POSTANOWIENIE

Dnia 5 maja 2020 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Małgorzata Niementowska

Protokolant: Kamil Klupś

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Katowicach del. do Prokuratury Regionalnej w Katowicach Jolanty Tałaj

po rozpoznaniu w sprawie S. P.

skazanego za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. i in.

zażalenia wniesionego przez skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Gliwicach

z dnia 26 marca 2020 roku, sygn. akt VII Kow 924/20

w przedmiocie odmowy udzielenia warunkowego przedterminowego zwolnienia

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. oraz art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia

1.  utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2.  zwolnić skazanego S. P. od ponoszenia wydatków postępowania odwoławczego i obciążyć nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Zażalenie skazanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy dokonując trafnych ustaleń faktyczno-prawnych, doszedł do słusznego wniosku, że obecnie skazany S. P. nie zasługuje na dobrodziejstwo, o które się ubiega.

Przypomnieć należy, że zawsze jako zasadę powinno się postrzegać odbywanie prawomocnie orzekanej kary w całości, a więc w takim rozmiarze w jakim została ona wymierzona przez sąd skazujący, gdyż obowiązkiem każdego skazanego jest odbycie kary w całości, a warunkowe zwolnienie udzielane jest tylko osobie, która swoją postawą udowodniła, że daje gwarancję przestrzegania porządku prawnego.

Wskazać należy, że udzielenie warunkowego zwolnienia nie jest przywilejem formalnoprawnym, należnym każdemu skazanemu z urzędu. Zależy bowiem od oceny sądu uwarunkowanej wystąpieniem przesłanek z art. 77 § 1 k.k., z których jednoznacznie wynika, że podstawą udzielenia skazanemu tego dobrodziejstwa jest wystąpienie pozytywnej prognozy kryminologiczno - społecznej na przyszłość opartej na ocenie całokształtu postawy skazanego, a więc jego właściwości i warunków osobistych, okoliczności popełnienia przestępstwa oraz zachowanie po jego popełnieniu i w czasie odbywania kary.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt niniejszej sprawy - za negatywnym ustosunkowaniem się do prośby skazanego o udzielenie mu warunkowego zwolnienia przemawia już brak szczególnego zaangażowania się w proces własnej resocjalizacji. Wprawdzie skazany jest osobą dobrze dostosowaną do warunków izolacji więziennej, był wielokrotnie nagradzany regulaminowo, karę odbywa w systemie programowanego oddziaływania (jednak z jego zadań wywiązuje się w stopniu umiarkowanym), uczestniczył w programach resocjalizacyjnych, a nadto w przeszłości był zatrudniony (jednak obecnie z uwagi na stan zdrowia nie wykonuje pracy), to jednak nie ustrzegł się przewinień dyscyplinarnych, wobec przestępstw i dotychczasowego stylu życia wypowiada się mało krytycznie. W tych też okolicznościach Dyrekcja Zakładu Karnego w Z. w opinii z dnia 9 marca 2020 roku nie poparła wniosku skazanego o udzielenie warunkowego zwolnienia.

Ponadto o braku zasadności udzielenia skazanemu dobrodziejstwa, o które się ubiega, przemawia także jego wielokrotna karalność, wydany w stosunku do jego osoby wyrok łączny, popełnienie przestępstw w warunkach recydywy zwykłej, jak też nieskuteczność stosowanych wobec niego w przeszłości dobrodziejstw w postaci warunkowych przedterminowych zwolnień. Sytuacja ta obrazuje, że skazany nie docenił i nie wykorzystał w celu zmiany swojej postawy zapadłych wobec niego wyroków i orzekanych środków probacyjnych. Nie sposób zatem na aktualnym etapie resocjalizacji założyć, że S. P. po opuszczeniu zakładu karnego będzie przestrzegał porządku prawnego i zasad współżycia społecznego. Oceny sądu odwoławczego nie zmieniają także okoliczności podniesione w zażalenia, jako że nie charakteryzują się one nowością – Sąd Okręgowy, wydając zaskarżone postanowienie miał je wszystkie w polu widzenia. Ponadto, wbrew twierdzeniu skazanego, sąd penitencjarny rozpoznając jego wniosek wziął pod uwagę opinię sporządzoną przez zakład karny, co wynika z treści uzasadnienia zaskarżonego postanowienia.

W konsekwencji tych ustaleń oraz mając na względzie to, że warunkowe przedterminowe zwolnienie z odbycia reszty kary pozbawienia wolności nie może być traktowane jako należne każdemu skazanemu, ale jako forma nagrody przy jednoznacznym postępie resocjalizacyjnym, należy podzielić stanowisko Sądu Okręgowego, że całokształt ww. okoliczności nie pozwala na czynienie pewnych ustaleń co do pomyślnej prognozy kryminologicznej na przyszłość, zwłaszcza, że nie korzystał on w przeszłości z systemu przepustowego i czasowych zezwoleń na opuszczenie zakładu karnego, co nie pozwoliło zweryfikować jego zachowania w warunkach wolnościowych.

Z kolei zwalniając skazanego od ponoszenia wydatków postępowania tut. Sąd, miał na względzie jego trudną sytuację materialną.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w części dyspozytywnej postanowienia.

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis postanowienia doręczyć skazanemu z pouczeniem o prawomocności w pkt 1.

2.  Zwrócić akta sprawy.

Katowice, dnia 5 maja 2020 roku.