Warszawa, dnia 29 kwietnia 2019 r.
Sygn. akt VI Ka 1326/18
Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :
Przewodniczący: SSO Zenon Stankiewicz
protokolant: sekr. sądowy Monika Suwalska
przy udziale prokuratora Teresy Pakieły
po rozpoznaniu dnia 29 kwietnia 2019 r.
sprawy
R. S., syna S. i B., ur. (...) w G.
oskarżonego o przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
S. G., syna J. i J., ur. (...) w K.
oskarżonego o przestępstwa z art. 279 § 1 kk w zb. z art. 254a kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw.
z art. 64 § 1 kk, art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego S. G. i obrońcę oskarżonego R. S.
od wyroku Sądu Rejonowego w Otwocku
z dnia 7 czerwca 2018 r. sygn. akt II K 934/14
zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że :
1. uchyla zawarte w pkt. 8 rozstrzygnięcie o wymierzeniu S. G. kary łącznej;
2. uchyla wyrok w odniesieniu do czynów przypisanych S. G. w pkt. 2, 5 i 7
i sprawę w tym zakresie przekazuje Sądowi Rejonowemu w Otwocku do ponownego rozpoznania;
3. w pozostałym zakresie utrzymuje wyrok w mocy;
4. zwalnia oskarżonego R. S. od opłaty za postępowanie odwoławcze oraz przypadających nań wydatków tego postępowania.
Sygn. akt VI Ka 1326/18
wyroku Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie
z dnia 29 kwietnia 2019r.
Wyrok Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 7 czerwca 2018r. został zaskarżony przez oskarżonego S. G. oraz obrońcę oskarżonego R. S.. Niniejsze uzasadnienie sporządzone jest na wniosek obrońcy odnośnie oskarżonego S. oraz z urzędu, w zakresie uchylonym do ponownego rozpoznania.
Niezasadna jest apelacja obrońcy oskarżonego S.. Sąd Rejonowy poczynił w zakresie czynu mu przypisanego (co jednocześnie odnosi się do tego samego zachowania współoskarżonego S. G.) trafnych ustaleń faktycznych, wyciągając stąd prawidłowe wnioski procesowe. Wbrew wywodom środka odwoławczego nie dopuścił się dowolności w ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Zdaniem sądu odwoławczego, ocena ta, dokonana z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, nie wykracza poza ramy sędziowskiego uznania, nakreślone w art. 7 kpk. Obrona nie kwestionuje dokonanych przez Sąd ustaleń faktycznych, wywodząc jedynie, że w zachowaniu oskarżonego brak jest znamienia usiłowania przestępstwa kradzieży z włamaniem, bowiem nie zmierzało ono
bezpośrednio do dokonania. Przypomnieć zaś należy, że z niekwestionowanych zeznań funkcjonariuszy Policji dokonujących zatrzymania oskarżonych wynika, że spostrzegli dwóch mężczyzn znajdujących się przy skrzynce energetycznej przy ul. (...) w J., którzy na ich widok zaczęli pośpiesznie się oddalać, przy czym osk. G. ukrył się za pobliskim ogrodzeniem. Przy tym ostatnim ujawniono dwie pary rękawiczek roboczych, latarki oraz różnego rodzaju narzędzia. Drzwiczki skrzynki były odgięte, a obok niej leżała piłka do cięcia metalu. Obrona eksponuje nieprzydatność zakwestionowanej przy osk. S. metalowej drabiny do włamania oraz zbyt pochopne dopatrywanie się związku przyczynowego pomiędzy śladami włamania do skrzynki a ucieczką oskarżonego, najwyraźniej jednak nie dostrzegając pełnej treści depozycji jednego z przesłuchanych policjantów – S. M.. Wynika zaś
z nich, że zauważył on dwóch mężczyzn,
którzy grzebali coś przy skrzynce elektrycznej (sic!), a na widok funkcjonariuszy
próbowali się szybko oddalić
(k. 470v akt sprawy). Wiarygodności świadka obrona nie kwestionuje,
a zeznanie to obala w sposób nader oczywisty tak wersję o przypadkowości znalezienia się oskarżonych w pobliżu skrzynki, jak i wywody o braku bezpośredniości zmierzania oskarżonego do dokonania zaboru.
Nie podzielając zatem argumentów apelacji oskarżonego R. S. należało wyrok w tym zakresie utrzymać w mocy.
Nie sposób natomiast podzielić wyrażonego w uzasadnieniu poglądu Sądu Rejonowego jakoby przeprowadzone postępowanie dowodowe nie pozostawiło wątpliwości, iż to oskarżony S. G. był sprawcą czynów przypisanych mu w pkt. 4, 5 i 7 wyroku. W odniesieniu do pierwszego z tych czynów wskazał Sąd tytułem uzasadnienia, iż w czasie przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego zabezpieczono min. licznik do pomiaru energii elektrycznej marki P. o numerze seryjnym (...), czyli skradziony z posesji M. T. . W zakresie czynu z pkt. 7 wskazano, iż w czasie przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego zabezpieczono elementy skradzione ze skrzynki energetycznej znajdującej się na posesji S. Ł. min. licznik energii elektrycznej (...) o nr (...) . Z kolei do przypisania winy w zakresie włamania do skrzynki energetycznej znajdującej się na posesji D. G. wystarczyła treść opinii biegłego z zakresu badań mechanoskopijnych, wedle której ślady na odcinku drutu zabezpieczonego w dniu 9 grudnia 2013r. podczas oględzin miejsca kradzieży z włamaniem do skrzynki przyłącza elektrycznego przy ul. (...) w J. najprawdopodobniej (sic!) pochodzą od ostrzy tnących szczypiec uniwersalnych zabezpieczonych podczas przeszukania oskarżonego (cyt. z k. 9 uzasadnienia).
Pomijając już nader oczywistą niedopuszczalność oparcia ustaleń faktycznych na
prawdopodobieństwie zaistnienia danej okoliczności, podnieść należy, że Sąd Rejonowy zaniechał ustalenia znamion strony przedmiotowej przestępstw kradzieży z włamaniem. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie zawiera jakiejkolwiek próby wykazania logicznego związku pomiędzy ujawnieniem u oskarżonego przedmiotów pochodzących z czynu zabronionego,
a przypisaniem mu zachowania w postaci kradzieży i to w postaci kwalifikowanej. Nie istnieje zaś prosta zależność nakazująca
a priori przyjmować, że ten, kto posiada cudze mienie ruchome jest sprawcą jego zaboru, na co wskazuje chociażby tylko systematyka rozdziału XXXV Kodeksu karnego. Można oczywiście pokusić się o wykazanie takiego związku
w danym konkretnym przypadku, jednakże wymaga to logicznego i zgodnego
z doświadczeniem życiowym wywodu w tym przedmiocie. Wywodu takiego zaskarżony wyrok nie zawiera, nie poddając się kontroli instancyjnej, co implikuje konieczność uchylenia go w niezbędnym zakresie i ponownego rozpoznania sprawy.