UZASADNIENIE

Na podstawie art. 423 § 1a kpk sąd ograniczył zakres uzasadnienia do części odnoszącej się do oskarżonego M. G. , który złożył wniosek o sporządzenie i doręczenie odpisu uzasadnienia wyroku. Wyrok w stosunku do K. B. stał się prawomocny z dniem 21.08.2019 r.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 grudnia 2017 r. funkcjonariusze (...) (...) w związku z anonimowym zgłoszeniem, dokonali przeszukania w lokalu bez nazwy przy ul. (...) w O.. W lokalu ujawniono trzy zestawy komputerowe H. nr (...), (...) i (...) przystosowane do urządzania gier hazardowych. Działalność w powyższym zakresie prowadzili oskarżeni M. G. i K. B.. Mężczyźni przygotowywali lokal tak, aby można było w nim urządzać gry hazardowe. W trakcie kontroli w lokalu przebywał W. Z., który oświadczył kontrolującym , że miał zostać zatrudniony przy obsłudze urządzeń do gier .

Na podstawie umowy najmu lokalu z dnia 10 listopada 2017 r. M. S., udostępniła wymieniony wyżej lokal pod działalność gospodarczą najemcy M. G. na czas nieokreślony w zamian za miesięczny czynsz w wysokości 800 zł. Oskarżony M. G. za miesiąc listopad zapłacił 530 zł. Następnie, w drodze porozumienia pomiędzy stronami, umowa najmu została ponownie zawarta na identycznych warunkach od dnia 1 grudnia 2017 r , z tym że w prawa najemcy wstąpił K. B.. K. B. za miesiąc grudzień 2017 r. zapłacił 800 zł czynszu. Oskarżeni na prośbę właścicielki lokalu M. S. podpisywali oświadczenie, zgodnie z którym, wynajmowany lokal będzie wykorzystywany do działalności kawiarenki internetowej zgodnej z zasadami prawa. W związku z tym, że ujawnione urządzanie gier hazardowych odbywało się wbrew przepisom ustawy , zestawy komputerowe zostały zabezpieczone przez Służbę C. - Skarbową.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego M. G. k. 99, k. 208v. – 209; wyjaśnienia oskarżonego K. B. k. 105; zeznania świadków: D. P. k. 47v. – 48, k. 209v.; W. Z. k. 86v. – 87, k. 6v. – 7, k. 210; M. S. k. 34v. – 35, k. 210 – 211v.; I. K. k. 73v., k. 210v. – 211; protokół z przebiegu przeprowadzonego w drodze eksperymentu procesowego doświadczenia odtworzenia przebiegu gry na automatach k. 4 – 5; protokół przeszukania w dniu 11.12.2017 r. lokalu przy ul. (...) w O. k. 9 – 11; kopia pokwitowania PL/MF/ (...) k. 12; metryka identyfikacyjna nośnika z płytą DVD z zapisem eksperymentu procesowego w kopercie k. 13 – 15; protokół oględzin automatów do gier ze zdjęciami k. 16 – 24; umowa najmu lokalu k. 38 – 39; kartka z zapiskami k. 40; rachunek za najem lokalu k. 41, 43; umowa najmu lokalu k. 42; rozwiązanie umowy najmu lokalu k. 44, 46; oświadczenie k. 45; wydruk z sys. Z. k. 66; opinia biegłego dot. zatrzymanych komputerów k. 70 – 71; opinia biegłego dot. bliźniaczo podobnych do zatrzymanych w sprawie urządzeń k. 77 – 80; wykaz dowodów rzeczowych k. 167 )

Oskarżony M. G. w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia stawianego mu zarzutu i odmówił złożenia wyjaśnień (k.99).

Przed sądem oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze. Wyjaśnił , że firma się rozpadła a ich zaczęto karać. W kontekście zarzutu potwierdził, że wynajął ten lokal na siebie, a później lokal ten wynajął K. B.. Nie wie czyj był ten sprzęt, ale mogło tak być, że dał lub pożyczył na to pieniądze K.. Wcześniejsze sprawy za które był ukarany dotyczyły typowych automatów lub quizów – konkursów wiedzy powszechnej. Płacił za najem z własnej kieszeni. Łudził się , że włączą serwery do konkursu wiedzy powszechnej ( wyjaśnienia oskarżonego M. G. k. 208v. – 209 ).

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny ustalony w sprawie jest w zasadzie bezsporny. Oskarżony M. G. ostatecznie nie zakwestionował w toku postępowania, że w inkryminowanym okresie w lokalu bez nazwy przy ul. (...) O. wspólnie i w porozumieniu z K. B., urządzał na trzech zestawach komputerowych, zabezpieczonych w niniejszej sprawie, H. nr (...), (...) i (...) gry o charakterze losowym w celach komercyjnych bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nieprzeznaczonym. Brak jest więc jakichkolwiek podstaw, aby te wyjaśnienia oskarżonego podważać. Nie istnieją racjonalne powody , dla których oskarżony miałby sam siebie pomawiać o zachowanie skutkujące pociągnięciem go do odpowiedzialności za czyn z art. 107 § 1 kks, gdyby przyznane przez niego okoliczności nie miały miejsca. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie znajdują ponadto potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, zarówno w źródłach osobowych, jak i w dowodach z dokumentów.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka D. P. (k. 47v. – 48, k. 209v.) – funkcjonariusza (...) Skarbowej. Świadek brał udział w czynnościach związanych z zabezpieczeniem sprzętu komputerowego w lokalu bez nazwy przy ul. (...) w O. . Próba przeprowadzenia przez funkcjonariuszy eksperymentu polegającego na odtworzeniu przebiegu gier oferowanych na zainstalowanych w lokalu komputerach zakończyły się niepowodzeniem. Po wpisaniu w przeglądarce internetowej G. Chrome adresu strony (...) komputery łączyły się ze stroną (...) z planszami gier spotykanych w standardowych automatach do gier (m.in. o nazwie B., Bonus Joker II, D., 4F. (...), S. B.). Z doświadczenia zawodowego świadek nie miał wątpliwości, iż przebieg tych gier miał charakter losowy. Gracz nie miał wpływu na przebieg gry oraz uzyskany wynik, natomiast wygranymi były kwoty pieniężne. Z dowodem tym korespondują zeznania świadka W. Z. ( k. 86v. – 87, k. 6v. – 7, k. 210 ). W czasie kontroli obecny na miejscu W. Z. potwierdził, że docelowo miał zostać przeszkolony w zakresie obsługi komputerów i miał otrzymać pieniądze na poczet potencjalnych wygranych. Świadek domyślił się , że w lokalu będą prowadzone gry hazardowe. Nie było tam śladów prowadzenia innej działalności.

Sąd dał również wiarę zeznaniom M. S. (k. 34v. – 35, k. 210 – 211v.). Relacja właścicielki lokalu koresponduje z pozostałym materiałem dowodowym. Z zeznania M. S. wynika , że mimo zmiany najemcy w dniu 01 grudnia 2017 r , M. G. interesował się sprawami lokalu. Po zarekwirowaniu sprzętu komputerowego przez Służbę C. – (...) oskarżony zgłosił się do właścicielki wraz z K. B. i doszło wówczas do rozwiązania umowy najmu.

Pozostałe dokumenty zawarte w aktach sprawy potwierdzają powyższe ustalenia sądu . Przedmiotowa umowa najmu z jednym ze wspólników istniała w dniu przeprowadzonej przez Służbę C. - (...)kontroli tj. w dniu 11 grudnia 2017 r i w tym czasie obaj mężczyźni (oskarżeni) nadal działali wspólnie i w porozumieniu, choć formalnie na umowie najmu widniał już tylko K. B..

Nie ulega również wątpliwości , że gry urządzane przez oskarżonych w wynajętym lokalu odbywać się miały w sposób sprzeczny z przepisami obowiązującej wówczas ustawy o grach hazardowych. Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych urządzanie gier na automatach jest dozwolone wyłącznie w kasynach gier. W myśl art. 23a ust. 1 ugh urządzenia do gier mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach. Takich warunków oskarżony nie spełniał. M. G. jak przyznał był serwisantem w firmach działających na rynku gier więc ta tematyka nie była mu obca .

Przepis zawarty w art. 107 § 1 kks penalizuje nielegalne urządzanie lub prowadzenie gier hazardowych. Naruszając porządek prawny w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych, sprawca godzi w interes finansów publicznych oraz monopol państwa w tej sferze. Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości i gier na automatach może być prowadzona po uzyskaniu koncesji na kasyno gry, z kolei w myśl art. 14. ust. 1 urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty, w tym turniejów gry w pokera, gier w kości oraz gier na automatach jest dozwolone wyłącznie w kasynach gier na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu, a także wynikających z przepisów ustawy. Nadto, stosownie do treści art. 23a ust. 1 automaty do gier, urządzenia losujące i urządzenia do gier mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celno-skarbowego. W art. 2 ust. 3 ustawy wskazano przy tym, iż grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych oraz gry odpowiadające zasadom gier na automatach urządzane przez sieć Internet o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. Artykuł 3 ustawy wyraźnie stanowi, że urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier w karty i gier na automatach jest dozwolone na podstawie właściwej koncesji, zezwolenia lub dokonanego zgłoszenia. Prowadzenie zaś działalności w zakresie gier liczbowych, loterii pieniężnych, gry telebingo oraz gier na automatach poza kasynem gry, stanowi monopol państwa.

Jak wynika z powyższego kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy miała zatem wykładnia wyżej przytoczonego art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych i to w zakresie istnienia elementu losowości w prowadzonych na automatach grach, gdyż sam fakt prowadzenia gier na urządzeniach elektronicznych, a także uzyskiwania w nich wygranych pieniężnych czy rzeczowych, nie był kwestionowany przez oskarżonego. Dlatego też ustalenia biegłego dotyczące bliźniaczo podobnych do zatrzymanych w sprawie urządzeń nie miały większego znaczenia w sprawie, albowiem potwierdziły okoliczności niesporne, niepodlegające dowodzeniu ( k. 77 – 80).

Do prowadzenia tego typu gier, zgodnie z ustawą o grach hazardowych, niezbędna zaś była koncesja, której oskarżony niewątpliwie nie posiadał. Pomimo tego zdecydował się zainstalować urządzenia do gier w lokalu w O. w wynajętym lokalu. Tym samym naruszył wyżej wskazane reguły zawarte w art. 14 ust. 1, art. 6 ust. 1 i art. 23a ustawy o grach hazardowych.

Zdaniem sądu oskarżony miał pełną świadomość, że urządzał gry na automatach wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych. Zajmując się organizowaniem gier oskarżony zdawał sobie sprawę, że prowadzenie gry na takim sprzęcie było możliwe tylko w formie kasyna gry i za zezwoleniem, a nie w formie wynajętego lokalu bez nazwy, w którym ustawiono sprzęt komputerowy. Zachowanie oskarżonego z pewnością było w pełni przemyślane i świadome, a na jego korzyść w żadnym wypadku nie mogą świadczyć wyjaśnienia w których sugerował , że w lokalu miała być urządzona kawiarenka internetowa. W dobie powszechnego dostępu do Internetu działalność kawiarenek internetowych straciła swe ekonomiczne uzasadnienie . Dalszą polemikę z tego typu wyjaśnieniami należy uznać za zbędną . Należało przyjąć, że oskarżony wiedząc o bezprawności prowadzonej działalności działał w zamiarze bezpośrednim. W świetle zebranego materiału dowodowego ustalono , że obaj oskarżeni działali wspólnie w porozumieniu. Wiodącą rolę w organizacji przedsięwzięcia odegrał jednak oskarżony M. G., który wyszukał i wynajął odpowiedni lokal oraz wykładał pieniądze na zakup sprzętu. Wydaje się , że K. B. , który od dnia 01.12.2017 r wszedł w prawa najemcy odgrywał w organizacji salonu gier jedynie rolę figuranta.

Z uwagi na powyższe, zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy potwierdza sprawstwo oskarżonego M. G. . Sąd przypisał oskarżonemu popełnienie zarzuconego mu przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 kks , gdyż w dniu 11 grudnia 2017 r. w lokalu bez nazwy przy ul. (...) O. wspólnie i w porozumieniu z K. B., urządzał na trzech zestawach komputerowych H. nr (...), (...) i (...) gry o charakterze losowym w celach komercyjnych bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nieprzeznaczonym, czyli niezgodnie z przepisami art. 6, art. 14 i 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.

Sąd wymierzając karę za ten czyn kierował się dyrektywami określonymi w treści art. 13 § 1 kks, biorąc pod uwagę znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i jego winy, albowiem zostały narażone podstawowe interesy podatkowe Skarbu Państwa oraz ochrona porządku i zdrowia publicznego zagrożona niekontrolowanym rozwojem powszechnie dostępnych gier hazardowych. Dodatkowo oskarżony był w przeszłości karany sądownie, w tym za czyny z art. 107 § 1 kks (k.204-206) . Na korzyść M. G. sąd poczytał jego przyznanie się do winy oraz złożenie na ogół szczerych wyjaśnień w toku rozprawy głównej . Kierując się powyższym sąd wymierzył oskarżonemu karę 80 stawek dziennych grzywny, uznając, że jest to kara, która spełni warunki prewencji ogólnej i szczególnej wobec oskarżonego oraz będzie adekwatna do stopnia jego winy i społecznej szkodliwości czynu.

Ustalając wartość jednej stawki dziennej zgodnie z art. 23 § 1 i 3 kks sąd winien brać pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Wysokość jednej stawki dziennej nie może być niższa niż jedna trzydziesta minimalnego wynagrodzenia za pracę w chwili czynu tj. w 2017 r czyli kwoty 2000 zł (zob. rozporządzenie Rady Ministrów z 09.09.2016 r w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2017 r , Dz.U. poz.1456).tj. 66,66 zł. Kierując się powyższym wartość jednej stawki dziennej ustalono na kwotę 70 zł. W ocenie sądu oskarżony będzie w stanie wpłacić orzeczoną karę grzywny, zwłaszcza, że jest posiadaczem ujawnionych w trakcie postępowania składników majątkowych.

Obligatoryjny przepadek dowodów rzeczowych orzeczono na podstawie art. 30 § 5 kks, zgodnie z którym w wypadkach określonych w art. 107 § 1 – 3 kks orzeka się przepadek dokumentu lub urządzenia do gry losowej, gry na automacie lub zakładu wzajemnego, a także znajdujących się w nich środków pieniężnych oraz wygranych, które na podstawie tego dokumentu przypadają grającemu, a także środków uzyskanych ze sprzedaży udziału w grze lub wpłaconych stawek.

Na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 z póz. zm.) sąd zasądził od oskarżonego M. G. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 560 złotych tytułem opłaty sądowej oraz obciążył go pozostałymi kosztami sądowymi w połowie w wysokości 515,79 zł.

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE