UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 lutego 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił M. K. dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy podał, że wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

Od powyższej decyzji wniósł odwołanie w dniu 25 lutego 2013 roku M. K..

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

M. K. urodził się w dniu (...). Ma wykształcenie zasadnicze zawodowe. Z zawodu jest elektromechanikiem. W okresie aktywności zawodowej pracował jako monter operator nawęglania, monter kotłowy, ślusarz warsztatowy, kierowca, pomocnik lakiernika,

(okoliczności niesporne)

W okresie od 18 października 2001 roku do 31 grudnia 2012 roku wnioskodawca był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

(dowód: decyzje ZUS z dnia 12 listopada 2001 roku k. 21, 14 czerwca 2002 roku k. 36, 3 lipca 2003 roku k. 42, 25 lipca 2006 roku k. 59, 7 stycznia 2008 roku k. 62, 20 stycznia 2010 roku k. 74, 28 grudnia 2010 roku k. 80 oraz 4 stycznia 2012 roku k. 86 w aktach ZUS)

W dniu 10 grudnia 2012 roku M. K. złożył wniosek o ustalenie dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek o rentę k. 18 w aktach ZUS)

Orzeczeniem z dnia 16 stycznia 2013 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 16 stycznia 2013 roku z dokumentacją medyczną k. 20, 15 w aktach ZUS)

M. K. wniósł sprzeciw od powyższego orzeczenia, w wyniku czego sprawę skierowano na komisję lekarską ZUS, która w dniu 5 lutego 2013 roku, wydała orzeczenie zgodne z opinią lekarza orzecznika ZUS. Po ponownym badaniu zdiagnozowano u wnioskodawcy: zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i stawów kolanowych z okresowymi zaostrzeniami przebiegu i zachowaną sprawnością ruchową, chorobę niedokrwienną serca stabilną u osoby z nadciśnieniem tętniczym, cukrzycę insulinozależną wyrównaną niepowikłane oraz przebyte TIA oun bez odległych następstw.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 5 lutego 2013 roku z dokumentacją medyczną k. 42, 15 w aktach ZUS)

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

⚫: choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego z wielopoziomową dyskopatią;
⚫: przewlekły zespół bólowy szyjny i lędźwiowo-krzyżowy bez obecności objawów korzeniowych;
⚫: podejrzenie incydentu przemijającego niedokrwienia mózgu w 2005 roku;
⚫: bóle i zawroty głowy (w wywiadzie);
⚫: nadciśnienie tętnicze krwi z dobrą reakcją na leczenie farmakologiczne;
⚫: podejrzenie choroby niedokrwiennej serca przy zachowanej wydolności krążenia;
⚫: cukrzyca typu 2 leczona lekami doustnymi;
⚫: zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych bez istotnej dysfunkcji ruchowej;
⚫: zespół bólowy kolan.

Stopień zaawansowania powyższych schorzeń nie czyni wnioskodawcy niezdolnym do pracy zarobkowej. Obecnie jest on zdolny do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

(dowód: opinie biegłych lekarzy neurologa A. N. k. 36-37, kardiologa S. O. k. 41-42, diabetologa M. S. k. 64, reumatologa A. D. k. 76-77, ortopedy R. E. k. 34 i specjalisty z zakresu medycyny pracy J. G. k. 91-94 w aktach sprawy)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 1440 ze zm.) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy,

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do oczywistego wniosku, że wnioskodawca nie spełnia przesłanki określonej w art. 57 ust. 1 pkt 1 powołanego przepisu.

Dla ustalenia, czy M. K. jest niezdolny do pracy w rozumieniu przepisów cyt. ustawy Sąd dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłych lekarzy neurologa A. N., kardiologa S. O., diabetologa M. S., reumatologa A. D., ortopedy R. E., biegłych z zakresu dziedziny medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u niego schorzenia, a dodatkowo także biegłego z zakresu medycyny pracy J. G., którego zadaniem była całościowa ocena stanu zdrowia wnioskodawcy, uwzględniająca wszystkie zdiagnozowane schorzenia i ich wpływ na zdolność do wykonywania pracy zarobkowej.

Opinie opracowane przez wskazanych wyżej biegłych, Sąd ocenia jako jasne, pełne, logiczne i należycie uzasadnione. Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy, jak również po przeprowadzeniu jego osobistego badania. Określili w opiniach, na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawca.

W zgodnej ocenie biegłych charakter i nasilenie występujących u wnioskodawcy schorzeń nie powoduje niezdolności do pracy.

Biegły neurolog A. N. stwierdził, że wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej. W opinii wskazał, że w badaniu neurologicznym nie stwierdzono objawów ogniskowego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, objawów korzeniowych i istotnych ubytkowych, jak również istotnej dysfunkcji narządów ruchu. Wprawdzie badania obrazowe wykazują obecność zmian zwyrodnieniowych kręgów, jak i tarcz międzykręgowych z przepukliną jądra miażdżystego L5/S1, jednakże obraz radiologiczny nie koreluje z obecnym stanem neurologicznym. W ocenie biegłego występujące u wnioskodawcy dolegliwości bólowe kręgosłupa mogą ulegać okresowym zaostrzeniom, które mogą być leczone w ramach krótkotrwałych zwolnień, zaś stwierdzony w badaniach drobny naczyniak żylny w prawym zakręcie przedśrodkowym nie ma znaczenia klinicznego.

Również w ocenie biegłego kardiologa S. O. wnioskodawca jest zdolny do pracy. W badaniu przedmiotowym nie stwierdzono u wnioskodawcy odchyleń od normy w zakresie układu krążenia. Ciśnienie tętnicze krwi jest w normie, nie stwierdzono cech niewydolności krążenia, ani niedokrwienia mięśnia sercowego i przerostu mięśnia lewej komory serca.

Tożsamy wniosek postawiła w swojej opinii biegła diabetolog M. S.wskazując, że cukrzyca leczona lekami doustnymi przebiega u wnioskodawcy bez powikłań narządowych (poza początkową retinopatią) i nie powoduje niezdolności do pracy. Ze względu na możliwość hipoglikemii wnioskodawca nie może pracować jako kierowca zawodowy.

Z kolei biegła reumatolog A. D. stwierdziła w opinii, że występujące u wnioskodawcy zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa, zwłaszcza odcinków C i L/S i związany z nimi przewlekły zespół bólowy bez istotne dysfunkcji ruchowej nie ograniczają zdolności do wykonywania pracy zarobkowej. Również zgłaszane dolegliwości bólowe stawów kolanowych w przebiegu zmian zwyrodnieniowych, bez deformacji i istotnej dysfunkcji ruchowej nie skutkują ograniczeniem zdolności do wykonywania pracy zarobkowej, a w okresach nasilonych dolegliwości bólowych, którym może towarzyszyć pogorszenie funkcji ruchowej kolan, wnioskodawca może korzystać z okresowych zwolnień lekarskich.

Wreszcie biegły ortopeda R. E. uznał, że wnioskodawca jest osobą zdolną do wykonywania pracy zarobkowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. W badaniu biegły nie stwierdził znacznego naruszenia sprawności narządu ruchu, głównie kolan i kręgosłupa, z których stron wnioskodawca zgłasza dolegliwości. Dolegliwości kolan przy braku istotnej dysfunkcji statyczno-ruchowej mogą być zdaniem biegłego leczone w ramach zasiłku chorobowego.

Dokonując całościowej oceny stanu zdrowia wnioskodawcy biegły z zakresu medycyny pracy J. G., uznał jak pozostali biegli, że w aktualnym stanie zdrowia wnioskodawca jest zdolny do pracy. W uzasadnieniu opinii wskazał, że u wnioskodawcy stwierdza się zaawansowane zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne w odcinku szyjnym oraz lędźwiowym kręgosłupa, a także początkowe zmiany zwyrodnieniowe w zakresie obu stawów kolanowych. Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa są przyczyną przewlekłego zespołu bólowego, jednakże nie powodują one objawów ubytkowych ze strony układu nerwowego oraz korzeniowych. Także niewielkie zmiany zwyrodnieniowe w stawach kolanowych nie powodują istotnego upośledzenia funkcji ruchowej powyższych stawów, w tym zdolności do chodzenia. Dlatego też zdaniem biegłego stan czynnościowy narządów ruchu wnioskodawcy jest zadowalający, a ewentualne zaostrzenie dolegliwości bólowych ze strony kręgosłupa i stawów kolanowych może z powodzeniem być leczone i rehabilitowane w ramach krótkotrwałego zasiłku chorobowego.

Dalej biegły wyjaśnił, że cukrzyca jest u wnioskodawcy dobrze kontrolowana farmakologicznie i jak dotąd nie spowodowała poważniejszych i udokumentowanych powikłań narządowych. Podobnie nadciśnienie tętnicze nie upośledza wydolności krążenia wnioskodawcy, o czym świadczy ocena biegłego kardiologa oraz wynik badania przeprowadzonego przez biegłego.

W konkluzji biegły stwierdził, że zarówno stan somatyczny, jak i psychiczny wnioskodawcy jest na tyle dobry, że może on podjąć dowolną pracę o charakterze produkcyjnym, usługowym, bądź handlowym, która byłaby odpowiednia dla posiadanych przez niego kwalifikacji, i którą mógłby on wykonywać po przeszkoleniu stanowiskowym.

Dowód z opinii biegłych nie został w sposób skuteczny zakwestionowany w toku postępowania. Do podważenia opinii nie mogą prowadzić zarzuty podniesione przez wnioskodawczynię na rozprawie w dniu 21 lutego 2014 roku, które sprowadzają się w istocie do twierdzenia, iż nie zgadza się ona z opiniami biegłych, gdyż inaczej ocenia swój stan zdrowia. Takie zarzuty nie mogą prowadzić do podważenia opinii sporządzonych przez specjalistów o niekwestionowanym poziomie wiedzy, specjalistów praktyków z doświadczeniem klinicznym.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z przepisami art. 12 i nast. powołanej na wstępie ustawy – renta przysługuje osobom, które całkowicie lub częściowo utraciły zdolność do pracy, przy czym częściowa utrata zdolności do pracy zarobkowej nie jest równoznaczna z niemożnością wykonywania dotychczasowego zatrudnienia. Występuje ona dopiero wówczas, gdy ubezpieczony utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Dopiero zatem zmiana zawodu w ramach posiadanych kwalifikacji i brak rokowań odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu dają podstawę do przyznania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (por. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 13 października 2009 roku, II UK 106/09, LEX nr 558589, z dnia 8 maja 2008 roku, I UK 356/07, OSNP 2009/17-18/238, z dnia 11 stycznia 2007 roku, II UK 156/06, OSNP 2008/3-4/45 oraz z dnia 25 listopada 1998 roku, II UKN 326/98, OSNAP 2000/1/36).

Występujące u 52-letniego wnioskodawcy schorzenia, na obecnym etapie zaawansowania, nie prowadzą do istotnego naruszenia sprawności organizmu będącego przesłanką orzeczenia niezdolności do pracy. Mimo ich występowania M. K. ma zachowaną zdolność do wykonywania pracy zarobkowej na poziomie posiadanych kwalifikacji.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE