Sygn. akt II K 73/19
Dnia 27 maja 2019 r.
Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym
w składzie:
Przewodniczący: S.S.R. Grzegorz Woźniak
Protokolant: Kinga Grzywacz
przy udziale Prokuratora Edyty Ulatowskiej-Stojak
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27.05.2019 r.
sprawy przeciwko
A. R. urodz. (...) w W.
synowi W. i M. z d. C.
oskarżonego o to, że I. w dniu 15 września 2018 r. w L., woj. (...), wspólnie i w porozumieniu z nieustalonym mężczyzną wtargnął do domu F. C. wbrew jego woli, czym naruszył jego mir domowy,
tj. o czyn z art. 193 k.k.
II. w dniu 15 września 2018 r. w L., woj. (...) wspólnie i w porozumieniu z nieustalonym mężczyzną dokonał zniszczenia mienia w postaci drzwi wewnętrznych poprzez wyrwanie ich z zawiasów i stłuczenie w nich szyb, drzwi do szafy poprzez zbicie lustra oraz wybicie szyby zewnętrznych w oknie budynku powodując straty o łącznej wartości 650 zł na szkodę F. C.,
tj. o czyn z art. 288 § 1 k.k.
orzeka
I. Uniewinnia oskarżonego A. R. od popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach I i II aktu oskarżenia.
II. Na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. koszty sądowe przejmuje na rzecz Skarbu Państwa.
Sygn. akt II K 73/19
z dnia 27 maja 2019 r.
Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy głównej, ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 21 września 2018 r. M. M. (1) złożyła w Komendzie Powiatowej w L. zawiadomienie o tym, że w dniu 15 września 2018 r. jej syn - oskarżony A. R. wspólnie ze swoim kolegą wtargnęli do domu jej ojca, a dziadka oskarżonego F. C. w L., przy ul. (...) i wbrew jego woli nie opuścili tego domu. Zgłaszająca poinformowała ponadto, że sprawcy dokonali zniszczenia mienia, poprzez wyrwanie z zawiasów i stłuczenie szyb w drzwiach wewnętrznych, zbicie lustra w drzwiach do szafy oraz wybicia szyby zewnętrznej w oknie budynku, powodując straty o łącznej wartości 650 zł na szkodę F. C.. Potwierdziły to oględziny domu pokrzywdzonego. Podczas rozprawy w dniu 27 maja 2019 r. M. M. (1) i F. C. odmówili złożenia zeznań.
Dowód:
- zawiadomienie o przestępstwie (k.2),
- protokoły oględzin (k.5,7-8),
- dokumentacja fotograficzna (k.9-10),
- wyjaśnienia oskarżonego (k.50),
- oświadczenia procesowe M. i F. C. (k.77v).
Oskarżony podczas postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił złożenia wyjaśnień (k.50). Zawiadomiony o rozprawie oskarżony nie stawił się na nią i Sąd ujawnił jego wcześniejsze wyjaśnienia (k.77).
Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż zgromadzony materiał dowodowy nie podważa ich wiarygodności. Należy zwrócić uwagę, że oskarżony nie musi udowodnić swej niewinności, a oskarżyciel publiczny powinien przedstawić dowody winy i to niebudzące wątpliwości. Przestawione dowody nie potwierdzają natomiast winy oskarżonego, gdyż M. M. (1) i F. C. odmówili złożenia zeznań, jako osoby najbliższe dla oskarżonego (k.77v), a inne dowody jak protokoły oględzin (k. 5,7-8) i dokumentacja fotograficzna (k.9-10) nie mogą być samodzielnymi dowodami winy oskarżonego.
M. M. (1) jest matką oskarżonego, odmówiła złożenia zeznań (k.77v) i zgodnie z treścią art. 186 § 1 k.p.k. jej wcześniejsze zeznania nie stanowią dowodu w sprawie. F. C. jest dziadkiem oskarżonego, odmówił złożenia zeznań (k.77v) i zgodnie z treścią art. 186 § 1 k.p.k. jego wcześniejsze zeznania nie stanowią dowodu w sprawie.
Zgromadzony materiał dowodowy, w postaci dokumentów wymienionych na k. 77v został sporządzony obiektywnie, przez powołane do tego osoby, poszczególne dokumenty nie nasuwają wątpliwości co do ich autentyczności i nie były kwestionowane przez strony. Wobec powyższego dokumenty te zostały uznane za podstawę ustaleń faktycznych.
Ustalony stan faktyczny stanowi spójną, logicznie uzasadnioną całość, poszczególne wiarygodne dowody uzupełniają się i potwierdzają. Na ich podstawie nie można przyjąć, że oskarżony popełnił zarzucane mu czyny.
Sąd zważył, co następuje:
Prokuratura zarzuciła oskarżonemu to, że:
1. wtargnął do domu F. C. wbrew jego woli, co stanowi przestępstwo z art. 193 k.k.,
2. dokonał zniszczenia mienia, poprzez wyrwanie z zawiasów i stłuczenie szyb w drzwiach wewnętrznych, zbicie lustra w drzwiach do szafy oraz wybicie szyby zewnętrznej w oknie budynku, powodując straty o łącznej wartości 650 zł na szkodę F. C., co zakwalifikowano jako występek z art. 288 § 1 k.k.
Norma prawna wyrażona w art. 193 k.k. chroni m.in. właściciela domu przed nieuprawnionym wejściem do niego i nieopuszczeniem domu mimo wezwania (por. „Kodeks Karny z komentarzem” pod red. A. Wąska, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2005, s.714). Niewątpliwie sprawcy wskazani przez M. M. (1) postąpili w ten sposób, ale po odmowie złożenia zeznań przez matkę i dziadka oskarżonego nie ma dowodów, które by to potwierdzały w sposób niebudzący wątpliwości, że był to oskarżony.
Przestępstwo zniszczenia cudzego mienia polega na unicestwieniu rzeczy bądź na tak znacznym uszkodzeniu, że dana rzecz faktycznie przestaje istnieć (por. ww. komentarz, s.994). Niewątpliwie wybicie szyb powoduje, że rzeczy te nie nadają się do użytku i w rozumieniu art. 288 § 1 k.k. zostały one zniszczone. Wartość mienia wskazuje, że zniszczenie mienia na szkodę F. C. powinno być zakwalifikowane z ww. przepisu, gdyż przekracza wartość 500 złotych. Jednak nie ma możliwości uznania, że czynu tego dopuścił się oskarżony, gdyż nie ma dowodów obiektywnie to potwierdzających, a oskarżony do popełnienia tego czynu nie przyznał się (k.50).
Podsumowując, uznać należy, że zgromadzony materiał dowodowy nie potwierdza, że oskarżony wtargnął do domu pokrzywdzonego i zniszczył jego mienie. Zgodnie zatem z treścią art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. należy uniewinnić oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów, uznając że nie popełnił on przestępstw zarzucanych mu w akcie oskarżenia.
O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z przepisem powołanym w punkcie II wyroku.