UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 lipca 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził ,że wnioskodawczyni B. B. pobrała nienależne świadczenia za okres od 22.02.2019 roku do 31.07.2019 roku z tytułu emerytury w kwocie 2997,65 zł. Ponadto wstrzymał wnioskodawczyni wypłatę emerytury oraz zobowiązał wnioskodawczynię do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń / decyzja w aktach ZUS/.

Odwołanie od decyzji w ustawowym terminie złożyła wnioskodawczyni. Wskazała ,że w jej ocenie decyzja jest niezgodna z prawem i stanem faktycznym / odwołanie k- 3/.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie . W uzasadnieniu podniesiono ,że wnioskodawczyni złożyła wniosek o emeryturę informując organ rentowy ,że kontynuuje zatrudnienie we W.. Organ rentowy przyznał wnioskodawczyni emeryturę decyzją z dnia 6.03.2019 roku informując o treści przepisu art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Wypłata emerytury była kontynuowana do czasu wpłynięcia formularza E202 z włoskiej instytucji ubezpieczeniowej, potwierdzającej zatrudnienie wnioskodawczyni. Wobec powyższego wydano sporną decyzję./ odpowiedź na odwołanie k- 6-6odw/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawczyni B. B. w dniu 25.02.2019 roku złożyła wniosek o przyznanie emerytury . Do wniosku zostały załączone dokumenty poświadczające okresy zatrudnienia wnioskodawczyni w tym świadectwo pracy z firmy (...) w M. poświadczające zatrudnienie na umowę o pracę do dnia 22.03.2019 roku. We wniosku wnioskodawczyni wskazała ,że pozostaje w zatrudnieniu we W., nie wskazując kiedy nastąpi rozwiązanie umowy o pracę. / wniosek w aktach ZUS, świadectwo pracy/. Wnioskodawczyni od 1984 roku zamieszkuje we W.. Była zatrudniona na terenie W. do 1.02.2020 roku i z tego tytułu otrzymywała wynagrodzenie /niesporne/.

Decyzją z dnia 6.03.2019 roku ZUS I Oddział w Ł. przyznał wnioskodawczyni emeryturę od dnia 22.03.2019 roku tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego / decyzja w aktach ZUS/. Powyższa emerytura była wypłacana wnioskodawczyni. W decyzji zawarto pouczenie dotyczące zawieszenia emerytury w przypadku kontynuowania zatrudnienia bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy w trybie art.103a ustawy emerytalnej oraz pouczenie dotyczące obowiązku i zasad zwrotu nienależnie pobranych świadczeń /niesporne, decyzja w aktach ZUS/.

W dniu 28.06.2019 roku włoska instytucja ubezpieczeniowa powiadomiła (...) I Oddział w Ł. o kontynuowaniu zatrudnienia przez wnioskodawczynię we W. / formularz E202 w aktach ZUS/.

Kwota pobranych świadczeń emerytalnych w okresie od 22.02.2019 roku do 31.07.2019 wynosi 2997,65 zł / niesporne/.

Powyższy stan faktyczny jest między stronami niesporny . Sad ustalił go w oparciu o dokumenty załączone do akt sprawy .

Sad zważył co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu .

Zgodnie z treścią przepisu art.103 a ustawy z dnia 17.12.1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j Dz.U z 2018 r poz 1270 ) prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego. Jest okolicznością niesporną między stronami ,że w dacie przyznania emerytury wnioskodawczyni była w zatrudnieniu , kontynuowała zatrudnienie trwające przed dniem uzyskania prawa do emerytury . Była ona zatrudniona na terenie W. do 1 lutego 2020 roku. A zatem prawo wnioskodawczyni do emerytury ulegało zawieszeniu z mocy powyższego przepisu. Pomimo tego wobec wnioskodawczyni podjęto wypłatę świadczeń emerytalnych , co trwało do lipca 2019 roku . Należy zatem stwierdzić ,że wnioskodawczyni otrzymywała w okresie od dnia 22.02.2019 roku do 31.07.2019 roku świadczenie nienależne. P. należy ,że wnioskodawczyni w treści decyzji emerytalnej z dnia 6.03.2019 roku została pouczona o treści przepisu art. 103a ustawy emerytalnej w punkcie V pouczenia zawartego w druku decyzji.

Przepis art. 138 ust 2 ustawy z 17.12.1989 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych reguluje jakie świadczenia są świadczeniami nienależnymi . Zgodnie z jego treścią za nienależnie pobrane świadczenie rozumie się

1) świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania;

2) świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie fałszywych zeznań lub dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd przez osobę pobierającą świadczenia.

Zgodnie z przepisem art.138 ust 1 ustawy emerytalnej osoba która nienależnie pobrała świadczenie jest obowiązana do ich zwrotu.

Wobec powyższego organ rentowy zasadnie zobowiązał wnioskodawczynię do nienależnie pobranych świadczeń rentowych za okres od 22.02.2019 roku do 31.07.2019 i zawiesił wypłatę emerytury.

Należy wskazać ,że za jaki wnioskodawczynię zobowiązano do zwrotu świadczeń nie przekracza 12 miesięcy, wobec czego nie ma zastosowania przepis art.138 ust 4 ustawy emerytalnej , który stanowi ,że nie można żądać zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń za okres dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli osoba pobierająca świadczenia zawiadomiła organ rentowy o zajściu okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, a mimo to świadczenia były jej nadal wypłacane, w pozostałych zaś wypadkach - za okres dłuższy niż 3 lata, z zastrzeżeniem ust. 5.

Niewątpliwie wnioskodawczyni nie ukrywała przed organem rentowym faktu zatrudnienia na terenie W. i we wniosku wskazała ,że kontynuuje zatrudnienie. Nie zwalnia jej to jednak z obowiązku zwrotu świadczeń wobec pouczenia o zawieszeniu prawa do emerytury w przypadku kontynuowania zatrudnienia i nie przekraczającego 12 miesięcy okresu jakiego dotyczy zwrot.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił odwołanie.