Sygn. akt IX U 612/17
Decyzją z dnia 4 września 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił K. I. (1) prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 14 kwietnia 2017 r. do dnia 24 sierpnia 2017 r.
W uzasadnieniu decyzji organ powołał się na treść art. 1 ust. 1 oraz 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz wskazał, iż zawarcie umowy o pracę między K. I. (1) a P. I. nie miało na celu świadczenia pracy, a jedynie umożliwienie skorzystania ze świadczeń z ubezpieczeń społecznych.
Odwołanie od powyższej decyzji wniosła K. I. (1) domagając się jej zmiany poprzez przyznanie prawa do zasiłku chorobowego za okres wskazany w decyzji oraz zasądzenia od organu, na swoją rzecz, kosztów procesu. K. I. (1) podkreśliła, iż faktycznie wykonywała pracę na rzecz płatnika składek, a sama okoliczność ciąży w dacie podjęcia pracy nie może przesądzać o tym, że umowa o pracę miała charakter pozorny.
Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji oraz domagając się zwrotu kosztów procesu.
Podczas rozprawy w dniu 8 marca 2019 r. pełnomocnik odwołującej wskazała, iż w okresie od 21 marca 2017 r. do 22 kwietnia 2017 r. K. I. (1) pobierała wynagrodzenie chorobowe.
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
K. I. (1) pozostawała niezdolna do pracy od 21 marca 2017 r. do 24 sierpnia 2017 r. Za okres od 21 marca 2017 r. do 22 kwietnia 2017 r. otrzymała od pracodawcy P. I. wynagrodzenie chorobowe.
Niesporne, a nadto dowód: (...), zaświadczenie płatnika składek(...)– akta organu;
W dniu 13 lipca 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał decyzję, w której stwierdził, iż K. I. (2) nie podlega ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu jako pracownik u płatnika składek P. I. od dnia 13 stycznia 2017 r.
W dniu 9 stycznia 2018 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie, VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, w sprawie prowadzonej pod sygn. akt VI U 1303/17, wydał wyrok (obecnie prawomocny), którym zmienił ww. decyzję w ten sposób, że ustalił, iż K. I. (1) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu jako pracownik u płatnika składek P. I. od dnia 13 stycznia 2017 r.
Niesporne, a nadto: decyzja z dnia 13 lipca 2017 r. – akta organu, odpis wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 9 stycznia 2018 r. wraz z odpisem uzasadnienia – k. 32-36;
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Odwołanie okazało się w znacznej mierze zasadne.
W myśl art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (zwanej dalej ustawą zasiłkową) zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.
Wobec ww. prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 9 stycznia 2018 r., którego rozstrzygnięciem tut. Sąd jest związany, nie ulega wątpliwości, iż K. I. (1) stała się niezdolna do pracy podczas trwania ubezpieczenia chorobowego. Zasiłek chorobowy przysługuje jej jednak od dnia 23 kwietnia 2017 r., albowiem za wcześniejszy okres choroby (od dnia 21 marca 2017 r. przez 33 dni) otrzymała wynagrodzenie chorobowe (art. 92 §1 pkt 2 k.p. w zw. z art. 92 §4 k.p.).
Z uwagi na związanie ww. wyrokiem Sądu Okręgowego Sąd nie przeprowadzał dowodów zawnioskowanych w odwołaniu, a mających na celu ustalenie faktów już prawomocnie przesądzonych.
Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c zmienił zaskarżoną decyzję w sposób wskazany w punkcie I wyroku, w pozostałym zaś zakresie na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c oddalił odwołanie jako nieuzasadnione.
W myśl art. 98 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W niniejszej sprawie odwołująca reprezentowana była przez profesjonalną pełnomocniczkę – radczynię prawną, której minimalne wynagrodzenie, w związku z przedmiotem sprawy – wynosiło 180 zł (§ 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych) i taką też kwotę zasądzono od organu na rzecz odwołującej, której odwołanie doprowadziło do zmiany zaskarżonej decyzji (częściowe oddalenie odwołania stanowiło wynik objęcia decyzję również okresu od 14 do 23 kwietnia 2017 r., choć ubezpieczona wnioskowała o przyznanie zasiłku chorobowego od 23 kwietnia 2017 r. wskazując, iż za okres od 21 marca 2017 r. do 22 kwietnia 2017 r. otrzymała wynagrodzenie chorobowe).
1. (...)
2. (...)
3. (...)
18 marca 2019 r.