UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 grudnia 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., po rozpatrzeniu wniosku ubezpieczonej J. C. z dnia 19 października 2017 r. i wobec orzeczenia lekarza orzecznika ZUS po okresowej częściowej niezdolności do pracy, przeliczył ubezpieczonej od 1 stycznia 2018 r., to jest od miesiąca, w którym wstrzymano wypłatę świadczenia, rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, wskazując również, że renta ta przysługuje do 31 grudnia 2019 r. W piśmie z dnia 18 października 2018 r., wniesionym w tym dniu do ZUS Oddziału w B., nazwanym odwołanie od decyzji wydanej przez lekarza orzecznika ZUS z dnia 28 listopada 2017 r. ubezpieczona odwołała się od decyzji z 17 grudnia 2017 r. Organ rentowy przekazał to odwołanie do rozpoznania Sądowi Okręgowemu. W uzasadnieniu tego odwołania ubezpieczona podnosiła, że lekarz orzecznik ustalił jej częściową niezdolność do pracy i wykluczył całkowitą niezdolność do pracy i było to stwierdzenie, zdaniem ubezpieczonej, nieprawdziwe, błędne i krzywdzące w skutkach. Ubezpieczona podnosiła, że jej choroba trwa i rozwija się od dzieciństwa. Mimo leczenia przez wielu lekarzy nie może ona normalnie żyć. Mycie rąk i inne zabiegi higieniczne zabierają jej wiele godzin. Każdego dnia w łazience spędza, jak twierdziła ubezpieczona, większość doby. Nie potrafi ubezpieczona od wielu lat zmusić się do wyrzucenia najdrobniejszego odpadku, a lekarz leczący nazywa to zespołem zbieractwa syllogomania. Doprowadziło to do wypełnienia całego jej mieszkania śmieciami, które od ponad 20 lat są gromadzone. W mieszkaniu ubezpieczona, jak twierdziła, nie sprząta, nie odkurza i nie otwiera okien. Ubezpieczona podnosiła, że jej życie składa się z setek rytuałów, obsesyjnych myśli, czynności, które mimo ich irracjonalności musi powtarzać. Nie jest w stanie samodzielnie zrobić zakupów, przygotować posiłków, potrzebuje..., ubezpieczona twierdziła, że potrzebuje nieustannej pomocy w codziennym życiu, jest zdana na pomoc siostry i szwagra, a także ojca emeryta. Obniżenie renty uniemożliwia jej uiszczenie wszystkich podstawowych miesięcznych opłat i ubezpieczona domagała się rozpoznania swojego odwołania i jak najszybsze wydanie pozytywnej decyzji. W odpowiedzi na to odwołanie, datowanej przez organ rentowy na 12 lutego 2018 r., organ rentowy wskazywał, że lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z 28 listopada 2017 r. stwierdził u badanej okresową częściową niezdolność do pracy. Poprzednio ubezpieczona była całkowicie niezdolna do pracy do 31 grudnia 2017 r. Organ rentowy podnosił, że wobec nie wniesienia przez ubezpieczoną sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS w ustawowo przewidzianym terminie 14 dni, zgodnie z art. 977 ze znaczkiem 9 § 3 prim k.p.c. wnosi o odrzucenie odwołania. Ubezpieczona w piśmie z dnia 2 marca 2018 r. wyjaśniła na wezwanie sądowe, czy jej pierwotne odwołanie zawiera także wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika. W piśmie procesowym z dnia 27 marca 2018 r. organ rentowy poinformował Sąd o przywróceniu terminu..., przywróceniu ubezpieczonej terminu do wniesienia odwołania do wniesienia przepraszam sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika. Po przywróceniu terminu ubezpieczonej organ rentowy przeprowadził postępowanie orzecznicze, w trakcie którego komisja lekarska ZUS, orzeczeniem z dnia 23 kwietnia 2018 r., ustaliła, iż ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy do 31 grudnia 2019 r. i nie jest całkowicie niezdolna do pracy, a następnie organ rentowy, opierając się na tym orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS, wydał decyzję z 26 kwietnia 2018 r., rozpatrując wniosek ubezpieczonej z 18 sty..., jak pisał organ rentowy z 18 stycznia 2018 r. i wskazując, że wobec orzeczenia przez komisję lekarską ZUS okresowej częściowej niezdolności do pracy przelicza od 1 stycznia 2018 r., to jest od miesiąca w którym zgłoszono wniosek o rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, wskazując, że renta przysługuje do 31 grudnia 2019 r. Ubezpieczona we właściwym terminie do zaskarżenia tej ostatniej decyzji złożyła odwołanie od tej decyzji do Sądu. W piśmie z dnia 30 maja 2018 r., wskazując, iż decyzję z 26 kwietnia 2018 r. otrzymała 7 maja 2018 r. Zarzucała, że decyzja ta jest błędna i ewidentnie niezgodna ze stanem faktycznym. Ubezpieczona podkreślała, że strasznie się załamała, myślała o samobójstwie i podnosiła, że nie zgadza się z tą decyzją, twierdząc, że jest całkowicie niezdolna do pracy i wnosiła o jak najszybsze wydanie pozytywnej dla niej decyzji. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje. Ubezpieczona J. C., urodzona (...), w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2017 r. uprawniona była do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Przed tym okresem krótko od 23 grudnia 2004 r. uprawniona była do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Pobierała zatem rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy przez 11 lat. W dniu 19 października 2017 r. złożyła w organie rentowym wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Orzeczeniem z dnia 28 listopada 2017 r. lekarz rzecznik ZUS ustalił, iż ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy do 31 grudnia 2019 r., iż data powstania tej niezdolności to wystąpiła przed 1 października 2017 r. i, że wnioskodawczyni ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy. Orzeczenie lekarza orzecznika ZUS stanowiło podstawę dla organu rentowego do wydania decyzji z 19 grudnia 2017 r., przyznającej ubezpieczonej rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2019 r. Decyzja ta została zaskarżona odwołaniem do Sądu, które zawierało także wniosek o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika, który organ rentowy..., który to termin organ rentowy pismem z 22 marca 2018 r. karta 108 akt rentowych przywrócił ubezpieczonej. Następnie zaś organ rentowy przeprowadził postępowanie orzecznicze przed komisją lekarską ZUS, która w orzeczeniu z dnia 23 kwietnia 2018 r. ustaliła, iż ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy do 31 grudnia 2019 r. i nie jest całkowicie niezdolna do pracy. Orzeczenie komisji lekarskiej ZUS stanowiło dla organu rentowego podstawę do wydania drugiej decyzji z dnia 26 kwietnia 2018 r., obejmującej ten sam okres orzeczniczy, w której to decyzji organ rentowy przeliczył od dnia 1 stycznia 2018 r. ubezpieczonej rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, przyznając to świadczenie do 31 grudnia 2019 r. i opierając się przy wydaniu tej decyzji na orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS z 23 kwietnia 2018 r. Na karcie 20 akt sprawy znajduje się odwołanie ubezpieczonej od tej decyzji. W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego opartego na orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS, Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii zespołu biegłych sądowych. Zespół biegłych w opinii pisemnej z dnia 17 października 2018 r. w składzie specjalista medycyny przemysłowej, psychiatra i psycholog kliniczny, karta 32, 33 akt sprawy, rozpoznał u ubezpieczonej zaburzenia obsesyjno-kompulsywne z syllogomanią w trakcie leczenia. Biegli sądowi po przeprowadzeniu badań sądowo-lekarskich i analizie dokumentacji medycznej zebranej w aktach sprawy stwierdzili, że ubezpieczona to osoba z wieloletnim wywiadem leczenia psychiatrycznego, jeden raz hospitalizowana w oddziale dziennym w 2004 r. z rozpoznaniem zaburzeń depresyjnych i zespołu natręctw. Ubezpieczona zgłaszała niepokój i czynności natrętne. Zespół biegłych sądowych w ocenie stanu psychicznego ubezpieczonej stwierdził brak ostrej psychopatologii, funkcje uwagi i pamięciowe w granicach normy, nastrój obniżony w ocenie orientacyjnej funkcjonowanie intelektualne w granicach normy, aktywność codzienną zaburzoną. Zdaniem zespołu biegłych sądowych w stanie zdrowia ubezpieczonej, w porównaniu z badaniem przeprowadzonym poprzednio, występuje u ubezpieczonej w ocenie stanu psychicznego poprawa. Na skutek leczenia nastąpiła poprawa stanu psychicznego. Biegli, biegli podkreślali, że ubezpieczona nie ujawnia ostrych zaburzeń psychotycznych, a ostatnia hospitalizacja miała miejsce w oddziale dziennym w 2004 r. Zdaniem biegłych sądowych obecne zaburzenia stanu psychicznego powodują okresową częściową niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji i we wnioskach końcowych zespół biegłych wskazał, że badana jest okresowo częściowo niezdolna do pracy od daty ustania poprzedniego świadczenia, to jest od 1 stycznia 2018 r. na okres 2 lat do 31 grudnia 2020 r. Przyczyną jest stan układu psychicznego. Biegli pierwszego zespołu zgodzili się z opinią lekarza orzecznika i komisji lekarskiej ZUS. Zastrzeżenia do tej opinii zgłosiła w piśmie procesowym ubezpieczona. Pismo procesowe z dnia 29 listopada 2018 r. karta 43, 44 akt sprawy. Ubezpieczona twierdziła, że jest całkowicie niezdolna do pracy, że każda najprostsza czynność ubieranie, mycie zajmuje jej tak wiele godzin, że normalne funkcjonowanie jest niemożliwe. Wielu czynności, jak twierdziła ubezpieczona, nie jest w stanie wykonać z powodu nerwicy natręctw np. przygotowanie posiłków, zakupy. Jest uzależniona od pomocy i opieki innych osób. Ubezpieczona podnosiła, że w wywiadzie i w badaniu przedmiotowym w pisemnej opinii biegłych sądowych pierwszego zespołu wskazano, cytuję: "zanim wykona czynności, to wychodzi z domu zbierać dwie, trzy godziny", to zdanie jest niezgodne, zdaniem ubezpieczonej, ze stanem faktycznym. Nie wychodzi bowiem ona zbierać, lecz przed każdym wyjściem z domu ubiera się i myje przez co najmniej 2, 3 godziny. Zbiera natomiast wszelkiego rodzaju opakowania po zużytych przez siebie produktach np. ma wszystkie pojemniki po mydłach w płynie i szamponach, które używała od momentu wprowadzenia się do mieszkania w 2003 r., nie potrafi ich wyrzucić. Cierpi również na astmę i nie wzięto pod uwagę tej choroby. Podnosiła również, że wnioski określono częściową niezdolność do pracy na okres 2 lat od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2020 r., a daty te obejmują 3 lata, a nie 2 lata. Ubezpieczona wnosiła o ponowne rozpatrzenie orzeczenia komisji lekarskiej, co do częściowej jej niezdolności do pracy twierdząc, że jest całkowicie niezdolna do pracy. Mając na uwadze zastrzeżenia ubezpieczonej, Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii drugiego zespołu biegłych sądowych w składzie specjalista psychiatra, specjalista psycholog kliniczny. W pisemnej opinii z dnia 13 maja 2019 r., karta 84, 85 akt sprawy, biegłe sądowe rozpoznały u ubezpieczonej zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, zaburzenia osobowości, zaburzenia nawyków i popędów pod postacią syllogomanii, zbieractwa patologicznego. Na podstawie przeprowadzonych badań sądowo-lekarskich i po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną znajdującą się w aktach sprawy, biegli drugiego zespołu stwierdzili, że badana jest nadal całkowicie niezdolna do pracy od dnia wstrzymania renty okresowo do 31 grudnia 2022 r. Biegli wskazywali... biegli drugiego zespołu wskazywali, że u ubezpieczonej występują zaburzenia wymienione w rozpoznaniu, a przebieg tych zaburzeń ma charakter przewlekły, w czasie ulegało natomiast zmianie nasilenie poszczególnych objawów. Zdaniem biegłych sądowych przy uwzględnieniu obrazu klinicznego zaburzeń badanej nasilenia i częstości objawów dotychczasowego przebiegu choroby i obecnego stanu jej zdrowia biegli uznali, że ubezpieczona pomimo systematycznego leczenia nie... biegli ustalili, że pomimo systematycznego leczenia nie osiągnięto u ubezpieczonej stabilnej poprawy funkcjonowania. Biegli nie zgodzili się z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 23 kwietnia 2018 r., która uznała jak pisali biegli, że badana jest zdolna do pracy, w istocie rzeczy chodzi tutaj o częściową niezdolność do pracy. Biegli sądowi drugiego zespołu wskazali ponadto w swojej opinii z dnia 13 maja 2019 r. karta 84, 86 akt sprawy, iż oceniając stopień niezdolności do pracy ubezpieczonej uwzględnili rodzaj zaburzeń, nasilenie objawów, przebieg choroby, rokowanie, wpływ ograniczonych zdolności kompensacyjnych na możliwość podjęcia zatrudnienia na ogólnym rynku pracy zarówno pod względem jakościowym jak i ilościowym. Biegli wyjaśnili, że objawy zaburzeń obsesyjno-kompulsyw..., kompulsyjnych, które występują u badanej powodują stereotypowość zachowań, upośledzają swobodne funkcjonowanie, widoczne jest nasilenie lęku u ubezpieczonej. Obserwuje się u niej powtarzanie pewnych czynności rozbudowane do wielogodzinnych rytuałów myślowo-ruchowych oraz występowania dyskomfortu po ich zrealizowaniu. U badanej stwierdzono również zaburzenia nawyków i popędów pod postacią syllogomanii zbieractwa patologicznego, objawy te mają aktualnie istotne nasilenie i w znacznym stopniu dezorganizują jej aktywność. W opinii biegłych sądowych drugiego zespołu u badanej... występujące u badanej ograniczenia dotyczące zatrudnienia, wskazują na brak możliwości jej aktywizacji zawodowej w ramach otwartego rynku pracy w standardowych warunkach i wymaganiach pracy zarobkowej. Tak jak już zaznaczono biegli stwierdzili u ubezpieczonej całkowitą niezdolność do pracy okresowo do 31 grudnia 2022 r. od dnia wstrzymania prawa do renty. W badaniu psychiatryczno-psychologicznym biegli bardzo obszernie opisanym w opinii biegli sądowi wskazali, że ubezpieczona napęd psychomotoryczny ma zmienny, orientację we wszystkich kierunkach prawidłową, kontakt werbalny nawiązała prawidłowo, kontakt wzrokowy podtrzymywała, miała jasną świadomość. Mówi.., ubezpieczona mówiła zmiennym, w zmiennym tempie chwilami przestała, przestaje zamykać oczy, pochyla głowę to znów szybko, chaotycznie. W czasie rozmowy wielokrotnie zmagała się ubezpieczona z ruminacjami, które nie pozwalają jej kontynuować wypowiedzi. Nastrój podstawowy zaobserwowany przez biegłą specjalistę psychiatrę drugiego zespołu był obniżony i depresyjny. W wywiadzie ubezpieczona prezentowała znaczne spadki nastroju, apatię, zobojętnienie, niechęć do wysiłku, senność, osłabienie lub brak zdolności do podejmowania decyzji, działania, organizowania i planowania codziennej aktywności. U ubezpieczonej występowało nasilone poczucie winy, nihilizm i inne depresyjne zniekształcenia poznawcze połączone z przymusem analizowania własnych zachowań i wypowiedzi. Przewlekle utrzymujące się pogotowie lękowe także charakteryz..., charakteryzowało osobowość ubezpieczonej. Ubezpieczona słabo konfrontowała się z wewnętrznymi konfliktami jej źródłem, a napięcie nerwowe redu..., redukowała w aktach kompulsyjnego porządkowania, sprawdzania, gromadzenia, kontrolowania stanu własnego ciała, mycie, zabiegi higieniczne. Ubezpieczona silnym lękiem reaguje na wszelkie zmiany będące odstępstwem od jej rutyny i norm, norm i zasad, prezentuje osłabienie tempa procesów psychicznych przejawiające się w spowolnieniu i zmniejszeniu efektywności myślenia, osłabieniu pamięci, trudności ze skupieniem uwagi jej poczuciu sprawności intelektu. Ubezpieczona prezentuje także osłabienie funkcji poznawczych, szczególnie wykonawczych ma charakter, które ma charakter czynnościowy, wtórny do zaburzeń nastroju i procesów emocjonalno-dążeniowych, a przede wszystkim zespołu objawów związanych z OCD. Ubezpieczona nie zdradza objawów psychotycznych w sensie omamów i urojeń, ma osobowość zwartą bez cech rozpadu struktury, ale wyraźnie zaburzoną, typ zaburzenia mieszany z przewagą zależnego, redukcja aktywności złożonej zainteresowań, izolacja od środowiska społecznego. Generalnie osobowość ubezpieczonej biegli drugiego zespołu ocenili z cechami nieprawidłowego kształtowania się w obszarze społeczno-emocjonalnym od okresu wczesnej adolescencji i nie wykluczyli jednocześnie nierozpoznane w dzieciństwie zaburzenia integracyjne, włącznie z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. U ubezpieczonej występują także zaburzenia rytmu snu i czuwanie pod postacią zmniejszenia liczby godzin snu nocnego i senności w ciągu dnia. W związku z tym rozpoznali u ubezpieczonej zaburzenia kompul..., obsesyjno-kompulsyjne, zaburzenia osobowości i zaburzenia nawyków i popędów pod postacią syllogomanii. W piśmie procesowym z dnia 4 lipca 2019 r. karta 100 organ rentowy wnosił o... wniósł zastrzeżenia do opinii drugiego zespołu powołując się na stanowisko przewodniczącego komisji lekarskiej ZUS, który nie podzielił opinii biegłych lekarzy sądowych o całkowicie nie..., o całkowitej niezdolności do pracy z powodu zaburzeń snu psychicznego oraz daty wstrzymania renty do 31 grudnia 2022 r. od daty wstrzymania renty do 31 grudnia 2022 r. Organ rentowy podnosił, że ustalony przez biegłych sądowych drugiego zespołu stopień niezdolności do pracy pozostaje w sprzeczności, nie tylko z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS wydanym z uwzględnieniem opinii specjalisty psychiatry konsultanta ZUS z 13 listopada 2017 r., ale także z orzeczeniem biegłych lekarzy sądowych z 17 października 2018 r. wydanym w składzie psychiatra, psycholog i specjalista medycyny przemysłowej, którzy tak sami tak samo jak komisja lekarska stwierdzili częściowość niezdolno..., częściową niezdolność do pracy ubezpieczonej. Organ rentowy podnosił w treści tego pisma, że zdaniem specjalisty psychiatry konsultanta ZUS stwierdzony stan psychiczny ubezpieczonej z umiarkowanym nasileniem objawów oraz zachowaną aktywnością celową deklarowaną poprawą po włączonym leczeniu farmakologicznym oraz rokowaniu dalszej poprawy po podjęciu przez badaną psychoterapii i stosowaniu przez się do zaleceń terapeutycznych, powodował okresową częściową niezdolność do pracy. Organ rentowy podnosił także w treści tego pisma procesowego, że badana była leczona tylko raz w szpitalu psychiatrycznym w oddziale dziennym w 2003 r. Z danych z dokumentacji z leczenia wynikało, że po leczeniu była znaczna poprawa, badana od 2010 r. nie kontynuowała farmakoterapii, nie podjęła też psychoterapii w warunkach ambulatoryjnych i zdaniem specjalisty psychiatry konsultanta ZUS funkcjonowanie oparte o rodzinę, przerzucanie odpowiedzialności za swój stan zdrowia, odmowa terapii przy jednoczesnym umiejętnym wyegzekwowaniu opieki nad własną osobą, ubezpieczona mieszka sama codziennie przychodzi do rodziny i w jej obecności aktywność celowa jest zachowana, wynika z cech osobowości z dużą komponentą osobowości zależnej. Ze względu na stan psychiczny zdaniem konsultanta ZUS ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy i rokuje poprawę. Również biegli sądowi w składzie ze specjalistą psychiatrą, specjalistą psychologiem klinicznym oraz specjalistą medycyny przemysłowej w swym orzeczeniu z 17 października 2018 r. podnosił organ rentowy nie stwierdzili całkowitej niezdolności do pracy badanej i zgodzili się z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS. W ocenie biegłych sądowych w stanie psychicznym badanej nie stwierdzono cech ostrej psychopatologii, funkcje, uwagi i pamięci były w granicach normy, nastrój był obniżony, w ocenie orientacyjnej funkcjonowanie intelektualne w granicach normy, aktywność codzienna zaburzona, zdaniem biegłych stwierdzane zaburzenia stanu psychicznego uzasadniają częściową niezdolność do pracy. Biegli sądowi psychiatra i psycholog kliniczny bez specjalisty medycyny pracy podnosił organ rentowy w tym orzeczeniu z 13 maja 2019 r. stwierdzili całkowitą niezdolność do pracy badanej, chociaż brak obiektywnej dokumentacji medycznej wskazującej na istotne, na istotnego stopnia pogorszenie stanu jej stanu zdrowia po badaniu przez pierwszy zespół biegłych sądowych. Z wywiadu zebranego przez biegłych sądowych wynika, że schorzenie psychiatryczne występowało u badanej, gdy była nastolatką z dokumentacji wynikało, że cechy zespołu obsesyjno-kompulsywne obserwowano już u badanej w wieku kilkunastu lat, co oznacza, że z tym schorzeniem badana podjęła pracę zarobkową, czyli wniosła je do ubezpieczenia. W związku z tym nie wszystkie objawy zawiązane z zaburzeniami stanu psychicznego wystąpiły podczas pracy zarobkowej. Organ rentowy z uwagi na stwierdzane rozbieżności w ocenie stanu psychicznego ubezpieczonej pomiędzy konsultantem ZUS i pierwszym zespołem biegłych, a drugim zespołem wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych są..., sądowych celem obiektywizacji oceny stanu psychicznego, a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku o oddalenie odwołania. Mając na uwadze zastrzeżenia organu rentowego Sąd Okręgowego najpierw zwrócił się do pierwszego zespołu biegłych sądowych w celu wydania opinii uzupełniającej, w której biegli sądowi pierwszego zespołu odnieśliby się do opinii drugiego zespołu biegłych. W opinii z dnia 10 lipca 2019 r. karta 103 akt sprawy biegli pierwszego zespołu odpowia..., po, po ponownej analizie dokumentacji lekarskiej zawartej w aktach sprawy stwierdzili, iż ubezpieczona w ocenie stanu psychicznego nie ujawniała objawów wytwórczych, nie uczestniczyła w terapii psychologicznej. W ocenie orientacyjnej funkcjonowanie intelektualne pozostawało w granicach normy, prowadziła własną działalność gospodarczą, była jeden hospitalizowana w oddziale dziennym w 2004 r. Zdaniem biegłych pierwszego zespołu ubezpieczona powinna podjąć systematyczną terapię psychologiczną oraz w okresie ewentualnego zaostrzenia dolegliwości powinna leczyć się stacjonarnie w oddziale szpitalnym. Biegli sądowi pierwszego zespołu podtrzymali swoją pisemną opinię o częściowej niezdolności do pracy od daty ustania poprzedniego świadczenia, to jest od 1 stycznia 2018 r. Ponadto Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii trzeciego zespołu biegłych sądowych wobec rozbieżności pomiędzy opiniami pierwszego i drugiego zespołu biegłych sądowych oraz mając na uwadze zastrzeżenia, które do uzupełniającej opinii pierwszego zespołu biegłych zgłosiła ubezpieczona w piśmie procesowym z 13 sierpnia 2019 r. karta 118 akt sprawy. Ubezpieczona w swoich zastrzeżeniach podnosiła, że podczas pobytu w oddziale dziennym brała udział w terapii grupowej i indywidualnej było to 15 lat temu, a teraz jest w takim stanie zdrowia, że jest absolutnie wykluczony udział w takiej terapii. Ponadto ubezpieczona podnosiła, że nie prowadziła własnej działalności gospodarczej była ona zarejestrowana tylko na jej nazwisko, a za maszynę ładowarkę typu Ł 200 odpowiadał jej ojciec i pracował bardzo ciężko w trudnych warunkach, a po powrocie dyktował jej faktury, które ona pisała. Zarzucała ona, że opinia uzupełniająca jest niezgodna ze stanem faktycznym. Trzeci zespół biegłych w składzie specjalista psychiatra oraz specjalista medycyny przemysłowej w opinii z 16 września 2019 r. karta 120, 121 akt sprawy rozpoznali u ubezpieczonej zaburzenia depresyjno-kompulsywne istotnie upośledzające sprawność ustroju, zaburzenia nawyków pod postacią syllogomanii, zaburzenia osobowości. Specjalista psychiatra uznał oraz specjalista medycyny przemysłowej uznali ubezpieczoną za całkowicie niezdolną do pracy do 31 grudnia 2020 r. przepraszam 2022 r. W badaniu specjalisty psychiatry w opisie tego badania wskazano, że u ubezpieczonej dominują natręctwa, nie może rano wstać, ciągle się myje, stale jest zmęczona, jej napęd jest zredukowany, afekt słabo modulowany, nastrój obniżony, orientacja auto i allopsychiczna pełna objawów wytwórczych ubezpieczona nie zdradza. U ubezpieczonej występują znaczne natręctwa i myśli lękowe, zaburzenia rytmu snu i czuwania i po przeprowadzonym badaniu przedmioto..., sądowo - lekarskim i zapoznaniu się z dokumentacją znajdującą się w aktach sprawy, biegli sądowi III Zespołu stwierdzili, biorąc pod uwagę aspekty medyczne, jak i społeczne, że stan zdrowia ubezpieczonej J. C. czyni ją nadal osobą całkowicie niezdolną do pracy okresowo z powodu schorzenia psychiatrycznego od stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2022 r. Istniejące schorzenie psychiatryczne nie gwarantuje, zdaniem biegłych III Zespołu, że w razie podjęcia pracy zawodowej na otwartym rynku pracy ubezpieczona rzetelnie wywiąże się z nałożonych na nią zadań. Jej schorzenia powodują dezorgani..., mogą spowodować dezorganizację pracy w zespole, możliwość podejmowania nieodpowiedzialnych, szkodliwych decyzji gospodarczych, jak też możliwość zagrożenia wypadkowością własnej osoby i współpracowników. Zdaniem biegłych sądowych III Zespołu, od ostatniego badania stan zdrowia ubezpieczonej, mimo leczenia, nie uległ poprawie na tyle, by móc uznać, że jest, że nie jest całkowicie niezdolną do pracy. Biegli wskazali, że posługiwali się tymi samymi dowodami, co, zebranymi w aktach sprawy, które posiadał organ rentowy, z tym, że miano także na uwadze przy wydawaniu opinii aktualny stan ubezpieczonej, stwierdzany podczas badania przedmiotowego i specjalistycznego w dniu 16 września 2019 r. Biegli sądowi III Zespołu nie zgodzili się z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z 28 listopada 2017 r., komisji lekarskiej ZUS z 23 kwietnia 2018 r. oraz I Zespołu biegłych z 17 października 2018 r., ponieważ zarówno aktualny stan kliniczny ubezpieczonej, który nie uległ poprawie, a także mało pomyślne rokowanie, nie stwarzają nadziei na możliwość podjęcia jakiejkolwiek pracy zawodowej na otwartym rynku pracy. Podzielili natomiast orzeczenie II Zespołu biegłych sądowych z 13 marca 2019 r., chodzi tutaj o orzeczenie z 13 maja 2019 r. gdyż ocenia ono stan zdrowia czasowo najbardziej, w sposób najbardziej aktualny, w porównaniu z orzeczeniami z 2017 r. czy 2018 r. Zastrzeżenia do opinii III Zespołu biegłych sądowych zgłosił organ rentowy w piśmie procesowym z dnia 29 października 2019 r., karta 135 akt sprawy, powołując się na stanowisko przewodniczącego komisji lekarskiej ZUS pełnomocnik organu rentowego stwierdził, że nie podziela opinii biegłych lekarzy sądowych III Zespołu o całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonej od stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2020 r. Organ rentowy podnosił, że ustalony przez biegłych sądowych stopień niezdolności do pracy ubezpieczonej pozostaje w sprzeczności z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS wydanym z uwzględnieniem opinii specjalisty psychiatry konsultanta ZUS z 13 listopada 2017 r. oraz z orzeczeniem biegłych lekarzy sądowych z 17 października 2018 r., którzy to biegli, tak samo jak komisja lekarska ZUS, stwierdzili częściową niezdolność do pracy ubezpieczonej. Organ rentowy podnosił, że orzekana nie ujawnia ostrych objawów wytwórczych, nie uczestniczyła w terapii psychologicznej, w ocenie orientacyjnej jej funkcjonowanie intelektualne pozostaje w granicach normy, prowadzi własną działalność gospodarczą, była jeden raz hospitalizowana w oddziale dziennym w 2004 r., nie wymagała hospitalizacji w ramach stacjonarnego oddziału szpitalnego, w związku z tym brak jest, zdaniem organu rentowego, podstaw do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonej. Ponadto organ rentowy w piśmie cytowanym z 29 października 2019 r. podnosił, że z opisu biegłego z dziedziny psychiatrii z 16 września 2019 r. również nie wynika całkowita niezdolność do pracy. Ubezpieczona w trakcie badania przez biegłego była zorientowana wielokierunkowo, prawidłowo, nie ujawniała ostrych zaburzeń psychotycznych, nie ujawniała zaburzeń odżywienia, funkcjonowa..., funkcje intelektualne były w granicach normy, nastrój był obniżony, aktywność codzienna była zaburzona, nie wymagała hospitalizacji w ramach oddziału stacjonarnego. Biegły, zdaniem organu rentowego, nie dokonał analizy dokumentacji leczenia ambulatoryjnego w poradni zdrowia psychicznego, jak stan psychiczny oceniał leczący psychiatra, jakie leki orzekana stosuje, czy wymagały korekty, czy wymag..., czy ubezpieczona wymagała korekty leczenia psychiatrycznego, jaki jest efekt stosowanej terapii. Organ rentowy wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłych lekarzy sądowych III Zespołu po zapoznaniu się z zastrzeżeniami ZUS, a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku, o oddalenie odwołania. Dokonując oceny zebranego obszernego w sprawie materiału dowodowego, Sąd Okręgowy uznał, iż mater..., materiał ten pozwala na rozstrzygnięcie istotnych dla rozstrzygnięcia sporu ustaleń, bez konieczności kontynuowania postępowania dowodowego, o co nadal wnosił organ rentowy w ostatnim piśmie procesowym. Moc dowodowa i wiarygodność trzecieg..., opinii II Zespołu biegłych i III Zespołu biegłych były, w ocenie Sądu Okręgowego, na tyle znaczne, iż dawały podstawę do ustalenia, iż ubezpieczona od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2022 r. jest całkowicie niezdolna do pracy. Organ re..., zastrzeżenia organu rentowego, zgłoszone w piśmie z dnia 29 października 2019 r., podobnie jak do trzy..., zastrzeżenia do trzy..., opinii III Zespołu biegłych, jak i wcześniejsze zastrzeżenia do opinii II Zespołu biegłych, oparte były na takiej metodzie, polegającej na wybiórczym akcentowaniu przez organ rentowy fragmentów opisu badań psychiatryczno - psychologicznych ubezpieczonej, natomiast organ rentowy nie dostrzegał i w zasadzie nie podjął istotnej polemiki z tymi ustaleniami opinii biegłych sądowych I i II Zespołu, w których wyjaśniali oni w sposób rzetelny, zgodny z posiadaną specjalistyczną wiedzą medyczną, dlaczego uznają ubezpieczoną za całkowicie niezdolną do pracy. Zwrócić zatem należy uwagę, przy ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, na te fragmenty opinii III i II Zespołu biegłych sądowych, w których wskazywali oni, że u ubezpieczonej dominują natręctwa, nie może rano wstać, ciągle się myje, stale jest zmęczona, jej napęd jest zredukowany, afekt słabo modulowany, nastrój obniżony, występują u niej znaczne natręctwa i myśli lękowe, zaburzenia rytmu snu i czuwania. Zdaniem biegłych sądowych III Zespołu, objawy istniejących u ubezpieczonej schorzeń psychiatrycznych nie gwarantują, że w razie podjęcia pracy zawodowej na otwartym rynku pracy ubezpieczona będzie rzetelnie wywiązywać się z nałożonych na nią zadań, może powodować dezorganizację pracy w zespole, a także nieodpowiedzialne, szkodliwe decyzje gospodarcze, czy możliwość zagrożenia wypadkowością własnej osoby i współpracowników. Zdaniem biegłych III Zespołu stan zdrowia ubezpieczonej nie uległ poprawie na tyle, aby uznać, że nie jest całkowicie niezdolną do pracy. Podkreślić należy, że ubezpieczona przez 11 lat pobierała rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Jeśli chodzi o opinię II Zespołu, to opisuje ona, no w sposób bardzo obszerny i rzetelny stan zdrowia ubezpieczonej, co sąd powoływał już w ustaleniach faktycznych, opisując wnioski i badania psychiatryczno- psychologiczne ubezpieczonej. Zdaniem II Zespołu biegłych sądowych, objawy zaburzeń obsesyjno - kompulsyjnych, które występują u badanej, powodują stereotypowość jej zachowań, upośledzają swobodne funkcjonowanie z widocznym nasileniem lęku, obserwuje się u ubezpieczonej powtarzanie pewnych czynności, rozbudowane są, rozbudowanych do wielogodzinnych rytuałów myślowo - ruchowych oraz występowanie dyskomfortu po ich zrealizowaniu. U ubezpieczonej występują także zaburzenia nawyków i popędów pod postacią syllogomanii, zbieractwa patologicznego, objawy te mają aktualnie istotne nasilenie i w znacznym stopniu dezorganizują jej aktywność, zatem nie jest ona zdolna do aktywizacji zawodowej w ramach otwartego rynku pracy.

[K 00:51:15.408]

Ojej, ja przepraszam, Wysoki Sądzie, ja nie chciałam [ns 00:51:19.096] ja byłam na 10, spóźniłam się, 10:10...

[Sędzia Przewodniczący Madej Janusz 00:51:21.792]

Tak.

[K 00:51:23.048]

[ns 00:51:23.048] (...), stałam pod salą, bo myślałam, że może wejdę z panią (...) [f 00:51:27.584], ale przepraszam za spóźnienie.

[Sędzia Przewodniczący Madej Janusz 00:51:29.176]

Zaraz będzie wywołana sprawa, my przepraszamy za opóźnienie, ale jestem w trakcie...

[K 00:51:30.920]

Rozumiem [ns 00:51:31.480]
[Sędzia Przewodniczący Madej Janusz 00:51:34.816]

Wygłaszania wyroku, tak?

[K 00:51:35.024]

Ja myślałam, że [ns 00:51:35.536]
[Sędzia Przewodniczący Madej Janusz 00:51:43.600]

Powodują brak aktywizacji zawodowej ubezpieczonej w ramach otwartego rynku pracy. Jeśli chodzi o opinię I Zespołu biegłych sądowych, to Sąd Okręgowy uznał ten dowód za niewiarygodny i w związku z tym nieposiadający mocy dowodowej, która pozwalałaby na dokonanie istotnych dla rozstrzygnięcia sporu ustaleń. Opinia ta, w ocenie Sądu Okręgowego, mimo, że sporządzało ją troje biegłych sądowych, trzy biegłe sądowe, jest opinią, po pierwsze lakoniczną, opis badania psychiatryczno - psychologicznego nie zawiera, nie zawiera pogłębionej analizy stanu psychicznego ubezpieczonej, a co istotniejsze, potwierdza te skutki schorzeń, które zdiagnozowali także biegli sądowi II i III Zespołu, stwierdzono u ubezpieczonej bowiem w opisie badania psychiatryczno - psychologicznego I Zespołu biegłych: nastrój obniżony, napęd zredukowany, sen zaburzony. Ponadto biegli sądowi stwierdzając, że na skutek leczenia nastąpiła poprawa stanu psychicznego ubezpieczonej, nie wyjaśnili, na czym ta poprawa jej stanu zdrowia polega, a stwierdzenie, że ubezpieczona nie ujawnia ostrych zaburzeń psychotycznych nie jest wystarczające do wyjaśnienia poprawy stanu zdrowia ubezpieczonej, tym bardziej, że skoro biegli sądowi stwierdzili u ubezpieczonej poprawę, to powinni jednak wyjaśnić, na czym ta poprawa polega, a w sytuacji, gdy w aktach sprawy pojawia się kwestia, że ubezpieczona nie korzysta z terapii, czy za, jak twierdził organ rentowy w swoich pismach procesowych, ubezpieczona zaprzestała farmakoterapii, nie wiadomo zatem, jakie to, jaka to poprawa stanu zdrowia miała nastąpić w wyniku leczenia ubezpieczonej. Dlatego Sąd Okręgowy oparł swoje rozstrzygnięcie na opiniach I i II Zespołu biegłych sądowych. Dokonując subsumcji ustalonego w sprawie stanu faktycznego Sąd Okręgowy wskazuje, iż zgodnie z art. 57 i art. 12 i 13 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, osobą niezdolną do wykonywania zatrudnienia w stopniu całkowitym jest osoba, która nie jest zdolna do wykonywania jakiegokolwiek zatrudnienia. Biegli sądowi, jak również sąd, dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, kierowali się także kryteriami ustawowymi, wskazanymi w art. 12 i 13 powyższej ustawy emerytalno - rentowej przy ocenie stanu zdrowia ubezpieczonej. Z powyższych motywów Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ze znaczkiem 14 § 2 k.p.c., w zw. z art. 57 ust. 1 art. 12 i 13 powołanej ustawy emerytalno - rentowej, orzekł jak pkt 1 wyroku, przyznając ubezpieczonej na dalszy okres wskazany w treści wyroku, rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, w miejsce przyznanej ubezpieczonej przez organ rentowy renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W pkt 2 wyroku sąd nie stwierdził, sąd stwierdził, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, mając na względzie, iż ubezpieczona w toku postępowania składała dodatkową dokumentację medyczną na karcie 83 oraz mając także na względzie to, iż występowała istotna rozbieżność w opiniach biegłych sądowych, zarówno pomiędzy I Zespołem, a II i III Zespołem biegłych. Na tym wygłoszenie uzasadnienia zakończono. Wyrok niniejszej sprawie jest nieprawomocny, może zostać zaskarżony apelacją wnoszoną do Sądu Apelacyjnego w Gdańsku za poś...

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE