POSTANOWIENIE

07 lipca 2020 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Marek Masłowski

Protokolant: -------------

w obecności Okręgowego Prokuratora ---------------------- po rozpoznaniu w sprawie S. N. syna B., na skutek skargi skazanego na decyzję Dyrektora Zakładu Karnego w S. z dnia 08.05.2020 roku o odmowie udzielenia zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego w celu odwiedzenia członków rodziny, na podstawie art. 7 § 5 kkw.

P o s t a n a w i a

Utrzymać w mocy decyzję Dyrektora Zakładu Karnego w S. z dnia 08.05.2020 roku o odmowie udzielenia zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego w celu odwiedzenia członków rodziny przez skazanego S. N. syna B..

UZASADNIENIE

W dniu 08.05.2020 r. Dyrektor Zakładu Karnego w S. wydał decyzję o odmowie udzielenia zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego w celu odwiedzenia członków rodziny przez skazanego S. N. syna B.. Uzasadnieniem tej decyzji było nie spełnienie wymogów z art. 141a § 1 kkw oraz negatywna prognoza kryminologiczno – społeczna, przy uwzględnieniu wymogów sanitarnych w związku z pandemią (...)19.

Ze skargą na tę decyzję wystąpił skazany, zaskarżając ją w całości i zarzucając, że decyzja narusza jego prawa do ochrony życia prywatnego i rodzinnego oraz humanitarnego wykonywania kary wskazane w Konstytucji RP, Europejskiej Konwencji Ochrony Praw Człowieka oraz Kodeksie Karnym Wykonawczym. W konkluzji wnosił o uchylenie decyzji.

Sąd zważył:

Decyzja Dyrektora Zakładu Karnego w S. zapadła w zgodzie z obowiązującymi przepisami prawa, a tylko to bada Sąd przy rozpoznaniu skargi. Skarga skazanego jest jedynie polemiką z poprawną decyzją Dyrektora ZK. Należy przy tym wskazać, że istotą decyzji odmownej w przypadku skazanego jest nie wyczerpanie dyspozycji art. 141a § 1 kkw oraz negatywna prognoza kryminologiczno społeczna. Potrzeba kontaktów z rodziną, choć istotna dla skazanego, nie spełnia warunków przewidzianych w art. 141a § 1 kkw. Ocena wniosku dokonana przez Dyrektora Zakładu Karnego w S. jest w tym względzie w pełni prawidłowa, bowiem nie można tego potraktować nawet jako szczególnie ważnego wypadku dla skazanego. Chodzi bowiem o sytuacje nadzwyczajne, wymagające pilnej potrzeby opuszczenia zakładu karnego, czyli sytuacji, w której nieobecność skazanego może spowodować poważne konsekwencje w życiu jego lub innych osób. Potrzeba kontaktów do takich okoliczności się nie zalicza. Jednocześnie Dyrektora Zakładu Karnego ocenia przesłankę prognozy kryminologiczno społecznej, bowiem jak wskazuje sam przepis, Dyrektor nie jest zobowiązany do udzielenia zgody, lecz jedynie uprawniony do wydania takiej decyzji. W ten zaś sposób ocenia wniosek na podstawie całokształtu okoliczności, a w wypadku skazanego prognoza jest negatywna i jest ona prawidłowa, bowiem skazany nie potrafi się w pełni dostosować do wymogów związanych z izolacją, co przejawia się zwłaszcza poprzez infantylizm zachowania prowadzący do wymierzenia mu wielu kar dyscyplinarnych. Jego zachowanie oceniono jako zmienne, a stopień demoralizacji, zwłaszcza przy uwzględnieniu wymiaru orzeczonych kar, wielokrotności negatywnego zachowania skutkujące kolejnymi wyrokami czy uzależnieniem jest określony jako znaczny.

Jednocześnie kwestia epidemii koronawirusa (...)19 jest sytuacją ekstraordynaryjną, niezwiązaną z czynnikami zależnymi od funkcjonariuszy zakładu karnego, a reżim sanitarny ma przeciwdziałać ryzyku zarażenia osadzonych, a więc chroni życie i zdrowie skazanych. Potrzeba zapewnienia bezpieczeństwa jest czynnikiem istotniejszym niż zapewnienie regularnych bezpośrednich kontaktów z rodziną. Ochrona prawna życia rodzinnego i prywatności wskazana m.in. w Konstytucji RP doznaje zresztą oczywistych wyłączeń ustawowych, w zakresie w jakim jest to do pogodzenia z ogólną wykładnią przepisu, i to niezależnie od reżimu sanitarnego panującego obecnie w kraju. Te wyłączenia są przede wszystkim związane z odbywaniem kary pozbawienia wolności. Te ogólne normy nie mają charakteru bezwzględnego i nie nadają prymatu prawu do poszanowania tych wartości ponad wszelkie możliwe ograniczenia. Dyrekcja Zakładu Karnego musi uwzględniać to, że okres inkubacji wirusa (...)19 to ok. 14 dni, więc istnieje prawdopodobieństwo zarażenia i narażania na zarażenie osób przebywających w Zakładzie Karnym. Wybuch epidemii na terenie jednostki penitencjarnej skutkowałby znacznie poważniejszymi rygorami w zakresie kontaktów niż istniejące obecnie. Ponadto, istniałaby możliwość narażenia zdrowia i życia osób bliskich skazanemu. Osadzony może utrzymywać kontakt telefoniczny aż do czasu złagodzenia restrykcji.

W tej sytuacji nie pozostaje nic innego jak zaskarżoną decyzję utrzymać w mocy. Decyzja Dyrektora Zakładu Karnego jest słuszna. Sąd nie znalazł zatem podstaw do wzruszenia owej decyzji.

Sędzia:

Pouczenie

postanowienie jest prawomocne i nie podlega zaskarżeniu

ZARZĄDZENIE

odpis postanowienia doręczyć

1. skazanemu

2. Prokuratorowi Okręgowemu w Sieradzu

3. Dyrektorowi Zakładu Karnego w S.

07.07.2020 r.

Sędzia: Sędzia Marek Masłowski