UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2018 roku powód Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w Ł., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanym A. B. (1) i A. B. (2) powództwo o zapłatę kwoty 19.511,02 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód podniósł, iż pozwanemu A. B. (1) przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) przy u. Rentownej 22 w Ł. Zgodnie z postanowieniami statutu Spółdzielni oraz ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, pozwani zobowiązani są ponosić co miesiąc opłaty za używanie lokalu w wysokości wskazanej przez Zarząd Spółdzielni na podstawie uchwały Rady Nadzorczej. Pozwani nie wywiązują się z powyższego obowiązku, na skutek czego ich zadłużenie za okres od dnia 1 listopada 2015 roku do dnia 31 października 2017 roku wynosi ogółem 19.511,02 zł., z czego kwota 18.217,17 zł stanowi należność główną, zaś kwota 1.293,85 zł odsetki.

(pozew k. 4-7)

W dniu 26 lutego 2018 roku Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Widzewa w Łodzi wydał przeciwko pozwanym nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym zasądził dochodzoną pozwem kwotę wraz z kosztami procesu.

(nakaz k. 57)

Nakaz ten pozwani zaskarżyli sprzeciwem w całości. W uzasadnieniu pozwani podnieśli, iż w części okresu objętego żądaniem pozwana A. B. (2) była niepełnoletnia. Dodatkowo pozwany A. B. (1) wniósł o ustanowienie dla siebie pełnomocnika z urzędu.

(sprzeciwy k. 61-64k. 80-83).

Postanowieniem z dnia 11 lipca 2018 roku Referendarz Sądowy przy Sądzie Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi ustanowił dla pozwanego A. B. (1) pełnomocnika z urzędu.

(postanowienie k. 92).

W odpowiedzi na sprzeciw pozwanych, powód podtrzymał w całości żądanie pozwu. Wskazał, że w przedmiotowym lokalu pozwani zamieszkują wspólnie, nie płacąc opłat od maja 2007 roku. Pozwana A. B. (2) ukończyła 18 lat w dniu (...), jednakże przysługuje jej również własnościowe prawo do tego lokalu w związku z nabyciem spadku po zmarłej w 2000 roku swojej matce. (odpowiedź na sprzeciw k. 75-76)

Na rozprawie w dniu 22 stycznia 2019 roku 26 marca 2019 roku pełnomocnik powoda poparł powództwa, zaś pełnomocnik pozwanego oświadczył, iż nie kwestionuje wysokości zadłużenia.

(protokół rozprawy k. 108 i k. 118).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwanemu A. B. (1) i jego żonie W. B. w dniu 17 czerwca 1993 roku zostało przydzielone prawo do spółdzielczego własnościowe lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w Ł. przy ul. (...), który należy do zasobów powodowej Spółdzielni.

(przydział k. 29).

W dniu 19 grudnia 2000 roku W. B. zmarła. Spadek po niej nabyli A. B. (1) i A. B. (2).

( postanowieniem k. 77)

Za używanie zajmowanego lokalu mieszkalnego pozwani powinni wnosić opłaty związane z eksploatacją i utrzymaniem lokalu każdego miesiąca.

(okoliczność niesporna, Statut powoda –k.16-18)

Ustalanie opłat za używanie lokali jest uregulowane w powodowej Spółdzielni

Regulaminem rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi i ustalania opłat za używanie lokali oraz uchwałami Rady Nadzorczej.

Pozwani w okresie objętym pozwem nie wnosili żadnych opłaty za lokal .

W okresie tym powstało zadłużenie z tego tytułu na łączną kwotę 19.511,02 zł, w tym kwota 18.217,17 zł należności głównej i kwota 1.293,85 zł odsetek.

(okoliczność bezsporna )

Mimo wezwania do zapłaty, do dnia wytoczenia powództwa ani do dnia wyrokowania, pozwani nie zapłacili powodowi kwoty dochodzonej pozwem.

(okoliczność bezsporna)

Opisany stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie znajdujących się w sprawie dokumentów, które nie budziły wątpliwości co do prawidłowości i rzetelności sporządzenia, nie były także kwestionowane przez żadną ze stron procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne i podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z przepisem art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. 2013, poz. 1222 ze zm.), zwanej dalej ustawą, członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Z kolei stosownie do brzmienia art. 4ust1 (1) cytowanej ustawy osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni

Bezspornym jest w przedmiotowej sprawie, że pozwanym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w Ł. przy ul. (...), który to lokal znajduje się w zasobach powodowej Spółdzielni. Pozwani, jako współwłaściciele tego prawa, obowiązani byli zatem do pokrywania kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem w/w lokalu, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, jak również eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie powodowej Spółdzielni zgodnie z art. 4 ust. 1 (1) ustawy. W ocenie Sądu niespornym jest ponadto, że powód naliczał pozwanym co miesiąc opłaty z tytułu używania przedmiotowego lokalu, przy czym Sąd uznał, że pozwani nie kwestionowali wysokości tychże opłat, jak również ich składników oraz dat ich wymagalności, nie zgłosili bowiem w tym zakresie żadnych zarzutów, co pozwoliło na uznanie twierdzeń powoda w powyższym zakresie za przyznane (art. 230 k.p.c.). Jednocześnie Sąd przyjął, iż powód przedkładając wykaz opłat, wykaz zadłużenia udowodnił wysokość opłat obciążających pozwanych oraz wysokość jego zadłużenia.

Pozwani nie kwestionowali ponadto okoliczności, iż nie uiszczali opłat z tytułu używania lokalu za okres od listopada 2015 roku do października 2017 roku.

Kontestując żądanie pozwu pozwani podnieśli, iż pozwana A. B. (2) do 2 marca 2017 roku była niepełnoletnia, a zatem nie powinna ponosić odpowiedzialności za zapłatę tych opłat. Jednakże należy zaznaczyć, iż pozwana A. B. (2) jest współwłaścicielem tego prawa a zatem jej odpwoiedizzlaność wynika z cytowanego przepisu , natomiast nie wynika ona z ust. 6 art. 4 cytowanej ustawy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 19.511,02 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 22 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty, uznając powództwo za uzasadnione również w zakresie żądania odsetek ustawowych. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. i art. 482 § 1 k.c.

Strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać za czas opóźnienia odsetek w umówionej wysokości, jako że przepis art. 481 k.c. obciąża dłużnika obowiązkiem zapłaty odsetek bez względu na przyczyny uchybienia terminu płatności sumy głównej. Sam fakt opóźnienia przesądza, że wierzycielowi należą się odsetki. Dłużnik jest zobowiązany uiścić je, choćby nie dopuścił się zwłoki w rozumieniu art. 476 k.c., a zatem nawet w przypadku gdy opóźnienie jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności i choćby wierzyciel nie doznał szkody. Odpowiedzialność dłużnika za ustawowe odsetki w terminie płatności ma zatem charakter obiektywny. Do jej powstania jedynym warunkiem niezbędnym jest powstanie opóźnienia w terminie płatności. Zgodnie z treścią § 2 art. 481 k.c. jeżeli strony nie umówiły się co do wysokości odsetek z tytułu opóźnienia lub też wysokość ta nie wynika ze szczególnego przepisu, to wówczas wierzycielowi należą się odsetki ustawowe ogólne

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw.

Strona powodowa wygrała proces w całości, a zatem należy jej się od pozwanych zwrot kosztów procesu w pełnej wysokości.

Dlatego też Sąd zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 3.917 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na koszty procesu poniesione przez powoda złożyły się: 300 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 3.600 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika będącego adwokatem (§ 2 pkt 5 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) oraz 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa procesowego.

Wobec tego, iż pozwanemu został wyznaczony pełnomocnik z urzędu Sąd przyznał i nakazał wypłacić z funduszy Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi na rzecz radcy prawnego W. W. kwotę 2952 zł. Powyższa kwota wynika z §8pkt 5 w zw. z §4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu z dnia 3 października 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1715).

Z tych względów, orzeczono jak w sentencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE