oświadczenia.

(dowód: oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę – k. 5; zeznania powódki H. S. – protokół elektroniczny z dnia 22.03.2018 r. od 00:04:50 do 01:05:30 – k. 88 w związku z protokołem elektronicznym z dnia 26.02.2019r. – od 00:07:25 do 00:27:40 - k. 257; zeznania świadków: A. K. (1) – protokół elektroniczny – 00:24:25 – 00:56:30; k.165; K. C. - protokół elektroniczny – 00:11:38 – 00:48:30; k.240)

H. S. nie zaproponowano pracy na innym stanowisku. Jej obowiązki przejęli inni pracownicy Wydziału, między innymi M. K. w zakresie wyjść w teren. Zmniejszyła się liczba spraw z zakresu ustalania kręgu spadkobierców i zajmuje się nimi, między innymi G. O., regulacją stanów prawnych nieruchomości zajmują się wszyscy pracownicy. Na miejsce powódki nie została zatrudniona inna osoba. W Wydziale zatrudniono w drodze konkursu K. P. - geodetę z wyższym wykształceniem - na stanowisku podinspektora ds. infrastruktury informacji przestrzennej. Jej zadaniem jest realizacja spraw z zakresu mapy elektronicznej.

(dowód: zeznania świadków: E. R. – protokół elektroniczny – 01:15:18 – 02:01:50, k. 88; G. O. – protokół elektroniczny – 02:04:14 – 02:34:40; k. 88; I. C.- protokół elektroniczny – 01:04:16 - 01:19:45 – k. 165; U. P. - protokół elektroniczny – 01:20:47 - 01:31:15 – k. 165; K. R. – 01:31:44 – 01:49:40 - k. 165; M. K. - protokół elektroniczny – 01:26:34 – 01:44:10, k. 240; K. U. - protokół elektroniczny – 01:44:47 – 02:05:00, k. 240; opis stanowiska – k. 41-45, informacja – k. 46, zakres czynności – k. 47-49; ogłoszenie o konkursie – k. 50-52)

Wynagrodzenie powódki, obliczone jak ekwiwalent za urlop stanowiło kwotę 3.960,00 zł.

(dowód: zaświadczenie - k. 259)

H. S. nie pracuje. Jest osobą samotną, pobiera świadczenie rehabilitacyjne, przyznane do końca kwietnia 2019 roku.

(dowód: zeznania powódki H. S. – protokół elektroniczny z dnia 22.03.2018 r. od 00:04:50 do 01:05:30 – k. 88 w związku z protokołem elektronicznym z dnia 26.02.2019r. – od 00:07:25 do 00:27:40 - k. 257)

Stan faktyczny przedmiotowej sprawy Sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych do akt sprawy oraz zawartych w aktach osobowych powódki, a także na podstawie zeznań powódki H. S. oraz świadków E. R., G. O., I. C., U. P., K. R. M. K., K. U., S. G. i A. K. (1).

Zeznania powódki oraz świadków w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia, w tym także dotyczącym podziału obowiązków w Wydziale Geodezji i Architektury pozwanego (...) są zbieżne i zasługują na wiarę. Nieznaczne rozbieżności w zeznaniach nie wpływają na ich ogólną ocenę.

Powódka zgłosiła szereg wniosków nie związanych z przedmiotem postępowania i nie mających wpływu na treść orzeczenia. Sąd oddalił wnioski w postaci dowodu z zeznań świadków I. T. i W. S., gdyż nie miały związku z przedmiotem postępowania. Z tych samych przyczyn Sąd oddalił wiosek o zobowiązanie strony pozwanej do złożenia wykazu pracowników, którzy zostali przesunięci z jednego wydziału do drugiego. Natomiast wniosek o ponowne przesłuchanie świadka A. K. (1) podlegał oddaleniu, wobec nie wskazania tezy dowodowej dla świadka. Podkreślić należy, iż powódka w przedmiotowej sprawie wielokrotnie podnosiła kwestie nie będące przedmiotem postępowania,
a dotyczące dyskryminacji i mobbingu, dlatego też zeznania powódki
i wymienionych świadków w części nie dotyczącej przedmiotu postępowania, Sąd pominął.

Sąd pominął również zeznania świadków: K. C. i A. G., bowiem nic nie wnoszą do sprawy, dotyczą okoliczności nieistotnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Stosownie do postanowień art. 44 kp pracownik może wnieść odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę. Odwołanie wnosi się do sądu pracy w ciągu 21 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego warunki pracy i płacy (art. 264 § 1 kp).

W myśl przepisu art. 45 § 1 kp w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia lub o przywróceniu do pracy albo o odszkodowaniu (gdy umowa uległa już rozwiązaniu). Wypowiedzenie jest nieuzasadnione, jeżeli nie opiera się na ważnych i rzeczywistych przyczynach.

Przyczyny uzasadniające wypowiedzenie umowy o pracę na czas nie określony mogą leżeć zarówno po stronie pracownika, jak i po stronie pracodawcy, albo też po obu stronach łącznie. Gdy chodzi o pracownika mogą być przez niego zawinione, albo niezawinione. Ocena zasadności wypowiedzenia umowy o pracę w ramach art. 45 § 1 kp powinna być dokonana nie tylko z uwzględnieniem interesów pracownika związanych ze stosunkiem pracy, ale także z uwzględnieniem słusznego interesu zakładu pracy, który należy oceniać w powiązaniu z istotą i celem stosunku pracy.

W myśl art. 30 § 4 kp w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego wymóg ten oznacza, że wymieniona w oświadczeniu przyczyna wypowiedzenia powinna być prawdziwa i konkretna. Konkretność przyczyny wymaga jej sprecyzowania. (por. uchwałę pełnego składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 1985 roku, III PZP 10/85, OSNC z 1985 roku, z. 11, poz. 164).

W przedmiotowej sprawie pozwany pracodawca wskazał, iż rozwiązanie umowy o pracę z H. S. nastąpiło z uwagi na likwidację stanowiska pracy powódki oraz jej częstą i niemożliwą do przewidzenia absencję chorobową, dezorganizującą pracę Wydziału.

Należy podkreślić, iż zmniejszenie stanu zatrudnienia, czy likwidacja stanowiska pracy w zakładzie stanowi uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego organ rozpatrujący spory pracownicze nie jest powołany do badania zasadności i celowości zmniejszenia stanu zatrudnienia, czy to w ramach zmiany struktury organizacyjnej, czy też z innych uzasadnionych przyczyn. Decyzje na temat przydatności i celowości utrzymania danego stanowiska należą do kompetencji pracodawcy i nie podlegają ocenie sądu pracy.

Pomiędzy wypowiedzeniem umowy o pracę, a likwidacją stanowiska pracy powinien zachodzić związek przyczynowy. Wypowiedzenie umowy o pracę może być dokonane przed lub po podjęciu decyzji o likwidacji stanowiska pracy, nie musi zbiegać się w czasie z chwilą faktycznego przeprowadzenia zmian organizacyjnych, skutkujących likwidacją stanowiska pracy (por. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dn. 12.12.2001r., I PKN 733/00, OSNAPiUS 2003r., Nr 23, poz. 569; wyrok Sądu Najwyższego z dn. 13.10.1999r., I PKN 290/99 OSNAPiUS 2001r., Nr 4, poz. 110).

Sąd natomiast może badać i oceniać, czy likwidacja stanowiska pracy jest autentyczna, czy też ma charakter pozorny i służy usprawiedliwieniu wypowiedzenia umowy o pracę.

W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie, niewątpliwe jest dokonanie likwidacji stanowiska pracy, zajmowanego przez powódkę. Decyzję
o likwidacji stanowiska pracy, powierzonego powódce - inspektora ds. administracyjnej obsługi prawnej w Wydziale Geodezji i Architektury podjęła Prezydent Miasta na wniosek Dyrektora Wydziału. Jeszcze przed formalną decyzją o likwidacji doszło do przekazania czynności z zakresu powódki innym pracownikom. Do tego przekazania doszło w związku z długotrwałymi nieobecnościami powódki w pracy, wymuszającymi konieczność zabezpieczenia wykonania powierzonych jej zadań. Nieobecności powódki miały charakter długotrwały, były przedłużane, zdarzały się również nagłe nieobecności. Obowiązki powódki przejmowały inne osoby, głównie M. K. i G. O..

Z zeznań bezpośrednich przełożonych powódki wynika, że idąc na zwolnienie lekarskie H. S. nie informowała przełożonych
o sprawach, które były do załatwienia, co utrudniało ich zakończenie, nie przekazywała dokumentów, pracownicy Wydziału musieli ich szukać. Rozpoczęte przez powódkę postępowania przekazywane były innym pracownikom, którzy zapoznawali się z dokumentacją oraz dokonywali nowych analiz i ustaleń prowadzących do ostatecznego załatwienia spraw.
Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że Dyrektor Wydziału nie była zadowolona z pracy powódki, bowiem samodzielnie nie wykonywała swoich czynności, nie potrafiła wdrożyć się w zakres zadań, była skoncentrowana na sobie, a po dłuższych okresach nieobecności od nowa musiała uczyć się niektórych zadań, angażując innych pracowników. Już wiosną 2017 roku Dyrektor powiedziała powódce, że jej absencje powodują problemy z załatwieniem wszystkich spraw, a w piśmie z dnia 11 kwietnia 2017 roku, skierowanym do Prezydenta Miasta wystąpiła o przeniesienie H. S. do innego wydziału wskazując, że przerwy w pracy powódki powodują destabilizację pracy Wydziału.

Powódka była jedyną osobą w Wydziale, zatrudnioną na stanowisku inspektora ds. administracyjnej obsługi prawnej. Nikomu nie powierzono takich czynności, jak powódce. Zakres jej czynności pokrywał się jedynie z zakresem czynności M. K., jednakże tylko w części dotyczącej powadzenia spraw związanych z wyrażaniem zgody na obciążanie nieruchomości miejskich, w tym w celu zakładania, przeprowadzania
i wykonania urządzeń technicznych. Czynności te M. K. wykonywała od grudnia 2015 roku.

Z zeznań świadków wynika, że doszło do likwidacji stanowiska pracy powódki. Świadczy o tym okoliczność, że na miejsce powódki nie została zatrudniona inna osoba. Po rozwiązaniu umowy o pracę z powódką jej obowiązki przejęli pracownicy Wydziału, między innymi M. K. - w zakresie wyjść w teren. Spraw z zakresu ustalania kręgu spadkobierców jest znacznie mniej i zajmuje się nimi między innymi G. O., a regulacją stanów prawnych nieruchomości zajmują się wszyscy pracownicy.

W Wydziale zatrudniono natomiast w drodze konkursu geodetę z wyższym wykształceniem - K. P.. Została ona zatrudniona na stanowisku podinspektora ds. infrastruktury informacji przestrzennej, a jej zadaniem jest realizacja spraw z zakresu mapy elektronicznej.

Jak wskazano we wcześniejszych rozważaniach, Sąd nie jest powołany do badania zasadności i celowości zmniejszenia stanu zatrudnienia, czy też przeprowadzenia zmian organizacyjnych. Dokonuje tylko oceny słuszności przyjętych kryteriów doboru pracowników do zwolnienia, bowiem okoliczności przemawiające za ochroną pracownika mogą powodować, że wypowiedzenie umowy konkretnemu pracownikowi jest nieuzasadnione lub sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, gdy między nim a innymi pracownikami występują wyraźne różnice kwalifikacji zawodowych w wykonywaniu obowiązków, a także inne okoliczności. W razie podjęcia przez pracodawcę indywidualnej decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy dokonuje się oceny słuszności doboru pracownika do zwolnienia w ramach osób wykonujących podobną pracę, zajmujących podobne stanowiska, nie zaś z uwzględnieniem wszystkich pracowników zatrudnionych w zakładzie pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6.11.2001r., I PKN 675/00 OSNP 2003 r., Nr 19, poz. 461). Jednakże likwidacja konkretnego stanowiska uzasadnia wypowiedzenie bez potrzeby oceny kwalifikacji, stażu pracy i innych okoliczności ochronnych i porównywania ich z innymi pracownikami (uchwała pełnego składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 1985 roku (teza IX), III PZP 10/85, OSNC z 1985 roku, z. 11, poz. 164).

Przypomnieć zatem należy, że powódka była jedyną osobą zatrudnioną na stanowisku inspektora ds. administracyjnej obsługi prawnej. Nie posiadała wykształcenia kierunkowego zakresie geodezji. Żaden inny pracownik nie miał też tożsamego z powódką zakresu czynności. Wprawdzie zakres obowiązków powódki pokrywał się częściowo z obowiązkami M. K., zatrudnionej na stanowisku podinspektora ds. przygotowania inwestycji miejskich, zamian i zajmowania nieruchomości, to jednak powódka miała przypisane takie czynności, których nikt inny nie wykonywał. H. S. w zeznaniach sama te okoliczności przyznała. Od kwietnia 2016 roku do marca 2017 roku H. S. i M. K. zastępowały się wzajemnie, ale nie świadczy to o tożsamości ich zakresów obowiązków.

Przedstawione powyżej okoliczności wskazują, że pracodawca zlikwidował jedno konkretne stanowisko pracy i dlatego mógł wypowiedzieć powódce umowę o pracę bez potrzeby dokonywania oceny jej kwalifikacji, stażu pracy i innych okoliczności ochronnych i porównywania ich z innymi pracownikami.

Pracodawca dokonał likwidacji stanowiska pracy w związku z częstą
i niemożliwą do przewidzenia absencją powódki, dezorganizującą pracę Wydziału Geodezji i Architektury. Należy podkreślić, że w umowie o pracę pracownik zobowiązuje się do świadczenia pracy na rzecz pracodawcy, zaś pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem (art. 22 § 1 kp). Skoro więc celem stosunku pracy jest zatrudnianie pracownika po to, by zakład pracy – płacąc mu wynagrodzenie – mógł na niego liczyć
i prowadzić zamierzoną działalność, to w sytuacji częstych i długotrwałych nieobecności w pracy, skutkujących niemożnością wykonywania przez pracownika przyjętych na siebie obowiązków, utrzymywanie stosunku pracy należy uznać za sprzeczne z tak określonym celem (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 września 1998 roku, I PKN 335/98, OSNAP 1999/20/648).

Przy ocenie zasadności wypowiedzenia umowy o pracę trzeba też mieć na uwadze, iż jest to zwykły środek rozwiązywania stosunku pracy. Jak to pokreślił Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 27 czerwca 1985 roku, III PZP 10/85 (OSNC 1985/11/164), przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę może stanowić okoliczność niezależna od pracownika, jeżeli przemawia za tym interes zakładu pracy. „Taką przyczyną w szczególności może być długotrwała usprawiedliwiona nieobecność pracownika z przyczyn zdrowotnych, w razie gdy powoduje ona dezorganizację pracy w zakładzie”. Z kolei w wyroku z dnia 4 grudnia 1997 roku w sprawie sygn. akt I PKN 422/97 (OSNAP 1998/20/600 Sąd Najwyższy wprost stwierdził, iż nieprzewidziane, długotrwałe i powtarzające się nieobecności pracownika w pracy, wymagające podejmowania przez pracodawcę działań natury organizacyjnej (wyznaczenia zastępstw), są uzasadnioną przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę, chociażby były niezawinione przez pracownika i formalnie usprawiedliwione. Jednocześnie przyjmuje się, że wypowiedzenie umowy o pracę z uwagi na nieobecności pracownika może być uzasadnione tylko wówczas, gdy pracodawca wykaże ich związek z naruszeniem jego istotnych interesów (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6.11.2001 roku, I PKN 673/00, OSNP 2003, nr 19, poz. 459).

W pozwie powódka podniosła, że rozwiązanie z nią stosunku pracy narusza zasady współżycia społecznego, normy moralno-obyczajowe, obowiązujące w stosunkach pracy. Jej zdaniem, jako wieloletni pracownik miała prawo oczekiwać, że będzie zatrudniona przez pracodawcę aż do momentu osiągnięcia wieku emerytalnego, do którego brakuje jej 4,5 roku. Powódka w najbliższym czasie znalazłaby się w okresie ochronnym i utraciła źródło stałego dochodu.

Zgodnie z treścią art. 8 kp nie można czynić ze swego prawa użytku, który byłby sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.

Powyższy przepis umożliwia sądom pracy weryfikowanie przepisów prawa pracy pod względem zgodności z wartościami aprobowanymi przez społeczeństwo. Zawiera klauzulę odsyłającą do ocen i wartości funkcjonujących poza normami prawa pracy ustanowionymi przez ustawodawcę. Wykonywanie prawa w stosunkach pracy podlega ocenie sądu pracy w aspekcie zasad współżycia społecznego, co nie narusza gwarantowanych przez Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej praw obywatelskich (wyr. Sądu Najwyższego z dnia 06.11.2001 r., I PKN 676/00, OSNP 2003, Nr 19, poz. 462).

Z ugruntowanego orzecznictwa wynika, że powołując się na zasady współżycia społecznego, pracownik może kwestionować zasadność oświadczeń woli pracodawcy. Pracodawca natomiast ma prawo żądać weryfikacji roszczeń zgłoszonych przez pracownika z powołaniem się na zasady współżycia społecznego i społeczno-gospodarcze przeznaczenie prawa.

W praktyce odwołanie się do zasad współżycia społecznego jest często utożsamiane z żądaniem uwzględnienia przez sąd pracy sytuacji rodzinnej
i materialnej pracownika zwolnionego z pracy. Judykatura sprzeciwia się takiemu korzystaniu z art. 8 kp. Podkreśla, że ustalenie sprzeczności
z zasadami współżycia społecznego oświadczeń woli pracodawcy nie powinno ograniczać się do oceny sytuacji rodzinnej i materialnej pracownika z pominięciem usprawiedliwionego interesu pracodawcy (wyr. Sądu Najwyższego z dnia 09.07.1998 r., I PKN 240/98, OSNAPiUS 1999, Nr 16, poz. 508). Artykuł 8 kp zawiera zwroty niedookreślone (klauzule generalne). Ocena stosowania tego przepisu przez sąd pracy zależy od całokształtu występujących w sprawie okoliczności (post. Sądu Najwyższego z dnia 11.04.2003 r., I PK 558/02, OSNP 2004, Nr 16, poz. 283).

W ocenie Sądu pozwany pracodawca dokonując wypowiedzenia powódce umowy o pracę nie naruszył zasad współżycia społecznego. H. S. sprzeczności tej czynności pracodawcy z zasadami współżycia społecznego upatrywała w tym, że jako wieloletni pracownik została zwolniona na krótko przed wejściem w okres ochronny, bowiem do momentu osiągnięcia wieku emerytalnego brakuje jej 4,5 roku. Podnosiła również, że została pozbawiona źródła dochodu.

Nie jest to, zdaniem Sądu, dostateczna podstawa do zakwestionowania wypowiedzenia. Trzeba mieć bowiem na uwadze, że nieobecności powódki
w pracy skutkowały niemożnością wykonywania przyjętych na siebie obowiązków, a co za tym idzie skutkowały brakiem realizacji celu stosunku pracy po stronie powódki. Pracodawca miał prawo oczekiwać, że powódka będzie świadczyć pracę, a brak tego świadczenia utrudniał pracodawcy realizację zobowiązań i zadań. Pozwany pracodawca przy wypowiadaniu umowy o pracę skorzystał z przysługujących mu uprawnień, nie naruszając zasad współżycia społecznego.

W wyroku z dnia 23 stycznia 2001 r. (I PKN 191/00, OSNP 2002/18/433) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że „nie narusza zasad współżycia społecznego przyjęcie przez pracodawcę jako kryterium doboru pracowników do zwolnienia ich dyspozycyjności, rozumianej jako możliwość liczenia na obecność pracownika w pracy w czasie na nią przeznaczonym. Przeciwieństwem tak rozumianej dyspozycyjności są częste absencje pracownika spowodowane złym stanem jego zdrowia lub dzieci, jak również inne przypadki usprawiedliwionej nieobecności, które nie tylko powodują konieczność organizowania nagłych zastępstw, ale także nie pozwalają oczekiwać, że w razie potrzeby pracownik ten będzie mógł zastąpić innego pracownika”.

W przedmiotowej sprawie pozwany pracodawca dokonał likwidacji stanowiska pracy powódki i nie zaproponował jej pracy na innym stanowisku. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego likwidacja stanowiska pracy w ramach rzeczywistych zmian organizacyjnych uzasadnia wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę, a decyzje co do dalszej przydatności i celowości utrzymania danego stanowiska mieszczą się w uprawnieniach pracodawcy (wyrok z dnia 23.05.1997 roku, I PKN 176/97, OSNAPiUS z 1998 roku, nr 9, poz. 263). Pracodawca ma prawo doboru pracowników na poszczególne stanowiska i powierzania ich pracownikom dającym największą gwarancję wykonania powierzonych im zadań. Konsekwentnie przyjmuje się, że nie istnieje zasada, która nakazuje pracodawcy - przed podjęciem decyzji o wypowiedzeniu umowy o pracę - zaproponować pracownikowi zatrudnienie na innym stanowisku pracy. Zaakceptowanie odmiennego stanowiska oznaczałoby zbyt radykalne ograniczenie możliwości pracodawców racjonalizowania zatrudnienia i prowadzenia takiej polityki kadrowej, która umożliwia im obsadzenie stanowisk pracy pracownikami możliwie najlepiej przygotowanymi do wykonywania (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 2000 r., I PKN 600/99, OSNAPiUS 2001 nr19, poz. 576).

Zdaniem Sądu, wypowiedzenie umowy o pracę powódce znajduje oparcie w przesłankach natury obiektywnej i racjonalnej. Przyczyny wypowiedzenia wskazane przez pracodawcę są rzeczywiste i konkretne oraz uzasadniają rozwiązanie umowy o pracę. Wypowiedzenie nie narusza przepisów
o rozwiązywaniu umów o pracę.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 45 § 1 kp oddalił powództwo, jako bezzasadne.

Na podstawie art. 102 k.p.c. Sąd postanowił nie obciążać powódki kosztami postępowania, ponieważ H. S. obecnie nie pracuje,
a świadczenie rehabilitacyjne będzie pobierać do kwietnia 2019 roku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE