UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 sierpnia 2018 roku powódka (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T., działając przez swojego pełnomocnika, wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej Ochotniczej Straży Pożarnej w W. 9.443,47 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 3 listopada 2017 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż łączyła ją z pozwaną umowa handlowa, na podstawie której powódka zobowiązała się dostarczyć i zamontować w siedzibie pozwanej dwie bramy przemysłowe za cenę 19.543,47 złotych. Podała, że umowa została wykonana przez powódkę, co potwierdzone zostało protokołem zdawczo-odbiorczym z 26 października 2017 roku, wobec czego powódka wystawiła dwie faktury: nr (...) na kwotę 10.100 złotych oraz nr (...) na kwotę 9.443,47 złotych. Podniosła, że pozwana 2 listopada 2017 roku dokonała zapłaty jedynie części należności, tj. 10.100 złotych wynikającej z pierwszej faktury i mimo wezwania do zapłaty nie uiściła pozostałej kwoty (k. 3-4).

Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą X Nc 5181/18 i 4 września 2018 roku referendarz sądowy przy Sądzie Rejonowym w Toruniu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu (k. 31).

Pozwana w ustawowym terminie wniosła sprzeciw od powyższego nakazu kwestionując istnienie roszczenia oraz wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W sprzeciwie pozwana przyznała, iż łączyła ją z powódką umowa o dostarczenie i montaż dwóch bram przemysłowych. Zarzuciła jednak, że powódka nie wywiązała się należycie ze zobowiązania umownego, bowiem zamontowała bramy o wymiarach niezgodnych z zawartą umową, jak również o innym kolorze oraz innych przeszkleniach aniżeli wskazane w umowie, samowolnie dokonała wypełnienia wolnej przestrzeni pozostałej po zamontowaniu mniejszych bram, a nadto prace te nie zostały wykonane w uzgodnionym terminie. Podniosła, że powódka zagwarantowała, że w późniejszym okresie zostaną zamontowane panele o prawidłowych wymiarach, a nadto, że z upływem czasu ściemnieją i będą koloru, który został pierwotnie ustalony. Podała, że faktura na kwotę 9.443,47 złotych miała być wystawiona dopiero po prawidłowym zakończeniu montażu i dokonaniu przez powódkę poprawek, co nie nastąpiło, dlatego też pozwana nie akceptuje wynikającej z niej należności. Pozwana wskazała, że wezwała powódkę do zmiany wykonanych prac zgodnie z treścią umowy dzieło. Zdaniem pozwanej uiszczona dotychczas kwota 10.100 złotych stanowi odpowiednie wynagrodzenie za wykonane przez powódkę prace (k. 34-39).

W odpowiedzi na sprzeciw powódka podtrzymała żądanie pozwu wskazując, że argumenty podniesione przez pozwaną są bezpodstawne. Podała, że sposób montażu bram wynikał nie tylko z rozmiarów otworu w budynku, ale także jego konstrukcji. Wskazała, że żadne czynności nie zostały dokonane samowolnie – przedstawiciele pozwanej byli obecni podczas montażu bram i nie kwestionowali ich wymiarów ani sposobu montażu. Dodała, że pozwana dokonała odbioru prac, w których zawarła jedynie uwagi dotyczące przeszklenia i wykończenia nadproża. Odnośnie rozmiarów przeszklenia, które jest szersze niż to w istniejącej już wcześniej bramie, powódka wskazała, że wynika to z konstrukcji bramy przez producenta, a nadto, że kwestia ta nie była przedmiotem umowy. Co do koloru bramy powódka wskazała, że jest ona w jedynym odcieniu czerwieni produkowanej w firmie (...). Argumentowała, że pozwana miała prawo wezwania powódki do zmiany sposobu wykonania umowy w trakcie jej wykonywania, natomiast odbiór dzieła skutkował wygaśnięciem tego uprawnienia (k. 54-57).

W replice na powyższe pozwana wskazała, że przy dokonywaniu pomiarów powódka nie zgłaszała zastrzeżeń co do możliwości zamontowania bram o wymiarach wskazanych w umowie. Zauważyła, że producent bram W. posiada usługę dopasowywania bram do odpowiednich wymiarów. Wskazała, że powódka oferowała mu możliwość zamontowania dodatkowych paneli za dodatkową opłatą, na co jednak pozwana nie wyraziła zgody. Dodała, że w protokole odbioru nie wskazano w uwagach wymiaru bram, bowiem w tamtym czasie wady te nie zostały jeszcze ujawnione. Podniosła, że nie ma przy tym znaczenia, że usterka była wadą jawną, bowiem roszczenia z rękojmi i gwarancji są niezależne od aktów staranności pozwanej, która nie działała w charakterze profesjonalisty. Zastrzegła, że częściowe uregulowanie należności w kwocie 10.100 złotych stanowiło przedpłatę i nie może być interpretowane jako akceptacja wykonania umowy przez pozwaną. Podkreśliła, że wobec niezgodnego z umową wykonania i montażu bram powódka nie może się domagać zapłaty wynagrodzenia, bowiem umowa o dzieło stanowi umowę rezultatu, nie zaś starannego działania. (k. 64-67).

Sąd ustalił, co następuje:

Powódka (...) Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. montaż bram garażowych.

Dowód: wydruk z Krajowego Rejestru Sądowego – k. 9-12

zeznania P. W. (1) – k. 89v-91

P. S. (1), który do lutego 2019 roku pełnił funkcję naczelnika jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej w W., w ramach swoich obowiązków zajmował się między innymi sprawą wymiany oraz montażu bram w jednostce. Jeszcze przed ogłoszeniem przetargu skontaktował się z kilkoma wykonawcami w tej sprawie. Jednym z tych wykonawców była spółka (...).

Dowód: zeznania P. S. (1) – k. 92v-93v

zeznania J. B. – k. 101-102v

Na początku 2016 roku M. S. z ramienia spółki (...) dokonał wstępnych pomiarów otworów garażowych w siedzibie Ochotniczej Straży Pożarnej w W. ( dalej OSP). Na ich podstawie (...) sp. z o.o. sporządziła ofertę z 28 czerwca 2017 roku dostarczenia i montażu dwóch bram przemysłowych segmentowych firmy (...) o wymiarach 3960x4000 mm oraz 3220x4000 mm.

Dowód: oferta z 28 czerwca 2017 roku

zeznania M. S. – k. 92-92v

zeznania J. B. – k. 101-102v

zeznania P. S. (2) – k. 102v-103

Oferta ta wygrała przetarg i w oparciu o nią (...) Sp. z o.o. zawarła z Ochotniczą Strażą Pożarną w R. umowę (...), którą zobowiązała się dostarczyć i zamontować dwie bramy przemysłowe segmentowe firmy (...), segmentowe, z jednym panelem przeszklonym, sterowane silnikiem o wymiarach 3960x4000 mm oraz 3220x4000 mm. Termin wykonania umowy strony określiły na 15 września 2017 roku, zaś wynagrodzenie na kwotę 18.866,97 złotych brutto, płatne w terminie 7 dni od daty montażu/dostawy. W umowie nie zawarto postanowień co do wymiarów panelu przeszklonego, nie zastrzeżono również przedpłaty.

Dowód: umowa (...) – k. 16-16v

zeznania P. S. (1) – k. 92v-93v

zeznania J. B. – k. 101-102v

Po zawarciu umowy P. W. (1), współpracownik spółki (...), dokonał pomiarów otworu bramowego w obecności P. S. (1) reprezentującego OSP w W.. Podczas pomiarów okazało się, że z uwagi na kąt nachylenia dachu, legar na suficie oraz uskoki na ścianach bocznych zaszła konieczność zastosowania elementów konstrukcyjnych, co skutkować musiało pomniejszeniem światła bramy. Kwestia ta była konsultowana z P. S. (1). P. W. (2) wyjaśnił mu, że nie ma możliwości zamontowania bramy o wskazanych w umowie wymiarach bez zdemontowania stropu i założenia go pod mniejszym kątem, bez legarów. P. W. (1) pytał wówczas także o wymiary pojazdów, które wjeżdżają do garażu, aby ustalić minimalne wymiary nowej konstrukcji.

