Sygn. akt VIII U 287/19
Dnia 14 czerwca 2019 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
|
Przewodniczący: |
SSO Patrycja Bogacińska-Piątek |
|
Protokolant: |
Iwona Sławińska |
po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2019 r. w Gliwicach
sprawy A. Z. (Z.)
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.
o prawo do emerytury
na skutek odwołania A. Z.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.
z dnia 21 stycznia 2019 r. nr (...)
oddala odwołanie.
(-) SSO Patrycja Bogacińska-Piątek
Sygn. akt VIII U 287/19
Decyzją z dnia 21 stycznia 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu A. Z. prawa do emerytury w oparciu o przepis art. 114 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
W odwołaniu ubezpieczony wniósł o zamianę zaskarżonej decyzji i przyznaniem mu prawa do emerytury.
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał dotychczasowe stanowisko.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
A. Z. urodził się (...). W dniu wydania zaskarżonej decyzji miał ukończonych 59 lat. Do dnia 31 grudnia 1998 roku ubezpieczony legitymuje się okresami: 22 lata, 6 miesięcy i 27 dni – okresów składkowych i 4 miesiące, 8 dni – okresów nieskładkowych. Ubezpieczony podjął zatrudnienie w dniu 1 września 1975 roku tj. w wieku 16 lat – jako uczeń. W tym charakterze pracował do 30 czerwca 1978 roku. Okres ten został uwzględniony przez ZUS.
Z pierwszym wnioskiem o emeryturę ubezpieczony wystąpił 26 kwietnia 2016 roku. ZUS w dniu 1 czerwca 2016 roku wydał decyzję odmowną na podstawie art. 184 w zw. z art. 39 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Ubezpieczony nie spełnił wymogu wykazania 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych do dnia 31 grudnia 1998 roku. Organ rentowy uwzględnił 15 lat, 1 miesiąc i 9 dni pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią co pozwalało na obniżenie wieku emerytalnego o 7,5 roku. Ubezpieczony nie osiągnął wieku 56 lat i 6 miesięcy.
Kolejny wniosek o emeryturę został złożony przez ubezpieczonego 3 sierpnia 2017 roku. ZUS w dniu 11 sierpnia 2017 roku wydał decyzję odmowną na podstawie art. 184 w zw. z art. 39 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Ubezpieczony nie spełnił wymogu wykazania 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych do dnia 31 grudnia 1998 roku.
Kolejny wniosek o emeryturę został złożony przez ubezpieczonego 15 stycznia 2019 roku. ZUS w dniu 21 stycznia 2019 roku wydał zaskarżoną decyzję odmowną. Ubezpieczony do wniosku załączył dokumenty potwierdzające zatrudnienie jednak po 31 grudnia 1998 roku.
Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie akt organu rentowego. Na aktach tych oparł się w całości.
Sąd zważył co następuje:
odwołanie nie jest zasadne.
A. Z. nie osiągnął powszechnego wieku emerytalnego tj. 65 lat dla mężczyzn. W związku z tym organ rentowy badał uprawnienie ubezpieczonego do emerytury wcześniejszej. W okresie od 27 lutego 1981 roku do 14 maja 1985 roku i od 4 kwietnia 1987 roku do 30 czerwca 1998 roku ubezpieczony był zatrudniony w Kopalni (...) w Z. i wykonywał pracę pod ziemią. Organ rentowy uznał, że ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę górniczą pod ziemią przez 15 lat, 1 miesiąc i 9 dni. Jest to praca w warunkach szczególnych w rozumieniu § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze – Wykaz A, Dział I, poz. 1. Z uwagi na datę urodzenia ubezpieczonego tj. 12 lutego 1959 roku jego uprawnienie do wcześniejszej emerytury może być rozpoznawane pod kątem przepisu art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ( emerytura z tytułu pracy w warunkach szczególnych po ukończeniu 60 lat) lub art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 39 ( emerytura z obniżonego wieku w związku z wykonywaniem pracy górniczej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią) ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1270 ze zm.).
Przepis art. 184 ustawy emerytalno-rentowej stanowi:
184 ust. 1 Ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:
1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz
2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.
ust. 2 Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.
Z powyższego przepisu wynika, że jednym z warunków do przyznania prawa do emerytury wcześniejszej jest wykazanie 25 lat składkowych i nieskładkowych ( okres, o którym mowa w art. 27) do dnia 31 grudnia 1998 roku ( bo 1 stycznia 1999 roku weszła w życie ustawa o emeryturach i rentach z FUS). Tego warunku ubezpieczony nie spełnił ponieważ wykazał do dnia 31 grudnia 1998 roku 22 lata, 6 miesięcy i 27 dni okresów składkowych i 4 miesiące, 8 dni okresów nieskładkowych. Zaznaczyć należy, że ZUS uwzględnił okresy od 1 września 1975 roku tj. kiedy ubezpieczony po ukończeniu 16 lat podjął pracę jako uczeń szkoły zawodowej.
Wykazywanie przez ubezpieczonego dodatkowego stażu pracy po 1 stycznia 1999 roku nie ma znaczenia dla sprawy i ZUS słusznie wydał decyzję odmowną z uwagi na przepis art. 114 ustawy emerytalno-rentowej.
Jedyna możliwość przyznania ubezpieczonemu emerytury po ukończeniu przez niego 60 lat to oparcie wniosku na podstawie ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych ( Dz.U. nr 237, poz.1656) – art. 11 w zw. z art. 4 i art. 49 tej ustawy i złożenie wniosku o prawo do emerytury pomostowej. Przy czym należy zaznaczyć, że jednym z warunków jest rozwiązanie stosunku pracy. Do chwili obecnej ubezpieczony nie złożył takiego wniosku.
Mając powyższe na uwadze odwołanie oddalono na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c.
(-) sędzia Patrycja Bogacińska-Piątek