WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 sierpnia 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący : SSO Mariusz Wiązek

Protokolant : Aleksandra Borowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Krzyki-Wschód Tomasza Salwy

po rozpoznaniu w dniach: 23 września 2011r., 25 listopada 2011r., 20 grudnia 2011r., 3 lutego 2012r., 7 marca 2012r., 4 kwietnia 2012r, 11 maja 2012r., 6 czerwca 2012r., 16 lipca 2012r., 10 września 2012r., 8 października 2012r., 26 listopada 2012r., 20 grudnia 2012r., 21 stycznia 2013r., 20 lutego 2013r., 28 marca 2013r., 19 kwietnia 2013r., 14 czerwca 2013r., 15 lipca 2013r., 13 sierpnia 2013r.

sprawy:

1. W. M. urodzonego w dniu (...)

we W.

syna T. i D. z domu (...)

oskarżonego to, że:

I. w okresie od 6 maja 2000r. do dnia 11 października 2002r. we W. działając z góry powziętym zamiarem , jako prezes spółki z o.o. K. (...) dokonał wyłudzenia towaru i usług oraz otrzymanych środków pieniężnych z tytułu udzielonych kredytów o łącznej wartości nie mniejszej niż 984 761 , 75 zł w ten sposób iż zawierał z niżej wymienionymi podmiotami umowy nie mając zamiaru wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań w tym:

- w dniu 7 sierpnia 2001r. we W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) spółkę jawną do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 2 127,56 zł w ten sposób, iż dokonał zakupów artykułów przemysłowych nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty za otrzymany towar

- w okresie od 3 grudnia 2001r. do 2 maja 2002r. we W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził R. B. (...) Agencja Ochrony (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 15 951, 25 zł w ten sposób, że zawarł z nim umowy na wykonanie usług porządkowych i ochrony nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty za wykonane usługi,

- w okresie od 14 grudnia 2001r. do 3 czerwca 2002r. we W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził T. K. (1) – prowadzącego działalność wysokości 15 359,80 zł w ten sposób ,że dokonał zakupu dwóch klimatyzatorów nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty za otrzymany towar,

- w dniu 25 września 2002r. we W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził A. S. (1) (...) Zakład (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 10 000. 34 zł w ten sposób ,że zawarł z nim umowę na wykonanie usługi nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty za nią,

- w okresie od 20 sierpnia 2001r. do 30 sierpnia 2001r. we W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) spółkę z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12 441, 62 zł w ten sposób, że dokonał zakupu sprzętu nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty za otrzymany towar,

- w okresie od 16 października 2001r. do 4 grudnia 2001r. we W.w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził spółkę cywilną A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 82 927, 51 zł w ten sposób, że zlecił wykonanie prefabrykacji wentylacyjnych nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty za otrzymany towar,

- w dniu kwietniu 2001r. we W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził T. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2 440 zł w ten sposób ,że zlecił mu wykonanie projektu nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty za wykonane zlecenie,

- w październiku 2000r. we W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem A. S. (2) (...) w ten sposób ,iż zakupił towary budowlane nie dokonał zapłaty za pobrany towar w wysokości 3 000 zł

- w lipcu 2002r. we W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził spółkę akcyjną (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, iż dokonał zakupu tonera i zlecił wykonanie usługi serwisowej na łączną kwotę 538, 26 zł nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty za otrzymany towar i usługę,

- w lutym 2001r we W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził spółkę Akcyjną (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3070, 37 zł w ten sposób, iż nie dokonał opłat eksploatacyjnych z tytułu wynajmowanego lokalu,

- w maju 2002r. we W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził spółkę akcyjną (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 4 524, 98 zł w ten sposób , iż dokonał zakupu nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty za otrzymany towar

- w maju 2001r. we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził J. P. (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 3 763, 58 zł w ten sposób, iż zlecił wykonanie konstrukcji nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty za wykonaną usługę,

- w okresie od 1 października 2001r. do 11 października 2002r. we W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził spółkę z o.o. – (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 94 248, 50 zł w ten sposób, iż korzystał z wydzierżawionego obiektu i mediów, nie mając zamiaru wywiązania się z należnej zapłaty,

- w styczniu 2001 r we W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził J. C. (1) (...) PHU (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3 803, 96 zł w ten sposób, iż dokonał zakupu nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty za otrzymany towar,

- w październiku 2000r. we W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził spółkę z o.o. (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 4 750, 18 zł w ten sposób ,że dokonał zakupu nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty za otrzymany towar,

- w okresie od sierpnia 2001r. do 10 października 2002r. we W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem spółkę z o.o. (...) w kwocie nie mniejszej niż 11 689,28 zł w ten sposób, iż dokonał zakupu nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty za otrzymany towar,

- w czerwcu 2001r. we W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank w ten sposób ,iż zawarł umowę kredytową na kwotę 100 751,45 zł na zakup samochodu marki C. (...) z umowy której się nie wywiązał,

- w okresie od grudnia 2001r. do 30 marca 2002r we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził J. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 53.798, 34 zł w ten sposób, iż dokonał zakupu elementów wentylacyjnych nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty,

- w okresie od lipca 2001r. osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził – (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnościądo niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie - 36 409, 43 zł w ten sposób, iż dokonywał zakupu materiałów budowlanych nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty za otrzymany towar,

- w okresie od 17 maja 2000r. do 30 wrzenia 2002r we W.w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził E. P. –spółka z ograniczoną odpowiedzialnością do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 5 978 zł w ten sposób, iż zlecił wykonanie usług reklamowych nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty za wykonane usługi,

- w kwietniu 2002r we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził – (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 5 115,08 zł w ten sposób ,że zlecił wykonanie usługi transportowej nie mając zamiaru dokonania zapłaty za nią,

- w październiku 2000r. we W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził J. B. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 10. 980 zł w ten sposób że zlecił mu wykonanie instalacji elektrycznej i przyłączeniowej nie mając zamiaru dokonania zapłaty za wykonana usługę,

- w październiku 2001r. we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził R. I. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 4 170, 36 zł w ten sposób ,że zlecił wykonanie usługi transportowej nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty za wykonaną usługę,

- w okresie od maja 2000r. do 10 października 2002r. we W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził H. G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 34 978, 49 zł w ten sposób, iż dokonywał zakupów nie mając zamiaru dokonania zapłaty,

- w maju 2001r. we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził M. M. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 666 zł w ten sposób iż zlecił wykonanie usługi nie mając zamiaru dokonania zapłaty za wykonaną usługę,

- we wrzeniu 2001r. we W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził spółkę z o.o. (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 756, 40 zł w ten sposób,że zlecił wykonanie usługi nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty

- w okresie od kwietnia 2002r. do 11 października 2002r. we W.działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził spółkę z o.o. (...) Oddziałwe W.do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 1366, 40 zł w ten sposób ,że zlecił wykonanie usługi nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty

- w maju 2001r. we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził spółkę akcyjną - Bank (...) Oddział we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 500.000, 00 zł w ten sposób ,że pobrał kredyt nie mając zamiaru wywiązania się z jego spłaty

- w miesiącu czerwcu 2000r. we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził spółkę akcyjną (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie – 3 294 zł w ten sposób ,ze zlecił wykonanie usługi nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

a nadto W. M.

oraz

2.T. M. (1) urodzonego w dniu (...)

we W.

syna W. i B. z domu Ł.,

3. D. M. urodzonej w dniu (...) w I.

córki S. i L. z domu T.

oskarżonych to, że:

w listopadzie 2002r. we W.działając wspólnie i w porozumieniu w sytuacji grożącej niewypłacalności spółki (...)poprzez zbycie wszystkich udziałów w spółce z o.o . (...)– obywatelowi U. M. K.– zawierając pozorną umowę sprzedaży spółki dokonali przeniesienia całej działalności spółki (...)w tym również majątku na K. (...), czym wyrządzili szkodę wielu wierzycielom między innymi

(...) spółka jawna

R. B.

T. K. (1),

A. S. (1)

(...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością

(...) spółka cywilna T. K. (2) , A. S. (2)

(...) Spółka akcyjna

(...) Spółka Akcyjna

(...) Spółka Akcyjna

J. P.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

J. C. (2)

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

G. (...) Bank spółka akcyjna

J. K. (1)

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

J. B. (1)

R. I. (1)

H. G.

M. M. (2)

(...) spółka z o.o.

tj. o czyn z art. 300 § 3 k.k. w zw. z art.301 § 1 k.k. i art. 308 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

…………………………………………………

I.  uznaje oskarżonego W. M. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku z tym, że z opisu tego czynu eliminuje zachowanie polegające na tym, że w okresie od grudnia 2001r. do 30 marca 2002r we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził J. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 53 798, 34 zł w ten sposób, iż dokonał zakupu elementów wentylacyjnych nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty, a nadto ustala, że spółkę z o.o. (...) doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie nie mniejszej niż 4 236, 90 zł, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. i art. 294 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  uznaje oskarżonego W. M. oraz oskarżoną D. M. za winnych popełnienia czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku, tj. przestępstwa z art. 300 § 3 k.k. w zw. z art.301 § 1 k.k. i art. 308 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 300 § 3 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 3 k.k. wymierza im kary:

- oskarżonemu W. M. –1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

- oskarżonej D. M. – 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  uniewinnia oskarżonego T. M. (1) od popełnienia czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku;

IV.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy kary jednostkowe pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego W. M. w punktach I i II części dyspozytywnej wyroku i wymierza oskarżonemu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 69 k.k. w zw. z art. 70 § 1 punkt 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego W. M. kary łącznej pozbawienia wolności na okres próby lat 4 (czterech);

VI.  na podstawie art. 69 k.k. w zw. z art. 70 § 1 punkt 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej D. M. kary pozbawienia wolności na okres próby lat 2 (dwóch);

VII.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego W. M. do naprawienia szkody wyrządzonej przypisanym mu przestępstwem kwalifikowanym z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. poprzez zapłatę na rzecz (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnościąjako następcy prawnego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnościąkwoty 36 409, 43 zł oraz zapłatę na rzecz (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnościąkwoty 4 236, 90 zł;

VIII.  na podstawie art. 72 § 1 punkt 8 k.k. zobowiązuje oskarżonego W. M. do wykonania tytułu wykonawczego w postaci opatrzonego klauzulą wykonalności prawomocnego nakazu zapłaty Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 21 stycznia 2005r., sygn. I Nc 1188/04 w terminie 1 (jednego) roku od uprawomocnienia się wyroku;

IX.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego W. M. na rzecz oskarżyciela posiłkowego T. K. (1) kwotę 2 400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

X.  zasądza od oskarżonych W. M. oraz D. M. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe na nich przypadające, w tym wymierza im opłaty :

- oskarżonemu W. M. - w kwocie 300 zł,

-oskarżonej D. M. - w kwocie 180 zł,

natomiast koszty sądowe przypadające na oskarżonego T. M. (1) zalicza na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt III K 233/11

UZASADNIENIE

(...) Sp. z o.o. została zawiązana przez oskarżonego W. M. oraz W. B. na podstawie umowy spółki sporządzonej w formie aktu notarialnego w dniu 12 sierpnia 1994r. Kapitał zakładowy spółki wynosił 100 000 000 zł (po denominacji 10 000 zł) i dzielił się na 100 równych niepodzielnych udziałów po 1 000 000 zł (po denominacji 1 000 zł). W. M. objął 60 udziałów na łączną kwotę 60 000 000 zł (po denominacji 6 000 zł), W. B. – 40 udziałów na łączną kwotę 40 000 000 zł (po denominacji 4 000 zł). W. M. został prezesem, a W. B. wiceprezesem zarządu spółki.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej w dniu 25 sierpnia 1994r. dokonał rejestracji spółki w dziale B rejestru handlowego pod numerem (...). Ujęty w umowie spółki oraz rejestrze handlowym przedmiot działalności spółki to: import urządzeń klimatyzacyjnych, chłodniczych, wentylacyjnych, import urządzeń elektrotechnicznych, handel urządzeniami klimatyzacyjnymi, chłodniczymi, wentylacyjnymi i elektrotechnicznymi, montaż urządzeń klimatyzacyjnych, chłodniczych, wentylacyjnych i elektrotechnicznych, prowadzenie usług serwisowych w zakresie urządzeń klimatyzacyjnych, chłodniczych wentylacyjnych i elektrotechnicznych, usługi przedstawicielskie dla firm zagranicznych na terenie P., świadczenie usług lotniczych i szkolenia lotnicze, świadczenie usług w zakresie doradztwa organizacyjnego oraz promocji i reklamy urządzeń klimatyzacyjnych, chłodniczych, wentylacyjnych i elektrotechnicznych, produkcja artykułów przemysłowych, eksport i reeksport artykułów przemysłowych i rozwiązań technicznych, prowadzenie szkoleń i doradztwa w zakresie projektowania, instalacji i serwisu urządzeń klimatyzacyjnych, chłodniczych, wentylacyjnych i elektrotechnicznych, tłumaczenie tekstów technicznych, usługi transportowe. Jako rodzaj przeważającej działalności wskazano wykonywanie instalacji centralnego ogrzewania i wentylacyjnych oraz wykonywanie instalacji hydraulicznych. Siedziba spółki mieściła się we W., początkowo przy ul. (...), a następnie ul. (...).

W 1997r. W. B. zrezygnował z uczestnictwa zarówno w spółce i jej zarządzie. Oskarżony W. M. został jedynym wspólnikiem oraz prezesem jednoosobowego zarządu (...) Sp. z o.o. Na podstawie umowy z dnia 27 lutego 1998r. oskarżony W. M. zbył wszystkie udziały w (...) Sp. z o.o. swojej matce, oskarżonej D. M. . Tym samym wyłącznym udziałowcem w spółce została D. M., W. M. z kolei nadal pełnił funkcję prezesa zarządu.

(...) Sp. z o.o.koncentrowała swoją działalność na rynku klimatyzacyjnym. W 1997r. podjęła się realizacji dużej inwestycji o charakterze kompleksowego przedsięwzięcia klimatyzacyjno-wentylacyjnego (od projektu i wyceny kosztorysowej do zakupu specjalistycznego sprzętu i jego montażu) - klimatyzacji obiektu Banku (...)przy ul. (...)we W.. W 1999r. (...) Sp. z o.o.nawiązała kontakt z koncernem (...)i zaczęła bezpośrednio importować sprzęt klimatyzacyjny z fabryk koncernu we W.i we F., pracownicy spółki zostali przeszkoleni i uzyskali status autoryzowanych przedstawicieli serwisu tych producentów. Spółka wykonywała montaże pojedynczych urządzeń o małej mocy, ale także wzrosła ilość wykonywanych dużych instalacji. W 1999r. wzrósł udział wpływów z czynności serwisowych w ogólnych dochodach spółki. W 2000r. (...) Sp. z o.o.zwiększała sprzedaż towarów i usług, zrealizowała wskazany powyżej kontrakt z Bankiem (...).

Dowód:

- dokumentacja rejestrowa (...) Sp. z o.o., k. 1582-1722 (tom IX)

- dokumentacja załączona do zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa złożonego przez (...) K. Z. (1) K. R. sp. j. , k. 14 (tom I).

W latach 2001- 2002 (...) Sp. z o.o. jako podwykonawca brała udział w realizacji trzech dużych inwestycji – zajmowała się budową systemu klimatyzacyjnego w biurowcu przedsiębiorstwa (...) przy ul. (...) we W., w obiekcie telefonii (...) w J. oraz w modernizowanym budynku centrali Banku (...) w (...) we W..

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego W. M., k. 2588-2592 (tom XIV)

- zeznania świadka Z. D., k. 1456 (tom VIII), k. 2673 (tom XV).

W dniu 23 października 2000r. oskarżony W. M. reprezentując (...) sp. z o.o. zawarł z generalnym wykonawcą Przedsiębiorstwem Budowlanym (...) sp. z o.o. w W. umowę obejmującą dostawę, montaż i uruchomienie systemu wentylacji nawiewno-wywiewnej oraz normowania temperatury w budynku przy ul. (...) w J.. Wynagrodzenie ustalono na kwotę 697 000 zł plus podatek VAT, jako termin zakończenia wszystkich prac wskazano 20 czerwca 2001r. Odbiór prac nastąpił w dniu 2 czerwca 2002r. Generalny wykonawca częściowo nie uregulował płatności wynikających z umowy. W związku z powyższym (...) Sp. z o.o. wniosła pozew przeciwko Przedsiębiorstwu Budowlanemu (...) sp. z o.o. w W.. W dniu 16 lipca 2002r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu wydał nakaz zapłaty, sygn. akt X G Nc 1650/02 obejmujący należność główną w kwocie 139 328, 03 zł wraz z odsetkami i kosztami postępowania. Kwota ta nie została wyegzekwowania.

Dowód:

- dokumentacja dotycząca współpracy (...) sp. z o.o. z Przedsiębiorstwem Budowlanym (...) sp. z o.o. w W., k. 1043-1058 (tom VI)

- wyjaśnienia oskarżonego W. M., k. 2588-2592 (tom XIV).

Umowę z przedsiębiorstwem (...) Z. J. (jako zamawiającym) obejmującą dostawę, montaż i uruchomienie systemu wentylacji i klimatyzacji w budynku biurowym przy ul. (...) oskarżony W. M. w imieniu (...) sp. z o.o. (wykonawcy) zawarł w dniu 24 września 2001r. Termin wykonania prac strony ustaliły na dzień 28 marca 2001r., wynagrodzenie ryczałtowe określono na kwotę 470 000 zł netto.

Po pewnym okresie czasu (...) sp. z o.o. przestała wykonywać prace terminowo, ubiegano się o kolejne zaliczki. Choć zamawiający uregulował wystawione przez (...) sp. z o.o. faktury na kwoty 172 020 zł netto i dokonał (zaakceptowanych przez oskarżonego W. M.) zakupów na kwotę 49 000 zł netto w dniu 29 sierpnia 2002r. oskarżony zwrócił się pisemnie o wypłatę kolejnej zaliczki w kwocie 20 000- 25 000 zł celem kontynuowania robót. Przedstawiciele zamawiającego zorientowali się, że prace nie postępują z uwagi na problemy finansowe wykonawcy. W związku z powyższym w dniu 24 października 2002r. strony spisały protokół inwentaryzacji prac wykonanych przez (...) sp. z o.o. mający służyć określeniu stopnia zaawansowania prac oraz ich wycenie. W tym dniu pracownicy spółki ostatni raz pojawili się w budynku zamawiającego. W wyniku inwentaryzacji ustalono, że (...) sp. z o.o. nie wykonała w całości prac objętych umową. Przedsiębiorstwu (...) zależało na szybkim ukończeniu inwestycji i oddaniu w najem pomieszczeń znajdujących się w budynku, więc uzgodniono, że strony zakończą współpracę na obecnym etapie prac. W dniu 19 listopada 2002r podpisano stosowną ugodę ( (...) sp. z o.o. była reprezentowana przez pełnomocnika zarządu, żonę oskarżonego W. M., B. M.). Przedsiębiorstwo (...) stosownie do ugody uregulowało należności za agregat chłodniczy w kwocie 122 000 zł (plus należności związane z cłem i podatkami) oraz zwróciło się do (...) Związku (...) o wydanie opinii o stanie zaawansowania prac wykonanych przez (...) sp. z o.o. oraz ich wycenę. Ustalono, że roboty zostały wykonane w ok. 46 %, a ich koszt wyceniono na kwotę 215 193, 36 zł netto (wersja pierwsza) lub 233 688,44 zł netto (wersja druga). Choć sumy te były niższe aniżeli kwota, którą Przedsiębiorstwo (...) uiściło już na rzecz (...) sp. z o.o. uznano, że nadpłata była relatywnie niewielka do wartości całej inwestycji i zaniechano dochodzenia jej zwrotu. Przedsiębiorstwo (...) zleciło dokończenie prac innemu wykonawcy. Ten wykonał je za cenę zbliżoną do oferowanej przez (...) sp. z o.o.

Dowód:

- zeznania świadka A. B. (1), k. 1438 (tom VIII), k. 2674-2675 (tom XV)

- dokumentacja dotycząca współpracy (...) sp. z o.o. z przedsiębiorstwem (...) Z. J., k. 1439-1453 (tom VIII).

Generalnym wykonawcą, któremu powierzono wykonanie kompleksowego remontu i modernizacji budynku centrali Banku (...) było Przedsiębiorstwo Budowlane (...) sp. z o.o., które w przeszłości wspólnie z (...) sp. z o.o. zrealizowało kilka inwestycji budowlanych. W dniu 24 kwietnia 2001r. Przedsiębiorstwo Budowlane (...) sp. z o.o. zawarło z (...) sp. z o.o. reprezentowaną przez prezesa zarządu, oskarżonego W. M. umowę, na podstawie której (...) sp. z o.o. w ramach remontu i modernizacji wskazanego obiektu zobowiązała się wykonać instalację klimatyzacji i wentylacji wraz z dokumentacją techniczną i instalacjami towarzyszącymi. Zgodnie z umową (...) sp. z o.o. zobowiązana była w szczególności do nabycia stosownych urządzeń oraz ich montażu. Wynagrodzenie ryczałtowe ustalono na kwotę 1 750 000 zł. W trakcie realizacji wskazanej inwestycji na tle nieścisłości pozwolenia na budowę (pierwotnie nie obejmowało ono montażu urządzeń wentylacyjnych i klimatyzacyjnych na dachu budynku), opóźnień oraz dodatkowych prac wykonywanych przez (...) sp. z o.o. doszło do konfliktu między spółką a generalnym wykonawcą, każda ze stron niezalenie odstąpiła od umowy. W dniu 25 kwietnia 2002r. Przedsiębiorstwo Budowlane (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. zawarły porozumienie. Prezes zarządu Przedsiębiorstwo Budowlane (...) sp. z o.o. i oskarżony W. M. podpisali dokument, w którym „anulowali” złożone uprzednio oświadczenia o odstąpieniu od umowy oraz żądaniu zapłaty.

W końcowej fazie realizacji inwestycji (...) sp. z o.o. zaczęła mieć między innymi problemy z nabyciem urządzeń mających stanowić elementy sieci klimatyzacyjnej i wentylacyjnej. W związku z powyższym generalny wykonawca, obawiając się opóźnień w ukończeniu inwestycji i kar umownych, po porozumieniu z (...) sp. z o.o. z własnych środków dokonał zakupu urządzeń potrzebnych do montażu, wykonał także niezbędne prace, po czym zostało to odliczone od wynagrodzenia należnego spółce. Pod koniec września 2002r. rozpoczęły się odbiory robót. Kontrakt został rozliczony terminowo i w całości. (...) sp. z o.o. ani Przedsiębiorstwo Budowlane (...) sp. z o.o. nie występowała na drogę sądową z roszczeniami wynikającymi ze wskazanej inwestycji. Rozliczone zostały także roboty dodatkowe wykonane przez (...) sp. z o.o. i zatwierdzone przez inwestora zastępczego i inwestora bezpośredniego Bank (...) S.A. Stosownie do umowy, tytułem zabezpieczenia należytego usunięcia ewentualnych usterek przez K. (...)” sp. z o.o. generalny wykonawca zatrzymał kwotę około 46 000 zł tytułem kaucji gwarancyjnej.

Dowód:

- zeznania świadka J. M. (1), k. 2253 (tom XII), (...)-2690 (tom XV)

- zeznania świadka G. K., k. 1435 (tom VIII), k. 2732-2733 (tom XV)

- dokumentacja dotycząca współpracy (...) sp. z o.o. z Przedsiębiorstwem Budowlanym (...) sp. z o.o., k. 1059-1121 (tom VI), k. 1358-1370 (tom VII)

- załącznik 1-4 do wyjaśnień oskarżonego W. M..

Odkąd oskarżony W. M. został prezesem jednoosobowego zarządu (...) sp. z o.o. podejmował on wszelkie decyzje dotyczące działalności spółki, jej finansów, dokonywania płatności, zatrudnienia. W pewnym zakresie oskarżonego wspomagała żona, B. M.. B. M. posiadała upoważnienia do rachunków bankowych spółki, zajmowała się dochodzeniem wierzytelności spółki, pełniła funkcję kasjera, zajmowała się kasą spółki (tj. między innymi sprawdzaniem stanu kasy), dokumentacją kasową i stosownymi raportami. Od 1998r. spółka zatrudniała księgową E. K. (1). Do obowiązków E. K. (1) należało przygotowywanie druków przelewów, księgowanie dokumentów, przygotowywanie deklaracji podatkowych, bilansów i sprawozdań finansowych (podpisywanych następnie przez W. M. lub B. M.) oraz odbieranie telefonów. E. K. (1) (tak jak inni pracownicy) nie miała upoważnienia do wydawania dyspozycji dotyczących rachunków prowadzonych na rzecz spółki (osobami upoważnionymi do takich czynności byli wyłącznie oskarżony W. M. i jego żona B. M.) ani nie była zobowiązana do nadzoru nad kasą spółki.

Kontaktami z kontrahentami spółki oraz negocjacjami zajmował się J. M. (2), zatrudniony na stanowisku dyrektora handlowego (...) sp. z o.o. Z racji tego, że oskarżony W. M. jako prezes zarządu (...) sp. z o.o. podejmował decyzje dotyczące działalności i finansów spółki, o ile oskarżony osobiście nie uczestniczył w zawieraniu umów, J. M. (2) konsultował z nim kwestie warunków umów i informował go o szczegółach.

Dowód:

- zeznania świadka E. K. (1), k. 1454-1455 (tom VIII), 2311-2314(tom XII), 2671-2672(tom XV)

- zeznania świadka J. M. (2), k. 2215-2219, 2223-2224, 2257-2262 (tom XII), k. 2692-2694 (tom XV)

- uzupełniająca pisemna i ustna opinia finansowo-księgowa, k. 2357-2369 (tom XII) k. 2988-2990 (tom XVI)

- dokumentacja skarbowa dotycząca (...) sp. z o.o., k. 1031-1042, 1122-1141 (tom VI), 1350 -1357(tom VII).

W latach 1998-1999 „K. s.” Sp. z o.o. w miarę na bieżąco regulowała swoje zobowiązania względem partnerów handlowych.

Płatności odbywały się zawsze w ten sposób, że księgowa E. K. (1) przygotowywała na podstawie otrzymywanych faktur druki przelewu (które należało podpisać oraz przedłożyć bankowi) i umieszczała je w plastikowym pojemniku. Druki przelewów podpisywał następnie osobiście oskarżony W. M. lub w późniejszym okresie, od połowy 2000r. także jego żona B. M..

W drugiej połowie 2000r. spółka przestała terminowo regulować zobowiązania względem kontrahentów. Wśród pracowników, którym też niejednokrotnie zalegano z wypłatą wynagrodzenia oskarżony oraz jego żona starali się rozpowszechniać plotki, że spółka ma nierzetelnych zleceniodawców, którzy nie dokonują we właściwym terminie płatności.

Pod koniec 2000r. E. K. (1) zorientowała się, że przelewy, które przygotowywała do realizacji nie są wykonywane – w pojemniku, w którym umieszczała przygotowywane druki przelewów powstała wysoka sterta dokumentów. Była tym zdziwiona, bowiem stan kasy na dzień 13 grudnia 2000r. wynosił 72 514 zł. Niebawem E. K. (1) coraz częściej odbierała telefony od coraz bardziej zniecierpliwionych wierzycieli spółki żądających zapłaty za wykonane usługi lub dostarczone towary. E. K. (1), o ile B. M. lub W. M. byli obecni w siedzibie spółki, konsultowała z nimi odpowiedzi udzielane wierzycielom. Kiedy W. M. nie było w lokalu, zawsze informowała go o takich telefonach. Oskarżony obiecywał, że zajmie się płatnościami. Kiedy E. K. (1) wiedząc o tym, że spółka posiada środki na koncie pytała oskarżonego, dlaczego zobowiązana finansowe spółki nie są regulowane, oskarżony tłumaczył, że „będą płacić później”.

Także J. M. (2) coraz częściej odbierał telefony od znanych mu z rozmów i negocjacji wierzycieli spółki interweniujących w sprawie zaległych płatności. Kontakty z wierzycielami spółki były dla J. M. (2) kłopotliwe, bowiem choć nie podejmował w spółce decyzji dotyczących finansów, stał się adresatem uzasadnionych w jego opinii pretensji tych osób oraz musiał tłumaczyć nieregulowanie przez spółkę zobowiązań i zapewniać, że niebawem płatności zostaną dokonane. Często zdarzało się też, że kiedy J. M. (2) w siedzibie spółki odbierał telefony od zniecierpliwionych wierzycieli żądających rozmowy z prezesem, oskarżony stojąc obok i wysłuchując pretensji rozmówcy, nakazywał J. M. (2) by mówił kontrahentom, że prezesa nie ma w lokalu. Na prośby J. M. (2) do uregulowanie zobowiązań wobec żądających płatności kontrahentów oskarżony w żaden sposób nie reagował.

Od 2002r. telefoniczne i pisemne monity wierzycieli były coraz częstsze. Ponadto niektórzy wierzyciele osobiście interweniowali w siedzibie (...) Sp. z o.o. domagając się zapłaty za wykonane usługi i dostarczone towary. W takich sytuacjach niejednokrotnie zdarzało się, że oskarżony chcąc uniknąć bezpośredniej konfrontacji z kontrahentem tłumaczył, że nie zna szczegółów danej umowy i wzywał na rozmowę J. M. (2), przerzucając na niego ciężar dyskusji ze zdenerwowanym wierzycielem. Normą były również znaczne zaległości spółki w wypłatach wynagrodzeń pracownikom. Kiedy niektórzy z nich interweniowali w sprawie płatności u oskarżonego, ten lekceważył ich dając wyraz temu, że nie zamierza im płacić. E. K. (1), po tym jak nie otrzymała wynagrodzenia przez dłuższy czas i nie miała środków na zakup żywności i opłacenie rachunków, z końcem kwietnia 2002r. zrezygnowała z pracy w spółce. Następnie E. K. (1) wystąpiła z pozwem przeciwko spółce o zapłatę zaległego wynagrodzenia.

W międzyczasie oskarżony W. M. i jego żona dokonali tytułem pożyczek wypłat znacznych kwot z rachunków spółki. Na koniec 2002r. saldo pożyczki wynosiło 446 000 zł.

W okresie od 6 maja 2000r. do dnia 11 października 2002r. oskarżony W. M. jako prezes (...) Sp. z o.o. zawarł szereg umów z różnymi podmiotami gospodarczymi, wyłudzając towar, usługi oraz środki pieniężne o łącznej wartości nie mniejszej niż 984 761 , 75 zł.

W okresie tym nieuprawnione było zaciąganie zobowiązań, bowiem spółka nie miała możliwości wywiązania się z nich. Najpóźniej w 2001r. oskarżony winien był złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości spółki bowiem przynajmniej od 2001r. spółka była niewypłacalna, tj. nie regulowała swoich wymagalnych zobowiązań, nadto opóźnienie w wykonywaniu zobowiązań przekraczało 3 miesiące, a wartość niewykonanych zobowiązań wynosiła ponad 10% wartości bilansowej (...) sp. z o.o.

Dowód:

- zeznania świadka E. K. (1), k. 1454-1455 (tom VIII), 2311-2314(tom XII), 2671-2672(tom XV)

- zeznania świadka J. M. (2), k. 2215-2219, 2223-2224, 2257-2262 (tom XII), k. 2692-2694 (tom XV)

- uzupełniająca pisemna i ustna opinia finansowo-księgowa, k. 2357-2369 (tom XII) k. 2988-2990 (tom XVI)

- zeznania świadka A. W. (1), k. 2347-2348 (tom XII), k. 2836-2839 (tom XVI)

- zeznania świadka K. Z. (1), k. 15-15a (tom I), k. k. 2733-2734 (tom XV)

- zeznania świadka R. B., k. 50 (tom I)

- zeznania świadka T. K. (1), k. 82-83 (tom I), k. 2213 (tom XII), k. 2606-2608 (tom XIV)

- zeznania świadka A. S. (1) k. 227 (tom II)

- zeznania świadka K. G., k. 241-242, (tom II), k. 2836 (tom XVI)

- zeznania świadka A. B. (2), k. 306 (tom II)

- zeznania świadka T. K. (2), k. 314 (tom II), (...) (tom XIV)

- zeznania świadka A. S. (2), k. 321 (tom II), k. 2256 (tom XII), k. 2639-2640 (tom XV)

- zeznania świadka E. Ł., k. 359 (tom II), k. 2639 (tom XV)

- zeznania świadka J. K. (2), k. 363 (tom II), k. 2731 (tom XV)

- zeznania świadka J. P., k. 796-797 (tom V), k. 2637-2638 (tom XV)

- zeznania świadka A. S. (3), k. 2266 (tom XII), k. 2689 (tom XV)

- zeznania świadka J. C. (3), k. 869-870 (tom V), k. 2640-2641 (tom XV)

- zeznania świadka J. S. k. 882 (tom V), (...) (tom XVI),

- zeznania świadka D. K. k. 906-909, 919 (tom V), (...) (tom XVI)

- zeznania świadka J. K. (3) k. 960-961 (tom V), (...) (tom XVI)

- zeznania świadka K. Z. (2) k. 998 (tom VI) , (...) (tom XVI)

- zeznania świadka P. S., k. 1010-1011 (tom VI), (...) (tom XVI)

- zeznania świadka R. I. (2), k. 1412 (tom VIII), k. 2731 (tom XV)

- zeznania świadka M. M. (1), k. 1460 (tom VIII)

- zeznania świadka S. G., k.389 (tom II)

- zeznania świadka G. D., k. 399 (tom III), (...)- (...) (tom XVI)

- zeznania świadka J. C. (4), k. 443 (tom III), k. 2638 (tom XV)

- zeznania świadka K. S. (1) k. 420 (tom III), k. 2639 (tom XV)

- dokumentacja przedłożona przez Komornika Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyków k.155-223 (tom I i II)

- dokumentacja przedłożona przez Komornika Sądowego Rewiru IV przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki, k. 129-149 (tom I. )

Od 1999r. (...) Sp. z o.o. była kontrahentem (...) K. Z. (1), K. R. Sp.j. Wspólnicy tej spółki, K. Z. (1) i K. R. prowadzili hurtownię artykułów metalowych, w której (...) Sp. z o.o. dokonywała zakupów. Budynek hurtowni mieścił się na tej samej posesji, co siedziba (...) Sp. z o.o., tj. we W. przy ul. (...). Zwykle zapłaty za towar dokonywano gotówką przy jego odbiorze. W dniu 7 sierpnia 2001r. (...) sp. z o.o. nabyła towar o wartości 2 127, 56 zł z odroczonym (do 21 sierpnia 2001r.) terminem płatności. Po upływie tego terminu spółka nie zapłaciła za zakupione przedmioty. K. Z. (1) pisemnie i telefonicznie monitował w tej sprawie. Próbował także osobiście interweniować w siedzibie spółki, ale nie wpuszczono go tam. W trakcie jednej z rozmów telefonicznych D. M., żona oskarżonego W. M. przez pracowników spółki określana jako „szefowa” oświadczyła, że (...) Sp. z o.o. nie zapłaci za towar, „bo nie”. W związku z powyższym pokrzywdzony skierował sprawę na drogę postępowania sądowego i w dniu 28 lipca 2003r. uzyskał prawomocny nakaz zapłaty Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej, sygn. akt V GNc 4210/03 obejmujący kwotę 2 127, 56 zł wraz z kosztami postępowania i odsetkami. Następnie tytuł wykonawczy wniesiono do Komornika Sądowego Rewiru III przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Śródmieścia, który postanowieniem z dnia 17 maja 2005r. umorzył postępowanie z uwagi na to, że (...) Sp. nie posiadała majątku, nie prowadziła działalności gospodarczej, a liczne prowadzone przeciwko niej postępowania egzekucyjne okazały się bezskuteczne.

Dowód:

- zeznania świadka K. Z. (1), k. 15-15a (tom I), k. k. 2733-2734 (tom XV)

- dokumentacja dotycząca (...) Sp.j., k. 4-13 (tom I).

Ochronę oraz wykonywanie usług porządkowych w siedzibie (...) Sp. z o.o. przy ul. (...) zlecono pokrzywdzonemu R. B. , prowadzącemu Agencję Ochrony (...) . Z tytułu świadczonych usług (...) wystawił i przekazał spółce w grudniu 2001r., lutym 2002r. i maju 2002r. trzy faktury na łączną kwotę 15 951, 25 zł. Spółka nie uregulowała żadnej należności, nawet z pierwszej faktury. Oskarżony W. M. w rozmowach z pokrzywdzonym wielokrotnie zapewniał go że zapłaci za usługę, więc R. B. ulegając jego prośbom i obietnicom nadal świadczył usługi pomimo braku zapłaty. Gdy liczne rozmowy z oskarżonym na temat uregulowania zadłużenia nie przyniosły rezultatu, R. B. skierował do spółki pisemnie wezwanie do zapłaty. Wówczas uzgodniono termin uiszczenia należności, jednak spółka nadal nie dokonała płatności. W końcu w dniu 2 kwietnia 2002r. R. B. zaprzestał dalszego wykonywania umowy, informując o tym pisemnie oskarżonego W. M. i uzgadniając z nim termin opuszczenia obiektu. Następnie R. B. skierował do (...) Sp. z o.o. jeszcze dwa pisemne wezwania do zapłaty. Pozostały one bez odzewu. Pokrzywdzony rozważał skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego, jednak uznał to za niecelowe, bowiem dowiedział się, że wielu wierzycieli (...) Sp. z o.o. poszukuje oskarżonego W. M., a także, że nocą opuścił on pomieszczenia przy ul. (...) zabierając ze sobą wszystkie urządzenia.

Dowód:

- zeznania świadka R. B., k. 50 (tom I)

- dokumentacja dotycząca R. B., k. 17-49, 55-56, 57, 59-72 (tom I).

Jednym ze znajomych oskarżonego W. M.był pokrzywdzony T. K. (1), prowadzący przedsiębiorstwo (...) z siedzibą we W., ul. (...). T. K. (1)zajmował się między innymi komunikacją marketingową polsko-włoską oraz reprezentacją kilku włoskich przedsiębiorstw i dystrybucją ich towarów, od dłuższego czasu był członkiem (...) I. G..

W grudniu 2001r. oskarżony W. M.reprezentując „K. s.” Sp. z o.o. zakupił u pokrzywdzonego klimatyzator kasetonowy. Towar został wydany, w dniu 14 grudnia 2001r. T. K. (1)wystawił fakturę VAT na kwotę 5 999, 80 zł brutto. Oskarżony W. M.nie uregulował tej należności. Następnie oskarżony W. M.w czerwcu 2002r. ponownie skontaktował się z pokrzywdzonym T. K. (1)w celu zakupienia kolejnego klimatyzatora. Tłumaczył, że potrzebuje urządzenia aby zakończyć realizację zleconej mu inwestycji, zapewniał, że jego klient uiści należność w dniu, kiedy urządzenie zostanie wydane lub nazajutrz, więc niedługo będzie mógł zapłacić za dwa klimatyzatory. T. K. (1)uwarunkował wydanie urządzenia dokonaniem zapłaty za wcześniej zakupiony towar. Oskarżony W. M.zatelefonował do T. K. (1)i poinformował go, że B. M.dokonała przelewu należności za klimatyzator zakupiony przez „K. s.” Sp. z o.o. w grudniu 2001r. Wobec takiego zapewnienia T. K. (1)nakazał swojemu pracownikowi wydanie urządzenia przedstawicielowi „K. s.” Sp. z o.o. i wystawił fakturę VAT na kwotę 9 760 zł brutto. Niedługo później T. K. (1)zorientował się, że „K. s.” Sp. z o.o. nie uiściła należności za klimatyzator wydany w grudniu 2001r., w dniu 14 czerwca 2002r. bezskutecznie upłynął termin płatności faktury za drugie urządzenie. T. K. (1)wielokrotnie interweniował u oskarżonego W. M.w sprawie płatności, odwiedzał go także osobiście w siedzibie (...) Sp. z o.o.przy ul. (...)we W.oraz w wówczas nowo wybudowanym domu oskarżonego przy ul. (...)we W.. Początkowo oskarżony przyznał, że otrzymał już pieniądze za zlecenie, do wykonania którego potrzebne były dwa klimatyzatory dostarczone przez T. K. (1), tłumaczył jednak, że musi dokonać pilnie innych płatności i prosił pokrzywdzonego o odroczenie terminu zapłaty. W omówionym terminie nie uiścił jednak należności T. K. (1). W trakcie jednej z kolejnych interwencji pokrzywdzonego oskarżony W. M.wyjaśniał, że nie może dokonać płatności, bo potrzebuje środków na wykończenie swojego nowo wybudowanego domu. Kolejne tłumaczenia oskarżonego wydawały się T. K. (1)coraz bardziej absurdalne.

W związku z powyższym, a także w obawie przed przedawnieniem się swoich roszczeń w dniu 18 listopada 2003r. T. K. (1) skierował do (...) Sp. z o.o. ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty, a następnie w dniu 10 grudnia 2003r. wytoczył przeciwko spółce powództwo o zapłatę. W dniu 9 stycznia 2004r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, sygn. akt IV GNc 9136/03 obejmujący należność główną w kwocie 15 359, 80 wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztami procesu.

W dniu 30 marca 2004r. T. K. (1) skierował wniosek o wszczęcie egzekucji na podstawie powyższego orzeczenia. Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2004r., sygn. akt XII KM 969/04 Komornik Sądowy Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyków umorzył postępowanie przeciwko (...) Sp. z o.o. wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

W związku z powyższym w dniu 19 listopada 2004r. T. K. (1) wniósł pozew o zapłatę kwoty 24 242, 61 zł przeciwko W. M. w trybie art. 299 § 1 k.s.h. W dniu 21 stycznia 2005r., Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej wydał prawomocny obecnie nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, sygn. I Nc 1188/04. W międzyczasie do T. K. (1) dotarły negatywne opinie o oskarżonym W. M. formułowane przez innych przedsiębiorców.

Dowód:

- zeznania świadka T. K. (1), k. 82-83 (tom I), k. 2213 (tom XII), k. 2606-2608 (tom XIV)

- dokumentacja dotycząca (...) P. T. K. (1), k. 84-105 (tom I)

- dowód wpłaty, k. 2602 (tom XIV)

Oskarżony W. M. jako prezes (...) Sp. z o.o. w dniu 25 września 2002 r. zawarł umowę z pokrzywdzonym A. S. (1) prowadzącym działalność gospodarczą – Zakład (...) na wykonanie prac związanych z ociepleniem instalacji klimatyzacyjnej w budynku Banku (...) we W., ul (...). Powierzone prace pokrzywdzony wykonał w okresie od dnia 27 września 2002 r. do dnia 8 października 2002 r., sporządzono protokół odbioru wykonanych prac. W związku z tym pokrzywdzony w dniu 11 października 2002 r. wystawił fakturę VAT na kwotę 10 000,34 zł, którą zaakceptował oskarżony. Należność wynikająca z faktury nie została uregulowana. Pomimo licznych prób pod żadnym ze znanych pokrzywdzonemu adresów nie odnalazł on siedziby (...) Sp. z o.o., jak również od dnia wykonania usługi nie udało się mu się skontaktować z oskarżonym W. M..

W związku z powyższym pokrzywdzony A. S. (1) złożył pozew przeciwko (...) Sp. z o.o. i uzyskał prawomocny obecnie nakaz zapłaty Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 16 czerwca 2004r., sygn. akt V GNc 2644/04, w oparciu o który Komornik Sądowy Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki prowadził postępowanie egzekucyjne. Wobec bezskuteczności egzekucji postanowieniem z dnia 28 grudnia 2004 r., sygn. akt XII KM 2597/04 umorzono postępowanie egzekucyjne.

Dowód:

- zeznania świadka A. S. (1) k. 227 (tom II)

- dokumentacja dotycząca Zakładu (...), k. 229-238 (tom II).

W sierpniu 2001r. (...) Sp. z o.o. zamówiła u pokrzywdzonego (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. elementy wentylacyjne, za które w dniu 20, 29 i 30 sierpnia 2001r. wystawiono trzy faktury VAT. Towar wysłano, a następnie został on odebrany przez upoważnionych przez oskarżonego W. M. pracowników bez zastrzeżeń wraz z fakturami. Należności wynikające z faktur nie zostały uregulowane, pomimo licznych pisemnych monitów ze strony pokrzywdzonego. W związku z powyższym pokrzywdzony skierował sprawę na drogę postępowania sądowego, uzyskując tytuły wykonawcze – zaopatrzone w klauzulę wykonalności nakazy zapłaty Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej z dnia 02 lipca 2002 r., sygn. akt V GNc 4274/02, 08 lipca 2002 r., sygn. akt V GNc 5192/02, z dnia 08 stycznia 2003 r., sygn. akt V GNc 5181/02, obejmujące odpowiednio należności główne w kwocie 3004,19 zł, 2055,81 zł, 7381,62 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami postępowania. (...) Sp. z o.o. skierował tytuły wykonawcze do Komornika Sądowego Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyków. Postępowanie to zostało umorzone z uwagi na bezskuteczność egzekucji.

Dowód:

- zeznania świadka K. G., k. 241-242, (tom II), k. 2836 (tom XVI),

- dokumentacja dotycząca (...) Sp. z o.o. k.244-302 (tom II)

(...) sp. z o.o.od 1999r. zamawiała prefabrykaty wentylacyjne w A.. s.c. Zakładzie Usług (...), O. M. Ś. prowadzonym przez pokrzywdzonych A. B. (2)i A. B. (3) . Początkowo współpraca układała się pomyślnie. W okresie od 16 października 2001r. do 4 grudnia 2001r. pokrzywdzony wystawił trzy faktury VAT za towar wydany (...) sp. z o.o.Pomimo licznych rozmów A. B. (2)z W. M.i składanych przez oskarżonego przez okres ponad roku obietnic uregulowania należności, spółka nie dokonała zapłaty za towar o wartości 82 927, 51 zł. Pokrzywdzeni skierowali sprawę do Sądu i uzyskali prawomocny nakaz zapłaty Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 27 lutego 2002r., sygn. akt X GNc 400/02. Następnie złożyli wniosek o wszczęcie egzekucji u Komornika Sądowego Rewiru IV przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki. Kwota 82 927, 51 zł nie została jednak wyegzekwowana, a postępowanie umorzono jako bezskuteczne w dniu 3 kwietnia 2003r.

Dowód:

- zeznania świadka A. B. (2), k. 306 (tom II)

- dokumentacja dotycząca A.. s.c., k. 308-310 (tom II)

- zeznania świadka J. L., k. 126-128 (tom I)

- dokumentacja przedłożona przez Komornika Sądowego Rewiru IV przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki, k. 129-149 (tom I).

Oskarżony W. M. jako prezes (...) Sp. z o.o. współpracował handlowo także z pokrzywdzonym T. K. (2) , projektantem konstrukcji budowalnych. Początkowo współpraca układała się dobrze. Zgodnie z przyjętym zwyczajem, ustnie ustalano kwestie dotyczące świadczonych przez T. K. (2) usług, po ich wykonaniu T. K. (2) wystawiał fakturę. Nawet jeśli występowały opóźnienia w płatnościach, (...) Sp. z o.o. regulowała zobowiązania wynikające z tych faktur. W 2001r. na zlecenie (...) Sp. z o.o. T. K. (2) wykonał projekt konstrukcji wsporczej pod urządzenia klimatyzacyjne oraz sporządził stosowną opinię na temat budynku w J.. W dniu 7 kwietnia 2001r. wystawił fakturę VAT na kwotę 2 440 zł. Poproszono go by poczekał na rozliczenie. Następnie T. K. (2) wielokrotnie kontaktował się w sprawie płatności z oskarżonym W. M. oraz jego żoną B. M.. Oskarżony zwodził T. K. (2), tłumacząc, że są opóźnienia w płatnościach i obiecując, że spółka ureguluje należności. T. K. (2) nie otrzymał jednak wynagrodzenia za wykonaną usługę. Później T. K. (2) dowiedział się, że (...) Sp. z o.o. ma problemy finansowe. W związku z powyższym pokrzywdzony skierował sprawę do sądu i uzyskał tytuł wykonawczy – orzeczenie Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 11 czerwca 2003r., sygn. Akt V GC 778/02. Następnie pokrzywdzony skierował sprawę do Komornika Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki, który umorzył postępowanie wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

Dowód:

- zeznania świadka T. K. (2), k. 314 (tom II), 2605(tom XIV)

- zeznania świadka A. W. (2), k. 150-154 (tom I)

- dokumentacja przedłożona przez Komornika Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyków k.155-223 (tom I i II)

W. M. kierując spółką (...) Sp. z o.o. współpracował handlowo także z pokrzywdzonym A. S. (2). A. S. (2) prowadził przedsiębiorstwo (...) z siedzibą we W. i zajmował się sprzedażą materiałów budowlanych. Od lutego 2000r. A. S. (2) dostarczał (niejednokrotnie osobiście) materiały budowalne na budowę domu oskarżonego przy ul. (...) we W.. Towar ten zamawiali upoważnieni przez oskarżonego W. M. pracownicy (...) Sp. z o.o. oraz kierownik budowy - właściciel przedsiębiorstwa zajmującego się budową domu. Faktury, stosownie do uzgodnień A. S. (2) wystawiał na (...) Sp. z o.o. oraz ojca oskarżonego, T. M. (2). Początkowo należności wynikające z faktur były regulowane przez (...) Sp. z o.o. W dniu 9 października 2000r. A. S. (2) wystawił kolejną fakturę na kwotę 11 638, 50 zł. (...) sp. z o.o. nie dokonała płatności. W związku z powyższym A. S. (2) przerwał współpracę ze spółką i zlecił wyegzekwowanie należności firmie windykacyjnej. Wskutek podjętych przez nią działań w okresie od 27 marca 2001r. do 28 września 2001r. oskarżony dokonał w ratach spłaty części należności. Roszczenia wierzyciela nie zostały jednak całkowicie zaspokojone, do zapłaty pozostała kwota 3 000 zł. A. S. (2) skierował sprawę na drogę postępowania sądowego i uzyskał prawomocny obecnie nakaz zapłaty Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej, sygn. akt V Nc 42/03. Pokrzywdzony zainicjował postępowanie egzekucyjne, ale postanowieniem Komornika Sądowego Rewiru IV przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyków z dnia 31 grudnia 2003r., sygn. akt IV KM 1034/03 zostało one umorzone wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

Dowód:

- zeznania świadka A. S. (2), k. 321 (tom II), k. 2256 (tom XII), k. 2639-2640 (tom XV)

- dokumentacja dotycząca B. A. S. (2), k. 322-340 (tom II)

- zeznania świadka J. L., k. 126-128 (tom I)

- dokumentacja przedłożona przez Komornika Sądowego Rewiru IV przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyków, k. 129-149 (tom I).

W dniu 31 lipca 2002 r. (...) Sp. z o.o. dokonała zakupu tonera do kserokopiarki za kwotę 112,46 zł od pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą we W. oraz zleciła wykonanie usługi związane z konserwacją kserokopiarki za kwotę 425,80 zł. Usługa została wykonana następnego dnia, (...) Sp. z o.o. nie zgłosiła jakichkolwiek zastrzeżeń czy uwag. Pokrzywdzony wstawił dwie faktury VAT, które nie zostały zapłacone, następnie bezskutecznie próbował nawiązać kontakt z przedstawicielem K. (...)” Sp. z o.o. W związku z powyższym pokrzywdzony skierował sprawę na drogę postępowania sądowego uzyskując nakaz zapłaty Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 30 stycznia 2003r., sygn. akt V GNc 100029/02 obejmujący należność główną w kwocie 538, 26 zł wraz odsetkami ustawowymi oraz kosztami postępowania. (...) Sp. z o.o. w dalszym ciągu nie regulowała zobowiązań, więc sprawa została skierowana do komornika. Komornik Sądowy Rewiru II przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Śródmieścia postanowieniem z dnia 2 sierpnia 2004r., sygn. akt II KM 3529/03 umorzył postępowanie z uwagi na bezskuteczność egzekucji .

Dowód:

- zeznania świadka E. Ł., k. 359 (tom II), k. 2639 (tom XV)

- dokumentacja dotycząca (...) S.A. k. 351-357 (tom II), ).

Jeszcze w pierwszych latach funkcjonowania (...) Sp. z o.o. W. M. jako prezes zarządu spółki zawarł z Przedsiębiorstwem Państwowym (...) umowę najmu pomieszczeń biurowych w budynku przy ul. (...) we W.. W styczniu 2001r. właścicielem tej nieruchomości zostało (...) S.A. i wstąpiło ono w prawa wynajmującego wynikające z powyższej umowy, powiadamiając o tym fakcie (...) Sp. z o.o. Po tej dacie (...) Sp. z o.o. nie uregulowała należności z tytułu opłat eksploatacyjnych w łącznej kwocie 3 070, 38 zł. Pisemne wezwanie do zapłaty skierowane do spółki w lipcu 2001r. pozostało bez odzewu. W związku z powyższym (...) S.A. wniosło pozew przeciwko spółce i uzyskało prawomocny nakaz zapłaty Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 5 lutego 2002r., sygn. akt V GNc 29/02 obejmujący kwotę 3 070, 38 zł wraz z odsetkami i kosztami postępowania. Następnie tytuł wykonawczy skierowano do Komornika Rewiru XI przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki, który umorzył postępowanie egzekucyjne z uwagi na jego bezskuteczność.

Dowód:

- zeznania świadka J. K. (2), k. 363 (tom II), k. 2731 (tom XV)

- dokumentacja dotycząca (...) S.A., k. 366-385 (tom II), k. 500-513 (tom III)

- zeznania świadka S. P., k. 123 (tom I), k. 2603-2604 (tom XIV))

(...) Sp. z o.o. była także kontrahentem Zakładów (...) S.A. W maju 2002r. (...) Sp. z o.o. na podstawie faktury z odroczonym terminem płatności zakupiła u pokrzywdzonego falownik oraz filtr o łącznej wartości 4 524, 98 zł. Po upływie wskazanego w fakturze terminu płatności należność nie została uregulowana. W związku z powyższym pełnomocnik pokrzywdzonego skierował pisemne wezwanie do zapłaty z dnia 12 lipca 2002r., a następnie wniósł pozew przeciwko spółce. Uwzględniając żądanie pozwu Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w dniu 21 października 2002r., wydał nakaz zapłaty, sygn. akt XIII GNc 5889/02 obejmujący kwotę 4 524, 98 zł wraz z odsetkami i kosztami postępowania. Po uzyskaniu tytułu wykonawczego pokrzywdzony jeszcze dwukrotnie bezskutecznie wzywał (...) Sp. z o.o. do uregulowania należności wynikającej z powyższego orzeczenia. Następnie skierował wniosek o wszczęcie egzekucji do Komornika Sądowego Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Śródmieścia, ale ten umorzył postępowanie postanowieniem z dnia 7 września 2004r., gdyż egzekucja okazała się bezskuteczna.

Dowód:

- dokumentacja dotycząca (...), k. 784-793 (tom IV,V)

- zeznania świadka A. W. (2), k. 150-154 (tom I)

- dokumentacja przedłożona przez Komornika Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyków k.155-223 (tom I i II).

Jednym z wykonawców pracujących na terenie obiektu telefonii (...) w J. był pokrzywdzony J. P. prowadzący przedsiębiorstwo (...) w M. . Na początku maja 2001r. (...) Sp. z o.o. nawiązała współpracę z J. P. zlecając mu wykonanie konstrukcji stalowej pod montowany przez spółkę klimatyzator oraz transport tej konstrukcji. J. P. wykonał konstrukcję i przetransportował ją do obiektu w J.. W dniu 16 maja 2001r. wystawił fakturę VAT, którą przekazał wraz z wykonanym obiektem pracownikowi (...) Sp. z o.o. Płatność miała zostać dokonana w terminie 14 dni. Kiedy po upływie tego okresu (...) Sp. z o.o. nie uregulowała należności J. P. wielokrotnie telefonicznie interweniował w tej sprawie rozmawiając z W. M. oraz jego żoną B. M., którą oskarżony przedstawił jako księgową spółki. Zawsze oskarżony składał (niespełnione) obietnice zapłaty należności, tłumacząc opóźnienia chwilową trudnością finansową kierowanej przez niego spółki. Zdarzyło się również, że oskarżony i jego zona chcieli rozszerzyć zlecenie, dając do zrozumienia J. P., że jego należność została już zapłacona. J. P. zorientował się jednak, że (...) Sp. z o.o. nie dokonała zapłaty i kolejny raz telefonicznie kontaktując się z (...) Sp. z o.o.” w rozmowie z B. M. odmówił wykonania nowej usługi. Wówczas B. M. przyznała, że spółka nie posiada środków na uregulowanie swojego zobowiązania wobec J. P..

Pokrzywdzony próbował wyegzekwować swoją należność przy pomocy firmy windykacyjnej. W końcu wystąpił na drogę sądową. W dniu 12 grudnia 2002r. Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wydał prawomocny obecnie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, sygn. akt V GNc 4112/02 obejmujący należność główną w kwocie 3 648, 29 zł wraz z odsetkami i kosztami postępowania. J. P. skierował tytuł wykonawczy do komornika. Postanowieniem z dnia 4 listopada 2003r. Komornik Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyków umorzył postępowanie wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

Dowód:

- zeznania świadka J. P., k. 796-797 (tom V), k. 2637-2638 (tom XV)

- dokumentacja dotycząca (...) J. P., k. 798-806 (tom V)

W dniu 16 maja 2001r. oskarżony W. M. reprezentując (...) Sp. z o.o. zawarł z (...) S.A. w W. Oddział (...) Zakład (...) we W. (obecnie (...) Sp. z o.o. we W.) umowę najmu budynku (...) znajdującego się na nieruchomości położonej przy ul. (...) we W.. Zabiegając o zawarcie tej umowy oskarżony W. M. wskazywał w korespondencji, że jest zainteresowany nabyciem własności tego obiektu. Zgodnie z umową najmu wynajmujący oddał najemcy budynek do używania, z przeznaczeniem na działalność w zakresie handlu i prowadzenia usług serwisowych urządzeń klimatyzacyjnych, chłodniczych, wentylacyjnych i elektrotechnicznych. Obiekt wymagał remontu - malowania i drobnych przeróbek celem dostosowania do potrzeb wynajmującego. (...) Sp. z o.o. miała wykonać remont własnym kosztem, z umowy nie wynikało, by koszt poniesionych nakładów miał być kompensowany z wierzytelnościami wynajmującego. (...) Sp. z o.o. dokonywała płatności czynszu jedynie w zakresie dwóch pierwszych faktur, do września 2001r. Później należności z tytułu czynszu i mediów nie były regulowane. Wynajmujący wielokrotnie pisemnie wzywał (...) Sp. z o.o. do zapłaty zaległego czynszu. W dnu 7 listopada 2001r. wynajmujący udzielił (...) Sp. z o.o. prolongaty spłaty zadłużeń do dnia 23 listopada 2001r. pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego. W dniu 23 listopada 2001r. wynajmujący dokonał kompensaty swoich należności z wierzytelnościami (...) Sp. z o.o. na kwotę 2 318 zł.

A. S. (3), kierownik działu organizacyjnego (...) S.A. w W. Oddział (...) Zakład (...) we W. wielokrotnie spotykała się z oskarżonym W. M. i interweniowała w sprawie zaległości płatniczych (...) Sp. z o.o. z tytułu czynszu. Oskarżony W. M. za każdym razem zwodził A. S. (3), obiecując, że wkrótce ureguluje należności z tytułu czynszu i tłumacząc, że ma „wysoki kontrakt”, ale jeszcze „klient mu nie zapłacił”. Z uwagi na zaległości płatnicze najemcy z dniem 30 listopada 2002r. (...) S.A. w W. Oddział (...) Zakład (...) we W. wypowiedziało umowę najmu (...) Sp. z o.o., a w grudniu wniosło dwa pozwy przeciwko dłużnikowi. W dniu 28 stycznia 2003r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, sygn. akt X GNc 3178/02 (obecnie prawomocny) obejmujący należność główną w kwocie 90 603 44 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami postępowania. W dniu 4 lutego 2003r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, sygn. akt V GNc 24/03 (obecnie prawomocny) obejmujący należność główną w kwocie 3 645, 60 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami postępowania.

Następnie w marcu i lipcu 2003r. (...) S.A. w W. Oddział (...) Zakład (...) we W. złożyło do Komornika Sądowego Rewiru III przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Fabrycznej wnioski o wszczęcie egzekucji przeciwko (...) Sp. z o.o. Postępowania te

zostały umorzone wobec bezskuteczności egzekucji.

Po wypowiedzeniu umowy najmu wynajmujący dokonał odbioru pomieszczeń po licznych interwencjach telefonicznych dopiero w dniu 9 stycznia 2003r.. Wówczas okazało się, że wskutek odłączenia kotła gazowego nastąpiła awaria instalacji centralnego ogrzewania i instalacji wodno-kanalizacyjnej powodująca dalsze szkody. (...) Sp. z o.o. pomimo licznych obietnic nie dokonała napraw. Wynajmujący z uwagi na bezskuteczność wcześniej zainicjowanych postępowań egzekucyjnych nie dochodził swoich roszczeń z tego tytułu na drodze sądowej.

Dowód:

- zeznania świadka L. M., k. 807-808 (tom V), k. 2637 (tom XV)

- zeznania świadka A. S. (3), k. 2266 (tom XII), k. 2689 (tom XV).

Dokumentacja dotycząca (...) S.A. w W. Oddział (...) Zakład (...) we W. (obecnie (...) Sp. z o.o. we W.), k. 809-866 (tom V), k. 2268-2293 (tom XII)

W styczniu 2001r. pokrzywdzony J. C. (3) prowadzący przedsiębiorstwo PHU (...) otrzymał od (...) Sp. z o.o. zlecenie wykonania w trybie pilnym kratek wentylacyjnych i anemostatów. W tej sprawie kontaktował się z J. M. (2). J. C. (3) wykonał zamówione urządzenia, dostarczył je za pośrednictwem spedytora do siedziby (...) Sp. z o.o. a w dniu 10 stycznia 2001r. wystawił fakturę VAT na kwotę 3 803, 96 zł brutto. Należność nie została uregulowana. W dniu 9 kwietnia 2001r. J. C. (3) przesłał do (...) Sp. z o.o. wezwanie do zapłaty kwoty 3 803, 96 zł. W międzyczasie kontaktował się telefonicznie z (...) Sp. z o.o., wówczas J. M. (2) na polecenie oskarżonego W. M. zapewniał pokrzywdzonego, że należność zostanie uregulowana. W związku z tym, gdy w kwietniu 2001r. (...) Sp. z o.o. złożyła kolejne zamówienie, J. C. (3) ponownie za pośrednictwem spedytora przesłał (...) Sp. z o.o. zamówione kratki wentylacyjne i wystawił kolejną fakturę. (...) Sp. z o.o. dokonała zapłaty kwoty 1 732 zł, wpłatę zarachowano częściowo na poczet obu faktur. (...) Sp. z o.o. nie dokonała żadnej wpłaty, pomimo tego, że zadłużenie nadal wynosiło 3 803, 96 zł. Po bezskutecznych interwencjach telefonicznych J. C. (3) wniósł pozew przeciwko spółce. Po uzyskaniu nakazu zapłaty Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 26 lipca 2002r., sygn. akt IX GNc 4382/02 obejmującego należność główną w kwocie 3 803, 96 zł wraz z odsetkami i kosztami postępowania pokrzywdzony skierował tytuł wykonawczy do komornika. Komornik Sądowy Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki postanowieniem, sygn. akt XII KM 843/02 umorzył postępowanie z uwagi na bezskuteczność egzekucji.

Dowód:

- zeznania świadka J. C. (3), k. 869-870 (tom V), k. 2640-2641 (tom XV)

- dokumentacja dotycząca PHU (...) J. C. (3), k. 873-881 (tom V).

