UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 maja 2018r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. ;odmówił W. K. prawa do ponownego obliczenia wysokości emerytury w kontekście art. 111 Ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017r. poz. 1383 z późn. zm ) , do której uprawnienia ustalono na podstawie art. 27a tej Ustawy. W uzasadnieniu ZUS podał, że do ustalenie podstawy wymiaru emerytury wnioskodawcy , ZUS wybrał przeciętna podstawę wy miru składek na ubezpieczenie społeczne z 3 lat kalendarzowych (1982-1984), wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 105,08%.

ZUS wyjaśnił, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru obliczony w innych wariantach , zacytowanej dyspozycji art. 111 Ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017r. poz. 1383 z późn. zm ): wyniósł :

- z 10 kolejnych lat kalendarzowych (1980-1989) , wybranych z 20 lat kalendarzowych , poprzedzanych bezpośrednio rok 1990 , w którym zgłoszono wniosek o przyznanie renty 84,69%;

- z 10 kolejnych lat kalendarzowych (1987-1996) , wybranych z 20 lat kalendarzowych , poprzedzanych bezpośrednio rok 2007 , w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury – 25,62%;

- z 10 kolejnych lat kalendarzowych (2002-2011) , wybranych z 20 lat kalendarzowych , poprzedzanych bezpośrednio rok 1990 , w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie świadczenia - 41,28%;

- z 20 lat kalendarzowych , wybranych z całego okresu ubezpieczenia , przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury ( z okresu od 1969 do 2003) - 78,16 %.

Zatem , żaden z ponownie przenalizowanych wskaźników wysokości podstawy wymiaru nie jest wyższy od przyjętego – 105,08%.

ZUS wskazał, że okres prowadzenia działalności gospodarczej od 1.06.1976 do 30.04.1977r. , od 1.06.1977r. do 28.02.1981r. został doliczony do stażu pracy , decyzją z dnia 18.04.1990r.

ZUS nie zaliczył do stażu pracy okresu od 1.01.1995r. do 23.09.1998r. , ponieważ , zgodnie z decyzją (...) z dnia 28.11.1995r. , wnioskodawca nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Brak podstaw przeliczenia świadczenia na podstawie przedłożonych z Zakładów (...) w P. , ponieważ zakład pracy istnieje. W celu przeliczenia podstawy wymiaru, należy doręczyć druk RP 7 z wymienionego zakładu.

(decyzja k. 841 akt ZUS).

W. K. złożył w dniu 12 czerwca 2018r. odwołanie od wskazanej decyzji , podnosząc , że w jego dokumentach i w piśmie ZUS z dnia 4.02. (...). nie ma wzmianki o doliczeniu okresu działalności gospodarczej. Podniósł, że zakłady (...) już nie istnieją , i nie mogą wystawić druku RP 7 , ale w ZUS są składki odprowadzone przez te Zakłady , zatem – na podstawie posiadanej dokumentacji o wysokości odprowadzonych za niego składkach przez Zakłady (...), ZUS może przeliczyć wysokość emerytury – na podstawie angaży.

/ odwołanie k. 3/

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie z dnia 21 czerwca 2018r. wniósł o oddalenie odwołania.

/odpowiedź na odwołanie k. 4/.

Na rozprawie w dniu 17 czerwca 2019r. wnioskodawca oświadczył, że akceptuje wniosek końcowy , po przeprowadzonej przez symulacji, przedstawiony w piśmie ZUS z dnia 23.04.2019r., kwestionuje nie uwzględnienie, przez ZUS, w stażu ubezpieczeniowym okresu prowadzenia działalności gospodarczej . Wnioskodawca złożył , na rozprawie pismo ZUS z dnia 19.02.2019r. z uwzględnionymi okresami zatrudnienia. Wnioskodawca podniósł, że z uwzględnionych przez ZUS , wskazanych w tym piśmie , okresów zatrudnienia , wynika, ze okresów składkowych jest 49 lat 8 miesięcy i 3 dni, a nie , jak wskazał ZUS - 41 lat 7 miesięcy i 11 dni.

/pismo ZUS k. 42/

Organ rentowy , działając za pośrednictwem pełnomocnika , podniósł, ze sporne okresy to: 1.06.1977-28.02.1981, (k. 124 akt ZUS) i 1.06.1976-30.04.1977r. (k. 127 akt ZUS) , finalne stanowisko pozostało bez mian

/e- protokół rozprawy z dnia 17.06.2019r. k. 44 , płyta CD k. 4/)

Sąd Okręgowy, rozpoznając odwołanie, ustalił co następuje:

W. K. urodził się (...) Wnioskodawca ma podstawowe wykształcenie.

(okoliczność bezsporna)

W okresie od 29.09.1973r. do 30.04.1975r. wnioskodawca był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Ł. w Zakładach (...) w P. jako magazynier magazynu ekspedycji. Wnioskodawca uzyskiwał wynagrodzenie: od 29.09.1973r. w kwocie 2400 zł. , od 1.08.1974r. – 2800 zł. (do zakończenia zatrudnienia – 30.04.1975r.)

/akta osobowe, zawierające angaże k. 15/

Decyzją z dnia 20.05.1995r. ZUS przyznał wnioskodawcy prawo do renty inwalidzkiej II grupy inwalidów od dnia 1.04.1995r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 90,64%

/decyzja k. 41 akt ZUS/

Decyzją z dnia 15 kwietnia 2007r. ZUS przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury z urzędu od dnia 28.04.2007r. tj. od osiągniecia wieku emertytalnego 65 lat na podstawie art. 27 a Ustawy z dnia 17.12.1998r. o emerytach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury ZUS przyjął wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ustalony przy rencie -90,74% . Przy obliczeniu emerytury ZUS uwzględnił: 31 lat 9 miesięcy okresów składkowych i 1 rok okresów nieskładkowych Decyzja nie została zaskarżona .

(decyzja k. 254 akt ZUS)

Decyzją z dnia 19 kwietnia 2007 roku organ rentowy przeliczył W. K. emeryturę, doliczając do stażu pracy okres zatrudnienia od dnia 1 stycznia 2007 roku do dnia 31 marca 2007 roku.

/bezsporne, a nadto decyzja – k. 262 akt ZUS/

W wyniku rozpoznania wniosku wnioskodawcy o ustalenie wysokości emerytury na podstawie złożonego w dniu 14 sierpnia 2007 roku zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu za lata 1981-1983, 1987-1989 organ rentowy decyzją z dnia 6 września 2007 roku odmówił W. K. prawa do przeliczenia emerytury w oparciu o art.111 ustawy.

/ zaświadczenie – k. 274, decyzja – k. 298 akt ZUS/

Po rozpoznaniu wniosku wnioskodawcy z dnia 18 grudnia 2008 roku o przeliczenie emerytury z aktualną kwotą bazową z uwzględnieniem wynagrodzeń wynikających z załączonego zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z zarobkami z lat 2001 – 2007 organ rentowy decyzją z dnia 15 stycznia 2008 roku przeliczył emeryturę skarżącego w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt. 2 ustawy.

/bezsporne, a nadto zaświadczenie – k. 310, decyzja – k. 334 akt ZUS/

Natomiast decyzją z dnia 11 października 2010 roku organ rentowy do ustalenia podstawy wymiaru ponownie zastosował podstawę wymiaru renty ze wskaźnikiem wysokości podstawy wymiaru wynoszącym 105,08 %, w składniku emerytury wynoszącym 24% zastosowano – zgodnie z art. 53 ust.4 ustawy kwotę bazową obowiązującą w dniu złożenia wniosku o przeliczenie.

/ decyzja – k. 601 akt ZUS/

Decyzją z dnia 20 grudnia 2011 roku organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do przyznania emerytury w oparciu o przepis art.55 ustawy emerytalnej, gdyż nie złożył on wniosku, o którym mowa w tym przepisie w miesiącu osiągnięcia wieku emerytalnego, lecz po ukończeniu tego wieku.

/bezsporne, a nadto decyzja – k. 12 plik IV akt ZUS/

Wnioskodawca nie złożył odwołania od powyższej decyzji.

/bezsporne/

Pismem z dnia 20 listopada 2014 roku, znak (...)-SER-15 (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. poinformował W. K. (w odpowiedzi na wniosek z dnia 27 października 2014 roku dotyczący ponownego ustalenia wysokości kapitału początkowego), że kapitał początkowy ustala się dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek. Organ rentowy podniósł, że z uwagi na fakt, iż jest on osobą urodzoną przed dniem 1 stycznia 1949 roku brak jest podstaw do ustalenia kapitału początkowego, a tym samym do jego przeliczenia.

pismo – k.2 plik III akt ZUS/

Decyzją z dnia 9 października 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Ł. po rozpatrzeniu-wniosku z dnia 6 października 2015 roku odmówił W. K. ustalenia kapitału początkowego, ponieważ dla osoby urodzonej przed dniem 1 stycznia 1949 rok , kapitał początkowy nie jest obliczany.

/decyzja – k. 9 plik III akt ZUS/

W dniu 9 maja 2016 roku W. K. złożył wniosek o przeliczenie emerytury na podstawie art.55 a ustawy. .

Decyzją z dnia 11 sierpnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych po rozpatrzeniu wniosku z dnia 9 maja 2016 roku odmówił W. prawa do ustalenia emerytury na podstawie art. 55 i 55 a ustawy z dnia 17.12.1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

/decyzja k. 7 plik II akt ZUS/

Wnioskodawca złożył odwołanie od tych decyzji.

Wyrokiem z dnia 22 .02.2017r. w sprawie VIII U 2796/15 Sąd Okręgowy w Łodzi oddalił odwołania . Wnioskodawca wniósł apelację od tego wyroku.

Sąd Apelacyjny w Łodzi , wyrokiem z dnia 2.02.2018r. w sprawie III AUa 559/17 oddalił apelacje wnioskodawcy.

/wyrok k. 56 , wyrok Sądu Apelacyjnego k. 91 akt VIII U 2796/15 załączonych do akt sprawy/

Zaskarżoną decyzją z dnia 30 maja 2018r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. ;odmówił W. K. prawa do ponownego obliczenia wysokości emerytury w kontekście art. 111 Ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017r. poz. 1383 z późn. zm ) , do której uprawnienia ustalono na podstawie art. 27a tej Ustawy. W uzasadnieniu ZUS podał, że do ustalenie podstawy wymiaru emerytury wnioskodawcy , ZUS wybrał przeciętna podstawę wy miru składek na ubezpieczenie społeczne z 3 lat kalendarzowych (1982-1984), wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 105,08%.

- z 10 kolejnych lat kalendarzowych (1980-1989) , wybranych z 20 lat kalendarzowych , poprzedzanych bezpośrednio rok 1990 , w którym zgłoszono wniosek o przyznanie renty 84,69%;

- z 10 kolejnych lat kalendarzowych (1987-1996) , wybranych z 20 lat kalendarzowych , poprzedzanych bezpośrednio rok 2007 , w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury – 25,62%;

- z 10 kolejnych lat kalendarzowych (2002-2011) , wybranych z 20 lat kalendarzowych , poprzedzanych bezpośrednio rok 1990 , w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie świadczenia - 41,28%;

- z 20 lat kalendarzowych , wybranych z całego okresu ubezpieczenia , przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury ( z okresu od 1969 do 2003) - 78,16 %.

Zatem , żaden z ponownie przenalizowanych wskaźników wysokości podstawy wymiaru nie jest wyższy od przyjętego – 105,08%.

ZUS wskazał, że okres prowadzenia działalności gospodarczej od 1.06.1976 do 30.04.1977r. , od 1.06.1977r. do 28.02.1981r. został doliczony do stażu pracy , decyzją z dnia 18.04.1990r.

(decyzja k. 841 akt ZUS).

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się dokumentach załączonych do akt sprawy, zawartych w aktach rentowych.

Sąd wystąpił do Zakładów (...) o nadesłanie akt osobowych wnioskodawcy z okresu jego zatrudnienia.

ZUS, na prośbę Sądu – zarządzenie z dnia 1.04.2019r., wyliczył hipotetycznie emeryturę wnioskodawcy , w najkorzystniejszym wariancie , z uwzględnieniem udokumentowanych wynagrodzeń, stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, oraz uzyskiwanych wynagrodzeń: od 29.09.1973r. w kwocie 2400 zł. , od 1.08.1974r. – 2800 zł. (do zakończenia zatrudnienia – 30.04.1975r ) w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Ł. w Zakładach (...) w P., gdzie pracował jako magazynier magazynu ekspedycji. .

/zarządzenie z dnia 1.04.2019r. k. 29/

ZUS wyliczył hipotetycznie emeryturę wnioskodawcy, według zarządzenia z 1.04.2019r. i, w piśmie procesowym z dnia 23.04.2019r. , przedstawił efekty symulacji, z których wynika, że nadal najkorzystniejszym wskaźnikiem wysokości podstawy wymiaru jest dotychczasowy wskaźnik , obliczony z 3 lat kalendarzowych tj. z lat 1982-1984 , wynoszący 105,08%

/pismo procesowe ZUS k. 38/

Wnioskodawca złożył , na rozprawie pismo ZUS z dnia 19.02.2019r. z uwzględnionymi okresami zatrudnienia. Wnioskodawca podniósł, że z uwzględnionych przez ZUS , wskazanych w tym piśmie , okresów zatrudnienia , wynika, ze okresów składkowych jest 49 lat 8 miesięcy i 3 dni, a nie , jak wskazał ZUS - 41 lat 7 miesięcy i 11 dni.

