Dnia 22 listopada 2018 roku
Sąd Okręgowy w Tarnowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSO Natalia Lipińska
po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2018 roku w Tarnowie
sprawy z odwołania K. W.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
z dnia 25 kwietnia 2018 roku znak: (...)
o przeliczenie emerytury
w przedmiocie cofnięcia odwołania
postanawia:
umorzyć postępowanie.
Decyzją z dnia 25 kwietnia 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił K. W. prawa do przeliczenia emerytury poprzez doliczenie okresu zatrudnienia w (...) Zakładach (...) w K., ponieważ nie został on wystarczająco udokumentowany.
Od decyzji powyższej w dniu 8 czerwca 2018 r. K. W. wywiodła odwołanie zarzucając, że decyzja jest dla niej krzywdząca i niezgodna ze stanem faktycznym.
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko i podkreślił, że do wniosku z dnia 29 stycznia 2018 r. odwołująca dołączyła jedynie dokument potwierdzający tylko datę rozpoczęcia zatrudnienia w (...) od 8 września 1969 r. , brak jest natomiast udokumentowanej daty ustania tego zatrudnienia.
Pomimo wezwania przez organ pismem z dnia 28 lutego 2018 r. nie przedłożyła dodatkowej dokumentacji, co skutkowało odmową doliczenia spornego okresu.
Ponadto organ rentowy wskazał, że emerytura została odwołującej ustalona wcześniejszą decyzją z dnia 11 maja 2017 r. według najkorzystniejszego wariantu tj. na podstawie polskich przepisów prawnych – wyłącznie z polskiego ubezpieczenia społecznego w wysokości mieszanej zgodnie z art. 183 ustawy emerytalnej.
Podjęcie zawieszonej uprzednio wypłaty emerytury nastąpiło na wniosek nadany w dniu 29 czerwca 2017 r., do którego został dołączony dokument potwierdzający rozwiązanie stosunku pracy. W konsekwencji podjęcie wypłaty świadczenia nastąpiło od miesiąca złożenia wniosku czyli od 1 czerwca 2017 r.
Na rozprawie w dniu 17 września 2018 r. odwołująca podniosła, że kwestionuje także datę podjęcia wypłaty zawieszonej renty. Odnośnie pracy w (...) podała, że nie posiada w dniu dzisiejszym żadnych dokumentów potwierdzających to zatrudnienie. W związku z powyższym Sąd zakreślił jej termin do złożenia wniosków dowodowych na okoliczność potwierdzenia spornego zatrudnienia.
W piśmie z dnia 2 listopada 2018 r. K. W. złożyła oświadczenie, że rezygnuje z dalszego postępowania sądowego (ponieważ poszukiwania świadków jej zatrudnienia w byłej Fabryce (...) wymagałoby dużo czasu i pieniędzy) i wnosi o umorzenie postępowania.
Organ rentowy w piśmie z dnia 22 listopada 2018 r. wyraził zgodę na cofnięcie odwołania.
Sąd rozważył, co następuje:
Postępowanie wywołane odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 25 kwietnia 2018 roku nr (...) podlega umorzeniu.
Stosownie do treści art. 203 § 1 k.p.c., pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Do czasu rozpoczęcia rozprawy (czyli wywołania sprawy przez przewodniczącego) wystarczy, że powód złoży samo oświadczenie, iż cofa pozew. Później nadal może on cofnąć pozew, ale tylko, jeśli oświadczy, że zrzeka się (rezygnuje) roszczenia, albo, jeżeli pozwany wyrazi zgodę na cofnięcie pozwu ( „Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz”, (red.) A. Jakubecki, 2012 r., LEX).
Jak wynika z brzmienia art. 203 § 2 zdanie pierwsze k.p.c pozew cofnięty
nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa.
Sąd, co do zasady związany jest cofnięciem pozwu. Zawsze jednak obowiązany jest dokonać oceny, czy w świetle zgromadzonego materiału procesowego czynność taka jest dopuszczalna. Zgodnie, bowiem z art. 203 § 4 k.p.c., Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa.
Przepisy te znajdują odpowiednie zastosowanie w postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, przy czym, jak stanowi art. 469 k.p.c., sąd uzna cofnięcie pozwu za niedopuszczalne także wówczas, gdyby czynność ta naruszała słuszny interes pracownika lub ubezpieczonego.
W niniejszej sprawie, odwołująca się rezygnując z procesu – za zgodą organu rentowego cofnęła odwołanie od decyzji z dnia 25 kwietnia 2018 roku. Z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby cofnięcie odwołania było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa, ani też by czynność ta naruszała słuszny interes ubezpieczonego.
Wobec powyższego uznać należało, że doszło do skutecznego cofnięcia odwołania od zaskarżonej decyzji, co skutkuje umorzeniem postępowania w sprawie IV U 470/18 w tym zakresie na podstawie art. 355 § 1 k.p.c.- zgodnie, z którym sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne.
Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 203 § 1 i 4 k.p.c. i art. 469 k.p.c. oraz art. 355 § 1 i 2 k.p.c.