W październiku 2000r. (...) Sp. z o.o. zamówiła towar od pokrzywdzonego (...) Sp .z o.o. z siedzibą w W.. Pokrzywdzony wystawił dwie faktury VAT, które nie zostały opłacone pomimo licznych pisemnych monitów kierowanych do (...) Sp. z o.o. W związku z powyższym pokrzywdzony skierował sprawę do Sądu. Wyrokiem z dnia 4 marca 2002 r. sygn. akt V GC 171/02 Sąd Rejonowy dla Krakowa Śródmieścia zasądził od (...) Sp. z o.o. na rzecz pokrzywdzonego kwotę 4 750,18 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu. W czasie trwania postępowania (...) Sp. z o.o. wpłaciła na rzecz pokrzywdzonego jedynie kwotę 1000 złotych. (...) Sp. z o.o. skierował tytuł wykonawczy do Komornika Sądowego Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyków, który w dniu 10 października 2003 r. umorzył postępowanie z uwagi na bezskuteczność egzekucji. W 2004r. wskazana wierzytelność została przez pokrzywdzonego wpisana w ciężar kosztów w rozumieniu przepisów podatkowych.

Dowód:

zeznania świadka J. S.k. 882 (tom V), 2887(tom XVI),

dokumentacja dotycząca (...) Sp .z o.o. k. 888-890 (tom V).

(...) Sp. z o.o. kierowana przez oskarżonego W. M. prowadziła także współpracę gospodarczą z pokrzywdzonym (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. w latach 2001 - 2002. Pokrzywdzony wykonywał dla (...) Sp. z o.o., różnego rodzaju elementy wentylacyjne, między innymi klapy pożarowe, nawiewniki. Należności wynikające z umów zawartych w 2001r. i wystawionych na ich podstawie faktur zostały uregulowane, od sierpnia 2001r. zaczęły się problemy z płatnościami, natomiast za zlecenia wykonane w 2002r. (...) Sp. z o.o. w ogóle nie zapłaciła pokrzywdzonemu. Po tym jak pisemne wezwania do zapłaty pozostały bez jakiejkolwiek reakcji, pokrzywdzony wystąpił on na drogę sądową. Po uzyskaniu tytułów wykonawczych – nakazów zapłaty Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 12 marca 2002 r., sygn. akt VIII GNC 973/02, sygn. akt VIII GNc 974/02, sygn. akt VIII GNc 975/02 obejmujących odpowiednio należności główne w kwotach 1 533,63 zł, 1 703, 27 zł, 1000 zł, wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami postępowania pokrzywdzony skierował je do Komornika Sądowego Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyków. W dniu 3 czerwca 2004r. Komornik umorzył postępowanie, gdyż egzekucja okazała się bezskuteczna.

Dowód:

- zeznania świadka D. K. k. 906-909, 919 (tom V), (...) (tom XVI)

- dokumentacja dotycząca (...) Sp. z o.o. k. 910-918, 923-931(tom V).

W dniu 13 czerwca 2001 oskarżony W. M. reprezentując (...) Sp. z o.o. zawarł z pokrzywdzonym (...) Bank S.A. (uprzednio (...) Bank S.A., obecnie bank (...) S.A.) umowę kredytową. Kredyt w kwocie 100 751,45 zł przeznaczony był na zakup samochodu C. (...), rok produkcji 2001, nr rej. (...). Samochód ten został objęty zastawem rejestrowym. (...) Sp. z o.o. dokonała 16 wpłat, nie pokrywały jednak zobowiązań wynikających z umowy i mimo licznych listownych wezwań do zapłaty, a także podejmowanych przez pracowników banku prób kontaktów telefonicznych, spółka w ogóle zaprzestała dokonywania wpłat. W związku z powyższym w dniu 30 stycznia 2003r. (...) Bank S.A. wypowiedział umowę kredytową, a następnie w dniu 28 marca 2003r. uzyskał klauzulę wykonalności na posiadany bankowy tytuł egzekucyjny. Następnie bank przyłączył się do prowadzonej przez Komornika Sądowego Rewiru IV przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki egzekucji, w trakcie której sprzedano samochód stanowiący przedmiot zastawu, wskutek czego (...) Bank S.A. uzyskał kwotę 31 823, 11 zł.

Dowód:

- zeznania świadka G. O., k. 933 (tom V)

- zeznania świadka J. L., k. 126-128 (tom I), k. 2888 (tom XVI)

- dokumentacja przedłożona przez Komornika Sądowego Rewiru IV przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyków, k. 129-149 (tom I)

- umowa przeniesienia własności pojazdu na zabezpieczenie z zastrzeżeniem warunku, k. 3005 (tom XVII)

- umowa kredytu na zakup środka transportu, k. 3007 (tom XVII).

Pod koniec 2001r. i w marcu 2002r. (...) sp. z o.o. zakupiła od pokrzywdzonego J. K. (1) kratki wentylacyjne nawiewne. W związku z powyższym pokrzywdzony wystawił trzy faktury VAT z odroczonym terminem płatności na łączną kwotę 53 798, 34 zł. Należność nie została uregulowana, pomimo licznych monitów, rozmów pokrzywdzonego z oskarżonym W. M. i składanych obietnic niezwłocznej spłaty długu. W związku z powyższym pokrzywdzony wniósł pozew przeciwko spółce. Wyrokiem z dnia 30 grudnia 2002r., sygn. akt V GC 322/02 Sąd Rejonowy w Zabrzu zasądził od spółki na rzecz J. K. (1) powyższą kwotę wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami postępowania. J. K. (1) skierował tytuł wykonawczy do Komornika Sądowego Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki. Komornik postanowieniem z dnia 23 maja 2003r. umorzył postępowanie wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Następnie J. K. (1) wniósł pozew przeciwko W. M. o zapłatę kwoty 80 825, 14 zł. Podstawę prawną żądania stanowił art. 299 k.s.h. statuujący instytucję subsydiarnej solidarnej odpowiedzialności członka zarządu za zobowiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wyrokiem z dnia 31 grudnia 2004r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu zasądził od W. M. na rzecz J. K. (1) kwotę 53 798, 34 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami postępowania. Powyższy wyrok uprawomocnił się w dniu 11 sierpnia 2005r., kiedy Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem, sygn. akt I ACa 678/05 oddalił apelację W. M. i zasądził na rzecz J. K. (1) kwotę 2 700 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego. W uzasadnieniu wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu wskazano, że pod koniec 2001r. i w pierwszym półroczu 2002r. (wtedy gdy częściowo wymagalne były wierzytelności J. K. (1)) do siedziby spółki ciągle zgłaszali się wierzyciele monitujący o zapłatę należności, spółka nie płaciła także wynagrodzeń pracownikom.

W międzyczasie pokrzywdzony złożył także zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez W. M.. W toku tego postępowania, w dniu 2 listopada 2005r. J. K. (1) i W. M. zawarli ugodę w zakresie spłaty wierzytelności pokrzywdzonego wynikających ze wskazanych powyżej orzeczeń. Ponadto w wyniku tego postępowania wyrokiem z dnia 8 września 2006r., sygn. akt II K 1863/05 Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieście warunkowo umorzył na okres próby jednego roku postępowanie karne przeciwko W. M. oskarżonemu o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 3 k.k. polegające na tym, że w miesiącu wrześniu 2001 roku w R. po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do posiadanych przez siebie możliwości płatniczych i możliwości uiszczenia za pobrany w (...) J. K. towar w postaci nawiewników z wirowym wypływem powietrza o wartości 53 789,34 zł, doprowadził J. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o w/w wartości.

Ostatecznie oskarżony W. M. w 2007r. uregulował zobowiązania wobec J. K. (1).

Dowód:

- zeznania świadka J. K. (1), k. 2446 (tom XIV), k. 2779-2780 (tom XVI)

- dokumentacja dotycząca J. K. (1), k. 590-607 (tom IV), k. 1211-1217, k. 1220-1224 (tom VII), k. 2449.

(...) Sp. z o.o. od lipca 2001 r. na podstawie faktur z odroczonym termin płatności nabywała materiały budowlane od pokrzywdzonego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K.. Sprzedaż trwała do października 2001 r. Pokrzywdzony zaprzestał współpracy, bowiem (...) Sp. z o.o. nie regulowała swoich zobowiązań, wynikających z 11 faktur. Oskarżony był wielokrotnie pisemnie i telefonicznie wzywany do dokonania zapłaty, ale za każdym razem przedstawiciele pokrzywdzonego byli zwodzeni obietnicą nieodległego uregulowania zobowiązań. Po wielokrotnym wzywaniu (...) Sp. z o.o. do zapłaty pokrzywdzony wystąpił na drogę postępowania sądowego. W dniu 19 kwietnia 2002r. Sąd Okręgowy w Krakowie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, sygn. akt IX GNc 1069/02 na kwotę główną 36 409,43 złotych wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztami postępowania. Oskarżony W. M. wniósł złożył sprzeciw od powyższego nakazu. W dniu 24 września 2003 r. Sąd Okręgowy w Krakowie wydał wyrok sygn. akt IX GC 767/02 obejmujący wskazaną należność główną 36 409,43 złotych wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu. Wierzyciel skierował tytuł wykonawczy do postępowania egzekucyjnego zakończonego umorzeniem z uwagi na jego bezskuteczność.

Dowód:

- zeznania świadka J. K. (3) k. 960-961 (tom V), (...) (tom XVI),

- dokumentacja dotycząca (...) P. k. 967-996 (tom V i VI).

(...) Sp. z o.o. od 1999 r. była również kontrahentem pokrzywdzonego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. (...) Sp. z o.o. łącznie zawarła z pokrzywdzonym cztery umowy o zamieszczenie reklamy. Należność z tytułu umowy z 2000 roku w kwocie 4 148 złotych nie została opłacona pomimo wielokrotnych wezwań telefonicznych i pisemnych. Wobec powyższego (...) Sp. z o.o. skierowała sprawę na drogę postępowania sądowego. W dniu 27 marca 2003 roku Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy wydał nakaz zapłaty, sygn. akt XV GNc 9630/02 obejmujący należność główną w kwocie 4 148 złotych wraz z kosztami i odsetkami. Tytuł wykonawczy złożono do Komornika Sądowego XII Rewiru przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki, który postanowieniem z dnia 1 kwietnia 2004r. umorzył postępowanie egzekucyjne z uwagi na jego bezskuteczność.

(...) Sp. z o.o. jedynie częściowo uregulowała należność wynikającą z umowy o zamieszczenie reklamy zawartej z pokrzywdzonym (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. w 2001 roku. (...) Sp. z o.o. w ogóle nie zapłaciła należności w kwocie 1 830 złotych wynikającej z umowy zawartej w 2002 roku pomimo wielokrotnych wezwań telefonicznych i pisemnych kierowanych przez pokrzywdzonego. (...) Sp. z o.o. wystąpiła na drogę postępowania sądowego i uzyskała prawomocny nakaz zapłaty Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 20 października 2003 roku, sygn. akt V GNc 1574/03 obejmujący należność główną w kwocie 1 830 złotych wraz z kosztami i odsetkami. Tytuł wykonawczy skierowano do Komornika Sądowego XII Rewiru przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki, który postanowieniem z dnia 15 lipca 2005r. umorzył postępowanie egzekucyjne wobec stwierdzenia jego bezskuteczności.

Dowód:

- zeznania świadka K. Z. (2)k. 998 (tom VI) , 2765(tom XVI)

- dokumentacja dotycząca (...) Sp. z o.o. k. 1000-1007 (tom VI)

(...) Sp. z o.o.zleciła pokrzywdzonemu (...) Sp . z o.o. transport dwóch agregatów chłodniczych z F.do P.. Zlecenie zostało wykonane w dniach 29 kwietnia 2002 do 2 maja 2002 r. Pokrzywdzony wystawił fakturę VAT na kwotę 5 115,08 złotych, która nie została uregulowana przez (...) Sp. z o.o.Pisemne wezwania do zapłaty kierowane przez pokrzywdzonego do spółki pozostały bez odzewu. W związku z powyższym pokrzywdzony wystąpił na drogę postępowania sądowego i w dniu 27 stycznia 2004 r. uzyskał wyrok zaoczny Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej, sygn. akt V GC 778/02 zasądzający powyższą kwotę wraz z odsetkami i kosztami postępowania. Następnie wierzyciel skierował tytuł wykonawczy do Komornika Sądowego Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki, który postanowieniem z dnia 7 września 2004 r. umorzył postępowanie z uwagi na bezskuteczność egzekucji.

Dowód:

- zeznania świadka P. S. k. 1010-1011 (tom VI), (...) (tom XVI),

- dokumentacja dotycząca Pekaes (...) Transport Sp . z o.o k. 1016-1027).

Jednym z kontrahentów (...) Sp. z o.o. był także pokrzywdzony J. B. (1) , który na zlecenie oskarżonego wykonał instalację elektryczną w (...) Banku (...) w budynku we W. przy ul. (...). Stosownie do uzgodnień pokrzywdzony w dniu 3 października 2000r. wystawił fakturę na kwotę 10 980 zł i dostarczył ją oskarżonemu W. M.. Wbrew zapewnieniom oskarżonego, należność ta nie została uregulowana pomimo pisemnych i osobistych monitów J. B. (1).

Dowód:

- dokumentacja załączona do zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, k. 20-22 (tom I)

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. M., k. 2588-2592, tom XIV)

W październiku 2001r. (...) Sp. z o.o.zleciła pokrzywdzonemu R. I. (1), prowadzącemu działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych, transport klimatyzatorów z W.do P.. Pomimo kierowanych wezwań i zapewnień składanych w trakcie rozmów z pokrzywdzonym oskarżony W. M.nie uiścił zapłaty za wykonaną usługę w kwocie 4 170, 36 złotych. W związku z powyższym R. I. (1)wytoczył powództwo przeciwko spółce i uzyskał prawomocny nakaz zapłaty Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 18 września 2002r., sygn. akt V GNc 5178/02. Tytuł wykonawczy skierował do Komornika Sądowego Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyków. Postanowieniem z dnia 13 listopada 2003r. postępowanie egzekucyjne umorzono wobec stwierdzenia jego bezskuteczności. R. I. (1)odzyskał wskazaną należność od oskarżonego W. M., zawierając z nim stosowną ugodę.

Dowód:

- zeznania świadka R. I. (1) k. 1412 (tom VIII), k. 2731 (tom XV)

- zeznania świadka A. W. (2), k. 150-154 (tom I)

- dokumentacja komornicza Komornika Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyków k.155-223 (tom I i II).

(...) sp. z o.o. była także (...) spółka (...). W okresie pomiędzy majem 2000r. a październikiem 2002r. pokrzywdzony przesłał (...) sp. z o.o. wymiennik ciepła o wartości 15 339 DM. Spółka nie zapłaciła za towar. W związku z powyższym pokrzywdzony skierował sprawę na drogę postępowania sądowego uzyskując prawomocny nakaz zapłaty Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 11 grudnia 2002r., sygn. akt X GNc 2799/02 obejmujący należność główną w kwocie 34 978, 49 zł wraz z odsetkami oraz kosztami postępowania. Następnie tytuł wykonawczy złożono u Komornika Sądowego Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki, który postanowieniem z dnia 24 listopada 2003r. umorzył postępowanie egzekucyjne wobec stwierdzenia jego bezskuteczności.

Dowód:

- zeznania świadka E. K. (2) k. 1419 (tom VIII), k. 2887-2888 (tom XVI)

- zeznania świadka A. W. (2), k. 150-154 (tom I)

- dokumentacja komornicza Komornika Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyków k.155-223 (tom I i II)

- faktury, k. 3028-3030 (tom XVII).

W latach 2000 – 2002 r. (...) Sp. z o.o. zlecała pokrzywdzonej M. M. (1) tłumaczenie tekstów technicznych z języka angielskiego na język polski. Początkowo spółka wywiązywała się ze swoich zobowiązań, nie uregulowała jednak należności w kwocie 666,12 złotych wynikającej z faktury VAT wystawionej w dniu 30 maja 2001r. W związku z powyższym pokrzywdzona uzyskała prawomocny nakaz zapłaty Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej, sygn. akt V GNc 4387/02, a następnie ten tytuł wykonawczy skierowała do Komornika Rewiru XI przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki. Postępowanie zostało umorzone z uwagi na bezskuteczność egzekucji.

Dowód:

- zeznania świadka M. M. (1) k. 1460 (tom VIII)

- zeznania świadka S. P., k. 123 (tom I), k. 2603-2604 (tom XIV).

(...) Sp. z o.o. w dniu 16 czerwca 2001 r. zleciła pokrzywdzonemu (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. wykonanie przegrody ogniowej w stropie. Roboty zostały odebrane przez strony protokołem w dniu 4 wrzenia 2001 r bez zastrzeżeń, więc wystawiono fakturę VAT na kwotę 756,40 zł. Należność nie została uiszczona, pomimo pisemnych wezwań do zapłaty. Pokrzywdzony uzyskał jedynie informację, że (...) Sp. z o.o. ma trudności płatnicze i zapłaci dopiero za trzy miesiące. Kiedy należność w dalszym ciągu nie została uiszczona (...) sp. z o.o. skierowała sprawę do Sądu i uzyskała prawomocny nakaz zapłaty Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 14 sierpnia 2003 r., sygn. akt V GNc 5331/03. Następnie wierzyciel złożył tytuł wykonawczy do Komornika Sądowego Rewiru II przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Śródmieścia. Postanowieniem z dnia 2 sierpnia 2004r. Komornik umorzył postępowanie z uwagi na bezskuteczność egzekucji.

Dowód:

- zeznania świadka S. G., k.389 (tom II)

- dokumentacja dotycząca (...) sp. z o.o. k. 117-119 (tom I), 392-395 (tom II), 462-465 (tom III)

- zeznania świadka M. S., k. 107-108 (tom I), k. 2712-2713 (tom XV).

Oskarżony W. M. jako prezes (...) Sp. z o.o. w dniu 8 marca 2002 r. zawarł z pokrzywdzonym (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. umowę dotyczącą ochrony i monitorowania budynku (...) przy ul. (...). Z tytułu wykonania tej usługi uregulowana została jedynie pierwsza faktura. Od kwietnia 2002 r. (...) Sp. z o.o. zaprzestała regulowania należności. W związku z powyższym od sierpnia 2002 r. pokrzywdzony kierował do spółki wezwania do zapłaty, które pozostały bez odpowiedzi. Z dniem 3 marca 2003 r. (...) Sp. z o.o. rozwiązała umowę z dnia 8 marca 2002 r. z uwagi na zaległości płatnicze kontrahenta. Następnie sprawę skierowano na drogę postępowania sądowego, uzyskując w dniu 23 października 2003 r. nakaz zapłaty Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej sygn. akt V GNc 6824/03, na kwotę główną 2447,87 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami postępowania, a następnie wszczęto egzekucję komorniczą składając tytuł wykonawczy u Komornika Sądowego Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki. Postępowanie to zostało umorzone z uwagi na bezskuteczność egzekucji.

Dowód:

- zeznania świadka G. D. k. 399 (tom III), (...)- (...) (tom XVI)

- dokumentacja dotycząca (...) Sp. z o.o. k. 401-406 (tom III).

W dniu 23 maja 2001r. oskarżony W. M. reprezentując (...) sp. z o.o. zawarł z pokrzywdzonym Bankiem (...) we W. umowę krótkoterminowego kredytu otwartego na rachunku bieżącym w kwocie 500 000 zł na finansowanie bieżącej działalności na okres od dnia 23 maja 2001r. do 22 maja 2002r. Zgodnie z § 5 umowy, kredyt miał podlegać spłacie w dniu 23 maja 2002r. Strony dokonały modyfikacji umowy w dniu 15 października 2001r. W aneksie podpisanym przez reprezentantów banku oraz oskarżonego W. M. przyjęto, że kredyt został udzielony na okres od dnia 23 maja 2001r. do dnia 18 lutego 2002r. i miał ulec spłacie w dniu 18 lutego 2002r. poprzez pobranie przez bank kwoty 500 000 zł z środków zgromadzonych na rachunku bieżącym spółki. Po upływie terminu płatności kredyt nie został spłacony. Podjęte przez pracowników Banku próby skontaktowania się z oskarżonym i wyjaśnienia sprawy nie powiodły się. W związku z powyższym Bank (...) wniósł pozew przeciw dłużnikowi uzyskując w dniu 19 lutego 2003r. nakaz zapłaty. Następnie wszczęto egzekucję komorniczą składając tytuł wykonawczy u Komornika Sądowego Rewiru IV przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki. Postępowanie to zostało umorzone postanowieniem z dnia 15 grudnia 2003r. z uwagi na bezskuteczność egzekucji. W toku postępowania wierzyciel samodzielnie również podejmował (bez rezultatu) próby ustalenia majątku dłużnika. Ostatecznie wierzytelność została wpisana w ciężar rezerw banku.

Dowód:

- umowa kredytu wraz z aneksem, k. 447-451 (tom III)

- zeznania świadka J. C. (4), k. 443 (tom III), k. 2638 (tom XV)

- zeznania świadka J. L., k. 126-128 (tom I), k. 2888 (tom XVI)

- dokumentacja przedłożona przez Komornika Sądowego Rewiru IV przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki, k. 129-149 (tom I).

(...) Sp. z o.o. zleciła pokrzywdzonemu (...) S.A. z siedzibą we W. wykonanie usługi polegającej na umieszczeniu na dachu budynku Banku (...) S.A. we W. agregatu chłodniczego. Usługa ta została wykonana. W dniu 2 czerwca 2000r. wystawiono fakturę VAT na kwotę 3 294,00 złotych. W odpowiedzi na monity ze strony pokrzywdzonego oskarżony W. M. jako prezes (...) Sp. z o.o. oświadczył w piśmie z dnia 23 listopada 2000r., że zobowiązuje się do zapłaty powyższej należności najpóźniej do dnia 30 listopada 2000r. Z uwagi na nieuregulowanie długu przez spółkę oraz bezskuteczność kolejnego wezwania do zapłaty (...) S.A. wystąpił na drogę postępowania sądowego. W dniu 21 maja 2002 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej wydał nakaz zapłaty sygn. akt V Ng 2730/01 obejmujący należność główną wynikającą z powyższej faktury wraz z odsetkami i kosztami postępowania. Następnie pokrzywdzony skierował tytuł wykonawczy do Komornika Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki. Postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2004r. umorzono postępowanie egzekucyjne z uwagi na jego bezskuteczność.

Dowód:

- zeznania świadka K. S. (1) k. 420 (tom III), k. 2639 (tom XV)

- dokumentacja dotycząca (...) S.A. 422-431 (tom III).

Oskarżony W. M. angażował się także w działalność innych podmiotów gospodarczych, które miały współpracować z (...) sp. z o.o. W 2000r. wraz ze znajomym M. M. (3) i K. S. (2) (ówczesnym prezesem oraz wiceprezesem zarządu (...) Sp. z o.o. ) utworzyli spółkę (...) Sp. z o.o., która miała zajmować się handlem urządzeniami klimatyzacyjnymi i wykonywaniem prac budowlanych. W dniu 20 lipca 2001r. (...) Sp. z o.o. zawarła z (...) Bankiem S.A. umowę kredytu obrotowego w kwocie 358 000 zł. Kredyt ten poręczyła (...) sp. z o.o. oraz (...) Sp. z o.o. (...) Sp. z o.o. zaczęła mieć problemy ze spłatą kredytu. W związku z powyższym (...) Bank S.A. wypowiedział spółce umowę kredytową i podjął działania zmierzające do wyegzekwowania należnych mu wierzytelności od poręczycieli. Kwotę 288 534, 16 zł (tj. część poręczonego kredytu i odsetki) uzyskano wskutek zajęcia rachunku bieżącego (...) Sp. z o.o., kwotę 74 263, 04 wskutek zajęcia lokaty terminowej (...) Sp. z o.o. (...) Sp. z o.o. dokonała na rzecz banku wpłat 14 438, 49 zł oraz 2 225, 95 zł tytułem spłaty odsetek, nie korzystając w jakikolwiek sposób z poręczonego kredytu. Jednocześnie okazało się, że na rachunkach (...) sp. z o.o. brak jest środków, które mogłyby podlegać zajęciu. Oskarżony W. M. deklarował, że (...) sp. z o.o. będzie w połowie partycypować w spłacie kredytu, o ile tylko uzyska środki. W związku z powyższym w dniu 6 czerwca 2002r. (...) Sp. z o.o. reprezentowana przez M. M. (3) i K. S. (2) oraz (...) sp. z o.o. reprezentowana przez oskarżonego W. M. zawarły porozumienie, w którym wskazano, ze poręczając kredyt udzielony (...) Sp. z o.o. obie spółki przyjęły, że za ewentualne zobowiązana wynikające z niespłacenia kredytu przez kredytobiorcę będą odpowiadać po połowie bez względu na sposób dochodzenia roszczeń przez (...) Bank S.A. W związku z powyższym (...) Sp. z o.o. zobowiązała się partycypować w spłacie kredytu w kwocie 189 730, 84 zł i stosowną sumę zwrócić (...) Sp. z o.o. do dnia 31 grudnia 2002r. Zabezpieczenie spłaty należności (...) Sp. z o.o. stanowił weksel in blanco na powyższą kwotę. Kwota ta nie została uiszczona. Po dokonaniu w późniejszym okresie analizy dokumentów kredytowych oraz akt rejestrowych dotyczących (...) Sp. z o.o. zdecydowano, że (...) Sp. z o.o. nie będzie sądownie dochodzić swoich roszczeń od (...) Sp. z o.o. Powodem takiego stanu rzeczy był przede wszystkim fakt, że w aktach rejestrowych (...) sp. z o.o. znajdowały się dokumenty komornicze świadczące o bezskuteczności postępowań egzekucyjnych prowadzonych uprzednio względem spółki.

Dowód:

- zeznania świadka M. M. (3), k. 2352 (tom XII), k. 2650-2651 (tom XV)

- wyjaśnienia oskarżonego W. M., k. 2588-2592 (tom XIV)

- zeznania świadka A. W. (1), k. 2348 (tom XII), k. 2836-2838 (tom XVI)

- porozumienie z dnia 6 czerwca 2002r., k. 2349-2350 (tom XII).

Opisane powyżej niezaspokojone wierzytelności nie były jedynymi długami (...) sp. z o.o. Między innymi spółka nie regulowała zobowiązań publiczno-prawnych. W okresie od września 2001r. do kwietnia 2002r. (...) sp. zo.o. zalegała z zapłatą składek uiszczanych Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych – zaległość w płatności na Fundusz Ubezpieczenia Społecznego wynosiła 17 602 plus odsetki za zwłokę, koszty upomnienia i opłata dodatkowa, zaległość w płatności na Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego- 11 737, 31 zł plus odsetki za zwłokę, koszty upomnienia i opłata dodatkowa, zaległość w płatności na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – 1 786, 30 zł plus odsetki za zwłokę, koszty upomnienia i opłata dodatkowa. Ponadto spółka zalegała z płatnością zobowiązań podatkowych.

Dowód:

- informacja o zaległościach (...) sp. z o.o. w ZUS, k. 514-586 (tom III)

- dokumentacja skarbowa dotycząca (...) sp. z o.o., k. 1031-1042, 1122-1141 (tom VI), 1350 - (...) (tom VII).

W 2002r. kontrahenci (...) sp. z o.o.osobiście interweniowali w sprawie płatności nie tylko w siedzibie spółki. Niektórzy przychodzili do mieszkania oskarżonej D. M. (do której należały wszystkie udziały (...) sp. z o.o.) i domagali się zapłaty za wyświadczone spółce usługi lub dostarczone towary. Wizyty te zaniepokoiły D. M., kobieta zorientowała się, że sytuacja finansowa spółki jest trudna. O interwencjach wierzycieli (...) sp. z o.o. D. M.poinformowała swojego syna, oskarżonego W. M.. Kobieta nie chciała być narażona na takie sytuacje w przyszłości. W zaistniałej sytuacji oskarżony W. M.i oskarżona D. M.postanowili pozbyć się kłopotliwego balastu, jakim stała się dla nich zadłużona (...) Sp. z o.o.Oskarżony nie chciał jednak całkowicie odciąć się od działalności prowadzonej przez (...) Sp. z o.o.Działalność w branży klimatyzacyjnej jawiła się bowiem jako intratna – konkurencja była niewielka, (...) sp. z o.o.działała na rynku od kilku lat, wykonano wiele prac, relatywnie nieliczne był reklamacje, toteż spółka z uwagi na jakość świadczonych usług cieszyła się renomą na rynku, nadto zatrudniała wykwalifikowanych montażystów, w jej władaniu były niezbędne narzędzia. Tym samym oskarżony uznał, że nieracjonalne i nieopłacalne byłoby całkowite zerwanie z działalnością prowadzoną przez (...) sp. z o.o.i pozbawienie się możliwości korzystania ze wskazanych atutów spółki. Z związku z powyższym postanowił z jednej strony uwolnić się od niedogodności związanych z zadłużeniem (...) sp. z o.o.poprzez zbycie udziałów osobie, która nie zamieszkiwała na terytorium P. oraz objęcie przez nią funkcji prezesa zarządu (...) Sp. z o.o., uzgadniając powyższe z matką. Z drugiej strony oskarżony zdecydował faktycznie przenieść działalność prowadzoną przez (...) Sp. z o.o.na inny podmiot, i w ten sposób dalej korzystać (pozbywszy się balastu zadłużenia) z kwalifikacji i doświadczenia personelu, pozostających we władaniu spółki środków, jej renomy i kontaktów handlowych. W ten sposób oskarżony bez ciężaru długów mógł prowadzić potencjalnie atrakcyjną gospodarczo działalność w pełni wykorzystując atrybuty uprzednio zarządzanej przez niego spółki.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. M., k. 2588-2592 (tom XIV)

- zeznania świadka J. M. (2), k. 2215-2219, 2223-2224, 2257-2262 (tom XII), k. 2692-2694 (tom XV).

W realizację swojego planu oskarżony zaangażował swojego ojca, T. M. (2) oraz syna, oskarżonego T. M. (1) (ur. (...)).

W dniu 4 lipca 2002r. w Kancelarii Notarialnej w O. prowadzonej przez notariusza B. K. T. M. (2), jedyny (...) sp. z o.o. (w której oskarżony W. M. był prezesem zarządu) sprzedał wszystkie przysługujące mu udziały w spółce (...).

Następnie w tym samym dniu we wskazanej Kancelarii Notarialnej T. M. (1) jako jedyny wspólnik (...) sp. z o.o. podjął uchwałę, na mocy której całkowicie zmieniono umowę powyższej spółki – wykreślono wszystkie postanowienia umowy spółki z dnia 2 listopada 1995r., nadając im zupełnie nowe brzmienie, określone w uchwalonym tekście jednolitym umowy. W § 2 ust. 1 i 2 wskazano, że spółka będzie działać pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością”. Jednocześnie postanowiono, że przedmiotem działalności spółki będzie m.in. działalność pomocnicza związana z ubezpieczeniami i funduszami emerytalnymi, wykonywanie instalacji elektrycznych budynków i budowli oraz wykonywanie instalacji centralnego ogrzewania i wentylacyjnych. Uprzednio przedmiotem działalności spółki był m.in. handel oraz import i eksport dzieł sztuki, promocja sztuki, organizacja wystaw i ekspozycji, wzornictwo, produkcja, sprzedaż i promocja oraz import i eksport konfekcji. W związku z reorganizacją systemu rejestracji gospodarczej podmiotów w dniu 14 lipca 2002r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej dokonał wpisu (...) Serwis Sp. z o.o. do Krajowego Rejestru Sądowego. Prezesem zarządu (...) Serwis sp. z o.o. był oskarżony W. M..

T. M. (1) traktował nabycie udziałów (...) Serwis sp. z o.o. jako formę finansowego zabezpieczenia oraz instrument zmotywowania go do tego, by w przyszłości przejął prowadzoną przez rodziców działalność w branży klimatyzacyjnej. Oskarżony W. M. nie tłumaczył T. M. (1) powodów zmiany nazwy spółki na (...) Serwis Sp. z o.o., ogólnie wskazał tylko, że spółka będzie rozszerzała swoją działalności.

T. M. (1)był wówczas studentem W. E. (...), studiował stacjonarnie ekonomię, a zaocznie prawo. Koncentrował się głównie na nauce na dwóch kierunkach, toteż nie wykazywał zainteresowana działalnością gospodarczą prowadzoną przez rodziców. Nie miał doświadczenia w sprawach związanych z działalnością gospodarczą, ani nie orientował się w kwestiach związanych z funkcjonowaniem spółek prawa handlowego. T. M. (1)nigdy nie pełnił żadnych funkcji w (...) sp. z .o.o.ani nie uczestniczył w działalności tej spółki. Nie był zorientowany w sytuacji majątkowej spółki. Jego udział w (...) Serwis Sp. z o.o.z kolei polegał wyłącznie na podpisaniu w Kancelarii Notarialnej w O.dokumentów związanych z nabyciem udziałów, zmianą nazwy spółki oraz rozszerzeniu jej działalności. Oskarżony T. M. (1)faktycznie nie interesował się bieżącą działalnością prowadzoną przez tą spółkę, tym bardziej, że niedługo po nabyciu jej udziałów wyjechał studiować do F.. Oskarżony T. M. (1)nie podpisywał żadnych dokumentów związanych z bieżącą działalnością (...) Serwis Sp. z o.o.nie był też osobiście znany kontrahentom ani pracownikom spółki.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. M., k. 2588-2592 (tom XIV)

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. M. (1), k. 2592-2593, tom XIV

- zeznania świadka J. M. (2), k. 2215-2219, 2223-2224, 2257-2262 (tom XII), k. 2692-2694 (tom XV)

- dokumentacja rejestrowa (...) Serwis sp. z o.o., k. 1723-1778 (tom IX)

Oskarżona D. M.zajęła się pozyskaniem nabywcy udziałów w (...) sp. z o.o.Zaproponowała przypadkowo spotkanemu we W.obywatelowi R. U., M. C.kwotę 1 000 USD w zamian za podpisanie pliku dokumentów. M. C., z zawodu kierowca przebywał w Polsce tymczasowo i wykonywał prace fizyczne, zajmował się między innymi sprzątaniem terenu i ogrodnictwem. Mężczyzna przystał na tę propozycję.

Niezbędnych formalności dopełniono w dniu 13 listopada 2002r. w Kancelarii Notarialnej we W. prowadzonej przez Notariusza S. K.. M. C. podpisał umowę sprzedaży udziałów. Jednocześnie M. C. jako jedyny wspólnik został prezesem zarządu (...) sp. z.o.o. bowiem w tym samym dniu oskarżony W. M. pisemnie oświadczył, że rezygnuje z pełnienia tej funkcji. Formalnie dokonano zmiany umowy spółki. Analogicznie jak w przypadku (...) Serwis sp. z o.o. podjęto uchwałę, na mocy której zmieniono umowę spółki – wykreślono wszystkie postanowienia umowy spółki z dnia 12 sierpnia 1994r., nadając im zupełnie nowe brzmienie, określone w uchwalonym tekście jednolitym umowy. Przedmiot działalności spółki określono tak samo jak przedmiot działalności (...) Serwis sp. z o.o., tj. m.in. działalność pomocnicza związana z ubezpieczeniami i funduszami emerytalnymi, wykonywanie instalacji elektrycznych budynków i budowli oraz wykonywanie instalacji centralnego ogrzewania i wentylacyjnych. Ponadto M. C., złożył wzór podpisu oraz podpisał dokumenty, które należało przedłożyć sądowi rejestrowemu i organom podatkowym.

M. C., choć formalnie nabył wszystkie udziały w (...) sp. z o.o. i został prezesem zarządu spółki faktycznie nie był świadomy związanej z tym sytuacji prawnej, w szczególności obowiązków i uprawnień wynikających z tego faktu. Mężczyzna nie zapoznał się z treścią podpisywanych dokumentów. W rzeczywistości nie uiścił zapłaty za udziały w spółce. Nie wiedział, ani jaki jest przedmiot działalności spółki ani jej sytuacja finansowa i prawna. M. C. faktycznie nie przejął ani żadnych aktywów (...) Sp. z o.o. ani niezbędnych dokumentów, nigdy nie pojawił się w siedzibie spółki. Z nowym prezesem spółki nie zetknęli się nigdy ani jej pracownicy ani kontrahenci. M. C. po podpisaniu dokumentów związanych z formalnym nabyciem udziałów w spółce i objęciem stanowiska prezesa zarządu oraz otrzymaniu umówionej zapłaty rozstał się z oskarżonymi i nigdy się z nimi nie kontaktował. Pełnomocnikiem zarządu nadal pozostawała żona oskarżonego W. M., B. M.. B. M. wobec na nieobecności formalnego prezesa zarządu podpisywała dokumenty konieczne do przedłożenia organom państwowym, w tym organom podatkowym i sądowi rejestrowemu.

Dowód:

- zeznania świadka M. C., k. 2064-2077 (tom XI)

- zeznania świadka J. M. (2), k. 2215-2219, 2223-2224, 2257-2262 (tom XII), k. 2692-2694 (tom XV)

- dokumentacja rejestrowa „K. s.” Sp. z o.o., k. 1582-1722 (tom IX)

- dokumentacja skarbowa dotycząca (...) sp. z o.o., k. 1031-1042, 1122-1141 (tom VI), 1350 -1357(tom VII).

Jesienią 2002r. oskarżony W. M.poinformował J. M. (2), że (...) sp. z o.o.będzie sprzedana zagranicznemu kontrahentowi. J. M. (2)zaniepokoił się i zaczął się dopytywać, co stanie się z pracownikami, sprzętem, zawartymi umowami serwisowymi i montażowymi. Wówczas oskarżony uspokoił go, że otwiera „nową firmę” o nazwie (...) Serwis sp. z o.o., która przejmie personel, urządzenia, umowy i kontakty handlowe (...) sp. z o.o., nie przejmie natomiast zobowiązań, które przejdą na kontrahenta z U.. Jednocześnie w rozmowie oskarżony dał wyraz temu, że nabywca spółki przebywa na stale na U., zatem będzie dla wierzycieli spółki zupełnie nieuchwytny, przewidywał, że wszelkie próby jego odnalezienia, które mogą podjąć wierzyciele spółki zakończą się fiaskiem.

(...) Serwis sp. z o.o. miała siedzibę tożsamą z (...) sp. z o.o., tj. we W., ul. (...). Z pracownikami podpisano nowe umowy tłumacząc ten fakt zmianą nazwy spółki. (...) Serwis sp. z o.o. posługiwała się identycznym logo co (...) sp. z o.o., także na papierze firmowym oraz pieczątkach używano takiej samej czcionki, więc różniły się one wyłącznie słowem „serwis” dodanym w nazwie nowej spółki znacznie mniejszą czcionką. (...) sp. z o.o., jak i (...) wykonywała podobne prace związane z montażem oraz serwisowaniem wentylacji i klimatyzacji. Tożsamy był przedmiot działalności obu spółek określony w ich umowach.

(...) Serwis sp. z o.o. przejęła kontrakty (...) sp. z o.o., zawarte przez nią umowy serwisowe i montażowe oraz składniki majątku. (...) sp. z o.o. zorientowali się, że (...) Serwis sp. z o.o. prowadzi działalność analogiczną do (...) sp. z o.o., również dlatego, że u dawnych kontrahentów zamawiano te same towary i usługi. Niektórzy uznali, że spółka jedynie zmieniła nazwę, inni postrzegali (...) Serwis Sp. z o.o. jako „spółkę bis” czy następcę (...) sp. z o.o. lub przekształconą ww. spółkę. Kiedy jednak do siedziby spółki zgłaszali się wierzyciele (...) sp. z o.o. tłumaczono im, że (...) Serwis sp. z o.o. jest nowym podmiotem, który nie ma nic wspólnego z tą spółką oraz jej zadłużeniem. (...) sp. z o.o. pozbawiona majątku i personelu faktycznie przestała prowadzić działalność gospodarczą

Wśród kontrahentów (...) sp. z o.o.przekazywano informacje, że prezesem (...) Sp. z o.o.i nabywcą udziałów został obywatel U., a nadto, że oskarżony poszukiwany przez wierzycieli (między innymi wynajmującego pomieszczenia przy ul. (...)), nocą opuścił on siedzibę spółki zabierając ze sobą wszystkie urządzenia

Na stronie internetowej (...) Serwis Sp. z o.o. informowano, że spółka funkcjonuje na rynku od 1995r. i oferuje kompleksowe usługi polegające na doradztwie, projektowaniu, dostawie, montażu, uruchamianiu oraz serwisowaniu urządzeń i systemów wentylacyjno-klimatyzacyjnych o różnej mocy i stopniu zaawansowania, a jej klientami są zarówno drobni prywatni inwestorzy, jak i duże zakłady produkcyjne, banki, kopalnie, elektrownie oraz centra administracji państwowej.

Dowód:

- zeznania świadka Z. D., k. 1456 (tom VIII), k. 2673 (tom XV)

- zeznania świadka J. M. (2), k. 2215-2219, 2223-2224, 2257-2262 (tom XII), k. 2692-2694 (tom XV)

- zeznania świadka R. B., k. 50 (tom I)

- zeznania świadka K. Z. (1), k. 15-15a (tom I), k. k. 2733-2734 (tom XV)

- uzupełniająca pisemna i ustna opinia finansowo-księgowa, k. 2357-2369 (tom XII) k. 2988-2990 (tom XVI)

- dokumentacja skarbowa dotycząca (...) sp. z o.o., k. 1031-1042, 1122-1141 (tom VI), 1350 - (...) (tom VII)

- dokumentacja załączona do zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa złożonego przez (...) K. Z. (1) K. R. sp. j. , k. 14 (tom I)

- dokumentacja rejestrowa (...) Serwis sp. z o.o., k. 1723-1778 (tom IX)

- dokumentacja rejestrowa „K. s.” Sp. z o.o., k. 1582-1722 (tom IX).

W trakcie niniejszego postępowania oskarżony W. M.podjął starania zmierzające na naprawienia szkody wyrządzonej pokrzywdzonym dokonując wpłat należności stanowiących kwoty główne wynikające z zawartych umów na rzecz: J. B. (1), T. K. (1), spadkobierców R. J. B.i T. B., (...) Sp. z o.o.we W., (...) S.A.we W., M. M. (1), (...) Sp. z o.o., J. P., (...)Sp.j., A. S. (2), A.. s.c., T. K. (2).

Dowód:

- oświadczenie pokrzywdzonego J. B. (1), k. 2556 (tom XIV)

- dowód wpłaty na rzecz T. K. (1), k. 2602 (tom XIV)

- zeznania świadka T. K. (1), k. 2606 (tom XIV)

- oświadczenie J. B. (2) i T. B., k. 2602 (tom XIV)

- dowód wpłaty na rzecz (...) Sp. z o.o., k. 2634 (tom XV)

- dowód wpłaty na rzecz (...) S.A. , k. 2635 (tom XV)

- dowód wpłaty na rzecz M. M. (1), k. 2668, (tom XV)

- dowody wpłaty na rzecz (...) Sp. z o.o., k. 2686, k. 2743 (tom XV), k. 2778 (tom XVI)

- dowód wpłaty na rzecz J. P., k. 2687 (tom XV)

- dowód wpłaty na rzecz (...) Sp.j., k. 2784 (tom XVI)

- dowód wpłaty na rzecz A. S. (2), k. 2855 (tom XVI)

- oświadczenie A. B. (2), k. 2933 (tom XVII)

- oświadczenie T. K. (2), k. 3003 (tom XVII).

Oskarżony W. M. (ur. (...)) ma wyższe wykształcenie, jest z zawodu prawnikiem. Jako prezes (...) Serwis sp. z o.o. uzyskuje dochód w kwocie ok. 3 000 zł miesięcznie. Nie ma nikogo na utrzymaniu. W. M. nie był karany sądownie.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego W. M., k. 2588-2592 (tom XIV)

- dane o karalności, k. 2375 (tom XII).

Oskarżony T. M. (1) (ur. (...)) ma wyższe wykształcenie. Jako prokurent uzyskuje dochód w kwocie ok. 2 500 zł miesięcznie. Nie ma nikogo na utrzymaniu. T. M. (1) nie był karany sądownie.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego W. M., k. 2588-2592 (tom XIV)

- dane o karalności, k. 2374 (tom XII)

Oskarżona D. M. (ur. (...)) ma średnie wykształcenie, obecnie utrzymuje się z emerytury w kwocie ok. 1 100 zł miesięcznie. D. M. nie była karana sądownie.

Dowód:

- dane o karalności, k. 2376 (tom XII).

W. M. przesłuchiwany w charakterze podejrzanego w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień oraz udzielania odpowiedzi na zadane pytania (k. 2303-2304, 2343, tom XII). Na rozprawie głównej oskarżony W. M.nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. W. M.wyjaśnił, że kiedy był prezesem zarządu (...) Sp. z o.o.w okresie, którego dotyczy akt oskarżenia prowadził w ramach firmy szereg inwestycji, które nie zostały zakończone w tym czasie ze względu na ogólną sytuację ekonomiczną. Oskarżony wyjaśnił, że tych inwestycji było wiele, przedstawił jednak trzy najważniejsze dla spółki, którymi były budowy systemu klimatyzacyjnego w obiekcie w biurowcu firmy (...)przy ul. (...)we W., w obiekcie telefonii D. w J.oraz w budynku Banku (...) S.A.w (...)we W.. Oskarżony wyjaśnił, iż żadna z nich nie została w jego ocenie rozliczona „do końca”. Z tytułu wykonania instalacji dla firmy (...) Sp. z o.o.nie otrzymała ok. 200 000 zł. Z tytułu wystawionej faktury dla firmy (...)z W., generalnego wykonawcy dla Firmy (...)we W., (...) sp. z o.o.nie otrzymała kwoty 140 000zł netto, pomimo sądowego nakazu zapłaty, który nie mógł być wyegzekwowany z uwagi na brak aktywów firmy (...). Największym przedsięwzięciem i najbardziej kosztownym był system klimatyzacji całego budynku centrali Banku (...) S.A.w (...)we W., w ramach której za wykonanie różnych prac dodatkowych (...) Sp. z o.o.„rocznie” nie otrzymała kwoty około 800 000 zł netto. Roszczenia te wynikały z półtorarocznego opóźnienia w zakończeniu tej inwestycji, gdy ciągle na tym obiekcie pracowało około dwudziestu pracowników (...) Sp. z o.o.Oskarżony wskazał, że choć generalny wykonawca kwestionuje te roszczenia, w jego ocenie są one bezsprzeczne z uwagi choćby na deklaracje przedstawicieli Banku (...) S.A.. Oskarżony wyjaśnił, że w tym czasie odbywano wiele spotkań w składzie: (...) Sp. z o.o., inwestor zastępczy - (...) Agencja (...), firma (...)- generalny wykonawca całego przedsięwzięcia. Gdy była kulminacja tej sprawy, oskarżony odszedł z funkcji prezesa zarządu (...) Sp. z o.o.i w związku z tym nie kontynuował egzekwowania wskazanej należności. Oskarżony przedłożył w formie załączników korespondencję dotyczącą tych zdarzeń. Oskarżony W. M.wyjaśnił, że wówczas obowiązywały dalece inne standardy w procesie inwestycyjnym niż obecnie. Zapewnienia ze strony inwestora i przedstawicieli generalnego wykonawcy, wiele uzgodnień dokonywanych w czasie wielostronnych spotkań, były w najwyższym stopniu wiarygodne, a praktyka kontaktów handlowych z tymi kontrahentami, na przykład z firmą (...) sp. z o.o., z którą przez lata (...) Sp. z o.o.wykonała około stu realizacji jako ich podwykonawca dawały pełną wiarygodność, że ustalenia, które były podejmowane w czasie tych spotkań znajdą swój finał w zakończeniu czy finansowym rozliczeniu inwestycji. Oskarżony wyjaśnił, że jego zdaniem bezwzględnym warunkiem do uznania jego działania, jako prezesa zarządu (...) Sp. z o.o.za wyczerpujące znamiona przestępstwa z art. 286 k.k. byłoby wykazanie, że działał w zamiarze doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem kontrahentów. Oskarżony W. M.oświadczył, że odrzuca ten zarzut w całości i w jego ocenie bezsprzeczne jest, że wszyscy kontrahenci firmy, w czasie gdy był jej prezesem posiadali pełną wiedzę, na jakie inwestycje dostarczają towary czy usługi, w większości przypadków byli to kontrahenci, którzy od wielu lat w sposób ciągły pozostawali ze spółką w kontaktach handlowych. Trudności w rozliczaniu inwestycji wynikały z problemów całej gospodarki, co też znajdowało wyraz w różnych regulacjach prawnych, między innymi w nowelizacji kodeksu cywilnego, którą wprowadzono odpowiedzialność inwestora za stan rozliczeń generalnego wykonawcy z podwykonawcami, powyższe zdaniem oskarżonego wynika też z opinii biegłego zawartej w aktach sprawy. Oskarżony W. M.stwierdził, że uznał, iż jako prezes zarządu zobowiązany jest wykorzystać każdą sytuację do redukcji zadłużenia wobec budżetu, wskazał, że Urząd Skarbowy W.wydał w końcu 2002r. decyzję restrukturyzacyjną poprzedzoną gruntownym badaniem (...) Sp. z o.o., w której wskazano, że „wartość wymaganych zobowiązań (...) sp. z o.o.jest równoważna kwotom wierzytelności, a trudności płatnicze spółki nie wynikają z braku zamówień, ale z przeciągania terminów odbiorów wykonanych prac dla odroczenia terminów zapłaty. Przyjęto, że złożony wniosek zasługuje na uwzględnienie a zamierzone działania przedsiębiorcy rokują powodzenie”. Oskarżony wskazał, że w zeznaniach niektórych pokrzywdzonych, księgowej i świadków pojawiają się twierdzenia, że sytuacja finansowa spółki była dobra. Oskarżony potwierdzając te opinie podkreślił, że przez cały okres sprawowania przez niego funkcji prezesa zarządu (...) Sp. z o.o.nie była stroną żadnego procesu sądowego z przyczyn opóźnień czy uchybień procesu inwestycyjnego. W 2002r. pojawiły się opóźnienia w płatnościach, także pracownicy zgłaszali mu zastrzeżenia co do zasadności czy też wysokości roszczeń w stosunku (...) Sp. z o.o.Oskarżony wyjaśnił, że nie był w stanie bezpośrednio tego kontrolować, nie miał wiedzy na temat szczegółów każdego zakupu, podkreślił, że choć w zarzucie jest lista kilkunastu transakcji, takich transakcji były tysiące, kontrahentów setki, a do czasu wyjaśnienia sygnalizowanych przez pracowników wątpliwości płatności były często odkładane bądź realizowane częściowo. Oskarżony wskazał, że z tego też powodu zdarzały się sytuacje, gdy unikał bezpośrednich rozmów z kontrahentami, nie mając akurat dokładnej wiedzy na temat szczegółów danej transakcji, był bowiem w tym czasie całkowicie zaabsorbowany kwestiami doprowadzenia rozpoczętych inwestycji do finału. Oskarżony W. M.podkreślił, że od połowy 2001r., jako prezes zarządu (...) Sp. z o.o.nie zawarł żadnej umowy, która mogłaby w jakikolwiek sposób narazić spółkę na straty finansowe, w pracę w zarządzie spółki zaangażował cały swój czas i umiejętności, a jego celem był jedynie rozwój firmy a nie ucieczka od obowiązków. Oskarżony podkreślił, że w 2002r. był przeciwny sprzedaży (...) Sp. z o.o., uważał, że lepiej byłoby spółkę dokapitalizować, niestety nie ani on ani jego matka D. M.nie posiadali wtedy środków finansowych. W. M.podał, że pamięta, że jego matka zamieściła w prasie ogłoszenie o poszukiwaniu inwestora (chyba jest ono w aktach sprawy), ale na koniec 2002r. przypadało apogeum kryzysu ekonomicznego i pozyskanie inwestora z kapitałem było niezwykle trudne. Oskarżony wyjaśnił, że jego matka nie prowadziła nigdy żadnej działalności gospodarczej, była jedynym udziałowcem (...) Sp. z o.o.od 1998r., ze swoich oszczędności podniosła kapitał spółki do kwoty 250 000 zł. Ostatnią dywidendę z zysków spółka wypłaciła 1999r., a od tamtej pory wszystkie zyski były przeznaczane na jej rozwój. Oskarżony wyjaśnił, że we wrześniu i październiku 2002r. jego matka informowała go, że do jej mieszkania zaczęli dobijać się ludzie podający się za wierzycieli (...) Sp. z o.o.i mimo jej zapewnień, że nie prowadzi działalności gospodarczej, wszczynali awantury (wówczas zdaniem oskarżonego nikt nie odróżniał udziałowców od członków zarządu). Oskarżony podał, że dopiero niedawno dowiedział się, że nabywca udziałów został przesłuchany w ramach pomocy prawnej i „zaprzeczył faktom to znaczy zakwestionował prawdziwość aktu notarialnego, który został zawarty w kancelarii notarialnej we W., jak też mylił daty całkowicie i odciął się całkowicie od firmy”. Oskarżony stwierdził, że nie wie, jakie intencje nim kierowały, być może chciał wykorzystać spółkę do swoich celów (posiadała ona wówczas liczne aktywa) na przykład uzyskania prawa pobytu. Oskarżony W. M.wyjaśnił, że po prawie 10 latach nabrał przekonania, że zbyt pochopnie zrezygnował z funkcji prezesa zarządu i uważa, że powinien bez względu na okoliczności kierować firmą w dalszym ciągu i doprowadzić do zamknięcia procesów inwestycyjnych, które zostały w tamtym czasie przerwane. Ustosunkowując się do drugiego zarzutu, oskarżony podał, że (...), której obecnie jest prezesem zarządu powstała w 1995r. i funkcjonuje do chwili obecnej, zmieniał się zakres jej działalności, początkowo firma ta zajmowała się prowadzeniem galerii sztuki promującej (...)środowisko ceramików w (...), później przychody generowała działalność ubezpieczeniowa oskarżonego (posiada on stosowną licencję), a po odejściu z (...) sp. z o.o.oskarżony postanowił prowadzić działalność w obszarze usług serwisowych w branży klimatyzacji. Oskarżony oświadczył, iż w okresie od roku 1995r-2001r. nie utworzył żadnej jednostki o charakterze gospodarczej i nie podjął pracy w żadnej innej firmie. Wskazał, że (...) sp. z o.o.zajmowała się działalnością inwestycyjną natomiast działalność w sferze usług serwisowych jest zupełnie innym obszarem działalności. Inny jest charakter działania takiej firmy, całkowicie odmienne kwalifikacje pracowników i całkowicie odmienny poziom technologiczny i know-how dotyczący tych dwóch rodzajów działalności. Oskarżony wyjaśnił, że od 12 listopada 2002r. swoje wysiłki skierował na dalszy rozwój (...) Serwis sp. z o.o., stopniowo praktycznie od zera zwiększając jej dochody. Z grupy kilkuset byłych pracowników spółki (...)tylko kilka osób podjęło pracę w kierowanej przez niego firmie serwisowej, wszystko to odbyło się na zasadzie całkowitej dobrowolności, a nie jak wynika z opinii biegłego przez wykorzystanie czy przejęcie pracowników. Zjawisko rotacji pracowników w branży jest nagminne, a wielu jego byłych pracowników otworzyło własne firmy wykorzystując zdobytą wiedzę i doświadczenie. Oskarżony podkreślił, że (...) Serwis sp. z o.o., którą prowadzi od 10 lat nigdy nie przejmowała żadnego majątku, takie podejrzenia wynikają z niezrozumienia istoty funkcjonowania firm o charakterze serwisowym, one bowiem nie posiadają żadnego majątku de facto, opierają się na dostępie informatycznym do wysokiej technologii umożliwianym przez koncerny wytwarzające skomplikowany sprzęt, natomiast logistyka polega na operowaniu grup technicznych w terenie, które posiadają samochód i wyposażenie teleinformatyczne oraz drobne wyposażenie narzędziowe. Wszystkie umowy leasingowe, z których korzysta (...) Serwis Sp. z o.o., zawierała z leasingodawcami i nigdy nie przejęła żadnego środka transportu ani żadnych praktycznie środków technicznych, nie przejęła żadnej umowy serwisowej, która byłaby wcześniej realizowana przez firmę (...) Sp. z o.o., „przejęcie” takich umów jest nawet prawnie niemożliwe, ponieważ zawarcie każdej umowy przez zleceniodawców podlega ścisłym procedurom przetargowym i nie istnieje taka możliwość. Oskarżony wyjaśnił, że przedstawił w załącznikach dowody zakupów materiałowych, wyposażenia biura całego wyposażenia systemu informatycznego, narzędzi, materiałów eksploatacyjnych dokonywanych w latach 2003-2004r. większość umów leasingowych zawartych przez (...) Serwis Sp. z o.o.już się zakończyła, pozostałe są spłacane na bieżąco. Teza o utworzeniu nowej jednostki i przenoszenia na nią składników majątku nie znajduje żadnego uzasadnienia. Oskarżony oświadczył, iż kwestionuje i nie akceptuje niektórych roszczeń pokrzywdzonych, obecnie nie pozostaje z nimi w żadnym sporze cywilnym, te sprawy się pokończyły.

Odpowiadając na pytania obrońcy oskarżony wyjaśnił, że podpisał kontrakty ujęte w akcie oskarżenia, bo musiał to uczynić jako osoba upoważniona w KRS, natomiast zakupów dokonywali pracownicy spółki, oskarżony nie miał żadnego kontaktu z większością firm opisanych w akcie oskarżenia, nawet nie do końca wie, jaki jest przedmiot ich działalności. Kompletacja dostaw na instalacje klimatyzacji to tysiące składników, elementów starannie dobieranych przez merytorycznie przygotowanych pracowników, prawie zawsze we współpracy z kontrahentem, bo on dysponował wiedzą specjalistyczną. Oskarżony podkreślił, że nie poczuwa się do odpowiedzialności karnej, natomiast poczuwa się do odpowiedzialności cywilnej wynikającej z tych kontraktów i jego pozycji w firmie, podjął kroki celem naprawiania szkód opisanych w akcie oskarżenia (przykładowo całkowicie rozliczył się z J. K. (1), R. I. (2) z firmy (...), z J. B. (1)). Oskarżony wyjaśnił, że co do zasady nie kwestionuje tego, co jest w akcie oskarżenia, takie kontrakty były zawierane. Oskarżony podał, że (...) Sp. z o.o. pobrała kredyt w Banku (...) S.A w kwocie półtora miliona zł, który chyba w 2/3 został spłacony, zabezpieczeniem była cesja należności wypłacanych przez inwestora generalnemu wykonawcy, był to kredyt celowy, który polegał na tym, że kredytodawca, czyli bank płacił ze środków kredytowych za faktury na dostawę urządzeń do swojego obiektu. W tym rozumieniu dla (...) Sp. z o.o. był to kredyt bezgotówkowy. Zdaniem oskarżonego nie nastąpiła szkoda ze strony Banku (...) S.A., ponieważ bank sfinansował dostawy urządzeń do swojego obiektu, a finalnie nie wywiązał się z bardzo wielu zobowiązań w stosunku do (...) Sp. z o.o. Kredyt udzielony przez G. M. Bank to kredyt na zakup samochodu osobowego, który (...) Sp. z o.o. użytkowała przez okres prawie dwóch lat, po czym samochód ten został zajęty przez komornika na poczet zaspokojenia kredytu, bo był przedmiotem zabezpieczenia kredytu. Oskarżony podał, że sytuacja jest niezrozumiała, bo występują różne wielkości zobowiązań z tego kredytu i nie ma możliwości zweryfikowania tej informacji. Jeśli chodzi o (...) Spółkę (...), to (...) Sp. z o.o. podpisała umowę na najem obiektu, w momencie podpisywania tej umowy zostało uzgodnione, niestety nieformalnie, że (...) Sp. z o.o. wykona kapitalny remont obiektu, który przejmuje i ten remont został wykonany. Koszt tego remontu wynosił ok. 100 000zł. (...) Spółka (...) akceptowała taki stan rzeczy, że (...) Sp. z o.o. nie płaciła czynszu z tytułu najmu nie wypowiadając umowy i oddalając w czasie finalne rozliczenie tej sprawy, bo taka była w tym czasie praktyka. Oskarżony podał, że ze spółką (...) Sp. z o.o. nie miała nigdy kontaktów handlowych, zawiązano jedynie wspólny podmiot, udziały (...) Sp. z o.o. wynosiły chyba ok. 70 000zł, zostały pokryte w całości. Spółka miała się zajmować realizacjami na terenie W., zaciągnęła kredyt bankowy, który ze względu na wymogi banku został poręczony zarówno przez I. jak i (...) Sp. z o.o. Ten kredyt nie został spłacony przez spółkę i bank w ramach odpowiedzialności solidarnej dokonał egzekucji tego kredytu z firmy (...), która miała roszczenie z tego tytułu od (...) Sp. z o.o., ale to wszystko odbyło się po rezygnacji oskarżonego z funkcji prezesa tej spółki.

Odpowiadając na pytania obrońcy oskarżonego T. M. (1)oskarżony W. M.wyjaśnił, że T. M. (1)posiada 100 procent udziałów (...) Serwis Sp. z o.o.Kiedy został właścicielem tych udziałów był na drugim roku studiów, wówczas studiował stacjonarnie ekonomię a zaocznie prawo, później studiował we F.. W. M.wyjaśnił, że to on cały czas sprawował zarząd spółki i nią kierował. T. M. (1)dostał jako darowiznę udziały od kogoś z bliskiej rodziny, była to forma zabezpieczenia na przyszłość. Oskarżony wyjaśnił, że T. M. (1)nie zaangażował się w zarząd spółki, gdy stał się udziałowcem, zresztą zaraz wyjechał na studia do F., jego udział cały czas był formalny, jego aktywność w firmie nie wzrosła, to było traktowane jako rodzaj kapitału na przyszłość. Oskarżony wyjaśnił, że jego syn „raczej się nie interesował charakterem działalności (...) Sp. z o.o., raczej nie wiedział, że zmieniam charakter działalności na serwisowy”. Zdaniem oskarżonego T. M. (1)nie wiedział też, że udziały (...) Sp. z o.o.zostały przeniesione na inną osobę, bo był wówczas (10 lat temu) na etapie intensywnej edukacji (k. 2588-2592, tom XIV)

T. M. (1) przesłuchiwany w charakterze podejrzanego w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień oraz udzielania odpowiedzi na zadane pytania (k. 2306-2307, 2346, tom XII). Na rozprawie głównej oskarżony T. M. (1)nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. T. M. (1)wyjaśnił, że w 2002r. był studentem W. E. na kierunku ekonomia oraz zaocznie na kierunku prawo. Miał wtedy 20 lat i koncentrował się wyłącznie na kontynuowaniu nauki na dwóch fakultetach. W tym czasie jego rodzice (od zakończenia swoich studiów) prowadzili działalność gospodarczą głównie w branży klimatyzacyjnej, w dalszych planach rodziny akceptowanych też przez niego, T. M. (1)miał przejąć działalność rodziców. Oskarżony wskazał, że „zachętą” na przyszłość było przepisanie mu przez dziadka, T. M. (2)udziałów w firmie (...) sp. z o.o.(oskarżony nie potrafił precyzyjnie wskazać nazwy). Podał, że z tego, co pamięta w tym czasie firma ta zajmowała się działalnością w branży ubezpieczeniowej, prowadzili ją jego rodzice. Wskazał, że spółka ta chyba działała od 1995r., prezesem zarządu był jego ojciec. Oskarżony podał, że nabył udziały w czerwcu lub lipcu 2002r., jednak był wówczas skupiony na studiowaniu na dwóch fakultetach. Wskazał, że prezesem zarządu cały czas pozostawał jego ojciec W. M., podał, że z tego, co pamięta, chyba ojciec tłumaczył mu konieczność zmiany nazwy i rozszerzenia działalności gospodarczej firmy, tak mu się wydaje, ale dokładnie tego nie pamięta. Oskarżony wyjaśnił, że z tego, co mu tłumaczono wynikało, że (...)po zmianie nazwy miała rozszerzyć swoją działalność o branżę klimatyzacyjną. Wskazał, że wiedział także, że (...) sp. z o.o.działała w podobnej branży, jednakże z tego, co pamięta działalność (...) Serwis sp. z o.o.miała być oparta na dwóch głównych filarach. Pierwszy to był import urządzeń klimatyzacyjnych z zagranicy (tj. działalność, której (...)nigdy nie wykonywała), miało to przypominać bardziej działalność handlową. Drugim głównym filarem, którym miała się zajmować (...)było świadczenie usług serwisowych, którymi firma (...)nie zajmowała się praktycznie wcale, wobec czego nastąpiło pewne rozgraniczenie działalności. W związku z tym (...)nie była w żadnym wypadku spółką konkurującą ze spółką (...), zresztą (...)zajmowała się w tamtym czasie i miała się zajmować tylko i wyłącznie działalnością w ramach dużych projektów inwestycyjnych. Oskarżony podał ponadto, że firma (...)nabyła różnego rodzaju narzędzia i środki transportu w formie leasingu, w żadnej mierze nie były one częścią majątku spółki (...). Oskarżony podał, że nikt z rodziny nie informował go ani o sytuacji finansowej (...) Sp. z o.o., ani o tym, że spółka została ona sprzedana. Wskazał, że dopiero niedawno dowiedział się o tym. T. M. (1)podkreślił, że cała jego energia była w tym czasie skupiona tylko i wyłącznie na studiowaniu wspomnianych kierunków, do tego doszły kwestie związane ze studiami we F., czyli jego prywatne wyzwania, nauka języków. Nie wykonywał żadnej bieżącej działalności w spółce (...), a ze spółką (...)nigdy nie miał nic wspólnego. Odpowiadając na pytania Sądu oskarżony T. M. (1)wyjaśnił, że stał się stuprocentowym właścicielem udziałów w spółce (...)w lipcu albo czerwcu 2002r. chyba w kancelarii podjęto uchwałę o rozszerzeniu jej działalności, ale dokładnie tego nie pamięta. Oskarżony podkreślił, że nie angażował się w żaden sposób w działalność spółki (...), był tylko obecny w kancelarii. Oskarżony stwierdził, że teraz rozróżnia pojęcia udziałów, obecność w zarządzie, i podkreślił, że nie prowadził żadnej faktycznej działalności, było to wykluczone choćby ze względów czasowych, ponadto jako dwudziestoletni student raczej nie miał pojęcia o szczegółach umów, które były zawierane, nie miał doświadczenia w tym zakresie, a wiedza jaką teraz posiada związana jest z jego obecną sytuacją procesową. Oskarżony podał, że wydaje mu się, że ojciec mu tłumaczył zmiany nazwy spółki tak, że są to dwie różne spółki ale niewiele z tego pamięta. Oskarżony wyjaśnił też, że nigdy nie uczestniczył ani nie był obecny przy czynności fikcyjnej sprzedaży udziałów, nigdy nie sprzedawał udziałów i nigdy nie miał nic wspólnego ze spółką (...). (k. 2592-2593, tom XIV)

D. M. przesłuchiwana w charakterze podejrzanego w toku postępowania przygotowawczego nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i odmówiła składania wyjaśnień oraz udzielania odpowiedzi na zadane pytania (k. 2315-2316, 2340, tom XII). Także na rozprawie głównej oskarżona D. M. nie przyznając się do popełnienia zarzucanego jej czynu i odmówiła składania wyjaśnień oraz udzielania odpowiedzi na zadane pytania (k. 2356, tom XIV).

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd jedynie częściowo przyznał walor wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego W. M. – w zakresie, w jakim znajdywały one potwierdzenie w innych dowodach. Jednocześnie Sąd, w braku dowodów przeciwnych w znacznej mierze dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego T. M. (1)

Istotny dowód w niniejszej sprawie stanowiła jasna, pełna, rzetelna i wewnętrznie spójna uzupełniająca pisemna i ustna opinia finansowo-księgowa, a także korelujące z nią logiczne, rzeczowe i konsekwentne zeznania świadka E. K. (1) i zeznania świadka J. M. (2). Wskazana ekspertyza dotyczyła sytuacji finansowej i możliwości płatniczych (...) sp. z o.o. oraz podstaw funkcjonowania (...) Serwis sp. z o.o. w inkryminowanym okresie. Zeznania E. K. (1) i J. M. (2) były z kolei przydatne dla poczynienia ustaleń odnośnie funkcjonowania (...) sp. z o.o. w szczególności w aspekcie realizacji zobowiązań finansowych, nadto J. M. (2) obrazowo opisał okoliczności związane z początkami działalności (...) Serwis sp. z o.o. w branży klimatyzacyjnej. Jedynie subsydiarne znaczenie w tym zakresie miały zeznania Z. D., trzeciego z przesłuchanych w niniejszym postępowaniu pracownika (...) sp. z o.o. i (...) Serwis sp. z o.o.

Ważne dla ustaleń odnośnie okoliczności zbycia przez oskarżoną D. M. udziałów w (...) sp. z o.o. były zeznania M. C., nabywcy tych udziałów oraz następcy oskarżonego W. M. na stanowisku prezesa zarządu spółki. Zeznaniom tym spójnym i rzeczowym, nadto korespondującym z innymi dowodami, w szczególności zeznaniami świadka J. M. (2) Sąd przyznał walor wiarygodności.

Istotny dowód w niniejszej sprawie stanowiły również zeznania pokrzywdzonych oraz ich przedstawicieli, tj. świadka K. Z. (1), świadka R. B., świadka T. K. (1), świadka A. S. (1), świadka K. G., świadka A. B. (2), świadka T. K. (2), świadka A. S. (2), świadka E. Ł., świadka J. K. (2), świadka J. P., świadka L. M., świadka A. S. (3), świadka J. C. (3), świadka J. S., świadka D. K., świadka G. O., świadka J. K. (1), świadka J. K. (3), świadka K. Z. (2), świadka P. S., świadka R. I. (1), świadka M. M. (1), świadka E. K. (2), świadka S. G., świadka G. D., świadka J. C. (4). świadka K. S. (1). Wśród zeznań tej grupy świadków, na szczególną uwagę zasługiwały zeznania świadka T. K. (1), świadka A. S. (3), świadka K. Z. (1), świadka R. B.. Korespondujące ze sobą, spójne i logiczne zeznania pokrzywdzonych oraz ich przedstawicieli obrazowały okoliczności zawierania umów objętych aktem oskarżenia, niewykonywania wynikających z tych umów zobowiązań przez (...) sp. z o.o., sądowego dochodzenia tychże wierzytelności oraz wszczynanych przez wierzycieli bezskutecznych egzekucji zasądzonych prawomocnie roszczeń. Istotne były także korespondujące ze sobą i rzeczowe zeznania świadka M. M. (3) i świadka A. W. (1). Warto przy tym podkreślić, iż A. W. (1) relacjonował ustalenia dokonanej przez siebie na podstawie akt rejestrowych (...) sp. z o.o. analizy sytuacji finansowej tej spółki, przy czym analiza ta pozostaje w istotnych kwestiach zbieżna z wnioskami uzupełniającej pisemnej i ustnej opinii finansowo-księgowej. Z zeznaniami pokrzywdzonych oraz ich przedstawicieli korelują rzeczowe i obiektywne zeznania świadków – komorników (i pracowników ich kancelarii) prowadzących rzeczone bezskuteczne postępowania przeciwko (...) Sp. z o.o. – tj. zeznania świadka S. P., zeznania świadka A. W. (2), zeznania świadka M. S., zeznania świadka J. L.. Zestawienie i analiza zeznań wymienionych świadków doprowadza do jednoznacznej konstatacji, że praktykowanym przez oskarżonego W. M. w okresie objętym aktem oskarżenia sposobem prowadzenia działalności gospodarczej było niewywiązywanie się z zawartych umów i zwodzenie wierzycieli niespełnionymi obietnicami niezwłocznego uregulowania długów.

Istotnym dowodem były także dowody z dokumentów, tj. dokumentacja rejestrowa „K. s.” Sp. z o.o. i (...) Serwis Sp. z o.o., dokumenty dotyczące opisanych powyżej transakcji, w tym odpisy tytułów wykonawczych oraz odpisy dokumentów komorniczych, dokumentacja skarbowa dotycząca (...) sp. z o.o., dokumentacja załączona do zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa złożonego przez (...) K. Z. (1) K. R.sp. j., informacja o zaległościach w ZUS, porozumienie z dnia 6 czerwca 2002r. (tj. umowa (...) sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o.), dane o karalności dotyczące oskarżonych. Treść tych dokumentów odzwierciedlona w dokonanych przez Sąd ustaleniach nie była kwestionowana.

Subsydiarne znaczenie miały zeznania przedstawicieli generalnych wykonawców inwestycji, w realizacji których jako podwykonawca brała udział (...) sp. z o.o., tj. zeznania świadka A. B. (1) z Przedsiębiorstwa (...) oraz zeznania świadka J. M. (1) i świadka G. K. z Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) sp. z o.o., korespondująca z treścią tych zeznań dokumentacja dotycząca współpracy (...) sp. z o.o. z przedsiębiorstwem (...) Z. J., dokumentacja dotycząca współpracy (...) sp. z o.o. z Przedsiębiorstwem Budowlanym (...) sp. z o.o., a także dokumentacja dotycząca współpracy (...) sp. z o.o. z Przedsiębiorstwem Budowlanym (...) sp. z o.o. w W. oraz załącznik 1-4 do wyjaśnień oskarżonego W. M.. Dowody te służyły przede wszystkim ocenie wiarygodności wyjaśnień oskarżonego W. M. oraz ferowanej przez niego linii obrony.

Z zeznań świadka M. W., świadka Ł. W., świadka A. K., a treści także pozostałych (niewymienionych powyżej) dokumentów nie wynikały żadne okoliczności dotyczące wprost przedmiotu niniejszego postępowania, które nie byłyby przedmiotem wskazanych powyżej dowodów, którym Sąd przyznał walor wiarygodności, opierając na nich swe ustalenia. Wskazane osoby reprezentowały podmioty gospodarcze, które nie są pokrzywdzonymi w niniejszym postępowaniu, w szczególności M. W. i Ł. W. są pracownikami spółek, które zawarły z (...) Sp. z o.o. (rozliczone) kontrakty w okresie nieobjętym zakresem niniejszego postępowania. Żadne istotne okoliczności nie wynikają także z zeznań świadka T. D., który powołując się na obowiązującą go tajemnicę zawodową radcy prawnego potwierdził jedynie, że reprezentował pokrzywdzonego T. K. (1) oraz włoską spółkę (...) w sporach sądowych przeciwko (...) Sp. z o.o.

Jak wskazano powyżej, Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego W. M. jedynie w zakresie, w którym korespondują one z innymi dowodami, które stanowiły podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie, wyjaśnieniom oskarżonego T. M. (1) z kolei, w braku dowodów przeciwnych Sąd w znacznej części przyznał walor wiarygodności.

I tak, Sąd co do zasady dał wiarę korespondującym ze sobą wyjaśnieniom oskarżonego W. M. i oskarżonego T. M. (1) dotyczącym okoliczności nabycia przez T. M. (1) udziałów w spółce (...) sp. z o.o. oraz jego wiedzy o ówczesnej sytuacji finansowej (...) sp. z o.o. Żadne dowody nie wskazują na to, by oskarżonemu T. M. (1) znana była sytuacja majątkowa (...) sp. z o.o. oraz by oskarżony W. M. informował go o rzeczywistych motywach dokonywanych zmian personalnych i organizacyjnych w spółkach (...) sp. z o.o. i (...) Serwis sp. z o.o. Oskarżony T. M. (1) zaprzeczył, by posiadał taką wiedzę, W. M. konsekwentnie twierdził, że o wymienionych kwestiach nie informował syna. W sytuacji osobistej, w jakiej znajdował się oskarżony T. M. (1), nie sposób skutecznie zakwestionować tych twierdzeń – logicznym jest, że T. M. (1) jako młody student dwóch kierunków skupiał się przede wszystkim na nauce i swoich prywatnych sprawach, a nie interesowały go kwestie związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez rodziców. W kontekście powyższego nie ma większego znaczenia to, że T. M. (1) studiował prawo i ekonomię – wszak wymieniony nabył udziały w spółce (...) sp. z o.o. niedługo przed swymi dwudziestymi urodzinami, zatem były to początki jego edukacji na tych kierunkach i zrozumiałym jest, że mógł nie orientować się w zawiłościach działalności gospodarczej oraz funkcjonowania spółek prawa handlowego.

Zarówno z wyjaśnień oskarżonego W. M., jak i wyjaśnień T. M. (1)jednoznacznie wynika, że udział T. M. (1)w spółce (...) sp. z o.o.miał wyłącznie formalny charakter i wiązał się z podpisaniem dokumentów związanych z nabyciem udziałów w tej spółce od T. M. (2)(tj. dziadka T. M. (1)i ojca W. M.), zmianą nazwy spółki oraz rozszerzeniem jej działalności. Skoro oskarżony T. M. (1)był wówczas niespełna dwudziestoletnim człowiekiem, studentem dwóch kierunków, nadto niedługo po nabyciu udziałów (...) Serwis sp. z o.o.wyjechał do F., logicznym jest, że koncentrował się głównie na nauce i nie uczestniczył w bieżącej działalności spółki. Powyższa konstatacja jest tym bardziej uprawniona, że ani kontrahenci (...) Sp. z o.o.i (...) Serwis sp. z o.o.ani pracownicy obu spółek nie znali osobiście oskarżonego T. M. (1), a nadto w aktach sprawy brak jest dokumentów związanych z bieżącą działalnością (...) Serwis sp. z o.o.podpisanych przez tego oskarżonego. Warto przy tym również mieć na uwadze, że fakt, iż osoba posiadająca udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością nie uczestniczy w jej bieżącym funkcjonowaniu i nie wykazuje większego zainteresowania tymi kwestiami nie stanowi szczególnego wyjątku w praktyce działalności gospodarczej. Przecież właśnie istotą funkcjonowania takiego podmiotu, jako osoby prawnej, spółki kapitałowej, jest to, że wspólnicy w żaden sposób nie są zobowiązani do uczestniczenia w prowadzeniu bieżącej działalności spółki - tymi kwestami zajmuje się zarząd, a obowiązki wspólników sprowadzają się głównie (w uproszczeniu rzecz ujmując) do wniesienia wkładu na pokrycie udziałów.

W kontekście powyższego, a także jednoznacznego twierdzenia oskarżonego T. M. (1) o tym, że nie angażował się w żaden sposób w działalność (...) Serwis sp. z o.o. Sąd uznał, że nie są miarodajne twierdzenia oskarżonego, że działalność (...) Serwis sp. z o.o. nie była konkurencyjna dla (...) sp. z o.o., bowiem wystąpiło „pewne rozgraniczenie działalności”, gdyż działalność spółki, której był udziałowcem miała być oparta na dwóch głównych filarach - pierwszy to działalność handlowa, import urządzeń klimatyzacyjnych z zagranicy (tj. działalność, której według oskarżonego (...) nigdy nie wykonywała), drugi to świadczenie usług serwisowych, którymi zdaniem oskarżonego (...) nie zajmowała się praktycznie wcale. Po pierwsze, skoro oskarżony T. M. (1), jak twierdzi on sam oraz oskarżony W. M., nie interesował się bieżącą działalnością żadnej ze spółek, trudno przypuszczać by posiadał rzetelną, opartą na własnych obserwacjach wiedzę w tym zakresie. Tym samym powyższe wyjaśnienia mogą być po prostu powieleniem relacji zasłyszanej od ojca. Po drugie, twierdzenia te pozostają w oczywistej sprzeczności dowodami, na których Sąd opierał swoje ustalenia, w szczególności uzupełniającą opinią finansowo-księgową, zeznaniami świadka J. M. (2), zeznaniami świadka Z. D., zeznaniami świadka R. B., zeznaniami świadka K. Z. (1).

Odnosząc się do wyjaśnień oskarżonego W. M., w ocenie Sądu twierdzenia oskarżonego, jakoby niewywiązywanie się z umów przez zarządzaną przez niego spółkę i nieuiszczanie zapłaty za dostarczone towary i usługi było jedynie efektem wynikających z problemów całej gospodarki „trudności w rozliczaniu inwestycji”, w realizacji których spółka uczestniczyła stanowi wyłącznie przyjętą wątpliwą linię obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej. Stanowisko takie, choć dopuszczalne w ramach realizacji procesowych uprawnień oskarżonego, w konfrontacji z dowodami przeprowadzonymi w niniejszym postępowaniu nie może się ostać. Dowody te jednoznacznie w ocenie Sądu wskazują na to, że prowadzenie działalności gospodarczej w istocie na koszt swoich wierzycieli i tłumaczenie nieregulowania zobowiązań rzekomą nierzetelnością kontrahentów stanowiło przyjęty przez oskarżonego W. M. modus operandi, praktykowany przez dłuższy okres czasu model zarządzania „rodzinną” spółką. W tym zakresie warto w szczególności zwrócić uwagę na zeznania świadka J. M. (2), pracownika (...) Sp. z o.o. (a następnie (...) Serwis sp. z o.o.) oraz zeznania świadka A. S. (3), przedstawicielki (...) S.A. w W. Oddział (...) Zakład (...). Świadek J. M. (2) jednoznacznie i konsekwentnie zeznał, że zwyczajem było, iż wśród nieotrzymujących terminowo wynagrodzenia pracowników spółki oskarżony i jego żona starali się rozpowszechniać opinię o rzekomych niesolidnych kontrahentach spółki, usprawiedliwiając w ten sposób zaległości w wypłatach wynagrodzeń. A. S. (3) wskazała z kolei, że gdy osobiście interweniowała u oskarżonego w sprawie zaległości spółki w uiszczaniu czynszu najmu, ten stale i nieodmiennie tłumaczył, że „klient mu nie zapłacił”. Podobnie w kontekście ujawnionych w niniejszym postępowaniu okoliczności za jedynie przyjętą linię obrony uznać należy kwestionowanie przez oskarżonego stwierdzonych prawomocnymi orzeczeniami roszczeń pokrzywdzonych.

Analizując szczegółowo twierdzenia oskarżonego W. M. podkreślić należy, że nie zasługują na walor wiarygodności wyjaśnienia, że z tytułu wykonania instalacji dla firmy (...) Sp. z o.o. nie otrzymała ok. 200 000 zł. Wyjaśnienia te stoją w oczywistej sprzeczności ze spójnymi, logicznymi i korespondującymi z dowodami z dokumentów zeznaniami świadka A. B. (1), przedstawiciela przedsiębiorstwa (...). Świadek jednoznacznie wskazał, że (...) sp. z o.o. nie wykonała w całości prac objętych umową z dnia 24 września 2001r. Świadek zeznał, iż w jego ocenie powodem takiego stanu rzeczy były problemy finansowe (...) Sp. z o.o., wskazał przy tym, że prace nie postępowały terminowo, choć zamawiający zwracał się o kolejne zaliczki. A. B. (1) przyznał, że przedstawiciel (...) Sp. z o.o. bezskutecznie dążył do podwyższenia ustalonego wynagrodzenia ryczałtowego, niemniej jednak przedsiębiorstwo (...) i (...) sp. z o.o. pomimo nieukończenia przez spółkę prac objętych umową, zgodnie rozstały się podpisując znajdującą się w aktach sprawy ugodę stąd spółka „nie mogła się czuć pokrzywdzona”. Co więcej, w opinii rzeczoznawców z (...) Związku (...) wskazano, że (...) sp. z o.o. powierzone prace wykonała jedynie w 46 %, a ich wartość określono na kwotę niższą aniżeli kwota, którą Przedsiębiorstwo (...) uiściło już na rzecz spółki tytułem zaliczek oraz zwrotu kosztów urządzenia chłodniczego. Pomimo tego, jak wynika z zeznań świadka A. B. (1), zamawiający uznał, że nadpłata była relatywnie niewielka do wartości całej inwestycji i zaniechał dochodzenia jej zwrotu. W tym stanie rzeczy twierdzenia oskarżonego W. M. o rzekomym zadłużeniu przedsiębiorstwa (...) względem (...) sp. z o.o. jawią się wyłącznie jako dalece subiektywna interpretacja rzeczywistości prezentowana na potrzeby prowadzonego postępowania karnego.

Nie sposób również podzielić stanowiska, że fatalna sytuacja finansowa (...) sp. z o.o. i zaniechanie uiszczania zapłaty wierzycielom wynikały stąd, że prace wykonane przez (...) sp. z o.o. w ramach inwestycji polegającej na modernizacji i remoncie centrali Banku (...) S.A. w (...) we W. nie zostały rozliczone, a za wykonanie różnych robót dodatkowych (...) Sp. z o.o. rocznie nie otrzymała kwoty około 800 000 zł netto. Ze spójnych, logicznych i korelujących ze sobą oraz z dowodami z dokumentów (także treścią tych dostarczonych przez oskarżonego) zeznań świadka J. M. (1) (prezesa Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) sp. z o.o., generalnego wykonawcy tej inwestycji) oraz świadka G. K. (zastępcy dyrektora Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) sp. z o.o. zajmującego się tą inwestycją) wynika jednoznacznie, że kontrakt zawarty z (...) sp. z o.o. został w całości i terminowo rozliczony. Rozliczone zostały także roboty dodatkowe wykonane przez (...) sp. z o.o. i zatwierdzone przez inwestora zastępczego i inwestora bezpośredniego, czyli Bank (...) S.A. Stosownie do umowy, tytułem zabezpieczenia należytego usunięcia ewentualnych usterek przez K. (...)” sp. z o.o. generalny wykonawca zatrzymał jedynie kwotę około 46 000 zł tytułem kaucji gwarancyjnej. Z zeznań J. M. (1) i G. K., a także dowodów z dokumentów zgodnie wynika, że po stronie (...) występowały problemy z dostawami towaru, jakością i terminowością wykonywanych prac (obrazowo podsumowuje je stwierdzenie G. K., że „zadanie przerosło podwykonawcę”) – widoczne były one w szczególności w końcowej fazie realizacji inwestycji, gdy spółka nie była w stanie zakupić urządzeń koniecznych do montażu, więc generalny wykonawca nabył je po konsultacji z własnych środków. Świadkowie jednoznacznie wskazali, że reprezentowane przez nich przedsiębiorstwo nie było stroną jakiegokolwiek sporu sądowego wynikającego z umowy z (...) sp. z o.o. Zeznania te potwierdza zarówno sam oskarżony, jak i treść przedłożonych przez niego dokumentów – nie wynika z nich wszak, by (...) sp. z o.o. zainicjowała jakiekolwiek postępowanie zmierzające do dochodzenia rzekomo należnych jej wierzytelności. Jeżeli takowe faktycznie miałyby istnieć i opiewać na znaczącą sumę ok. 800 000 zł (czyli prawie połowę wartości wynagrodzenia ustalonego w umowie z Przedsiębiorstwem Budowlanym (...) sp. z o.o. określonego na kwotę 1 750 000 zł), za zupełnie nieracjonalne w trudnej sytuacji finansowej spółki należałoby uznać zachowanie oskarżonego W. M., który nie podjął jakichkolwiek czynności zmierzających do ich wyegzekwowania. Tłumaczenia oskarżonego, że gdy była „kulminacja tej sprawy”, odszedł z funkcji prezesa zarządu (...) Sp. z o.o. i w związku z tym nie kontynuował egzekwowania wskazanej należności, w kontekście okoliczności, w jakich złożył rezygnację dodatkowo poddają w wątpliwość prawdziwość rzeczonych twierdzeń.

Znajdujące się w aktach sprawy dokumenty zdają się korespondować jedynie z tymi wyjaśnieniami oskarżonego W. M., które dotyczą rozliczenia inwestycji w J. – wykonania systemu wentylacji nawiewno-wywiewnej oraz normowania temperatury w budynku przy ul. (...) w J.. Tylko w tym bowiem zakresie (...) sp. z o.o. dochodziła należności wynikających z umowy zawartej z generalnym wykonawcą Przedsiębiorstwem Budowlanym (...) sp. z o.o. w W. i uzyskała korzystne orzeczenie. Niemniej jednak podkreślić należy, że suma objęta nakazem zapłaty Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 16 lipca 2002r., sygn. akt X G Nc 1650/02 – tj. należność główna w kwocie 139 328, 03 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami postępowania stanowi w istocie jedynie niewielką część zarówno wynagrodzenia objętego przedmiotową umową, które ustalono na kwotę 697 000 zł plus podatek VAT, jak i ogólnego zadłużenia (...) sp. z o.o. względem jej wierzycieli mających status pokrzywdzonych w niniejszym postępowaniu. Z uwagi na powyższe nie sposób uznać by istnienie tej jednej niewyegzekwowanej wierzytelności było wyłączną przyczyną nieregulowania przez spółkę własnych zobowiązań opiewających łącznie (jedynie w zakresie należności głównych) na kwotę co najmniej 984 761 , 75.

Sąd nie przyznał waloru wiarygodności także twierdzeniu oskarżonego, że nie wiedział o większości towarów lub usług dostarczonych przez pokrzywdzonych, bowiem stosownymi zamówieniami zajmowali się pracownicy spółki, z tego też powodu zdarzało się, że nie chciał, będąc niezorientowany rozmawiać z wierzycielami, którzy interweniowali osobiście lub telefonicznie w sprawie zaległych płatności. Abstrahując od tego, że niektóre z umów oskarżony osobiście podpisał, więc nie sposób uznać, by nie znał ich szczegółów, powyższe wyjaśnienia są sprzeczne z rzeczowymi i konsekwentnymi zeznaniami świadka J. M. (2) (zostaną one poddane szczegółowej analizie poniżej) dotyczącymi funkcjonowania (...) sp. z o.o. korelującymi z zeznaniami pokrzywdzonych. Wynika z nich, że oskarżony, informowany o zawieranych umowach oraz monitach wierzycieli częstokroć w rozmowach z nimi najzwyczajniej „wyręczał się” między innymi osobą J. M. (2).

W żadnej mierze nie zasługują na walor wiarygodności wyjaśnienia oskarżonego W. M.dotyczące okoliczności zbycia udziałów (...) sp. z .o.o.obywatelowi U. M. C.. Twierdzenia jakoby M. C., zainteresowany zamieszczoną w prasie ofertą sprzedaży udziałów spółki zgłosił się do matki oskarżonego W. M., D. M.jako potencjalny nabywca spółki i inwestor stanowi li tylko nieudolną linię obrony oskarżonego, która w kontekście zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego oraz konfrontacji z całokształtem materiału dowodowego nie może się ostać. I tak, zgoła odmiennie sytuację, w której zetknął się z oskarżoną D. M.opisał sam M. C.. Wymieniony zeznał, że kiedy tymczasowo przebywał we W.podeszła do niego starsza kobieta (w wieku 70-75 lat, zatem takim, w jakim wówczas była oskarżona D. M., która urodziła się (...)) i poprosiła o podpisanie dokumentów, oferując w zamian za tę „usługę” kwotę 1 000 USD. Świadek zeznał, że przystał na propozycję i podpisał te dokumenty, nie zapoznając się z ich treścią –stąd z jego zeznań wynika, że przypuszcza, iż dokumenty te mogły dotyczyć (...) sp. z o.o. M. C.wskazał, że nie płacił za udziały, nie wie, czym spółka się zajmuje, nie ma „nic wspólnego” z jej działalnością, nie przejmował żadnych aktywów spółki ani dokumentów, nie przeprowadzał inwentaryzacji, nie sporządzał bilansów, nie kontaktował się z kontrahentami spółki. Zeznania te są spójne i logiczne, korespondują z treścią zeznań świadka J. M. (2), zeznań świadka R. B.(wymieniony wskazał, że M. C.nigdy nie był widziany w siedzibie spółki), a także treścią dokumentacji skarbowej i rejestrowej dotyczącej (...) sp. z o.o., z której wynika, że M. C.nie podpisał (poza dokumentami związanymi z nabyciem udziałów spółki oraz objęciem funkcji prezesa zarządu) żadnego dokumentu przedkładanemu Sądowi Rejestrowemu bądź organom podatkowym, dokumenty te podpisywała B. M., formalnie pełnomocnik zarządu spółki. W kontekście powyższego na szczególną uwagę zasługują konsekwentne i obrazowe zeznania J. M. (2), w których opisał on przebieg swojej rozmowy z oskarżonym, która miała miejsce jesienią 2002r. J. M. (2)wskazał, że oskarżony powiedział mu, że (...) sp. z o.o.będzie sprzedana kontrahentowi z U.. Kiedy świadek zaniepokoił się i zaczął się dopytywać, co stanie się z pracownikami, sprzętem, zawartymi umowami serwisowymi i montażowymi, oskarżony uspokoił go, mówiąc, że otwiera „nową firmę” o nazwie (...) Serwis sp. z o.o., która przejmie majątek i pracowników (...) sp. z o.o., nie przejmie natomiast zobowiązań, które przejdą na kontrahenta z U.. Świadek podkreślił, że w rozmowie oskarżony dał wyraz temu, że nabywca spółki będzie nieuchwytny, a podjęte ewentualne przez wierzycieli próby jego poszukiwania - bezskuteczne. Powyższe zeznania świadka J. M. (2)w zestawieniu z zeznaniami M. C.oraz kontekście sytuacji finansowej (...) sp. z o.o.jesienią 2002r. jawią się jako wiarygodne oraz zgodne z zasadami logiki i życiowym doświadczeniem. Niedorzeczne są za to wyjaśnienia W. M.dotyczące tejże kwestii. Przede wszystkim oskarżony nie wskazywał na jakiekolwiek racjonalne powody sprzedaży udziałów – stwierdził jedynie, że spółka wymagała dokapitalizowania, ale ani on ani jego matka nie posiadali środków na ten cel. Oskarżony nie wskazał by z nabywcą udziałów przeprowadzał jakiekolwiek rozmowy dotyczące przyszłości spółki czy też jej dotychczasowego funkcjonowania. Gdyby powody zbycia udziałów (...) sp. z o.o.oraz rezygnacji oskarżonego z funkcji prezesa zarządu spółki były inne niż ucieczka od odpowiedzialności za długi spółki, logicznym jest, że w tym zakresie byłyby prowadzone dyskusje czy negocjacje z nabywcą udziałów – trudno bowiem uznać, by oskarżonego w takiej sytuacji w ogóle nie interesowało, co stanie się, ze spółką powiązaną z najbliższą jego rodziną, w której prowadzenie (jak sam twierdzi) angażował na przestrzeni kilku lat swoje umiejętności i środki. W kontekście powyższego nie sposób przyjąć, by oczekiwanym przez oskarżonego i jego matkę inwestorem był M. C.– obcokrajowiec, jedynie tymczasowo przebywający we W.i trudniący się wykonywaniem dorywczo prostych prac fizycznych, z zawodu kierowca, człowiek nie posiadający ani doświadczenia czy wykształcenia umożliwiającego prowadzenie spółki działającej w stosunkowo wyspecjalizowanej branży klimatyzacyjnej ani środków na zakup udziałów w spółce. W sytuacji, w jakiej znajdowała się (...) Sp. z o.o.– wszak spółka była zadłużona, wierzyciele coraz bardziej nerwowo żądali zaległych płatności, zaczęli także składać wizyty matce oskarżonego W. M., D. M.domagając się od niej uregulowania zobowiązań spółki, zbycie udziałów takiej osobie jak M. C.oraz objęcie przez niego funkcji prezesa zarządu, było dla obojga oskarżonych dogodnym instrumentem uniknięcia odpowiedzialności i pozbycia się „problemu” jaki stanowiła zadłużona spółka. D. M.i W. M.jako prezes zarządu (...) sp. z o.o.zrywając jakiekolwiek związki ze spółką uwalniali się od ciężaru niedogodności związanych z jej zadłużeniem oraz pretensjami kontrahentów przenosząc ów balast na „nieuchwytnego” nabywcę udziałów i jej nowego prezesa - obywatela innego państwa, jedynie tymczasowo przebywającego we W., o którym z góry było wiadomo, że nie będzie interesował się bieżącą działalnością spółki. Warto podkreślić także, że zdarzało się, iż w prowadzonych postępowaniach sądowych pracownicy (...) sp. z o.o.oddając istotę funkcji, którą pełnił w spółce (...)określali go mianem „słupa” – określenie to pojawia się w uzasadnieniu wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 31 grudnia 2004r. w sprawie z opartego o dyspozycję art. 299 k.s.h. powództwa J. K. (1)przeciwko W. M.

Sąd nie przyznał także waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego W. M., w których wymieniony wskazywał, że (...) nie stanowiła konkurencji dla (...) sp. z o.o. ani nie przejmowała jej majątku czy pracowników, bowiem przedmiot działalności obu spółek był diametralnie różny. Twierdzenie to pozostaje w oczywistej kolizji z konkluzją uzupełniającej opinii finansowo-księgowej, z której jednoznacznie wynika, że (...) Serwis sp. z o.o. faktycznie wykorzystywała majątek (...) sp. z o.o. i zatrudniała pracowników wykonując identyczne jak ta ostatnia usługi, co pozbawiło (...) sp. z o.o. normalnego funkcjonowania oraz możliwości regulowania zaciągniętych zobowiązań. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie są także sprzeczne z zeznaniami pracowników (...) sp. z o.o., a następnie (...) Serwis sp. z o.o., świadka Z. D. i świadka J. M. (2), którzy zeznali, że usługi świadczone przez obie spółki były analogiczne i polegały głównie na wykonywaniu prac związanych z montażem oraz serwisowaniem wentylacji i klimatyzacji. Wskazać należy, że analogiczny był przedmiot działalności obu spółek wskazany w ich umowach.

Sąd częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego W. M. w zakresie współpracy oraz okoliczności powstania wierzytelności spółki (...) Sp. z o.o. W tej części wyjaśnienia oskarżonego korespondują ze szczegółowymi i rzeczowymi oraz korelującymi między sobą zeznaniami świadka M. M. (3) oraz zeznaniami świadka A. W. (1), którym Sąd dał wiarę. Świadek M. M. (3) potwierdzając wyjaśnienia oskarżonego W. M. zeznał, że kiedy był prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. wspólnie z oskarżonym założył spółkę (...) Sp. z o.o., która w (...) Banku zaciągnęła kredyt w kwocie około 400 000 zł poręczony przez (...) Sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. Z zeznań świadka M. M. (3), świadka A. W. (1) (późniejszego nabywcy udziałów w (...) Sp. z o.o., który dokonał analizy wierzytelności przysługującej spółce) oraz wyjaśnień oskarżonego W. M. zgodnie wynika także, że (...) Sp. z o.o. miała problemy finansowe i przestała spłacać kredyt, więc bank wyegzekwował swoją wierzytelność z rachunków (...) Sp. z o.o., której przysługiwało niezaspokojone finalnie regresowe roszczeniem wobec (...) sp. z o.o. Nie polega jednak na prawdzie w ocenie Sądu twierdzenie oskarżonego jakoby „wszystko odbyło się po rezygnacji” oskarżonego z funkcji prezesa zarządu (...) sp. z o.o. Pozostaje ono w opozycji do zeznań świadka M. M. (3), jak i treści dowodu z dokumentu w postaci umowy zawartej przez (...) Sp. z o.o. oraz (...) sp. z o.o.. Z dokumentu tego wynika , że w dniu 6 czerwca 2002r. oskarżony W. M. reprezentując spółkę (...) sp. z o.o. zobowiązał się partycypować w spłacie kredytu poręczonego (...) sp. z o.o. w zakresie kwoty 189 730, 84 zł i stosowną sumę zwrócić (...) Sp. z o.o. (od której bank wyegzekwował już w całości swoją wierzytelność) do dnia 31 grudnia 2002r. Zabezpieczenie spłaty należności (...) Sp. z o.o. stanowił weksel in blanco na powyższą kwotę. Faktycznie mogło zdarzyć się, że został on wypełniony przez (...) Sp. z o.o. w 2003r., stąd na tą datę wskazywał świadek A. W. (1) – niemniej jednak bezspornym jest, że został on wystawiony przez oskarżonego w dacie zawarcia powyższego porozumienia . W tym stanie rzeczy oczywistym jest, że kwestia roszczeń regresowych (...) Sp. z o.o.. wobec (...) sp. z o.o. była oskarżonemu doskonale znana, skoro oskarżony reprezentując spółkę zobowiązał się zaspokoić te wierzytelności.

Z racji tego, że wyjaśnienia oskarżonego W. M. nie były miarodajne, dla ustalenia kwestii dotyczących zasad funkcjonowania (...) sp. z o.o., Sąd przyjął za podstawę swoich ustaleń spójne, logiczne i korespondujące ze sobą zeznania pracowników spółki, tj. zeznania świadka E. K. (1) i zeznania świadka J. M. (2) oraz uzupełniającą pisemną i ustną opinię finansowo-księgową. E. K. (1) w okresie od 15 kwietnia 1998r. do 30 kwietnia 2002r. była zatrudniona na stanowisku księgowej (...) Sp. z o.o. Z korelujących ze sobą zeznań świadka E. K. (1) i świadka J. M. (2) korespondujących z treścią wskazanej ekspertyzy oraz treścią dokumentów przekazanych przez organy podatkowe jednoznacznie wynika, że osobą podejmującą wszelkie decyzje dotyczące finansów i działalności spółki był oskarżony W. M., w pewnym zakresie wspomagany przez żonę, B. M.. Osobami upoważnionymi do dokonywania dyspozycji dotyczących rachunków spółki byli tylko jej prezes – oskarżony W. M. oraz B. M. sprawująca jednocześnie funkcję kasjera, pełniąca nadzór nad kasą i podpisująca (podobnie jak oskarżony) bilanse i sprawozdania. Tylko wymienione osoby mogły dokonywać wypłat. E. K. (1) na podstawie faktur dostarczonych przez kontrahentów spółki jedynie przygotowywała druki przelewów. E. K. (1) obrazowo opisała, że w pewnym momencie zauważyła, że przelewy nie są realizowane, bowiem w pojemniku, w którym umieszczała przygotowane druki powstała spora sterta dokumentów, ponadto coraz częściej telefonicznie, a następnie osobiście w sprawie płatności interweniowali wierzyciele spółki. E. K. (1) wskazała, że odpowiedzi udzielanie kontrahentom konsultowała z oskarżonym lub jego żoną, nadto informowała oskarżonego o monitach kontrahentów, on z kolei (mimo tego, że na rachunku spółki były środki) twierdził, że zobowiązania spółki będą regulowane później. Z zeznań E. K. (1) wynika, że w 2002r. sytuacja finansowa spółki była tak zła, ze nie wypłacano wynagrodzeń pracownikom – w tej sytuacji sama świadek nie mając środków na zakup żywności i opłacenie rachunków z końcem kwietnia 2002r. zrezygnowała ze współpracy z (...) sp. z o.o. , później pozwała spółkę o zapłatę zaległego wynagrodzenia.

Zeznania świadka E. K. (1) uzupełniają korelujące z nimi spójne, rzeczowe i korespondujące z zeznaniami przedstawicieli pokrzywdzonych oraz treścią zabezpieczonych dokumentów zeznania świadka J. M. (2). J. M. (2) od początku funkcjonowania (...) sp. z o.o. zatrudniony był na stanowisku dyrektora ds. handlowych, a następnie wraz z rozpoczęciem przez oskarżonego W. M. prowadzenia spółki (...) Sp. z o.o. został pracownikiem tejże spółki. Wymieniony świadek w obu spółkach zajmował się między innymi kontaktami i negocjacjami z klientami i kontrahentami. Z racji swoich obowiązków pracowniczych oraz tego, że J. M. (2) relatywnie długo ( w porównaniu z montażystami pracującymi głównie w terenie) przebywał w siedzibie spółki, oczywistym jest, że z własnych obserwacji czerpał wiedzę na temat funkcjonowania spółki oraz przyjętej przez oskarżonego W. M. polityki jej prowadzenia i postępowania wobec kontrahentów oraz pracowników. Z zeznań tych korelujących z zeznaniami E. K. (1) oraz zeznaniami przedstawicieli pokrzywdzonych – zwłaszcza zeznaniami świadka T. K. (1), zeznaniami świadka A. S. (3) reprezentującej (...) S.A. w W. Oddział (...) Zakład (...), zeznaniami świadka R. B., zeznaniami świadka J. C. (3) jednoznacznie wynika, że przyjętym przez oskarżonego W. M. sposobem prowadzenia działalności gospodarczej było niewywiązywanie się z zaciągniętych przez spółkę zobowiązań i usprawiedliwianie zaległości w płatnościach (czy też w ogóle braku ich realizacji) nieprawdziwymi twierdzeniami o tym, że spółka ma niesolidnych kontrahentów i problemy z wyegzekwowaniem swoich wierzytelności. Świadek J. M. (2) obrazowo opisując prowadzenie przez oskarżonego W. M. spółki (...) Sp. z o.o. wskazał, że wszelkie zakupy towarów i usług odbywały się według zasady „weź i zapomnij”. Jednocześnie oskarżony W. M. w sytuacji konfrontacji z wierzycielem spółki zwykle tłumaczył się „nieznajomością szczegółów umowy” uwalniając się od niedogodności rozmowy ze zniecierpliwionym kontrahentem, pomimo tego, że w sytuacji gdy osobiście nie zamawiał określonego towaru lub usługi był szczegółowo informowany o umowie i jej warunkach. Z zeznań J. M. (2) korelujących z zeznaniami przedstawicieli pokrzywdzonych wskazujących na utrudniony kontakt z oskarżonym wynika także, że w sytuacjach, gdy wierzyciele telefonicznie interweniowali w sprawie zaległości (...) sp. z o.o. niejednokrotnie zdarzało się, że W. M. nakazywał J. M. (2), by kłamał, że prezesa nie ma w siedzibie spółki. Świadek J. M. (2) wskazał też, iż często zdarzało się, że spółka przez dłuższy czas nie płaciła wynagrodzeń pracownikom (warto nadmienić, ze w takiej sytuacji znalazła się między innymi księgowa E. K. (1), która w końcu nie mając środków na zakup żywności i uregulowanie rachunków zakończyła współpracę ze spółką), a upominający się o zaległe płatności traktowany był przez oskarżonego lekceważąco, „jak wróg a w najlepszym wypadku intruz”. Świadek J. M. (2) zeznał, że dla usprawiedliwienia nieterminowych wypłat oskarżony wraz z żoną starali się upowszechnić wśród pracowników opinię o tym, że w spółce ciągle brakuje pieniędzy z uwagi na „niesolidnych zamawiających” – zdaniem świadka „Była to stara śpiewka przez cały czas w tej firmie”, najczęściej bowiem po pewnym czasie, kiedy ów „niesolidny” kontrahent regulował swoje zobowiązania, temat określonej „zaległej płatności” przestawał być podejmowany. Podobnie oskarżony usprawiedliwiał nieuiszczanie zapłaty kontrahentom – spośród przedstawicieli pokrzywdzonych najbardziej obrazowo ten sposób postępowania opisała świadek A. S. (4) ( (...) S.A. w W. Oddział (...) Zakład (...)), która z perspektywy czasu określiła usprawiedliwienia tłumaczenia oskarżonego „mam za wysoki kontrakt ,a to mi nie zapłacił klient” mianem „bajek”. J. M. (2) wskazał przy tym, że oskarżony i jego żona zajmująca się egzekwowaniem wierzytelności spółki „są osobami, które nie pozwoliłyby sobie aby ktoś zalegał wobec nich z płatnościami, natomiast oni robili to notorycznie, było to ich zasadą”. Powyższą wypowiedź świadka w sposób oczywisty potwierdza treść dokumentów zawartych w aktach niniejszego postępowania. Zauważyć należy, że oskarżony pomimo twierdzeń, że kontrahenci (...) sp. z o.o. nie wywiązywali się z płatności (co z kolei miało powodować to, że spółka nie regulowała swoich zobowiązań) przedłożył zaledwie jeden tytuł wykonawczy stwierdzający wierzytelność (...) Sp. z o.o. wobec spółki (...), podczas gdy przeciwko spółce prowadzono bezskutecznie ponad trzydzieści postępowań egzekucyjnych. W ocenie Sądu spójne i logiczne zeznania świadka J. M. (2) jawią się jako wiarygodne także w kontekście przyjętej przez oskarżonego W. M. postawy procesowej determinującej treść jego wyjaśnień – wszak oskarżony także składając wyjaśnienia przed sądem w niniejszej sprawie, podnosił, że nie miał dokładnej wiedzy dotyczącej każdej transakcji zawieranej przez spółkę, bowiem nie był w stanie kontrolować tego na bieżąco (ma natomiast wątpliwości co do zasadności poszczególnych roszczeń), nadto podkreślał, że (...) sp. z o.o. nie wywiązała się z płatności wobec pokrzywdzonych bowiem nie zostały zakończone i rozliczone „do końca” trzy duże inwestycje. Oskarżony wskazał kwoty, jakie kontrahenci są rzekomo winni spółce, choć faktycznie dłużnikiem spółki, nadto co do kwoty relatywnie niskiej względem jej ogólnego zadłużenia pozostaje tylko jeden generalny wykonawca, a podstawą twierdzeń oskarżonego odnośnie nierozliczenia pozostałych inwestycji jest wyłącznie swoista oraz odosobniona interpretacja rzeczywistości, w tym postanowień zawartych umów. Nie bez znaczenia jest to, że podobną linię obrony oskarżony przyjmował w toku postępowania z powództwa J. K. (1), o czym świadczy treść uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 31 grudnia 2004r.

Istotny dowód w niniejszej sprawie stanowiła uzupełniająca opinia finansowo- księgowa sporządzona przez biegłego Z. M., której ustalenia i konkluzje biegły podtrzymał na rozprawie głównej. Opinia ta jest przejrzysta, rzetelna, wewnętrznie spójna, a poczynione przez biegłego konkluzje, które Sąd przyjął za własne, logicznie wynikają z jej treści. Podkreślić należy także, iż jedynie uzupełniającą pisemną i ustną opinię uznać można za pełne, co determinuje przyznanie im waloru dowodu stanowiącego podstawę ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd. W odróżnieniu bowiem od wcześniej sporządzanych ekspertyz, właśnie opracowując wskazaną opinię uzupełniającą z maja 2011r. oraz opiniując na rozprawie głównej w dniu 19 kwietnia 2013r. biegły dysponował kompletnym materiałem źródłowym. W szczególności należy mieć na uwadze, że wydanie ustnej opinii poprzedzone było osobistym uczestnictwem biegłego w przesłuchaniach świadków, m. in. przedstawicieli pokrzywdzonych oraz świadka E. K. (1), księgowej zatrudnionej w (...) sp. z o.o. w okresie objętym aktem oskarżenia. I tak z opinii uzupełniającej, której konkluzje biegły podtrzymał na rozprawie głównej jednoznacznie wynika, że jeszcze przed 2001r. (...) sp. z o.o. nie miała podstaw do zaciągania zobowiązań, najpóźniej w 2001r. oskarżony W. M. winien był zainicjować postępowanie upadłościowe, bowiem spółka przynajmniej od tego czasu była niewypłacalna. Na uwagę zasługuje fakt, że biegły logicznie i przekonująco wyjaśnił, dlaczego sporządzona przez niego wcześniej opinia zawiera odmienny wniosek co do zdolności płatniczych (...) sp. z o.o. Po pierwsze biegły na rozprawie głównej wskazał, że w opiniowanym okresie z uwagi na trudną sytuację gospodarczą powstał w gospodarce zator płatniczy, który siłą rzeczy wywoływał reakcję łańcuchową- na wielką skalę występowały przypadki nieuregulowania bądź nieterminowego regulowania zobowiązań a sytuacja (...) sp. z o.o. nie była wyjątkiem. Biegły podkreślił jednak, że uczestniczenie w przesłuchaniach przedstawicieli pokrzywdzonych podmiotów gospodarczych oraz przesłuchaniu E. K. (1) spowodowało, że badając dokumenty księgowe bardziej wnikliwie przyjrzał się tej pozycji bilansu, która dotyczyła salda konta pożyczki – z zeznań E. K. (1) wynikało bowiem, że wyłącznie oskarżony oraz jego żona, B. M. mieli dostęp do środków finansowych. Tym samym biegły, posiłkując się przyjętymi procedurami księgowań doszedł do wniosku, że środkami pobieranymi jako pożyczki, a następnie niezwróconymi spółce mógł dysponować wyłącznie oskarżony oraz jego żona. Z racji tego, że pożyczka nie została spłacona we wskazanym okresie (na koniec 2002r. saldo pożyczki wynosiło 446 000 zł, a na koniec 2003r. – 783 000 zł ), powyższy składnik bilansu spółki był w rzeczywistości nierealny (gdyby ta pozycja miała być realną wartością bilansową, pożyczka musiałaby zostać spłacona). Biegły wskazał, że w takich sytuacjach ustawa o rachunkowości nakazuje utworzenie rezerwy, a w konsekwencji - w ostatecznym rachunku wpisanie określonej kwoty w straty, co jednak nie zostało uczynione. Powyższa okoliczność, na którą biegły nie zwrócił baczniejszej uwagi wydając wcześniejsze opinie miała znaczący wpływ na określenie wartości bilansowej (...) sp. z o.o., a co za tym idzie także na ustalenie jej możliwości płatniczych. Na uwagę zasługuje okoliczność, że powyższa konkluzja biegłego o faktycznym „wyprowadzaniu” środków ze spółki zdaje się korelować nie tylko z zeznaniami świadka E. K. (1), ale także zeznaniami świadka J. M. (2). Świadek zeznał wszak, że na podstawie bezpośrednich obserwacji codziennego funkcjonowania zatrudniającej go spółki doszedł do przekonania, że w spółce występuje „czarna dziura”, w której „znikają pieniądze” – spółka bowiem ciągle wykonywała jakieś prace, kontrahenci płacili (były to często jednostki budżetowe), a jednocześnie stałym elementem działalności (...) sp. z o.o. był niedobór pieniędzy.

Kolejnym wskazanym przez biegłego powodem rozbieżności pomiędzy uzupełniającą pisemną i ustną opinią oraz wcześniejszą ekspertyzą pisemną był fakt, że sprawozdania finansowe stanowiące jej podstawę zostały sporządzone niewłaściwie, niezgodnie z wymogami ustawy o rachunkowości. Biegły oznaczając zaistniałe uchybienia stwierdził, że konsekwencją niewłaściwego sporządzania sprawozdań było właśnie wprowadzanie zewnętrznego otoczenia w błąd co do sytuacji finansowej (...) sp. z o.o. Powyższa okoliczność również miała wpływ na ustalenia i konkluzje także treść uprzednio opracowanej opinii.

Biegły wyjaśnił również, iż odmienności pomiędzy wskazanymi opiniami wynikały z tego, iż prima facie można było uznać, iż wskaźniki płynności finansowej (...) sp. z o.o. (tj. relacja w ujęciu liczbowym majątku obrotowego do zobowiązań krótkoterminowych) w latach 1998-2002 kształtowały się na pograniczu dopuszczalnych norm. Niemniej jednak dobra sytuacja finansowa spółki była taką jedynie z pozoru – spadek zobowiązań krótkoterminowych z 2 800 000 zł do 500 000 zł nastąpił głównie dlatego, że bank udzielający spółce kredytu dokonał jego przekwalifikowania z kredytu krótkoterminowego na długoterminowy. Tym samym, o ile w 2001r. zadłużenie spółki z tego tytułu wynosiło 118 000 zł, znacząco powiększało się ono w latach następnych sięgając kwoty 910 000 zł. Spółka nie spłacała kredytu, zatem logicznym jest, że inne zobowiązania też nie mogły być regulowane, zatem sytuacja finansowa spółki nie pozwalała na ich zaciąganie.

Jednocześnie biegły krytycznie odniósł się do decyzji restrukturyzacyjnej organów podatkowych, które zdaniem oskarżonego ma rzekomo świadczyć o tym, że w inkryminowanym okresie kondycja finansowa (...) sp. z o.o. była dobra z uwagi na istnienie wymagalnych w przyszłości wierzytelności. Biegły wskazał, że analiza tej decyzji wskazuje na to, iż sytuacja płatnicza spółki była trudna i organ podatkowy „poszedł na rękę” spółce. Zdaniem biegłego nietrafna opinia organu, iż brak było podstaw do ogłoszenia upadłości spółki mogła wynikać stąd, iż nie wzięto pod uwagę opisanego powyżej aspektu realności składników jej aktywów. W kontekście powyższego warto podkreślić, że decyzję restrukturyzacyjną naczelnik Urzędu Skarbowego W. wydał w dniu 18 grudnia 2002r. (kiedy spółka nie wykonywała wymagalnych zobowiązań i niektórzy wierzyciele posiadali już tytuły wykonawcze obejmujące należne im kwoty), a podstawę decyzji stanowiły wyłącznie dokumenty przedłożone przez spółkę oraz posiadane przez urząd. Warto nadmienić też, że wniosek spółki w tym zakresie został złożony w dniu 14 listopada 2002r., zatem już po tym jak oskarżony W. M. przestał pełnić funkcję prezesa jej zarządu. O tym, że decyzja Urzędu Skarbowego W. nie może być miarodajna dla poczynienia ustaleń w przedmiocie zdolności płatniczych (...) Sp. z o.o. świadczy także okoliczność, że decyzja o zakończeniu restrukturyzacji została wydana w dniu 27 kwietnia 2004r., zatem wówczas gdy ponad wszelką wątpliwość wiadomym jest, że (...) sp. z o.o. nie prowadziła faktycznie działalności gospodarczej, a w uzasadnieniu decyzji, powołując się na przedłożoną przez spółkę pisemną informację o bieżącej sytuacji finansowej wskazano, że spółka zmniejszyła koszty utrzymania (pozbyto się zbędnych, niewykorzystywanych środków trwałych), zracjonalizowano zatrudnienie oraz upłynniono zbędne zapasy magazynowe, które to czynności zapewniły ustabilizowaną działalność spółki, nadto spółka planuje rozszerzyć działalność na rynki Unii Europejskiej.

Opisane powyżej wnioski pisemnej opinii uzupełniającej oraz opinii ustnej, jasno i logicznie wynikające z ich treści oraz korelujące z innymi dowodami Sąd przyjął jako własne ustalenia. Warto mieć na uwadze, że konkluzje opinii finansowo-księgowej korespondują ze spójnymi i rzeczowymi zeznaniami świadka A. W. (1). A. W. (1) na zalecenie I. Sp. o.o. przeprowadził analizę regresowego roszczenia wierzytelności tejże spółki w kwocie 189 000 zł wobec (...) Sp. z o.o. Analizę swą świadek oparł na badaniach dokumentów znajdujących się w aktach rejestrowych (...) sp. z o.o. Świadek A. W. (1) wskazał, że w jego ocenie liczne zawiadomienia komornicze o dokonanych czynnościach i zajęciach oraz analiza pism komorniczych jednoznacznie wskazywały na to, iż (...) sp. z o.o. zaciągała kolejne zobowiązała w sytuacji gdy nie były przez nią regulowane już uprzednio podjęte zobowiązania. Świadek podał, że wierzytelności wynikające z tytułów wykonawczych opiewały na różne kwoty, zarówno bardzo drobne, jak i kilkutysięczne, w zakresie wszystkich narosły wysokie kwoty odsetek, niemal wszystkie wszczynane postępowania egzekucyjne były prawie automatycznie umarzane przez komorników - powyższe w ocenie świadka świadczyło o tym, że spółka nie była w stanie uregulować nawet tych drobnych zobowiązań. Jednocześnie świadek podkreślił, że sprawozdania finansowe składane przez cały okres działalności spółki (...) sp. z o.o. były niepełne, w związku z powyższym podlegały zwrotowi przez Sąd Rejestrowy a ich część opisowa była lapidarna, nie wyjaśniająca stanu rzeczywistego.

Kolejnym aspektem opinii finansowo –księgowej sporządzonej w maju 2011r. oraz opinii ustnej złożonej przez biegłego na rozprawie głównej w dniu 19 kwietnia 2013r. było także zagadnienie przejęcia przez (...) Serwis sp. z o.o. majątku spółki (...) sp. z o.o. oraz zakresu działalności oby spółek. I tak w ocenie biegłego (...) Serwis sp. z o.o. faktycznie wykorzystywała majątek (...) sp. z o.o. i zatrudniała pracowników wykonując identyczne jak ta ostatnia usługi. Powyższe pozbawiło (...) sp. z o.o. normalnego funkcjonowania oraz możliwości regulowania zaciągniętych zobowiązań. Zakres działalności obu spółek był niemal identyczny. Biegły wskazał, że począwszy od 2002r. poprzez 2003 r. i 2004r. pomiędzy (...) sp. z o.o. a (...) Serwis sp. z o.o. występowały ujemne korelacje, tj. zależność, w której wzrost jednych wartości w drugiej ze spółek związany był ze spadkiem tego samego rodzaju wartości w pierwszej. Zjawisko to jak wskazał biegły odbywało się przy zerowej wartości środków trwałych w (...) Serwis sp. z o.o., a które z kolei w ujęciu wartościowym spadały w (...) sp. z o.o. na przestrzeni lat 1999-2002 od 213 000 zł do 121 000 zł. Biegły wskazał, że powyższe w jego ocenie świadczy o tym, że (...) Serwis sp. z o.o. działała wykorzystując sprzęt (...) sp. z o.o. i realizowała te same zadania.

Sąd w pełni podzielił i przyjął za własne powyższe konkluzje biegłego, bowiem wnioski te logicznie wynikają z treści opinii i korespondują z innymi dowodami przeprowadzonymi w niniejszym postępowaniu, w tym zeznaniami świadków oraz dowodami z dokumentów. Wskazać wszak należy, ze z treści dokumentów zabezpieczonych w niniejszym postępowaniu wynika, że obie spółki miały siedzibę w tym samym miejscu, tj. we W. przy ul. (...), w obrocie handlowym posługiwały się takim samym logo, niemal identyczny był także nagłówek papieru firmowego obu spółek oraz pieczątki – w przypadku (...) Serwis Sp. z o.o. czcionka, którą zapisano słowa (...) była znacznie większa niż czcionka, słowa „serwis”. Na stronie internetowej (...) Serwis Sp. z o.o. informowano, że spółka funkcjonuje na rynku od 1995r. i oferuje kompleksowe usługi polegające na doradztwie, projektowaniu, dostawie, montażu, uruchamianiu oraz serwisowaniu urządzeń i systemów wentylacyjno-klimatyzacyjnych o różnej mocy i stopniu zaawansowania, a jej klientami są zarówno drobni prywatni inwestorzy, jak i duże zakłady produkcyjne, banki, kopalnie, elektrownie oraz centra administracji państwowej. Powyższe w ocenie Sądu świadczy o tym, że korzystano z renomy jaką miała (...) sp. z o.o. w branży klimatyzacyjnej. Na uwagę zasługują także zeznania świadka J. M. (2), który wskazał, że (...) Serwis sp. z o.o. prowadziła analogiczną działalność co (...) sp. z o.o., przejęła majątek, umowy serwisowe i montażowe, z pracownikami podpisano nowe umowy tłumacząc, że z uwagi na zmianę nazwy spółki jest to konieczne. Świadek Z. D., pracownik obu spółek zeznał, że w obu wykonywała takie same prace związane z montażem i serwisowaniem klimatyzacji i wentylacji. (...) Serwis sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. zamawiały te same towary i usługi, toteż jak wskazują zeznania J. P., D. K., R. B., K. Z. (1), niektórzy dawni kontrahenci odnosili wrażenie, iż spółka jedynie zmieniła nazwę lub przekształciła się, inni postrzegali (...) Serwis Sp. z o.o. jako „spółkę bis” czy następcę (...) sp. z o.o. Podkreślić należy wreszcie, że wskazany w umowach obu spółek zakres ich działalności był identyczny.

Analiza przedłożonych przez oskarżonego W. M. dokumentów w postaci faktur wcale nie wskazuje na to, by (...) Serwis sp. z o.o. rozpoczynając działalność w branży klimatyzacyjnej nabywała składniki majątku konieczne dla wykonywania działalności tak jak każdy przedsiębiorca, który dopiero rozpoczyna funkcjonowanie w określonej branży – wszak rachunki te obejmują w większości stosunkowo niewysokie sumy uiszczane za towary podlegające relatywnie szybkiemu zużyciu (wyjątkiem są tylko faktury dokumentujące zakup komputera oraz związanych z nim urządzeń, warto jednak podkreślić, iż wiadomym jest, że w pewnej grupie przedsiębiorstw takie urządzenia z racji szybkiego rozwoju technologii informatycznych także podlegają stosunkowo częstej wymianie na nowsze i bardziej funkcjonalne). Ponadto w ocenie Sądu pośrednio na to, iż (...) Serwis Sp. z o.o. przejęła składniki majątku oraz personel (...) sp. z o.o. może wskazywać również uzasadnienie opisanej powyżej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego W. o zakończeniu restrukturyzacji w stosunku do (...) sp. z o.o., w którym wskazano przecież, że spółka zmniejszyła koszty utrzymania pozbywając się zbędnych, niewykorzystywanych środków trwałych, racjonalizując zatrudnienie oraz upłynniając zbędne zapasy magazynowe.

Istotne w niniejszej sprawie były także zeznania wierzycieli (...) Sp. z o.o. oraz ich przedstawicieli. W tym zakresie szczególną uwagę Sąd zwrócił na zeznania świadka T. K. (1), świadka A. S. (3), świadka K. Z. (1), świadka R. B.. Wymienione osoby najbardziej szczegółowo relacjonowały okoliczności zawierania umów z oskarżonym reprezentującym (...) Sp. z o.o., interweniowania w sprawie płatności i ciągłego zwodzenia przez oskarżonego, funkcjonowania spółki. Zeznania te były spójne, logiczne, wzajemnie się uzupełniały, korespondowały z zeznaniami pozostałych pokrzywdzonych, tj. zeznaniami świadków: A. S. (1), K. G., J. B. (3), T. K. (2), A. S. (2), E. Ł., J. K. (2), J. P., L. M., J. C. (3), J. S., D. K., G. O., J. K. (1), J. K. (3), K. Z. (2), P. S., R. I. (1), M. M. (1), E. K. (2), S. G., G. D., J. C. (4), K. S. (1).

I tak, T. K. (1)wskazał, że w grudniu 2001r. oskarżony W. M.zamówił u niego klimatyzator. Towar został wydany, stosownie do uzgodnień pokrzywdzony wystawił fakturę na (...) Sp. z o.o., należność jednak nie została uiszczona. T. K. (1)wskazał, że pomimo tego po jakiś czasie oskarżony znów się z nim skontaktował w celu zakupu kolejnego klimatyzatora, tłumacząc, że urządzenie jest mu potrzebne do ukończenia inwestycji, po rozliczeniu której (powyższe miało nastąpić niezwłocznie) zapłaci za dwa klimatyzatory. T. K. (1)jednoznacznie stwierdził, że kiedy uzależnił wydanie kolejnego urządzenia dokonaniem zapłaty za pierwsze, oskarżony W. M.poinformował go, że jego żona, B. M.dokonała już stosownego przelewu (powyższe okazało się nieprawdą), więc polecił pracownikowi wydać urządzenie. T. K. (1)zeznał, że interweniował u oskarżonego w sprawie płatności, ten jednak ustawicznie go zwodził, świadek obrazowo opisał, że w trakcie rozmów w siedzibie spółki (...) Sp. z .o. o.oraz w nowo wybudowanym domu oskarżonego, ten prosząc o odroczenie terminu zapłaty i przyznając, że otrzymał wynagrodzenia za prace, do których wykorzystano dwa klimatyzatory dostarczone przez T. K. (1), wyjaśniał, że musi dokonać innych pilnych płatności, wykończyć dom, a z biegiem czasu tłumaczenia oskarżonego stały się coraz bardziej absurdalne. T. K. (1)zeznał, że w związku z tym, po wystosowaniu ostatecznego wezwania do zapłaty wystąpił przeciwko (...) sp. z o.o.na drogę postępowania cywilnego, uzyskał prawomocny nakaz zapłaty, złożył wniosek o wszczęcie egzekucji, jednak postępowanie zostało umorzone z uwagi na jego bezskuteczność. Świadek wskazał, że w tym stanie rzeczy wniósł pozew przeciwko W. M., uzyskał nakaz zapłaty, częściowo (w zakresie kwoty 15 400 zł) jego roszczenia zostały zaspokojone w trakcie prowadzonego w niniejszej sprawie postępowania karnego. T. K. (1)zeznał ponadto, że wiadomym mu było, że należności innych wierzycieli, opiewające na wysokie kwoty też nie zostały zaspokojone, a w sytuacji istnienia licznych zobowiązań spółki, oskarżony zrezygnował z funkcji prezesa zarządu (...) sp. z o.o., a jego matka sprzedała udziały obywatelowi U.. Powyższym zeznaniom T. K. (1)Sąd w pełni dał wiarę. Zeznania te są spójne i logiczne, korespondują z treścią dowodów z znajdujących się w aktach sprawy dokumentów dotyczących jego przedsiębiorstwa - (...), korelują z zeznaniami pozostałych pokrzywdzonych. W ocenie Sądu, wbrew stanowisku oskarżonego W. M., nie ma podstaw, by kwestionować twierdzenie świadka, że uzależnił wydanie drugiego klimatyzatora uregulowaniem przez (...) sp. z o.o.wcześniejszych zobowiązań i nakazał wydać urządzenie z uwagi na zapewnienie oskarżonego, że stosowny przelew został wykonany. Zdaniem Sądu takie zachowanie T. K. (1)było logiczne – skoro oskarżony nie zapłacił mu za jedno dostarczone urządzenie, uwarunkowanie wydania kolejnego (znacznie droższego, koniecznego wedle twierdzeń oskarżonego do ukończenia powierzonego mu zlecenia) uregulowaniem dotychczasowych zobowiązań (...) sp. z o.o.miało stanowić dla oskarżonego czynnik motywacyjny a dla pokrzywdzonego dogodny instrument zaspokojenia roszczeń. Zważywszy na to, iż opisane zdarzenie miało miejsce ponad jedenaście lat temu, zatem sprawdzenie przez pokrzywdzonego czy faktycznie (...) sp. z o.o.dokonała płatności było znacznie bardzie utrudnione niż obecnie, a także na fakt, że pokrzywdzony towarzysko znał oskarżonego i jego żonę, wytłumaczalne jest, że T. K. (1)zaufał oskarżonemu i nie weryfikował, czy należność za wydany wcześniej klimatyzator faktycznie została uiszczona. Zrozumiałym jest także, że świadek pominął tą okoliczność w trakcie pierwszego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym, bo mogło mu się to wydawać nieistotne. Na uwagę zasługuje jednak to, że ten aspekt T. K. (1)w sposób zbieżny i konsekwentny opisał zarówno składając ponownie zeznania w postępowaniu przygotowawczym, jak i na rozprawie głównej.

A. S. (3) zeznała, że jej pracodawca (...) S.A. w W. Oddział (...) Zakład (...) we W. zawarł z (...) Sp. z o.o. kierowaną przez oskarżonego W. M. umowę najmu pomieszczeń w budynku oznaczonym symbolem ,,Ł,” który znajduje się przy ul. (...) we W.. Prowadzona miała być tam działalność związana z klimatyzatorami – wykonawstwo i obrót. Świadek wskazała, że spółka zapłaciła tylko za dwie pierwsze faktury za wynajem, a potem już żadnej nie uregulowała. A. S. (3) szczegółowo opisała, że wielokrotnie bywała we wskazanym budynku i rozmawiała z oskarżonym pytając, kiedy zostaną uregulowane należności, obrazowo określając tłumaczenia oskarżonego („mam za wysoki kontrakt ,a to mi nie zapłacił klient”) „bajkami”. Wskazała też, że umowa został wypowiedziana – z końcem listopada 2002r., a płatności wynikających z czynszu dochodzono na drodze sądowej. Sąd uwzględnił powództwo, jednak egzekucja należności okazała się bezskuteczna. Świadek zeznała ponadto, że (...) Sp. z o.o. spowodowała kolejne straty, nie przekazując w terminie budynku i doprowadzając do awarii instalacji grzewczej i wodno-kanalizacyjnej, nie wytaczano jednak spraw o wyrównanie tych strat z uwagi na bezskuteczność wcześniejszych egzekucji. A. S. (3) zeznała, że wynajmowany przez (...) Sp. z o.o. budynek wymagał malowania i drobnych przeróbek celem dostosowania do potrzeb wynajmującego, z dokumentów wynikało, że najemca miał wykonać remont własnym kosztem, umowa nie wskazywała na to, by nakłady te miały być rozliczane czy potrącane z czynszem. Powyższe zeznania świadka A. S. (4) są spójne i logiczne, korespondują z zeznaniami świadka L. M. reprezentującej pokrzywdzonego w zainicjowanych postępowaniach sądowych i komorniczych. Zeznaniom powyższych osób, korelującym z treścią dokumentów przedłożonych przez (...) Sp. z o.o. we W. Sąd w pełni dał wiarę. W świetle zasad logicznego rozumowania, rzeczowych zeznań A. S. (4), a także treści znajdującej się w aktach sprawy dokumentacji, w tym umowy najmu podpisanej przez oskarżonego W. M. i przedstawiciela pokrzywdzonego nie zasługują na walor wiarygodności wyjaśnienia oskarżonego W. M. twierdzącego, że w momencie podpisywania umowy zostało uzgodnione, niestety nieformalnie, że (...) Sp. z o.o. wykona kapitalny remont obiektu, który przejmuje i ten remont został wykonany (jego koszt wyniósł ok. 100 000zł), a (...) Spółka (...) akceptowała, że (...) Sp. z o.o. nie płaciła czynszu z tytułu najmu nie wypowiadając umowy i oddalając w czasie finalne rozliczenie tej sprawy. Po pierwsze trudno przyjąć, że oskarżony będący z zawodu prawnikiem i posiadający stosowne doświadczenia przedsiębiorcy, nie zadbał o to, by kwestia rozliczenia znacznych przecież (wynoszących jak twierdzi 100 000 zł) nakładów na remont nie została pisemnie uregulowana w umowie najmu lub aneksie. Po drugie, twierdzenia jakoby wynajmujący akceptował stan rzeczy, w którym (...) Sp. z o.o. nie uiszczała czynszu pozostają w oczywistej kolizji z treścią znajdujących się w aktach pisemnych wezwań do zapłaty kierowanych do spółki przez wynajmującego, a także zeznaniami A. S. (4) wskazującej na to, że wielokrotnie interweniowała u oskarżonego w sprawie zaległości płatniczych (...) Sp. z o.o.. Po trzecie, gdyby faktycznie przy zawarciu umowy doszło do „nieformalnych” uzgodnień dotyczących nakładów na remont, zasady logiki wskazywałyby na to, że (...) Sp. z o.o. miałaby przyzwolenie na to, by od początku umowy nie uiszczać czynszu. Tymczasem bezsporne jest, że spółka początkowo, do września 2001r. regulowała swoje zobowiązania. Dodatkowo treść pisma z dnia 23 listopada 2001r. (k. 849) wskazuje na to, że faktycznie pomiędzy pokrzywdzonym a (...) Sp. z o.o. doszło do kompensacji należności, jednak była to stosunkowo niewielka kwota 2 318 zł. W kontekście powyższego, przytoczone wyjaśnienia oskarżonego W. M. poczytywać można wyłącznie za przyjętą linię obrony, mającą na celu uniknięcie bądź umniejszenie odpowiedzialności karnej, która w konfrontacji z obiektywnymi nie budzącymi wątpliwości dowodami nie może się ostać.

Świadek R. B.prowadził przedsiębiorstwo, któremu (...) Sp. z o.o.zleciła ochronę pomieszczeń wynajmowanych od (...) Sp. z o.o.oraz wykonywanie prac porządkowych. W związku z powyższym, R. B., bywając osobiście w siedzibie spółki miał możliwość obserwowania jej działalności oraz sposobność prowadzenia rozmów z oskarżonym W. M.. Świadek R. B.zeznał, że spółka nie zapłaciła za świadczone usługi pomimo jego osobistych interwencji u oskarżonego W. M.oraz pisemnych monitów. Świadek jednoznacznie wskazał, że po tym, gdy nie została uregulowana pierwsza z wystawionych przez niego faktur, uległ namowom oskarżonego oraz składanym przez niego obietnicom spłaty długu i nadal świadczył usługi pomimo braku płatności, choć z perspektywy późniejszych zdarzeń uważa, że oskarżony nigdy nie miał zamiaru dokonania zapłaty. Powyższe zeznania świadka spójne i logiczne, korelują z zeznaniami pozostałych pokrzywdzonych i ich przedstawicieli, wskazujących na analogiczny sposób działania oskarżonego W. M.. Co więcej, świadek wskazał również, że dowiedział się, iż oskarżonego poszukuje wielu wierzycieli (między innymi wynajmujący pomieszczenia przy ul. (...)), a także, że nocą opuścił on siedzibę spółki zabierając ze sobą wszystkie urządzenia. Świadek wskazał ponadto, że dowiedział się, iż prezesem (...) Sp. z o.o.został obywatel U. M. C., który nabył udziały w spółce od matki W. M., oskarżonej D. M., zeznał przy tym, że osoba ta nie była znana kontrahentom, nikt nigdy nie widział jej w siedzibie spółki. Jednocześnie oskarżony W. M.został prezesem (...) Serwis Sp. z o.o.mającą profil działalności i siedzibę analogiczne do (...) Sp. z o.o., zatrudniającą tych samych pracowników, współpracującą z tożsamymi kontrahentami i posługującą się tym samym logo. Okoliczności te potwierdził także świadek K. Z. (1), wspólnik (...)Sp.j., prowadzący hurtownię artykułów metalowych, w której zaopatrywała się zarówno (...) Sp. z o.o., jak i (...) Serwis Sp. z o.o., mieszczącą się na posesji przy ul. (...)(czyli tam, gdzie miały swoje siedziby obie spółki). Na uwagę zasługuje fakt, że K. Z. (1)jako wieloletni kontrahent obu spółek (po tym, jak (...) Sp. z o.o.nie uregulowała należności wynikającej z faktury z odroczonym terminem płatności nabywała ona, podobnie jak (...) Serwis Sp. z o.o.towar jedynie za gotówkę) uważał, że miała miejsce jedynie zmiana nazwy (...) Sp. z o.o.na (...) Serwis Sp. z o.o., przekształcenie spółki. Świadek stwierdził wszak: „Po przekształceniu również byli nabywcami w naszej hurtowni, jako K. (...)”, „Ja uważam, że po przekształceniu to ta sama spółka, bo ci sami ludzie przychodzili po ten sam towar”.

Z zeznań świadka A. S. (1), świadka K. G., świadka T. K. (2), świadka J. P., świadka A. B. (2), świadka E. Ł., świadka J. C. (3), świadka J. S., świadka D. K., świadka K. Z. (2), świadka P. S., świadka R. I. (1), świadka M. M. (1), świadka G. D., świadka K. S. (1), świadka J. K. (2), świadka E. K. (2) wynika, że osoby te lub reprezentowane przez świadków przedsiębiorstwa wykonały na zlecenie (...) Sp. z o.o. określone prace lub usługi. Przykładowo A. S. (1) wykonał prace związane z ociepleniem instalacji klimatyzacyjnej w budynku siedziby Banku (...) we W., ul (...), (...) S.A. na dachu tego budynku zamontował agregat chłodniczy, T. K. (2) wykonał projekt konstrukcji wsporczych i opinię, J. P. stalową konstrukcję, którą następnie przewiózł na miejsce montażu, (...) Sp. z o.o. przetransportowała dwa agregaty chłodnicze, R. I. (1) dokonał przewozu klimatyzatorów, M. M. (1) przetłumaczyła tekst techniczny z języka angielskiego na język polski, (...) Sp. z o.o. świadczyła usługi monitorowania i ochrony siedziby (...) sp. z o.o., J. C. (3) dostarczył (...) Sp. z o.o. kratki wentylacyjne, (...) Sp. z o.o. – wykonane elementy wentylacyjne, (...) S.A. - toner do kserokopiarki i dokonało konserwacji tego urządzenia. Wymienieni świadkowie zeznali, że dostarczone usługi i produkty zostały zaakceptowane bez zastrzeżeń, a ich dostawców poproszono by czekali na rozliczenie, żaden nie otrzymał jednak wynagrodzenia za swoją pracę.

Świadek A. S. (2)z kolei wskazał, że na zamówienie upoważnionych przez oskarżonego osób dostarczał materiały budowlane na budowę domu oskarżonego i stosownie do uzgodnień wystawił fakturę na (...) Sp. z o.o., oskarżony jednak nie uregulował wszystkich płatności wynikających z faktur wystawionych na spółkę. (...) Sp. z o.o., gdzie zatrudniona była świadek K. G.dostarczył elementy wentylacyjne. Od pokrzywdzonego A. B. (2)prowadzącego A.. s.c. Zakład Usług (...), Ogólnobudowlanych, (...) Sp. z o.o.nabyła prefabrykaty wentylacyjne. Z zeznań świadka K. G., świadka J. K. (3), świadka A. B. (2)wynika, że należności za przekazane (...) Sp. z o.o.towary wynikające z wystawionych przez pokrzywdzonych faktur VAT nie zostały uregulowane. G. M.Bank (obecnie Bank (...) S.A.), którego przedstawicielem w niniejszym postępowaniu jest świadek G. O.zawarł z (...) sp. z o.o.reprezentowaną przez oskarżonego W. M.umowę kredytu, który został przeznaczony na zakup samochodu marki C. (...). Z zeznań świadka wynika, że spółka jedynie początkowo dokonywała płatności na rzecz banku, przy czym nawet wówczas nie wywiązywała się z obowiązującego harmonogramu wpłat. Kolejnego kredytu (krótkoterminowego otwartego na rachunku bieżącym) udzielił K. (...) Bank (...), w którym zatrudniona jest świadek J. C. (4). Wymieniona wskazała, że kredyt ten nie został spłacony nawet w części.

Świadek T. K. (2), świadek J. P., zeznali, że wielokrotnie w sprawie płatności kontaktowali się z oskarżonym W. M. i jego żoną B. M. (do której oskarżony ich kierował), za każdym razem oskarżony zwodził ich niespełnianymi następnie obietnicami szybkiego uregulowania należności, później zorientowali się, że spółka ma trudności finansowe i nie reguluje swoich zobowiązań. Z zeznań świadka J. P. wynika ponadto, że zdarzyło się również, że oskarżony i jego żona chcieli rozszerzyć zlecenie, dając mu do zrozumienia, że jego należność została już zapłacona, pokrzywdzony jednak nie zgodził się na to, bo zorientował się, że (...) Sp. z o.o. nie dokonała zapłaty. Świadek J. P. wskazał, że kiedy kolejny raz telefonicznie kontaktując się z (...) Sp. z o.o.” odmówił wykonania nowej usługi, B. M. przyznała, że spółka nie posiada środków na uregulowanie swojego zobowiązania. Świadek K. Z. (1) zeznał, że wielokrotnie telefonicznie interweniował w sprawie płatności za towar pobrany z odroczonym terminem płatności, w końcu B. M. powiedziała, że nie zapłacą, „bo nie”. Z zeznań świadka A. B. (2) wynika, że oskarżony W. M. przez okres roku zwodził go obietnicami uregulowania należności za pobrany towar, tłumacząc opóźnienie w płatnościach chwilową złą kondycją finansową. Świadek A. S. (1), świadek E. Ł., świadek J. C. (4) zeznali z kolei, że bezskuteczne okazały się w ogóle próby jakiegokolwiek skontaktowania się z przedstawicielem (...) Sp. z o.o. J. C. (3) wskazał, że wielokrotnie telefonicznie rozmawiał z pracownikiem (...) Sp. z o.o. zapewniającym go, że płatności zostaną dokonane, przesłał też pisemne wezwanie do zapłaty. Zeznania świadka J. K. (3) wskazują na to, że oskarżony był wielokrotnie monitowany pisemnie i telefonicznie o dokonanie zapłaty, ale za każdym razem przedstawiciele pokrzywdzonego (...) Sp. z o.o. byli zwodzeni obietnicą nieodległego uregulowania zobowiązań. Z zeznań K. G., świadka J. S., świadka D. K., świadka K. Z. (2), świadka P. S., świadka R. I. (1), świadka G. D., świadka K. S. (1), świadka J. K. (2), świadka G. O. wynika, że reprezentowane przez te osoby podmioty gospodarcze wielokrotnie, w szczególności pisemne wzywały dłużnika do uregulowania należności.

Zeznania świadka A. S. (1), świadka K. G., świadka T. K. (2), świadka J. P., świadka A. S. (2), świadka J. C. (3), świadka J. S., świadka D. K. świadka E. Ł., świadka J. K. (3), świadka K. Z. (2), świadka P. S., świadka R. I. (1), świadka M. M. (1), świadka G. D., świadka K. S. (1), świadka J. K. (2), świadka K. Z. (1), świadka A. B. (2), świadka J. K. (1), świadka E. K. (2), świadka J. C. (4) jednoznacznie wskazują na to, że po pewnym czasie reprezentowane przez wymienione osoby podmioty gospodarcze dochodziły swoich roszczeń na drodze sądowej, uzyskiwały tytuły wykonawcze - nakazy zapłaty i inicjowały postępowania egzekucyjne, wszystkie postępowania egzekucyjne zostały jednak umorzone ze względu na bezskuteczność egzekucji. Na uwagę zasługują korespondujące z treścią dokumentacji dotyczącej (...) Sp. z o.o., spójne i rzeczowe zeznania J. K. (3), którzy wskazał, że oskarżony W. M. wniósł sprzeciw od wydanego nakazu powołując absurdalną zdaniem świadka (i ostatecznie nieuwzględnioną przez Sąd argumentację), a następnie składał liczne wnioski dowodowe zmierzając do przedłużenia postępowania w trakcie którego (...) Sp. z o.o. dwukrotnie zmieniała adres siedziby, w zasadzie uniemożliwiając wyegzekwowanie należności będącej przedmiotem sporu. Warto również wskazać, iż z zeznań T. K. (1) oraz J. K. (1), a także przedłożonych przez nich dokumentów wynika, że po stwierdzeniu bezskuteczności egzekucji z majątku spółki w trybie art. 299 k.s.h. pozwali W. M. domagając się zasądzonych uprzednio od spółki kwot i uzyskali korzystne dla siebie orzeczenia.

Sąd w pełni dał wiarę zeznaniom wymienionych osób pokrzywdzonych, bowiem są spójne i rzeczowe, wzajemnie ze sobą korelują, a także korespondują z treścią dokumentów dotyczących poszczególnych zobowiązań (...) Sp. z o.o. oraz treścią zeznań świadków – komorników prowadzących podstępowania wobec spółki oraz pracowników ich kancelarii, tj. zeznaniami świadka S. P., zeznaniami świadka A. W. (2), zeznaniami świadka J. L., świadka M. S., a także treścią przekazanej przez tychże świadków dokumentacji komorniczej. Sąd dał wiarę także zeznaniom powyższych osób, bowiem są one spójne, logiczne, obiektywne i rzeczowe, wzajemnie się uzupełniają oraz korespondują z treścią dokumentów w postaci kopii z akt egzekucyjnych, w szczególności z treścią tytułów wykonawczych oraz postanowień o umorzeniu postępowań egzekucyjnych przeciwko (...) Sp. z o.o. na podstawie art. 824 § 1 punkt 3 k.p.c. wobec bezskuteczności egzekucji. Świadek S. P. wskazał, że jako komornik Rewiru XI przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki prowadził postępowania egzekucyjne wszczęte przeciwko (...) Sp. z o.o. z wniosku (...) S.A. i wniosku M. M. (2). Świadek A. W. (2) zeznał, że będąc asesorem komorniczym Rewiru XII przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki prowadził przeciwko (...) Sp. z o.o. postępowania egzekucyjne z wniosków: A. S. (1), (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., T. K. (2), (...) Sp. z o.o., T. K. (1), Zakładu (...) S.A. w Ł., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., obecnej (...) Sp. z o.o., J. P., (...) S.A., H. G., J. K. (1), (...) Sp. z o.o., R. I. (1), J. C. (3), (...) Sp. z o.o.. Świadek M. S. zeznała, że jako asesor komorniczy Rewiru II przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Śródmieścia prowadziła przeciwko (...) Sp. z o.o. postępowania egzekucyjne z wniosków: (...) S.A., (...) Sp. z o.o. i (...) Sp.j. Świadek J. L. był pracownikiem kancelarii Komornika Sądowego Rewiru IV przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Krzyki. Świadek zeznał, że w tej kancelarii prowadzono postępowania egzekucyjne przeciwko (...) Sp. z o.o. między innymi z wniosku (...) A. B. (3), (...) s.c., (...) Bank S.A., Banku (...) S.A., (...) A. S. (2).

Z zeznań świadka S. P., świadka A. W. (2), świadka M. S., świadka J. L. wynika, że w toku prowadzonych egzekucji nie ustalano żadnego majątku (...) Sp. z o.o., z którego można było wyegzekwować wierzytelności, pozyskiwano natomiast informacje o postępowaniach egzekucyjnych prowadzonych przez innych komorników, które potwierdzały okoliczność, iż dłużnik może być niewypłacalny. Wobec powyższego wszystkie postępowania zostały umorzone wobec bezskuteczności egzekucji, a roszczenia wierzycieli (oprócz (...) Bank S.A., którego roszczenia zostały w części zaspokojone w wyniku sprzedaży samochodu marki C. (...) będącego przedmiotem zastawu stanowiącego zabezpieczenie umowy kredytu) nie zostały nawet częściowo zaspokojone.

Mając na uwadze całokształt przeprowadzonych w niniejszej sprawie dowodów ocenionych w sposób opisany powyżej, Sąd stanął na stanowisku, że oskarżony W. M. popełnił przestępstwo kwalifikowane z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. przypisane mu w punkcie I części dyspozytywnej wyroku. Ponadto Sąd uznał, że oskarżony W. M. i oskarżona D. M., działając wspólnie i w porozumieniu dopuścili się zarzucanego im przestępstwa kwalifikowanego z art. 300 § 3 k.k. w zw. z art.301 § 1 k.k. i art. 308 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Jednocześnie w ocenie Sądu brak jest dowodów w sposób nie budzący wątpliwości świadczących o sprawstwie i winie oskarżonego T. M. (1) w zakresie zarzucanego mu przestępstwa.

W ocenie Sądu niewątpliwym jest, że oskarżony W. M. dopuścił się przestępstwa kwalifikowanego z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k., niemniej jednak uwzględniając wyniki przeprowadzonego w niniejszej sprawie postępowania dowodowego należało dokonać modyfikacji opisu tegoż czynu. Z opisu wskazanego przestępstwa Sąd wyeliminował zachowanie polegające na tym, że oskarżony w okresie od grudnia 2001r. do 30 marca 2002r we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził J. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 53 798, 34 zł w ten sposób, iż dokonał zakupu elementów wentylacyjnych nie mając zamiaru wywiązania się z zapłaty. Powodem takiego stanu rzeczy jest fakt, że zachowanie to zostało objęte prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieście 8 września 2006r., sygn. akt II K 1863/05. Prima facie wprawdzie mogą pojawić się wątpliwości co do tożsamości wskazanego powyżej fragmentu czynu ciągłego zarzuconego W. M. w niniejszym postępowaniu z czynem objętym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieście, sygn. akt II K 1863/05, polegającym na tym, że W. M. w miesiącu wrześniu 2001 roku w R. po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do posiadanych przez siebie możliwości płatniczych i możliwości uiszczenia za pobrany w (...) J. K. towar w postaci nawiewników z wirowym wypływem powietrza o wartości 53 789,34 zł, doprowadził J. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o w/w wartości. Uważna analiza zeznań świadka J. K. (1) oraz przedłożonych przez niego dokumentów jednoznacznie wskazuje jednak na to, iż chodzi w istocie o to samo zachowanie. Otóż, w obu przypadkach wskazana kwota szkody doznanej przez J. K. (1) jest analogiczna (53 798, 34 zł), a z jego zeznań oraz przedłożonych dokumentów wynika, że jego kontakty handlowe z (...) sp. z o.o. ograniczały się tylko do tego, że sprzedał spółce kratki wentylacyjne i wystawił faktury VAT z odroczonym terminem płatności opiewające łącznie na powyższą kwotę. Tym samym nie ulega wątpliwości, iż we wskazanym zakresie przedmiotem niniejszego postępowania oraz postępowania prawomocnie już zakończonego było to samo zdarzenie historyczne, te same transakcje między J. K. (1) a (...) Sp. z o.o., w wyniku których pokrzywdzony doznał szkody w wysokości 53 798, 34 zł. J. K. (1) zeznał, że sumy tej dochodził pozywając spółkę, a następnie – po stwierdzeniu bezskuteczności egzekucji z majątku spółki – pozywając w trybie art. 299 k.s.h. jej prezesa W. M., wskazał też, że złożył stosowne zawiadomienie w Prokuraturze, a w trakcie postępowania zawarł z oskarżonym ugodę i ostatecznie jego roszczenia zostały zaspokojone. J. K. (1) stwierdził przy tym: „Moim zdaniem wyegzekwowałem należność od W. M. dlatego, iż uzyskałem wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia, sygn. akt II K 1863/05 ”. Powyższe zdaniem Sądu dobitnie świadczy o tym, że wskazane powyżej zachowanie W. M. zarzucone mu w niniejszym postępowaniu jest tożsame z przedmiotem postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieście, sygn. akt II K 1863/05, a rozbieżności w zakresie przyjętych czasookresów obu tych zachowań wynikają z braku precyzji bądź przeoczenia. Zaistnienie tej okoliczności, zważywszy na przyjętą w akcie oskarżenia konstrukcję czynu zarzucanego oskarżonemu W. M., tj. założenie, że oskarżony działał w warunkach czynu ciągłego opisanego w art. 12 k.k. czyniło koniecznym dokonanie eliminacji opisanego zachowania z czynu przypisanego oskarżonemu W. M.. Zachowanie to bowiem niewątpliwie w świetle ujawnionych w niniejszym postępowaniu okoliczności stanowiło jeden z elementów czynu ciągłego, lecz zostało już uprzednio prawomocnie osądzone.

Ponadto Sąd uznał, iż spółkę z o.o. (...) oskarżony W. M. doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie nie mniejszej niż 4 236, 90 zł. W ocenie Sądu przyjęta w akcie oskarżenia wysokość szkody doznanej przez (...) Sp. z o.o. została błędnie wyliczona. Bezspornym jest wszak, że wymieniona spółka wniosła przeciwko (...) sp. z o.o. trzy pozwy i uzyskała trzy tytuły wykonawcze- nakazy zapłaty Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 12 marca 2002 r., sygn. akt VIII GNC 973/02, sygn. akt VIII GNc 974/02, sygn. akt VIII GNc 975/02 obejmujące odpowiednio należności główne w kwotach 1 533,63 zł, 1 703, 27 zł, 1000 zł, wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami postępowania. Suma tych kwot to 4 236, 90 zł, a nie jak przyjął omyłkowo oskarżyciel publiczny - 11 689,28 zł.

Jak już nadmieniono powyżej, Sąd stanął na stanowisku, iż przypisany oskarżonemu W. M. w punkcie I części dyspozytywnej wyroku czyn wypełnia znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. Przestępstwo oszustwa stypizowane w art. 286 § 1 k.k. popełnia ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

W judykaturze przyjmuje się, iż działanie polegające na złożeniu zamówienia z odroczonym terminem płatności np. określonym w wystawionej fakturze, przy istnieniu już w momencie złożenia tego zamówienia lub otrzymania towaru zamiaru niedotrzymania umówionego terminu zapłaty poprzez odłożenie go na czas bliżej nieokreślony bądź też uzależniony od powodzenia przyszłych transakcji (inwestycji) jest wprowadzeniem w błąd w rozumieniu art. 286 § 1 k.k. Innymi słowy znamiona przestępstwa oszustwa wypełnia działanie sprawcy, który w umowie zobowiązuje się do określonej płatności w uzgodnionym, odroczonym terminie, jeżeli jej zawarciu towarzyszy powzięty z góry zamiar niedotrzymania uzgodnionego terminu zapłaty i odłożenia go na czas bliżej nieokreślony oraz uzależnienia zapłaty od ewentualnego powodzenia określonych inwestycji dokonanych w przyszłości. Zaciąganie przez bankruta zobowiązań, bez informowania kontrahenta o swojej sytuacji, wypełnia znamiona art. 286 § 1 k.k. (por. wyroki SA we Wrocławiu z dnia 5.06.2013r., II AKa 157/13, LEX 1331174., z dnia 28.03.2013r., II AKa 67/13, LEX 1313476). W orzecznictwie wskazuje się też, że choć osoby prowadzące działalność gospodarczą zwykle nie zamierzają dokonywać przestępstw, lecz pragną zarobić na tej działalności zgodnie z prawem, jeśli wskutek niepowodzeń chcą zapobiec bankructwu czy je odsunąć i uzyskują kredyty, które przeznaczają na cele niezgodne z umówionymi albo pożyczki bez realnych planów oddania ich, to ów pierwotny zamiar (o ile nadal istnieje) sprowadza się do mrzonki, pozbawionej znaczenia przy konkretnych działaniach. Zbędne się staje zajmowanie się nim, bo istotne są znamiona tych konkretnych działań, a nie rojenia sprawców, marzenia o szczęśliwej odmianie losu. Niekorzystnym rozporządzeniem mieniem może być handel z podmiotem, zwłaszcza w formie przekazywania towaru na odroczony termin płatności, polegający na przekazywaniu towaru kontrahentowi, którego majątek nie wystarcza na pokrycie zobowiązań, co oznacza, że w przypadku braku zapłaty dostawcy towarów kontrahent nie ma gwarancji, iż zaspokoi swoje roszczenia przymusowo oraz sytuacja, w której kontrahent, nie posiadając na ten temat wiedzy, przekazuje towar spółce, której wskaźniki, nie zapewniają bieżącej obsługi zobowiązań wszystkich wierzycieli, co oznacza, że nie mogą być oni terminowo przez spółkę spłacani, a nadto sytuacja, w której wskaźnik ogólnego zadłużenia i wskaźnik zadłużenia kapitału własnego wskazuje na brak możliwości zwrotu zaciągniętych zobowiązań i przerzucenie ryzyka prowadzonej działalności na wierzycieli (por. wyrok SA w Krakowie z dnia 19.08.1998r. II AKa 127/98 KZS z 1998r., nr 10, poz. 26, wyrok SA we Rzeszowie z dnia 13.12.2012r., II AKa n103/12, LEX 1237629)

W kontekście powyższego należy podkreślić, iż w niniejszej sprawie miała miejsce sytuacja, gdy oskarżony W. M. zawierał w imieniu (...) sp. z o.o. kolejne umowy uzyskując towary i usługi, w czasie gdy kondycja finansowa spółki nie pozwalała na wywiązanie się z już uprzednio zaciągniętych zobowiązań i obowiązkiem oskarżonego jako prezesa jej zarządu było zainicjowanie postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości. Taka konkluzja jednoznacznie wynika z uzupełniającej pisemnej i ustnej opinii finansowo- księgowej, zeznań świadków J. M. (2) i E. K. (1) zestawionych z zeznaniami pokrzywdzonych i ich przedstawicieli. Co więcej, przyjętą przez oskarżonego praktyką było składanie pokrzywdzonym (także poprzez pisemne oświadczenia) niespełnianych nigdy obietnic, że zobowiązania spółki będą niezwłocznie uregulowane. Podkreślić należy, że zdarzało się nawet, że oskarżony zapewniał wierzycieli, że spółka dokonała zaległych płatności i wyłudzał w ten sposób kolejne usługi i towary. Taka sytuacja miała miejsce chociażby w przypadku transakcji zawartych z pokrzywdzonym T. K. (1), pokrzywdzonym R. B. i pokrzywdzonym J. P.. T. K. (1) dostarczył oskarżonemu kolejny klimatyzator mimo, iż nie otrzymał zapłaty na wydane wcześniej podobne urządzenie, dając wiarę fałszywym jak się okazało zapewnieniom oskarżonego (swego znajomego, któremu ufał), że zaległa należność została już uregulowana. R. B. uległ namowom oskarżonego oraz składanym przez niego obietnicom spłaty długu i nadal świadczył usługi ochrony i usługi porządkowe pomimo braku płatności – świadek zeznał, że z perspektywy późniejszych zdarzeń uważa, że oskarżony nigdy nie miał zamiaru dokonania zapłaty. J. P. zeznał, że oskarżony i jego żona chcieli rozszerzyć złożone uprzednio zlecenie, dając mu do zrozumienia, że jego należność wynikająca z umowy, którą wcześniej wykonał została już zapłacona. J. P. nie zgodził się na to, bo zorientował się, że (...) Sp. z o.o. nie dokonała zapłaty. Kiedy kolejny raz telefonicznie kontaktując się z (...) Sp. z o.o.” odmówił wykonania nowej usługi, B. M. przyznała, że spółka nie posiada środków na uregulowanie swojego zobowiązania. Kolejnym sposobem uwalniania się oskarżonego W. M. od pretensji wierzycieli było także usprawiedliwianie braku płatności tym, że spółka ma nierzetelnych dłużników i dopiero oczekuje na zapłatę swoich wierzytelności. Takie tłumaczenia oskarżony powielał wielokrotnie zarówno w kontaktach z gospodarczymi partnerami, jak i w relacjach z pracownikami spółki. Co więcej, nawet gdy dłużnicy (...) regulowali należności spółki lub gdy spółka posiadała środki oskarżony nie płacił wierzycielom spółki. Wskazać należy chociażby na zeznania świadka T. K. (1) oraz zeznania świadka E. K. (1), która podała, że informowała oskarżonego o monitach kontrahentów, on z kolei (mimo tego, że na rachunku spółki były środki) twierdził, że zobowiązania spółki będą regulowane później. Powyższe, a także fakt, że oskarżony przez wiele lat nie uregulował należności wynikających z zaciągniętych w imieniu spółki zobowiązań (niektóre długi spłacił dopiero w czasie prowadzenia postępowania karnego w niniejszej sprawie) oraz okoliczności w jakich oskarżony pozbył się kłopotliwego ciężaru, jak stanowiła zadłużona (...) sp. z o.o. wykorzystując następnie jej aktywa w ramach działalności (...) sp. o.o., dobitnie wskazuje na to, że oskarżony realizując z góry powzięty zamiar doprowadził pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem nie mając zamiaru wywiązać się z zaciągniętych zobowiązań lub co najmniej - jak zdają się wskazywać wyjaśnienia oskarżonego - uzależniając ich wykonanie od przyszłego i wysoce niepewnego powodzenia realizowanych przez spółkę przedsięwzięć gospodarczych.

Tym samym oskarżony w istocie prowadził działalność (...) Sp. z o.o. na koszt i ryzyko wierzycieli spółki. W związku z powyższym uprawnione jest przyjęcie, że oskarżony działał w warunkach czynu ciągłego opisanego w art. 12 k.k. Zgodnie z powyższym przepisem, dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony; jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego. W kontekście powyższego na szczególną uwagę zasługują spójne i rzeczowe zeznania J. M. (2), który obrazowo opisując model prowadzenia spraw spółki przyjęty przez oskarżonego W. M. wskazał, że wszelkie zakupy towarów i usług odbywały się według zasady „weź i zapomnij”, nadto oskarżony, choć nie pozwalał na to, by ktoś zalegał wobec niego z płatnościami, sam robił to notorycznie czyniąc takie zachowanie stałą, niezmienną praktyką. Bez znaczenia pozostaje przy tym okoliczność, że oskarżony osobiście nie uczestniczył we wszystkich czynnościach związanych z zawarciem umów z pokrzywdzonymi. W orzecznictwie wyrażono ponadto pogląd, że nie można przyjmować, iż dla przyjęcia działań wypełniających znamiona ustawowe przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. jest osobiste podpisywanie przez osoby oskarżone umów, na podstawie których doprowadzono kontrahentów do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Pogląd taki ograniczałby odpowiedzialność jedynie do kręgu osób składających podpisy na umowach, unikaliby odpowiedzialności natomiast ci, którzy w rzeczywistości, uwzględniając możliwości decyzyjne w konkretnej spółce, realizowali zamiar doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd (por. wyrok SN z dnia 22.09.2011r., III KK 109/11 LEX 1044019) Podkreślenia wymaga, że oskarżony był informowany o zawieranych umowach i interwencjach wierzycieli spółki, tylko on (wspomagany przez żonę) podejmował decyzje dotyczące funkcjonowania spółki, w szczególności decydował o nieregulowaniu zobowiązań. Na uwagę zasługuje także to, że z opinii finansowo-księgowej oraz zeznań świadka E. K. (1) wynika, że tylko oskarżony (wraz z żoną) mogli dokonać wypłaty środków ujętych w bilansie spółki jako pożyczka. Kwota pożyczki nie została zwrócona spółce. Tym samym uznać należy, że oskarżony osiągnął korzyść majątkową kosztem (...) sp. z o.o. a pośrednio również jej wierzycieli, pobierając z środków spółki niespłacone następnie pożyczki.

Z uwagi na wartość wyłudzonych przez oskarżonego towarów i usług ustaloną na kwotę 984 761 , 75 zł zasadne było zawarcie w kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu art. 294 § 1 k.k. Zgodnie z powyższym przepisem, kto dopuszcza się przestępstwa określonego w art. 278 § 1 lub 2, art. 284 § 1 lub 2, art. 285 § 1, art. 286 § 1, art. 287 § 1, art. 288 § 1 lub 3, lub w art. 291 § 1, w stosunku do mienia znacznej wartości, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Zgodnie z art. 115 § 1 k.k., mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200 000 złotych.

Sąd uznał ponadto, że oskarżony W. M. i oskarżona D. M., działając wspólnie i w porozumieniu dopuścili się zarzucanego im przestępstwa kwalifikowanego z art. 300 § 3 k.k. w zw. z art.301 § 1 k.k. i art. 308 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Przestępstwo stypizowane w art.300 § 1 k.k. popełnia ten, kto, w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo uszkadza składniki swojego majątku. Zgodnie z art. 300 § 3 k.k., Jeżeli czyn określony w § 1 wyrządził szkodę wielu wierzycielom, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Art. 301 § 1 k.k. stanowi, że kto będąc dłużnikiem kilku wierzycieli udaremnia lub ogranicza zaspokojenie ich należności przez to, że tworzy w oparciu o przepisy prawa nową jednostkę gospodarczą i przenosi na nią składniki swojego majątku, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Stosownie do dyspozycji art. 308 k.k., za przestępstwa określone w rozdziale XXXVI kodeksu karnego odpowiada jak dłużnik lub wierzyciel, kto, na podstawie przepisu prawnego, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania, zajmuje się sprawami majątkowymi innej osoby prawnej, fizycznej, grupy osób lub podmiotu nie mającego osobowości prawnej. Przepis art. 308 k.k. rozszerza odpowiedzialność za przestępstwa gospodarcze, których podmiotem może być jedynie dłużnik lub wierzyciel, na osoby zajmujące się ich sprawami majątkowymi na podstawie przepisu prawnego, decyzji właściwego organu, umowy albo nawet bez takiej podstawy prawnej (tj. na podstawie faktycznego przekazania określonych obowiązków). Chodzi zatem o odpowiedzialność zarządców cudzego majątku, którzy - nie mając cech indywidualnych podmiotu przestępstwa, do którego przyczynili się swymi działaniami lub zaniechaniami - byliby bezkarni bez regulacji przewidzianej w art. 308 k.k. (por. A. Marek Komentarz do art. 308 k.k. LEX) Nie ulega wątpliwości, że oskarżony W. M. jako prezes zarządu (...) sp. z o.o. należy do kategorii osób zajmujących się sprawami majątkowymi innego podmiotu – osoby prawnej. Podstawą prawną powyższego są w szczególności odpowiednie regulacje k.s.h. określające uprawnienia i obowiązki członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Mimo że oskarżona D. M. będąca jedynym wspólnikiem (...) Sp. z o.o. nie jest osobą, o której mowa w art. 308 k.k. w ocenie Sądu, z racji tego, że oskarżona działała wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym W. M. będącym podmiotem określonym w art. 308 k.k., podstawę jej odpowiedzialności stanowi regulacja art. 21 § 1 k.k. Zgodnie z powyższym przepisem, jeżeli okoliczność osobista dotycząca sprawcy, wpływająca chociażby tylko na wyższą karalność, stanowi znamię czynu zabronionego, współdziałający podlega odpowiedzialności karnej przewidzianej za ten czyn zabroniony, gdy o tej okoliczności wiedział, chociażby go nie dotyczyła. Przepis ten stwarza podstawę dla odpowiedzialności karnej ekstraneusa, który współdziała przy popełnieniu przestępstwa indywidualnego właściwego lub niewłaściwego (por. J. Giezek Komentarz do art. 21 k.k. LEX) Zdaniem Sądu na porozumienie pomiędzy oskarżonym W. M. i oskarżoną D. M. w zakresie popełnienia analizowanego przestępstwa wskazują okoliczności wynikające z zestawionych ze sobą wyjaśnień oskarżonego W. M. i zeznań M. C., nabywcy udziałów w (...) sp. z o.o. Oskarżony podał, że w 2002r. niektórzy wierzyciele przychodzili do mieszkania D. M. i domagali się zapłaty za wyświadczone spółce (...) sp. z o.o. usługi lub dostarczone towary, wszczynali awantury. Wskazał, że wizyty te zaniepokoiły D. M., kobieta rozmawiała o nich z oskarżonym, z który z racji pełnienia funkcji prezesa zarządu był zorientowany w aktualnej sytuacji finansowej spółki. W związku z powyższym oczywistym jest, że D. M. zdawała sobie sprawę z kondycji finansowej spółki i roszczeń jej wierzycieli. Ze spójnych i rzeczowych zeznań M. C. wynika natomiast, że D. M. osobiście uczestniczyła w czynnościach, które umożliwiły udaremnienie zaspokojenia wierzycieli (...) sp. z o.o. i przeniesienie jej majątku na inny podmiot – wyszukała nabywcę udziałów spółki, który formalnie objął stanowisko prezesa jej zarządu, po czym nigdy (co z góry było wiadome) nie interesował się spółką, nie objął jej majątku ani dokumentacji pozostając jednocześnie nieuchwytnym dla jej wierzycieli i umożliwiając faktyczne przejęcie aktywów i kontraktów (...) sp. z o.o. przez zarządzaną przez oskarżonego (...) Serwis Sp. z o.o., która prowadziła analogiczną działalność.

W orzecznictwie i piśmiennictwie wskazuje się, że przez sformułowanie "udaremnione zaspokojenie wierzyciela" rozumieć należy wyłącznie całkowite uniemożliwienie zaspokojenia jego roszczenia. Natomiast przez "uszczuplenie zaspokojenia wierzyciela" należy rozumieć zmniejszenie zaspokojenia wierzyciela, a więc uniemożliwienie zaspokojenia jego roszczenia w jakiejkolwiek części . Z punktu widzenia realizacji znamion czynu zabronionego określonych w art. 300 § 1-3 k.k. nie jest istotne, czy zbycie przez dłużnika określonego prawa łączy się z nabyciem tego prawa przez inną osobę, czy też nie. Obojętne są również sposób i forma zbywania przez dłużnika składników swego majątku. Warunkiem poniesienia odpowiedzialności karnej za przestępstwa z art. 300 § 3 k.k. w zw. z art. 300 § 1 k.k. oraz z art. 302 § 1 k.k. jest udaremnianie lub uszczuplanie zaspokojenia wielu wierzycieli poprzez wskazane w tych przepisach czynności czasownikowe. Penalizacja przestępstw określonych w art. 300 § 1 i 3 obejmuje opisane w nich działania dłużnika podejmowane w okresie ("w razie") grożącej mu upadłości lub niewypłacalności. Przez grożącą upadłość lub niewypłacalność należy rozumieć sytuację dłużnika, który na skutek braku substancji majątkowej lub załamania finansowego (zadłużenia) trwale utracił możliwość wypełnienia swoich zobowiązań finansowych. W wypadku podmiotu gospodarczego zaistnienie tego stanu jest niezależne od tego, czy zostały już wszczęte działania zmierzające do ogłoszenia jego upadłości czy też nie zostały jeszcze wszczęte (albo wszczęte być nie mogą). (por. wyrok SA w Poznaniu z dnia 13.06.2013., A. Marek Komentarz do art. 300 k.k. LEX)

W kontekście powyższego zauważyć należy, iż z uzupełniającej opinii finansowo-księgowej jednoznacznie wynika, że K. (...)” sp. z o.o. faktycznie wykorzystywała majątek (...) sp. z o.o. i zatrudniała tych samych pracowników wykonując identyczne jak ta ostatnia usługi. Powyższe pozbawiło (...) sp. z o.o. normalnego funkcjonowania oraz możliwości regulowania zaciągniętych zobowiązań. Zakres działalności obu spółek był niemal identyczny. (...) sp. z o.o. a (...) Serwis sp. z o.o. występowały ujemne korelacje, tj. zależność, w której wzrost jednych wartości w drugiej ze spółek związany był ze spadkiem tego samego rodzaju wartości w pierwszej. Zjawisko to odbywało się przy zerowej wartości środków trwałych w (...) Serwis sp. z o.o., a które z kolei w ujęciu wartościowym spadały w (...) sp. z o.o. na przestrzeni lat 1999-2002 od 213 000 zł do 121 000 zł. Na fakt wykorzystywania przez (...) Serwis sp. z o.o. majątku K. (...)” sp. z o.o. i rzeczywistego przeniesienia działalności gospodarczej spółki na ten podmiot (co w literaturze prawa karnego materialnego nazywa się oszukańczym transferem majątku – por. A. Marek Komentarz do art. 301 k.k. LEX ) wskazywali też niektórzy pokrzywdzeni oraz świadek J. M. (2). Obie spółki miały siedzibę w tym samym miejscu, tj. we W. przy ul. (...), w obrocie handlowym posługiwały się takim samym logo, niemal identyczny był także nagłówek papieru firmowego obu spółek oraz pieczątki. Na stronie internetowej (...) Serwis Sp. z o.o. informowano, że spółka funkcjonuje na rynku od 1995r. i oferuje kompleksowe usługi polegające na doradztwie, projektowaniu, dostawie, montażu, uruchamianiu oraz serwisowaniu urządzeń i systemów wentylacyjno-klimatyzacyjnych. Nawet zatem w reklamie usług (...) sp. z o.o. korzystała z renomy (...) sp. z o.o. (...) Serwis sp. z o.o. przejęła kontrakty (...) sp. z o.o., zawarte przez nią umowy serwisowe i montażowe oraz składniki majątku.

W istocie zatem (...) Serwis sp. z o.o. rozpoczynając działalność w branży klimatyzacyjnej jako nowy podmiot na tym rynku na tyle używała majątku i dorobku (...) Sp. z o.o., że przez innych uczestników obrotu gospodarczego, dawnych kontrahentów (...) Sp. z o.o. postrzegana była jako „przekształcona” (...) Sp. z o.o., spółka (...) czy też (...) Sp. z o.o., której jedynie nazwa została zmieniona. Jednocześnie jednak, w sytuacji, gdy wierzyciele (...) Sp. z o.o. interweniowali w (...) Serwis sp. z o.o. w sprawie zaległych płatności, oskarżony podkreślał, że (...) Serwis sp. z o.o. to nowy podmiot, który nie ma nic wspólnego z długami (...) Sp. z o.o. Tym samym, w uproszczeniu rzecz ujmując, nowym podmiotem w branży klimatyzacyjnej (...) Serwis sp. z o.o. była tylko „na potrzeby” uwolnienia oskarżonego od zadłużenia spowodowanego jego przestępczą działalnością w ramach (...) Sp. z o.o., faktycznie bowiem w oparciu o przetransferowane składniki majątkowe, wykorzystując renomę na rynku i kontakty gospodarcze kontynuowała działalność tejże spółki (która z kolei faktycznie przestała prowadzić działalność gospodarczą)

Działania podjęte przez oskarżonego W. M. i oskarżoną D. M. zmierzające do przeniesienia majątku K. (...)” sp. z o.o. (...) sp. z o.o. miały miejsce w sytuacji, gdy (...) sp. z o.o. była niewypłacalna (stan ten trwał co najmniej do 2001r.) i udaremniło zaspokojenie pokrzywdzonych wierzycieli – w sytuacji gdy (...) sp. z o.o., pozbawiona majątku i stosownego zaplecza faktycznie nie prowadziła działalności gospodarczej, inicjowane przez pokrzywdzonych postępowania komornicze były umarzane z uwagi na bezskuteczność egzekucji.

Dopiero wszystkie powyższe omówione powyżej przepisy razem wzięte obejmują całość stanu faktycznego, oddając w pełni stopień karygodności przestępnego zachowania przypisanego oskarżonym (por. wyrok SN z dnia 22 listopada 1994 r., II KRN 227/94, OSNKW 1995, nr 1-2, poz. 5). W związku z powyższym uznać należało, iż wskazane przepisy (tj. art. 300 § 3 k.k. w zw. z art.301 § 1 k.k. i art. 308 k.k. ) pozostają w zbiegu kumulatywnym, o którym mowa w art. 11 § 2 k.k. Zgodnie ze wskazanym przepisem, jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

W ocenie Sądu brak jest dowodów uprawniających do uznania, że oskarżony T. M. (1), działając wspólnie i w porozumieniu z W. M. i D. M. dopuścił się zarzuconego mu przestępstwa kwalifikowanego z art. 300 § 3 k.k. w zw. z art.301 § 1 k.k. i art. 308 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. W związku z powyższym Sąd uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu.

W świetle wyników przeprowadzonego w niniejszej sprawie postępowania dowodowego niewątpliwym pozostaje jedynie to, że oskarżony nabył od swego dziadka T. M. (2)udziały w spółce następnie nazwanej (...) Serwis Sp. z o.o., T. M. (1)obecny był w Kancelarii Notarialnej w O., gdzie miała miejsce ta czynność, podpisał stosowne dokumenty, nadto jako jedyny wspólnik podjął uchwałę o zmianie umowy spółki, w której dokonano zmiany jej nazwy i przedmiotu działalności. Powyższe jednak nie jest wystarczające, by uznać, że oskarżony T. M. (1)dokonując tej czynności prawnej realizował, razem z W. M.i D. M.wspólny zamiar wyrządzenia szkody wierzycielom (...) sp. z o.o., poprzez przeniesienie całej działalności tej spółki, w tym również majątku na (...) Serwis Sp. z o.o.Konkluzji takiej nie można wywodzić jedynie z faktu, że wymienione osoby łączą więzy rodzinne. Ani wyjaśnienia oskarżonego T. M. (1)oraz korelujące z nimi wyjaśnienia W. M., ani jakikolwiek inny dowód w żaden sposób nie wskazuje na to, by miały miejsce uzgodnienia z oskarżonym T. M. (1)w tym zakresie, lub by w ogóle T. M. (1)orientował się w sytuacji prawnej i finansowej (...) sp. z o.o.oraz planach faktycznego przeniesienia i wykorzystywania jej majątku przez spółkę, której został udziałowcem. Jak już wskazano powyżej oskarżony twierdził, że z uwagi na młody wiek, brak doświadczenia oraz zaangażowanie we własne, istotne dla niego sprawy (w okresie objętym aktem oskarżenia T. M. (1)był niespełna dwudziestoletnim studentem dwóch kierunków) nie interesował się działalnością gospodarczą prowadzoną przez rodziców, a swój udział w (...) Serwis sp. z o.o.traktował jako formalność sprowadzającą się do obecności w kancelarii notarialnej, nigdy nie uczestniczył w prowadzeniu działalności tej spółki, także ze względu na to, że niedługo po nabyciu jej udziałów wyjechał na studia do F.. Pracownikom i kontrahentom obu spółek oskarżony T. M. (1)także nie był znany, jego podpisy nie pojawiły się na żadnym dokumencie związanym z bieżącym funkcjonowaniem (...) Serwis sp. z o.o.Tym samym w ocenie Sądu logiczny jest wniosek, że oskarżony T. M. (1)na prośbę ojca jedynie formalnie nabył od dziadka udziały K. (...)” Sp. z o.o., przy czym nie był przez niego wtajemniczany z racji młodego wieku, braku doświadczenia oraz zaangażowania w swoje prywatne sprawy związane z edukacją w kwestie związane, a także dla własnego spokoju i bezpieczeństwa w szczegółowe kwestie związane operacją polegającą na zbyciu wszystkich udziałów w spółce z o.o. (...)– obywatelowi U.i przeniesieniu całej działalności spółki (...) Sp. z o.o., w tym również majątku na (...) Serwis sp. z o.o.

Wymierzając oskarżonemu W. M. i oskarżonej D. M. kary Sąd miał na względzie dyrektywy wymiaru kary zawarte w art. 53 § 1 k.k., zatem baczył by ich dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględnił stopień społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonym czynów oraz miał na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do sprawców, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu W. M. i oskarżonej D. M., Sąd miał na względzie aktualizujące się w przypadku tychże czynów kwantyfikatory społecznej szkodliwości określone w art. 115 § 2 k.k. Przepis ten stanowi, że przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

W perspektywie kwantyfikatorów stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu W. M. przestępstwa kwalifikowanego z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k., Sąd w szczególności miał na uwadze dość wysoką kwotę mienia będącego przedmiotem tego przestępstwa, wielość pokrzywdzonych oraz fakt, że zachowania, których oskarżony się dopuścił nie były jednostkowe i incydentalne. Oskarżony wykazał daleko idącą konsekwencję w naruszaniu porządku prawnego. Na czyn przypisany oskarżonemu składał się szereg wielu regularnie podejmowanych przez oskarżonego zachowań. Każde z nich, gdyby nie przyjęcie konstrukcji czynu ciągłego stanowiłoby odrębne przestępstwo, za które mogłaby zostać wymierzona osobna kara. Z tego też powodu Sąd uznał, iż fakt, że oskarżonemu przypisano przestępstwo popełnione w warunkach czynu ciągłego zwiększa stopień społecznej szkodliwości tego czynu.

Analizując kwantyfikatory stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu W. M. i oskarżonej D. M. kwalifikowanego z art. 300 § 3 k.k. w zw. z art.301 § 1 k.k. i art. 308 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., Sąd miał na uwadze także wielość wierzycieli, których zaspokojenie zostało przez oskarżonych udaremnione, liczbę inicjowanych przez nich postępowań, sumę należnych im wierzytelności. Stopień społecznej szkodliwości tego czynu zwiększała ponadto okoliczność, że w inkryminowanym okresie (...) sp. z o.o. była niewypłacalna (a nie jedynie zagrożona niewypłacalnością) oraz wysoce wyrafinowany sposób popełnienia tego czynu, świadczący o tym iż oskarżeni dopuszczając się przypisanego im przestępstwa realizowali przemyślany i przebiegły przestępczy plan. Jednocześnie Sąd miał na uwadze rolę każdego z oskarżonych w tym przestępstwie. Rola oskarżonej D. M. była znacznie mniej doniosła, co umniejszało stopień społecznej szkodliwości przypisanego jej przestępstwa, łagodząc karę.

Rola oskarżonych w popełnionym wspólnie i w porozumieniu przestępstwie przekładała się też na limitujący karę stopień winy każdego z oskarżonych. Kwestia stopniowania winy została bowiem w kodeksie karnym podniesiona po to, by zwrócić uwagę na powagę zadania stojącego przed oceniającym konkretny przypadek. Dyrektywa stopnia winy wyraża w ten sposób cel sprawiedliwościowy, zabezpieczając przed orzekaniem kar niesprawiedliwych. W nauce prawa karnego materialnego wskazuje się ponadto, że o stopniu winy decydują takie czynniki, jak: poziomem rozwoju intelektualnego i społecznego, stan wiedzy i doświadczenia sprawcy, możliwość podjęcia decyzji zgodnego z prawem zachowania, uzależniona przede wszystkim od sytuacji motywacyjnej, w jakiej znalazł się sprawca oraz możliwość sterowania swoim postępowaniem w wykonaniu podjętej decyzji. I tak, w ocenie Sądu stopień winy oskarżonej D. M. umniejszał fakt, że oskarżona zarzucanego jej czynu dopuściła się niejako w związku z kierowanymi w stosunku do niej pretensjami wierzycieli spółki, której była udziałowcem i której bieżącej działalności nie uczestniczyła. Stopień winy oskarżonego W. M. zwiększa natomiast fakt posiadania przez niego doświadczeń przedsiębiorcy oraz to, że jest z zawodu prawnikiem. Powyższe w ocenie Sądu mogło ułatwić oskarżonemu popełnienie przypisanych mu przestępstw. Z drugiej strony należy wnioskować, że oskarżony znacznie bardziej niż osoba nie posiadająca takich przymiotów zdawał sobie sprawę z naganności swego postępowania, co jednak nie powstrzymało go od popełnienia przestępstw. (por. T. Bojarski (w:) T. Bojarski, A. Michalska- Warias, J. Piórkowska – Flieger, M. Szwarczyk, Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2006, s. 114, por. W. Wróbel (w:) G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Komentarz., s. 813-814, a także J. Giezek Komentarz do art. 53 Kodeksu karnego, LEX)

Kary wymierzone oskarżonym jako adekwatne do stopnia winy oskarżonych i społecznej szkodliwości czynów, jakich się dopuścili spełniają cele prewencji indywidualnej i pozytywnej prewencji ogólnej wysłowione w art. 53 § 1 k.k.

Rozważając na gruncie niniejszej sprawy dyrektywę prewencji indywidulanej, Sąd przyjął, że w odniesieniu do obojga oskarżonych za wiodący należy uznać wychowawczy cel kary, któremu odpowiadają wymierzone kary jednostkowe pozbawienia wolności.

Orzekając na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wobec oskarżonego W. M. karę łączną pozbawienia wolności, Sąd uwzględnił związek przedmiotowo-podmiotowy pomiędzy czynami pozostającymi w zbiegu realnym oraz ogólne dyrektywy wymiaru kary, podzielając jednak stanowisko, że słuszność wymaga, by wydając nie brać ponownie pod uwagę okoliczności przyjętych jako przesłanki wymiaru kar jednostkowych. Sąd uwzględniając związek przedmiotowo-podmiotowy pomiędzy przypisanymi oskarżonemu W. M. orzekł karę łączną stosując zasadę częściowej absorpcji. Zastosowanie częściowej absorpcji pozwala bowiem unikać nieuzasadnionego premiowania sprawcy popełniającego kilku przestępstw, do czego prowadzi zastosowanie pełnej absorpcji oznaczające w istocie wymiar kary za jedno z pozostających w zbiegu przestępstw oraz praktyczną bezkarność w zakresie pozostałych, z drugiej pozwala uniknąć konsekwencji w postaci kumulacji dolegliwości wynikającej z orzeczonych kar jednostkowych, do czego prowadzi oparcie wymiaru kary łącznej na dyrektywie kumulacji ( P. Kardas, [w:] G. Bogdan, Z. Cwiąkalski, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Szewczyk, W. Wrobel, A. Zoll, Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz Tom I, Zakamycze, 2004 r. )

Jednocześnie Sąd uznał, iż wskazanemu powyżej wychowawczemu celowi kary, który w wypadku obojga oskarżonych należy uznać za wiodący, w pełni odpowiada zastosowanie wobec nich dobrodziejstwa instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary. Oskarżeni nie byli dotychczas karani sądownie, w miarę poprawnie funkcjonowali w społeczeństwie. Ponadto Sąd miał na uwadze, iż oskarżony W. M. w trakcie niniejszego postępowania uregulował należności niektórych pokrzywdzonych.

Zdaniem Sądu postawa oskarżonego W. M. i oskarżonej D. M., ich właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstw uzasadniają przekonanie że oskarżeni pomimo niewykonania kar nie popełnią ponownie przestępstw. Wobec powyższego zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna stanowiąca materialną przesłankę warunkowego zawieszenia wykonania kary, a z uwagi na wymiar orzeczonych wobec oskarżonych kar pozbawienia wolności istnieje także formalna przesłanka zastosowania tej instytucji. W ocenie Sądu we wskazanym w wyroku okresie próby oskarżeni wdrożą się do przestrzegania prawa i zasad współżycia społecznego.

Przy wymiarze orzeczonych względem oskarżonych kar pozbawienia wolności oraz zastosowaniu instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary, Sąd miał na uwadze także nieuwzględnione uprzednio, aktualizujące się stosunku do oskarżonych okoliczności wskazane w dyspozycji art. 53 § 2 k.k.

Zgodnie z powyższym przepisem, wymierzając karę, Sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego. W tym zakresie Sąd miał na uwadze w szczególności okoliczność, że oskarżony W. M. wyrównał szkodę wyrządzoną niektórym z pokrzywdzonych, a także fakt, iż od momentu popełnienia przez oskarżonych przypisanych im przestępstw upłynął relatywnie długi okres czasu, przy czym w tym czasie oskarżeni nie byli karani sądownie

Dla dopełnienia wychowawczego celu kary Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązał oskarżonego W. M. do naprawienia szkody wyrządzonej przypisanym mu przestępstwem kwalifikowanym z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. poprzez zapłatę na rzecz (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jako następcy prawnego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością kwoty 36 409, 43 zł oraz zapłatę na rzecz (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością kwoty 4 236, 90 zł.

Sąd stanął na stanowisku, że orzeczenie powyższego obowiązku nie narusza dyspozycji art. 415 § 5 k.p.k. Przede wszystkim nie zachodzi tożsamość stron i związana z tym tożsamość roszczeń objętych wskazanym powyżej i niniejszym wyrokiem. Stroną uprzednio prowadzonych postępowań cywilnych była (...) sp. z o.o. a podstawą odpowiedzialności spółki stanowiło nienależyte wykonanie umowy. Osobą zobowiązaną w niniejszym postępowaniu do naprawienia szkody jest oskarżony W. M.. Orzeczony obowiązek ma prawnokarny charakter, niemniej jednak na gruncie prawa cywilnego źródłem zobowiązania oskarżonego, jest popełniony czyn niedozwolony, zatem oskarżony odpowiada ex delicto. Nie zachodzi także niebezpieczeństwo nadmiernego wzbogacenia pokrzywdzonego, bowiem postępowanie egzekucyjne prowadzone przeciwko (...) sp. z o.o. zostało umorzone z uwagi na jego bezskuteczność.

Ponadto stosownie do art. 72 § 1 punkt 8 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego W. M. do wykonania tytułu wykonawczego w postaci opatrzonego klauzulą wykonalności prawomocnego nakazu zapłaty Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 21 stycznia 2005r., sygn. I Nc 1188/04 w terminie 1 roku od uprawomocnienia się wyroku. Powyższym orzeczeniem Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej zasądził od W. M. na rzecz T. K. (1) kwoty 24 242, 61 zł w trybie art. 299 § 1 k.s.h. Należność ta nie została jeszcze spłacona w całości. Powyższe orzeczenie środka probacyjnego niepodlegającego wykonaniu w drodze egzekucji dodatkowo spełnia wychowawczy cel kary wymierzonej oskarżonemu W. M. (por. wyrok SA w Katowicach z dnia 8.04.2009r., II AKa 63/09m KZS 2009/9/87). Rozstrzygnięcie to ponadto w ocenie Sądu spełnia restytucyjną funkcję prawa karnego i czyni zadość interesowi pokrzywdzonego, który zgodnie z art. 4 § 1 punkt 3 k.p.k. winien być uwzględniony w toku procesu karnego

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego W. M. na rzecz oskarżyciela posiłkowego T. K. (1) kwotę 2 400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

Na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 633 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonych W. M. oraz D. M. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe na nich przypadające. Wysokość opłaty wymierzonych oskarżonym wynika z treści art. 2 ust. 1 punkt 3 i 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (t. j. Dz. U. z 1983r., nr 49, poz. 223 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 632 punkt 2 k.p.k. koszty postępowania przypadające na oskarżonego T. M. (1) ponosi Skarb Państwa.