Sygn. akt II K 550/13
Ds. 1144/13
Dnia 22 stycznia 2014r.
Sąd Rejonowy w Bartoszycach w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący SSR Monika Ziętarska - Kalita
Protokolant sekr. sąd. Magdalena Reut
Asesor Prok. Rej. Anna Andruszkiewicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 22 stycznia 2014r. sprawy
D. S. (1), syna T. i C., z domu D., urodzonego (...) w B.,
oskarżonego o to, że:
w dniu 4 lipca 2013 roku, przebywając w mieszkaniu w G., gmina G., powiat (...), woj. (...), zabrał w celu przywłaszczenia pozostawione na stole telefony komórkowe, to jest N. (...), o wartości 200 zł, na szkodę T. M. (1) i N. (...), o wartości 110 zł, na szkodę M. M. oraz znajdujące się w kiszeni bluzy pieniądze w kwocie 90 zł, na szkodę wymienionego, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne,
tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.
orzeka
I oskarżonego D. S. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to z mocy art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., opierając wymiar kary o art. 278 § 1 k.k., skazuje go na karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;
II na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 90 (dziewięćdziesiąt) zł na rzecz pokrzywdzonego M. M.;
III na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania.
SSR Monika Ziętarska - Kalita
Zarządzenie:
1. odnotować;
2. za 7 dni lub z wnioskiem o uzasadnienie;
3. odpis doręczyć:
- oskarżonemu,
- pokrzywdzonym,
- Prok. Rej w/m.;
4. odpis złożyć w sekretariacie w trybie art. 418a k.p.k.
B., 22 stycznia 2014r.
Sygn. akt II K 550/13
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 25 lipca 2013r. pokrzywdzeni T. M. (1)oraz jego syn M. M.przebywali w G., w gospodarstwie należącym do pierwszego z nich. Razem z nimi przebywali tam córka T. M. (1)- M. M. (1)oraz jego kuzyn - C. P.. T. M. (1)i M. M.wykonywali prace porządkowe na strychu budynku mieszkalnego, a C. P.im w tym pomagał. Na czas wykonywania prac pokrzywdzeni odłożyli swoje telefony komórkowe marki N. (...)na stół w kuchni, M. M.zostawił tam też swoją bluzę, w kieszeni której schowany był portfel z zawartością 90 zł. Około godziny 16.00 na posesję T. M. (1)przyszedł oskarżony D. S. (1). Wymieniony zauważył leżące na stole telefony komórkowe i korzystając z nieobecności domowników w kuchni postanowił je zabrać i sprzedać. Oskarżony zabrał telefon komórkowy N. (...), będący własnością T. M. (1), o wartości 200 zł oraz telefon komórkowy N. (...), będący własnością M. M., o wartości 110 zł, a także wyjął z portfela drugiego z pokrzywdzonych znajdujące się tam 90 zł i także je zabrał. Następnie wsiadł na rower i pojechał do S., po drodze wyjmując z telefonów i wyrzucając karty SIM.
(dowód: wyjaśnienia D. S. – k. 20, 48; zeznania T. M. – k. 3, 10; zeznania M. M. – k. 6v, 29v-30; zeznania M. S. – k. 26v; zeznania Z. S. – k. 27v; protokoły zatrzymania rzeczy – k. 14-16, 23-25; odpis wyroku SR w Bartoszycach z 24.II.2009r. – k. 40-40v; odpis postanowienia SR w Bartoszycach z 11.III.2010r. – k. 41; odpis wyroku SR w Bartoszycach z 4.VII.2008r. – k. 42-42v; odpis postanowienia SR w Bartoszycach z 5.III.2010r. –k. 43-43v)
Oskarżony D. S. (1) przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, że w dniu 25 lipca 2013r. przebywał wraz ze znajomym C. P. w G., gdzie ma dom mieszkający w O. brat tego znajomego. Na posesji w G. spędził około 20 minut. Kiedy C. P. i jego brat byli zajęci czymś na strychu, to wszedł do kuchni tego domu, gdzie na stole zauważył leżące dwa telefony komórkowe marki N. (...) i ukradł je, gdyż chciał je sprzedać. Następnie wsiadł na rower i pojechał do S., po drodze wyrzucając karty SIM wyjęte ze skradzionych telefonów. Kiedy do jego domu przyjechali policjanci, to wydał im jeden ze skradzionych telefonów, drugiego z nich już nie miał, bo oddał go w prezencie siostrze Z. S. (2), mówiąc, że telefon był jego własnością. Z. S. (2) z kolei oddała ten telefon ich siostrze M. S. (2). Na zakończenie przesłuchania oświadczył, że żałuje tego, co zrobił i zadeklarował chęć dobrowolnego poddania się karze.
Przesłuchiwany po raz kolejny ponownie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, podtrzymał dotychczasowe wyjaśnienia i odmówił składania dalszych oraz złożył wniosek o wydanie wyroku skazującego w trybie art. 335 k.p.k.
(wyjaśnienia D. S. – k. 20, 48)
Sąd zważył, co następuje:
Wyjaśnieniom oskarżonego przyznającego się do popełnienia zarzuconego mu czynu Sąd dał wiarę, albowiem są one zgodne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym w postaci zeznań pokrzywdzonych T. M. (1) i M. M. oraz zeznań świadków M. S. (2) i Z. S. (2). Pokrzywdzeni są osobami obcymi w stosunku do oskarżonego i nie mieli żadnych powodów, by bezpodstawnie go pomawiać.
Z wiarygodnych wyjaśnień D. S. (1) wynika, że przyznał się do kradzieży wszystkich rzeczy opisanych w zarzucie, to jest do kradzieży telefonów oraz pieniędzy w kwocie 90 zł. Oskarżony dokładnie opisał, że korzystając z nieobecności pokrzywdzonych w kuchni, zabrał leżące tam telefony komórkowe. Ze spójnych ze sobą i konsekwentnych zeznań T. M. (1) i M. M. wynika, że wykonywali prace porządkowe na strychu razem z C. P., a zatem jedyną osobą, która mogła dokonać kradzieży telefonów i pieniędzy był D. S. (1).
Z wiarygodnych zeznań Z. S. (2) i M. S. (2) wynika w sposób nie budzący wątpliwości, że oskarżony przekazał pierwszej z sióstr telefon komórkowy, który wcześniej został skradziony z domu państwa M..
Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na niewątpliwe uznanie, że oskarżony D. S. (1) zabrał w celu przywłaszczenia dwa telefony komórkowe oraz pieniądze, wszystko o łącznej wartości 400 zł. Z tego względu należało uznać, że - zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami - D. S. (1) dopuścił się popełnienia wykroczenia opisanego w art. 119 § 1 k.w. Na skutek oczywistego przeoczenia Sąd nie uprzedził o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu zarzuconego oskarżonemu i nie zmienił tej kwalifikacji.
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 4 lipca 2008r., II K 246/08, D. S. (1) został skazany na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat za popełnienie czynu z art. 279 § 1 k.k. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 5 marca 2010r. zarządzono wykonanie tej kary, którą oskarżony odbył w okresie od 13 kwietnia 2010r. do 13 kwietnia 2011r.
Oskarżony zatem przez okres co najmniej 6 miesięcy, przypadające na ostatnie 5 lat przed popełnieniem czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania, był pozbawiony wolności tytułem kary za czyn podobny do zarzuconego mu obecnie. W związku z tym Sąd - mając na uwadze obecnie obowiązujące przepisy - błędnie uznał, że kradzieży na szkodę T. M. (1) i M. M. oskarżony dopuścił się działając w warunkach recydywy z art. 64 § 1 k.k. Oskarżony D. S. (1) swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu opisanego w art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Jego wina nie budzi wątpliwości.
Wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna w stosunku do stopnia jego zawinienia oraz społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. W ocenie Sądu spełni ona swoje cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i ogólnej.
Jako okoliczność obciążającą przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę fakt uprzedniej karalności oskarżonego (k. 36-36v) oraz to, że przypisanego mu czynu dopuścił się działając z niskich pobudek, to jest z chęci zysku.
Okolicznością łagodzącą było przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzuconego mu czynu oraz wyrażenie żalu z powodu popełnionego występku. Sąd wziął także pod uwagę to, że część przedmiotów, których kradzież została przypisana D. S. (1), została odzyskana przez pokrzywdzonych.
Zważywszy na uprzednią karalność oskarżonego i stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, a także mając na uwadze treść wniosku D. S. (1) złożonego w toku postępowania przygotowawczego, Sąd uznał, że jego prawidłowa resocjalizacja winna się odbywać w warunkach izolacyjnych. Dlatego też wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.
W oparciu o art. 46 § 1 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu M. M. poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 90 zł. Pokrzywdzony domagał się nałożenia takiego obowiązku na sprawcę popełnionego na jego szkodę przestępstwa, a przyznana kwota stanowi równowartość ukradzionych mu pieniędzy, których nie odzyskał.
Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania w sprawie na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. D. S. (1) utrzymuje się z prac dorywczych i ma na utrzymaniu jedno dziecko. Mając na uwadze rodzaj wymierzonej kary oraz trudną sytuację materialną oskarżonego Sąd uznał, iż obciążanie go kosztami postępowania byłoby dlań nadmierną dolegliwością.
SSR Monika Ziętarska - Kalita
Zarządzenie:
1. odnotować;
2. odpis doręczyć:
- Prok. Rej. w/m;
3. za 14 dni lub z apelacją.
B., 4 lutego 2014r.