Sygn. akt I.Cz 492/19
Dnia 27 lutego 2020 roku
Sąd Okręgowy w Suwałkach I Wydział Cywilny w składzie następującym:
Przewodniczący: Sędziowie: |
SSO Małgorzata Szostak-Szydłowska (spr.) SO Aneta Ineza Sztukowska |
SO Alicja Wiśniewska |
po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2020 roku w Suwałkach
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa (...) (L.) S.A. z siedzibą w L.
przeciwko M. J.
o zapłatę
na skutek zażalenia pozwanej M. J. na postanowienie Sądu Rejonowego w Suwałkach z dnia 5 listopada 2019 roku, sygn. akt I Nc 1228/19
postanawia:
oddalić zażalenie.
SSO Alicja Wiśniewska SSO Małgorzata Szostak-Szydłowska SSO Aneta Ineza Sztukowska
Sygn. akt I Cz 492/19
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 05 listopada 2019 roku, sygn. akt I Nc 1228/19, Sąd Rejonowy w Suwałkach, na podstawie art. 502 § 1 i art. 504 § 1 k.p.c., odrzucił sprzeciw pozwanej M. J. od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanego dnia 28 sierpnia 2019 r. wskazując, że pozwana uzupełniła braki formalne sprzeciwu po upływie zakreślonego terminu.
Pozwana M. J. w złożonym zażaleniu zarzuciła Sądowi Rejonowemu naruszenie art. 504 § 1 k.p.c. w zw. z art. 505 (28) k.p.c. oraz błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia poprzez niewłaściwe uznanie, iż wykonując zarządzenie sądu uchybiła terminowi, podczas gdy żądany sprzeciw przesłała w terminie 7 dni. Skarżąca wskazywała, że zarządzenie wyzywające do uzupełniania braków otrzymała w dniu 22 listopada 2019 r., a gdyby Sąd uznał, że w innej dacie, wniosła o przywrócenie terminu, albowiem tak miała zapisane na kopercie.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie, jako nieuzasadnione, podlegało oddaleniu.
Sąd Rejonowy bowiem, wbrew zarzutom zażalenia, poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne i wywiódł z nich wnioski, które znajdują pełne oparcie w treści przywołanych w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia przepisów prawa.
W myśl art. 504 § 1 k.p.c., którego obrazę zarzucono w zażaleniu, sąd odrzuca sprzeciw od nakazu zapłaty wniesiony po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalny, jak również sprzeciw, którego braków pozwany nie usunął w zakreślonym terminie. Przepis ten w niniejszej sprawie jest przy tym stosowany wprost, a nie w związku z art. 505 (28) k.p.c., gdyż sprawa nie toczyła się w elektronicznym postępowaniu upominawczym.
W niniejszej sprawie pozwana w 14-dniowym terminie, określonym w art. 502 § 1 k.p.c., złożyła sprzeciw od wydanego przeciwko niej nakazu zapłaty ( k. 42-45). Rzecz jednak w tym, że sprzeciw ten był dotknięty brakami formalnymi, wobec których nie mógł otrzymać dalszego biegu (brak podpisu pozwanej i brak odpisu sprzeciwu). Dlatego też prawidłowo zarządzeniem z dnia 03 października 2019 r. wezwano pozwaną do usunięcia wskazanych braków w terminie 7 dni od doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia sprzeciwu. Zarządzenie to pozwana otrzymała w dniu 21 października 2019 r., co wynika jednoznacznie z dowodu doręczenia korespondencji znajdującego się na karcie 51 akt sprawy. Dowód ten przeczy zatem podnoszonym w zażaleniu twierdzeniom pozwanej, że powyższe wezwanie zostało jej doręczone w dniu 22 listopada 2019 r. (co jest dodatkowo oczywistą omyłką pisarską, gdyż pozwanej chodziło najprawdopodobniej o dzień 22 października 2019 r.).
Zakreślony termin do uzupełnienia braków sprzeciwu mijał zatem pozwanej z dniem 28 października 2019 r., stąd uzupełnienie braków sprzeciwu dokonane przesyłką pozwanej z dnia 29 października 2019 r. (data stempla pocztowego – k. 57) było – jak słusznie ocenił Sąd Rejonowy – spóźnione. Wobec tego obowiązkiem Sądu Rejonowego było odrzucenie sprzeciwu na podstawie art. 502 § 1 k.p.c., czego dokonano zaskarżonym postanowieniem.
Zażalenie na odrzucenie środka zaskarżenia, którego braki uzupełniono po terminie i wniosek o przywrócenie terminu wyłączają się wzajemnie, ponieważ podstawą zażalenia jest zakwestionowanie oceny sądu, że termin upłynął przed datą uzupełnienia braków, zaś podstawą wniosku o przywrócenie terminu - twierdzenie, że wprawdzie doszło do uchybienia terminowi, lecz bez winy strony. Uzasadnienie zażalenia pozwanej było więc wzajemnie sprzeczne i nie mogło doprowadzić do spodziewanego skutku prawnego.
Mając na uwadze powyższe, na zasadzie art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c., orzeczono jak na wstępie.
SSO Alicja Wiśniewska SSO Małgorzata Szostak - Szydłowska SSO Aneta Ineza Sztukowska