WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 listopada 2019 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Beata Bihuń
Protokolant:	p. o. sekretarza sądowego Emilia Strzelczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 listopada 2019 r. w K.

sprawy z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego ( (...): 259) w W.

przeciwko P. K.

o zapłatę

powództwo oddala.

sygn. akt I C 1002/19

UZASADNIENIE

Powód (...) Fundusz Inwestycyjny z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanej P. K. kwoty 5.339,44 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz obciążenie pozwanej kosztami procesu. W uzasadnieniu powód wskazał, że wierzytelność dochodzona przez powoda wynika z zawartej w dniu 10.12.2015 r. pomiędzy pozwaną a W..pl. (...). z o.o. umowy pożyczki nr (...). Pozwana nie wywiązała się z warunków umowy w szczególności nie zwróciła pobranych środków pieniężnych. Na podstawie umowy o przelew wierzytelności w ramach transakcji sekurytyzacji zawartej pomiędzy powodem a wierzycielem pierwotnym w dniu 13.06.2018 r. powód nabył wierzytelność wobec pozwanej wraz z prawem naliczania odsetek.

Pozwana P. K., zawiadomiona w trybie art. 139 § 1 kpc nie złożyła odpowiedzi na pozew.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy przelewu wierzytelności w ramach procesu sekurytyzacji zawartej w dniu 13.06.2018 r. W..pl spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zbyła na rzecz (...) Fundusz Inwestycyjny z siedzibą w W. wymienione w umowie wierzytelności (dowód: umowa przelewu wierzytelności k. 24-43)

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód nie udowodnił, że przysługuje mu jakiekolwiek roszczenie względem pozwanej, ponieważ nie wykazał istnienia wierzytelności w stosunku do wierzyciela pierwotnego. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Strony zobowiązane są w myśl przepisu art. 232 kpc wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Ciężar udowodnienia faktów uzasadniających objęte pozwem roszczenie spoczywał na powodzie, który winien wykazać wszystkie okoliczności stanowiące podstawę żądania pozwu.

W niniejszej sprawie powód załączył do pozwu wydruk ramowej umowy, która miała zostać zawarta przez wierzyciela pierwotnego W..pl (...). z o.o. z pozwaną. Umowa nie została podpisana przez strony, zaś powód nie wykazał, iż pozwana zaakceptowała treść tej umowy. Powód nie przedłożył również dowodu wypłacenia pozwanej kwoty pożyczki czyli dowodu przeniesienia na biorącego pożyczkę własności przedmiotu umowy.

Dowodu istnienia zobowiązania pozwanej nie stanowi także wezwanie do zapłaty (k. 53). Brak dowodów doręczenia go pozwanej, a w szczególności dowodu, iż pozwana uznała wynikające z niego zobowiązanie. Przedłożone przez stronę powodową dowody w postaci wydruku umowy pożyczki (k. 55-62) nie stanowią również dokumentu w rozumieniu art. 245 k.p.c. Wydruk ten nie został podpisany przez strony , brak jest dokumentów wskazujących, iż pozwana złożyła oświadczenie wyrażające wolę zawarcia umowy pożyczki z wierzycielem pierwotnym.

Przedłożone przez powoda dowody w postaci umowy przelewu wierzytelności w ramach procesu sekurytyzacji zawartej pomiędzy wierzycielem pierwotnym W..pl (...). z o.o. a powodem mogą stanowić jedynie dowód przeniesienia praw do wierzytelności, natomiast nie dowodzą jej istnienia. W przypadku cesji wierzytelności warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. Tymczasem powód tej okoliczności nie wykazał.

Powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego, winien przejawiać staranność w wykazaniu zasadności powództwa. Brak merytorycznego zaprzeczenia jego twierdzeń przez pozwaną nie zwalniał go od wykazania podstawowych okoliczności wskazujących na zasadność żądania. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 7.11.2007 r. (II CSK 293/07), ciężar udowodnienia faktu należy rozumieć nie tylko jako obarczenie jednej ze stron procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o prawdziwości swoich twierdzeń, ale również konsekwencjami zaniechania realizacji tego obowiązku lub jego nieskuteczności.

W niniejszej sprawie natomiast powód nie przedłożył dowodów dostatecznie uzasadniających jego roszczenie. W konsekwencji należało stwierdzić, że powód nie udowodnił swojego roszczenia, choć był do tego zobowiązywany. Mając na względzie wszystkie powyższe okoliczności, powództwo należało oddalić.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 kpc.