UZASADNIENIE

wyroku z dnia 9 stycznia 2020 r.

Decyzją z dnia 09.05.2019r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. w wyniku wznowienia postępowania w sprawie emerytury G. N., na podstawie art. 151 § 1 pkt 2 ustawy z 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego uchylił decyzję z dnia 08.04.2014r. znak: (...)oraz przyznał wnioskodawczyni emeryturę od dnia 1 kwietnia 2019r. i obliczył jej wysokość od podstawy obliczenia niepomniejszonej o kwoty pobranej wcześniejszej emerytury przysługującej na podstawie art. 46 w zw. z art. 29 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wysokość emerytury wyniosła 3 310,70 zł. Jednocześnie organ rentowy podał, iż emerytura ustalona niniejszą decyzją jest świadczeniem mniej korzystnym od dotychczas pobieranej wcześniejszej emerytury przyznanej decyzją z dnia 23.03.2009r., dlatego też kontynuowana będzie wypłata dotychczasowej emerytury.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła G. N. podnosząc, iż jest ona krzywdząca i niekorzystna.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Wskazał, iż wysokość powszechnej emerytury została obliczona zgodnie z art. 26 z pominięciem art. 25 ust. 1b ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tj. bez pomniejszenia podstawy jej obliczenia o sumę kwot już pobranej wcześniejszej emerytury. Z uwagi na to, że tak ustalona wysokość jest mniej korzystna od wysokości świadczenia dotychczasowego zasadnym jest kontynuowanie wypłaty emerytury poprzedniej.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

G. N. urodziła się (...)

Decyzją z dnia 23 marca 2009r. przyznano w/w emeryturę na podstawie art. 46 w zw. z art. 29 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Do ustalenia wysokości emerytury uwzględniono 31 lat 3 miesiące okresów składkowych i 4 lata 1 miesiąc okresów nieskładkowych. Wysokość świadczenia wyniosła 2 572,17 zł brutto.

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu zatrudnienia i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru 174,21%. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 174,21% przez kwotę bazową obowiązującą na dzień przyznania emerytury, tj. 2 578,26 zł wyniosła 4 491,59 zł. Świadczenie było przeliczane z uwzględnieniem stażu pracy oraz corocznie waloryzowane i na dzień 1 marca 2019r. wynosi 3 355,13 zł.

W dniu 5 lutego 2014r. wnioskodawczyni złożyła wniosek o przyznanie emerytury w powszechnym wieku emerytalnym, który rozpoznano decyzją z dnia 8 kwietnia 2014 r. W decyzji tej wysokość emerytury ustalono według zasad wynikających z art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, z uwzględnieniem kwoty składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonej, kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego i średniego dalszego trwania życia, przy czym podstawa obliczenia emerytury została pomniejszona o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur (emerytury wcześniejszej) – stosownie do brzmienia art. 25 ust. 1b w/w ustawy. Kwota ustalona do wypłaty okazała się mniej korzystna od wysokości emerytury wcześniejszej dotychczas wypłacanej, zatem ZUS kontynuował wypłatę świadczenia wyższego.

W dniu 5 kwietnia 2019r. G. N. złożyła do ZUS wniosek o ponowne obliczenie świadczenia emerytalnego zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2019r.

W rozpoznaniu tego wniosku Zakład Ubezpieczeń Społecznych w dniu 15 kwietnia 2019r. wydał postanowienie o wznowieniu postępowania w sprawie emerytury zakończonej decyzją z dnia 8 kwietnia 2014r. oraz wydał decyzję będącą przedmiotem niniejszego postępowania, którą uchylił decyzję z 8 kwietnia 2014r. i przyznał emeryturę od 1 kwietnia 2019r. obliczając jej wysokość z uwzględnieniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 06.03.2019r. Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z art. 25 i 26 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i wyniosła od 1 kwietnia 2019r. 3 310,70 zł. Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne z ich uwzględnieniem oraz zwaloryzowany kapitał początkowy. Kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 184196,27 zł, kwota skorygowanego i zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 589954,73 zł. Wysokość emerytury obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej na dzień przyznania, tj. 07.03.2014r. wyniosła 3 068,37 zł. Uwzględniając coroczne waloryzacje począwszy od 1 marca 2015r. świadczenie na dzień 1 marca 2019r. wynosi 3 310,70 zł. Emerytura ustalona bez pomniejszania o kwoty pobranych emerytur jest świadczeniem mniej korzystnym od dotychczas pobieranej wcześniejszej emerytury przyznanej decyzją z dnia 23 marca 2009r.

(dowód: wyliczenia emerytury przez organ rentowy k. 14-15, 26, dokumentacja w aktach organu rentowego)

Sąd dokonał powyższych ustaleń faktycznych na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach organu rentowego oraz w aktach niniejszej sprawy, którym to dowodom dał wiarę, albowiem ich autentyczność i treść nie budziły wątpliwości.

Sąd, zgodnie z regułą zawartą w art. 233 § 1 k.p.c. dokonał oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, która przełożyła się na ostateczny wynik niniejszego postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2019r. sygn. akt P 20/16 „art. 25 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (…), w zakresie w jakim dotyczy urodzonych w (...) r. kobiet, które przed 1 stycznia 2013r. nabyły prawo do emerytury na podstawie art. 46 tej ustawy, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej”.

„Zdaniem Trybunału, wprowadzenie do ustawy o FUS mechanizmu potrącania kwot pobranych świadczeń z tytułu wcześniejszej emerytury przy obliczaniu podstawy emerytury powszechnej dla kobiet urodzonych w (...) r. nastąpiło z naruszeniem wynikającej z art. 2 Konstytucji zasady zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa. Ubezpieczone, które zdecydowały się przejść na wcześniejszą emeryturę, nie miały - w momencie podejmowania tej decyzji na podstawie obowiązującego wówczas stanu prawnego - świadomości co do skutków prawnych, jakie może ona wywoływać w sferze ich przyszłych uprawnień z tytułu emerytury powszechnej. Nie mogły przewidzieć, że przejście na emeryturę jeszcze przed osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego, będzie wiązało się z pomniejszeniem zgromadzonego kapitału o pobrane świadczenia. Nie spodziewały się, że fakt wypłacania świadczeń emerytalnych wpłynie na sposób ustalania wysokości świadczenia w ramach emerytury powszechnej.” „Ustawodawca, dokonując zmiany zasad ustalania wysokości emerytury powszechnej w stosunku do kobiet urodzonych w (...) r., naruszył zatem zasadę lojalności państwa względem obywateli. Wprowadzając nowe, mniej korzystne zasady po rozpoczęciu realizacji uprawnień w zakresie wcześniejszej emerytury, naraził te kobiety na nieprzewidziane skutki, które w istocie stanowiły dla nich pułapkę. Gdyby w momencie podejmowania decyzji o przejściu na taką emeryturę wiedziały, jakie będą tego konsekwencje dla ustalania wysokości emerytury powszechnej, być może nie skorzystałyby z tego uprawnienia”.

Przepis art. 151 ust. 1 pkt 2 kodeksu postępowania administracyjnego stanowi, iż organ administracji publicznej, po przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 149 § 2 wydaje decyzję, w której uchyla decyzję dotychczasową, gdy stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 § 1, art. 145a lub art. 145b, i wydaje nową decyzję rozstrzygającą o istocie sprawy.

Tak też postąpił organ rentowy w niniejszej sprawie. Wydał decyzję uchylającą decyzję z 8 kwietnia 2014r. i przyznał wnioskodawczyni emeryturę od 1 kwietnia 2019r. Obliczone świadczenie w oparciu o art. 25 i 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2018r. poz. 1270 j.t.) okazało się mniej korzystne od dotychczas wypłacanej emerytury.

Przepis art. 95 ust. 1 powołanej ustawy stanowi, iż w razie zbiegu u jednej osoby prawa do kilku świadczeń przewidzianych w ustawie wypłaca się jedno z tych świadczeń - wyższe lub wybrane przez zainteresowanego.

Zgodnie z art. 26 ust. 2 ustawy emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183. Wspomniany art. 25 ust. 1 stanowi, że podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Organ rentowy zaskarżoną decyzją prawidłowo obliczył wysokość przysługującej wnioskodawczyni emerytury, w oparciu o obowiązujące przepisy i ustalił, iż jest ona świadczeniem mniej korzystnym od pobieranej wcześniejszej emerytury.

Mając powyższe na uwadze Sąd w trybie art. 477¹⁴§ 1 k.p.c. oddalił odwołanie z uwagi na jego bezpodstawność.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono w oparciu o art. 98 k.p.c. oraz § 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2018r. poz. 265 j.t.) według zasady odpowiedzialności za wynik postępowania.

Przewodniczący:	SSO Jolanta Krzywonos
Protokolant:	st. sekr. sądowy Maria Misiuda

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE