UZASADNIENIE

wyroku wydanego z dnia 23 listopada 2018 roku

Powódka M. M. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) sp. z o. o. z siedzibą w W. kwoty 250 euro wraz z ustawowymi odsetkami, liczonymi od dnia 19 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty a także kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że na podstawie rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. dochodzi od pozwanego zryczałtowanego odszkodowania za opóźniony lot. Wyjaśniła, że w dniu 23 czerwca 2017 r. podróżowała z W. do B. lotem E. (...), a lot ten uległ opóźnieniu o 4 godziny i 20 minut. (pozew, k. 2-3v).

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym referendarz sądowy, nakazał pozwanemu, aby zapłacił na rzecz powoda kwotę 250 euro wraz z odsetkami i kosztami procesu (nakaz zapłaty, k. 11).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu podnosząc, iż rozporządzenie 261/2004 nie ma zastosowania do pasażerów podróżujących bezpłatnie. Ponadto podniósł zarzut braku legitymacji czynnej powódki podnosząc, że nie wykazała ona, iż posiadała rezerwacje na lot oraz stawiła się w odpowiednim czasie na odprawę pasażerów lotu (sprzeciw, k. 17-22).

S ąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. M. w ramach wykupionej usługi turystycznej realizowanej przez (...) S.A. z siedzibą w Ł. miała odbyć w dniu 23 czerwca 2017 r. lot z W. do B. (dowód: umowa – zgłoszenie, k. 8).

Pismem z dnia 11 sierpnia 2017 r. M. M. reprezentowana przez pełnomocnika, dokonała zgłoszenia reklamacyjnego z tytułu opóźnionego lotu w dniu 23 czerwca 2017 r. lot z W. do B. lotem nr (...) (dowód: reklamacja, k. 5-5v).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wskazanych dowodów z dokumentów, których autentyczność i zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy nie budziła wątpliwości oraz na podstawie twierdzeń przyznanych wprost i niezaprzeczonych przez strony, na podstawie art. 229 k.p.c. i 230 k.p.c.

Postanowieniem z dnia 23 listopada 2018 r. Sąd dopuścił dowody z dokumentów dołączonych do akt w postaci potwierdzonej rezerwacji na okoliczność posiadania przez powoda rezerwacji na lot (...); pisemnej reklamacji na okoliczność dążenie do pozasądowego rozwiązania sporu. Ponadto Sad oddalił wnioski o dopuszczenie dowodu z:

- potwierdzonej rezerwacji na okoliczność podróżowania lotem (...) w dniu 23 czerwca 2017 r. oraz oświadczenia powoda na okoliczność podróżowania lotem (...) w dniu 23 czerwca 2017 r., gdyż dokumenty te nie są dowodem tego, że osoba, która ją posiada rezerwację, czy złożyła oświadczenie brała udział w locie,

- pisemnej reklamacji na okoliczność daty pozostawania w opóźnieniu, gdyż wobec faktu nie wykazania legitymacji czynnej, nie można uznać, żeby pozwany pozostawał w opóźnieniu z zapłatę żądanej przez powoda kwoty.

S ąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Na wstępie rozważań należy zaznaczyć, że Sąd rozpoznał niniejszą sprawę na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 1481 § 1 k.p.c., zgodnie z którym Sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, w tym również po wniesieniu zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty albo sprzeciwu od wyroku zaocznego, sąd uzna - mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych - że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne.

Z uwagi na zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy, który w ocenie Sądu należy uznać za wystarczający oraz okoliczność, że żadna ze stron nie złożyła w pierwszym piśmie procesowym wniosku o przeprowadzenie rozprawy Sąd, mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych, uznał, że przeprowadzenie rozprawy w niniejszej sprawie nie jest konieczne.

Powódka oparła swoje roszczenie na regulacji zawartej w Rozporządzeniu (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającym wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (Dz.U. UE L 2004/46/1).

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepisowi temu odpowiada treść art. 232 k.p.c., według którego strony obowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, iż w niniejszej sprawie na powódce spoczywał ciężar udowodnienia istnienia po jej stronie zasadności dochodzonego roszczenia, w tym przedstawienia dowodu na potwierdzenie istnienia (z racji sformułowanego zarzutu) legitymacji czynnej i obligował ją do wykazania okoliczności, że jest ona osobą uprawnioną do dochodzenia roszczenia odszkodowawczego w niniejszej sprawie.

Podkreślić należy, że posiadanie przez strony legitymacji czynnej i biernej w procesie jest przesłanką zasadniczą, od której istnienia uzależniona jest możliwość uwzględnienia powództwa, a jej brak, zarówno w postaci czynnej jak i biernej, prowadzi do wydania wyroku oddalającego powództwo. Stąd też, zarzut pozwanego w przedmiocie braku legitymacji czynnej po stronie powódki należało rozstrzygnąć w pierwszej kolejności.

Legitymacja procesowa to uprawnienie do poszukiwania ochrony prawnej w konkretnej sprawie. Legitymacja czynna zawsze ściśle jest związana ze strona powodową i oznacza jej uprawnienie do wszczęcia i prowadzenia procesu. Legitymację bierną należy wiązać z osobą pozwanego w procesie. Legitymacja procesowa to zatem uprawnienie konkretnego podmiotu (legitymacja czynna) do występowania z konkretnym roszczeniem przeciwko innemu oznaczonemu podmiotowi (legitymacja bierna) wypływająca z prawa materialnego.

Sąd dokonuje oceny istnienia legitymacji procesowej strony w chwili orzekania co do istoty sprawy (art. 316 § 1 k.p.c.), a stwierdziwszy brak legitymacji procesowej (zarówno czynnej, jak i biernej), zamyka rozprawę i wydaje wyrok oddalający powództwo.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia WE nr 261/2004 odszkodowanie za opóźniony lot ma zastosowanie do osób posiadających potwierdzoną rezerwację na lot i stawiły się do odprawy

W ocenie Sądu, powódka nie wykazała w wystarczający sposób, że w dniu 23 czerwca 2017 r. była pasażerką lotu nr (...) realizowanego przez pozwanego przewoźnika na trasie z W. do B.. Na wykazanie tej okoliczności M. M. złożyła jedynie kserokopie umowy – zgłoszenia oraz własne oświadczenie na piśmie. Nie przedstawiła ona natomiast karty pokładowej, z której jednoznacznie wynikałoby, że uczestniczyła w odprawie wskazanego rejsu, a tym samym, że uczestniczyła w przedmiotowym locie. Należy w tym miejscu podkreślić, że pasażer legitymujący się kartą pokładową otrzymuje ją przed wejściem na pokład samolotu, po dokonaniu uprzedniej kontroli biletu pod kątem ważności rezerwacji i obecności nazwiska pasażera na liście osób mających uczestniczyć w locie. Dlatego posiadanie karty pokładowej jest wystarczającym dowodem dla wykazania uczestnictwa w danym locie. Z tych względów nie sposób przyjąć, aby powódka wykazała swoją obecność na pokładzie samolotu, bowiem jak już wskazano, nie złożyła ona karty pokładowej. Natomiast złożona umowa zgłoszenie nie jest dowodem, na podstawie którego można ustalić, że osoba mająca wykupioną usługę uczestniczyła w danym locie. Podobnie pisemne oświadczenie powódki w tym zakresie nie jest dostatecznym dowodem, bowiem jest stworzone wyłącznie na potrzeby niniejszego postępowania, natomiast wobec zakwestionowania przez powoda jej legitymacji czynnej, dowód ten należy uznać za niewystarczający dla wykazania tej okoliczności, dlatego w ocenie Sądu powinny być przeprowadzone inne dowody dla ustalenia danego faktu.

Wskazać należy, że na powodzie, jako podmiocie inicjującym postępowanie cywilne, ciążył obowiązek przedstawienia podstawy faktycznej dochodzonych roszczeń zgodnie z art. 187 § 1 pkt 2 k.p.c. oraz dowodów na jej poparcie stosownie do art. 232 k.p.c. W obecnie obowiązującym stanie prawnym to strony obowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Nie jest rolą sądu prowadzenie dochodzenia w celu uzupełnienia bądź wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76).

W związku z tym powódka reprezentowana jest przez profesjonalnego pełnomocnika powinna była te okoliczności wykazać ewentualnie zgłosić właściwe wnioski dowodowe.

Powyższe w ocenie Sądu wystarcza, aby uznać, że powódka nie posiada legitymacji do wystąpienia z roszczeniem w oparciu o Rozporządzenie 261/2004. Powódka nie podjęła natomiast jakiejkolwiek inicjatywy dowodowej celem wykazania, że było inaczej.

Oddalenie powództwa z powodu braku legitymacji czynnej M. M. czyniło bezprzedmiotowym badanie zasadności pozostałych zarzutów pozwanego oraz roszczeń samego pozwu.

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w wyroku.

W., dnia 11 stycznia 2019 r.

SSR Dominika Podpora

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powódki.