/pismo ZUS k. 42/

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zgodnie z treścią art. 114 Ustawy z dnia Ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017r. poz. 1383 ) prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeśli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Zgodnie z treścią art.116 ust. 1 cyt. Ustawy - postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego , chyba , że ustawa stanowi inaczej.

Z dokonanych ustaleń wynika, zaskarżoną decyzją z dnia 30 maja 2018r. znak (...) Zakład 477 (...) I Oddział w Ł. ;odmówił W. K. prawa do ponownego obliczenia wysokości emerytury w kontekście art. 111 Ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017r. poz. 1383 z późn. zm ) , do której uprawnienia ustalono na podstawie art. 27a tej Ustawy. W uzasadnieniu ZUS podał, że do ustalenie podstawy wymiaru emerytury wnioskodawcy , ZUS wybrał przeciętna podstawę wy miru składek na ubezpieczenie społeczne z 3 lat kalendarzowych (1982-1984), wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 105,08%.

- z 10 kolejnych lat kalendarzowych (1980-1989) , wybranych z 20 lat kalendarzowych , poprzedzanych bezpośrednio rok 1990 , w którym zgłoszono wniosek o przyznanie renty 84,69%;

- z 10 kolejnych lat kalendarzowych (1987-1996) , wybranych z 20 lat kalendarzowych , poprzedzanych bezpośrednio rok 2007 , w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury – 25,62%;

- z 10 kolejnych lat kalendarzowych (2002-2011) , wybranych z 20 lat kalendarzowych , poprzedzanych bezpośrednio rok 1990 , w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie świadczenia - 41,28%;

- z 20 lat kalendarzowych , wybranych z całego okresu ubezpieczenia , przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury ( z okresu od 1969 do 2003) - 78,16 %.

Zatem , żaden z ponownie przenalizowanych wskaźników wysokości podstawy wymiaru nie jest wyższy od przyjętego – 105,08%.

ZUS wskazał, że okres prowadzenia działalności gospodarczej od 1.06.1976 do 30.04.1977r. , od 1.06.1977r. do 28.02.1981r. został doliczony do stażu pracy , decyzją z dnia 18.04.1990r.

ZUS, na prośbę Sądu – zarządzenie z dnia 1.04.2019r., w oparciu o angaże wnioskodawcy nadesłane wraz z aktami osobowymi , przez Zakłady (...), wyliczył hipotetycznie emeryturę wnioskodawcy , w najkorzystniejszym wariancie , z uwzględnieniem udokumentowanych wynagrodzeń, stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, oraz uzyskiwanych wynagrodzeń: od 29.09.1973r. w kwocie 2400 zł. , od 1.08.1974r. – 2800 zł. (do zakończenia zatrudnienia – 30.04.1975r ) w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Ł. w Zakładach (...) w P., gdzie pracował jako magazynier magazynu ekspedycji.

Na rozprawie w dniu 17 czerwca 2019r. wnioskodawca oświadczył, że akceptuje wniosek końcowy , po przeprowadzonej przez ZUS, symulacji, przedstawiony w piśmie ZUS z dnia 23.04.2019r., kwestionuje nie uwzględnienie, przez ZUS, w stażu ubezpieczeniowym okresu prowadzenia działalności gospodarczej . Wnioskodawca złożył , na rozprawie pismo ZUS z dnia 19.02.2019r. z uwzględnionymi okresami zatrudnienia. Wnioskodawca podniósł, że z uwzględnionych przez ZUS , wskazanych w tym piśmie , okresów zatrudnienia , wynika, ze okresów składkowych jest 49 lat 8 miesięcy i 3 dni, a nie , jak wskazał ZUS - 41 lat 7 miesięcy i 11 dni.

Zgodnie z treścią art.111 ust. 1 pkt 2 i 3 Ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017r. poz. 1383 z późn. Zm ) wysokość emerytury oblicza się ponownie, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15 cyt. Ustawy, jeśli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenie emerytalno-rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego z

-: 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie świadczenia,
-: lub z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie emerytury,

a wskaźnik wysokości jest wyższy od poprzednio obliczonego.

W związku z tym, że żaden z wariantów przeliczenia emerytury wnioskodawcy , nie powoduje zwiększenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia. Sąd, na podstawie art. 477 ze zn. 14 & 1 k.p.c , oddalił odwołanie.

Natomiast wniosek o ponowne przeliczenie stażu ubezpieczeniowego z uwzględnieniem okresów prowadzonej działalności gospodarczej, zgłoszony w dniu 17 .06.2019r. na rozprawie – Sad, na podstawie art. 477¹⁰ & 2 k.p.c przekazał do ZUS , celem rozpoznania .

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE