WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jolanta Krzywonos

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Misiuda

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2019 r. w Rzeszowie

sprawy z wniosku W. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o rentę

na skutek odwołania W. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 02/01/2018 r. znak (...)

I.zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia 02/01/2018 r , znak: (...) w ten sposób, że przyznaje W. K. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy poczynając od dnia

1 grudnia 2017r do 31 grudnia 2020r oraz ustala brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji

II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. na rzecz adwokata z urzędu P. S. kwotę 90 złotych / słownie : dziewięćdziesiąt / plus VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu .

Sygn. akt IV U 212/18

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 25 kwietnia 2019 r.

Decyzją z dnia 02.01.2018r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R., po rozpoznaniu wniosku z dnia 18.10.2017r. przeliczył W. K. od 1 grudnia 2017r. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Wskazał, iż renta przysługuje na stałe.

W odwołaniu W. K. wnosił o zmianę decyzji i przyznanie prawa do renty z tytułu całkowitej, trwałej niezdolności do pracy. Podnosił, że decyzja jest niezgodna ze stanem faktycznym, bowiem pozostaje stale pod opieką lekarzy specjalistów ze względu na pogłębiające się dolegliwości chorobowe w postaci: ślepoty oka lewego z zanikiem gałki ocznej lewej, zaćmy postępującej, zespołu psychoorganicznego z komponentą depresyjno-paranoidalną, nadciśnienia tętniczego, cukrzycy typu 2, przewlekłej choroby nerek, nefropatii analgetycznej, encefalopatii pourazowej, stanu po urazie kręgosłupa, stanu po alkoholowym zapaleniu wątroby, splenomegalii, bezsenności.

W odpowiedzi organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podnosząc, że zaskarżona decyzja jest prawidłowa, bowiem podstawą do jej wydania było orzeczenie komisji lekarskiej organu rentowego.

Sąd ustalił:

W. K. w okresie od 5 lipca 1998r. do 31 lipca 2002r. oraz od 1 grudnia 2005r. do 31 lipca 2014r. był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, zaś od 1 sierpnia 2014r. do 30 listopada 2017r. pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

W dniu 18 października 2017r. wystąpił z ponownym wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

Orzeczeniem z dnia 20.12.2017r. komisja lekarska ZUS stwierdziła, że wnioskodawca jest osobą trwale, częściowo niezdolną do pracy.

To orzeczenie stanowiło podstawę wydania przez organ rentowy zaskarżonej decyzji.

W postępowaniu odwoławczym dla ustalenia, czy W. K. jest całkowicie niezdolny do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii lekarzy biegłych sądowych specjalistów z zakresu psychiatrii, chorób oczu, kardiologii, diabetologii i ortopedii.

W opinii z dnia 11.06.2018r. (k. 36-37) biegły z zakresu psychiatrii w oparciu o dane z akt sprawy, wywiad oraz wyniki przeprowadzonego badania stwierdził, że W. K. ujawnia cechy zespołu psychoorganicznego z komponentą depresyjną (organiczne zaburzenia nastroju), które to zaburzenie czyni wnioskodawcę całkowicie niezdolnym do pracy do 31 grudnia 2020r. Zdaniem biegłego od badania w dniu 27 sierpnia 2014r. stan psychiczny wnioskodawcy nie poprawił się.

W opinii z dnia 29.08.2018r. (k. 60-62) biegły z zakresu diabetologii i chorób wewnętrznych zaopiniował, iż obecny przebieg i prowadzone leczenie cukrzycy typu 2 narusza stan zdrowia odwołującego się powodując częściową niezdolność do pracy.

W opinii z dnia 24.10.2018r. (k. 68-69) biegły specjalista ortopeda-traumatolog przy rozpoznaniu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa szyjnego, piersiowego i lędźwiowego z objawami bólowymi miernie zaawansowanej stwierdził, że wnioskodawca w chwili obecnej prezentuje dolegliwości umożliwiające mu wykonywanie pracy zgodnie z kwalifikacjami na otwartym rynku pracy z przyczyn schorzeń ortopedycznych. Zdaniem biegłego zmiany w kręgosłupie szyjnym, piersiowym i lędźwiowym nie powodują istotnej dysfunkcji funkcjonalnej i nie są obecnie powodem aktywnego leczenia wnioskodawcy.

Biegły sądowy z zakresu kardiologii w opinii z dnia 23.01.2019r. (k. 75-76) rozpoznał u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze. Wskazał, że schorzenia kardiologiczne nie stanowiły dla wnioskodawcy istotnego problemu zdrowotnego. Podał, że u wnioskodawcy brak jest dowodów na obecność istotnych powikłań narządowych nadciśnienia tętniczego.

W opinii z dnia 18.03.2019r. (k. 82-83) biegły z zakresu chorób oczu przy rozpoznaniu:

1)  ślepoty oka lewego,

2)  zaćmy początkowej oka prawego,

3)  astygmatyzmu nadwzrocznego złożonego oka prawego

zaopiniował, że schorzenia te nie powodują całkowitej niezdolności do pracy. W ocenie biegłego od sierpnia 2014r. nastąpiła poprawa w postaci adaptacji do jednooczności.

(dowód: opinia biegłego z zakresu psychiatrii k. 36-37, opinia biegłego z zakresu diabetologii i chorób wewnętrznych k. 60-62, opinia biegłego z zakresu ortopedii k. 68-69, opinia biegłego z zakresu kardiologii k. 75-76, opinia biegłego z zakresu chorób oczu k. 82-83, dokumentacja w aktach organu rentowego oraz w aktach niniejszej sprawy)

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń faktycznych na podstawie dowodów z dokumentów, którym w pełni dał wiarę, albowiem zostały one sporządzone przez powołane do tego podmioty, w zakresie przyznanych im kompetencji i w przepisanej formie, a ich autentyczność i treść nie budziły wątpliwości.

Sąd podzielił też wnioski opinii biegłych dopuszczonych w sprawie uznając, że opinie przez nich sporządzone są jasne, rzeczowe, fachowe, a treść ich oraz sposób formułowania wniosków nie budzi wątpliwości. Zostały one wydane przez biegłych specjalistów właściwych w zakresie schorzeń i dolegliwości zgłaszanych przez wnioskodawcę, a biegli wyrazili swoje stanowiska po przeprowadzonym badaniu oraz po wnikliwej analizie dokumentacji przebiegu leczenia.

Podstawą dla Sądu była opinia biegłego z zakresu psychiatrii, bowiem to przede wszystkim schorzenia psychiatryczne były przyczyną orzeczonej w 2014r. całkowitej niezdolności do pracy. Biegły psychiatra zaopiniował, że od czasu badania w dniu 27 sierpnia 2014r. stan psychiczny wnioskodawcy nie poprawił się. Zdaniem biegłego wnioskodawca jest nadal całkowicie niezdolny do pracy, okresowo do 31 grudnia 2020r.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Stosownie do art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2018r. poz. 1270 j.t.) prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Natomiast, jak wskazano w art. 12 ust. 1 - 3 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Całkowita niezdolność do pracy oznacza natomiast utratę zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się z jednej strony stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, z drugiej zaś możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W niniejszej sprawie należy uznać, że decyzja organu rentowego nie była prawidłowa, gdyż od czasu badania w sierpniu 2014r. w stanie zdrowia wnioskodawcy nie nastąpiła poprawa. Ujawnia on nadal cechy zespołu psychoorganicznego z komponentą depresyjną – organiczne zaburzenia nastroju. Biegły specjalista psychiatra wydając opinię wziął pod uwagę wywiad uzyskany od wnioskodawcy, jak również dostępną dokumentację medyczną i wyniki przeprowadzonego badania.

Uwzględniając powyższe Sąd w trybie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał W. K. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 grudnia 2017r. do dnia 31 grudnia 2020r.

Wobec faktu, iż ustalenie wszystkich niezbędnych elementów warunkujących przyznanie prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy nastąpiło dopiero w postępowaniu sądowym, Sąd stosując art. 118 ust.1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS ustalił brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Orzeczenie o kosztach uzasadnia art. 98 k.p.c. oraz § 15 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2019r. poz. 18 j.t.).