Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 52/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Kole z dnia 15 listopada 2020r., sygn. akt II K 138/19.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

2.

- obraza prawa procesowego, w szczególności art. 5 § 2 k.p.k. i art. 7 k.p.k. poprzez wybiórcze traktowanie materiału dowodowego, nie uwzględnienie wątpliwości, które przemawiały na korzyść oskarżonego, przyjęcie jednostronnie jednej wersji zdarzenia, choć istniały alternatywne cztery wersje zdarzenia, a materiał dowodowy zebrany w sprawie, w szczególności wyjaśnienia oskarżonego i zeznania świadków prócz pokrętnych zeznań J. Z. nie dawały asumpt do przyjęcia wersji zdarzenia, która legła u podstawy skazania oskarżonego;

- błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na bezzasadnym przyjęciu, iż zeznania J. Z. złożone w toku postępowania są wiarygodne pomimo ich niespójności i różnicy w zeznaniach złożonych w toku dochodzenia oraz złożonych na rozprawie, niezgodności z treścią jej rozmowy z dyżurną KPP w K. z dnia 4 maja 2018 r., godz. 00:38 (k.75), sprzeczności z zeznaniami innych świadków, w szczególności zeznaniami M. M., J. M., J. P., K. Z., a także z wyjaśnieniami samego oskarżonego i w konsekwencji skazania oskarżonego za zarzucany mu czyn, podczas gdy prawidłowa ocena całości zgromadzonego materiału dowodowego, dokonana w oparciu o wskazania wiedzy i doświadczenie życiowe wskazuje, iż oskarżony nie dopuścił się przestępstwa z art. 178 § 1 k.k., a przynajmniej nie ma ku temu wiarygodnych i spójnych dowodów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej nie dopatrzył się uchybień w ocenie dowodów, którą przeprowadził Sąd I instancji. Ocena dowodów przeprowadzonych w toku postępowania pozostaje pod ochroną prawa procesowego (art. 7 k.p.k.), gdyż została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.).Sąd wydał wyrok na podstawie analizy całokształtu ujawnionych w toku postępowania okoliczności, mających znaczenie dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, wobec czego ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie uchybia treści art. 410 k.p.k.

Sąd odwoławczy dokonując kontroli odwoławczej podzielił stanowisko Sądu meriti, iż w sprawie nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości w zakresie sprawstwa oskarżonego, a zarzuty skarżącego stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu orzekającego.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż niezasadny okazał się zarzut skarżącego, dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych, polegający na nieprawidłowej ocenie zeznań świadka J. Z.. Nie można zgodzić się z twierdzeniem obrońcy, iż świadek plątała się w zeznaniach, bowiem wprost wskazała, że po powrocie oskarżonego od M. czuła od niego alkohol, co znalazło potwierdzenie w pierwotnych i spontanicznych wyjaśnieniach samego oskarżonego, w których przyznał się do zarzucanego mu czynu oraz przede wszystkim w protokołach badań oskarżonego na stan trzeźwości. Nie sposób przy tym zgodzić się z subiektywną oceną obrońcy w zakresie niewiarygodności świadka, gdyż Sąd I instancji w szeroki i pełny sposób uzasadnił, dlaczego uznał zeznania świadka za wiarygodne, mimo różnic, występujących w ich treści, co skarżący zdaje się pomijać, rozwijając twierdzenia w zakresie rzekomych kłamstw świadka. J. Z. początkowo pomijała udział w sprawie M. R., natomiast w zakresie istotnym dla rozpoznania niniejszej sprawy zeznawała konsekwentnie i spójnie. Przy tym należy wskazać, iż twierdzenie obrońcy w zakresie tego, że zeznania świadka wynikają jedynie z chęci zemsty na oskarżonym są zbyt daleko idące. Jednocześnie skarżący nie wskazuje na czym miałyby polegać sprzeczności w zeznaniach świadka J. Z. w odniesieniu do zeznań świadków M. M., J. M., J. P. oraz K. Z., poprzestając na samych twierdzeniach. W tym zakresie niezasadne jest także twierdzenie obrońcy, iż zeznania świadka pozostają w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonego, z uwagi na ich niekonsekwencję i zmianę treści w toku postępowania, co Sąd I instancji słusznie uznał za przyjętą przez oskarżonego linię obrony. Wskazać przy tym należy, iż zeznania J. Z. znalazły potwierdzenie w wykazie rozmów telefonicznych, w tym w zapisie rozmowy na numer alarmowy, w których świadek wprost wskazała, że oskarżony jest nietrzeźwy, jak również w rozmowach przeprowadzonych z matką, co szczegółowo przeanalizował Sąd meriti, dokonując ich oceny przede wszystkim pod względem korelacji czasowej. W tym zakresie, skarżący również niecelowo rozwija twierdzenie co do rzekomej treści rozmowy pomiędzy świadkiem, a jej matką, uznając że kobiety ustalały wówczas dogodną wersję wydarzeń, mającą na celu pogorszenie sytuacji oskarżonego. Jednakże czasokres prowadzonych rozmów potwierdza logiczny ciąg wydarzeń, które przedstawiła świadek J. Z. i w tym zakresie Sąd nie miał podstaw do podważania przedstawionej przez świadka treści tych rozmów.

Jednocześnie w ocenie Sądu odwoławczego, niecelowe jest dokonywanie analizy alternatywnych wersji zdarzenia, bowiem Sąd I instancji, w oparciu o sporządzoną opinię biegłego R. U. przyjął ustalenie co do stanu nietrzeźwości oskarżonego najkorzystniejsze dla oskarżonego, w oparciu o szczególną analizę wariantu III, odnoszącą się do pierwotnych wyjaśnień oskarżonego. W oparciu o powyższe, całkowicie niezasadne jest twierdzenie obrońcy, iż Sąd przyjął wskazaną wersję bez logicznych podstaw.

W odniesieniu do twierdzeń obrońcy o pojawiających się w sprawie wątpliwościach dotyczących sprawstwa oskarżonego, które winny zostać rozstrzygnięte na jego korzyść wskazać należy, iż nie można stawiać w sposób uzasadniony zarzutu naruszenia zasady in dubio pro reo, powołując się na wątpliwości samej "strony" co do treści ustaleń faktycznych, wymowy dowodów, czy też sposobu interpretacji przepisów prawa. Dla oceny, czy nie został naruszony zakaz z art. 5 § 2 k.p.k. nie są bowiem miarodajne tego rodzaju wątpliwości zgłaszane przez stronę, ale tylko to, czy sąd orzekający w sprawie rzeczywiście powziął wątpliwości w tym zakresie i wobec braku możliwości ich usunięcia rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego. A zatem w sytuacji, gdy konkretne ustalenie faktyczne zależne jest od dania wiary tej lub innej grupie dowodów, nie można mówić o naruszeniu zasady domniemania niewinności.

W świetle powyższego, w sprawie nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości, iż oskarżony P. Z. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona zarzucanego mu przestępstwa.

Kierunek apelacji obligował Sąd odwoławczy również do kontroli w zakresie orzeczonej kary, jednakże w zakresie dyrektyw wymiaru kary Sąd odwoławczy nie stwierdził jakichkolwiek uchybień.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów zawartych w apelacji skarżącego, a nie znalazł przy tym uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wina oskarżonego, wymierzona kara i środek karny oraz rozstrzygnięcie o

świadczeniu pieniężnym i rozstrzygnięcie o kosztach postępowania przed

Sądem I instancji.

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

Sprawstwo oskarżonego i wina w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów i prawidłowo ustalonego stanu faktycznego nie budzi wątpliwości Sądu odwoławczego. Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona przypisanego mu czynu. Wymierzona przez Sąd I instancji kara grzywny jest odpowiednia do stopnia winy oskarżonego, nie przekracza możliwości majątkowych oskarżonego, a ponadto spełni swoje cele kompensacyjne i wychowawcze. Sąd nie dopatrzył się uchybień w zakresie wymierzonego środka karnego, jak również w zakresie orzeczonego świadczenia pieniężnego, jak również w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach za postępowanie przed Sądem I instancji.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwi ęź le o powodach zmiany

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd orzekł na podstawie art. 636 §1 k.p.k., w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r.
o opłatach w sprawach karnych, wobec nieuwzględnienia apelacji, zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 50 złotych (ryczałt za doręczenia i dane o karalności) i wymierzył oskarżonemu za postępowanie odwoławcze opłatę w kwocie 150 złotych.

7.  PODPIS

Agata Wilczewska

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego P. Z.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina oskarżonego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana