Sygn. akt VIII C 2304/18
Dnia 6 marca 2019 roku
Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny
w składzie:
Przewodniczący: Sędzia SR Anna Bielecka-Gąszcz
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Zuchora
po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2019 roku w Łodzi
na rozprawie
sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.
przeciwko M. D.
o zapłatę
oddala powództwo.
Sygn. akt VIII C 2304/18
W dniu 13 lutego 2018 roku powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wytoczył przeciwko pozwanemu M. D. przed Sądem Rejonowym dla m. st. Warszawy w Warszawie powództwo o zapłatę kwoty 443,05 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.
W uzasadnieniu powód podniósł, że pozwanego łączyła z pierwotnym wierzycielem umowa ubezpieczenia OC dotycząca pojazdu R. (...) o nr rej. (...), zawarta na okres od dnia 4 lipca 2012 roku do dnia 3 lipca 2013 roku. Pozwany nie opłacił składki za ubezpieczenie. Powód dodał, że nabył wierzytelność względem dłużnika na mocy umowy cesji z dnia 29 sierpnia 2017 roku. (pozew k. 3-4v.)
Postanowieniem z dnia 8 czerwca 2018 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym dla m. st. Warszawy w Warszawie wydał postanowienie, w którym stwierdził swoją niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę do rozpoznania tut. Sądowi. (postanowienie k. 17-19)
Na rozprawie w dniu 6 marca 2019 roku pełnomocnik powoda nie stawił się – został prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy. Pozwany nie stawił się na termin rozprawy, pomimo prawidłowego wezwania, nie żądał przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności, nie złożył w sprawie żadnych wyjaśnień, w tym odpowiedzi na pozew. W związku z powyższym Sąd wydał wyrok zaoczny. (wzmianka o wydaniu wyroku zaocznego k. 35)
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
Pozwany M. D. zawarł z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W., umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdu marki R. (...) o nr rej. (...) na okres od dnia 4 lipca 2012 roku do dnia 3 lipca 2013 roku oraz umowę ubezpieczenia tego pojazdu w zakresie assistance oraz ochrony prawnej (polisa nr (...)). Składka za ubezpieczenie została ustalona na kwotę 621 zł i podlegała zapłacie w dwóch ratach: 1 rata w kwocie 310 zł płatna niezwłocznie, 2 rata w kwocie 311 zł płatna do dnia 4 stycznia 2013 roku.
Pozwany nie zapłacił drugiej raty składki za ubezpieczenie. (kserokopia polisy OC k. 15-15v., okoliczności bezsporne)
W dniu 29 sierpnia 2017 roku pierwotny wierzyciel (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zawarł z powodem umowę o przelew wierzytelności m.in. wobec dłużnika M. D..
W załączniku nr 1 do umowy o przelew wierzytelności wskazano, że wysokość zobowiązania dłużnika wynosi 299 zł. (umowa przelewu wierzytelności k. 11-12v., wyciąg z załącznika nr 1 k. 13)
Do dnia wyrokowania pozwany nie uregulował zadłużenia dochodzonego przedmiotowym powództwem. (okoliczność bezsporna)
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź w oparciu o dowody z powołanych dokumentów, które nie były kwestionowane przez strony.
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Powództwo nie było zasadne i nie zasługiwało na uwzględnienie, z uwagi na przedawnienie dochodzonych roszczeń.
Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu (art. 117 § 1 k.c.). Zgodnie z art. 117 § 2 k.c., po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba, że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Należy jednocześnie zaznaczyć, iż od wejścia w życie ustawy nowelizującej Kodeks cywilny (ustawa z dnia 28 lipca 1990 roku o zmianie ustawy Kodeks cywilny, Dz.U. Nr 55, poz. 321) do dnia 9 lipca 2018 roku (do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 roku o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. 2018, poz. 1104), Sąd badał zarzut przedawnienia tylko wówczas, jeżeli został zgłoszony przez stronę. Od dnia 9 lipca 2018 roku wszedł w życie przepis art. 117 § 2 1 k.c., zgodnie z którym, po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi. Powyższe oznacza konieczność brania przez Sąd pod uwagę z urzędu przedawnienia roszczenia przy orzekaniu od dnia 9 lipca 2018 roku.
Roszczenie dochodzone niniejszym powództwem bez wątpienia jest roszczeniem majątkowym przysługującym przeciwko konsumentowi, a zgodnie z zasadą ogólną z upływem trzech lat przedawniają się roszczenia – jak w przedmiotowej sprawie – związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jako że pierwotny wierzyciel takową działalność niewątpliwie prowadził (art. 118 k.c.). Początkiem biegu terminu przedawnienia jest chwila wymagalności roszczenia. Jak wynika z załączonej do akt umowy ubezpieczenia, termin płatności drugiej raty składki za ubezpieczenie przypadał na dzień 19 czerwca 2013 roku, a zatem w dacie wytoczenia powództwa (13 lutego 2018 roku) roszczenie to niewątpliwie było już przedawnione.
W świetle przepisów regulujących przerwanie i zawieszenie biegu terminu przedawnienia, stwierdzić należy, że w okresie 3 lat od momentu rozpoczęcia biegu terminu przedawnienia, nie doszło do przerwania ani zawieszenia tego terminu w stosunku do wierzyciela – powód nie wykazał, aby takie przerwanie lub zawieszenie miało miejsce. W przedmiotowej sprawie, powód nie wykazał także, aby pozwany zrzekł się korzystania z zarzutu przedawnienia. Nie sposób również uznać by względy słuszności wymagały nieuwzględnienia w przedmiotowej sprawie upływu terminu przedawnienia, zgodnie z art. 117 1 § 1 i 2 k.c. W sprawie nie stwierdzono by zachodziły jakiekolwiek wyjątkowe okoliczności, które spowodowały niedochodzenie roszczenia przez uprawnionego, w tym nie stwierdzono by miał na to jakikolwiek wpływ sam zobowiązany.
Mając powyższe na uwadze Sąd wydając w sprawie wyrok zaoczny, oddalił powództwo w całości.