WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Adam Bednarczyk (spr.)

Sędziowie: SO Jacek Matusik

SR del. Justyna Dołhy

protokolant: protokolant sądowy- stażysta Anna Jabłońska

przy udziale prokuratora Józefa Gacka

po rozpoznaniu dnia 19 czerwca 2019 r. w Warszawie

sprawy R. P., syna J. i M., ur. (...) roku w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w z art. 64 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego i jego obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie

z dnia 3 lipca 2018 r. sygn. akt IV K 1047/17

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze wydatki w tym zakresie przejmując na rachunek Skarbu Państwa; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. Z. kwotę 516,60 złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu w instancji odwoławczej.

SSO Jacek Matusik SSO Adam Bednarczyk SSR del. Justyna Dołhy

VI Ka 1229/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 3 lipca 2018 r. wydanym w sprawie o sygn. akt IV K 1047/17 Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie uznał oskarżonego R. P. za winnego zarzucanego mu czynu, opisanego w treści art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i skazał go na karę 2 lat pozbawienia wolności. Sąd Rejonowy zwolnił także oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa i przyznał należne wynagrodzenie obrońcy z urzędu.

Opisany wyżej wyrok został zaskarżony w całości na korzyść oskarżonego apelacjami R. P. – który wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania oraz jego obrońcy- który wniósł o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu, alternatywnie o złagodzenie wymierzonej wobec podsądnego kary pozbawienia wolności lub o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Zarówno apelacja obrońcy R. P., jak i osobista apelacja oskarżonego nie zasługują na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie prawidłowo przeprowadził postępowanie w niniejszej sprawie, dokonał wszechstronnej analizy materiału dowodowego oraz poczynił właściwe ustalenia faktyczne, na podstawie których prawidłowo ustalił, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu przestępstwa.

Wnikliwa analiza całości materiału dowodowego zebranego w sprawie (wbrew twierdzeniom skarżących) nie daje podstaw do stwierdzenia, iż Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie dopuścił się jakiegokolwiek błędu przy ustalaniu stanu faktycznego. Przesłanki, którymi kierował się przy wydaniu zaskarżonego rozstrzygnięcia nie budzą jakichkolwiek wątpliwości oraz znajdują pełne odzwierciedlenie w jego uzasadnieniu, które zostało sporządzone w sposób umożliwiający kontrolę instancyjną wyroku.

W ocenie Sądu odwoławczego niezasadnym jest wspólny dla obydwu apelacji zarzut nieprzeprowadzenia w sprawie dowodu z opinii sądowo – psychiatrycznej w stosunku do R. P.. Ze zgromadzonej w toku postępowania dokumentacji medycznej oskarżonego jednoznacznie wynika, iż był on wyłącznie poddawany leczeniu odwykowemu w związku z uzależnieniem od narkotyków. Nie stwierdzono u niego natomiast żadnej choroby psychicznej, która w jakikolwiek sposób mogłaby wpływać na jego zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub możliwość pokierowania swoim postępowaniem. Zarówno treść protokołów przesłuchań oskarżonego, jak też wyjaśnienia złożone przez niego przed Sądem w żaden sposób również nie wskazują, aby cierpiał on na jakiekolwiek zaburzenia psychiczne, które wymagałyby pogłębionej diagnozy i poddania oskarżonego badaniu sądowo – psychiatrycznemu. Uwzględniając zatem powyższe, w okolicznościach niniejszej sprawy nie istnieją podstawy do kwestionowania poczytalności R. P. w dacie inkryminowanego zdarzenia i Sąd Rejonowy zasadnie (dokonując uprzedniej oceny zachowania podsądnego przez pryzmat wiedzy i doświadczenia życiowego) odrzucił wniosek o dopuszczenie w sprawie dowodu z opinii dwóch biegłych psychiatrów. Do tożsamych wniosków doszedł również Sąd Okręgowy, oddalając wniosek dowodowy w tym przedmiocie, zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego, albowiem twierdzenie oskarżonego iż w dacie zdarzenia był stale pod wpływem narkotyków nie stanowi okoliczności w jakikolwiek sposób zmniejszającej jego odpowiedzialność lub mającej wpływ na jego poczytalność, w rozumieniu art. 31 k.k.

W ocenie Sądu Okręgowego na uwzględnienie nie zasługuje również zarzut obrazy art. 195 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku obrońcy o ponowne przesłuchanie pokrzywdzonego z udziałem biegłego psychologa i ustalenie w drodze opinii psychologicznej jego zdolności zapamiętania i odtworzenia przebiegu inkryminowanego zdarzenia.

W realiach niniejszej sprawy bezsprzecznym jest, że świadek G. C. cierpi na zespół (...). Potrzeba jednak wskazać, (podzielając przy tym pogląd Sądu Rejonowego) iż jest to zaburzenie wyłącznie dotyczące funkcji społecznych i adaptacyjnych człowieka, które w żaden sposób nie upośledza zdolności zapamiętywania i odtwarzania przebiegu zdarzeń. Ponadto, wniosek obrońcy nie został poparty jakimikolwiek okolicznościami faktycznymi, które pozwoliłyby na zakwestionowanie prawdziwości zeznań G. C.. Te same powody były także podstawą oddalenia przez Sąd Okręgowy tożsamego wniosku, złożonego wraz z apelacją obrońcy.

Reasumując zatem powyższe, przedstawiona analiza akt sprawy w kontekście zarzutów apelacyjnych, w ocenie Sądu odwoławczego jednoznacznie wykazała, iż wina oskarżonego R. P. nie budzi wątpliwości i została potwierdzona w całokształcie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Nie budzi również wątpliwości jego poczytalność w dacie inkryminowanego zdarzenia, ani też zdolność świadka G. C. do odtworzenia przebiegu tego zdarzenia.

Co się zaś tyczy orzeczenia o karze to nie sposób uznać ją za rażąco niewspółmierną w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. Sąd Rejonowy decydując o wymiarze kary kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k., orzekając ją w dolnych granicach ustawowego zagrożenia za zarzucany oskarżonemu czyn zabroniony.

O kosztach postępowania odwoławczego oraz świadczonej z urzędu obrony oskarżonego przed Sądem II instancji orzeczono na podstawie odpowiednich przepisów.

Mając to wszystko na uwadze, Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

SSO Jacek Matusik SSO Adam Bednarczyk SSR (del.) Justyna Dołhy