Sygn. akt XI GC 1972/18
(...) Spółka Akcyjna w G. wniosła o zasądzenie od (...) (...) w W. kwoty 1881,90 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 maja 2018 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu. Powódka jako nabywca wierzytelności od poszkodowanego zdarzeniem drogowym, którego sprawca ubezpieczony był u pozwanego, dochodziła dopłaty do odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego.
Dnia 25 września 2018 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem powoda.
W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty w całości, wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Zarzuciła brak wykazania legitymacji czynnej, zakwestionowała okres i stawkę najmu, podniosła, że przed rozpoczęciem najmu przesłała pozwanemu instrukcję o możliwości najmu pojazdu za pośrednictwem pozwanej.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 30 stycznia 2018 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został samochód M. o numerze rejestracyjnym (...) będący współwłasnością P. S. (1) i M. S..
Bezsporne.
P. S. (1) w dniu 31 stycznia 2018 r. telefonicznie zgłosił szkodę ubezpieczycielowi, wskazując telefon kontaktowy do siebie i ojca oraz adres korespondencyjny w miejscowości B..
Przy telefonicznym zgłoszeniu szkody poszkodowany został poinformowany, że „gdyby zaistniała potrzeba pojazdu zastępczego, to na wniosek właściciela i P. S. (1) jako współwłaściciela ubezpieczyciel może udostępnić pojazd zastępczy, ew. gdyby było wynajęcie spoza (...) pojazdu zastępczego na czas naprawy, to jest możliwość refundacji poniesionych kosztów na podstawie stawek ubezpieczyciela”. Konsultant ubezpieczyciela podczas tej rozmowy oświadczył, że „tabelkę ze stawkami postara się wysłać do P. S. (1) na jego adres mailowy po ich rozmowie”.
Ubezpieczyciel stworzył w dniu 31 stycznia 2018 r. w sowim systemie informatycznym wiadomość mailową z informacją o najmie, która miała być wysłana pod adres poczty elektronicznej (...), której jednak P. S. (1) nie otrzymał.
Dowód:
- nagranie rozmowy na płycie CD – k. 144
- informacja o najmie w aktach szkody na płycie CD k.145,
- zeznania świadka P. S. (1) k.193-196.
Pojazd po zdarzeniu drogowym z dnia 30 stycznia 2018r. pozostawał jezdny, uszkodzenia miały charakter „kosmetyczny” i mógł być bezpiecznie eksploatowany. Pojazd został oddany do naprawy w uzgodnionym z warsztatem terminie. Odstawiając pojazd do warsztatu we wtorek 13 lutego 2018 r. w godzinach popołudniowych, P. S. (1) został poinformowany, że może uda się naprawić jego auto do piątku 16 lutego 2018 r.
Również dnia 13 lutego 2018 r. P. S. (1) zawarł z B. (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę najmu auta zastępczego – F. (...) o nr rej. (...). Stawka najmu została w umowie określona na 191 zł netto za każdy dzień. W umowie strony oświadczyły, że poszkodowanemu oferowano pojazd zastępczy z (...) ale poszkodowany odmówił, bo skorzystał z kompleksowej usługi serwisu.
Jednocześnie w dniu 13 lutego 2018 roku P. S. (1) jako cedent zawarł z B. (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. jako cesjonariuszem umowę cesji wierzytelności – prawa do zwrotu kosztów z tytułu najmu auta zastępczego wynajętego z B. (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W., przysługującą cedentowi w związku ze szkodą z dnia 30 stycznia 2018 r. nr (...).
Naprawa została przeprowadzona w okresie od 13 lutego 2018 roku do 22 lutego 2018 roku i w tym też dniu poszkodowany zwrócił wynajmowany pojazd.
Po zwrocie samochodu zastępczego B. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wystawiła P. S. (2) fakturę nr (...) na kwotę 2349,30 zł brutto (1910 zł netto) tytułem „ (...) wynajem samochodu zastępczego F. (...) w dn. (...) (...)-22.02.2018 (10 dni) w związku ze szkodą nr (...), za którą odpowiedzialność ponosi (...) SA.”.
Dowód:
- dokumenty w aktach szkody na płycie CD k.145,
protokół naprawy k. 15,
kalkulacja naprawy k. 16,
umowa najmu k. 17,
(...) k. 18,
oświadczenie najemcy k.24,
oświadczenie właściciela k.23,
umowa cesji k. 19,
protokół zdawczo odbiorczy k. 20-21,
wydruk – ceny za wynajem k.22,
faktura k. 25,
pisemne i ustne opinie biegłego sądowego M. M. k. 207-232, 255-258, 272-272v;
zeznania świadka P. S. (1) k.193-196.
Decyzją z dnia 12 lutego 2018 r. ubezpieczyciel przyznał odszkodowanie za naprawę pojazdu w kwocie 555,78 zł. Następnie decyzją z dnia 28 lutego 2018 r. przyznał dopłatę do odszkodowania w kwocie 1459,28 zł.
Pismem z 9 kwietnia 2018 r. B. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 2349,30 zł tytułem roszczenia związanego z najmem pojazdu zastępczego.
W decyzji z dnia 20 kwietnia 2018 roku pozwana przyznała kwotę 467,40 zł z tytułu zwrotu kosztów najmu samochodu zastępczego, uznając 4 dni najmu i weryfikując stawkę dobową najmu pojazdu zastępczego do kwoty 95 zł netto.
Dowód:
decyzje w aktach szkody na płycie CD k.145,
wiadomość elektroniczna k. 26,
pismo z 9.04.2018 r. k.27-28,
decyzja o przyznaniu odszkodowania k. 44-45,
potwierdzenie operacji k. 46,
cenniki k. 29-41, 90-142.
W dniu 30 kwietnia 2018 r. B. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zawarła z (...) spółką akcyjną w G. umowę sprzedaży wierzytelności, na podstawie której sprzedała powodowi m.in. wierzytelność z faktury (...) w kwocie 2349,30 zł. Pismem z dnia 10 maja 2018 r. cedent poinformował pozwanego o ww. umowie. Pismem z dnia 25 maja 2018 roku powód poinformował pozwanego o umowie cesji wierzytelności i wezwał pozwanego do zapłaty wszystkich wierzytelności.
Dowód:
- odpis z (...) s.a. k.8-10
- pełnomocnictwo k. 14,
umowa sprzedaży wierzytelności k. 42-46,
aneks do umowy sprzedaży wierzytelności k.47,
zawiadomienie o cesji k. 53-54,
pełnomocnictwo z listą wierzytelności k. 55-57,
odpis z KRS B. rent a car sp.zo.o. k.11-13,
wezwanie do zapłaty k. 49-51 wraz z potwierdzeniem odbioru k.52,
wiadomość elektroniczna k. 26.
Okres uzasadnionego czasu najmu pojazdu zastępczego po szkodzie z dnia 30 stycznia 2018r. z uwzględnieniem koniecznego, rzeczywistego, w tym technologicznego czasu potrzebnego na naprawę pojazdu marki M. nr rej. (...), małego zakresu przedmiotowej szkody oraz okoliczności towarzyszących naprawie, w tym daty rozpoczęcia przez poszkodowanego najmu pojazdu zastępczego i okresu między dniem zaistnienia szkody, a dniem rozpoczęcia korzystania z pojazdu zastępczego wynosił 4 dni. Mając jednak na uwadze, że czwarty dzień, kiedy powinna zakończyć się naprawa, wypadałby w piątek 16 lutego 2018 r., a dział administracyjny (...), który zajmuje się wydaniem pojazdu, najczęściej nie pracuje w weekendy, to odbiór pojazdu po naprawie powinien nastąpić najpóźniej 19 lutego 2018 r. w poniedziałek, co wydłuża okres uzasadnionego najmu do 6 dni. Rzeczywisty czas naprawy, a tym samym najmu trwający do 22 lutego 2018 r. nie miał uzasadnienia, ze względu na mały zakres szkody.
Uszkodzony pojazd marki M. i wynajęty F. (...) były zgodne klasowo, należały do segmentu C.
Wysokość stawki najmu pojazdu zastępczego odpowiadającego klasie pojazdu wynajmowanego z uwzględnieniem warunków na jakich pojazdy są wynajmowane u powoda i w firmach konkurencyjnych, na datę szkody tj. I kw. 2018 r. dla rozliczeń bezgotówkowych mieściła się w przedziale 200 – 240 zł /doba netto.
Wysokość zasadnej dobowej stawki najmu pojazdu zastępczego klasy analogicznej do pojazdu wynajętego przez poszkodowanego (segment C) na terenie jego miejsca zamieszkania w dacie szkody z uwzględnieniem liczby dni, w jakiej poszkodowany wynajmował pojazd zastępczy, dla rozliczeń gotówkowych wynosiła:
- opcja bez wykupionego udziału własnego w szkodach - 137-167 zł/doba netto;
- opcja z wykupionym udziałem własnym w szkodach - 161-197 zł/doba netto.
Dowód:
- pisemne i ustne opinie biegłego sądowego M. M. k. 207-232, 255-258, 272-272v.
Stan faktyczny albo był bezsporny – w zakresie dat poszczególnych czynności przy likwidacji szkody, faktu najmu pojazdu zastępczego, albo Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, w tym akt szkody i nagrania rozmowy rejestracyjnej zapisanych na płytach CD, jak również zeznań P. S. (1). Sąd w całości dał wiarę tym dowodom, w szczególności brak było jakichkolwiek podstaw do kwestionowania prawdziwości zeznań ww. świadka, który zaprzeczył, aby otrzymał od ubezpieczyciela instrukcję dotyczącą warunków zorganizowania auta zastępczego za jego pośrednictwem i akceptowalnych stawek, do których pozwany zrefunduje koszty. Zwraca uwagę, że zgodnie z treścią rozmowy telefonicznej konsultant pozwanej miał się postarać wysłać przedmiotową instrukcję drogą elektroniczną z akceptowalnymi stawkami najmu. W aktach szkody brak jest dowodu doręczenia wiadomości e-mail w tym przedmiocie poszkodowanemu, a sam status wiadomości widniejący w systemie informatycznym pozwanej („zamknięto”) w ocenie sądu nie oznacza jej nadania do poszkodowanego, choć nie można wykluczyć, że ubezpieczyciel jako taki dokument z zasadami najmu po rozmowie telefonicznej w swoim systemie mógł wygenerować, co jeszcze nie oznacza jego rzeczywistego wysłania. Co istotne, pozwany nie przedłożył nawet wydruku przedmiotowej wiadomości, co tym bardziej przekonało sąd o prawdziwości zeznań świadka, że takiej wiadomości nie otrzymał. Jako wiarygodne Sąd ocenił także wytłumaczenie świadka co do wyboru wypożyczalni z pominięciem oferty pozwanego, w związku z pomocą zaoferowaną przez (...), co także koresponduje z oświadczeniem zawartym w umowie najmu, zgodnie z którym poszkodowany skorzystał z kompleksowej usługi serwisu.
Sąd bazował także na pisemnej i ustnej opinii biegłego sądowego, przyjęta przez biegłego metodologia nie budziła zastrzeżeń Sądu i została w sposób przekonywający wyjaśniona, także w kontekście zarzutów powódki. Biegły wyliczył stawki wariantowo z uwzględnieniem warunków płatności za najem pojazdu zastępczego, standardów świadczonych usług, wieku wynajmowanych pojazdów oraz ich wyposażenia seryjnego z pominięciem wypożyczalni znajdujących się przy hotelach i lotniskach, bowiem wypożyczalnie te oferują swoje usługi dla klienta biznesowego, zagranicznego o innym portfelu płatniczym. Wyczerpująco także ustosunkował się do zgłoszonych zarzutów powódki w zakresie długości czasu naprawy wynoszącego 4 dni, a tym samym zasadnego okresu najmu, tłumacząc, że pojazd po szkodzie był jezdny, szkoda miała charakter „kosmetyczny”, a termin naprawy był uzgodniony z warsztatem. Powyższe koresponduje z treścią zeznań świadka, zgodnie z którymi przy odstawianiu samochodu do naprawy początkowo był zapewniany przez warsztat, że „może uda się naprawić samochód do piątku [16 lutego 2018 r]”. Biegły logicznie wyjaśnił, że pierwszego dnia naprawy warsztat nie musiał dysponować zamówionymi częściami, aby rozpocząć czynności niezbędne naprawcze, gdyż w pierwszym dniu samochód jest demontowany i przygotowywany do dalszej naprawy, a zamówione części wymagane były w kolejnym dniu. Biegły do uznania sądu pozostawił ocenę, czy zasadny okres najmu nie powinien być wydłużony o kolejne 3 dni, tj. do 19 lutego 2018 r., w związku z tym, że uszkodzone auto zostało odstawione do warsztatu w godzinach popołudniowych, czwarty dzień naprawy winien wypadać w piątek, a w weekend zazwyczaj nie pracuje dział obsługi (...), zajmujący się kwestiami administracyjnymi. Pozwane towarzystwo ubezpieczeń nie zakwestionowało opinii, ani wniosków z niej płynących.
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo zasługiwało częściowo na uwzględnienie.
Jego podstawę prawną stanowi przepis art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2). Zgodnie natomiast z § 4 art. 822 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.
Kwestionowana przez stronę pozwaną w toku niniejszego procesu legitymacja czynna powoda, choć nie była przedmiotem sporu podczas postępowania likwidacyjnego, wynikała z przywołanego wyżej art. 822 § 4 k.c. oraz przelewu wierzytelności z tytułu odszkodowania (art. 509 k.c.), przysługującemu P. S. (1) na rzecz B. (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. , a następnie z umowy sprzedaży wierzytelności zawartej w dniu 30 kwietnia 2018 r. pomiędzy B. (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. a (...) spółką akcyjną w G., na podstawie której powódka nabyła wierzytelność wynikającą z faktury nr (...) w kwocie 2349,30 zł. W umowach tych strony skonkretyzowały zbytą wierzytelność, przy czym odnośnie do zarzutu pozwanej sąd podziela argumentację prawną wyrażoną w wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy z dnia 23 maja 2019 r., sygnatura akt VIII Ga 94/19. Zgodnie z nim „oczywistym jest, że umowy przelewu zawierane z podmiotami świadczącymi jednocześnie usługi w zakresie najmu pojazdów zastępczych mają na celu umożliwienie dochodzenia przez wynajmującego roszczeń wobec ubezpieczycieli z pominięciem poszkodowanego.” W niniejszej sprawie nie zachodzą również podstawy do uznania umowy przelewu za nieważną, w szczególności brak jest naruszenia normy wynikającej z art. 510 § 2 k.c.
Dla przyjęcia odpowiedzialności ubezpieczyciela konieczne jest zaistnienie przesłanek odpowiedzialności, a więc zdarzenia, z którym umowa wiąże obowiązek odszkodowawczy, powstania szkody oraz związku przyczynowego między zdarzeniem sprawczym a faktem, z którego szkoda wynika, przy czym zgodnie z art. 361 k.c. powinien to być adekwatny związek przyczynowy. W rozpoznawanej sprawie niesporny był fakt zawarcia przez sprawcę zdarzenia umowy ubezpieczenia OC z pozwanym i zaistnienie powodującego szkodę zdarzenia, za które odpowiadała osoba ubezpieczona. Strona pozwana zakwestionowała roszczenie powoda co do wysokości, zarzucając, iż poszkodowany nie skorzystał z oferty zorganizowania pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela. Kwestia zastosowanych stawek najmu jest przedmiotem wielu wypowiedzi judykatury, a podsumowaniem orzecznictwa w tym zakresie jest uchwała Sądu Najwyższego z 24 sierpnia 2017 r. w sprawie III CZP 20/17 - wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione. W świetle poczynionych ustaleń faktycznych dzień po zdarzeniu poszkodowany telefonicznie zgłosił szkodę ubezpieczycielowi. Jak wynika z zapisu rozmowy, konsultant infolinii wprawdzie poinformował, że na wniosek właścicieli zapewni auto zastępcze oraz o możliwości zrefundowania najmu w razie wynajęcia pojazdu spoza (...) z OC sprawcy na podstawie stawek ubezpieczyciela, jednak nie sprecyzował, do jakich konkretnie stawek ubezpieczyciel zrefunduje najem, a w szczególności że stawki te zredukuje w razie nieskorzystania z oferty pozwanego i najmu pojazdu spoza wypożyczalni współpracującej z pozwanym. Pozwany nie wykazał przy tym, że przesłał poszkodowanemu na adres poczty e-mail obiecaną instrukcję i tabelkę z akceptowalnymi stawkami, a ciężar wykazania, że faktycznie wysłał instrukcję nt. najmu auta zastępczego na czas naprawy, spoczywał w tym przypadku na pozwanym (art. 6 k.c.). Sama informacja w trakcie rozmowy telefonicznej, że ubezpieczyciel zrefunduje najem spoza (...) do wysokości „jego stawek”, nie oznacza jeszcze, że poszkodowany powinien skorzystać z oferty najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela, skoro stawki te nie są poszkodowanemu znane. Konsultant infolinii pozwanego nie wskazał również, że konsekwencją nieskorzystania z oferty najmu pojazdu zastępczego ubezpieczyciela będzie redukcja stawek do poziomu akceptowanego przez stronę pozwaną. Nie sposób więc przypisać poszkodowanemu naruszenia art. 354 § 2 k.c. poprzez podejmowanie działań zmierzających zwiększeniu szkody.
Sąd w przedmiocie uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego przyjął, kierując się także ustną opinią biegłego, iż zasadny był wynajem pojazdu zastępczego od dnia 13 lutego 2018 r., kiedy samochód został oddany do naprawy w umówionym terminie, do 19 lutego 2018 r., kiedy to poszkodowany powinien najpóźniej odebrać naprawiony pojazd i zdać pojazd zastępczy. Łącznie stanowi to 7 dni kalendarzowych uzasadnionego czasu wynajmu samochodu zastępczego. Uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego jest powiązany z czasem koniecznej naprawy, a w niniejszej sprawie naprawa i najem trwające ponad 7 dni kalendarzowych, tj. do 22 lutego 2018 r. nie miały żadnego uzasadnienia, zważywszy na umówiony termin naprawy i niewielkie uszkodzenia o charakterze „kosmetycznym”.
Stawka 191 zł/dobę netto zastosowana w umowie najmu z poszkodowanym w opcji z wykupionym udziałem własnym w szkodzie, mieściła się w zakresie stawek stosowanych ówcześnie na rynku lokalnym przy wynajmach pojazdów z segmentu C z wykupionym udziałem własnym, i to jak dla rozliczeń gotówkowych, zatem nie można jej uznać za zawyżoną. Opcja najmu bez zniesionego udziału własnego nie była uzasadniona, zważywszy że poszkodowany zawarł umowę najmu w opcji z wykupionym udziałem własnym.
Mając powyższe na uwadze, uzasadniony koszt najmu pojazdu zastępczego wynosił 1644,51 zł brutto (1337 zł netto) stanowiący iloczyn 7 dni najmu oraz dobowej stawki najmu w kwocie 191 zł netto, która mieściła się w przedziale ówczesnych stawek lokalnych. Kwotę tę należało pomniejszyć o dotychczas wypłacone odszkodowanie tytułem najmu pojazdu zastępczego, czyli kwotę 467,40 zł. Przy uwzględnieniu ww. wypłaconej kwoty podlegające uwzględnieniu roszczenie powoda w tym zakresie zamyka się kwotą 1177,11 zł.
Odsetki od zasądzonej w punkcie I sentencji kwoty należą się za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego (art. 481 k.c.), a termin spełnienia świadczenia przez zakład ubezpieczeń wynika z art. 817 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku; gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Pozwany dysponował odpowiednim materiałem dowodowym do przyznania należnego odszkodowania z tytułu najmu auta zastępczego już w toku likwidacji szkody.
Stąd orzeczono jak w punkcie I wyroku.
Dalej idące powództwo oddalono (pkt II).
Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 100 zd. 1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione albo stosunkowo rozdzielone. Powód wygrał spór w 63 %, natomiast pozwany utrzymał się z obroną w 37 %. Na koszty poniesione przez powoda w kwocie ogółem 1571,48 zł złożyły się: opłata sądowa od pozwu – 95 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł, koszty zastępstwa procesowego – 900 zł (ustalone zgodnie z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, Dz.U. z 2015 r. poz. 1800), wydatki na wynagrodzenie biegłego w kwocie 559,48 zł, pokryte z uiszczonej przez niego zaliczki w kwocie 800 zł. 63 % tej kwoty wynosi w zaokrągleniu 990 zł. Natomiast na koszty poniesione przez pozwaną w kwocie ogółem 1476,49 zł składały się koszty zastępstwa procesowego - 900 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz wydatki na wynagrodzenie biegłego w kwocie 559,49 zł, pokryte z uiszczonej przez niego zaliczki w kwocie 800 zł). 37 % tej kwoty wynosi w zaokrągleniu 546 zł. W konsekwencji wzajemnej kompensaty kosztów, w zakresie w jaki strony traktowane są jak wygrane, pozwany obowiązany jest zwrócić na rzecz powoda kwotę, jak w punkcie III sentencji wyroku.
W pkt IV sentencji sąd na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 1 i 2 u.k.s.c. zwrócił stronom nadpłacone zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego, które zamknęło się w kwocie ogółem 1118,97 zł.
(...) K. G.
1. (...)
2. (...)
3. (...)
4. (...)
(...)