Dowód: zeznania P. W. (1) – k. 89v-91

zeznania K. M. – k. 91-91v

zeznania P. B. (1) – k. 91v-92

zeznania J. B. – k. 101-102v

zeznania P. S. (2) – k. 102v-103

Początkowo OSP nie wyraziła zgody na zmniejszenie otworów w celu zamontowania bram, w związku z czym odbyło się drugie spotkanie z udziałem P. S. (1) i K. M., który także potwierdził konieczność wykonania konstrukcji. P. W. (1) wyjaśnił P. S. (1) jak będzie wyglądała konstrukcja stalowa, jak będzie przebiegał montaż oraz, że dojdzie do zmniejszenia światła bramy. Spółka (...) podjęła się wykonania tej konstrukcji bez obciążania OSP dodatkowymi kosztami materiałów oraz prac. P. S. (1) zaakceptował to rozwiązanie. Wówczas spółka (...) zamówiła bramy w firmie (...), określając panel, w którym miało znajdować się przeszklenie.

Dowód: zeznania P. W. (1) – k. 89v-91

zeznania K. M. – k. 91-91v

zeznania P. S. (1) – k. 92v-93v

zeznania J. B. – k. 101-102v

zeznania P. S. (2) – k. 102v-103

Montażu bram dokonywali K. M. oraz P. B. (2). Spawanie konstrukcji odbywało się na placu OSP. P. S. (1) był wówczas obecny. W tym okresie nikt z ramienia (...) nie zażądał wstrzymania wykonania prac. W drugim dniu montażu K. M. poinformował P. W. (1), że wszystko jest w porządku, są jedynie zastrzeżenia co do rozmiaru przeszkleń. Powódka informowała wówczas pozwaną, że przeszklenia mają szerokość fabryczną ustalaną odgórnie przez firmę (...) odpowiednio do gabarytów bramy. Wskazała na możliwość dopasowania przeszkleń za dodatkową opłatą, deklarując partycypację w połowie kosztów. Pozwana nie przystała na to rozwiązanie.

Dowód: zeznania P. W. (1) – k. 89v-91

zeznania K. M. – k. 91-91v

zeznania P. B. (1) – k. 91v-92

zeznania P. S. (1) – k. 92v-93v

zeznania J. B. – k. 101-102v

zeznania P. S. (2) – k. 102v-103

24 października 2017 roku (...) Sp. z o.o. wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 10.100 złotych brutto za dostawę i montaż przemysłowej bramy garażowej W. o wymiarach 3960x4000 mm. Faktura ta została podpisana przez Naczelnika OSP w R. P. S. (1).

Dowód: faktura VAT nr (...) – k. 19

Następnego dnia – 25 października 2017 roku – (...) sp. z o.o. wystawił kolejną fakturę vat nr (...) na kwotę 9.443,47 za dostawę i montaż drugiej bramy garażowej o wymiarach 3220x4000 mm z terminem płatności 1 listopada 2017 roku. Faktura została doręczona OSP w W. w dniu 7 listopada 2017 roku.

Dowód: faktura VAT nr (...) – k. 20

zwrotne potwierdzenie odbioru – 21-21v

26 października 2017 roku odbył się odbiór prac, w którym uczestniczył P. S. (1) oraz P. B. (1) z ramienia (...). o.o. P. B. (1) odpalił wówczas napęd bram aby zademonstrować ich działanie. Ostatecznie zamontowane bramy były około 30 cm niższe i około 10 centymetrów węższe niż to wynikało z pisemnej umowy zawartej przez strony, przeszklone panele umieszczone były na tej samej wysokości co w istniejącej już bramie, były jednak nieco szersze, kolor i odcień czerwieni bram był zgodny z zamówieniem. Odbiór prac został potwierdzony protokołem zdawczo-odbiorczym z 26 października 2017 roku. W protokole zawarte zostały następujące uwagi zamawiającego: „zmiana przeszklenia i wykonanie nadproża”.

Dowód: protokół zdawczo-odbiorczy z 26 października 2017 roku – k. 22

fotografia – k. 60

zeznania P. W. (2) – k. 89v-91

zeznania P. S. (1) – k. 92v-93v

zeznania P. B. (1) – k. 91v-92

zeznania P. S. (2) – k. 102v-103

Już po dokonaniu odbioru prac odbyło się spotkanie z udziałem P. W. (1), P. S. (2), J. B. oraz P. S. (1). P. S. (1) oznajmił wówczas, że po konsultacji z innymi firmami wie, że montaż bramy mógł zostać wykonany w inny sposób.

Dowód: zeznania P. W. (1) – k. 89v-91

zeznania P. S. (1) – k. 92v-93v

zeznania P. S. (2) – k. 102v-103

Po tych rozmowach pracownik spółki (...) zamontował panele bramowe, które maskowały profile zamontowanych bram. OSP nie została obciążona kosztami tych prac. Protokołem zdawczo-odbiorczym z 2 listopada 2017 roku P. S. (1) z ramienia zamawiającego potwierdził bez uwag montaż dwóch sztuk paneli do zabudowy nadproży.

Dowód: protokół zdawczo-odbiorczy z 2 listopada 2017 roku – k. 23

zeznania M. M. – k. 92

zeznania P. W. (1) – k. 89v-91

zeznania P. S. (1) – k. 92v-93v

W tym samym dniu OSP w W. wpłaciła na rzecz (...) Sp. Z o.o. 10.100 złotych tytułem zapłaty należności za fakturę (...)

Dowód: potwierdzenie wykonania przelewu – k. 24

10 listopada 2017 roku oraz 13 listopada 2017 roku (...) Sp. z o.o. wezwała OSP w W. do zapłaty pozostałej części wynagrodzenia w kwocie 9.443,47 złotych wynikającej z faktury VAT o numerze (...).

Dowód: wezwanie do zapłaty z 10 listopada 2017 roku – k. 25

potwierdzenie odbioru – k. 26-26v

wezwanie do zapłaty z 13 listopada 2017 roku – k. 27

potwierdzenie odbioru – k. 28-28v

OSP nie odniosła się do powyższych wezwań, za to pismem z 20 listopada 2017 roku oraz pismem z 16 lutego 2018 roku wezwała (...) Sp. z o.o. do montażu bram zgodnie z zawartą umową w terminie 14 dni od dnia otrzymania pisma. Wskazała, że wymiary zamontowanych bram są niezgodne z umówionymi, zaś wypełnienie wolnych przestrzeni dodatkowymi panelami wpływa negatywnie na wygląd zewnętrzny budynku.

Dowód: pismo z 20 listopada 2017 roku – k. 44

pismo z 16 lutego 2018 roku – k. 40- 43

W odpowiedzi na powyższe (...) Sp. z o.o. pismem z 24 listopada 2017 roku oraz pismem z 21 lutego 2018 roku wskazała, że wymiary podane w umowie, to wymiary otworów, zaś ze względu na konstrukcję dachu nie było możliwości zamontowania bram o podanych wymiarach. Argumentowała, że wymiary te pracownik spółki (...) konsultował osobiście z P. S. (1), a następnie zostały one zaakceptowane przez zlecającego w rozmowie telefonicznej z J. B.. Podniosła, że w chwili odbioru zamawiający nie zgłaszał zastrzeżeń co do wymiarów bram.

Dowód: pismo z 24 listopada 2017 roku – k. 58

pismo z 21 lutego 2018 roku – k. 59

Zamontowane bramy działają, otwierają się i zamykają bez przeszkód i są wykorzystywane przez OSP w W.. Ze względu na mniejszy rozmiar otworów wjazdowych wjazd do garażu ze sprzętem nastręcza pewnych trudności.

Dowód: zeznania P. S. (3) – k. 102v-103

zeznania P. S. (1) – k. 92v-93v

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny był w znacznej mierze bezsporny, a w pozostałym zakresie Sąd ustalił go na podstawie zgromadzonych w sprawie dowodów z dokumentów w postaci odpisów oferty, umowy, faktur oraz korespondencji stron, których prawdziwości ani rzetelności sporządzenia, nie kwestionowała żadna ze stron. Za podstawę ustaleń faktycznych Sąd przyjął również dowód z przesłuchania stron i zeznań świadków w osobach: P. W. (2), K. M., P. B. (1), M. M., M. S., P. S. (1), J. B. oraz P. S. (2). Również i te dowody Sąd uznał za w znacznej mierze wiarygodne.

Sąd odmówił wiary jedynie zeznaniom P. S. (2) oraz P. S. (1) w zakresie w jakim twierdzili oni, że powódka nie informowała ich o konieczności zainstalowania bramy o wymiarach mniejszych niż to wynikało z umowy jak również, że pozwana nie zaakceptowała tego rozwiązania. Przede wszystkim bowiem zeznania tych świadków były we wskazanym zakresie niespójne – raz twierdzili oni, że o montażu mniejszych bram dowiedzieli się już po dokonaniu odbioru prac, innym razem, że w trakcie montażu bram, jeszcze innym razem przyznawali, że dowiedzieli się o tym na tydzień przed rozpoczęciem prac. Ponadto w ocenie Sądu za nielogiczne uznać należało twierdzenia świadków, jakoby nie mieli oni wiedzy o tym, że powódka zamontowała bramy o mniejszych wymiarach niż to wynikało z pierwotnej umowy. Przede wszystkim bowiem prace związane ze spawaniem konstrukcji odbywały się na placu pozwanej w obecności P. S. (1), trudno zatem przyjąć aby umknęło to jego uwadze. Ponadto pozwana utrzymywała, że konstrukcja ta była widoczna i szpeciła wygląd budynku, co świadczy o tym, że musiała się rzucać w oczy. Wreszcie za nieprawdopodobne uznać należało, aby powódka samowolnie podjęła się takich prac bez uzgodnienia z pozwaną, przenosząc na siebie dodatkowe, pozaumowne koszty z tego tytułu, albo też aby podjęła się montażu mniejszych bram zobowiązując się jednocześnie do ich wymiany na zgodne z pierwotną umową. Dlatego też w tym zakresie Sąd ustalenia faktyczne w sprawie oparł na zeznaniach P. W. (2), K. M., P. B. (1) oraz prezesa zarządu powoda J. B., które były wyczerpujące, szczegółowe, spójne, logiczne i korespondowały ze sobą. Świadkowie ci zgodnie utrzymywali, że o konieczności zamontowania mniejszych bram niż to wynikało z pierwotnej umowy poinformowali P. S. (1), jeszcze przed zamówieniem bramy i przystąpieniem do prac montażowych i dopiero po uzyskaniu akceptacji pozwanej przystąpili do wykonywania umowy.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że pozwana w toku rozprawy sformułowała wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność możliwości montażu bram w inny sposób, aniżeli to uczyniła powódka. Wprawdzie wniosek ten nie spotkał się z formalną decyzją odmowną Sądu, wskazać jednak należy, że był on niezasadny. Zgodnie z art. 227 kpc przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. Tymczasem okoliczność, do której wykazania pozwana dążyła przy pomocy wnioskowanego dowodu nie miała znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Skoro bowiem pozwana przystała na zamontowanie przez powódkę bram o gabarytach mniejszych niż to wynikało z pierwotnej umowy i tak wykonane dzieło odebrała bez zastrzeżeń co do tego aspektu jego realizacji`, to nie mogło mieć znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie to, że montażu bram dokonać można było na inne jeszcze sposoby. Ta okoliczność mogłaby mieć znaczenie co najwyżej wówczas, gdyby pozwana powoływała się na wady oświadczenia woli w postaci działania pod wpływem błędu wywołanego przez powódkę, takich zarzutów jednak pozwana nie podnosiła.

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych powództwo uznać należało za zasadne w całości. Bramy zostały zamontowane za wiedza i zgodą pozwanego, bramy działają, pojazdy, którymi dysponuje pozwany mieszczą się w otworach bramowych.

Na wstępie należy podkreślić, że zawarta przez strony umowa jest umową o dzieło, gdyż zawiera wszelkie elementy przedmiotowo istotne tejże umowy. Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 627 kc, przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. O zakwalifikowaniu umowy do danego typu, decyduje zaś jej treść ustalona przez strony. Umowa o dzieło jest umową określonego rezultatu (ma na celu wytworzenie dzieła, tu: montaż bram garażowych).

W przedmiotowej sprawie bezspornym był fakt zawarcia przez strony wskazanej umowy, jak również okoliczność, iż powódka w ramach ustalonego w umowie wynagrodzenia zobowiązała się do zamontowania bram garażowych na posesji pozwanej. Poza sporem pozostawało ponadto, że na poczet zawartej umowy OSP w W. uiściła 10.100 zł, zaś pozostała część ceny w kwocie 9.443,47 podlegała zapłacie w terminie siedmiu dni od chwili dostarczenia dzieła zamawiającemu. Wątpliwości nie budziła również okoliczność, iż zamawiający nie zapłacił wykonawcy kwoty, o której mowa wyżej, mimo, iż podpisał protokół odbioru robót montażowych. Sąd ustalił ponadto, że bramy garażowe zostały zamontowane u pozwanej w sposób prawidłowy, nie posiadały nie tylko wad istotnych, ale właściwie żadnych wad, jedyne zastrzeżenia zgłoszone przez pozwaną dotyczyły wymiarów bramy oraz szerokości przeszklonego panelu, bowiem co do koloru bram pozwana przyznała w toku postępowania, że był on zgodny z umową.

Zgodnie z art. 642 § 1 kc przyjmującemu zamówienie w chwili oddania dzieła należy się wynagrodzenie. Przy czym nawet wykonanie dzieła wadliwie nie daje podstaw do twierdzenia, że nie powstała wierzytelność powoda, skoro pozwany dzieło odebrał i je użył (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 21 lutego 2018 roku, sygn. akt V AGa 50/18). Przepis art. 643 kc nie nakłada na zamawiającego obowiązku odebrania dzieła, jeżeli jest ono dotknięte wadą istotną, czyniącą je niezdatną do zwykłego użytku, lub sprzeciwiającą się wyraźnie umowie. Jeżeli jednak pomimo istnienia wady zamawiający dzieło odbiera, ciąży na nim obowiązek zapłaty wynagrodzenia, co nie pozbawia go możliwości wykazywania, że doszło do nienależytego wykonania umowy, w związku z czym obowiązek ten wyraża się niższą kwotą, a nawet, że w ogóle nie istnieje (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 sierpnia 2012 roku, sygn. akt II CSK 21/12). Wynika z tego, że jeśli dzieło ma wady istotne to zlecający ma prawo odmówić jego odbioru. Jeżeli je jednak odbiera, należy przyjąć, że przyjął świadczenie dłużnika w takiej formie, w jakiej wykonawca je wydał, a ewentualne wady, które zamawiający stwierdził, mogą stanowić podstawę do zgłoszenia roszczeń reklamacyjnych. W takiej sytuacji można bowiem jedynie mówić o niewłaściwym wykonaniu umowy, a nie o jej niewykonaniu.

W okolicznościach niniejszej sprawy nie może być wątpliwości, że pozwana dzieło odebrała. Wynika to jednoznacznie z treści załączonych do akt odpisów protokołów odbioru, przy czym o ile pierwszy protokół z 26 października 2017 roku zawierał jeszcze pewne uwagi, to w protokole z 2 listopada 2017 roku, sporządzonym po zamontowaniu nadproży, brak już jakichkolwiek uwag co do sposobu wykonania dzieła. Już w tym miejscu wskazać jednak się godzi, że zarzuty pozwanego dotyczące rozmiarów paneli przeszklonych w zamontowanych bramach były bezzasadne, skoro w umowie brak było jakichkolwiek zastrzeżeń co do cech przedmiotowych paneli. W ocenie Sądu skoro pozwana oczekiwała, iż panele te będą innych rozmiarów niż fabryczne winna była to zastrzec to w treści umowy. W braku stosownych postanowień w tym zakresie, zamontowanie przez powódkę umówionego modelu bramy, z panelem przeszklonym o domyślnej szerokości narzuconej przez producenta, umiejscowionym na wysokości adekwatnej do położenia panelu w istniejącej już bramie, stanowiło należyte wykonanie dzieła.

W podnoszonych zarzutach pozwana odwoływała się również do uprawnień z rękojmi, wskazując, że dzieło wykonane przez powódkę, jako niezgodne z umową, jest wadliwe.

Zgodnie z art. 556 § 1 kc, mającym zastosowanie z mocy art. 638 kc do umów o dzieło, sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym. Sama formalna tylko zgodność rzeczy z normą techniczną nie wyłącza jeszcze skuteczności zarzutu istnienia wady fizycznej rzeczy, gdyż pojęcie wady fizycznej jest szerokie. Decyduje tu kryterium funkcjonalne, obejmujące przeznaczenie rzeczy i jej użyteczność, a nie kryterium normatywno-techniczne. Wadą dzieła jest zatem określone odstępstwo od umowy, co sprawia, że pojęcie wady ma charakter relatywny, zależny od treści umowy stron (zob. wyrok SN z 9 marca 2006 roku, sygn. akt I CSK 147/05, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 18 lutego 2016 roku, sygn. akt I ACa 961/15, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 9 grudnia 2015 roku, sygn. akt I ACa 1148/15).

Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy Sąd stanął na stanowisku, że nie można zgodzić się z twierdzeniami pozwanej, iż oddane przez powódkę dzieło było niezgodne z zawartą umową, a tym samym aby zawierało wady uprawniające pozwaną do obniżenia ceny wynagrodzenia za dzieło.

Pierwszą z wad, na którą wskazywała pozwana było zamontowanie przez powódkę bram o wymiarach mniejszych niż to wynikało z pierwotnie zawartej umowy. Powyższe mogłoby stanowić wadę fizyczną w rozumieniu art. 556¹ kc, gdyby nie fakt, że pozwana na takie wykonanie dzieła przystała jeszcze przed podjęciem prac przez powódkę. Powódka przed zamówieniem bramy i przystąpieniem do jej montażu wyjaśniła pozwanej, że z uwagi na konstrukcję dachu garażu OSP nie jest możliwe zamontowanie bramy o wymiarach pierwotnie uzgodnionych, zaproponowała zamontowanie bram węższych i niższych przy zastosowaniu specjalnej konstrukcji, których koszty wykonania pokryła w całości, uwzględniła przy tym wymiary pojazdów korzystających z garażu. Pozwana na takie rozwiązanie przystała, dokonała odbioru bram nie zgłaszając jakichkolwiek zastrzeżeń co do ich wymiarów, choć miała świadomość, iż były one mniejsze aniżeli te umówione pierwotnie. Pozwana użytkowała te bramy zgodnie z przeznaczeniem, zaś fakt, że z upływem czasu uznała, że zastosowane przez powódkę rozwiązanie nie jest optymalne, nie stanowi wady dzieła i nie upoważnia pozwanej do złożenia skutecznego oświadczenia o obniżeniu ceny.

Przechodząc do drugiej wskazanej przez pozwaną wady w postaci nieprawidłowych wymiarów przeszkleń bramy należało uznać, iż również ten zarzut nie stanowi wady dzieła uprawniającej do obniżenia ceny. Jak już wcześniej wspomniano rozmiary ani umiejscowienie przeszklonego panelu nie były przedmiotem umowy, strony nie czyniły w tym zakresie żadnych specjalnych ustaleń. Dopiero w trakcie montażu bramy pozwana zaczęła zgłaszać zastrzeżenia do wymiarów paneli. Wówczas powódka wskazała na możliwość dostosowania paneli, zastrzegając jednak, że będzie się to wiązało z dodatkową opłatą dla producenta bramy i deklarując pokrycie połowy wynikających z tego tytułu kosztów. Pozwana na takie rozwiązanie nie przystała. Nie sposób więc mówić aby powódka wadliwie wykonała dzieło montując bramy z przeszklonym panelem o standardowych wymiarach narzuconych przez producenta bramy dla określonego jej modelu.

Podsumowując dzieło wykonane przez (...) Sp. z o.o. nie zawierało wad, bowiem było zgodne z umową, co czyniło bezpodstawnymi zarzuty pozwanej dotyczące obniżenia wynagrodzenia z tytułu wadliwego wykonania dzieła.

Na marginesie jedynie podkreślić należy, że nawet gdyby przyjąć za trafne argumenty pozwanej o wadliwości dzieła, to pozwana nie wykazała w żaden sposób w jakim stopniu wskazane przez nią wady wpływały na obniżenie wartości dzieła. Przypomnieć należy, że uprawnienie z rękojmi dotyczące obniżenia ceny odnosi się do ceny rzeczywiście przez strony umówionej, nie jest to więc abstrakcyjnie obliczona cena rynkowa. Istnieją różne mechanizmy dochodzenia do kwoty, o jaką obniża się cenę umówioną przez strony. Właściwą metodą do obniżenia ceny, gdy dotyczy to umowy o działo może obniżenie ceny dzieła o niezbędne koszty naprawy rzeczy wadliwej, w taki sposób, aby była możliwa do zamówionego użytku. Istota obniżenia ceny na podstawie art. 560 § 3 k.c. polega na przywróceniu ekwiwalentności świadczeń stron danej umowy. W świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego koszt usunięcia wad wpływa na zakres obniżenia wartości rzeczy wadliwej. Pozwana nie wykazała zatem o jaką kwotę wynagrodzenie powódki miałoby zostać obniżone, by uczynić zadość jej roszczeniom.

Nie umknęło również uwadze Sądu, iż pozwana w składanych pismach procesowych sygnalizowała, iż powódka wykonała umówione dzieło z opóźnieniem. Rzecz jednak w tym, że w łączącej strony umowie zawarte zostały na taką okoliczność stosowne postanowienia dotyczące stosowania kar umownych za opóźnienie, a pozwana oświadczyła, iż zrezygnowała ze skorzystania z tego narzędzia i nałożenia na powódkę kar umownych z tego tytułu. Fakt ewentualnego opóźnienia powódki w wykonaniu dzieła pozostawał zatem bez wpływu na treść rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Mając powyższe na uwadze, uznając, iż powódka wykazała swoje roszczenie w całości, zaś wszystkie podniesione przez pozwaną zarzuty okazały się bezzasadne, Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 9.443,47 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3 listopada 2017 roku do dnia zapłaty.

O odsetkach ustawowych Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 481 § 1 i 2 kc, zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie. Jednocześnie odsetki te Sąd zasądził zgodnie z żądaniem pozwu od dnia 3 listopada 2017 roku do dnia zapłaty, zgodnie bowiem zgodnie z łączącą strony umową Ochotnicza Straż Pożarna w W. była zobowiązana do zapłaty kwoty 9.443,47 złotych do 1 listopada 2017 roku terminie 7 dni od daty montażu/dostawy. Odbiór dzieła nastąpił 26 października 2017 roku, a więc siedmiodniowy termin do zapłaty wynagrodzenia upłynął z dniem 2 listopada 2017 roku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc zasądzając od pozwanej na rzecz powódki kwotę 2.117 złotych, na którą składały się: wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 1800 złotych, wynikającej z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2018r., poz. 265), kwota 300 złotych tytułem opłaty od pozwu, określona zgonie z art. 28 pkt 4 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 785) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE