WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 listopada 2019 r.

Sąd Rejonowy w Prudniku II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:	SSR Tomasz Ebel
Protokolant:	st.sekr.sądowy Ewa Mróz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej ---------

po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2019 r.

sprawy

J. K. (K.)

s. J. i J. z domu G.

ur. (...) w G.

oskarżonego o to, że:

W dniu 30 kwietnia 2019 r w G. po uprzednim wybiciu szyby okiennej, włamał się do mieszkania skąd dokonał kradzieży netbooka marki S. wartości 140 zł oraz zestawu wierteł wartości 50 zł, powodując łączne straty w wysokości 190 złotych na szkodę P. D., przy czym czynu tego dopuścił się w okresie 5 lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w wymiarze nie mniejszym niż 12 miesięcy na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Prudniku sygn. akt. IIK 455/12 z dnia 12.09.2012 r z zastosowaniem art. 64 § 2 kk.

tj. o przestępstwo z art. 279 § l kk przy zast. art. 64 § 2 kk

I.  uznaje oskarżonego J. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu przyjmując, że dopuścił się go w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej jednego roku kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Prudniku z dn. 12.09.2012 r. sygn. akt IIK 455/12 za umyślne przestępstwo podobne popełnione w warunkach opisanych w art. 64 § 1 kk, tj. przestępstwa z art. 279 § l kk w zw. z art. 64 § 2 kk i za to na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego J. K. obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego P. D. kwoty 190 (sto dziewięćdziesiąt) złotych;

III.  na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 370 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania w tym 300 zł tytułem opłaty.

Sygn. akt II K 701/19

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony J. K. stanął pod zarzutem popełnienia przestępstwa kradzieży z włamaniem, którego to dopuścił się warunkach powrotu do przestępstwa z art.64 §2 kk. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu w całości. Postępowanie przez Sądem wykazało, że oskarżony w czasie i miejscu opisanym w akcie oskarżenia włamał się do mieszkania P. D., skąd skradł przedmioty o łącznej wartości 190 zł.

Oskarżony J. K. jest kawalerem, ma podstawowe wykształcenie, nie ma nikogo na utrzymaniu, osiąga dochód z pracy za granicą. Był wcześniej karany sądownie za przestępstwa przeciwko mieniu, odbywał za ich popełnienie karę pozbawienia wolności.

Sąd zważył co następuje:

Wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie przypisanego mu wyrokiem przestępstwa z art.279 §1 kk w związku z art.64 §2 kk nie budzą wątpliwości.

W obliczu ustaleń stanu faktycznego zachowanie przypisane oskarżonemu wyczerpuje zespół ustawowych znamion przestępstwa z art.279 §1 kk. Zgodnie z tym przepisem „Kto kradnie z włamaniem, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10”. W realiach sprawy oskarżony po wybiciu szyby w oknie wszedł do mieszkania P. D. skąd dokonał kradzieży netbooka oraz wierteł o łącznej wartości 190 zł.

Art.64 §1 kk stanowi, że jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, a §2 tegoż artykułu, że jeżeli sprawca uprzednio skazany w warunkach określonych w §1, który odbył łącznie co najmniej rok kary pozbawienia wolności i w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary popełnia ponownie umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu, przestępstwo zgwałcenia, rozboju, kradzieży z włamaniem lub inne przestępstwo przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy lub groźbą jej użycia, sąd wymierza karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a może ją wymierzyć do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Przyjęcie, że oskarżony J. K. zarzucanego mu z art.279 §1 kk czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art.64 §2 kk, oparte zostało na wyroku Sądu Rejonowego w Prudniku z dnia 14.12.2011 r. sygn. akt II K 747/11 (w ślad za aktem oskarżenia w opisie czynu omyłkowo jednak wskazano wyrok łączny tut. Sądu z dnia 12.09.2012 r. sygn. akt II K 455/12). Wyrokiem tut. Sądu o sygn. II K 747/11 skazano bowiem oskarżonego za przestępstwo z art.279 §1 kk popełnione w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art.64 §1 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności (a następnie karę łączną 2 lat pozbawienia wolności), odbywanie której oskarżony zakończył 13 sierpnia 2016 r. W konsekwencji uznać należało, że oskarżony J. K. swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art.279 §1 kk w zw. z art.64 §2 kk.

Zgodnie z przepisami art.53 kk sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (§ 1); §2 stanowi zaś, że sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, zwłaszcza w razie popełnienia przestępstwa na szkodę osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.

Za przypisane oskarżonemu J. K. przestępstwo Sąd wymierzył karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Powyższe dyrektywy, przy uwzględnieniu, wcześniejszego, wielokrotnego skazania oskarżonego J. K., w tym i za umyślne przestępstwa podobne, mimo wieloletniego odbywania kary pozbawienia wolności, powodują że względem oskarżonego jedynie celowym było sięgnięcie po karę bezwzględnego pozbawienia wolności, aczkolwiek wymierzoną w granicach dolnego ustawowego zagrożenia. Przyjęcie, że oskarżony dopuścił się czynu w warunkach multirecydywy specjalnej z art.64 §2 kk obligowało Sąd do wymierzenia mu kary pozbawienia wolności powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia (1 roku pozbawienia wolności). Przy wymiarze kary, Sąd jako okoliczność obciążającą wpływającą na jej wymiar potraktował przede wszystkim właśnie uprzednią karalność oskarżonego, skutkującą przyjęciem, że zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach recydywy opisanej w art.64 §2 kk. Wskazać również należy na znaczny stopień zawinienia oskarżonego, podobnie jak i stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd wziął pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra (cudza własność) oraz sposób i okoliczności popełnienia czynu – zuchwały jego charakter, włamanie się do cudzego mieszkania i jego penetracja w celu znalezienia cennych przedmiotów, jak również postać zamiaru i motywację oskarżonego. Dodatkowo oskarżony był w tym czasie nietrzeźwy. Wymierzenie kary w dolnej granicy ustawowego zagrożenia determinowała relewantnie niska wartość wyrządzonej pokrzywdzonemu szkody. Jako okoliczność łagodzącą Sąd przyjął przyznanie się oskarżonego do zarzutu i złożenie wyjaśnień.

W związku ze skazującą treścią wyroku i należytym wykazaniem przez pokrzywdzonego P. D. szkody, Sąd orzekł na zasadzie art.46 §1 kk jak w pkt. II wyroku.

Z uwagi na sytuację majątkową oskarżonego, deklarującego stałe zatrudnienie w Republice Czeskiej Sąd nie znalazł podstaw do zwolnienia go od ponoszenia kosztów sądowych i orzekł jak w pkt. III wyroku.

Stosownie do treści art.423 §1a kpk, w związku ze złożeniem wniosku o uzasadnienie wyroku w części dotyczącej wymiaru kary oraz innych konsekwencji prawnych czynu, Sąd ograniczył zakres uzasadnienia do tych części wyroku.