UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. decyzjami z 4 stycznia 2019 r. i 28 lutego 2019 r. odmówił wydania interpretacji na wniosek G. G. (1) w sprawie rozstrzygnięcia, czy od 1 stycznia 2019 r. wnioskodawca ma możliwość korzystania z przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu obniżenia składek na ubezpieczenia społeczne osób fizycznych wykonujących działalność gospodarcza na mniejszą skalę (Dz. U. 2018 poz. 1577) oraz ustalenia, w jaki sposób rozumieć wyłączenie dotyczące wolnych zawodów, kto wykonuje w tym rozumieniu wolny zawód, kto będzie wyłączony z możliwości opłacania składek na ubezpieczenia społeczne w preferencyjnej wysokości, oraz w sprawie czy od 1 stycznia 2019 r. wnioskodawca jako prawnik i doradca podatkowy ma możliwość korzystania z przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu obniżenia składek na ubezpieczenia społeczne osób fizycznych wykonujących działalność gospodarcza na mniejszą skalę (Dz. U. 2018 poz. 1577) oraz ustalenia czy wnioskodawcę należy traktować jak osobę prowadząca pozarolniczą działalność gospodarcza w zakresie wolnego zawodu. W uzasadnieniach obu decyzji Zakład wskazał na niemożność wydania interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców ze względu na zakres spraw wymienionych w przepisie, które podlegają ewentualnej interpretacji.

Ubezpieczony złożył odwołania od wskazanych decyzji i podniósł, iż decyzje organu rentowego zostały wydane z naruszeniem przepisów, na które powołuje się Zakład. Ubezpieczony wskazał, że we wnioskach podany był indywidualny stan faktyczny, w którym znajduje się wnioskodawca, pytanie związane ze stosowaniem przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a także własne stanowisko w sprawie. Jego zdaniem regulacja mieści się w kompetencji ZUS do wydania interpretacji w oparciu o art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i odpowiednich przepisów ustawy Prawo przedsiębiorców.

W odpowiedzi Zakład wniósł o oddalenie odwołań.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 30 maja 2019 r. zmienił zaskarżone decyzje w ten sposób, że nakazał Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G. wydać interpretację przepisów w odpowiedzi na wnioski ubezpieczonego z 20 listopada 2018 r. i 11 lutego 2019 r.

Sąd Okręgowy ustalił, że G. G. (1) wnioskiem z 20 listopada 2018 r. zwrócił się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. o wydanie indywidualnej interpretacji w zakresie daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne. Opisując stan faktyczny wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą wpisaną do CEIDG świadcząc m.in. usługi prawnicze i doradztwa podatkowego. W potocznym rozumieniu można wskazać, że wykonuje wolny zawód. Z podatku dochodowego od osób fizycznych rozlicza się na zasadach właściwych dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą. Wątpliwości G. G. (1) dotyczyły tego, czy od 1 stycznia 2019 r. ma możliwość korzystać z przepisów ustawy z 20 lipca 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu obniżenia składek na ubezpieczenia społeczne osób fizycznych wykonujących działalność gospodarczą na mniejszą skalę (Dz. U. 2018 poz. 1577). W jego ocenie tak. Dalej wskazał, że zgodnie z art. 18c ust. 11 pkt 3 zmienionej nowelizacją ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, preferencyjnych przepisów nie stosuje się do osób, które w poprzednim roku kalendarzowym także prowadziły pozarolniczą działalność, o której mowa w art. 8 ust. 6 pkt 2-5 sus. Tam zaś mowa, że (art. 8 ust 6 pkt 3 lit. b) za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się osobę prowadzącą działalność w zakresie wolnego zawodu, z której przychody są przychodami z działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem wnioskodawcy można, więc traktować go również jako osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie wolnego zawodu, która opodatkowuje się w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przedsiębiorca. Dodatkowo podał, że na infolinii ZUS powiedziano mu, że ograniczenie, które wywołuje wątpliwości tyczy się tylko wolnych zawodów w rozumieniu art, 88 KSH, dodatkowo zgłoszonych z kodem do ubezpieczenia społecznego (...) i nieposiadających zarejestrowanej działalności gospodarczej. W jaki sposób zatem rozumieć wyłącznie dot. wolnych zawodów, kto wykonuje w tym rozumieniu wolny zawód (gdzie jest jakiś katalog). Czy wyłączony z możliwości korzystania ze wspomnianej preferencji będzie np, radca prawny, adwokat, architekt, czy lekarz prowadzący działalność gospodarczą?

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. 4 grudnia 2018 r. zobowiązał ubezpieczonego do uzupełnienia braków formalnych wniosku przez jego podpisanie – wnioskodawcę uzupełnił brak.

Kolejny wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów G. G. (1) złożył 11 lutego 2019 r. i opisał identyczny stan faktyczny. Wątpliwości ubezpieczonego dotyczyły, czy od 1 stycznia 2019 r. jako prawnik i doradca podatkowy ma możliwość korzystać z przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu obniżenia składek na ubezpieczenia społeczne osób fizycznych wykonujących działalność gospodarczą na mniejszą skalę (Dz. U. 2018 poz. 1577), która zmieniła przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. W szczególności, czy jest uprawniony do obliczania składek na ubezpieczenia społeczne w oparciu o regulację art. 18c ust. 1 i nast. (zakładając, że spełnię wszystkie przesłanki wymienione w przepisach) z uwzględnieniem art. 18c ust. 11 pkt 3 w/w ustawy. Wskazał, że wątpliwość dotyczy przepisów art. 18c ust. 11 pkt 3 zmienionej nowelizacją ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, zgodnie z którymi preferencyjnych przepisów nie stosuje się do osób, które w poprzednim roku kalendarzowym także prowadziły pozarolniczą działalność, o której mowa w art. 8 ust. 6 pkt 2-5 usus. Tam zaś mowa, że (art, 8 ust. 6 pkt 3 lit. b) za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się osobę prowadzącą działalność w zakresie wolnego zawodu, z której przychody są przychodami z działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dalej wyraził przypuszczenie, iż można traktować go również jako osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie wolnego zawodu, która opodatkowuje się w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przedsiębiorca (prowadzę działalność prawniczą i doradztwa podatkowego oraz rozliczam się z podatku dochodowego jako przedsiębiorca). W przypadku takiego rozumienia przepisów nie posiadałby uprawnienia do obliczania składek na ubezpieczenia społeczne na zasadach wskazanych w ramach w/w regulacji art. 18c ust. 1 i nast. Jednocześnie przedstawiony stan faktyczny, jak i stanowisko w sprawie dotyczą kwestii sposobu obliczania składek na ubezpieczenia społeczne. Mieszczą się zatem w zakresie przepisów prawa przedsiębiorców i art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, które regulują wydawanie przez ZUS interpretacji przepisów. Ponadto, aby można było w sposób poprawny odczytać przepisy dotyczące tzw. małego ZUS, niezbędnym jest przeprowadzenie wykładni wszystkich członów tej regulacji (także odesłań z art. art. 18c ust. 11 pkt 3, o czym mowa powyżej). Dlatego też wydanie interpretacji w tym zakresie jest jak najbardziej zasadne.

Sąd Okręgowy uwzględnił odwołania i wyjaśnił, że zgodnie z art. 34 ust. 1 -3 ustawy Prawo przedsiębiorców z 6 marca 2018 r. (Dz. U. Z 2018 roku, poz. 646) przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. Przedsiębiorca we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawia zaistniały stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe oraz własne stanowisko w sprawie. Natomiast stosownie do art. 83d zdanie pierwsze ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 34 ustawy z 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek. W ocenie Sądu, odwołujący zasadnie oczekiwał wydania przez organ rentowy pisemnej interpretacji odnośnie prawidłowego ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą. Zakład Ubezpieczeń Społecznych powinien wydać stosowną interpretację wątpliwych dla wnioskodawcy przepisów. Oba pytania wnioskodawcy zmierzały, bowiem do ustalenia, czy rodzaj działalności gospodarczej jaką prowadzi upoważnia go do zastosowania najniższej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne określonej w art. 18 c ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a w szczególności czy uprawnienie to nie podlega w jego przypadku wyłączeniu na podstawie art. 18 c ust. 11 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (wnioskodawca omyłkowo wskazuje tutaj punkt 3, jednakże szczegółowy opis zawarty w zapytaniu strony nie pozostawia wątpliwości, że chodzi o punkt 4). Sąd Okręgowy podkreślił, że G. G. (1) we wnioskach z 22.11.2018 r. i 14.02.2019 r. odwoływał się do konkretnego stanu faktycznego, który polega na tym, że prowadzi działalność gospodarczą jako prawnik i doradca podatkowy oraz rozlicza się z podatku dochodowego jego przedsiębiorca i chciałby skorzystać z preferencyjnych składek na ubezpieczenie społeczne określonych w art. 18c ust. 1 i nast. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w szczególności czy wykonywana przez niego działalność nie jest zaliczana do tzw. wolnych zawodów wymienionych w art. 8 ust. 6 pkt 3 lit b ustawy, co wyłączałoby możliwość skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania minimalnej podstawy wymiaru w sposób opisany w art. 18c ustawy. Jednocześnie w obu wnioskach wskazał własne, choć różne, stanowisko w sprawie. Wnioski dotyczyły bez wątpienia określonego stanu faktycznego, związanego z koniecznością odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne, a więc także z koniecznością ustalenia podstawy wymiaru takich składek. W przekonaniu Sądu Okręgowego spełnione zostały więc wszystkie podstawowe wymogi formalne wniosku o dokonania indywidualnej interpretacji przepisów.

Sąd I instancji podkreślił, że rozstrzyganie o istnieniu stosunku ubezpieczenia społecznego i wysokości należnych z tego tytułu składek nie jest możliwe bez sięgania do pojęć i definicji ustawowych funkcjonujących w systemie prawa. Dalej jest to rozstrzyganie o obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasadach obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz o podstawie wymiaru tych składek. W takim przypadku przepisy z innych gałęzi prawa, jeśli uzupełniają i rozwijają przepisy prawa ubezpieczeń, stają się częścią norm prawa ubezpieczeń społecznych. W rezultacie więc, co do zasady interpretacja przepisów prawa ubezpieczeń społecznych polega na prawnej kwalifikacji określonych zdarzeń wywołujących skutek w prawie ubezpieczeń społecznych. Jeśli więc organ rentowy ma się wypowiedzieć co do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, obowiązany jest poddać ocenie prawnej wszystkie te stosunki i zdarzenia prawne, które prowadzą do zastosowania określonego przepisu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i jej aktów wykonawczych (por. wyrok Sądu Najwyższego z 12 marca 2015 r., II UK 79/14). Wypowiedzenie się co do prawidłowości zakwalifikowania przez przedsiębiorcę rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej jako wykonywanej lub niewykonywanej w ramach wolnego zawodu jest bezpośrednio związane z zakresem zastosowania przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych, a przede wszystkim ustaleniem podstawy wymiaru składek, co jest nieodłącznym elementem opłacania składek na ubezpieczenie społeczne we właściwej wysokości. Sąd Okręgowy zaznaczył, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. oraz Oddział w G. wydawały decyzje, w których dokonywały interpretacji prawnej w zakresie możliwości zastosowania podstawy wymiaru składek określonej w art. 18c ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w przypadku podobnych wątpliwości innych przedsiębiorców.

Apelację od wyroku złożył organ ubezpieczeniowy. Rozstrzygnięciu zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie:

- art. 34 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018r., poz. 646 ze zm.) w zw. z art. 83d ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych przez ich błędne zastosowanie i uznanie, iż organ rentowy winien uwzględnić wniosek przedsiębiorcy z 20 listopada 2018 r. oraz z 11 lutego 2019r. i dokonać interpretacji przepisów, o które wnosił przedsiębiorca;

- art. 34 ust. 3 ustawy Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018r., poz. 646 ze zm.) przez błędną wykładnię, co skutkowało przyjęciem przez Sąd I instancji, iż wniosek przedsiębiorcy z 20 listopada 2018 r. oraz z 11 lutego 2019 r. pozwalał na wydanie pisemnej interpretacji, w sytuacji gdy wniosek nie dotyczył zaistniałego stanu faktycznego w wyżej przedstawionym rozumieniu, bowiem nie rodził określonych skutków w zakresie bieżącego obowiązku świadczenia przez przedsiębiorcę składek na ubezpieczenia społeczne, nie dotyczył także zdarzenia przyszłego.

Organ wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie odwołania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd I instancji.

Sąd Apelacyjny rozważył sprawę i uznał, że apelacja jest niezasadna.

W ocenie Sądu Apelacyjnego zważywszy, że okoliczności faktyczne były bezsporne, Sąd Okręgowy dokonał właściwej oceny prawnej i nie dopuścił się naruszenia wskazanych w apelacji przepisów ustawy Prawo przedsiębiorców. Sąd Okręgowy w szczególności dokonał prawidłowej subsumpcji ustalonego stanu rzeczy pod normę prawa, a przy tym odwołał się do orzecznictwa Sądu Najwyższego, ale też praktyki organu. Motywy rozstrzygnięcia zasługują więc na aprobatę i jako takie uznane zostały przez Sąd Apelacyjny za własne. Należy w tym kontekście zauważyć, że wywody zawarte w apelacji były już prezentowane w postępowaniu pierwszoinstancyjnym i zostały omówione przez Sąd Okręgowy, co czyni zbędnym ich powtarzanie.

Niemniej wymaga zauważenia, że wiodącym argumentem apelacji była teza, że organ wydając w przedmiotowej sprawie interpretację, wykroczyłby poza zakres swych kompetencji i poza dopuszczalne ramy pojęcia prawnego interpretacja, bowiem dokonanie kwalifikacji osoby prowadzącej działalność gospodarczą, jako osoby wykonującej wolny zawód wykracza poza zakres spraw stanowiących przedmiot interpretacji indywidualnej. Jest to bowiem zagadnienie wstępne, zaś ustalenie istnienia podstaw do opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od najniższej podstawy wymiaru jest kwestią wtórną. Tymczasem w ocenie Sądu Apelacyjnego, w świetle aktualnych regulacji prawnych, sytuacja prawna przedstawiona przez wnioskodawcę, dotykająca bezpośrednio jego statusu jako podmiotu ubezpieczonego, miała bez wątpienia charakter indywidualny. G. G. (1) wyjaśnił szczegółowo okoliczności swojego konkretnego przypadku. Mianowicie, prowadzi działalność gospodarczą jako prawnik i doradca podatkowy w związku z czym rozlicza się jako przedsiębiorca z podatku dochodowego. Chciałby skorzystać z preferencyjnych zasad obliczania minimalnej podstawy wymiaru w sposób opisany w art. 18c ustawy systemowej. By o tym przesądzić należy ustalić, czy wykonywana przez niego działalność jest zaliczana do tzw. wolnych zawodów w rozumieniu art. 8 ust. 6 pkt 3 lit b ww. ustawy i właśnie co do tego ma wątpliwości, ponieważ przepisy prawa nie dają mu jasnej odpowiedzi. Wniosek G. G. (1) bez wątpienia dotyczy więc określonego stanu faktycznego, ponieważ jego zaistnienie wprost będzie skutkować bieżącymi obowiązkami świadczenia przez przedsiębiorcę składek na ubezpieczenia społeczne. W ocenie Sądu Apelacyjnego, nie sposób stwierdzić, w jaki bardziej indywidualny sposób wnioskodawca mógłby zaprezentować swoje położenie. W przekonaniu Sądu Apelacyjnego, takie przedstawienie stanu faktycznego nie budzi wątpliwości i jest wystarczające do wydania interpretacji prawnej. Należy przy tym wspomnieć, że organ w uzasadnieniu apelacji podaje, że w zgodzie z art. 83d można występować o wydanie pisemnej interpretacji w ściśle określonym zakresie, w tym co o zasad obliczania składek. Nie ma wątpliwości, że taka właśnie sytuacja występuje w niniejszej sprawie i dlatego wnioskodawca skorzystał z przysługującego mu prawa do wystąpienia o interpretację przepisów, z których wynikają zasady świadczenia przez przedsiębiorcę składek na ubezpieczenia społeczne w jego indywidualnej sprawie.

Sąd Okręgowy skutecznie obalił przekonanie organu co do niemożności interpretacji pojęć wstępnych, którym w przedmiotowej sprawie jest pojęcie wolnego zawodu. Trafnie Sąd I instancji odwołał się do stanowiska Sądu Najwyższego przedstawionego w wyroku z 12 marca 2015 roku (II UK 79/14). Wobec wątpliwości organu należy przypomnieć, że Sąd Najwyższy wyjaśniał, że w prawie ubezpieczeń powstanie tytułu ubezpieczenia społecznego, a także określenie wysokości składek na to ubezpieczenie regulowane jest przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń, które mają charakter norm odwołujących się do pojęć prawnych usytuowanych w innych gałęziach prawa, o ile nie zwierają ich samodzielnej definicji. Jest to zresztą zasada powszechnie obowiązująca w każdej gałęzi prawa, gdyż normy prawne tworzą system, w którym występują określone więzi, między innymi polegające na tym, że treść norm prawnych z różnych gałęzi prawa wzajemnie się uzupełnia i rozwija. Sąd Najwyższy podkreślił, że wykładnia i stosowanie prawa ubezpieczeń społecznych musi zatem odbywać się w kontekście norm np. należących do gałęzi prawa cywilnego. W praktyce oznacza to, że rozstrzyganie o istnieniu stosunku ubezpieczenia społecznego i wysokości należnych z tego tytułu składek nie jest możliwe bez sięgania do pojęć i definicji ustawowych funkcjonujących w systemie prawa. Dalej jednakże jest to rozstrzyganie o obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym oraz o zasadach obliczania składek. Sąd Najwyższy wyjaśnił, że w takim przypadku przepisy z innych gałęzi prawa, jeśli uzupełniają i rozwijają przepisy prawa ubezpieczeń, stają się częścią norm prawa ubezpieczeń społecznych. W rezultacie więc co do zasady interpretacja przepisów prawa ubezpieczeń społecznych polega na prawnej kwalifikacji określonych zdarzeń wywołujących skutek w prawie ubezpieczeń społecznych. Jeśli więc organ rentowy ma się wypowiedzieć co do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, obowiązany jest poddać ocenie prawnej wszystkie te stosunki i zdarzenia prawne, które prowadzą do zastosowania określonego przepisu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i jej aktów wykonawczych.

W nawiązaniu do okoliczności sprawy, zgodzić się należy z organem rentowym, że rozstrzygnięcie o zasadach wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne uzależnione jest od uprzedniej wykładni pojęcia wolny zawód. Jednak Sąd Apelacyjny, uwzględniając przywołany pogląd Sądu Najwyższego nie zgodził się ze stanowiskiem organu rentowego, jakoby dokonanie wykładni tego pojęcia nie dotyczyło zakresu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne. Istotne jest bowiem, że wypełnienie dyspozycji art. 18c wymaga uprzedniej interpretacji pojęcia wolny zawód określonego w art. 8 ust. 6 pkt 3 lit. b ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, bowiem od jego semantyki zależy zakres zastosowania przepisów, o których interpretację wnosił przedsiębiorca.

Podsumowując, w przedstawionym przez wnioskodawcę stanie faktycznym organ rentowy jest zobowiązany ocenić, czy wykonywana przez wnioskodawcę działalność jest zaliczana do wolnych zawodów w rozumieniu art. 8 ust. 6 pkt 3 lit. b ustawy systemowej, a w związku z tym, czy G. G. (1) może zastosować najniższą podstawę wymiaru składek określoną w art. 18 c ustawy systemowej, i w szczególności, czy uprawnienie to nie podlega wyłączeniu na podstawie art. 18c ust. 11 pkt 4 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację.

Barbara Białecka SSA Jolanta Hawryszko Gabriela Horodnicka-

Stelmaszczuk

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE