Sygn. akt II K 50/19
Dnia 30 lipca 2019 r.
Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący – SSR Bogdan Wałachowski
Protokolant – Katarzyna Amielawska, st. sekr. sąd. Aneta Dybikowska,
st. sekr. sąd. Danuta Betlej
w obecności Prokuratora --------
po rozpoznaniu w dniach 7.05.2019 r., 21.05.2019 r., 16.07.2019 r. sprawy
I. T.
syna H. i D. z d. P.
ur. (...) w W.
oskarżonego o to, że:
I. W dniu 09 grudnia 2018 roku o godzinie 02:50 w G. przy ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości o zawartości 0,37 mg/l, 0,40 mg/l oraz 0,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził w ruchu lądowym po drodze publicznej samochód osobowy marki M. o numerze rejestracyjnym (...),
tj. o czyn z art.178a§1 kk
II. W miejscu i czasie jak w pkt. I znieważył słowami obraźliwymi funkcjonariusza Policji Komendy Powiatowej w G. podkom. P. K. (1) podczas i w trakcie pełnienia przez niego powierzonych obowiązków służbowych,
tj. o czyn z art. 226§1 kk
I. Oskarżonego I. T. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu w pkt I aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 178a§1 kk w zw. z art. 33§1 i 3kk skazuje go na karę grzywny w wymiarze 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 20 (dwadzieścia) złotych.
II. Na podstawie art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzy) lat.
III. Na podstawie art. 63§4 kk na poczet orzeczonego w pkt 2 wyroku środka karnego zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 10 grudnia 2018r.
IV. Na podstawie art. 43a§2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5.000 (pięć tysięcy) złotych.
V. Oskarżonego I. T. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 226§1 kk w zw. z art. 33§1 i 3kk skazuje go na karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 20 (dwadzieścia) złotych.
VI. Na podstawie art. 85§1 i 2 kk, art. 85a kk i art. 86§1 i 2 kk łączy orzeczone jednostkowe kary grzywny i wymierza oskarżonemu karę łączną grzywny w wysokości 100 (sto) stawek dziennych przyjmując, że wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 20 (dwadzieścia) złotych.
VII. Na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej grzywny zalicza oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 09 grudnia 2018r. godz. 03:00 do dnia 10 grudnia 2018r. godz. 13:10 uznając grzywnę za uiszczoną w wysokości czterech stawek dziennych.
VIII. Na podstawie art. 627 kpk oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983r., Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem opłaty sądowej oraz pozostałe koszty sądowe w kwocie 70 (siedemdziesiąt) złotych.
Sygn. akt II K 50/19
Oskarżony I. T. (45 lat) jest mieszkańcem G.. Jest emerytem. W tym samym budynku na ul. (...) mieszkają również rodzice funkcjonariusza policji P. K. (1), z którymi, ale także i z samym P. K. (1) oskarżony jest skonfliktowany. W dniu 09.12.2018 r. około godz. 02.50 po wypiciu wina ze swoją znajomą oskarżony wsiadł do samochodu m-ki M. (...), aby pojechać do domu. Na ulicy (...) został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji poruszających się radiowozem tj. przez P. K. (1) i M. M. (1). Na samym początku ustalono, że nie posiada on prawa jazdy. Gdy postanowiono zbadanie oskarżonego przy użyciu urządzenia A.-B. na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu – oskarżony odmówił mówiąc „nie będzie dmuchał w takie badziewie”. Potem próbował zamknąć się w swoim pojeździe, ale ostatecznie wyszedł na zewnątrz. Na pytanie P. K. (1) „dlaczego nie chce poddać się badaniom” odparł „że przez twój parszywy ryj”, a potem dodał „myślałem, że już nie pracujesz w policji i nie będę musiał oglądać twojego parszywego ryja”. Po przewiezieniu oskarżonego do KPP w G. okazało się, że znajduje się w stanie nietrzeźwości (0,37 mg/l; 0,40 mg/l).
Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o częściowe wyjaśnienia oskarżonego I. T. w zakresie czynu z pkt I tj. prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości k. 15, 64v, zeznań świadków M. M. (1) k. 5, 103-104, zeznań P. K. (1) k. 6, 64-65, protokół z przebiegu badania na trzeźwość k. 2.
Okoliczności popełnienia przez oskarżonego I. T. zarzucanych mu czynów zdaniem sądu nie budzą żadnych wątpliwości. Przede wszystkim nie budzą żadnej wątpliwości wyniki badań na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu przeprowadzone przez funkcjonariuszy policji wobec oskarżonego w KPP G. (k. 2). Badania te nie są sprzeczne z wyjaśnieniami oskarżonego (k.15), który przyznał się również przed sądem (k. 64v) do popełnienia zarzucanego mu czynu w pkt I i nigdy nie kwestionował wyniku tych badań. Wyjaśnił przed sądem, że istotnie późnym wieczorem w towarzystwie innej osoby wypił dwie lampki wina, a wsiadł za kierownicę, ponieważ czuł się dobrze. Te wyjaśnienia sąd w pełni podzielił, ponieważ nie budzą one wątpliwości i jednoznacznie korespondują one z zeznaniami bezpośrednich świadków tj. P. K. i M. M., którzy potwierdzili stan nietrzeźwości oskarżonego, jak również i fakt, że to on był kierowcą samochodu M..
Wskazane wyżej dowody sąd podzielił w całości, są one w pełni wiarygodne, konsekwentne, składane w sposób pewny i jednoznacznie wskazują, że oskarżony w chwili prowadzenia pojazdu znajdował się w stanie nietrzeźwości.
Oskarżony w swoich wyjaśnieniach zdecydowanie zaprzeczył natomiast, aby znieważył P. K. (1). W jego ocenie tak nie było (k. 15, 64v). Zdaniem sądu w tej części wyjaśnienia oskarżonego należy odrzucić jako niewiarygodne. Są one sprzeczne z zeznaniami nie tylko P. K. (1), ale i drugiego funkcjonariusza policji obecnego na miejscu obserwującego i przysłuchującego się rozmowie. Zeznania obu tych świadków są zgodne ze sobą, konsekwentne, składane w sposób pewny. Czynności z oskarżonym na miejscu kontroli drogowej jako oficer i dowodzący patrolem wykonywał P. K.. Z bliskiej odległości towarzyszył mu M. i zdaniem sądu w pełni miał możliwość usłyszeć wypowiedzi oskarżonego. M. M. w zbliżony do P. K. zrelacjonował przebieg tego zdarzenia. Drobne różnice w zeznaniach obu funkcjonariuszy z żadnym stopniu zdaniem sądu nie przekreślają ich wiarygodności, podobnie jak przekreślenia i nadpisania w protokole zatrzymania oskarżonego (k. 3). Były też one przedmiotem szczegółowych odniesień funkcjonariuszy i ich wywody w tym zakresie były w pełni przekonywające i należało je podzielić, tym bardziej, że dotyczyły one kwestii drugorzędnych (zapis „ty parszywy ryju” zastąpiono zapisem „poprzez twój parszywy ryj” zeznania M. M. k. 103v).
Oceniając zeznania P. K. (1) sąd miał również na uwadze fakt głębokiego konfliktu pomiędzy oskarżonym a świadkiem. Nie jest to zdaniem sądu jednak okoliczność, która nakazywałaby odrzucić zeznania świadka P. K. (1), gdyż jego wypowiedzi w pełni znalazły wsparcie w zeznaniach drugiego funkcjonariusza tj. M. M.. Na podkreślenie zasługuje również fakt, że podobnie jak P. K. także M. M. składał zeznania w sposób pewny i też bez żadnych zawahań, w sposób logiczny i przekonywający wyjaśnił również okoliczności skreśleń i nadpisań w protokole zatrzymania. Dlatego sąd uznał też, że nie ma powodów, aby odrzucić zeznania tych świadków podobnie jak zeznania pozostałych przesłuchanych w sprawie świadków tj. Ł. A. k. 103 i P. B. k. 74, które mają jednak mnie istotne znaczenie. Sąd podzielił także jako bezsporne załączone do akt dokumenty.
Zgromadzone w sprawie dowody i ich analiza wskazuje jednoznacznie, że oskarżony I. T. w dniu 09.12.2018 r. prowadząc na ulicy (...) w G. samochód w stanie nietrzeźwości dopuścił się przestępstwa z art. 178a§1 kk. Zasadnym więc było przyjęcie, tak jak uczynił to oskarżyciel publiczny w zarzucie sformułowanym wobec oskarżonego, że przedmiotowy czyn oskarżonego wyczerpał znamiona tego przepisu.
Zdaniem sądu oskarżony wypowiadając obraźliwe wobec pokrzywdzonego P. K. słowa przytoczone wyżej dopuścił się także występku z art. 226§1 kk.
Wątpliwości nie budzi jego wina. Oskarżony jest mężczyzną dorosłym, zdrowym fizycznie i nic nie wskazuje na to, żeby cierpiał na chorobę psychiczną oraz upośledzenie umysłowe czy inne zakłócenia czynności psychicznych. Miał świadomość, że jego zachowanie jest bezprawne. Jego motywacja była wolna od jakichkolwiek zewnętrznych nacisków, o których mowa w ustawie karnej, a które wyłączają przypisanie mu winy. Zatem można było wymagać od niego zachowania zgodnego z prawem.
Wymierzając oskarżonemu karę grzywny za pierwszy z czynów w wymiarze 80 stawek dziennych przy ustaleniu, że stawka dzienna odpowiada kwocie 20 zł, za drugi 50 stawek dziennych przy ustaleniu, że stawka dzienna odpowiada kwocie 20 zł i karę łączną grzywny 100 stawek dziennych przy ustaleniu, że stawka dzienna odpowiada kwocie 20 zł sąd uwzględnił znaczny stopień społecznej szkodliwości jego czynów, o czym świadczą okoliczności podmiotowe i przedmiotowe czynów, a więc motywy i pobudki działania oskarżonego, czas i miejsce popełnienia czynów, w szczególności stopień jego nietrzeźwości oraz znaczne zagrożenie w ruchu drogowym jakie stworzył on konkretnie w dacie czynu. Podkreślić należy, że poruszał się on drogą w centrum miasta, choć w godzinach nocnych. Zdaniem sądu nie jest usprawiedliwieniem wypowiadania słów obraźliwych wobec funkcjonariusza policji fakt, że oskarżony był prywatnie skonfliktowany z pokrzywdzonym i jego rodziną.
Jako okoliczność łagodzącą sąd uwzględnił jego dotychczasową niekaralność (k. 32-33), a także niewiele do tego czasu obciążających zapisów w systemie teleinformatycznym policji (k. 18). Dwa lata wcześniej zostało umorzone warunkowo wobec oskarżonego postępowanie z art. 234 kk, który to czyn również miał związek z osobą P. K. (1). Sąd miał na uwadze również sytuację osobistą i majątkową oskarżonego udokumentowaną stosownymi dokumentami. Nie mogły jednak one mieć wpływu na orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres krótszy niż 3 lata. Swoim zachowaniem opisanym wyżej oskarżony dowiódł bowiem, że w stanie nietrzeźwości stwarza realne zagrożenie w ruchu drogowym i dlatego też orzeczony środek karny w wymiarze 3 lat (z zaliczeniem okresu zatrzymania prawa jazdy od 10.12.2018 roku) ma na celu kompletne wyeliminowanie go z ruchu drogowego jako jego uczestnika. Orzeczona została grzywna wobec oskarżonego w granicach minimalnych, nieprzekraczających jego możliwości majątkowych i zarobkowych. Orzeczono również stosowne świadczenie pieniężne (art. 43a§2 kk), także w minimalnych granicach oraz o kosztach sądowych (art. 627 kpk).