UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22 lipca 2016 roku powód (...) S.A. z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) (...) S.A. i reasekuracji Spółka Akcyjna z (...) w W. kwoty 16 334,00 zł. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się kwota 170 zł należna na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, kwota 307,50 zł wraz z odsetkami za opóźnienie liczonymi od 27 maja 2016 roku do dnia zapłaty z tytułu zwrotu kosztów prywatnej opinii sporządzonej przez powoda, kwota 15 855,59 zł wraz z odsetkami za opóźnienie liczonymi od tej kwoty od dnia 18 października 2015 r. do dnia zapłaty z tytułu należnego odszkodowania za naprawę uszkodzonego samochodu. Ponadto powód wniósł o zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przypisanych. W uzasadnieniu wniesionego pozwu powód wskazał iż, 18 września 2015 r. doszło do kolizji samochodowej w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód C. (...). Sprawca kolizji objęty był ochroną ubezpieczeniową pozwanej. Poszkodowany wypadkiem dokonał zgłoszenia szkody bezpośrednio u pozwanej, która jest ubezpieczycielką sprawcy szkody. Pozwana wypłaciła poszkodowanemu odszkodowanie w kwocie 17 473,73 zł. Poszkodowany nie zgodził się z wysokością wypłaconego jemu odszkodowania, a ponieważ pozwana odmówiła wypłaty wyższego odszkodowania poszkodowany wypadkiem S. H. sprzedał przysługującą jemu wierzytelność z tytułu odszkodowania ponad wypłaconą jemu kwotę przez pozwaną. Nabywca wierzytelności powód wezwał pozwaną do zapłaty dochodzonej pozwem wierzytelności, a ponieważ pozwana odmówiła wypłaty odszkodowania wystąpił z pozwem. W odpowiedzi na przesłany pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na rzecz pozwanej zwrotu kosztów postępowania. W podpowiedzi na pozew pozwana wniosła o dopuszczenie przez Sąd i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu rzeczoznawstwa samochodowego i wyceny szkód w pojazdach na okoliczność ustalenia zakresu uszkodzeń powstałych w pojeździe C. (...) w skutek kolizji z dnia 18 września 2015 roku, ustalenia przez biegłego czy uszkodzone w kolizji części i podzespoły posiadały uszkodzenia pochodzące sprzed wypadku, czy poddawane były naprawom blacharsko-lakierniczym w przeszłości, ustalenia czy zamontowane w pojeździe elementy, które uległy uszkodzeniu były elementami oryginalnymi pochodzącymi od producenta pojazdu i zamontowanymi przy pierwszym montażu pojazdu, czy też były to elementy nieoryginalne zamontowane w pojeździe w toku jego eksploatacji jako elementy używane, oraz czy w toku eksploatacji pojazdu poddawane były naprawom blacharsko- lakierniczym. Ponadto pozwany wniósł aby biegły udzieli odpowiedzi na pytanie czy naprawa tego pojazdu przy użyciu części zamiennych nowych oryginalnych niesygnowanych logiem producenta pojazdu o porównywalnej jakości pozwala na restytucję pojazdu do stanu sprzed szkody z uwzględnieniem zachowania co najmniej takich samych warunków bezpieczeństwa, ustalenia zakresu naprawy oraz celowych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów niezbędnych do przywrócenia pojazdu do stanu nie gorszego i nie lepszego niż stan sprzed szkody. W uzasadnieniu w odpowiedzi na pozew pozwana stwierdziła, iż wykonany przez pozwaną kosztorys ustala kwotę wystraczającą do przywrócenia pojazdu poszkodowanego do stanu nie gorszego i nie lepszego niż stan sprzed szkody. Zdaniem pozwanej naprawa z uwzględnieniem stawem i części przyjętej przez pozwaną do wyliczenia wysokości kosztów naprawy jest celowa i ekonomicznie uzasadniona i pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem z 18 września 2015 r., a pojazd poszkodowanego zgodnie z wysokością wypłaconego odszkodowania przez pozwaną mógłby być przywrócony do stanu technicznego sprzed wypadku zarówno pod względem sprawności technicznej i estetycznej jak również pod względem bezpieczeństwa. W ocenie pozwanej wysokość dochodzonych przez powoda kosztów naprawy jest zawyżona i nieadekwatna w stosunku do rzeczywistych kosztów niezbędnych do przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu nie gorszego i nie lepszego niż stan sprzed szkody. Zdaniem pozwanej naprawa uszkodzeń pojazdu w sposób zgodny z roszczeniem powoda spowodowałby wzrost wartości pojazdu w stosunku do występującej przed szkodą. Zdaniem pozwanej naprawa samochodu częściami zamiennymi powszechnie dostępnymi i używanymi, niesygnowanymi logo producenta pojazdu spowodują restytucję pojazdu poszkodowanego do stanu sprzed wypadku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 września 2015 r. w miejscowości B. doszło do kolizji w wyniku której uszkodzony został samochód ciężarowy marki C. (...) należący do S. H. zamieszkałego w O.. Sprawcą kolizji była E. D. kierująca samochodem osobowym marki F. (...). Sprawczyni kolizji nie ustąpiła pierwszeństwa podczas zmiany kierunku jazdy w wyniku czego doprowadziła do zderzenia z samochodem poszkodowanego - dowód zaświadczenie o zdarzenie drogowym k. 75 akt. Sprawczyni szkody ubezpieczona była u pozwanego. Szkoda została zgłoszona przez poszkodowanego ubezpieczycielowi - k. 76-80 akt. Na skutek zgłoszenia szkody pozwana dokonała kalkulacji naprawy uszkodzeń samochodu. Ze sporządzonej kalkulacji naprawy wynika, iż koszt naprawy wynosi 17 347,73 zł. - dowód kalkulacja naprawy k. 81-85 akt. Pozwana wypłaciła poszkodowanemu kwotę 17 347,73 zł. tytułem odszkodowania. Poszkodowany nie zgodził się z wysokością wypłaconego jemu odszkodowania i sprzedał wierzytelność z tytułu odszkodowania jemu należnego, ponad kwotę wypłaconą przez pozwanego powodowi w dniu 25 kwietnia 2016 roku - umowa przelewu wierzytelności k.14- 16 akt. Przed nabyciem wierzytelności została przez powoda zlecona opinia Biuru (...). z 0.0. we W. co do wysokości należnego odszkodowania z tytułu uszkodzenia samochodu poszkodowanego. Zgodnie ze sporządzoną ekspertyzą w dniu 26 stycznia 2016 r. wykazano, iż koszt naprawy samochodu poszkodowanego wynosi 40 840,08 zł. brutto, netto 33 203,32 zł. - dowód ekspertyza k. 16-24 akt. Nabywca wierzytelności - powód wezwał pozwaną do zapłaty należnego odszkodowania ustalonego jego prywatną opinią sporządzoną przez Biuro (...). z 0.0. Pozwany odmówił wypłaty odszkodowania, a wobec powyższego powód skierował pozew o zapłatę do Sądu. Postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2018 r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego stosownie do wniosków stron postępowania. Biegły sądowy J. P. sporządził opinię w której wskazał, iż oględziny samochodu uszkodzonego są odpowiednią okolicznością do wykonania ustaleń w zakresie naprawy lub wymiany części samochodu po wypadku samochodowym. Dla zidentyfikowania niektórych części trzeba je zdjąć z samochodu, czasem uszkodzić lakier w celu sprawdzenia czy nie zmieniono koloru lakieru co świadczyłoby że część była używana wcześniej w innym samochodzie. Jest to możliwe na częściach kwalifikowanych do wymiany lub lakierowania, natomiast w czasie oględzin samochodu naprawionego takie badanie byłoby badaniem niszczącym i nie można go wykonać bez spowodowania strat. Jeżeli w czasie oględzin zostaną w samochodzie stwierdzone odstępstwa od stanu normalnego, przeciętnego, wykonawca oględzin sporządza odpowiedni dokument i przedstawia go do informacji osobie obecnej przy oględzinach. Właściciel lub jego reprezentant mogą wnieść do takiego dokumentu swoje uwagi. Okolicznością pozwalającą na ustalenie z zastosowaniem jakich części jest wykonywana naprawa są oględziny samochodu wykonane w czasie naprawy, przed lakierowaniem. W aktach sprawy biegły nie znalazł informacji aby ubezpieczalnia życzyła sobie okazania samochodu przed lakierowaniem. Protokół szkody potwierdza, że samochód w czasie oględzin w stanie uszkodzonym był badany. Biegły w swojej opinii stwierdził, iż zagadnienie części zamiennych uregulowane jest przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z 8 października 2015 r. Oryginalne części zamienne są to części tej samej jakości co komponenty stosowane do pojazdu samochodowego produkowane zgodnie ze specyfikacjami i standardami produkcyjnymi, ustalonymi przez producenta tych pojazdów do produkcji komponentów lub części zamiennych danego pojazdu samochodowego w tym części zamiennych danego pojazdu samochodowego, części zamienne produkowane na tej samej linii produkcyjnej co komponenty danego pojazdu samochodowego. Przyjmuje się że części są oryginalne, jeżeli producent tych części zaświadczy że zostały one wyprodukowane zgodnie ze specyfikacjami i standardami produkcyjnymi ustalonymi przez producenta danych pojazdów i są one tej samej jakości co części stosowane do montażu tych pojazdów. Części zamienne o porównywalnej jakości są to części zamienne, których producent zaświadczy, że są one tej samej jakości co komponenty, które są lub były stosowane do montażu danych pojazdów samochodowych. Na temat zamienników spotkać można publikacje wyników badań porównujących części oryginalne z zamiennikami. Wyniki tych badań są niekorzystne dla zamienników. Biegły nie spotkał wyniku badań, które by wykazywały, że zamienniki mają taką samą jakość, w tym żywotność jak części oryginalne. We wszystkich grupach zamienników występują znaczne różnice cen. Ogólną zasadą wynikającą z ekonomii jest związek między ceną a jakością produktu. Nabywcy zamienników przy ocenie ich jakości kierują się ceną. Zakładają że droższy zamiennik będzie jakościowo lepszy, a doświadczenie wskazuje że mają rację. Technologie napraw samochodów autoryzowane przez producentów przewidują stosowanie wyłącznie części oryginalnych. Instrukcje stosowane przez rzeczoznawców przy wycenie samochodów przewidują spadek wartości rynkowej pojazdów naprawionych niezgodnie z technologią producenta niezależnie od wieku pojazdu.

W południowej W. w zakładach naprawczych wyposażonych technicznie i kadrowo na poziomie który umożliwia wykonanie napraw powypadkowych z jakością nie gorszą od jakości uzyskiwanej w serwisach autoryzowanych przeciętnie w 2015 r. występowała stawka 90 zł netto za jedną roboczogodzinę. Samochód poszkodowanego był wyprodukowany w 2012 roku. Biegły sporządził dwa warianty kosztów naprawy samochodu. Wariant pierwszy według cen części oryginalnych z września 2015 r. Zgodnie z tym wariantem koszt naprawy samochodu wyniósłby 32 315,48 zł netto. Zgodnie z tym wariantem różnica między kosztem naprawy samochodu a wypłaconym odszkodowaniem wynosi 14 967,75 zł. Biegły sporządził również wariant drugi kosztów naprawy samochodu uwzględniający ceny części oryginalnych i zamienników o najwyższej jakości z grupy Q. Według cen z września 2015 roku koszt naprawy wyniósłby 25 221 zł. netto. Różnica między kosztem naprawy samochodu, a wypłaconym odszkodowaniem w tym wariancie wynosi 7873,27 zł netto. Samochód był zarejestrowany po raz pierwszy 13 lipca 2013 roku. Szkoda nastąpiła 18 września 2015 roku. w czwartym roku eksploatacji, samochód miał mały przebieg - 50 317 km. W dokumencie oceny stanu samochodu potwierdzono oryginalność części kwalifikowanych do wymiany. Nie stwierdzono żadnej części nieoryginalnej. W ocenie biegłego przywrócenie samochodu do stanu sprzed szkody może nastąpić po wykonaniu naprawy według wariantu pierwszego zgodnie z którym koszt naprawy wynosi 32 315,48 zł netto, a różnica miedzy kosztem naprawy samochodu a wypłaconym odszkodowaniem wynosi 14 967,75 zł netto. - dowód opinia biegłego sądowego J. P. k. 135-155 akt.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzone w aktach dokumenty oraz opinię biegłego sądowego J. P.. Sąd dał w pełni wiarę sporządzonej przez biegłego sądowego opinii. W ocenie Sądu sporządzona na piśmie przez biegłego opinia jest rzetelna, kompletna, uwzględniająca całość zawartego w aktach sprawy materiału dowodowego załączonego do akt przez strony. Wnioski wywiedzione w opinii są należycie uzasadnione i wolne od błędów logicznych i wewnętrznych sprzeczności. Biegły w sposób wyczerpujący ustalił rodzaj i zakres uszkodzeń przedmiotowego pojazdu i określił koszty jego naprawy. Przy ustaleniu wysokości odszkodowania należnego powódce Sąd pominął przedłożoną przez nią opinię prywatną, opracowaną na jej zlecenie, gdyż z zgodnie z obowiązującym orzecznictwem stanowi ona jedynie umotywowane stanowisko strony (tak wyrok Sądu Najwyższego z dn. 9 maja 2007 r., II CSK 77/07, wyrok SA w Warszawie z dn. 27 września 2011 r . I ACa 133/11 ). Biegły w swojej opinii wskazał iż samochód uszkodzony był zaledwie samochodem trzyletnim o niewielkim przebiegu. Okoliczność ta przemawia za dokonaniem jego naprawy z użyciem części oryginalnych. W przedłożonych przez pozwaną dokumentach brak jest dowodu aby samochód przed kolizją posiadał jakiekolwiek części nieoryginalne. Ciężar dowodu w tym zakresie ciąży na pozwanej aby wykazała powyższą okoliczność. Okoliczność wcześniejszego naprawiania samochodu częściami nieoryginalnymi winna być stwierdzona w czasie pierwszych oględzin samochodu. Biegły w swojej opinii wskazał iż po dokonaniu naprawy nie można stwierdzić bez podjęcia działań niszczących czy wcześniej dany element nie był lakierowany, gdyż wiązałoby się to z działaniami niszczącymi, o czym biegły mówi w swojej opinii. Dokonane oględziny samochodu przez biegłych pozwanego po wypadku samochodowym nie wykazały, aby w uszkodzonym samochodzie znajdowały się wcześniej naprawiane części, lub aby samochód posiadał nieoryginalne części. Dokonanie więc naprawy zamiennikami tańszymi od części nieoryginalnych spowodowałoby iż szkoda nie zostałaby naprawiona, a samochód nie uzyskałby swych wartości sprzed wypadku. Jest rzeczą oczywistą w ocenie Sądu, co potwierdza również opinia biegłego, iż każdy samochód, który uległ wypadkowi traci na swej wartości rynkowej. Traci ją również w większym stopniu jeżeli został naprawiony zamiennikami. Zamienniki bowiem jak wynika z opinii biegłego są jakościowo gorsze od części oryginalnych - dowód opinia k. 144 akt. Dlatego Sąd w pełni podzielił wniosek biegłego, iż naprawa samochodu winna być dokonana częściami oryginalnymi, co spowodowało iż koszt naprawy według cen z września 2015 r. wynosi 32 315,48 zł netto, a nie jak to ustalił pozwany iż można naprawić samochód za kwotę 17 347,73 zł. W ocenie Sądu opinia biegłego jest rzetelna, niebudząca jakichkolwiek merytorycznych wątpliwości, tym bardziej iż nie została zakwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

Mając powyższe na względzie Sąd zważył, co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę wywołaną przez sprawcę kolizji drogowej była umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony - art. 822 par. 1 KC Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika z przepisu art. 436 par. 1 KC Zgodnie z którym odpowiedzialność określoną w art. 435 ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. W art. 435 par. 1 KC przewidziano odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba ze szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za która nie ponosi odpowiedzialności. Zgodnie zaś z art. 35 ustawy z dn. 22 maja 2013 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, ubezpieczeniowym funduszu gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. W art. 37 ust. 1 tej ustawy wskazano, że odszkodowanie ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. Oznacza to, ze o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od zakładów ubezpieczeń decydują przepisy kodeksu cywilnego, a w szczególności art. 361 - 363 KC oraz 444-447 KC. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym odbezpieczeniem OC może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela - art. 8 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody na zasadach określonych w kodeksie cywilnym.

