Sygn. akt II S 26 / 05
Dnia 11 maja 2005 r.
Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący SSA Barbara Misztalska
SSA Bożena Brewczyńska (spr.)
SSO del. Waldemar Szmidt
Protokolant: Izabela Rybok
po rozpoznaniu w sprawie Sądu Okręgowego w Bielsku – Białej sygn. III 1 Ka 130 / 05
skargi oskarżonego A. B. o naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy
w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki
na postawie art. 12 ust. 1 ustawy o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki / Dz. U nr 179 poz. 1843 z dnia 16 sierpnia 2004r. /
postanawia
1. skargę oddalić
2. kosztami postępowania w przedmiocie złożonej skargi obciążyć Skarb Państwa
Oskarżony A. B. wystąpił o stwierdzenie przewlekłości postępowania sądowego – postępowania odwoławczego w sprawie rozpoznawanej przez Sąd Okręgowy w Bielsku Białej sygn. III 1 K 130 / 05 / , a także o zasądzenie na jego rzecz kwoty 10 tysięcy zł. jako zadośćuczynienia za straty psychiczne i moralne poniesione przez niego w związku z procesem.
Sąd Apelacyjny zważył co następuje :
Skarga wnioskodawcy nie jest zasadna.
Wbrew wywodom wnioskodawcy, żądną miarą nie można zasadnie twierdzić iż postępowanie odwoławcze w nin. sprawie prowadzone jest przewlekle. Analiza akt prowadzi bowiem do ustalenia iż po rozpoznaniu kasacji przez Sąd Najwyższy , akta sprawy zostały przekazane do Sądu Okręgowego w Bielsku- Białej w dniu 4 lutego 2005 r. ,następnie w dniu 28 lutego 2005 r. sąd ten rozpoznawał wniosek oskarżonego o uchylenie tymczasowego aresztowania oraz działając na podstawie art. 37 kpk wystąpił do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu . Postanowienie uwzględniające wniosek Sądu Okręgowego w Bielsku – Białej zostało wydane przez Sąd Najwyższy w dniu 31 marca 2005 r poczym w dniu 6 kwietnia 2005 r. akta sprawy wpłynęły do Sądu Okręgowego w Częstochowie zgodnie z decyzją Sądu Najwyższego.
Wobec konieczności podjęcia wyżej opisanych czynności oraz faktu iż postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 5 stycznia 2005 r . areszt tymczasowy w stosunku do oskarżonego A. B. zastosowany był do dnia 5 kwietnia 2005 r. Sąd Okręgowy w Bielsku – Białej w dniu 1 kwietnia 2005 r. podjął decyzję o dalszym stosowaniu tego środka zapobiegawczego aż do dnia 5 lipca 2005 r. , a w dniu 21 kwietnia 2005 r. rozpoznał zażalenie wniesione przez oskarżonego na powyższe postanowienie.
W świetle przedstawionych faktów jednoznacznie nieprawdziwe jest twierdzenie oskarżonego , zarówno o tym ,że nie otrzymał on postanowienia o przedłużeniu aresztu, bowiem przeczy temu chociażby tylko ten fakt iż na postanowienie o przedłużeniu aresztowania złożył on zażalenie, jak też nie sposób uznać za zasadne wywodów skarżącego iż w opisanym okresie nie podejmowano żadnych czynności . Podjęto ich bowiem cały szereg i podejmowały je zarówno Sąd Okręgowy jak i Sąd Najwyższy. Charakter tych decyzji powodował konieczność przekazywania akt pomiędzy sądami , co również wymaga określonego czasu. W chwili obecnej stwierdzić nadto trzeba , że termin rozprawy apelacyjnej został wyznaczony na dzień 15 czerwca 2005 r. , co przy uwzględnieniu tego, iż sąd orzekający musi zapoznać się z obszernym materiałem dowodowym nie jest terminem nadmiernie odległym . Brak jest zatem jakichkolwiek podstaw by zgodzić się z twierdzeniem skarżącego iż na etapie postępowania odwoławczego nastąpiła przewlekłość postępowania.
Ustalenie zaistnienia przewlekłości postępowania nie jest bowiem zależne jedynie od upływu czasu i subiektywnych odczuć skarżącego, a jest wypadkową czynników obiektywnych oraz czasu niezbędnego do podejmowania działań zgodnych z obowiązującymi przepisami przewidującymi prowadzenie określonych procedur. Przewlekłość jest bowiem pojęciem mówiącym iż jakieś zdarzenia czy stany są nadmiernie rozciągnięte w czasie, rozwleczone i przedłużają się. Jest to , co oczywiste pojęcie względne, a zatem zawsze musi być odnoszone do konkretnych realiów sprawy i przyjętego trybu postępowania . Jedynie nadmierne odstępstwa od czasu koniecznego do wykonania określonych czynność sądowych ,prac i procedur mogą być uznawane za tworzące stan nieuzasadnionej zwłoki o jakim mowa w ustawie z dnia 17 czerwca 2004r.
W rozpoznawanej sprawie nie ma natomiast żadnych przesłanek do stwierdzenia zwłoki w postępowaniu, a zatem skarga A. B. nie jest uzasadniona i należy ją oddalić.