UZASADNIENIE

Pozwem z 12 października 2017 roku Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w Ł. domagała się od pozwanego S. W. zasądzenia kwoty 6.868,06 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazano, że S. W. i H. W. przysługiwało spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w Ł.. W przedmiotowym lokalu zamieszkuje jedynie S. W., bez tytułu prawnego, który z powodu zaległości w opłatach za lokal został wykreślony z rejestru członków spółdzielni uchwałą Rady Nadzorczej Spółdzielni. Pozwany ma obowiązek pokrywania opłat związanych z używaniem lokalu, jednakże nie wywiązuje się z tego obowiązku. Podstawą powództwa jest zadłużenie z tytułu opłat za lokal za okres od 1 kwietnia 2016 r. do 31 lipca 2017 roku. Na główną należność dochodzoną niniejszym pozwem składa się kwota: 6.561,17 zł tytułem należności głównej oraz kwota 306,89 zł tytułem odsetek.

(pozew k.3-6)

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 30 października 2017 roku, w sprawie o sygn. akt VIII Nc 9240/17 Referendarz sądowy w tutejszym Sądzie Rejonowym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz k.52)

S. W. wniósł sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości. W uzasadnieniu podniósł, że Spółdzielnia błędnie obliczyła dochodzoną pozwem należność, gdyż z dołączonych do pozwu dokumentów wynika, iż opłaty miesięczne za używanie lokalu wynoszą 430 zł. Pozwany wskazał, że od pewnego czasu opłaty wnosi za niego jego brat K. W.- co miesiąc uiszcza opłatę w wysokości 600 zł, wobec czego nadwyżka winna być zaliczona na poczet starszych zaległości. Pozwany podniósł, że istnieje możliwość, iż zaległość dochodzona pozwem została spłacona w całości bądź znacznym stopniu. Pozwany nadto wskazał, że znajduje się w bardzo ciężkiej sytuacji ze względu na stan swojego zdrowia, jest osobą niezdolną do samodzielnej egzystencji.

(sprzeciw k. 55-57)

W odpowiedzi na sprzeciw powodowa Spółdzielnia podtrzymała powództwo w całości.

W uzasadnieniu wskazano, że w spornym okresie tj. od kwietnia 2016 roku do lipca 2017 roku pozwany dokonał w maju 2017 roku dwóch wpłat po 300 zł, które to wpłaty zostały przez powoda uwzględnione, zaś kolejne dwie wpłaty w wysokości po 600 zł zostały zaliczone na poczet należności bieżących. Wpłaty po 600 zł zaczęto dokonywać dopiero od września 2017 roku, więc mimo tego, że będąc wyższymi od miesięcznych opłat obowiązujących w spółdzielni nie pokrywają starszych zaległości. Powód wskazał, że całkowite zadłużenie pozwanego z tytułu braku opłat na dzień 30 listopada 2017 roku wynosi 24.113,12 zł.

Powód wskazał, że pozwany był wielokrotnie wzywany do dobrowolnej spłaty zadłużenia, a także zaproszony na dzień 25 lipca 2017 roku do siedziby Spółdzielni w celu omówienia spłaty zadłużenia, jednakże nie stawił się i nie kontaktował w żaden sposób ze Spółdzielnią.

(odpowiedź na sprzeciw k. 76-77)

W piśmie procesowym z dnia 15 lutego 2018 roku, pełnomocnik ustanowiony z urzędu dla pozwanego, wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, a z ostrożności procesowej, w razie uwzględnienia powództwa wniósł o rozłożenie świadczenia na raty, nieobciążanie pozwanego kosztami zastępstwa procesowego oraz przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Pełnomocnik pozwanego wskazał, iż wpłata w kwocie 600 zł dokonana w dniu 20 września 2017 roku powinna zostać zaliczona na poczet zadłużenia wymagalnego wcześniej i wpłynąć na zmniejszenie dochodzonej pozwem kwoty. Pełnomocnik powoda podniósł, że pozwany znajduje się w trudnej sytuacji materialnej i zdrowotnej, jednakże pomimo tego zaczął dokonywać dobrowolnie regularnych wpłat na poczet zadłużenia. Wskazał, że sytuację pozwanego pogarsza fakt, że emerytura pozwanego została zajęta w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Widzewa w Łodzi M. P. sygn. akt Km 6684/17. Pełnomocnik zaznaczył, iż pozwany kontaktował się z telefonicznie z administracją Spółdzielni i prosił, by ktoś z przedstawicieli spółdzielni odwiedził go w domu lecz prośby te pozostały bezskuteczne.

(pismo procesowe k. 86-88)

Na rozprawie w dniu 17 września 2018 roku strony potrzymały stanowiska w sprawie.

(protokół rozprawy z dnia 17 września 2018 roku k. 126-126v)

W piśmie procesowym z dnia 4 września 2019 roku pełnomocnik pozwanego wskazał, że w imieniu pozwanego dokonywano regularnych wpłat, z których część była przeznaczana na opłaty bieżące z tytułu używania przedmiotowego lokalu, zaś część na zaległe opłaty. Do końca sierpnia 2019 roku łączna kwota wpłacona na rzecz zaległości wynosiła 5.841, 4 zł i o taką kwotę powinna być zmniejszona kwota dochodzona pozwem. Pełnomocnik wskazał, że pozwany regularnie wpłaca co miesiąc na rzecz powodowej spółdzielni kwotę 800 zł, na którą składa się czynsz i częściowa spłata zaległości.

(pismo procesowe k.145-147)

Na rozprawie w dniu 6 września 2019 roku pełnomocnik powoda ograniczył powództwo o kwotę 1.206 ,55 zł i w tym zakresie cofnął powództwo wraz ze zrzeczeniem się roszczenia, podtrzymał powództwo w zakresie kwoty 5.661,51 zł. Wskazał, że pozwany w kwietniu, czerwcu , lipcu i sierpniu 2019 roku zapłacił na rzecz powoda kwotę 1.206,55 zł, zgodnie z dyspozycją zawartą w dokumentach wpłat, gdzie w tytule wskazano ”postępowanie sądowe”. Wskazał, że obecne zadłużenie pozwanego wynosi 20.000 zł.

(protokół rozprawy z dnia 6 września 2019 roku k.157-159)

Na rozprawie w dniu 12 marca 2020 roku pełnomocnik powoda cofnął powództwo w łącznej kwocie 2.161,71 zł ze zrzeczeniem się roszczenia i podtrzymał powództwo w zakresie kwoty 4.707,35 zł . Oświadczył, że wpłaty pozwanego zostały zaliczone na bieżący czynsz i spłatę zaległości dochodzonej niniejszym postępowaniem

Pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa a w razie zasądzenia kwoty dochodzonej pozwem wniósł o rozłożenie kwoty 4.707,35 zł na raty w wysokości nie większej niż 240 zł, z uwagi na to, iż pozwany będzie regulował także bieżący czynsz. Wniósł o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, oświadczając , że koszty te nie zostały uiszczone w całości ani w części.

(protokół rozprawy z dnia 12 marca 2020 roku k.178-178v)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. W. przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...). Prawo to nabył w drodze przydziału lokalu mieszkalnego w dniu 18 lutego 1988 roku. Przedmiotowy lokal znajduje się w zasobach powodowej Spółdzielni.

(przydział- k.28)

Uchwałą numer 17/3/2007 z dnia 23 marca 2007 roku Rada Nadzorcza Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł., wykreśliła pozwanego z grona członków Spółdzielni, z powodu zaległości w opłatach za używanie lokalu, wynoszących na dzień 28 lutego 2007 roku 3.102,80 zł.

O treści powyższej uchwały oraz o środkach odwoławczych, pozwany poinformowany został pismem z dnia 27 marca 2007 roku.

W dniu 18 maja 2007 roku, uchwałą numer (...) na skutek odwołania pozwanego od uchwały z dnia 23 marca 2007 roku, Zebranie Przedstawicieli Członków Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł., utrzymało w mocy skarżoną uchwałę o wykreśleniu pozwanego z rejestru członków Spółdzielni .

(uchwała k. 29, 31, pismo k. 30, uchwała k.31)

Wysokość opłaty za użytkowanie przedmiotowego lokalu mieszkalnego od dnia 1 kwietnia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wynosiła 425,70 zł (w kwietniu 2017 dokonano zwrotu w wysokości 103,44 zł), od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 28 lutego 2017 r. wynosiła 431,70 zł (w lutym - dopłata 1,91 zł tytułem rozliczenia zużycia wody), od dnia 1 marca 2017r. do dnia 31 marca 2017 r. wynosiła 429,57 zł, od dnia 1 kwietnia 2017 r. r. do lipca 2017 r. wynosiła 435,79zł (w kwietniu-dopłata z tytułu rocznego rozliczenia składników opłat).

(rozliczenia k. 32,33, zawiadomienia o wysokości opłat k. 33-37, zestawienie zbiorcze k.48-49)

Pismem z dnia 5 lipca 2017 roku, doręczonym pozwanemu w dniu 6 lipca 2017 roku powód zaprosił pozwanego do siedziby na dzień 25 lipca 2017 roku celem omówienia spłaty zadłużenia.

(pismo wraz z potwierdzeniem odbioru k.42-43)

Pismem z dnia 1 sierpnia 2017 roku, doręczonym pozwanemu w trybie awizo, powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 7.602, 52 zł z tytułu opłat za używanie przedmiotowego lokalu. Żądana kwota obejmowała 6.561,17 zł z tytułu zaległych opłat oraz 1.041,35 zł z tytułu odsetek.

(wezwanie k.44 wraz z awizo k.44-45)

W dniu 29 czerwca 2015 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Widzewa w Łodzi wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym sygn. akt VIII Nc 3529/15, zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 7.331,72 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 18 maja 2015 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 1.279, 50 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

W dniu 31 maja 2016 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Widzewa w Łodzi wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym sygn. akt VIII Nc 3681/16, zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.982,67 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 20 maja 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 947 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

(kopie nakazów zapłaty k.169-170, okoliczności bezsporne)

Na poczet zadłużenia na rzecz powoda pozwany dokonał następujących wpłat:

- w dniu 11 maja 2017 roku w kwocie 300 zł tytułem zaległego czynszu za maj- którą zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty,

- w dniu 26 maja 2017 roku w kwocie 300 zł tytułem zaległego czynszu za maj- którą zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty,

- w dniu 20 września 2017 roku w kwocie 600 zł tytułem opłaty miesięcznej za maj 2016 r.- którą zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty,

- w dniu 25 października 2017 roku 600 zł tytułem opłaty miesięcznej za wrzesień i październik 2017 roku - którą zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty,

- w dniu 27 listopada 2017 roku w kwocie 600 zł tytułem opłaty miesięcznej za październik i listopad 2017 roku - którą zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty,

- w dniu 22 grudnia 2017 roku w kwocie 600 zł tytułem opłaty miesięcznej za grudzień 2017 (590 zł) i odsetek na 31 stycznia 2015 roku (10 zł)- którą zaliczono zgodnie z tytułem przelewu na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty i odsetki,

- w dniu 25 stycznia 2018 roku w kwocie 600 zł tytułem opłaty za styczeń 2018 (233,97 zł) oraz „zasądzonych” (366,03 zł), z czego 233,97 zł zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty, zaś 366,03 zł zaliczono na poczet należności zasądzonych nakazem zapłaty VIII Nc 3529/15,

- w dniu 23 lutego 2018 roku w kwocie 600 zł tytułem opłaty miesięcznej za luty 2018 (233,97zł) i tytułem zasądzonego (366,03 zł) - z czego 233,97 zł zaliczono na poczet należności nieobjętych nakazami zapłaty, zaś 366,03 zł zaliczono na poczet należności zasądzonych nakazem zapłaty VIII Nc 3529/15,

- w dniu 23 marca 2018 roku w kwocie 600 zł tytułem czynszu (233,97 zł) i tytułem „zasądzonego” (366,03 zł), z czego 233,97 zł zaliczono na poczet należności nieobjętych nakazami zapłaty, zaś 366,03 zł zaliczono na poczet należności zasądzonych nakazem zapłaty VIII Nc 3529/15,

- w dniu 24 kwietnia 2018 roku w kwocie 600 zł tytułem czynszu (233,97 zł) i tytułem „zasądzonego” (366,03 zł), z czego 233,97 zł zaliczono na poczet należności nieobjętych nakazami zapłaty, zaś 366,03 zł zaliczono na poczet należności zasądzonych nakazem zapłaty VIII Nc 3529/15

- w dniu 25 maja 2018 roku w kwocie 600 zł tytułem czynszu (233,97 zł) i tytułem „zasądzonego” (366,03 zł), z czego 233,97 zł zaliczono na poczet należności nieobjętych nakazami zapłaty, zaś 366,03 zł zaliczono na poczet należności zasądzonych nakazem zapłaty VIII Nc 3529/15,

- w dniu 26 czerwca 2018 roku w kwocie 600 zł tytułem czynszu (233,97 zł) i tytułem „zasądzonego” (366,03 zł), z czego 233,97 zł zaliczono na poczet należności nieobjętych nakazami zapłaty, zaś 366,03 zł zaliczono na poczet należności zasądzonych nakazem zapłaty VIII Nc 3529/15,

- w dniu 25 lipca 2018 roku w kwocie 600 zł tytułem czynszu (233,97zł) i tytułem „zasądzonego” (366,03 zł), z czego 233,97 zł zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty, zaś 366,03 zł zaliczono na poczet należności zasądzonych nakazem zapłaty VIII Nc 3529/15;

- w dniu 28 sierpnia 2018 roku w kwocie 600 zł tytułem czynszu (233,97 zł) i tytułem „zasądzonego” (366,03 zł,) z czego 233,97 zł zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty, zaś 366,03 zł zaliczono na poczet należności zasądzonych nakazem zapłaty VIII Nc 3529/15,

- w dniu 26 września 2018 roku w kwocie 700 zł tytułem czynszu zaległego (227,69 zł) i tytułem opłaty miesięcznej za maj 2018 (472,31 zł), którą zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty,

- w dniu 26 października 2018 roku w kwocie 800 zł tytułem czynszu zaległego (427,69 zł) i tytułem opłaty miesięcznej za listopad 2018 (472,31 zł) zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty,

- w dniu 26 listopada 2018 roku w kwocie 800 zł tytułem czynszu zaległego (327,69 zł) i tytułem opłaty miesięcznej za listopad 2018 (472,31 zł), którą zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty,

- w dniu 28 grudnia 2018 roku w kwocie 700 zł tytułem czynszu zaległego (227,69 zł) i tytułem opłaty miesięcznej za maj 2018 (472,31 zł), którą zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty,

- w dniu 29 stycznia 2019 roku w kwocie 800 zł tytułem czynszu zaległego (327,69 zł) i tytułem opłaty miesięcznej za grudzień 2018 (472,31 zł), którą zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty,

- w dniu 25 lutego 2019 roku w kwocie 800 zł tytułem czynszu zaległego (327,69 zł) i tytułem opłaty miesięcznej (472,31 zł), którą zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty,

- w dniu 26 kwietnia 2019 roku w kwocie 800 zł tytułem należności w postępowaniu sądowym (303,81 zł) i tytułem opłaty miesięcznej (496,19 zł), z czego 496,19 zł zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty, zaś 303,81 zł zaliczono na poczet należności objętych przedmiotowym postępowaniem,

- w dniu 28 maja 2019 roku w kwocie 800 zł tytułem odsetek (610,04 zł) i tytułem opłaty miesięcznej (189,96 zł ), z czego 189,96 zł zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty, zaś 610,04 zł zaliczono na poczet odsetek;

- w dniu 28 czerwca 2019 roku w kwocie 800 zł tytułem należności w postępowaniu sądowym (419,48 zł) i tytułem opłaty miesięcznej (380,52 zł), z czego 380,52 zł zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty, zaś 419,48 zł zaliczono na poczet należności objętych przedmiotowym postępowaniem,

- w dniu 30 lipca 2019 roku w kwocie 800 zł tytułem należności w postępowaniu sądowym (241,63 zł) i tytułem opłaty miesięcznej (558,37 zł), z czego 558,37 zł zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty, zaś 241,63 zł zaliczono na poczet należności objętych przedmiotowym postępowaniem,

- w dniu 27 sierpnia 2019 roku w kwocie 800 zł tytułem należności w postępowaniu sądowym (241,63 zł) i tytułem opłaty miesięcznej (558,37 zł), z czego 558,37 zł zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty, zaś 241,63 zł zaliczono na poczet należności objętych przedmiotowym postępowaniem ,

- w dniu 27 września 2019 roku w kwocie 800 zł tytułem należności w postępowaniu sądowym (241,63 zł) i tytułem opłaty miesięcznej (558,37 zł), z czego 558,37 zł zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty, zaś 241,63 zł zaliczono na poczet należności objętych przedmiotowym postępowaniem,

- w dniu 26 listopada 2019 roku w kwocie 800 zł tytułem należności w postępowaniu sądowym (241,63 zł) i tytułem opłaty miesięcznej (558,37 zł) z czego 558,37 zł zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty, zaś 241,63 zł zaliczono na poczet należności objętych przedmiotowym postępowaniem ,

- w dniu 20 grudnia 2019 roku w kwocie 800 zł tytułem należności w postępowaniu sądowym (241,63 zł) i tytułem opłaty miesięcznej (558,37 zł), z czego 558,37 zł zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty, zaś 241,63 zł zaliczono na poczet należności objętych przedmiotowym postępowaniem

- w dniu 27 stycznia 2020 roku w kwocie 700 zł tytułem należności zasądzonych,

- w dniu 24 lutego 2020 roku w kwocie 800 zł tytułem należności w postępowaniu sądowym (229,27 zł) i tytułem opłaty miesięcznej (570,73 zł) z czego 570,73 zł zaliczono na poczet należności nie objętych nakazami zapłaty, zaś 229,27 zł zaliczono na poczet należności objętych przedmiotowym postępowaniem.

Na skutek powyższych wpłat, łączne zadłużenie za sporny okres z tytułu opłat za używanie przedmiotowego lokalu wyniosło 4.707,35 zł.

(zbiorcze rozliczenie- k.48-49, dowody wpłaty k.58-59, 90-92, 121-125, 148-150v, 173-175)

Wpłat z tytułu opłat za używanie przedmiotowego lokalu dokonuje w imieniu pozwanego jego brat, K. W.. Kwoty pochodzą ze środków pozwanego i jego brata, Zarówno pozwany, jak i jego brat nie kontaktowali się z powodową Spółdzielnią odnośnie tego, w jaki sposób dokonywane wpłaty mają zostać rozliczone. Brat pozwanego dokonywał wpłat raz na poczet opłat należnych, a raz na poczet należności zasądzonych, nie mając pełnej świadomości czego dotyczą owe pozycje, kierując się zamiarem spłaty całego powstałego zadłużenia.

(zeznania świadka K. W. protokół rozprawy z dnia 6 września 2019 roku k.157-159)

S. W. ma 70 lat. Ponosi miesięczne koszty utrzymania w łącznej wysokości około 1.200 zł. Pozwany cierpi na marskość wątroby, przeszedł operację z powodu perforacji guza jelita grubego, przeszedł operację z powodu złamania szyjki prawej kości udowej. Na mocy decyzji Prezydenta Miasta Ł. została pozwanemu przyznana pomoc w formie usług opiekuńczych, gdyż ze względu na stan zdrowia nie jest zdolny do samodzielnej egzystencji w związku ze stanem narządu ruchu. Utrzymuje się z emerytury, finansowo wspiera go także brat K. W..

(kopia decyzji k.60, kopia orzeczenia lekarskiego k. 61, kopia dokumentacji medycznej k. 62-66, oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania k.67-68)

Opisany stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, które nie budziły wątpliwości, co do prawidłowości i rzetelności sporządzenia, nie były także kwestionowane przez żadną ze stron procesu. Podstawę ustaleń faktycznych stanowiły ponadto zeznania świadka K. W..

W odniesieniu do kserokopii złożonych dokumentów, wskazać należy, iż żadna ze stron postępowania nie kwestionowała faktu istnienia oryginałów dokumentów i rzetelności sporządzenia ich kserokopii, zwłaszcza zaś nie żądały one złożenia oryginałów dokumentów.

Sąd zważył co następuje.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. 2001 Nr 4, poz. 27 ze zm.), członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu (ust. 1). Osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni (ust. 1¹).

Wskazany przepis stanowi podstawę prawną żądania zawartego w pozwie. W niniejszej sprawie okoliczność niesporną stanowił fakt, że pozwanemu przysługiwało spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego położonego nr (...) położonego przy ul. (...) w Ł.. Pozwany korzysta z przedmiotowego lokalu sam.

W niniejszej sprawie wysokość opłat dotyczących lokalu pozwanego, nie była przez niego kwestionowana, Sąd przyjął zatem, że strona powodowa przedkładając dokumenty w postaci informacji o wysokości opłat, rozliczeń oraz uchwał, udowodniła wysokość stawek składających się na miesięczne opłaty, jak również wysokość samych tych opłat, w wysokości w tych dokumentach wskazanych. Strona pozwana ostatecznie nie kwestionowana ponadto, że opłaty za okres od 1 kwietnia 2016 r. do 31 lipca 2017 roku – za wyjątkiem dwóch wpłat po 300 zł dokonanych w maju 2017r. - w ogóle nie były na rzecz powoda uiszczane,

Osią sporu było w przedmiotowej sprawie ustalenie, w jakim zakresie wpłaty dokonywane przez pozwanego począwszy od maja 2017 na rzecz powodowej spółdzielni wpływały na zmniejszenie się dochodzonego roszczeniem zadłużenia. Innymi słowy czy strona powodowa mogła domagać się od pozwanego zapłaty za sporny okres w żądanej przez powoda wysokości.

Rozważania w tym zakresie należy rozpocząć od przypomnienia sposobu księgowania przez powodową Spółdzielnię wpłat dokonywanych przez pozwanego. Zgodnie z przedstawionym przez stronę powodową rozliczeniem wpłat zawartym w piśmie z dnia 20 października 2019 roku (k.165-168), którego wiarygodność nie była kwestionowana przez stroną pozwaną, wpłaty te w pierwszej kolejności były księgowane zgodnie z ich tytułami. Jeśli zatem wpłacający zaznaczył w tytule wpłaty, że uiszcza należność za dany miesiąc, była ona księgowana w ten właśnie sposób. Wpłaty w których tytule wpisano: „zasądzone”, były zaliczane na poczet należności zasądzonych od pozwanego nakazem zapłaty sygn. akt VIII Nc 3529/15, zaś wpłaty gdzie w tytule wskazano należności w postępowaniu sądowym: zaliczano na należności objęte niniejszym postępowaniem.

Z uwagi na to, iż pozwany kwestionował sposób księgowania wpłat, podkreślić należy, iż dokonując wpłat w okresie od stycznia do sierpnia 2018 roku, wpłacający zaznaczył, iż część opłaty dokonuje tytułem „zasądzonego”. Wskazanie to z całą pewnością można określić jako nieprecyzyjne, tym bardziej biorąc pod uwagę, iż przeciwko pozwanemu zostały wydane dwa nakazy zapłaty. W konsekwencji sposób ich zaksięgowania wyznaczał przepis art. 451 § 3 k.c., w myśl którego, w braku oświadczenia dłużnika lub wierzyciela spełnione świadczenie zalicza się przede wszystkim na poczet długu wymagalnego, a jeżeli jest kilka długów wymagalnych - na poczet najdawniej wymagalnego. Jak wskazał świadek K. W., dokonując wpłat różnie określał ich tytuł, nie mając dokładnego rozeznania na jakie należności wpłacone kwoty będą zaliczone. Powodowa Spółdzielnia zaliczyła je więc na poczet należności zasądzonych nakazem zapłaty z sygn.. akt VIII Nc 3529/15. W ocenie Sądu z takim zarachowaniem wpłaty przez powoda należy się zgodzić, niewątpliwie bowiem podmiot otrzymujący wpłatę nie ma wpływu na tytuł przelewu, jaki zostanie do niej przypisany, czy to przez wpłacającego, czy też przez bank, który przelew taki obsługuje. Jednocześnie za abstrakcyjny należałoby uznać wymóg, aby powód każdorazowo sprawdzał, czy wskazany tytuł przelewu jest prawidłowy, tj. zgodny z wolą wpłacającego. To wpłacający winien dopilnować, aby oznaczenie przelewu było właściwe, a ewentualne uchybienie tej powinności nie może obciążać podmiotu otrzymującego przelew (tu: powoda). W konsekwencji pozwany nie może wymagać by powód zaliczył przedmiotowe wpłaty na poczet przedmiotowego zadłużenia, strona powodowa nie miała bowiem realnej możliwości zweryfikowania powyższego, a swoją wiedzę na temat przeznaczenia przelewu mogła opierać wyłącznie na jego tytule wprowadzonym do systemu bankowego.

Wobec powyższego Sąd ustalił, iż na poczet należności dochodzonej powyższym postępowaniem pozwany dokonał wpłat w łącznej wysokości 2.161,71 zł.

Powód oświadczył, iż cofa powództwo z zakresie powyżej wskazanej kwoty, wobec czego Sąd uznał, że cofnięcie pozwu jest dopuszczalne w świetle art. 203 § 1, 3, i 4 k.p.c. i jako prawnie skuteczne obligowało Sąd do umorzenia postępowania w sprawie w zakresie kwoty 2.161,71 zł na podstawie art. 355 § 1 i 2 k.p.c.

Strona pozwana wniosła o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty. Zgodnie z przepisem art. 320 k.p.c., w szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Przepis ten daje Sądowi możliwość orzekania o sposobie spełnienia świadczenia w sposób bardziej dogodny dla zobowiązanego, aniżeli wynikałoby to z regulacji prawa materialnego. Uprawnienie do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty przysługuje Sądowi w szczególnie uzasadnionych wypadkach, a więc w sytuacjach, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione i narażałoby go na niepowetowane szkody. Trudności w spełnieniu świadczenia mogą być obiektywne bądź subiektywne - spowodowane działaniem samego dłużnika. Należy podkreślić, że rozłożenie na raty należności nie eliminuje konieczności uwzględnienia żądania powoda zasądzenia na jego rzecz odsetek za okres do dnia wydania wyroku zasądzającego świadczenie, powoduje natomiast, że nie przysługują mu odsetki od świadczeń ratalnych za okres pomiędzy wydaniem wyroku a datą płatności poszczególnych rat (por. uchwała składu 7 Sędziów Sądu Najwyższego z 22 września 1970 roku, III PZP 11/70, OSNCP 1971/4/61, a także L. Stecki: Glosa do uchwały z 22 września 1970 roku, III PZP 11/70, OSPiKA 1971/11/202; por. też W. Siedlecki, w: Kodeks postępowania cywilnego, Komentarz , t. I, Warszawa 1975, s. 504).

W ocenie Sądu w stosunku do pozwanego zachodzi taki szczególny przypadek, o którym mowa w przepisie art. 320 k.p.c. Z jednej strony należy wskazać, że ryzyko wystąpienia okoliczności uniemożliwiających lub utrudniających wykonanie zobowiązania przez dłużnika – spłatę zadłużenia – obciąża pozwanego, z drugiej jednak strony należy mieć na względzie fakt, że pozwany znajduje się w trudnej sytuacji materialnej i zdrowotnej – S. W. ma 70 lat , utrzymuje się z emerytury, jego miesięczne wydatki wynoszą około 1.200 zł, Pozwany cierpi na marskość wątroby, przeszedł operację z powodu perforacji guza jelita grubego, przeszedł operację z powodu złamania szyjki prawej kości udowej, korzysta z opieki, nie jest zdolny do samodzielnej egzystencji. Dodatkowo wystawiono przeciwko niemu dwa nakazy zapłaty: VIII Nc 3529/15 na kwotę 7.331,72 oraz VIII Nc 3681/16 na kwotę 4.982,67 zł, a więc kwoty nimi zasądzone mają charakter znaczny. Korzystając z uprawnienia wynikającego z art. 320 k.p.c., Sąd miał na celu także uchronienie pozwanego od postępowania egzekucyjnego oraz naliczania kolejnych odsetek. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż jednorazowe spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego bardzo utrudnione, o ile w ogóle byłoby możliwe. Jednocześnie Sąd uznał, że strona pozwana dostarczyła przekonywujących argumentów za przyjęciem, iż w realiach swoich możliwości zarobkowych będzie w stanie wywiązać się z ratalnej spłaty zobowiązania. Zdaniem Sądu pozwany będzie realnie dysponować środkami, które mimo trudności, o których była mowa wyżej, umożliwią wykonanie zmodyfikowanego obowiązku w sposób odczuwalny ekonomicznie przez wierzyciela. Okoliczności sprawy wskazują bowiem na istnienie po stronie dłużnika woli dobrowolnej spłaty zadłużenia, bowiem od września 2017 dokonuje on regularnych wpłat, a złożony wniosek nie ma na celu wyłącznie odłożenia w czasie konieczności wykonania zobowiązania.

Rozkładając zasądzone świadczenie na raty, Sąd określił dokładnie wysokość tychże rat i termin ich zapłaty. Zasądzone świadczenie zostało rozłożone na 20 miesięcznych rat, w tym pierwsze dziewiętnaście rat po 240 zł każda rata, zaś ostatnia dwudziesta rata w wysokości 147,35 złotych, uznając że w tej wysokości pozwany będzie w stanie spłacać zadłużenie, a jednocześnie zachowana zostanie funkcja przepisu art. 320 k.p.c.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.707,35 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 października 2017 roku do dnia 26 marca 2020 (do dnia wyrokowania – w związku z rozłożeniem zasądzonego świadczenia na raty).

Podkreślić należy, że strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać za czas opóźnienia odsetek w umówionej wysokości, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w opóźnieniu jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie. Jeżeli zaś stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe; jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (art. 481 § 2 k.c.).

Zasądzona kwota została rozłożona na 20 miesięcznych rat, płatnych z góry do 15-go dnia każdego miesiąca z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, a termin płatności pierwszej raty Sąd ustalił na 15-go dnia pierwszego miesiąca po uprawomocnieniu się orzeczenia końcowego zapadłego w niniejszej sprawie.

O zwrocie nadpłaconej części opłaty od pozwu, Sąd orzekł na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

O zasądzeniu od pozwanego na rzecz powoda jedynie części kosztów procesu orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c. uznając, że jego sytuacja życiowa i materialna stanowi wypadek szczególnie uzasadniony w rozumieniu tego przepisu.

Przyznanie wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną w urzędu nastąpiło przy uwzględnieniu poświęconego czasu i nakładu pracy pełnomocnika z urzędu, na podstawie § 8 pkt 4 oraz § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu z dnia 3 października 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1715).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE