UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy główniej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14.10.2016 r. między godz. 11.00 i 13.00 N. B. po wcześniejszym, telefonicznym uzgodnieniu spotkał się w P. w okolicy cmentarza ze znanym mu od kilkunastu lat D. K. (1), który przyjechał tam swoim samochodem ze znanym z widzenia N. B. P. Z. i z T. K., którego N. B. wcześniej nie znał.

Po tym spotkaniu wszyscy razem pojechali samochodem D. K. (1) do restauracji zamówić obiad, następnie do D. na stację paliw L., skąd zabrali żonę D. K. (1), a później pojechali do K. do domu D. K. (1), gdzie wypili kilka kieliszków wódki, (za wyjątkiem D. K. (1), który wówczas nie pił alkoholu), po czym udali się razem do miejscowości G., gdzie P. Z. odebrał 210 zł. od jakiegoś młodego mężczyzny, a następnie do R. R. po narkotyki, których ostatecznie nie otrzymali.

Potem N. B., T. K., D. K. (2) i P. Z. wrócili do P. odebrać z restauracji wcześniej zamówiony obiad, po czym kupili skrzynkę piwa i wszyscy razem udali się do mieszkania wynajmowanego przez P. Z. przy ul. (...) w P.. Tam zjedli obiad i wypili jeszcze po dwa piwa. T. K. zapalił sobie marihuanę, którą miał przy sobie.

P. był wtedy ubrany w czarną bluzę, czarny t - shirt z białym napisem i niebieskie jeansy.

W pewnym momencie T. K. zapytał N. B. „ile jest warte twoje życie”, co N. B. potraktował jako żart. Po chwili D. K. (2) zapytał N. B. czy sprzedał ziemię. Gdy N. B. odpowiedział, że nie sprzedał ziemi, D. K. (2) stwierdził, że N. B. na pewno sprzedał ziemię i że go oszukuje, po czym uderzył N. B. w twarz, w wyniku czego N. B. przewrócił się z taboretem, na którym siedział. Wówczas oskarżeni T. K. i P. Z. zaczęli bić pokrzywdzonego N. B.. Uderzali go rękami po całym ciele, w tym w twarz, a D. K. (2) kopał jeszcze P. po całym ciele, w tym po plecach. W międzyczasie D. K. (2) przeszukiwał P., pytając go kto z rodziny wie, że przyjechał na M.. W pewnym momencie P. zauważył, że D. K. (2) trzyma w rękach portfel P., w którym znajdowały się legitymacja honorowego dawcy krwi, karta bankomatowa banku (...) SA i pieniądze w kwocie około 200 zł. W tym czasie na stole w w/w mieszkaniu znajdował się także sprawny telefon komórkowy P. marki S. (...) z delikatną rysą na ekranie, kupiony 1,5 roku wcześniej, który P. sam tam położył.

P. w czasie bicia go zasłaniał twarz przez ciosami D. K. (1) i Oskarżonych, którzy bili go z przerwami około 15 minut. W przerwach D. K. (2) pochodził do P. i pytał go o nr (...) do w/w karty bankomatowej, pytał go czy sprzedał ziemię i bił P., uderzając go pięścią w twarz.

Gdy P. podał nr (...) do w/w karty bankomatowej, D. K. (2) przekazał w/w kartę P. Z. oraz kazał mu iść do bankomatu i pobrać z bankomatu pieniądze P. przy użyciu w/w karty bankomatowej.

P. Z. poszedł do bankomatu, jednakże nie mógł podjąć pieniędzy, gdyż okazało się, że nr (...) do w/w karty jest błędny, o czym P. Z. zaraz poinformował telefonicznie D. K. (1), a ten kazał mu wrócić.

Gdy P. Z. wrócił do w/w mieszkania, oddał w/w kartę D. K. (2), a ten w pewnym momencie podszedł do P., włożył mu do ust w/w kartę bankomatową, rozcinając mu wargę oraz język i nadal kazał P. podać prawidłowy nr (...) do w/w karty grożąc, że jeśli nie, to poderżnie P. głowę.

P. ponownie podał nr (...) do w/w karty bankomatowej, a oskarżony P. Z. ponownie poszedł do bankomatu z tą kartą w celu pobrania pieniędzy P. i ponownie nie mógł pobrać pieniędzy, gdyż nr (...) był błędny, o czym ponownie telefonicznie poinformował D. K. (1), który kazał mu wracać.

Gdy oskarżony P. Z. wrócił do w/w mieszkania, oddał mocz na P., po czym D. K. (2) oraz oskarżeni T. K. i P. Z. rozebrali P. do naga, związali mu z tyłu taśmą ręce oraz nogi, zakleili taśmą twarz i zostawili leżącego na podłodze. D. K. (2) zatelefonował do znanego P. Z. B., który powiedział P. przez telefon „przyszedł czas i na ciebie szmato”, po czym rozłączył się.

W pewnym momencie D. K. (2) oraz Oskarżeni wrzucili P. do łazienki.

Gdy oskarżony T. K. zapytał D. K. (1) co dalej będzie, ten odpowiedział, „najpierw do bankomatu, a potem do lasu”, co P. odebrał jako groźbę pozbawienia go życia.

W dalszej kolejności D. K. (2) i Oskarżeni przyszli do łazienki, przecieli taśmę, którą związali ręce i nogi P., dali P. ręcznik i kazali mu umyć się z moczu. Zamierzali pójść z P. do banku w celu pobrania przez P. jego pieniędzy i ich zabrania P..

Gdy P. umył się i ubrał się, D. K. (2) oraz Oskarżeni powiedzieli do P. „idziemy do banku” i zapowiedzieli mu, że jeśli P. w czasie drogi piśnie słowo, to nie doczeka chwili wejścia do banku.

Około godziny 17.40 wszyscy razem wyszli z w/w mieszkania na klatkę schodową, którą P. szedł ostatni. Gdy D. K. (2) i Oskarżeni wyszli na zewnątrz klatki schodowej, P. szybko zamknął drzwi wejściowe do klatki schodowej, tak że D. K. (2) ani Oskarżeni nie mogli ich otworzyć od zewnątrz klatki schodowej, natomiast w tym czasie zakrwawiony P., szukając pomocy zadzwonił do mieszkania J. F., a po otwarciu mu drzwi tego mieszkania przez żonę J. F., P. zamknął je kluczem od środka i prosił, żeby wezwać Policję, bo ktoś chce go zabić. Po przybyciu funkcjonariuszy Policji oskarżeni T. K. i P. Z. zostali zatrzymani, natomiast D. K. (2) udało się oddalić i jest on obecnie nadal poszukiwany.

P. nie miał żadnego długu ani wobec D. K. (1), ani wobec Oskarżonych.

W wyniku wyżej opisanego zdarzenia P. utracił portfel z w/w kartą bankomatową, pieniądze w kwocie około 200 zł.

Po wyżej opisanym zdarzeniu nie odnalazł się w w/w mieszkaniu wynajmowanym przez oskarżonego P. Z. w/w telefon komórkowy P. o wartości 400 zł.

W wyniku wyżej opisanego zdarzenia P. odniósł obrażenia ciała w postaci obrzęku obu warg, górnej powieki oka lewego oraz otarć naskórka okolicy lędźwiowej, co stanowiło naruszenie czynności narządu ciała P. na czas poniżej 7 dni w rozumieniu art. 157 § 2 k.k.

W czasie wyżej opisanego zdarzenia P. i Oskarżeni byli pod wpływem alkoholu. Po zatrzymaniu oskarżonego T. K. w wyniku jego przeszukania został ujawniony przy nim, zawinięty w ręczniku papierowym, susz roślinny koloru ciemno – zielonego.

Po wykonaniu badań chemicznych w/w suszu okazało się, że są to środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 0, 536 grama w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani.

Oskarżony T. K. urodził się w dniu (...), jest kawalerem, ma na utrzymaniu syna w wieku 5 lat, ma wykształcenie podstawowe, nie ma wyuczonego zawodu, przed pozbawieniem wolności w niniejszej sprawie utrzymywał się z prac dorywczych.

Oskarżony T. K. był dwukrotnie karany, tj. za przestępstwo z art. 226 §1 kk w zb. z art. 190 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk oraz za przestępstwa z art. 56 ust. 1, z art. 59 ust. 1, z art. 58 ust. 1, z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani. (k. 619)

W miejscu zamieszkania oskarżony T. K. ma opinię poprawną, chociaż zdarzały się na niego skargi na Policję ze strony jego zmarłej babci T. R.. (k. 622-623)

Oskarżony P. Z. urodził się w dniu (...), jest kawalerem, ma na utrzymaniu syna w wieku 1,5 roku, ma wykształcenie podstawowe, nie ma wyuczonego zawodu, przed pozbawieniem wolności w niniejszej sprawie był zatrudniony w ramach umowy zlecenie z wynagrodzeniem 3-4 tys. zł. miesięcznie.

Oskarżony P. Z. nie był karany, a w miejscu zamieszkania ma opinię pozytywną . (k. 614, 621)

Oskarżeni nie mają żadnego majątku.

Oskarżeni nie są chorzy psychicznie, ani nie są upośledzeni umysłowo.

Oskarżony T. K. używa alkoholu i narkotyków w sposób wskazujący na uzależnienie. Był wcześniej leczony psychiatrycznie z powodu zatrucia substancjami psychoaktywnymi. Podejmował zachowania samobójcze.

Oskarżony P. Z. także był leczony psychiatrycznie po próbie samobójczej.

Pomimo tego Oskarżeni mieli w pełni zachowaną zdolność do rozpoznania zarzuconych im czynów i pokierowania swoim postępowaniem, a ich poczytalność ani w chwili popełnienia zarzuconych im czynów, ani w czasie postępowania nie budzi wątpliwości.

Aktualny stan psychiczny Oskarżonych pozwala im na uczestniczenie w prowadzonym postępowaniu w niniejszej sprawie oraz na prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

(opinie sądowo – psychiatryczne, k. 310-311, 684-687)

Zachowanie Oskarżonych w czasie stosowania wobec nich tymczasowego aresztowania nie budzi zastrzeżeń. Żaden z nich nie identyfikuje się z podkulturą przestępczą.

O ile jednak oskarżony P. Z. krytycznie odnosi się do popełnionego przestępstwa i dotychczasowego stylu życia, to oskarżony T. K. jest bezkrytyczny w stosunku do popełnionych przestępstw i dotychczasowego stylu życia.

(opinie z Aresztu Śledczego w P., k. 761, 763).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

Częściowo na podstawie wyjaśnień oskarżonych T. K. (k. 43-44, 83-86, 97-98, 137-138, 267-268, 428, 627-628, 771-772) i P. Z. (k. 49-50, 74-76, 101, 140-141, 271-274, 629-632, 772);

na podstawie zeznań świadków:

1. pokrzywdzonego N. B. (k. 36-38, 117-119),

2. zmarłego świadka J. F. (k. 59-60 w zw. z k. 771 i k. 612),

3. P. P. (1) (k. 730-732).

w oparciu o następujące dokumenty:

⚫: k. 10-15 protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych i gospodarczych P. Z.,
⚫: k.16-20 protokół przeszukania osoby P. Z.,
⚫: k.21-26 protokół przeszukania osoby T. K.,
⚫: k.27-28, 29-30, 31-32 protokoły z przebiegu badania stanu trzeźwości oskarżonych i pokrzywdzonego,
⚫: k.34 oświadczenie,
⚫: k.53-55 dokumentacja fotograficzna,
⚫: k. 63-64, 65-66 protokoły zatrzymania osób,
⚫: k. 69-70 dokumenty stwierdzające tożsamość oskarżonych,
⚫: k.88-91, 92 protokół oględzin mieszkania na ul. (...) ze szkicem,
⚫: k.122-123 informacja z Aresztu Śledczego w P.,
⚫: k. 125-126, 128-129 protokoły zatrzymania osób,
⚫: k.142, 143, 144 protokoły pobrania materiału porównawczego dotyczące oskarżonych i pokrzywdzonego,
⚫: k.145-148 dokumentacja fotograficzna,
⚫: k. 157-160 protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych i gospodarczych,
⚫: k. 161-165 protokół przeszukania osoby,

Tom II

⚫: k.186 stwierdzenie tożsamości,
⚫: k. 215 protokół komisyjnego ważenia środków odurzających,
⚫: k.216 świadectwo legalizacji ponownej,
⚫: k. 217-218 protokół użycia testera narkotykowego,
⚫: 228 dokumentacja medyczna dot. oskarżonego P. Z.,
⚫: k.245-246 protokół oględzin rzeczy,
⚫: k. 260 notata urzędowa,
⚫: k. 275-279 protokół zatrzymania rzeczy,
⚫: k. 281 opinia dot. pokrzywdzonego N. B.,
⚫: k. 284 informacja z PP w B.,
⚫: k. 286 informacja z Punktu (...) w P.,
⚫: k. 287-292 materiał poglądowy,
⚫: k. 293-294 dokumentacja medyczna dot. oskarżonego T. K.,
⚫: k. 308- 311 opinia sądowo psychiatryczna dot. oskarżonego T. K.,

Tom III

⚫: k. 338 dane o karalności,
⚫: k. 342-353 opinia z przeprowadzonych badań daktyloskopijnych,
⚫: k. 354-358 protokół oględzin rzeczy,
⚫: k. 359 -360 zaświadczenia dot. Oskarżonych,
⚫: k. 361 - 363 dane o karalności,
⚫: k. 375-383 opinia z zakresu badań biologicznych,
⚫: k.386-389 protokół przeszukania,
⚫: k.394, 396-399 informacja z laboratorium kryminalistycznego KWP w R. z opinią z zakresu badań chemicznych,
⚫: k. 412, 414-15 wykazy dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych,
⚫: k. 431-436 postanowienia o wyłączeniu materiałów do odrębnego prowadzenia,
⚫: k. 438-439 dane osobopoznawcze,
⚫: k. 507 oświadczenie oskarżonego P. Z.,
⚫: k.509 informacja z KP w B. odnośnie pokrzywdzonego N. B.

Tom IV

⚫: k. 606-609 informacje z Ministerstwa Sprawiedliwości (...)_SAD odnośnie pokrzywdzonego N. B.,
⚫: k. 612 odpis skrócony aktu zgonu świadka T. F.,
⚫: k. 614 dane o karalności dot. oskarżonego P. Z.,
⚫: k.615 informacja z KP w G. odnośnie pokrzywdzonego N. B.,
⚫: k.618-619 dane o karalności dot. oskarżonego T. K.,
⚫: k. 621-622, 623 wywiady środowiskowe u oskarżonych,
⚫: k. 640-653 informacja z Ministerstwa Sprawiedliwości (...)_SAD i (...)_SAD odnośnie D. K. (2) i pokrzywdzonego N. B.,
⚫: k. 684 - 687 opinia sądowo psychiatryczna dot. P. Z.,
⚫: k. 689 informacja z KPP w P. odnośnie wezwania dla D. K. (2)
⚫: k.700 informacja z KP w G. odnośnie wezwania dla pokrzywdzonego, świadka N. B.,
⚫: k. 713 informacja KP w B. odnośnie wezwania dla pokrzywdzonego, świadka N. B.

Tom V

⚫: k. 737-739 informacja z Ministerstwa Sprawiedliwości (...)_SAD i (...)_SAD odnośnie D. K. (2) i świadka N. B.
⚫: opinie z dnia 27.10. 2017 r. i 8.11.2017r. o oskarżonych wydane przez Areszt Śledczy w P. z informacją o pobytach i orzeczeniach,
⚫: z załącznika adresowego - niepodjęte przesyłki z wezwaniami dla świadka N. B. i D. K. (2), pismo z KP w S. z dnia 3.11.2017r. i 25.09.2017r. odnośnie wezwania dla świadka N. B., pismo z KPP w P. z dnia 01.11.2017r. odnośnie wezwania dla D. K. (2);

ponadto na podstawie

opinii biegłych sądowych lekarzy psychiatrów A. N. i R. W., k. 308 – 311,

opinii biegłego sądowego z zakresu medycyny sądowej S. N., k. 281,

opinii z zakresu badań daktyloskopijnych, k. 342-353,

opinii z zakresu badań biologicznych, k. 375-383,

opinii z zakresu badań chemicznych, k. 396-399.

Sąd zważył, co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, że poza oskarżonymi T. K., P. Z. oraz poza D. K. (2) i pokrzywdzonym N. B. nie ma innych, bezpośrednich dowodów przebiegu zdarzenia opisanego w czynie zarzuconym Oskarżonym, kwalifikowanym przez Prokuratora z art. art. 280 §1 kk w zb. z art. 189 §1 kk w zb. z art. 158 §1 kk w zb. z art. 191 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk i to te dowody stanowiły w zasadzie podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

Odnośnie D. K. (2) na czas zamknięcia przewodu sądowego i wydania wyroku w tej sprawie nie było możliwe jego przesłuchanie w niniejszej sprawie.

D. K. (2) nie jest pozbawiony wolności w Polsce, jest nadal poszukiwany w trybie procesowym, a jego sprawa w postępowaniu przygotowawczym została wyłączona do odrębnego rozpoznania. (k. 62, 431-434)

Nie przyniosły oczekiwanego efektu podejmowane przez Sąd z urzędu działania w celu ustalenia miejsca pobytu D. K. (2) również w drodze przeprowadzonego na rozprawie dowodu z zeznań świadka D. K. (3) (k. 733), która nie wiej gdzie obecnie przebywa jej mąż D. K. (2). (k. 644-647, 737-738, 767, załącznik adresowy)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka D. K. (3) , gdyż są logiczne i nie są sprzeczne innymi wiarygodnymi dowodami przeprowadzonymi w sprawie, choć nic istotnego do sprawy nie wniosły i Sąd nie czynił ustaleń faktycznych na podstawie zeznań D. K. (3).

Podkreślić należy, iż wyjaśnienia Oskarżonych w pełnym zakresie nie odpowiadają sobie, ani nie odpowiadają zeznaniom pokrzywdzonego N. B..

Oskarżeni, choć formalnie przyznali się w postępowaniu przygotowawczym w czasie pierwszych przesłuchań do popełnienia zarzuconych im czynów, to opisując w swoich wyjaśnieniach z postępowania przygotowawczego przebieg przedmiotowego zdarzenia dotyczącego pokrzywdzonego N. B. starali się minimalizować swoje przestępcze zachowania wobec P., obciążali się wzajemnie i D. K. (2) w różnych konfiguracjach faktycznych.

Szczegółowa analiza i ocena wyjaśnień Oskarżonych oraz zeznań P. w konfrontacji z pozostałymi przeprowadzonymi dowodami pozwoliła na ustalenie wersji przedmiotowego zdarzenia z udziałem P. przedstawionej z opisanym wyżej stanie faktycznym, natomiast wersja zdarzenia dotyczącego drugiego czynu zarzuconego oskarżonemu T. K. była bezsporna w świetle przeprowadzonych dowodów, a w szczególności w świetle jego wyjaśnień, które w tym zakresie są logiczne, konsekwentne, szczere i w związku z tym Sąd uznał je w tym zakresie w całości za wiarygodne.

Wyjaśnienia oskarżonego T. K. odnośnie czynu dotyczącego posiadania środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste zostały potwierdzone opinią z zakresu badań chemicznych, z której wynika, że susz ujawniony przy oskarżonym T. K. w wyniku jego przeszukania w dniu 14.10.2016 r. to środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani, w ilości 0, 536 grama netto.

Problematyczna była natomiast kwestia ustaleń faktycznych odnośnie zdarzenia dotyczącego pokrzywdzonego N. B., którego nie można było przesłuchać bezpośrednio na rozprawie. Mimo podejmowanych starań przez Sąd nie udało się ustalić adresu jego pobytu. Na czas zamknięcia przewodu sądowego i wydania wyroku w tej sprawie świadek – pokrzywdzony N. B. nie był pozbawiony wolności w Polsce, a wezwania wysyłane na wskazany przez niego adres dla doręczeń (k. 34) i na drugi adres ustalony przez Sąd z urzędu (k. 648-653, 700, 713, 739, 768) nie zostały skutecznie doręczone ani Pocztą ani za pośrednictwem właściwych jednostek Policji. (załącznik adresowy). Adres dla doręczeń podany przez N. B. na k. 34 okazał się niepełny i już tylko z tego względu nie można było doręczyć wezwania N. B. na ten adres.

Tym niemniej Sąd oparł się na zeznaniach świadka - pokrzywdzonego N. B. z postępowania przygotowawczego, gdyż w zakresie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy są logiczne, kategoryczne, konsekwentne i spójne, poza wątkiem dotyczącym udziału w zdarzeniu oskarżonego P. Z., którego P. nie wymienia w swoich pierwszych zeznaniach jako sprawcę bicia go od początku, a dopiero po oddaniu moczu, zaś w drugich swoich zeznaniach P. wskazuje P. Z. jako sprawcę bicia go od początku zdarzenia.

Wersję P. opisaną w jego drugich zeznaniach odnośnie udziału w zdarzeniu P. Z. w tym zakresie potwierdził w swoich wyjaśnieniach oskarżony T. K..

W swoich zeznaniach P. nie wskazuje także osoby, która miała pobrać z bankomatu jego pieniądze przy użyciu zabranej w czasie zdarzenia P. karty bankomatowej.

Według oskarżonego T. K. był oskarżony P. Z., co także wynika z wyjaśnień oskarżonego P. Z..

Sąd dał wiarę w tym zakresie wyjaśnieniom Oskarżonych, gdyż są logiczne, odpowiadają sobie, uzupełniają się i uzupełniają zeznania P..

W związku z tym w zakresie różnic między pierwszymi i drugimi zeznaniami P., ustalając stan faktyczny w sprawie, Sąd oparł się na drugich zeznaniach P., gdyż znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego T. K. w części uznanej za wiarygodną.

Wskazać należy, iż pierwsze zeznania w niniejszej sprawie P. składał już w dniu 15.10.2016 r. o godz. 9.00, (k. 36-39), czyli kilka godzin po zdarzeniu, które było dla niego traumatycznym przeżyciem, jak wynika z jego zeznań i z zeznań świadka J. F. oraz z dokumentacji fotograficznej i z opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej, dotyczącej odniesionych obrażeń ciała przez P..

P. został bowiem dotkliwie pobity, poniżony oraz skutecznie zastraszony w czasie zdarzenia i był przekonany, że zostanie zabity po zapowiedziach D. K. (1), gdy wychodzili wszyscy razem z w/w mieszkania wynajmowanego przez P. Z..

Drugie zeznania P. złożył 20.10.2016 r., czyli kilka dni po zdarzeniu, kiedy według zasad doświadczenia życiowego z uwagi na upływ czasu skutki przedmiotowego zdarzenia w sferze emocjonalnej i psychicznej były z pewnością mniej odczuwalne dla P. zwłaszcza, że Oskarżeni zostali tymczasowo aresztowani, a D. K. (2) zaczął ukrywać się, natomiast P. odbywał wówczas karę aresztu w innej sprawie.

Ponadto składając drugie zeznania P. podał więcej szczegółów, co potwierdza ocenę powyższych faktów w świetle zasad doświadczenia życiowego.

Nie można nie zauważyć, że różnice w zeznaniach P. dotyczą sytuacji, które miały bardzo dynamiczny i zmienny przebieg, a P. miał w tych sytuacjach ograniczone pole widzenia. Jak przyznał w swoich zeznaniach w czasie ataku zasłaniał twarz przed zadawanymi mu ciosami.

Nie ujawniły się mankamenty funkcji intelektualnych P., który mimo stanu znacznej nietrzeźwości w czasie zdarzenia (0, 87 mg/l, k. 29) prawidłowo postrzegał rzeczywistość i ją odtwarzał, co wynika z zeznań świadków P. P. (1), zmarłego J. F. i ze zgodnych w tym zakresie wyjaśnień Oskarżonych, a ponadto z badań lekarskich P. wykonanych następnego dnia po przedmiotowym zdarzeniu. (k. 52)

Z dowodów tych wynika, że w czasie zdarzenia P. nie miał zaburzeń świadomości i był z nim rzeczowy kontakt.

Sąd dał wiarę zeznaniom zmarłego świadka J. F. , gdyż są logiczne i w zasadzie zgodne z zeznaniami P. oraz nie są sprzeczne z innymi dowodami uznanymi za wiarygodne.

Wskazać należy, iż świadkowie P. P. (1) i J. F. mieli bezpośredni kontakt z P. w krótkim czasie po przedmiotowym zdarzeniu.

W dniu zdarzenia P. opowiedział jego przebieg świadkowi P. P. (1), który opisał w czasie rozprawy co z tego zapamiętał, natomiast w mieszkaniu świadka J. P. ukrył się przed Oskarżonymi i D. K. (1) do czasu interwencji Policji.

Co prawda ujawniły się jeszcze rozbieżności w pierwszych i drugich zeznaniach P. oraz w zeznaniach P. i w zeznaniach świadka J. F., lecz dotyczą one okoliczności nie istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Chodzi o okoliczności dotyczące sytuacji między spotkaniem P. w dniu 14.10.2016 r. z D. K. (1) oraz Oskarżonymi na cmentarzu w P. i ich spotkaniem tego samego dnia w w/w mieszkaniu, wynajmowanym przez oskarżonego P. Z., gdzie doszło do przedmiotowego zdarzenia z udziałem P., natomiast odnośnie różnic w zeznaniach J. F. i w zeznaniach P., chodzi o fakt kto wezwał Policję, o co prosił P. w mieszkaniu J. F., czy J. F. czy jego żona. (określona przez P. jako starsza Pani).

W związku z tym ujawnione różnice w zeznaniach P. są dla Sądu zrozumiałe i nie podważają co do zasady szczerości i wiarygodności zeznań P..

W najszerszym zakresie jednak rozbieżności odnośnie przedmiotowego zdarzenia z udziałem P. wystąpiły w zeznaniach P. i w wyjaśnieniach Oskarżonych oraz w wyjaśnieniach Oskarżonych, którzy podali cały wachlarz różnych stanów faktycznych przedmiotowego zdarzenia z udziałem P..

Oskarżony T. K. przyznał się w postępowaniu przygotowawczym do popełnienia zarzuconych mu czynów, jednakże podał inny przebieg zdarzenia niż P. i oskarżony P. Z..

Z pierwszych wyjaśnień oskarżonego T. K. z postępowania przygotowawczego wynika, że uderzył P. kilka razy w głowę.

Według oskarżonego T. P. bił zarówno D. K. (2) jak też oskarżony P. Z., przy czym najpierw uderzył P. D. K. (2), a Oskarżeni tylko przyłączyli do bicia P..

Z pierwszych wyjaśnień T. K. z postępowania przygotowawczego wynika, że D. K. (2) kopał nawet P. po plecach.

Z wyjaśnień tych oskarżonego T. K. wynika, że już w trakcie bicia P. D. K. (2) żądał od P. podania nr (...) do karty bankomatowej, którą przekazał oskarżonemu P. Z. w celu pobrania pieniędzy przy pomocy w/w karty bankomatowej z bankomatu, a gdy oskarżony P. Z. informował telefonicznie, że nr (...) jest nieprawidłowy, P. ponownie był bity przez D. K. (1) w celu podania prawidłowego nr (...) do karty bankomatowej. Ponadto D. K. (2) groził P. pozbawieniem życia.

Wcześniej D. K. (2) pytał P. o jakąś ziemię.

Ponadto z pierwszych wyjaśnień oskarżonego T. K. z postępowania przygotowawczego wynika, że w czasie przedmiotowego zdarzenia oskarżony P. Z. oddał mocz na P. po zasugerowaniu przez T. K., a po umyciu się przez P. na polecenie D. K. (1) związali P. taśmą klejącą, którą dał P. Z.. (k. 43-44).

Sąd dał wiarę w tym zakresie wyjaśnieniom oskarżonego T. K., gdyż w tym zakresie są logiczne i odpowiadają zeznaniom P. oraz uzupełniają je.

W pozostałym zakresie Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego T. K., gdyż nie odpowiadają sobie ani zeznaniom P..

W toku postępowania w dalszych wyjaśnieniach oskarżony T. K. opisywał nowe okoliczności, sprzeczne z wcześniej podawanymi i sprzeczne z zeznaniami P. oraz z wyjaśnieniami oskarżonego P. Z..

W dalszych wyjaśnieniach oskarżony T. K. wprowadzał nowe, nielogiczne wątki korzystne dla odpowiedzialności Oskarżonych, a niekorzystne dla P., których brak w pierwszych wyjaśnieniach z postępowania przygotowawczego oskarżonego T. K., a według których do przedmiotowego zdarzenia doszło na tle rozliczeń finansowych między D. K. (1) i P., co stanowi o tendencyjności wyjaśnień oskarżonego T. K. w pozostałym zakresie, obliczonych na zminimalizowanie własnej odpowiedzialności za przedmiotowe zdarzenie.

Wskazać należy, iż oskarżony T. K. podał inną wersję niż P. wątku dotyczącego celu opuszczenia w/w mieszkania wynajmowanego przez P. Z., z której wynika, że mieli jechać do domu D. K. (1), natomiast z zeznań P. wynika, że wszyscy razem mieli udać do banku w celu podjęcia pieniędzy przez P., któremu grozili pozbawieniem życia. (jeśli w czasie drogi P. piśnie słowo, to nie doczeka chwili wejścia do banku).

W czasie rozprawy oskarżony T. K. w zakresie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy potwierdził swoje wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego, natomiast wyjaśnienie przyczyn zakwestionowanej części wyjaśnień z postępowania przygotowawczego przez oskarżonego T. K. nie jest przekonywujące. Jak wynika z protokołu jego przesłuchania z dnia 16.10.2016 r., kiedy złożył wyjaśnienia zakwestionowane w części w czasie rozprawy, oskarżony T. K. rozpoznał swój podpis w tym protokole, z którego wynika, że wcześniej zapoznał się z tym protokołem.

Jak wynika z protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym oskarżonego T. K. w dniu 14.10.2016 r., oskarżony T. K. był pod wpływem alkoholu w dniu 14.10.2016 r., lecz nie o takiej zawartości, aby w czasie przesłuchania w dniu 16.10.2016 r. „mieć kaca”, co miało wpływać na składane przez niego wyjaśnienia w zakwestionowanej części. (wynik badania oskarżonego T. K. w dniu 14.10.2016 r. o godz. 20.13 wyniósł – 0, 20 mg/l w wydychanym powietrzu, k. 27).

W czasie rozprawy oskarżony T. K. nadal przejawiał tendencję do minimalizowania swojego udziału w przedmiotowym zdarzeniu dotyczącym pokrzywdzonego N. B..

Z wyjaśnień oskarżonego T. K. z rozprawy wynika, że nie był on uzależniony od D. K. (1), którego jednak obawiał się i który wywierał na niego taką presję, że wszystko to zrobił. (k. 628)

W ocenie Sądu wyjaśnienia te są nieszczere i nielogiczne, gdyż gdyby oskarżony T. K. obawiał się D. K. (1), to nie spotykałby się z nim. Nikt przecież nie zmuszał oskarżonego T. K. do spotkania z D. K. (1) w dniu 14.10.2016 r., które rozpoczęło się znacznie wcześniej niż przedmiotowe zdarzenie w w/w mieszkaniu wynajmowanym przez oskarżonego P. Z..

Wyjaśnienia oskarżonego P. Z. z postępowania przygotowawczego i z rozprawy w zakresie przebiegu przedmiotowego zdarzenia z udziałem P. są jeszcze bardziej zróżnicowane, a różnic tych oskarżony P. Z. nie potrafił logicznie i przekonywująco wyjaśnić w czasie rozprawy.

W składając pierwsze wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym oskarżony P. Z. przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, jednakże treść złożonych wyjaśnień nie potwierdza tego stanowiska procesowego.

Z pierwszych wyjaśnień oskarżonego P. Z. z postępowania przygotowawczego wynika, że gdy wszyscy jedli obiad w jego w/w mieszkaniu w pewnej chwili P. Z. zauważył, iż P. leży na podłodze i bije go oskarżony T. K., który wyciągnął z kieszeni spodni P. portfel, a z portfela kartę bankomatową oraz pieniądze.

Według oskarżonego P. Z. to również oskarżony T. K. zabrał pieniądze P. i to oskarżony T. K. miał zapytać P. o nr (...) do karty bankomatowej i o kwotę pieniędzy jakie ma na koncie, a gdy P. podał nr (...), oskarżony P. Z. poszedł z nią do bankomatu i podjął próbę podjęcia pieniędzy z bankomatu, lecz okazało się, że nr (...) jest błędny, o czym telefonicznie P. Z. zawiadomił D. K. (1), który kazał wrócić oskarżonemu P. Z.. Gdy oskarżony P. Z. wrócił do w/w mieszkania, P. siedział już na krześle rozebrany do majtek i był skrępowany taśmą. Wówczas oskarżony T. K. uderzył w twarz P., który przewrócił się na bok. Następnie oskarżony K. wkładał P. kartę bankomatową do ust i zaciągnął go do łazienki, gdzie na polecenie oskarżonego T. K. oskarżony P. Z. oddał mocz na leżącego P., po czym oskarżony T. K. wyciągnął P. z łazienki, położył na podłodze i wówczas P. podał drugi nr (...), a oskarżony P. Z. drugi raz poszedł do bankomatu i ponownie okazało się, że nr (...) jest błędny, o czym ponownie oskarżony Z. telefonicznie powiadomił D. K. (2), a ten ponownie kazał wracać oskarżonemu P. Z..

Z wyjaśnień tych wynika, że ostatecznie D. K. (2) chciał zabrać P. do chłopaka o ps. (...), któremu P. miał być coś winien.

Z wyjaśnień tych wynika, że ujawnione w czasie przeszukania w/w mieszkania pieniądze należą do oskarżonego P. Z.. (k. 50)

W drugich wyjaśnieniach z postępowania przygotowawczego oskarżony P. Z. podał inny przebieg przedmiotowego zdarzenia i wprowadził nowe wątki jeszcze bardziej obciążające oskarżonego T. K. oraz P., pomijając w zasadzie udział w zdarzeniu D. K. (1).

Z tych wyjaśnień oskarżonego P. Z. wynika, że najpierw P. pokłócił się oskarżonym T. K. o jakieś pieniądze, po czym oskarżony T. K. zaatakował P. i przyciskając go nogą do podłogi zabrał mu portfel z kartą bankomatową, którą podał P. Z., po czym przyciskając nadal nogą do podłogi P., zmusił go do podania nr (...), a następnie T. K. wysłał P. Z. do bankomatu, aby pobrał 2.000 zł. Jednakże nr (...) nie pasował, o czym P. Z. powiadomił telefonicznie D. K. (1), a ten kazał mu wracać.

Z wyjaśnień tych wynika, że gdy oskarżony P. Z. wrócił do w/w mieszkania, to P. leżał w łazience w samym t-shircie i bluzie, już bez spodni, jednak nie było wtedy u P. śladów pobicia. Wówczas w łazience, choć tego nie chciał, P. Z. na polecenie T. K. oddał mocz na P., po czym T. K. wyciągnął z łazienki P. na środek pokoju i jeszcze raz zażądał od niego nr (...), siedząc na P. i uderzając go kilka razy otwartą ręką w twarz i po ciele.

Z wyjaśnień tych wynika, że P. Z. nie bił P. i w obecności P. P. (2) już nie był bity, choć ponownie podany przez P. nr (...) był nieprawidłowy, co ponownie oskarżony P. Z. stwierdził, gdy poszedł do bankomatu.

Po powrocie do w/w mieszkania P. Z. zastał P. siedzącego tylko w majtkach na krześle, skrępowanego taśmą klejącą.

Wówczas T. K. wziął od P. Z. kartę bankomatową i włożył do ust P., a D. K. (2) zatelefonował do kogoś i powiedział P., że zawiezie go do kilera i kazał mu się ubrać.

Z wyjaśnień tych wynika, że P. Z. nie wie co stało się z telefonem P. i z jego portfelem i z jego pieniędzmi. (k. 75-76).

Z trzecich wyjaśnień złożonych przez P. Z. w postępowaniu przygotowawczym (przed Sądem w czasie posiedzenia w przedmiocie tymczasowego aresztowania) wynika, że P. Z. nie bił P., ani nie krępował go. P. Z. podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśnienia. (k. 101)

W czwartych wyjaśnieniach z postępowania przygotowawczego oskarżony P. Z. kolejny raz zmienił opis przedbiegu przedmiotowego zdarzenia, rozszerzając udział D. K. (1) w przedmiotowym zdarzeniu i wątek dotyczący mężczyzny o ps. (...).

Oskarżony P. Z. nie wykluczył w tych wyjaśnieniach, że też uderzył P., lecz spontanicznie i nie chciał szczegółowiej odnosić się do tego (k. 140-141)

W piątych wyjaśnieniach z postępowania przygotowawczego oskarżony P. Z. ostatecznie wskazał D. K. (1) jako na głównego sprawcę przedmiotowego zdarzenia i prowodyra. (k. 274)

Z kolei w czasie rozprawy oskarżony P. Z. w ogóle nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i podał jeszcze inną wersję przedmiotowego zdarzenia niż te z postępowania przygotowawczego. Nie potrafił jednak w czasie rozprawy logicznie wyjaśnić rozbieżności w swoich wyjaśnieniach, w szczególności tej zakwestionowanej części z postępowania przygotowawczego. Rozpoznał bowiem swoje podpisy w okazywanym mu protokole z zakwestionowanymi wyjaśnieniami z postępowania przygotowawczego (k. 631 w zw. z k. 139-141), natomiast w świetle treści tego protokołu przesłuchania i zeznań świadka P. P. (1) (funkcjonariusza Policji przesłuchującego P. Z. w postępowaniu przygotowawczym) czynności te zostały przeprowadzone zgodnie z przepisami kodeksu postępowania karnego.

Z zeznań świadka P. P. (1) wynika, że nie miał nieporozumień z P. Z., ani nie był, ani nie jest do niego uprzedzony, choć zna go od 3-4 lat i wcześniej rzeczywiście był w związku z partnerką P. Z..

Z zeznań P. P. (1) wynika, że to P. Z. ma do niego o to pretensje.

Nie ujawniły się okoliczności, w świetle których uzasadnione byłby zarzuty oskarżonego P. Z. sugerujące tendencyjne postępowanie P. P. (1) w trakcie wykonywanych czynności służbowych w niniejszej sprawie za wyjątkiem wyjaśnień oskarżonego P. Z..

Zarzut rzekomych pretensji, a nawet nienawiści świadka P. P. (1) do oskarżonego P. Z. za związek z partnerką P. Z. i rzekome utrwalenie przez P. P. (1) w postępowaniu przygotowawczym wyjaśnień P. Z. niezgodnie z jego relacjami nie został potwierdzony żadnym wiarygodnym dowodem.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka P. P. (1) , gdyż są logiczne i odpowiadają treści w/w protokołu przesłuchania oskarżonego P. Z. z zakwestionowanymi przez niego wyjaśnieniami w czasie rozprawy.

Oskarżony P. Z. również w czasie rozprawy minimalizował swój udział w przedmiotowym zdarzeniu, co stanowi tylko przejaw przyjętej linii obrony.

Oskarżony P. Z. nie potrafił w czasie rozprawy wyjaśnić dlaczego poszedł do bankomatu z kartą bankomatową P., choć nie był zależny ani od D. K. (1), ani od oskarżonego T. K..

Oskarżony P. Z. zaprzeczył także, aby bił P., choć zarówno oskarżony T. K. i P. utrzymywali, że obydwaj Oskarżeni bili P.. (k. 632)

Dlatego Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego P. Z. tylko w takim zakresie w jakim odpowiadają drugim zeznaniom P. i wyjaśnieniom oskarżonego T. K., w części uznanej za wiarygodną.

Zaznaczyć należy, iż jakkolwiek oskarżony P. Z. nie wiedział co robili z pokrzywdzonym D. K. (2) i oskarżony T. K., gdy nie było go w w/w mieszkaniu, kiedy wychodził z kartą bankomatową P. do bankomatu, to fakt ten stanowi tylko o roli P. Z. w przestępczym zachowaniu wszystkich jego uczestników. P. Z. wychodził przecież do bankomatu w celu pobrania pieniędzy P. przy pomocy skradzionej P. w/w karty bankomatowej, z czego P. Z. w pełni zdawał sobie sprawę.

Z opinii biegłych lekarzy psychiatrów A. N. i R. W. wynika, że Oskarżeni nie są chorzy psychicznie, ani nie są upośledzeni umysłowo.

Oskarżony P. Z. był leczony psychiatrycznie po próbie samobójczej.

Z kolei oskarżony T. K. używa alkoholu i narkotyków w sposób wskazujący na uzależnienie. Był wcześniej leczony z powodu zatrucia substancjami psychoaktywnymi. Podejmował również zachowania samobójcze.

Aktualny stan psychiczny Oskarżonych pozwala im na uczestniczenie w prowadzonym postępowaniu w niniejszej sprawie oraz na prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny. (k. 308-311, 684-687)

Według opinii biegłego sądowego z zakresu medycyny sądowej S. N. wyniku wyżej opisanego zdarzenia P. odniósł obrażenia ciała w postaci obrzęku obu warg, górnej powieki oka lewego oraz otarć naskórka okolicy lędźwiowej, co stanowiło naruszenie czynności narządu ciała P. na czas poniżej 7 dni w rozumieniu art. 157 § 2 k.k. (k. 281)

Z opinii z zakresu badań daktyloskopijnych wynika, że na zabezpieczonej taśmie klejącej, ujawnionej w w/w mieszkaniu wynajmowanego przez P. Z. znajdują linie papilarne wskazującego palca lewej ręki oskarżonego T. K.. (k. 342-353)

Opinia z zakresu badań biologicznych nic istotnego do sprawy nie wniosła i na jej podstawie Sąd nie czynił ustaleń faktycznych. (k. 375-383)

Z opinii z zakresu badań chemicznych wynika, że ujawniony w wyniku przeszukania oskarżonego T. K. susz roślinny to środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 0, 536 grama w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani. (ujęte w wykazie środków odurzających grup I-N i IV-N, stanowiącym załącznik nr 1 do tej ustawy). (k. 396-399).

Sąd podzielił wnioski wynikające z w/w opinii biegłych, gdyż opinie zostały sporządzone rzetelnie i bezstronnie. Nie ujawniły się wady opinii opisane w art. 196 kpk i 201 kpk, a żadna ze stron nie kwestionowała tych opinii.

Sąd podzielił także wnioski wynikające z dokumentów ujawnionych w czasie rozprawy, gdyż ich autentyczność ani rzetelność nie budzi wątpliwości, spełniają one wymogi określone w kodeksie postępowania karnego.

Odnośnie pozostałych dowodów z zeznań świadków zawnioskowanych w akcie oskarżenia, to w czasie rozprawy Prokurator cofnęła ten wniosek, a Sąd z urzędu ich nie przeprowadzał, albowiem nie dotyczą one czynów zarzuconych oskarżonym T. K. i P. Z.. (K. 775).

Pozostali świadkowie zawnioskowani w akcie oskarżenia dotyczą spraw M. B. i D. K. (1), które zostały wyłączone do odrębnego rozpoznania.

Wobec powyższego Sąd uznał, że zachowaniem swoim Oskarżeni wyczerpali znamiona strony podmiotowej i przedmiotowej przypisanego im czynu, określonego w art. 280 § 1 kk, a stopień ich winy w zakresie tego czynu, jak też społecznej szkodliwości tego czynu jest wysoki i czyn ten stanowi przestępstwo w rozumieniu art. 1 § 2 kk.

Ponadto oskarżony T. K. zachowaniem swoim wyczerpał znamiona strony podmiotowej i przedmiotowej przypisanego mu czynu, określonego w art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r., a stopień winy oskarżonego T. K. w zakresie tego czynu, jak też społecznej szkodliwości tego czynu jest wysoki i czyn ten stanowi przestępstwo w rozumieniu art. 1 § 2 kk.

Sąd zmienił opisy czynów przypisanych Oskarżonym w stosunku do czynów im zarzuconych zgodnie z wyżej poczynionymi ustaleniami faktycznymi i ich oceną.

Zgodnie z art. 280 § 1 k.k. kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

W świetle okoliczności faktycznych niniejszej sprawy nie ulega wątpliwości, że Oskarżeni zastosowali wobec P. nie tylko przemoc i groźbę natychmiastowego jej użycia, lecz także poprzez skrępowanie mu rąk i nóg taśmą, zaklejenie mu twarzy taśmą, rozebranie go do naga, zamknięcie w łazience przy wykorzystaniu przewagi liczebnej i fizycznej, pozbawili P. możności przeciwdziałania zaborowi rzeczy.

Nie ulega również wątpliwości, że Oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu w rozumieniu art. 18 §1 kk.

W przypadku współdziałających kilku osób do przypisania im przestępstwa rozboju nie jest wymagana żadna szczególna forma porozumienia; może ono nastąpić nawet w sposób dorozumiany. Współsprawstwo zachodzi bowiem nie tylko wtedy, gdy sprawcy uprzednio umówili się co do jego popełnienia ale również wtedy, gdy w trakcie dokonywania innego przestępstwa przedsięwzięli czynności zmierzające do realizacji rozboju.

(Por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie - II Wydział Karny z 2015-08-12, II AKa 167/15, O.: (...)

Wskazać należy, iż w czasie przedmiotowego zdarzenia opisanego w stanie faktycznym niniejszej sprawy Oskarżeni nie tylko akceptowali przestępcze zachowanie D. K. (1) wobec P., lecz również sami brali w nim aktywny udział, dzieląc się rolami w celu realizacji wspólnego celu – zabrania w celu przywłaszczania pieniędzy P., najpierw tych które miał przy sobie, a później z rachunku bankowego przy pomocy skradzionej karty bankomatowej w wyżej opisany sposób.

Odnośnie czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku Sąd nie podzielił oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie przedstawionej w akcie oskarżenia, w wyniku której czyn ten został zakwalifikowany przez Prokuratora kumulatywnie z art. 280 §1 kk w zb. z art. 189 §1 kk w zb. z art. 158 §1 kk w zb. z art. 191 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk.

W przypadku przestępstwa określonego w art. 280 § 1 k.k. zamach na osobę stanowi jedynie środek prowadzący do realizacji celu, jakim jest zabór rzeczy w celu przywłaszczenia. Sprawca stosuje przemoc lub groźbę użycia natychmiastowego jej użycia na osobie bądź doprowadza pokrzywdzonego do stanu nieprzytomności lub bezbronności po to, aby bezpodstawnie zawładnąć rzeczą i ją przywłaszczyć.

Zachowanie sprawcy musi być ukierunkowane na określony cel, którym jest zamiar przywłaszczenia rzeczy. Warunkiem przypisania sprawcy przestępstwa określonego w art. 280 § 1 kk jest udowodnienie, że jego zamiarem było objęte dążenie do zagarnięcia rzeczy (jej kradzieży) poprzez zastosowanie form wykonawczych opisanych w tym przepisie (użycie przemocy wobec osoby lub groźby natychmiastowego jej użycia bądź doprowadzenie pokrzywdzonego do stanu nieprzytomności lub bezbronności.

W ocenie Sądu ujawniony w czasie rozprawy i wyżej oceniony materiał dowodowy uznany za wiarygodny ponad wszelką wątpliwość wskazuje, że zachowanie Oskarżonych, choć wyczerpuje także znamiona przepisów z art. 189 §1 kk w zb. z art. 158 §1 kk w zb. z art. 191 §1 kk, a ponadto z art. 216 §1 kk, zmierzało poza zabraniem w celu przywłaszczenia P. posiadanych przy sobie pieniędzy w kwocie około 200 zł., tylko do zabrania jeszcze w celu przywłaszczenia pieniędzy z rachunku bankowego P. przy pomocy karty bankomatowej z bankomatu, a gdy to nie udało się, do kolejnego etapu kradzieży pieniędzy P., tj. do zmuszenia P. do pójścia do banku razem z D. K. (1) oraz z Oskarżonymi i do podjęcia przez P. jego pieniędzy z banku.

Podejmowane przez Oskarżonych czynności zmierzały tylko do zabrania i przywłaszczenia pieniędzy P. i nie wykraczały poza istotę przestępstwa określonego w art. 280 §1 kk.

Dlatego w tych okolicznościach kumulatywna kwalifikacja zachowania Oskarżonych przyjęta przez Prokuratora w akcie oskarżenia nie jest uzasadniona.

Ponieważ czynności wykonawcze były stosunkowo rozciągnięte w czasie jak na przestępstwo określone w art. 280 §1 kk i powtarzały się, Sąd uznał, że te powtarzające się zachowania Oskarżonych wyczerpujące znamiona przestępstwa art. 280 §1 kk mieszczą się w konstrukcji tzw. czynów następczych współukaranych.

Dla stwierdzenia, czy dane zachowanie winno być traktowane jako czyn następczy współukarany konieczne jest jego porównanie z czynem głównym w zakresie stopnia społecznej szkodliwości tych zachowań.

Przy tego rodzaju ocenie nie można pominąć wysokości szkody wyrządzonej przez sprawców w ramach tych czynów. (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie - II Wydział Karny z 2015-11-04, II AKa 322/15, O.: (...)

Odnośnie działań Oskarżonych po zaborze P. pieniędzy w kwocie około 200 zł., zmierzających do wypłaty pieniędzy przy pomocy skradzionej P. karty bankomatowej, to dalsze działania nie doprowadziły do realizacji zamierzonego celu Oskarżonych.

Sąd wyeliminował z opisu przestępstwa zarzuconego Oskarżonym telefon komórkowy P., gdyż brak jest dowodów, z których wynikałoby, że telefon ten był objęty działaniami Oskarżonych, choć telefon ten nie został odnaleziony.

Wskazać należy, iż P. sam zostawił ten telefon na stole w w/w mieszkaniu, co przyznał w swoich zeznaniach.

Odnośnie zmiany opisu przestępstwa zarzuconego oskarżonemu T. K., określonego w art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani, to zmiany te polegają na uszczegółowieniu opisu tego przestępstwa w zakresie czasu i miejsca jego popełnienia zgodnie z ustaleniami faktycznymi.

W ocenie Sądu zarówno stopień winy oskarżonego T. K. jak też stopień społecznej szkodliwości tego czynu jest wysoki zarówno ze względu na okoliczności przedmiotowe jak też podmiotowe.

Stopień społecznej szkodliwości czynu jest tą immanentną cechą czynu, która pozwala na odróżnienie czynów błahych od poważnych i uznanie za przestępstwo tylko takich, które faktycznie i realnie szkodzą określonym dobrom jednostki, bądź dobru społecznemu. Ta zmienna cecha czynu, który formalnie wyczerpuje wszystkie znamiona danego typu czynu zabronionego, podlega indywidualnemu stopniowaniu i w zależności od konkretnych okoliczności podmiotowych, jak i przedmiotowych może być bądź to znikoma, bądź nieznaczna, bądź w końcu wysoka lub nawet szczególnie wysoka.

Zaznaczyć należy, iż oskarżony T. K. jest uzależniony od narkotyków i od alkoholu, czego jest świadomy, jak wynika z opinii sądowo – psychiatrycznej.

Co więcej, oskarżony T. K. dopuścił się przestępstwa określonego w art. 280 §1 kk, wyżej opisanego, właśnie pod wpływem alkoholu i wyżej opisanych środków odurzających, których tylko część został przy nim ujawniona, gdy jak sam przyznał wcześniej w dniu zdarzenia część zażył (zapalił sobie marihuanę).

Sąd nie podziela linii orzecznictwa, w świetle której dopiero gdy posiadanie dotyczy środka odurzającego lub substancji psychotropowej w ilości pozwalającej odurzyć się jednej osobie, mogą zachodzić ustawowe znamiona czynu określonego w art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wykładnia gramatyczna tego przepisu w powiązaniu z celem ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii stoi na przeszkodzie wprowadzaniu progów minimalnych bezprawnego posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych, od których byłaby uzależniona odpowiedzialność sprawcy.

Celem ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest, by środki odurzające lub substancje psychotropowe nie były używane przez indywidualne osoby, które to środki i substancje, nawet w najmniejszych ilościach, o ile nie ma określonych przez ustawę wskazań medycznych, muszą zawsze wyrządzać szkodę na zdrowiu a niekiedy i życiu konkretnej osoby (osób) (por. Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 28 września 2006 r. I KZP 19/2006)

Ponadto przy wprowadzeniu progów minimalnych odpowiedzialności sprawcy za bezprawne posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych według kryterium ilościowego w odniesieniu do możliwości odurzenia się jednej osoby, w/w ustawa zamiast przeciwdziałać narkomanii przyzwalałaby na posiadanie środków odurzających w ilościach do jednej tzw. działki, co byłoby sprzeczne z celem w/w ustawy.

Podkreślić należy, że oskarżony T. K. konsekwentnie przyznawał się do popełnienia tego czynu na każdym etapie postępowania, co w połączeniu z wnioskami wynikającymi z protokołu jego przeszukania oraz z wnioskami opinii z zakresu badań chemicznych przesądza o tym, że wina oskarżonego w zakresie tego czynu nie budzi żadnych wątpliwości, co jednak nie oznacza na pobłażanie takiemu zachowaniu zwłaszcza, że oskarżony T. K. nie ma poczucia, iż szkodzi sobie w ten sposób, co wymaga odpowiedniej reakcji karnej.

W związku z tym Sąd uznał, że ilość środków odurzających opisanych w tym czynie jest zwykłą ilością.

Wymierzając Oskarżonym kary za przypisane im przestępstwo, opisane w pkt I części dyspozytywnej w wyroku oraz za przypisane przestępstwo oskarżonemu T. K., opisane w pkt II części dyspozytywnej w wyroku, Sąd kierował się dyrektywami jej wymiaru określonymi w art. 53 k.k oraz przesłankami art. 115 § 2 kk odnośnie społecznej szkodliwości przestępstw przypisanych Oskarżonym.

Odnośnie przestępstwa opisanego w pkt I części dyspozytywnej w wyroku, Sąd uwzględnił wysoki stopień winy Oskarżonych, wysoki stopień społecznej szkodliwości tego przestępstwa oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do Oskarżonych, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a ponadto motywację i sposób zachowania się Oskarżonych, właściwości i warunki osobiste Oskarżonych, sposób ich życia przed popełnieniem przestępstw i ich zachowanie się po ich popełnieniu.

Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył wysoki stopień szkodliwości społecznej przestępstw przypisanych Oskarżonym i wysoki stopień ich winy, na który składają się okoliczności i sposób popełnienia każdego z przestępstw, liczba podejmowanych czynności wykonawczych, fakt działania Oskarżonych z zamiarem przemyślanym oraz negatywna motywacja i negatywne pobudki.

Do okoliczności obciążających odnośnie obydwóch Oskarżonych Sąd zaliczył fakt, że w czasie popełnienia przestępstwa określonego w art.280 kk Oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu, pod wpływem alkoholu, a oskarżony T. K. pod wpływem środków odurzających, ponadto z wysokim stopniem determinacji i wyrafinowania, jak wynika z podejmowanych czynności wykonawczych, z zamiarem przemyślanym, chęci przestępczego zysku.

Do okoliczności obciążających odnośnie obydwóch Oskarżonych Sąd zaliczył skutki ich przestępczego zachowania wobec P. odnośnie traumy jaką przeżył P., który był przekonany, że zostanie zabity, jak wynika z jego zeznań, a ponadto odnośnie obrażeń ciała widocznych na fotografiach P. wykonanych bezpośrednio po przedmiotowym zdarzeniu (k. 53-55) oraz wynikających z badań lekarskich P. z dnia 15.10.2016 r. (k. 52) i z opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej.

Do okoliczności obciążających odnośnie obydwóch Oskarżonych Sąd zaliczył sposób życia Oskarżonych przed popełnieniem przypisanych im przestępstw, który świadczy o demoralizacji Oskarżonych, co wynika z zeznań P. i z wyjaśnień Oskarżonych w zakresie dotyczącym narkotyków.

Odnośnie oskarżonego T. K. do okoliczności obciążających Sąd zaliczył fakt był uprzednio dwukrotnie karany, w tym za przestępstwa dotyczące narkotyków i jak wynika z niniejszej sprawy poprzednie skazanie nie przyniosło w życiu oskarżonego T. K. pożądanej zmiany.

Przy wymiarze kar Oskarżonym za przestępstwo określone w art. 280 §1kk Sąd uwzględnił mniejszą aktywność oskarżonego P. Z. niż oskarżonego T. K..

Przy wymiarze kary oskarżonemu T. K. za przestępstwo określone w art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii do okoliczności obciążających Sąd zaliczył także wcześniejszy sposób życia oskarżonego T. K. oraz jego poczucie bezkarności za zażywanie środków odurzających.

Do okoliczności łagodzących Sąd zaliczył fakt, że Oskarżeni przyznali się częściowo do popełnienia przypisanych im czynów oraz fakt, że nie utożsamiają się z podkulturą więzienną w czasie izolacji od społeczeństwa, jak wynika z opinii o nich z Aresztu Śledczego w P..

Do okoliczności łagodzących odnośnie oskarżonego P. Z. Sąd zaliczył fakt, że nie był on karany.

Dlatego za przestępstwo określone w art.280 §1kk na podstawie tego przepisu Sąd wymierzył oskarżonym T. K. karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, a oskarżonemu P. Z. - karę 3 lat pozbawienia wolności.

Ponadto oskarżonemu T. K. za przestępstwo określone w art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani Sąd wymierzył karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Odnośnie oskarżonego T. K. zaistniały przesłanki art. 85 §1 i 2 kk do orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności.

Zgodnie z art. 85 §1 kk jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną.

§ 2. Podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1.

Przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności oskarżonemu T. K. Sąd uwzględnił dyrektywy jej wymiaru określone w art. 85 a kk oraz sądowe dyrektywy pomocnicze, za wyjątkiem dyrektyw określonych w art. 53 kk, które nie mają zastosowania do kształtowania kary łącznej.

Zgodnie z art. 85a kk orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W tym zakresie Sąd również uwzględnił wyżej opisane okoliczności dotyczące oskarżonego T. K. przy wymiarze mu kar jednostkowych za w/w zbiegające się przestępstwa, a w zakresie sądowych dyrektyw pomocniczych - związek podmiotowo-przedmiotowy przestępstw przypisanych oskarżonemu T. K. w niniejszej sprawie, ich liczbę i rodzaj, rodzaj naruszonego dobra prawnego, ustaloną w każdym z nich formę winy oraz ustalony w każdym z nich sposób działania oskarżonego T. K., a także motywy i pobudki, jakimi kierował się oskarżony T. K. przy ich popełnieniu.

Wskazać należy, iż jak wynika z wywiadu kuratora o oskarżonym T. K. i z jego sposobu życia przed popełnieniem przypisanych mu przestępstw w niniejszej sprawie, a także z opinii o nim z Aresztu Śledczego w P. oraz z okoliczności faktycznych niniejszej sprawy postawa oskarżonego T. K. pozostawia wiele do życzenia odnośnie przestrzegania przez niego porządku prawnego.

Mimo dwukrotnej karalności, w tym za przestępstwa dotyczące środków odurzających, oskarżony T. K. przejawia obecnie bezkrytyczny stosunek do popełnionych przestępstw i dotychczasowego stylu życia, jak wynika z opinii z Aresztu Śledczego w P..

Pozostaje także bezkrytyczny odnośnie zażywania środków odurzających, jak wynika z opinii sądowo-psychiatrycznej oraz z jego wyjaśnień złożonych w niniejszej sprawie.

Przypisane mu przestępstwo w niniejszej sprawie określone w art. 280 § 1 kk oraz okoliczności jego popełnienia przez oskarżonego T. K. wskazują na pogłębiający się jego proces demoralizacji, co wymaga odpowiedniej represji karnej zarówno w ramach celów zapobiegawczych i wychowawczych, a także w zakresie potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa w rozumieniu art. 85a kk.

Ponadto zbiegające się przestępstwa przypisane oskarżonemu T. K. godzą w różne dobra prawne, nie są jednorodzajowe i choć są tylko dwa i łączy je bliski związek czasowy oraz miejscowy, to w wyżej opisanych okolicznościach uzasadniony jest wymiar kary łącznej dla oskarżonego T. K. na zasadzie częściowej absorpcji.

Dlatego na podstawie na podstawie art. 85 §1 i 2 kk, art. 86 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego T. K. karę łączną w wymiarze 4 lat pozbawienia wolności, mając możliwość kształtowania kary łącznej od 3 lat i 6 miesięcy do 4 lat i 2 miesięcy.

Zgodnie z art. 86 § 1 kk Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach.

Na podstawie art. 46 § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonych T. K. i P. Z. obowiązek zapłaty na rzecz pokrzywdzonego N. B. kwot po dwa tysiące złotych od każdego z oskarżonych tytułem nawiązek.

Zgodnie z art. 46 § 1 kk w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; przepisów prawa cywilnego o możliwości zasądzenia renty nie stosuje się.

§ 2. Jeżeli orzeczenie obowiązku określonego w § 1 jest znacznie utrudnione, sąd może orzec zamiast tego obowiązku nawiązkę w wysokości do 200 000 złotych na rzecz pokrzywdzonego, a w razie jego śmierci w wyniku popełnionego przez skazanego przestępstwa nawiązkę na rzecz osoby najbliższej, której sytuacja życiowa wskutek śmierci pokrzywdzonego uległa znacznemu pogorszeniu. W razie gdy ustalono więcej niż jedną taką osobę, nawiązki orzeka się na rzecz każdej z nich.

W związku z brakiem możliwości weryfikacji całego rozmiaru krzywdy wyrządzonej P., którego nie można było bezpośrednio przesłuchać na rozprawie, orzeczenie wobec Oskarżonych obowiązku określonego w art. 46 § 1kk okazało się znacznie utrudnione w rozumieniu art. 46 § 1 kk, a potrzeba orzeczenia wobec Oskarżonych tego obowiązku jest uzasadniona okolicznościami niniejszej sprawy w zakresie przypisanego im przestępstwa określonego w art. 280 § 1 kk zwłaszcza, że Oskarżeni w czasie rozprawy wnieśli o orzeczenie wobec nich tego obowiązku.

Ustalając wysokość nawiązek Sąd zastosował przepisy art. 445 kc i 444 kc w odniesieniu do rozmiaru krzywdy wyrządzonej P. na podstawie okoliczności faktycznych niniejszej sprawy, w szczególności zeznań pokrzywdzonego N. B., jego badania lekarskiego i dotyczącej go opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej.

Zgodnie z art. 444 § 1 kc W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

Zgodnie z art. 445. § 1 kc w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

W ocenie Sądu w okolicznościach niniejszej sprawy i obecnych warunkach społeczno-ekonomicznych wysokość nawiązek wyższa bądź niższa niż ustalona przez Sąd byłaby nie uzasadniona.

Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani Sąd orzekł przepadek przez zniszczenie dowodu rzeczowego w postaci ziela konopi innych niż włókniste, opisanego w wykazie dowodów rzeczowych nr II/213/17/N pod poz. I na karcie 412 akt sprawy, ujawnionego w wyniku przeszukania oskarżonego T. K. po jego zatrzymaniu w dniu 14.10.2016r. (k. 21-26).

Jak wynika z opinii z zakresu badań chemicznych ujawniony przy oskarżonym T. K. susz to środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani, którego przepadek jest obligatoryjny.

Na podstawie art. 63 § 1 i 5 kk na poczet orzeczonej w pkt. I części dyspozytywnej niniejszego wyroku kary 3 lat pozbawienia wolności wobec oskarżonego P. Z. Sąd zaliczył oskarżonemu P. Z. okres jego rzeczywistego pozbawienia go wolności w niniejszej sprawie, tj. od dnia 14.10.2016r. godz. 18:30 do dnia 13.11.2017r.

(k. 63-64 – protokół zatrzymania osoby)

Na podstawie art. 63 § 1 i 5 kk na poczet orzeczonej w pkt. III części dyspozytywnej niniejszego wyroku kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności wobec oskarżonego T. K. Sąd zaliczył oskarżonemu T. K. okres jego rzeczywistego pozbawienia go wolności w niniejszej sprawie, tj. od dnia 14.10.2016r. godz. 18.40 do dnia 13.11.2017r.

(k. 65-66 – protokół zatrzymania osoby)

Na podstawie art. 230 § 2 kpk Sąd nakazał zwrócić pokrzywdzonemu N. B. po uprawomocnieniu się wyroku dowód rzeczowy opisany w wykazie dowodów rzeczowych nr I/46/17/P na karcie 414 akt sprawy pod poz. 1 jako zbędny dla postępowania. Ponad wszelką wątpliwość jest rzecz należąca do P., ujawniona w w/w mieszkaniu wynajmowanym przez P. Z..

Na podstawie art. 230 § 2 kpk Sąd nakazał zwrócić oskarżonemu P. Z. dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych nr I/46/17/P na karcie 414 akt sprawy pod poz. 9 jako zbędne dla postępowania w postaci pieniędzy w kwocie 97, 01 zł. ujawnione w wyniku przeszukania P. Z. po jego zatrzymaniu w dniu 14.10.2016r. (k. 16-20). Brak jest bowiem wiarygodnych dowodów, z których wynikałoby, że pieniądze te nie należą do oskarżonego P. Z. i pochodzą z przestępstwa.

Na podstawie art. 44 § 2 kk Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa przez zniszczenie dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/46/17/P na karcie 414 akt sprawy pod poz. 5, 6. Rzeczy te służyły do popełnienia przypisanego Oskarżonym przestępstwa określonego w art. 280 kk.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił w całości oskarżonych T. K. i P. Z. od zapłaty kosztów sądowych i obciąża nimi Skarb Państwa, uwzględniając obecną sytuację finansową, majątkową i rodzinną

Oskarżeni przez stosunkowo długi czas są pozbawieni wolności, nie mają faktycznych dochodów, ani nie podsiadają majątku.

Dlatego Sąd orzekł jak w sentencji.