UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 4 lutego 2019 r.

Decyzją z dnia 16 października 2017 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. z 2016 r., poz. 887), działając z urzędu, ponownie ustalił A. B. wartość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. w kwocie 64.236,15 zł. Podstawę wymiaru kapitału początkowego wyliczył na kwotę 1.090,13 zł. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1971 r. do 31 grudnia 1980 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 89,29%. Podstawę wymiaru kapitału organ rentowy ustalił w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru przez kwotę bazową, tj. 1.220,89 zł. Obliczając wysokość kapitału początkowego, ZUS uwzględnił ubezpieczonemu 10 lat, 11 miesięcy i 23 dni okresów składkowych. Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego
i nieskładkowego wyniósł 52,10%. Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład
nie uwzględnił okresów ubezpieczenia w/w w Austrii w wymiarze co najmniej 12 miesięcy od 1 października 1980 r. do 31 grudnia 1985 r., od 1 lipca 1986 r. do 14 lipca 1986 r.,
od 1 października 1987 r. do 31 grudnia 1997 r. i od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 1998 r., ponieważ w przyszłości ubezpieczony może ubiegać się o świadczenie emerytalno-rentowe
z instytucji ubezpieczeniowej tego kraju.

Decyzją z dnia 24 października 2017 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1383 ze zm.), przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego
(Dz. U. z 2004 r. UE L Nr 166, poz. 1) oraz przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. z 2009 r. UE L Nr 284, poz. 1), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 6 września 2017 r., przyznał A. B. emeryturę w wieku powszechnym od 1 października 2017 r., tj. od daty nabycia uprawnień do świadczenia. Wysokość emerytury ustalona została według zasad określonych w art. 26 ustawy emerytalno-rentowej. Podstawę obliczenia świadczenia stanowiła kwota kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji kapitału początkowego zewidencjonowanego na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Podstawa obliczenia świadczenia podlegała pomniejszeniu o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur. Emerytura stanowiła równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób
w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wyniosła 239.920,01 zł, suma kwot pobranych emerytur: 5.803,29 zł,
zaś średnie dalsze trwanie życia: 208,50 miesięcy. Emeryturę wyliczono na kwotę 1.122,86 zł brutto. Do obliczenia emerytury przyjęto średnie dalsze trwanie życia wynikające z tablicy trwania życia obowiązującej w dniu osiągniecia powszechnego wieku emerytalnego, ponieważ było dla ubezpieczonego korzystniejsze, tj. niższe niż średnie dalsze trwanie życia ustalone na podstawie tablicy trwania życia obowiązującej w dniu zgłoszenia wniosku
o emeryturę.

Decyzje te zostały zaskarżone odwołaniem przez A. B., który domagał się ich zmiany i przeliczenia zarówno kapitału początkowego, jak i emerytury
przy uwzględnieniu okresów zatrudnienia w latach 1971-1979 oraz na eksporcie w latach 1980-1986, a także wysokości uzyskiwanych wówczas rzeczywistych zarobków w oparciu
o treść świadectw pracy i wpisy w legitymacji ubezpieczeniowej. Odwołujący podał, że jak wynika ze świadectwa pracy i wpisu w książeczce ubezpieczeniowej, w okresie od 16 lutego 1971 r. do 31 lipca 1976 r. pracował w Kopalni (...) w M. k/T. na różnych stanowiskach (m.in. kierownika oddziału i specjalisty technicznego). Za ten okres ZUS uwzględnił mu minimalne wynagrodzenie za pracę pomimo, że w świadectwie pracy wymienione są wszystkie zajmowane przez niego stanowiska oraz wynagrodzenie. W książeczce ubezpieczeniowej uwidoczniona zaś została kwota wynagrodzenia za rok 1976 (7 423 zł miesięcznie). Odwołujący przyznał jednocześnie, że za okres ten nie przedłożył druku Rp-7. Następnie wskazał, że od 9 sierpnia 1976 r. do 31 lipca 1979 r. pracował w Kopalniach (...) w J.. Z wpisów
w książeczce ubezpieczeniowej wynika, że w latach 1977-1978 zarabiał miesięcznie 9 440 zł miesięcznie. Dopiero od 1 stycznia 1979 r. uzyskiwał niższy dochód (7 748 zł). Za lata 1977/78 ZUS niedokładnie więc policzył jego zarobki. Od 1 sierpnia 1980 r. do 30 czerwca 1986 r. pracował zaś za pośrednictwem (...) Sp. z o.o. w Austrii. W tym czasie płacił podwójnie składki ubezpieczeniowe i podatki od wynagrodzenia w Polsce i w Austrii (200 dolarów miesięcznie przez sześć lat samego „podatku”). Odwołujący podkreślił,
że udowodnił łącznie 16 lat, 2 miesiące i 24 dni okresów składkowych. Do odwołania dołączył: świadectwa pracy z dnia: 2 sierpnia 1976 r. i 4 września 2003 r. z okresu zatrudnienia od 16 lutego 1971 r. do 31 lipca 1976 r. w Kopalniach i Zakładach (...) w M. k/T. (k. 4-5), zaświadczenie (...) Sp. z o.o. w W. potwierdzające pracę za granicą
w Austrii od 1 sierpnia 1980 r. do 30 czerwca 1986 r. (k. 6), pismo (...) Oddział w N. (...)
w T. z dnia 9 lutego 2010 r. informujące o uznaniu przez Zakład za udowodnione okresów składkowych w wymiarze 16 lat, 2 miesięcy i 24 dni (k. 7), pismo Kopalni
i Zakładów (...) w likwidacji w T. z dnia
12 września 2003 r. informujące o braku możliwości wystawienia zaświadczenia
o zatrudnieniu i wynagrodzeniu na druku Rp-7 za lata 1971-1976 (k. 8), kserokopię stron
82-83 legitymacji ubezpieczeniowej z wpisami o zarobkach za lata: 1976, 1977 oraz za okres od stycznia do czerwca 1979 (k. 9). W piśmie procesowym z dnia 5 października 2018 r.
(data prezentaty: 12 października 2018 r.) odwołujący podał, że za lata pracy na eksporcie ZUS może mu uwzględnić wynagrodzenie zastępcze (k. 56). Na rozprawie w dniu
17 kwietnia 2018 r. odwołujący oświadczył, że w latach 1971-1976 otrzymywał wynagrodzenie co najmniej w wysokości średniej krajowej obowiązującej w tamtych latach. Zakwestionował ponadto wysokość zarobków przyjętych przez ZUS za 1977 r. wskazując,
że osiągnął wówczas wynagrodzenie w kwocie 108 379 zł oraz za rok 1980 podnosząc, że jego wynagrodzenie wyniosło wówczas 34 079 zł. W piśmie procesowym z dnia 19 listopada 2018 r. (data prezentaty: 23 listopada 2018 r.) odwołujący podał, że jego zarobki za 1976 r. powinny wynosić 98 466 zł, nie zaś 78 291 zł (k. 71-72). Precyzując ostatecznie swoje żądanie odwołujący wskazał, że domaga się zmiany zaskarżonych decyzji i uwzględnienia
za okres od 1971 r. do 1975 r. wynagrodzenia wynikającego z dokumentacji pracowniczej
i przyjętego w hipotetycznym przeliczeniu ZUS, a w pozostałym zakresie przyjęcia zarobków według wpisów w legitymacji ubezpieczeniowej i druków RP-7. Zakwestionował przy tym przyjętą przez ZUS według wpisu w legitymacji ubezpieczeniowej kwotę zarobków za okres od 1 stycznia 1977 r. do 30 września 1977 r. w wysokości 66 085 zł twierdząc, że w 1977 r.- jak wynika z wpisu w legitymacji- jego przeciętny miesięczny zarobek wynosił 9 440 zł,
co potwierdza świadectwo pracy z tego okresu. Skoro zaś tak, to jego zarobek razem za okres 9 przepracowanych miesięcy wynosił 84 960 zł, a nie jak odnotował pracodawca 66 085 zł
(k. 80).

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał na treść art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej. Jak podał, zgodnie z obowiązującymi przepisami emerytalno-rentowymi, to na ubezpieczonym spoczywa obowiązek przedłożenia przy wniosku o emeryturę dokumentacji poświadczającej wynagrodzenie lub przychód stanowiący podstawę wymiaru składek
na ubezpieczenie społeczne. Z uwagi na to, że odwołujący nie przedłożył wymaganych przepisami dokumentów dotyczących wynagrodzenia w spornym okresie, brak było możliwości przeliczenia emerytury. Organ rentowy podkreślił, że w świadectwie pracy z dnia 2 sierpnia 1976 r. podano ostatnio otrzymywane przez odwołującego wynagrodzenie. Brak jest więc podstaw do przyjęcia tych zarobków za cały okres zatrudnienia, tym bardziej, że
w legitymacji ubezpieczeniowej za rok 1976 r. ubezpieczony ma wpisane wynagrodzenie przez pracodawcę. Jak zaznaczył, za lata 1976 i 1977 uwzględniono wpisy zarobków dokonane w legitymacji ubezpieczeniowej. Odwołujący udokumentował również zarobki
za lata: 1977, 1978 i 1979, przedkładając zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (druk Rp-7) z dnia 7 sierpnia 2003 r. ZUS wskazał ponadto, że okres zatrudnienia
za pośrednictwem firmy (...) od 1 października 1980 r. do 31 grudnia 1985 r. został wyłączony z polskiego stażu pracy jako okres zatrudnienia u pracodawcy zagranicznego, z tytułu którego wnioskodawca pobiera emeryturę wypłacaną przez austriacką instytucję ubezpieczeniową, zgodnie z art. 9 pkt 1 ustawy emerytalnej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Odwołujący A. B., urodzony w dniu (...),
od 16 lutego 1971 r. do 31 lipca 1976 r. pracował w Kopalniach i Zakładach (...) w M. k/T. w pełnym wymiarze godzin na stanowiskach ślusarza remontowego, starszego technika, starszego mistrza, kierownika oddziału i specjalisty technicznego. Na stanowisku specjalisty technicznego otrzymywał ostatnio wynagrodzenie w kwocie 5.500 zł miesięcznie. Przysługiwała
mu również premia 15% i deputat węglowy w kwocie 366 zł miesięcznie.

Od 9 sierpnia 1976 r. do 30 września 1977 r. odwołujący był zatrudniony w Kopalni (...) J. w pełnym wymiarze czasu pracy
na stanowisku ślusarza pod ziemią, na którym otrzymywał ostatnio wynagrodzenie w kwocie 9300 zł miesięcznie.

Od 1 października 1977 r. do 31 lipca 1979 r. odwołujący pracował w (...) S.A. Kopalni (...) w P. w pełnym wymiarze godzin jako ślusarz ziemią.

Od 2 listopada 1979 r. do 4 sierpnia 1980 r. odwołujący był zatrudniony w Zakładach (...) im. gen. W. w R. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku hartownika, na którym przysługiwało mu ostatnio wynagrodzenie
w kwocie 4 898 zł wg. 9 gr. III tab., tj. 21 zł na godzinę.

Od 1 sierpnia 1980 r. do 30 czerwca 1986 r., zgodnie z umowami zawartymi
z (...) Sp. z o.o. w W., odwołujący był zatrudniony za granicą
u pracodawcy zagranicznego jako trener tenisa stołowego. Od 1 stycznia 1986 r. składki
na ubezpieczenie społeczne były za niego opłacane zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

Od 15 lipca 1986 r. do 1 września 1987 r. odwołujący pracował w (...) Związku (...) w W. w pełnym wymiarze godzin na stanowisku trenera kadry narodowej kobiet.

dowód:

-: świadectwa pracy z dnia: 02.08.1976 r. i 04.09.2003 r.- k. 3, 66 cz. I akt ZUS, k. 4-5, akta osobowe,
-: świadectwa pracy z dnia: 30.09.1977 r., 26.06.2003 r. i 01.09.1987 r.- k. 8, 10, 15 cz. I akt ZUS,
-: zaświadczenie z dnia 11.02.2004 r.- k. 13 cz. I akt ZUS, k. 6 as,

Od dnia 16 lutego 1971 r. w Kopalniach i Zakładach (...)
im. M. N. (...) w M. k/T. przyznano odwołującemu
na stanowisku ślusarza remontowego wynagrodzenie w kwocie 11,30 zł na godzinę
(kat. 8 tab. III) + premia regulaminowa. Od dnia 1 lipca 1972 r. przysługiwało odwołującemu na stanowisku ślusarza wynagrodzenie miesięczne w kwocie 2 400 zł + 400 zł z uprawn. D.. K.. + premia regulaminowa, a ponadto wynagrodzenie dodatkowe z tytułu „Karty Górnika” w wysokości 110 zł. Od dnia 1 listopada 1972 r. na stanowisku starszego technika ustalono odwołującemu wynagrodzenie w kwocie 3 000 zł + 300 zł z uprawn. D.. K.. + premia regulaminowa. Od dnia 1 czerwca 1973 r. przyznano odwołującemu na stanowisku starszego mistrza wynagrodzenie miesięczne w kwocie 3 500 zł + 100 zł z uprawn. D.. K.. + premia regulaminowa. Od dnia 1 maja 1974 r. przysługiwało odwołującemu
na stanowisku specjalisty technicznego w Zakładzie (...). wynagrodzenie miesięczne wg. kat. 14 w kwocie 4 300 zł, a ponadto specjalne wynagrodzenie „Karty Górnika” w wysokości 10% płacy zasadniczej. Z dniem
1 października 1974 r. przyznano odwołującemu wynagrodzenie miesięczne wg. kat. 16
w kwocie 5 000 zł. W umowie o pracę z dnia 1 stycznia 1975 r. zawartej z Kopalniami
i Zakładami (...) w M. k/T. ustalono odwołującemu na stanowisku specjalisty technicznego wynagrodzenie miesięczne wg. kat. 16 w kwocie 5 500 zł.

dowód:

-: dokumenty zgromadzone w aktach osobowych, w tym: umowa o pracę
na okres próbny z dnia 16.02.1971 r., angaże, umowa o pracę z dnia 01.01.1975 r.,

Zgodnie z wpisami w legitymacji ubezpieczeniowej, od 1 stycznia 1976 r. do 31 lipca 1976 r. w Kopalniach i Zakładach (...)
w M. k/T. odwołujący uzyskał zarobek w kwocie 51 966 zł. Jego zarobek w okresie od 9 sierpnia 1976 r. do 31 grudnia 1976 r. w Kopalni (...) J. wyniósł 34 291 zł. Łącznie dało to za rok 1976 kwotę
86 257 zł. Zgodnie z wpisem, w 1977 r. przeciętny miesięczny zarobek odwołującego
w Kopalni (...) J. wynosił 9 440 zł. Za okres zatrudnienia od 9 sierpnia 1976 r. do 30 września 1977 r. w Kopalni (...) J. dało to łącznie kwotę 84 960 zł, nie zaś uwidocznioną
w legitymacji kwotę 66 085 zł. Za okres zatrudnienia od 1 października 1977 r. do 31 lipca 1979 r. w (...) S.A. Kopalni (...)
w P. odwołujący przedłożył zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu
(druk Rp-7) z dnia 7 sierpnia 2003 r., w którym uwidoczniono łączną kwotę wynagrodzenia: za rok 1977: 24 679 zł, za rok 1978: 103 429 zł, a za rok 1979: 54 842 zł. Za okres zatrudnienia od 2 listopada 1979 r. do 4 sierpnia 1980 r. w Zakładach (...) im. gen. W. w R. odwołujący złożył w aktach ZUS zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (druk Rp-7) z dnia 5 września 2003 r.,
w którym uwidoczniono łączną kwotę wynagrodzenia: za rok 1979: 9 156 zł, a za rok 1980: 34 079 zł.

dowód:

-: potwierdzona za zgodność z oryginałem kserokopia legitymacji ubezpieczeniowej- k. 36 cz. II akt ZUS,
-: zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (druki R-7) z dnia:
07.08.2003 r. i 05.09.2003 r.- k. 9, 11 cz. I akt ZUS,

Firma (...) Sp. z o.o. w W. nie była pracodawcą odwołującego,
a jedynie pośredniczyła w jego zatrudnieniu u kontrahenta zagranicznego- pracodawcy.
Za granicą odwołujący otrzymywał wynagrodzenie bezpośrednio od pracodawcy zagranicznego, wypłacane w dewizach- miesięcznie. Umowy łączące (...)
Sp. z o.o. w W. i odwołującego były umowami cywilno-prawnymi i nie miały charakteru umów o pracę. Do 31 grudnia 1985 r. (...) Sp. z o.o. w W. nie opłacała składek na ubezpieczenie społeczne za osoby zatrudnione za granicą.
Od 1 stycznia 1986 r. firma ta odprowadzała składki na ubezpieczenie społeczne za osoby skierowane do pracy za granicą, od średniego wynagrodzenia krajowego.

dowód:

-: pismo (...) Sp. z o.o. w W. z dnia 10.07.2018 r.- k. 48-49 as,

Na dzień 1 stycznia 1999 r. odwołujący wykazał 10 lat, 11 miesięcy i 23 dni okresów składkowych.

dowód:

-: wykaz wprowadzonych okresów ubezpieczonego- k. 79 cz. II akt ZUS,

Decyzją z dnia 31 lipca 2006 r. (...) Oddział w N. ustalił odwołującemu na dzień 1 stycznia 1999 r. kapitał początkowy w kwocie 69.247,97 zł. Podstawę wymiaru kapitału początkowego wyliczył na kwotę 700,30 zł. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z faktycznego okresu ubezpieczenia. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 57,36%. Obliczając wysokość kapitału początkowego, ZUS uwzględnił ubezpieczonemu 16 lat, 2 miesiące
i 23 dni okresów składkowych. Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 62,84%. Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład nie uwzględnił okresów ubezpieczenia
w/w w Austrii w wymiarze co najmniej 12 miesięcy od 1 lipca 1986 r. do 14 lipca 1986 r.,
od 1 października 1987 r. do 31 grudnia 1997 r. i od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 1998 r.

dowód:

-: decyzja ZUS z dnia 31.07.2006 r.- k. 32-36 cz. I akt ZUS,

Od 1 sierpnia 2016 r. odwołujący jest uprawniony do wcześniejszej emerytury
w Austrii. W formularzu E 205 A austriacka instytucja ubezpieczeniowa potwierdziła okres ubezpieczenia odwołującego w Austrii od 1 października 1980 r. do 31 grudnia 1985 r. Austriacki pracodawca opłacał za odwołującego składki na ubezpieczenie społeczne w tym czasie.

dowód:

-: formularz E 205 A- k. 20-24 cz. I akt ZUS,

Decyzją z dnia 31 października 2016 r. (...) Oddział w T. ponownie ustalił odwołującemu wartość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. w kwocie 64.225,70 zł. Przeliczył podstawę wymiaru kapitału początkowego, którą ustalono z okresu 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1971 r. do 31 grudnia 1980 r., w wyniku czego wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 89,26%. Do ustalenia wysokości kapitału przyjął podstawę wymiaru w kwocie 1.089,77 zł. Obliczając wysokość kapitału początkowego, ZUS uwzględnił ubezpieczonemu 10 lat, 11 miesięcy i 23 dni okresów składkowych. Z przyjętego uprzednio okresu składkowego wyłączył okres pracy za granicą od 1 października 1980 r. do 31 grudnia 1985 r., ponieważ został on zaliczony zarówno
do prawa, jak i wysokości austriackiego świadczenia. Współczynnik proporcjonalny
do osiągniętego do 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 52,10%. Za okresy od 16 lutego 1971 r. do 31 grudnia 1975 r., od 5 sierpnia 1980 r. do 30 września 1980 r. i od 1 stycznia 1986 r. do 30 czerwca 1986 r. Zakład uwzględnił minimalne wynagrodzenie za pracę. Decyzja z dnia 31 października 2016 r. nie została zaskarżona przez ubezpieczonego odwołaniem i na jej podstawie ustalona została wysokość emerytury częściowej.

dowód:

-: decyzja ZUS z dnia 31.10.2016 r. z załącznikami- k. 41-49 cz. II akt ZUS,

Decyzją z dnia 9 listopada 2016 r. (...) Oddział w T., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29 czerwca 2016 r., przyznał odwołującemu zaliczkę na poczet przysługującej emerytury częściowej od 24 października 2016 r., tj. od osiągnięcia wieku uprawniającego
do emerytury częściowej. Wysokość świadczenia wyniosła 50% kwoty emerytury obliczonej zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej, tj. 512,36 zł brutto. Decyzją ostateczną z dnia 28 lutego 2017 r. (...) Oddział w T., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29 czerwca 2016 r., przyznał odwołującemu emeryturę częściową od (...)., tj. od osiągniecia wieku uprawniającego do emerytury częściowej. Emerytura częściowa
po waloryzacji wyniosła od 1 marca 2017 r.: 517,36 zł.

dowód:

-: decyzje ZUS z dnia: 09.11.2016 r. i 28.02.2017 r.- k. 50-51, 63-64 cz. II akt ZUS,

Decyzją z dnia 16 października 2017 r. (...) Oddział w T. ponownie ustalił odwołującemu wartość kapitału początkowego na kwotę 64.236,15 zł. Przeliczył podstawę wymiaru kapitału początkowego ustaloną z okresu 10 kolejnych lat kalendarzowych,
tj. od 1 stycznia 1971 r. do 31 grudnia 1980 r., w wyniku czego wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wzrósł do 89,29%. Do ustalenia wysokości kapitału przyjął podstawę wymiaru w kwocie 1.090,13 zł. Obliczając wysokość kapitału początkowego,
ZUS uwzględnił ubezpieczonemu 10 lat, 11 miesięcy i 23 dni okresów składkowych.
Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład nie uwzględnił okresów ubezpieczenia w Austrii w wymiarze od 1 października 1980 r. do 31 grudnia 1985 r., od 1 lipca 1986 r.
do 14 lipca 1986 r., od 1 października 1987 r. do 31 grudnia 1997 r. i od 1 stycznia 1998 r.
do 31 grudnia 1998 r., ponieważ w przyszłości ubezpieczony może ubiegać się o świadczenie emerytalno-rentowe z instytucji ubezpieczeniowej tego kraju.

dowód:

-: decyzja ZUS z dnia 16.10.2017 r. z załącznikami- k. 75-81 cz. II akt ZUS,

Decyzją z dnia 24 października 2017 r. ZUS Odział w T., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 6 września 2017 r., przyznał odwołującemu emeryturę z wieku powszechnego od 1 października 2017 r., tj. od daty nabycia uprawnień do emerytury. Podstawę obliczenia emerytury stanowiła kwota kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji kapitału początkowego zewidencjonowanego na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Podstawa obliczenia emerytury uległa pomniejszeniu o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur. Emerytura stanowiła równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wyniosła 239.920,01 zł, suma kwot pobranych emerytur: 5.803,29 zł, zaś średnie dalsze trwanie życia: 208,50 miesięcy. Emeryturę ustalono na kwotę 1.122,86 zł. Do obliczenia emerytury przyjęto średnie dalsze trwanie życia wynikające z tablicy trwania życia obowiązującej w dniu osiągniecia powszechnego wieku emerytalnego, ponieważ było dla ubezpieczonego korzystniejsze,
tj. niższe niż średnie dalsze trwanie życia ustalone na podstawie tablicy trwania życia obowiązującej w dniu zgłoszenia wniosku o emeryturę.

dowód:

-: decyzja ZUS z dnia 24.10.2017 r.- k. 82-83 cz. II akt ZUS,

W decyzjach ustalających kapitał początkowy z dnia 31 października 2016 r.
i 16 października 2017 r. oraz w decyzjach przyznających emeryturę ZUS poinformował,
że po dostarczeniu za okres, za który uwzględnił minimalne wynagrodzenie zaświadczenia
o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (druk Rp-7) lub dokumentacji płacowej (list płac, angaży), ewentualnie legitymacji ubezpieczeniowej z wpisanymi zarobkami, podstawa wymiaru kapitału początkowego oraz emerytura zostaną przeliczone.

dowód:

-: decyzje ZUS z dnia: 31.10.2016 r. i 16.10.2017 r.- k. 48, 80 cz. II akt ZUS,
-: decyzje ZUS z dnia: 09.11.2016 r., 28.02.2017 r. i 24.10.2017 r.- k. 50, 63, 82 cz. II akt ZUS,

Dokonując hipotetycznego wyliczenia kapitału początkowego i emerytury,
ZUS uwzględnił za okres zatrudnienia odwołującego od 16 lutego 1971 r. do 31 lipca 1976 r. w Kopalniach i Zakładach (...)
w M. k/T. kwoty wynagrodzenia na podstawie przedłożonych umów
o pracę i angaży. Uwzględnił za rok 1976 r. przyjęte na podstawie wpisu w legitymacji ubezpieczeniowej wynagrodzenie w kwocie 51.966,00 zł. Zgodnie z hipotetycznym wyliczeniem, wartość kapitału początkowego odwołującego na dzień 1 stycznia 1999 r. wyniosła 80.055,36 zł. Organ rentowy przeliczył podstawę wymiaru kapitału początkowego ustaloną z okresu 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1971 r. do 31 grudnia 1980 r., w wyniku czego wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wzrósł do 132,98%.
Do ustalenia wysokości kapitału przyjął podstawę wymiaru w kwocie 1.623,54 zł. Zgodnie
z hipotetycznym wyliczeniem, kwota emerytury odwołującego przeliczona od 1 października 2017 r., tj. od nabycia uprawnień do świadczenia, wyniosła 1.448,15 zł. Podstawę obliczenia emerytury stanowiła kwota kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji kapitału początkowego zewidencjonowanego na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Podstawa obliczenia emerytury uległa pomniejszeniu o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur. Emerytura stanowiła równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wyniosła 299.004,24 zł, suma kwot pobranych emerytur: 5.803,29 zł, zaś średnie dalsze trwanie życia: 208,50 miesięcy. Hipotetyczną wysokość emerytury ustalono na kwotę 1.406,24 zł, zaś po waloryzacji od dnia 1 marca 2018 r. na kwotę 1.448,15 zł. Do wyliczenia emerytury ZUS uwzględnił minimalne wynagrodzenie za pracę od 1 sierpnia 1980 r. do 30 września 1980 r. i od 1 stycznia 1986 r. do 30 czerwca 1986 r., ponieważ zarobki z tego okresu nie zostały udokumentowane faktycznym dochodem. Do stażu pracy w Polsce ZUS nie doliczył odwołującemu okresu zatrudnienia za granicą od 1 października 1980 r. do 31 grudnia 1985 r., ponieważ okres ten został uwzględniony w wysokości emerytury z Austrii.

dowód:

-: hipotetyczne przeliczenie kapitału początkowego i emerytury z dnia: 30.10.2018 r. i 31.10.2018 r.- k. 62-68 as,

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów.

Sąd pozytywie ocenił dowody z dokumentów, których autentyczność oraz wiarygodność, jak również poprawność materialna i formalna nie budziły wątpliwości,
zaś ich forma i treść formalna nie były kwestionowane przez strony postępowania. Brak było zatem jakichkolwiek podstaw, także takich, jakie należałoby uwzględnić z urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego im znaczenia dowodowego. Dokumenty urzędowe stanowiły więc dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone (art. 244 § 1 k.p.c.), zaś dokumenty prywatne- dowód tego, że osoba, która je podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie (art. 245).

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Odwołanie od zaskarżonych decyzji ZUS Odział w T. z dnia: 16 października 2017 r. i 24 października 2017 r. zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

W niniejszej sprawie odwołujący A. B. ostatecznie domagał się uwzględnienia przy przeliczaniu kapitału początkowego i emerytury za okres od 1971 r.
do 1975 r. wynagrodzenia wynikającego z dokumentacji pracowniczej i przyjętego
w hipotetycznym przeliczeniu ZUS, a w pozostałym zakresie uwzględnienia zarobków według wpisów w legitymacji ubezpieczeniowej i druków RP-7. Kwestionując przyjętą przez ZUS według wpisu w legitymacji ubezpieczeniowej kwotę zarobków za okres od 1 stycznia 1977 r. do 30 września 1977 r. w wysokości 66 085 zł w 1977 r. odwołujący stwierdził, że jego przeciętny miesięczny zarobek w tym czasie wynosił 9 440 zł, co za okres
9 przepracowanych miesięcy daje 84 960 zł. Odwołujący domagał się też przyjęcia przy dokonywaniu przeliczenia okresu zatrudnienia za granicą.

Ubezpieczonemu przysługuje emerytura obliczona według nowych zasad
na podstawie art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Według tego przepisu, emerytura dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r. stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy jej obliczenia (art. 25 ustawy) przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, ustalane wspólnie dla kobiet i mężczyzn wyrażone w miesiącach. Podstawą obliczenia jest kwota:
1) zwaloryzowanych składek na ubezpieczenie emerytalne zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego, 2) zwaloryzowanego kapitału początkowego ustalanego dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem 1 stycznia 1999 r. opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy (kwota tzw. hipotetycznej emerytury na dzień 1 stycznia 1999 r.) oraz 3) środków zewidencjonowanych na subkoncie, o których mowa w art. 40a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych („Emerytury i renty z FUS. Emerytury pomostowe. Okresowe emerytury kapitałowe. Komentarz”, K. Antonów (red.), M. Bartnicki, B. Suchacki, M. Zieleniecki, LEX, 2014).

Jak wynika z treści art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.), podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek
na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych
na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego
w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa
w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych,
z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185. Zgodnie zaś z art. 26 ust. 1 tej ustawy, emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej
w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183.

W myśl art. 174 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12. Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy: 1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6; 2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5 oraz 3) okresy nieskładkowe,
o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony
w art. 5 ust. 2 (art. 174 ust. 2 ustawy). Przy ustalaniu kapitału początkowego do okresów,
o których mowa w art. 7 pkt 5 stosuje się art. 53 ust. 1 pkt 2 (art. 174 ust. 2a ustawy). Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r. (art. 174 ust. 3 powołanej ustawy).

Obecnie środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty, zgodnie z § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia
11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno- rentowe
(Dz. U. z 2011 r. Nr 237, poz. 1412), są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia. Jak wynika
z § 22 ust. 1 tego rozporządzenia, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności: 1) legitymacja ubezpieczeniowa; 2) legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia. Według wcześniejszej regulacji zawartej w § 20 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno- rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. z 1983 r. Nr 10, poz. 49 ze zm.), środkiem dowodowym mogły być wyłącznie zaświadczenia zakładów pracy wystawione według wzoru ustalonego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych albo legitymacja ubezpieczeniowa zawierająca wpisy dotyczące okresów zatrudnienia i wysokości osiąganych dochodów. Nie budzi zatem wątpliwości,
że po zmianie tego rozporządzenia zakres kompetencji organu rentowego w zakresie środków dowodowych został poszerzony o „inny dokument, na podstawie, którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia”. Takim innym dokumentem w rozumieniu rozporządzenia są niewątpliwie dokumenty pracownicze zawarte w aktach osobowych, np. umowy o pracę, czy angaże ustalające wysokość wynagrodzenia, w tym godzinową stawkę tego wynagrodzenia.

Wysokość zarobków, której pochodną jest podstawa wymiaru składki
na ubezpieczenie społeczne, to fakt mający istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy
(art. 227 k.p.c.), który w postępowaniu przed sądem udowadniany może być wszelkimi środkami wynikającymi z przepisów Działu III rozdziału 2 kodeksu postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe zawarte w rozporządzeniu w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno- rentowe dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami. Nie mają więc zastosowania w postępowaniu sądowym, opartym na zasadzie swobodnej oceny dowodów (por. wyroki SN: z dnia 7 grudnia 2006 r., I UK 179/06, LEX nr 342283, z dnia 14 czerwca 2006 r., I UK 115/06, OSNP 2007/17-18/257, z dnia 25 lipca 1997 r., II UKN 186/97, OSNP 1998/11/342 i z dnia 2 lutego 1996 r., II URN 3/95, OSNP 1996/16/239).

W przypadku braku dokumentacji płacowej istnieje możliwość ustalenia wysokości wynagrodzenia ubezpieczonego w oparciu o dokumentację zastępczą znajdującą się w aktach osobowych, taką jak umowy o pracę czy angaże, w których zawarte są dane dotyczące wynagrodzenia. W takim jednak wypadku uwzględnić można tylko takie składniki, które
są pewne, wypłacane były w danym okresie, stałe i w określonej wysokości. Wysokości wynagrodzenia lub danego składnika wynagrodzenia nie można zatem ustalać w sposób przybliżony, ale pewny, na podstawie konkretnego dokumentu bądź jego kopii, który zachował się w dokumentacji osobowej ubezpieczonego (por. wyrok SA w Poznaniu z dnia
3 czerwca 2015 r., IIII AUa 535/14, LEX nr 1781979, wyrok SA we Wrocławiu z dnia
18 stycznia 2012 r., III AUa 1555/11, LEX nr 1113058).

W uzasadnieniu wyroku z dnia 14 czerwca 2006 r., I UK 115/06 (OSNP 2007/17-18/257) Sąd Najwyższy stwierdził, że stawka godzinowa jest elementem podstawowym
i wyjściowym przy obliczeniu wynagrodzenia za pracę. Skoro znany jest wymiar czasu pracy ubezpieczonego, potwierdzony świadectwem pracy, możliwe jest obliczenie liczby godzin pracy wynikającej z tego wymiaru w każdym kolejnym tygodniu, miesiącu i roku w spornym okresie. Z kolei brak prawa do wynagrodzenia wynikać musiałby z przerw w jej świadczeniu, a informacje o tym powinny znajdować się w świadectwie pracy. Brak jakiejkolwiek adnotacji o przerwach w zatrudnieniu (np. urlopach bezpłatnych) wskazywałby na ciągłość zatrudnienia rozumianego, jako świadczenie pracy, za którą przysługiwało wynagrodzenie. Ewentualne okresy pobierania zasiłku chorobowego wynikają z przedłożonej legitymacji ubezpieczeniowej, stąd obliczenie wysokości zasiłku, jako pochodnej wynagrodzenia
za pracę, wedle zasad wynikających z obowiązujących w spornym okresie przepisów: ustawy
z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. Nr 51, poz. 396); ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o podwyższeniu zasiłków przysługujących z ubezpieczenia społecznego
w razie choroby pracownika (Dz. U. Nr 27, poz. 191) oraz ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143 ze zm.) również nie jest niemożliwe. Kwestia braku „angażu” za określony rok czy lata, nie przekreśla takiej metody, gdyż
w obliczeniach uwzględniać przecież należy stawkę godzinową wynikającą z poprzedniego „angażu” aż do momentu „angażu” wprowadzającego stawkę wyższą.

Z uwagi na to, że zachowały się akta osobowe odwołującego z okresu jego zatrudnienia od 16 lutego 1971 r. do 31 lipca 1976 r. w Kopalniach i Zakładach (...) w M. k/T., istniała możliwość uwzględnienia przy przeliczeniu kapitału początkowego i emerytury wysokości wynagrodzenia wynikającego z treści złożonej w tych aktach dokumentacji. Podkreślić trzeba, że dokonując hipotetycznego przeliczenia wysokości kapitału początkowego
i emerytury za rok 1976 r. ZUS uwzględnił odwołującemu zarobki wynikające z wpisu
w legitymacji ubezpieczeniowej w kwocie 51 966 zł. Zgodnie z hipotetycznym wyliczeniem, wartość kapitału początkowego odwołującego na dzień 1 stycznia 1999 r. wyniosła
80.055,36 zł. Po przeliczeniu podstawy wymiaru kapitału początkowego ustalonej z okresu
10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1971 r. do 31 grudnia 1980 r., wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wzrósł do 132,98%. Zgodnie zaś z hipotetycznym wyliczeniem, kwota emerytury odwołującego przeliczona od 1 października 2017 r.,
tj. od nabycia uprawnień do świadczenia, wyniosła 1.448,15 zł. Podstawę obliczenia emerytury stanowiła kwota kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji kapitału początkowego zewidencjonowanego na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Podstawa obliczenia emerytury uległa pomniejszeniu o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur. Emerytura stanowiła równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wyniosła 299.004,24 zł, suma kwot pobranych emerytur: 5.803,29 zł, zaś średnie dalsze trwanie życia: 208,50 miesięcy. Wyliczona kwota emerytury wyniosła 1.406,24 zł, zaś po waloryzacji od dnia 1 marca
2018 r.: 1.448,15 zł. Odwołujący nie kwestionował wyliczenia dokonanego za okres
od 16 lutego 1971 r. do 31 grudnia 1975 r. W ocenie Sądu, zasadnym więc było dokonanie przeliczenia zarówno kapitału początkowego, jak i należnej ubezpieczonemu emerytury za ten okres w oparciu o dokumentację pracowniczą złożoną w aktach osobowych.

Odnośnie roku 1976 r. wskazać należy, że w legitymacji ubezpieczeniowej znajdują się dwa wpisy dotyczące wynagrodzenia z tego roku. Pierwszy dotyczy okresu zatrudnienia od 1 stycznia 1976 r. do 31 lipca 1976 r. w Kopalniach i Zakładach (...)
im. M. N. (...) w M. k/T.. Za ten okres pracodawca uwidocznił zarobek w kwocie 51 966 zł. Drugi wpis dotyczy zatrudnienia odwołującego
od 9 sierpnia 1976 r. do 31 grudnia 1976 r. w Kopalni (...) J.. Za ten okres wpisano w legitymacji zarobek w kwocie 34 291 zł.
Już w zaskarżonych decyzjach ZUS prawidłowo uwzględnił za rok 1976 r. te kwoty wynagrodzenia, które łącznie dały 86 257 zł (k. 81 cz. II akt ZUS). W tym więc zakresie
Sąd nie zmieniał zaskarżonych decyzji, ponieważ były one prawidłowe.

Odnośnie roku 1977 r. podkreślić trzeba, że istotnie kwota przeciętnego miesięcznego zarobku 9 440 zł uwidoczniona w legitymacji ubezpieczeniowej pomnożona przez 9 miesięcy daje łącznie 84 960 zł, nie zaś jak wskazano 66 085 zł. Wpisana w legitymacji kwota
66 085 obejmuje bowiem zarobki za 7, nie zaś za 9 miesięcy. Za okres od 1 stycznia 1977 r. do 30 września 1977 r. należało zatem uwzględnić łączny zarobek odwołującego w kwocie 84 960 zł. Kwotę przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia odwołującego w 1977 r. potwierdza świadectwo pracy. Należało zatem przyjąć, że kwota przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia została prawidłowo ujawniona przez pracodawcę w legitymacji ubezpieczeniowej. Omyłkę rachunkową popełniono tylko przy przemnażaniu tej kwoty przez liczbę przepracowanych miesięcy. Zamiast przez 9, kwotę przeciętnego wynagrodzenia pomnożono przez 7, co potwierdza tylko, że odwołujący w tym czasie nie osiągał niższego przeciętnego wynagrodzenia. W takiej sytuacji Sąd uznał kwotę przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia 9 440 zł za wiarygodną i pomnożył ją przez liczbę przepracowanych przez odwołującego miesięcy w okresie od 1 tycznia 1977 r. do 30 września 1977 r., tj. przez 9,
co dało kwotę 84 960 zł.

Za pozostałe lata ZUS uwzględnił prawidłowe kwoty wynagrodzenia opierając się
na złożonej w aktach dokumentacji, w tym drukach Rp-7. Zarzuty odwołującego nie dotyczyły zresztą tego okresu.

Sąd zmienił więc zaskarżone decyzje w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do ustalenia od 1 października 2017 r. wysokości emerytury z uwzględnieniem wskaźnika wysokości kapitału początkowego obliczonego przy przyjęciu za lata 1971, 1972, 1973, 1974, 1975 dochodów wskazanych w hipotetycznym przeliczeniu kapitału z dnia
30 października 2018 r., a za okres od 1 stycznia 1977 r. do 30 września 1977 r. z tytułu zatrudnienia w KWK (...) w J. w miejsce przyjętego przez organ rentowy- wynagrodzenia w łącznej kwocie 84 960 zł przy uwzględnieniu, że przeciętne miesięczne wynagrodzenie z tego okresu wynosiło 9 440 zł.

Zasadnie Zakład Ubezpieczeń Społecznych z okresu zatrudnienia odwołującego
za granicą za pośrednictwem (...) Sp. z o.o. w W. wyłączył z polskiego stażu okres od 1 października 1980 r. do 31 grudnia 1985 r. jako okres zatrudnienia
u pracodawcy zagranicznego. Uwzględnieniu tego okresu w polskim stażu pracy sprzeciwia się bowiem treść art. 9 pkt 1 ustawy emerytalnej. Zgodnie z tym przepisem, przy ustalaniu prawa do świadczeń okresów, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 lit. c, tj. przypadających przed dniem 15 listopada 1991 r. okresów zatrudnienia po ukończeniu 15 lat życia obywateli polskich za granicą, za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, nie uwzględnia się, jeżeli z ich tytułu jest wypłacane świadczenie rentowe z instytucji zagranicznej inne niż renta z ubezpieczenia dodatkowego. Od 1 sierpnia 2016 r. odwołujący jest uprawniony
do wcześniejszej emerytury w Austrii. Austriacka instytucja ubezpieczeniowa potwierdziła okres ubezpieczenia odwołującego w Austrii od 1 października 1980 r. do 31 grudnia 1985 r.
i opłacania w tym czasie składki na ubezpieczenie społeczne. Skoro tak, w tym zakresie odwołanie nie mogło zostać uwzględnione i podlegało oddaleniu.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów prawa oraz
art. 477¹⁴§ 1 i 2 k.p.c., Sąd orzekł jak punktach 1 i 2 wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE