UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 27 grudnia 2018 r. strona powodowa (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie solidarnie od pozwanych A. G. (1) i P. G. kwoty 136.359,52 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że pozwani A. G. (1) i P. G. w dniu 16 października 2014 roku zawarli z A. Bank umowę kredytu zabezpieczonego na nieruchomości (...) nr (...) i nie wywiązali się z obowiązku spłaty zadłużenia, wobec czego zadłużenie wynikające z zawarcia umowy z dniem 7 września 2018 r. zostało postawione w stan pełnej wymagalności, a pozwani wezwani do jego spłaty, czego nie uczynili.

W dniu 28 lutego 2019 r. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. wydał przeciwko pozwanym A. G. (1) i P. G. nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie I Nc 250/18 (k. 52).

Pozwani w ustawowym terminie wnieśli sprzeciw od nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych zwrotu kosztów procesu (k.59). Podnieśli, że powództwo jest przedwczesne, bo powód nie wypowiedział skutecznie umowy oraz sformułowali zarzut sprzeczności roszczenia powoda z zasadami współżycia społecznego. Dodatkowo pozwani zarzucili, że osoba, która podpisała wypowiedzenie umowy nie posiadała stosownego umocowania (pismo pozwanych – k. 145-155).

Pismem procesowym z dnia 14 października 2019 roku pełnomocnik strony pozwanej w związku z częściową spłatą zobowiązania przez pozwanych ograniczył powództwo w ten sposób, że wniósł o zasądzenie od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwoty 131.212,78 zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 26 września 2019 roku do dnia zapłaty, a w pozostałym zakresie cofnął powództwo wraz z zrzeczeniem się roszczenia (k.191-200).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16.10.2014 r. pomiędzy stroną powodową (...) Bank S.A. w W. a pozwanymi A. G. (1) i P. G. została zawarta umowa kredytu zabezpieczonego na nieruchomości (...) nr (...), zgodnie z którą powodowy Bank udzielił pozwanym kredytu w kwocie 144.271,09 zł. Zgodnie z § 2 ust. 2 umowy kredytu kredyt miał zostać przeznaczony na spłatę zobowiązań wobec byłego męża A. G. (2) w kwocie 90.620,00 zł, na spłatę zobowiązań nie związanych z działalnością gospodarczą lub rolniczą kredytobiorcy w kwocie 47.880,25 zł oraz na sfinansowanie dodatkowych kosztów z tytułu różnic dotyczących spłacanych zobowiązań w kwocie 5770,84 zł. Pozwani zobowiązali się spłacić otrzymany kredyt wraz z odsetkami i prowizjami w 300 miesięcznych ratach płatnych do dnia 5 każdego miesiąca. Wysokość raty określać miał harmonogram spłaty opracowywany przez A. Bank na okres 12 miesięcy (§ 6 ust. 6 umowy).

W § 11 umowy kredytodawca zastrzegł prawo wypowiedzenia częściowo lub całkowicie umowy w przypadku stwierdzenia zagrożenia w spłacie kredytu lub w przypadku braku realizacji postanowień umowy ze strony kredytobiorcy mających wpływ na jego zdolność kredytową lub możliwość dochodzenia roszczeń przez Bank. W okolicznościach gdy kredytobiorca zaległa ze spłatą dwóch kolejnych pełnych rat kredytu przewidziano, że Bank pisemnie wzywa kredytobiorcę do zapłaty, a gdy należności nie zostaną uregulowane w terminie 7 dni od daty odbioru wezwania do zapłaty Bank ma prawo wypowiedzieć umowę. Od następnego dnia po upływie okresu wypowiedzenia całe zobowiązanie z tytułu udzielonego kredytu staje się wymagalne i traktowane jest jako zadłużenie przeterminowane (ust.1-3 § 11).

Wierzytelność z tytułu spłaty kredytu została zabezpieczona hipoteką.

(dowód: umowa kredytu -k.10-17, harmonogram spłat - k.102, wydruk odpisu zwykłego z księgi wieczystej nr (...) -k.26-26-43)

Pozwani spłacali zobowiązanie kredytowe według następującego zestawienia:

1. 2019.08.27 1000 zł

2. 2019.07.26 1000 zł

3. 2019.06.26 1000 zł

4. 2019.05.27 1000 zł

5. 2019.04.26 1000 zł

6. 2019.03.27 1000 zł

7. 2019. (...) 1000 zł

8. 2019.02.22 1000 zł

9. 2019.02.08 1000 zł

10. 2019.01.25 950 zł

11. 2019.01.16 700 zł

12. 2019.01.10 850 zł

13. 2018.11.26 1000 zł

14. 2018.10.26 1000 zł

15. 2018.09.26 900 zł

16. 2018.08.28 800 zł

17. 2018.06.27 600 zł

18. 2018.06.22 6,70 zł

19. 2018.06.14 600 zł

20. 2018.05.28 500 zł

21. 2018.05.18 500 zł

22. 2018.04.14 500 zł

23. 2018.03.27 500 zł

24. 2018.02.23 500 zł

25. 2018.02.15 500 zł

26. 2018.01.29 100 zł

27. 2018.01.02 600 zł

28. 2017.12.19 600 zł

29. 2017.11.27 600 zł

30. 2017.11.15 500 zł

31. 2017.10.30 700 zł

32. 2017.10.19 3,81 zł

33. 2017.10.13 1000 zł

34. 2017.09.27 600 zł

35. 2017.09.15 800 zł

36. 2017.08.25 800 zł

37. 2017.08..25 12 zł

38. 2017.08.16 800 zł

39. 2017.07.27 800 zł

40. 2017.07.13 500 zł

41. 2017. 06.14 350 zł

42. 2017.05.12 300 zł

43. 2017.04.05 2,7 zł

44. 2017.03.27 400 zł

45. 2017.03.01 500 zł

46. 2017.02.15 180 zł

47. 2017.01.17 200 zł

48. 2016.12.23 838,02 zł

49. 2016.12.05 90,89 zł

50. 2016.11.30 1000 zł

51. 2016.11.07 400 zł

52. 2016.11.07 500 zł

53. 2016.10.04 70 zł

54. 2016.09.27 844 zł

55. 2016.09.05 5,52 zł

56. 2016.08.23 700 zł

57. 2016.08.18 214 zł

58. 2016.07.21 6,99 zł

59. 2016.07.19 220 zł

60. 2016.07.05 12,91 zł

61. 2016.06.06 905,09 zł

62. 2016.05.05 905,25 zł

63. 2016.04.05 909,40 zł

64. 2016.03.07 909,56 zł

65. 2016.02.05 909,71 zł

66. 2016.01.05 910,68 zł

67. 2015.12.10 911 zł

68. 2015. 11.09 216,93 zł

69. 2015.11. 05 6904,28 zł

70. 2015.10.06 904,72 zł

71. (...).05 5,71 zł

72. 2015.09.08 48,29 zł

73. 2015.09.07 862,19 zł

74. 2015.08.05 910,63 zł

75. 2015.07.06 905,09 zł

76. 2015.06.05 905,24 zł

77. 2015.05.05 905,43 zł

78. 2015.04.07 939,42 zł

79. 2015.03.05 939,59 zł

80. 2015.02.05 939,73 zł

81. 2015.01.05 709,65 zł

82. 2015.01.05 220,14 zł

83. 2014.12.05 929,86 zł

84. 2014.11.25 1150 zł

(dowód: historia rachunku kredytowego za okres od 1 listopada 2014 do 12 grudnia 2018r.- k.104-110)

Pismem z dnia 15 lipca 2018 r. zatytułowanym „warunkowe wypowiedzenie umowy kredytu” strona pozwana stwierdziła, że pozwani nie dotrzymali warunków umowy i nie uregulowali zaległości pomimo wezwania oraz wezwała pozwanych do dokonania w terminie 14 dni roboczych licząc od dnia doręczenia pisma spłaty zaległości w kwocie 2.960,58 zł, które powstało dnia 5.04.2018 r. W piśmie jednocześnie poinformowano:

- o możliwości złożenia w terminie 14 dni wniosku o restrukturyzację zadłużenia,

- o tym, że w przypadku nieskorzystania z możliwości wystąpienia o restrukturyzację zadłużenia Bank wypowiada umowę o pożyczkę z zachowaniem 30 – dniowego okresu wypowiedzenia rozpoczynającego się od dnia, w którym upłynął termin 14 dni od dnia doręczenia pisma,

- jeżeli w okresie wypowiedzenia zostanie dokonana całkowita spłaty zadłużenia przeterminowanego, wypowiedzenie stanie się nieskuteczne i umowa będzie kontynuowana na dotychczasowych warunkach,

- w przypadku nieuregulowania zadłużenia przeterminowanego umowa zostanie rozwiązana z upływem okresu wypowiedzenia, a całość zobowiązań wynikających z umowy zostanie postawiony w stan wymagalności.

Pismo to podpisała pełnomocnik Banku (...), która posiadała pełnomocnictwo do składania w imieniu A. Banku oświadczeń o wypowiedzeniu umów z zakresu czynności bankowych.

Pismo to zostało wysłane do pozwanych na adres wskazany w umowie pożyczki i odebrane przez pozwaną A. G. (1) w dniu 19.07.2018 r.

(dowód: pisma - k. 18 i 20, zwrotne potwierdzenia odbioru - k.19 i 21, pełnomocnictwa – k. 201-202)

Po otrzymaniu pisma z dnia 15 lipca 2018 roku pozwana A. G. (1) skontaktowała się z pracownikiem działu windykacji strony powodowej, który wskazał, że jedyna drogą uregulowania zobowiązania jest dla pozwanych jest sprzedaż nieruchomości.

(dowód: zeznania pozwanej A. G. (1) - k.212-213 )

Pismem z dnia 11.09.2018 r. strona powodowa wezwała pozwanych do spłaty wymagalnego zadłużenia z umowy kredytu w kwocie 135.914,45 zł w terminie 7 dni od daty otrzymania pisma pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego. Pisma zostały odebrane przez syna pozwanej M. G. w dniu 17.09.2018 r.

(dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty – k. 22 i 24, dowody doręczenia k.23 i 25)

Innych pism wzywających pozwanych do zapłaty pozwani nie otrzymali.

(dowód: zeznania pozwanej A. G. (1) -k.212-213 )

W dniu 12.12.2018 r. powodowy Bank wystawił wyciąg z własnych ksiąg rachunkowych stwierdzający zadłużenie pozwanych z tytułu umowy kredytu z dnia 16.10.2014 roku w kwocie 136.359,52, na którą to kwotę składają się: - 132.148,99 zł tytułem niespłaconego kapitału, - 601.52 zł z tytułu odsetek umownych naliczonych od dnia 6.08.2018 r. do dnia 9.09.2018 r., - 3.592,07 zł z tytułu odsetek od zobowiązania przeterminowanego naliczonych od dnia 5.01.2017 r. do dnia 11.12.2018 , - 79,94 zł – opłat.

(dowód: wyciąg z ksiąg bankowych – k. 9)

Po dniu wytoczenia powództwa pozwana A. G. (1) kontynuowała spłatę kredytu, do dnia 10 października 2019 roku zapłacili z tego tytułu łącznie kwotę 12.500 zł, na którą składają się następujące wpłaty:

- 850 zł w dniu 10.01.2019 r.,

- 700 zł w dniu 16.01.2019 r.,

- 950 zł w dniu 25.01.2019 r.,

- 1.000 zł w dniu 08.02.2019 r.,

- 1.000 zł w dniu 22.02.2019 r.,

- 1,000 zł w dniu 11.03.2019 r.,

- 1.000 zł w dniu 27.03.2019 r.,

- 1,000 zł w dniu 26.04.2019 r.,

- 1.000 zł w dniu 27.05.2019 r.,

- 1.000 zł w dniu 26.06.2019 r.,

- 1.000 zł w dniu 26.07.2019 r.,

- 1.000 zł w dniu 27.08.2019 r.,

- 1.000 zł w dniu 26.09.2019 r.

(okoliczność przyznana przez stronę powodową)

Pozwani w dalszym ciągu dokonują spłaty rat kredytu wpłacając na dotychczasowy rachunek bankowy kwotę 1000 zł miesięcznie, która przewyższa kwotę raty kredytu określoną w harmonogramie spłat.

(dowód: zeznania pozwanej A. G. (1) -k.212-213 )

Pozwana A. G. (1) ma 56 lat, z zawodu jest intendentką. Pozwana jest zatrudniona w (...) Ośrodku (...) w Ł. i w Spółce (...) w K..

Pozwana ma dwóch synów M. i P.. Młodszy syn M. mieszka razem z pozwaną, ale często wyjeżdża do pracy sezonowej do Holandii. Syn P. jest zameldowany w miejscu zamieszkania pozwanej, ale mieszka osobno (wynajmuje mieszkanie w B.). Ponieważ pozwana nie miała zdolności kredytowej współkredytobiorcą został syn pozwanej P. G., z którym A. G. (1) uzgodniła, że cały ciężar spłaty będzie obciążał wyłącznie ją. Do pewnego momentu spłaty odbywały się regularnie. Na skutek problemów zdrowotnych i związanych z tym konsekwencji w postaci utraty jednego miejsca pracy pozwana dokonywała spłat kredytu, ale w niepełnych wysokościach.

Nie było sytuacji żeby pozwana nie spłaciła 2 kolejnych rat kredytu.

Pozwana A. G. (1) poza domem obciążonym przedmiotową hipoteką nie ma innego majątku ani oszczędności.

(dowód: zeznania pozwanej A. G. (1) -k.212-213 )

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie bowiem zasadny okazał się podniesiony w sprzeciwie od nakazu zapłaty zarzut, że wypowiedzenie umowy nie było skuteczne.

Pojęcie skuteczności wypowiedzenia umowy jest szerokie. Obejmuje wszystkie czynniki, które powinny ziścić się oraz działania, których powód musiał dopełnić, żeby doprowadzić do złożenia pozwanym oświadczenia o rozwiązaniu umowy, które skutkowało wymagalnością ich zobowiązania będącego podstawą wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych. Przyjmowane jest w orzecznictwie, że wypowiedzenie umowy jest prawokształtującym oświadczeniem, bardzo istotnym i dotkliwym dla kredytobiorcy, a zatem nie może być dokonane w sposób nagły, zaskakujący, nawet jeżeli istnieją podstawy do jego podjęcia, zgodnie z treścią umowy kredytowej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2015 r., V CSK 698/14).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy wskazać należy, że zgodnie z § 11 ust. 2 umowy kredytowej powodowy Bank miał możliwość wypowiedzenia kredytu w przypadku stwierdzenia zagrożenia w spłacie kredytu oraz w braku realizacji postanowień umowy ze strony kredytobiorcy mających wpływ na zdolność kredytową kredytobiorcy lub możliwość dochodzenia roszczeń przez Bank, przy czym przepis ten przewiduje procedurę wypowiadania umowy kredytu oraz okoliczności związane z zadłużeniem. Warunkiem wypowiedzenia była zaległość ze spłatą dwóch kolejnych pełnych rat kredytu.

Obowiązkiem procesowym pozwanego związanym z rozkładem ciężaru dowodu było przedstawienie dowodów na udowodnienie okoliczności, z których chciał wywodzić skutki prawne (art. 6 k.c.). Tymczasem w rozpoznawanej sprawie nie przedstawił jakichkolwiek dowodów świadczących o tym, że pozwani zalegali z płatnością rat kredytu w sposób umożliwiający wypowiedzenie umowy kredytu, w szczególności nie wynika to ze złożonej przez stronę powodową historii rachunku kredytowego (k.104-110). Wnikliwa analiza tego dokumentów wskazuje, że od stycznia do czerwca 2017 r. oraz w grudniu 2017 r., marcu i kwietniu 2018 r., pozwani nie spłacali rat kredytu w pełnej wysokości, w okresie od lipca do listopada płacili wyższą ratę niż przewidywał to harmonogram spłat (w lipcu dwie wpłaty w łącznej kwocie 1.300 zł, w sierpniu – trzy wpłaty w łącznej kwocie 1.612 zł, we wrześniu 2 wpłaty w łącznej kwocie 1.400 zł, w październiku 3 wpłaty w łącznej kwocie 1.703,81 zł, w listopadzie dwie wpłaty w kwocie 1.100 zł), od maja 2018 r. wpłacają regularnie kwoty wyższe niż ustalone raty kredytu. Oznacza to, że w dacie 17 lica 2018 r., kiedy zostało sporządzone przez stronę powodową pismo nazwane warunkowe wypowiedzenie umowy kredytu, pozwani nie zalegali ze spłatą dwóch kolejnych pełnych rat kredytu, a zatem nie było podstaw do wypowiedzenia przez bank umowy kredytowej. Z tych względów umowa w dalszym ciągu obowiązuje pomiędzy stronami, co skutkowało oddaleniem powództwa o zapłatę kwoty 131.212,78 zł oraz umorzeniem na podstawie art. 355 k.p.c. w zw. z art. 203 § 4 k.p.c. postępowania o kwotę, w zakresie której strona powodowa cofnęła powództwo.

Jednocześnie podkreślić należy, że analiza zapisów na rachunku bankowym, na który pozwani dokonywali spłaty rat kredytu oraz zachowanie pozwanych po wypowiedzeniu umowy wskazuje, że pozwanych nie można nazwać nierzetelnymi kredytobiorcami lekceważącymi nałożony na nich umową obowiązek spłaty rat kredytowych. Jak już wyżej wskazano, zdarzyło się że pozwani nie uiścili raty w pełnej wysokości, jednakże nie zdarzył się nawet jeden miesiąc, w którym nie dokonali żadnej wpłaty.

Niezależnie od tego wskazać należy, że nawet gdyby omawiana wyżej przesłanka skuteczności wypowiedzenia została spełniona (co w niniejszej sprawie jednak nie miało miejsca) to i tak powództwo nie mogłoby zostać uwzględnione jako, że powodowy Bank nie dopełnił całej procedury związanej z wypowiedzeniem kredytu. Chodzi mianowicie o regulację zawartą w § 11 ust. 2 zd.2 i 3, zgodnie z którą w sytuacji, gdy kredytobiorca zalega ze spłatą dwóch kolejnych pełnych rat kredytu bank pisemnie wzywa kredytobiorcę do zapłaty, a uprawnienie do wypowiedzenia umowy powstaje dopiero, gdy należności nie zostaną uregulowane w terminie 7 dnia od daty odbioru wezwania do zapłaty.

Pozwani kwestionowali, aby przed otrzymaniem pisma nazwanego warunkowym wypowiedzeniem umowy kredytu otrzymali pisemne wezwanie do zapłaty. Strona powodowa wprawdzie złożyła takie pismo (pismo z dnia 15.06.2018 r. –k. 98 i 100) i twierdziła że dowodem na to, że pismo to zostało doręczone pozwanym jest wydruk ze strony Poczty Polskiej Śledzenie przesyłek – T. (k. 99 i 101), jednakże w sytuacji, gdy pozwani zaprzeczyli że doręczono im to wezwanie, rzeczą powoda było przedstawienie dowodów, które w sposób nie budzący wątpliwości dowodziłby, że takie doręczenie nastąpiło. Wydruk ze strony internetowej pozwalającej na śledzenie przesyłek nie zawiera przy tym elementów, które mogłyby posłużyć do identyfikacji pism jakie rzekomo zostały wysłane do pozwanych oraz nie wskazuje, komu pisma zostały wydane.

Natomiast Sąd nie podzielił zarzutu pozwanych co do tego, że wypowiedzenie umowy było nieskuteczne jako że zawierało w swej treści zastrzeżenie warunku. Gdyby istotnie było tak, że pozwani pozostawali w zwłoce z zapłatą dwóch kolejnych pełnych rat kredytu i Bank prawidłowo wezwał ich do zapłaty zaległego zadłużenia to wypowiedzenie kredytu, jakie nastąpiło pismem z dnia 17 lipca 2018 r. rodziłoby skutki prawne.

Odnotować należy, że w orzecznictwie i w doktrynie kwestia ta oceniana jest rozmaicie. Sąd Okręgowy skłania się w tym zakresie do stanowiska, które co do zasady - dopuszcza dokonanie czynności prawnej (a więc i złożenie oświadczenia woli o wypowiedzeniu stosunku prawnego) pod warunkiem potestatywnym, czyli uzależniającym skutek tej czynności od woli lub zachowania drugiej strony, w tym też od spełnienia lub niespełnienia przez nią świadczenia.

Zgodnie z art. 89 k.c. powstanie lub ustanie skutków czynności prawnej można uzależnić od zdarzenia przyszłego i niepewnego, chyba że taką możliwość wyłącza ustawa albo właściwości czynności prawnej.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego co do zasady przyjmowana jest możliwość złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o kredyt pod warunkiem niezapłacenia zadłużenia. W postanowieniu składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 2013 r., III CZP 85/12 (OSNC 2013 nr 11, poz. 132) zostało wyrażone stanowisko, że dopuszczalne jest, co do zasady, dokonanie czynności prawnej zawierającej zastrzeżenie, że jej skutek zależy od skorzystania z uprawnienia lub woli wykonującego zobowiązanie, a zdarzenie zależne od zachowania strony może polegać na spełnieniu lub niespełnieniu świadczenia. Zastrzeżenie to podlega ocenie na podstawie art. 353 ¹k.c., z uwzględnieniem normatywnej konstrukcji warunku określonej w art. 89 k.c. Nie została wyłączona dopuszczalność zastrzeżenia warunku także w jednostronnej czynności prawnej obejmującej wypowiedzenie umowy. Zaakceptowane zostało stanowisko, że warunkiem może być także spełnienie świadczenia, ponieważ zapłata nie zawsze jest zdarzeniem całkowicie uzależnionym od dłużnika (wyroki z dnia 6 września 2007 r., IV CSK 118/07 (OSP 2008 nr 12, poz. 125; z dnia 17 marca 2011 r., K 358/10).

W wyroku z 8.09.2016 r. (II CSK 750/15) Sąd Najwyższy dopuszczając co do zasady możliwość złożenie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy kredyt pod warunkiem niezapłacenia zadłużenia nakazał badać, czy zastosowanie takiego sposobu rozwiązania umowy w okolicznościach konkretnej sprawy nie sprzeciwia się warunkom konkretnej umowy. W sprawie, w której orzekał Sąd Najwyższy umowa kredytu przewidywała podjęcie przez bank przed wypowiedzeniem umowy działań naprawczych w postaci wezwania kredytobiorcy do spłaty zadłużenia, a ponieważ bank takich działań nie podjął wypowiedzenie umowy kredytu zostało uznane za przedwczesne. Jednocześnie Sąd Najwyższy wyraźnie wskazał w uzasadnieniu omawianego wyroku, że dopuszczalne jest wypowiedzenie umowy obwarowane warunkiem zawieszającym.

Także Sąd Apelacyjny w Katowicach w uzasadnieniu wyroku z dnia 20.02.2015 r. (I ACa 85/14) opowiedział się za dopuszczalnością dokonania czynności prawnej, w tym złożenia oświadczenia woli o wypowiedzeniu stosunku prawnego pod warunkiem potestatywnym. Uważna lektura uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 19.07.2018 r. (I ACa 285/18), na który powołał się pełnomocnik powoda w piśmie z dnia 24.06.2019 r. wskazuje, że Sąd ten również uznał za dopuszczalne złożenie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy kredytowej pod warunkiem niezapłacenia zaległych rat kredytu, a oddalenie powództwa nastąpiło z uwagi na zaniechanie przez bank warunku uprzedniego wezwania pozwanego do spłaty zadłużenia.

Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach procesu był przepis art. 98 § 1 i 3 k.p.c., który wyraża zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Ponieważ strona powodowa przegrała sprawę, jest zobowiązana do zwrotu poniesionych przez pozwanych kosztów, na które składają się koszty zastępstwa procesowego ustalone na kwotę 5.400 zł stosownie do treści § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (D.U., poz. 1800) oraz wydatek na opłatę skarbową od pełnomocnictw.

Sędzia SO Ewa Tomczyk

Przewodnicząca	Sędzia SO Ewa Tomczyk
Protokolant	sekretarz Dorota Piątek

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE