UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 21 grudnia 2018 roku Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej zmienił decyzję organu rentowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.
z dnia 14 marca 2018 roku, przyjmując, że ubezpieczony A. G. nie jest zobowiązany
do opłacenia:

1.  za okres od września 2003 roku do marca 2004 roku składek na ubezpieczenie zdrowotne z dwóch źródeł przychodów uzyskiwanych w ramach:

-

wykonywania wolnego zawodu (adwokat),

-

działalności prowadzonej w formie jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...),

1.  za okres od października 2004 roku do stycznia 2005 roku składek na ubezpieczenie zdrowotne z trzech rodzajów działalności prowadzonej w ramach:

-

indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie wpisu
do ewidencji działalności gospodarczej pod numerem (...),

-

działalności prowadzonej w formie spółki partnerskiej pod nazwą Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych(...),

-

działalności prowadzonej w formie spółki jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...),

2.  za okres od lutego 2005 roku do marca 2007 roku składek na ubezpieczenie zdrowotne z dwóch rodzajów działalności prowadzonej w ramach:

-

działalności prowadzonej w formie spółki partnerskiej pod nazwą Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych (...),

-

działalności prowadzonej w formie jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...),

3.  za okres od listopada 2007 roku do czerwca 2008 roku składek na ubezpieczenie zdrowotne z dwóch rodzajów działalności prowadzonej w ramach:

-

działalności prowadzonej w formie spółki partnerskiej pod nazwą Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych (...),

- działalności prowadzonej w formie jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...),

4.  za okres od lipca 2008 roku do listopada 2008 roku składek na ubezpieczenie zdrowotne z trzech rodzajów działalności prowadzonej w ramach:

-

indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie wpisu
do ewidencji działalności gospodarczej pod numerem (...),

-

działalności prowadzonej w formie spółki partnerskiej pod nazwą Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych (...),

-

działalności prowadzonej w formie jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...),

5.  za kwiecień 2009 roku składek na ubezpieczenie zdrowotne z dwóch rodzajów działalności w ramach:

-

indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie wpisu
do ewidencji działalności gospodarczej pod numerem (...),

-

działalności prowadzonej w formie spółki partnerskiej pod nazwą Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych (...),

6.  za okres od czerwca 2011 roku do lutego 2016 roku składek na ubezpieczenie zdrowotne z dwóch rodzajów działalności prowadzonej w ramach:

-

indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie wpisu
do ewidencji działalności gospodarczej pod numerem (...),

- działalności prowadzonej w formie jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...).

Sąd Okręgowy wskazał, iż bezspornym w sprawie jest, że pismem z dnia 25 stycznia 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. ustalił okresy, za które A. G. jest zobowiązany do opłacenia składek na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne z kilku źródeł przychodów oraz kilku rodzajów działalności.

Ubezpieczony nie zgodził się z tym ustaleniem, składając do organu rentowego w dniu 8 lutego 2018 roku pismo, w którym kwestionował owe ustalenia.

Ponadto, Sąd ten podniósł, że niespornym w sprawie jest, iż w dokumentach rozliczeniowych związanych z prowadzoną działalnością, ubezpieczony A. G. wykazał podstawę wymiaru i kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne w podwójnej wysokości
za okres od kwietnia 2003 roku do sierpnia 2003 roku, od lipca 2008 roku do marca
2009 roku.

W okresie od września 2003 roku do marca 2004 roku, od października 2004 roku do marca 2007 roku, od listopada 2007 roku do czerwca 2008 roku ubezpieczony wykazał podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne odpowiadającą 75 % kwoty przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale w sektorze przedsiębiorstw wraz
z wpływami z zysku.

W kwietniu 2009 roku oraz za okres od czerwca 2011 roku do lutego 2016 roku A. G. wykazał podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne odpowiadającej
75% kwoty przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale w sektorze przedsiębiorstw w IV kwartale roku poprzedniego włącznie z wraz z wpływami z zysku.

Sąd Okręgowy stwierdził także, iż poza sporem jest, że ubezpieczony figuruje
w ewidencji działalności gospodarczej w UM w B. jako osoba prowadząca działalność gospodarcza zarejestrowaną pod nr (...) w okresie od dnia 9 maja 1994 roku
do 5 stycznia 2005 roku, i nr (...) od dnia 1 lipca 2008 roku.

Wnioskodawca w okresie od dnia 15 marca 1999 roku do 15 marca 2004 roku, od dnia 9 listopada 2007 roku do dnia 20 listopada 2008 roku był wspólnikiem Spółki z o.o. (...), posiadając 100 % udziałów.

W okresie od dnia 10 kwietnia 2002 roku do 12 marca 2007 roku odwołujący się był wspólnikiem Spółki z o.o. (...), posiadającym 100 % udziałów.

W okresie od dnia 9 stycznia 2003 roku do 14 kwietnia 2009 roku ubezpieczony był wspólnikiem Kancelarii Adwokatów i Radców Prawnych (...),
a od dnia 29 czerwca 2011 roku do 4 lutego 2016 roku w 100 % udziałowcem Spółki z o.o. (...).

Zaskarżoną decyzją z dnia 14 marca 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. przyjął, że ubezpieczony A. G. nie jest zobowiązany do opłacenia:

1. za okres od września 2003 roku do marca 2004 roku składek na ubezpieczenie zdrowotne z dwóch źródeł przychodów uzyskiwanych w ramach:

- wykonywania wolnego zawodu (adwokat),

- działalności prowadzonej w formie jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...);

2. za okres od października 2004 roku do stycznia 2005 roku składek na ubezpieczenie zdrowotne z trzech rodzajów działalności prowadzonej w ramach:

- indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie wpisu
do ewidencji działalności gospodarczej pod numerem (...),

- działalności prowadzonej w formie spółki partnerskiej pod nazwą Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych (...),

- działalności prowadzonej w formie jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...);

3. za okres od lutego 2005 roku do marca 2007 roku składek na ubezpieczenie zdrowotne z dwóch rodzajów działalności prowadzonej w ramach:

- działalności prowadzonej w formie spółki partnerskiej pod nazwą Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych (...),

- działalności prowadzonej w formie jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...);

4. za okres od listopada 2007 roku do czerwca 2008 roku składek na ubezpieczenie zdrowotne z dwóch rodzajów działalności prowadzonej w ramach:

- działalności prowadzonej w formie spółki partnerskiej pod nazwą Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych (...),

- działalności prowadzonej w formie jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...);

5. za okres od lipca 2008 roku do listopada 2008 roku składek na ubezpieczenie zdrowotne z trzech rodzajów działalności prowadzonej w ramach:

- indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie wpisu
do ewidencji działalności gospodarczej pod numerem (...),

- działalności prowadzonej w formie spółki partnerskiej pod nazwą Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych (...),

- działalności prowadzonej w formie jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...);

6. za kwiecień 2009 roku składek na ubezpieczenie zdrowotne z dwóch rodzajów działalności prowadzonej w ramach:

- indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie wpisu
do ewidencji działalności gospodarczej pod numerem (...),

- działalności prowadzonej w formie spółki partnerskiej pod nazwą Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych (...);

7. za okres od czerwca 2011 roku do lutego 2016 roku składek na ubezpieczenie zdrowotne z dwóch rodzajów działalności prowadzonej w ramach:

- indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie wpisu
do ewidencji działalności gospodarczej pod numerem (...),

- działalności prowadzonej w formie jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...).

Sąd Okręgowy podkreślił, iż są to okoliczności nie kwestionowane przez żadną
ze stron procesu.

W ocenie tegoż Sądu zasadniczy spór powstały między odwołującym się, a organem rentowym zmierzał do wyjaśnienia czy A. G. w okresach w sposób enumeratywnie wymienionych w decyzji z dnia 14 marca 2018 r. (w punktach od 1 do 7) był zobowiązany do opłacenia składki na ubezpieczenie zdrowotne z racji uzyskiwania z dwóch, a nawet trzech źródeł przychodu w ramach wykonywania wolnego zawodu - adwokata - i prowadzenia działalności w formie spółek jednoosobowych, czy też działalności prowadzonej w formie spółki partnerskiej pod nazwą Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych (...) sp.p. i prowadzenia działalności w formie spółek jednoosobowych.

Zdaniem Sądu Okręgowego organ rentowy, wydając zaskarżoną decyzję, jak i w toku postępowania sądowego , nie przywoływał twierdzeń wskazujących, iż w okresach w których ubezpieczony prowadził działalność gospodarczą w formie indywidualnej, w formie spółki partnerskiej i w formie jednoosobowych spółek prawa handlowego, osiągał przychód z tej drugiej czy też nawet z trzeciej formy prowadzenia działalności gospodarczej, nie wykazywał tej okoliczności, nie oferując żadnych dowodów w tej kwestii.

Sąd ten zwrócił uwagę, że organ rentowy, uzasadniając zasadność swego rozstrzygnięcia, odwołuje się do pojęć definiujących prowadzenie działalności gospodarczej zawartych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych
w formie jednoosobowej i w formie spółek, wskazując, że taka osoba ma obowiązek odprowadzać składkę na ubezpieczenie zdrowotne od każdej z wymienionych form organizacyjno – prawnych. Stanowisko to jest - według Sądu Okręgowego - nieuprawnione
w zakresie ewentualnego obowiązku płacenie składki na ubezpieczenie zdrowotne w realiach niniejszej sprawy. Sąd ten wskazał, iż art. 5 pkt 21 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tj. Dz. U.
z 2018 r. poz. 1510) wskazuje, że użyte w ustawie określenie „osoba prowadząca działalność pozarolniczą” oznacza osobę, o której mowa w art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, czyli również wspólnika jednoosobowej spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością.

Sąd Okręgowy wskazał także, iż na mocy art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają osoby spełniające warunki do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, które są osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą lub osobami z nimi współpracującymi, z wyłączeniem osób, które zawiesiły wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Stosownie zaś do art. 82 ust. 3 cyt. ustawy, jeżeli ubezpieczony prowadzący działalność pozarolniczą uzyskuje przychody z więcej niż jednego z rodzajów działalności określonych w ust. 5, składka na ubezpieczenie zdrowotne jest opłacana odrębnie od każdego rodzaju działalności, z zastrzeżeniem ust. 4. Rodzajem działalności gospodarczej -
w rozumieniu art. 82 ust. 5 pkt 2 powoływanej ustawy - jest również działalność gospodarcza prowadzona w formie jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Przywołane przepisy art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c i art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, wyraźnie rozgraniczają kwestię podlegania ubezpieczeniem zdrowotnym, której dotyczy pierwszy
z nich, od kwestii obowiązku uiszczania składek na to ubezpieczenie, którą reguluje drugi przepis. Przepis ten wyraźnie uzależnia powstanie obowiązku uiszczania składki na ubezpieczenie zdrowotne od uzyskiwania przychodów. Błędne było zatem – zdaniem Sądu Okręgowego - przyjęcie przez organ rentowy założenia, że uzyskiwanie przychodów
z drugiego rodzaju działalności gospodarczej nie ma znaczenia dla powstania obowiązku składkowego dotyczącego tego drugiego rodzaju działalności. Wobec bowiem niewykazania przez organ rentowy, aby odwołujący się jako płatnik uzyskiwał w okresach objętych zaskarżoną decyzją przychody z tytułu pozostawania jedynym wspólnikiem spółek prawa handlowego nie da się przyjąć, że istniał sporny obowiązek deklarowania i uiszczania przez pana A. G. składek na ubezpieczenie zdrowotne również z tego właśnie rodzaju działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności, Sąd Okręgowy, na mocy art. 477 ¹⁴
§ 2 k.p.c., orzekł jak w sentencji.

W apelacji od zaprezentowanego rozstrzygnięcia organ rentowy zarzucił Sądowi pierwszej instancji naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię, w szczególności art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. nr 45, poz. 391 z późn. zm.) oraz art. 82 ust. 3 i 5 ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1510 ze zm.) w związku z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1778
z późn. zm.) polegający na przyjęciu, że organ rentowy nie wykazał, aby odwołujący się uzyskiwał w okresach objętych zaskarżoną decyzją przychody z tytułu pozostawania jedynym wspólnikiem spółek prawa handlowego, a w związku z tym odwołujący się nie jest zobowiązany do opłacenia składek na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie oznaczonym
w zaskarżonym wyroku.

W oparciu o przedstawione zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku
w całości poprzez oddalenie odwołania, zasądzenie od odwołującego się na rzecz organu rentowego kosztów procesu za drugą instancję według norm przepisanych, ewentualnie uchylenie wyroku Sądu pierwszej instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

W uzasadnieniu apelujący podniósł, iż dla stwierdzenia istnienia obowiązku ubezpieczenia w związku z uzyskaniem statusu np. wspólnika jednoosobowej spółki z o.o., spółki partnerskiej, czy też dla stwierdzenia wysokości należnej składki na ubezpieczenie zdrowotne od takiej osoby, jeśli prowadzi ona dodatkowo inny jeszcze rodzaj działalności,
o którym mowa w art. 82 ust. 5, istotne jest stwierdzenie okresu w jakim status takiego wspólnika przysługuje. W okresie tym do wspólników będzie miał zastosowanie art. 13 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Bez znaczenia pozostaje natomiast to,
czy spółka , której wspólnikiem jest dana osoba, prowadzi faktyczną działalność, czy też nie. Dopiero utrata statusu wspólnika takiej spółki skutkuje wygaśnięciem obowiązku ubezpieczenia lub wygaśnięciem obowiązku opłacania „dodatkowej” składki z tego rodzaju działalności. W związku z tym skarżący stwierdził, iż Sąd Okręgowy podniósł, że organ rentowy wydając zaskarżoną decyzję nie przywołał twierdzeń i dowodów wskazujących,
iż w okresach, w których odwołujący się prowadził działalność gospodarczą w formie indywidualnej, w formie spółki partnerskiej i nadto w formie jednoosobowych spółek prawa handlowego osiągał on przychód z tej drugiej, czy nawet z trzeciej formy prowadzenia działalności. Tymczasem w aktach organu rentowego znajduje się wniosek o udostępnienie danych skierowany przez do Drugiego Urzędu Skarbowego w B. dotyczący odwołującego się, w którym zwrócono się z zapytaniem m. in. o to, czy podatnik składał deklaracje do Urzędu Skarbowego z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej (w tym deklaracje VAT-7) i za które lata wykazano kwoty wyższe niż 0 zł. W odpowiedzi z dnia 24 czerwca 2016 r. znak: (...) Drugi Urząd Skarbowy w B. wskazał wysokość osiąganych przez odwołującego się przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w okresie od 1999 r. do 2015 r., które organ rentowy uwzględnił wydając zaskarżoną decyzję. Zdaniem skarżącego organu rentowego w niniejszej sprawie występuje również forma prowadzenia działalności gospodarczej przez odwołującego się
w postaci działalności prowadzonej w formie jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Skarżący powołał wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego
w Warszawie z dnia 26 lipca 2017 r. (II GSK 3136/15), podnosząc, że w przypadku wspólników jednoosobowych spółek z ograniczoną odpowiedzialnością w sytuacji spełnienia przez nich warunków do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego wynika z samego statusu osoby jako wspólnika spółki z o.o. i trwa od dnia uzyskania tego statusu do dnia jego utraty i jest niezależny od prowadzenia działalności gospodarczej, osiągania przychodów.

W odpowiedzi na apelację ubezpieczony wniósł o oddalenie apelacji oraz o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje:

Apelacja zasługuje na uwzględnienie, bowiem - wobec wadliwego rozłożenia ciężaru dowodu - wystąpiła potrzeba przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości.

Na wstępie podkreślenia wymaga, iż bezspornie spór w niniejszej sprawie dotyczy ustalenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne, zaś ubezpieczony nie przedstawił jednoznacznego twierdzenia, że w okresie objętym sporem - wobec zbiegu tytułów do ubezpieczenia zdrowotnego - nie osiągał z wymienionych tytułów przychodu.

Wskazać zatem trzeba, że zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.) dyrektor oddziału wojewódzkiego Funduszu rozpatruje indywidualne sprawy z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego. Do indywidualnych spraw
z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego zalicza się sprawy dotyczące objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym i ustalenia prawa do świadczeń. Natomiast według. ust. 2 do powyższych spraw nie należą sprawy z zakresu wymierzania i pobierania składek na ubezpieczenie zdrowotne, gdyż one należą do właściwości organów ubezpieczeń społecznych. Z art. 68 ust. 1 ustawy
z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2009 r.
Nr 205, poz. 1585 ze zm.) wynika zaś, że do zakresu działania Zakładu należy między innymi wymierzanie i pobieranie składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (pkt 1c). Dlatego też,
o ile do kompetencji ZUS nie należą sprawy dotyczące samego objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym, o tyle Zakład wydaje – tak jak w niniejszej sprawie - decyzje dotyczące wymierzania, pobierania składek na ubezpieczenie zdrowotne i powadzenia rozliczeń
z płatnikami składek. Decyzje te mogą być zaskarżane, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy systemowej (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 9 października 2012 r. III AUa 563/12 i wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 21 marca 2013 r. III AUa 1288/12).

Sąd Okręgowy zasadnie podniósł, że jakkolwiek w postępowaniu toczącym się
z odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustalającej podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczony kwestionować może – co uczynił A. G. - okoliczności dotyczące wysokości ustalonej podstawy podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu względnie wysokości ustalonej składki. Zauważyć przy tym trzeba,
że założeniem ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej jest podleganie ubezpieczeniom
z każdego tytułu wymienionego w art. 66 ustawy z obowiązkiem opłacania składek na ubezpieczenia zdrowotne z każdego z tych tytułów odrębnie, o ile dany ubezpieczony osiąga przychody z każdego z tytułu działalności zarobkowej określonej w art. 66 ustawy. Wynika to wprost z regulacji zawartej w art. 82 powołanej ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, która konsekwentnie odnosi się do przychodów. Zatem Sąd Okręgowy słusznie przyjął,
że dopiero ich osiągnięcie wywołuje skutek w postaci zapłaty składki. Jeżeli zatem powstanie zbieg tytułów, to obowiązek odprowadzenia składki na ubezpieczenie zdrowotne powstanie
z chwilą, gdy z obu tytułów zostanie osiągnięty przychód. W przypadku więc, gdy osoba zarejestruje działalność gospodarczą, lecz nie osiągnie z jej tytułu przychodu, obowiązek zapłaty składki nie powstanie do momentu uzyskania pierwszego przychodu (por. J. Nowak - Kubiak, B Łukasik, Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, Wolters Kluwer, komentarz do art. 82, wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 7 lipca 2009 r., III AUA 281/09).

Jednocześnie jednak należy podnieść, iż skoro, zgodnie z art. 46 ustawy z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, płatnik składek obowiązany jest obliczać, rozliczać oraz opłacać składki, to na płatniku, który twierdzi, że obowiązku takiego nie miał, choć podlegał obowiązkowi ubezpieczenia, spoczywa ciężar udowodnienia tego faktu. Jeżeli zatem w przypadku składek na ubezpieczenie zdrowotne momentem powstania obowiązku składkowego (jeśli osoba podlega ubezpieczeniu z kilku tytułów), jest osiągnięcie przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej (art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych),
to odwołujący się, który twierdzi, że obowiązku takiego nie miał, choć podlegał obowiązkowi ubezpieczenia, winien udowodnić, że w spornym okresie nie osiągał przychodu
ze wskazanych w decyzji tytułów (por. wyrok SA w Łodzi z dnia 10 marca 2014 r., III AUa 930/13).

Zaznaczyć przy tym wypada, że w taki również sposób odczytał rozkład ciężaru dowodu A. G., składając w piśmie procesowym z dnia 11 czerwca 2018 r. wnioski dowodowe, do których nie odniósł się Sąd pierwszej instancji.

Mając powyższe na względzie, Sąd drugiej instancji uznał, że Sąd Okręgowy - wskutek opisanej wyżej wadliwości - nie rozpoznał istoty sprawy, a nadto wobec konieczności przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości, Sąd Apelacyjny, zgodnie z wnioskiem apelacyjnym, na podstawie art. 386 § 4 k.p.c., uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę temuż Sądowi do ponownego rozpoznania. Rozpatrując sprawę powtórnie Sąd pierwszej instancji przeprowadzi postępowanie dowodowe w kierunku wynikającym z powyższych rozważań, a więc zbada prawidłowość zaskarżonej decyzji
na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego z inicjatywy stron.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd drugiej instancji rozstrzygnął na mocy
art. 108 § 2 k.p.c.

/-/SSA J.Pietrzak /-/SSA M.Procek (ref.) /-/SSA G.Pietrzyk-Cyrbus

Sędzia Przewodniczący Sędzia