Odpowiada więc za normalne następstwa działania bądź zaniechania z którego szkoda wynikła. W tych granicach naprawienie szkody powinno obejmować wszystkie straty, które poszkodowany poniósł w skutek zaistnienia szkody a- art. 361 par. 2 KC. Przedstawione reguły nakazują przestrzegania zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, ze odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Powód stał się wierzycielem pozwanej na skutek przelewu wierzytelności. Zgodnie z art. 509 KC wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew) chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zalegle odsetki. Odpowiedzialność pozwanego względem powoda z tytułu przelanej wierzytelności jest taka sama jak wobec poszkodowanego. Pozwany wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 17 347,73 zł. Wysokość kosztów naprawy samochodu wynosi 32 315,48 zł. Należna jest więc pozwanemu kwota 14 967,75 zł. Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w punkcie pierwszym wyroku. O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z art. 481 KC. Sąd zasądził odsetki od dnia 22 października 2015 r. za opóźnienie w zapłacie mając na uwadze upływ trzydziestodniowego terminu do wypłaty odszkodowania z ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, ubezpieczeniowym funduszu gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych. Szkoda została zgłoszona w dniu 22 września 2015 r. - k. 78 akt. A wobec powyższego początek biegu odsetek należy liczyć od 22 września 2015 r. W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo, uznając iż odszkodowanie ponad powyższą kwotę jest niezasadne. Sąd oddalił również powództwo co do zwrotu kwoty 307,50 zł z tytułu kosztów prywatnej opinii zleconej przez powoda. W ocenie Sądu wykonanie prywatnej ekspertyzy nie było konieczne i niezbędne, co należy rozumieć jako niepozostające w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem szkodzącym. Zlecenie sporządzenia kalkulacji zmierzało do wyliczenia odszkodowania celem dochodzenia go w procesie przed Sądem. Stanowiło więc nie następstwo wypadku lecz przygotowanie do procesu. Należy przyjąć iż wystąpienie z pozwem o odszkodowanie nie wymaga ostatecznego precyzyjnego określenia wysokości odszkodowania. Powódka jako podmiot specjalizujący się w dziedzinie odszkodowań posiada niewątpliwie wiedzę i umiejętność w zakresie oceny wysokości szkody. Umowa cesji wierzytelności zawarta została przez powódkę już po wypłacie przez pozwanego na rzecz poszkodowanego bezspornej kwoty odszkodowania. Tak więc w dacie zawarcia umowy przelewu wierzytelności koszty naprawy pojazdu były już znane powódce skoro zdecydowała się ona na zawarcie umowy cesji. W przedmiotowej sprawie koszty poniesione przez powódkę nie pozostają w adekwatnym związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym (tak wyrok SO w Łodzi z dn. 10 sierpnia 2017r. sygn. akt XIII Ga 315/17). Ponadto jak wynika z przedłożonej przez stronę powodową faktury nie została ona opłacona. Sąd nie uwzględnił roszczenie powódki co do zapłaty kwoty 170 zł wynikającej z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. W tym zakresie Sad w pełni podzielił pogląd wyrażony w odpowiedzi na pozew przez pozwaną, iż należność ta jest niezasadna ponieważ pozwaną i powoda nie wiązała żadna transakcja handlowa w rozumieniu tej ustawy. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 100 zdanie 1 KPC zgodnie z zasadą stosunkowego ich rozdzielenia. Powód wygrał proces w 92% i koszty postępowania zostały rozdzielone stosunkowo między strony. Na koszty złożyła się oplata sądowa w kwocie 817 zł, opłata od pełnomocnictwa w kwocie 34 zł oraz koszty adwokackie w kwocie 4800 zł, zalicza na biegłego w kwocie 1500 zł uiszczone przez powoda oraz koszty poniesione przez pozwanego - zaliczka na biegłego w kwocie 1500 zł, koszty adwokackie 4800 zł, opłata od pełnomocnictwa 17 zł. Łączne koszty wyniosły 11 423,20 zł.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE