Formularz (...)

Sygnatura akt

V K 212/19

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.1.1.

Sąd Rejonowy w Piasecznie

20 czerwca 2016r.

II K 158/16

1.1.2.

Sąd Rejonowy w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie

27 sierpnia 2018r.

V K 181/18

1.2.  Inne fakty

1.1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.1.

R. K. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1. Sądu Rejonowego w Piasecznie z dnia 20 czerwca 2016r. w sprawie II K 158/16 za przestępstwo z art. 288§1 kk na karę 12 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin miesięcznie. Wyrok uprawomocnił się w dniu 8.07.2017r. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie z dnia 23 listopada 2017r. w sprawie V Ko 470/17 zamieniono niewykonaną karę ograniczenia wolności w wymiarze 144 dni na zastępczą karę 72 dni pozbawienia wolności.

2. Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie z dnia 27 sierpnia 2018r. w sprawie V K 181/18 za przestępstwo z art. 62 ust 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 2 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności. Wyrok uprawomocnił się w dniu 4.09.2018r.

dane z NOE- SAD

k. 7, 28-31

dane o karalności

9-10

informacja o pobytach i orzeczeniach

k. 26-27

akta spraw sygn. akt IIK 158/16, VK 181/18

1.2.1.2.

Skazany został doprowadzony do odbycia kary w AŚ w S. w dniu 16.03.2018r. W jednostce penitencjarnej jest zatrudniony jako kucharz na odpłatnym etacie. Ze swoich obowiązków wywiązuje się dobrze. W grupie współosadzonych relacje interpersonalne układa zgodnie, nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej. Dba o ład w celi mieszkalnej oraz o schludny wygląd. Nie stwarza problemów wychowawczych. Do popełnionych przestępstw ma krytyczny stosunek. Nie przejawia zachowań agresywnych czy samoagresji. Był wielokrotnie nagradzany za dobre zachowanie i należyte wywiązywanie się z nałożonych obowiązków pracy.

opinia o skazanym

k.25

1.1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.2.1.

2.  Ocena Dowodów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

dane z NOE- SAD, dane o karalności, informacja o pobytach i orzeczeniach, opinia o skazanym akta, spraw sygn. akt IIK 158/16, VK 181/18

Sąd uznał za wiarygodne wszystkie zgromadzone w toku postępowania dokumenty, albowiem nie były kwestionowane przez strony. Nadto opinia o skazanym została sporządzona przez uprawniony organ i spełnia wymogi formalne.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

3.1.1.

Wyrok Sądu Rejonowego w Piasecznie z dnia 20 czerwca 2016r. w sprawie II K 158/16

Kara 12 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin w stosunku miesięcznym

3.1.2.

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie z dnia 27 sierpnia 2018r. w sprawie V K 181/18

Kara 2 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Aby zaistniały przesłanki do orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym muszą być spełnione określone warunki, zarówno procesowe (art. 569 kpk), jak i materialnokarne (art. 85-90 kk). Podstawowe warunki do orzeczenia kary łącznej wynikają z art. 85 kk i zgodnie z jego treścią:

1) karę łączną orzeka się, gdy sprawca popełnił dwa przestępstwa lub ich większą liczbę i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu (art. 85§1 k.k.);

2) podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k., w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w art. 85§1 k.k. (art. 85§2 k.k.). Za „podlegające wykonaniu” uważa się kary, co do których nie została zakończona procedura ich wykonania – takiego przymiotu nie będzie posiadała kara, która została wykonana w całości, doszło do przedawnienia jej wykonania, została objęta abolicją lub ułaskawieniem (Komentarz do art. 85 kk pod red. M. Filara, Komentarz. Kodeks Karny, WK 2016);

3) jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu;

4) kara łączna nie obejmuje kar orzeczonych wyrokami, o których mowa w art. 114a kk wyroków zapadłych w państwach członkowskich Unii Europejskiej).

W przedmiotowej sprawie zachodzą podstawy do połączenia kar orzeczonych wobec skazanego R. K. w wyrokach w sprawach o sygn. II K158/16 i V K 181/18. Orzeczone w tych wyrokach kara ograniczenia wolności i pozbawienia wolności podlegają łączeniu i jednocześnie nie zachodzą negatywne przesłanki (wymienione w art. 85§3,3a i 4 kk) uniemożliwiające połączenie tych kar.

4.  WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Zgodnie z art. 86§1 kk dolną granicę kary łącznej pozbawienia wolności wyznacza najwyższa z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa, co odpowiada systemowi absorpcji, zaś górną granicę tworzy suma wymierzonych kar, co odpowiada systemowi kumulacji. Przy czym aktualne pozostają poglądy wyrażone w orzecznictwie i literaturze prawniczej, zgodnie z którymi przepisy określające zasady orzekania kary łącznej nie mają kategorycznej wymowy w kwestii nakazu kierowania się wyłącznie dyrektywą pełnej absorpcji w odniesieniu do każdego skazanego, nie ma również żadnych podstaw do twierdzenia, że wyrok łączny powinien zawsze powodować poprawę sytuacji skazanego. Niezależnie od możliwości zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji, jak i zasady pełnej kumulacji, oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia. Wymierzając karę łączną stosuje się zwykłe dyrektywy karania, a zwłaszcza słuszności i celowości wyrażone przez związek przedmiotowo-podmiotowy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami. Na ogół nie ma powodu, by orzekać karę łączną w dolnych granicach tj. w wysokości najsurowszej ze zbiegających się kar. Popełnienie więcej niż jednego przestępstwa powinno również raczej skłaniać do odstąpienia od absorpcji kar, niż za nią przemawiać. Wymierzenie takiej kary prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno, a więcej przestępstw, zatem prowadziłoby do praktycznej bezkarności innych zachowań zabronionych. Jak wskazano wyżej, całkowitą zasadę absorpcji stosować należy wyjątkowo albo wtedy gdy wszystkie czyny wykazują bardzo bliską więź podmiotową i przedmiotową, albo orzeczone za niektóre czyny kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego (zob. wyrok SA w Lublinie z dnia 16.03.2010r., II Aka 57/10, LEX nr 583690; wyrok SA w Lublinie z dnia 25.03.2010r., II Aka 59/10, LEX nr 658856; wyrok SA w Katowicach z dnia 20.05.2008r., II AKa 129/08, Biul.SAKa 2008/3/8; wyrok SN z dnia 19.03.2008 r., IV KK 45/08; wyrok SA w Łodzi z dnia 27.11. 2008r., II AKa 198/08; wyrok SA w Łodzi z dnia 18.11.2008r., II AKa 178/08; por. A. Marek, Komentarz, Kodeks karny, Warszawa 2004, s. 293).

Wymierzając skazanemu R. K. w niniejszej sprawie karę łączną 2 lat i 5 miesięcy pozbawienia wolności, na skutek połączenia kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności orzeczonych w opisanych wyżej sprawach. Sąd kierował się zasadą asperacji. Stosując przy wymiarze kary przywołaną zasadę, Sąd uwzględnił brak związku podmiotowo- przedmiotowego oraz duży przedział czasowy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono kary. Wskazać przy tym również należy, że R. K. był wielokrotnie karany, na co wskazują dane o jego karalności (k. 9-10) nie tylko w sprawach, których dotyczyło przedmiotowe postępowanie. Fakt dokonania wielu przestępstw nie może być dla niego swoistą premią, która spowodowałaby, że sprawca w wyniku łączenia kar za część przestępstw nie poniósłby kary. Przeciwko takiemu rozstrzygnięciu przemawiają względy sprawiedliwości społecznej. Jednocześnie Sąd uwzględnił pozytywną opinię o skazanym. Konkludując, Sąd doszedł do przekonania, że zastosowanie zasady asperacji jest w pełni uzasadnione, a wysokość orzeczonej kary łącznej spełnia cele w zakresie prewencji indywidualnej i ogólnej.

Należy podkreślić, że w niniejszej sprawie Sąd miał na uwadze wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 czerwca 2019 r., P 20/17, OTK-A 2019/29, Dz. U. 2019/1135. Trybunał uznał, że "art. 87 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1600, z późn. zm.) w zakresie, w jakim nakłada na sąd obowiązek połączenia kar pozbawienia wolności i ograniczenia wolności oraz wymierzenia kary łącznej pozbawienia wolności po dokonaniu zamiany kary ograniczenia wolności na karę pozbawienia wolności, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 175 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ". Trybunał wskazał jednocześnine, że zgodnie ze standardem określonym w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, " sąd, który ma orzekać o realnym pozbawieniu wolności, musi mieć zapewniony pewien zakres możliwości oceny okoliczności konkretnej sprawy i ich uwzględnienia podczas "wymierzania" odpowiedniej kary”. " Nadto zdaniem Trybunału, skoro czynności sądu karnego - polegające na wydaniu wyroku łącznego i orzeczeniu na jego mocy jednej kary łącznej podlegającej wykonaniu zamiast kar orzeczonych wcześniej za zbiegające się przestępstwa - są nadal sprawowaniem wymiaru sprawiedliwości w rozumieniu art. 175 ust. 1 Konstytucji, to sądy, pełniąc funkcję strażnika zagwarantowanej konstytucyjnie wolności osobistej jednostki, powinny mieć zagwarantowaną pewną swobodę orzekania w tym zakresie.

Jednocześnie podkreślić należy, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego jest wyrokiem zakresowym, a więc stwierdzającym, że zakwestionowany przepis tylko w pewnym zakresie jego stosowania jest niezgodny z Konstytucją. Zatem nie pozbawia go w całości mocy obowiązywania. Przepis art. 87 § 1 k.k. nie będzie miał zastosowania najczęściej w tych przypadkach, gdy skazany pozostaje na wolności i wykonuje orzeczoną wobec niego karę ograniczenia wolności. Z taką sytuacją nie mamy jednak do czynienia w niniejszej sprawie, gdyż z powodu uchylania się skazanego R. K. od obowiązku wykonywania kary 12 miesięcy ograniczenia wolności w sprawie Sądu Rejonowego w Piasecznie z dnia 20 czerwca 2016r. w sprawie II K 158/16, kara ta została zamieniona na zastępczą karę pozbawienia wolności. Brak jest więc, w ocenie Sądu, podstaw do niestosowania przepisu art. 87 § 1 k.k. przy wymierzaniu kary łącznej. Orzeczona na mocy tegoż przepisu kara łączna, stanowiąca najdalej idącą ingerencję w sferę wolności osobistej jednostki, nie stoi w sprzeczności ze stanowiskiem zawartym ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

5.  Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

6.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Stosownie do art. 577 kpk na poczet orzeczonych kar łącznych Sąd zaliczył okres kar dotychczas odbytych oraz okres tymczasowego aresztowania R. K. w sprawie V K 181/18 od dnia 14.03.2018r. godz. 14:00 do dnia 27.08.2018r. oraz 108 dni odpowiadających 216 dniom wykonanej kary ograniczenia wolności w sprawie II K 158/16.

3

Na podstawie art. 576§1 kpk pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach a nie objęte wyrokiem łącznym, pozostawiono do odrębnego wykonania.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Na podstawie art. 624§1 kpk skazanego zwolniono z kosztów sądowych w całości.

8.  PODPIS