WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lutego 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XIV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Bożenna Pietrzyk

po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2020 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym sprawy J. G.

przeciwko Dyrektor Zakładu Emerytalno -Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji

o wysokość emerytury policyjnej

na skutek odwołania J. G.

od decyzji Dyrektor Zakładu Emerytalno -Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji

z dnia 27 czerwca 2019 r. nr (...)

orzeka:

1.oddala odwołanie

2.odstępuje od obciążania odwołującego J. G. obowiązkiem zwrotu kosztów procesu

Sygn. akt XIV U 2642/19

Uzasadnienie dot. punktu drugiego wyroku

Decyzją z 27 czerwca 2019 r. Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji dokonał rozliczenia rocznego i miesięcznego policyjnej emerytury J. G. w związku z otrzymywaniem dodatkowego dochodu (decyzja, k. 232 a.e.).

W odwołaniu od ww. decyzji J. G. wskazał m.in., że od około dwóch lat cierpi na złośliwy nowotwór tarczycy i węzłów chłonnych, które zostały w ostatnim czasie usunięte. W konsekwencji ubezpieczony podlega stałemu leczeniu, przez co ponosi duże wydatki finansowe (odwołanie, k. 2 a.s.).

Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (odpowiedź na odwołanie, k. 5-6v a.s.).

Wyrokiem z 6 lutego 2020 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XIV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie (pkt 1) i odstąpił od obciążania odwołującego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu (pkt 2) (wyrok, k. 11 a.s.).

Sąd zważył co następuje.

Obciążenie strony, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, całością lub nawet tylko częścią kosztów procesu może w okolicznościach konkretnej sprawy pozostawać trudne do pogodzenia z poczuciem sprawiedliwości oraz zasadami współżycia społecznego. Z tego względu ustawodawca przewidział w art. 102 k.p.c. specjalne unormowanie, pozwalające nie obciążać strony przegrywającej obowiązkiem zwrócenia przeciwnikowi całości lub części kosztów. Stosownie do treści art. 102 k.p.c., w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przepis ów ustanawia zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Jest więc rozwiązaniem szczególnym, niepodlegającym wykładni rozszerzającej, wykluczającym stosowanie wszelkich uogólnień, wymagającym do swego zastosowania wystąpienia wyjątkowych okoliczności. Nie konkretyzuje on pojęcia wypadków szczególnie uzasadnionych, pozostawiając ich kwalifikację, przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności danej sprawy, sądowi (postanowienie Sądu Najwyższego z 20 grudnia 1973 r., II CZ 210/73).

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie zachodziły przesłanki, by zastosować normę art. 102 k.p.c. Odwołujący jest osobą starszą i choruje na ciężką chorobę nowotworową, która wymaga ponoszenia wysokich kosztów leczenia. Niniejsze postępowanie zostało inicjowane wniesieniem odwołania od decyzji skutkującej obniżeniem jego świadczenia emerytalnego, co w jego obecnej sytuacji zdrowotnej stanowi istotne ograniczenie środków finansowych przeznaczanych na leczenie. Wobec powyższego, mając na uwadze zasady doświadczenia życiowego, Sąd uznał, że poniesienie kosztów wywołanych wniesieniem odwołania od zaskarżonej decyzji stanowiłoby nadmierne obciążenie finansowe dla odwołującego