UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 56/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. N.

1.  W okresie od 17 czerwca 2017 roku do 5 sierpnia 2018 roku w K. uporczywie nękał S. G. w ten sposób, że wielokrotnie w ciągu dnia, jak i w nocy dzwonił na jej numer telefonu komórkowego oraz wysyłał wiadomości tekstowe, czym wzbudził u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia i istotnie naruszył jej prywatność, tj. przestępstwo z art.190a§1 kk.

2.  W dniu 4 sierpnia 2018 roku w C. przez uderzanie otwartą dłonią w twarz naruszył nietykalność cielesną S. G., tj. przestępstwo z art.217§1 kk.

3.  W okresie od 17 lipca 2017 roku do 24 listopada 2017 roku w K. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru groził S. G. pozbawieniem życia, które to groźby wzbudziły u zagrożonej uzasadnioną obawę, że mogą zostać spełnione, tj. przestępstwo z art.190§1 kk w zw. z art.12§1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Czyn 1

1.  S. G. i M. N. byli parą. Mieszkali razem w miejscowości C..

2.  W dniu 17 czerwca 2017 roku oskarżony uderzył pokrzywdzoną z otwartej ręki w twarz. Wówczas S. G. postanowiła rozstać się z oskarżonym. Przeniosła się wraz z dzieckiem do swoich rodziców do K.. Pokrzywdzona była wówczas w ciąży.

3.  Od 17 czerwca 2017 roku do 5 sierpnia 2018 roku oskarżony wielokrotnie dzwonił do pokrzywdzonej, zarówno w dzień, jak i w nocy. Wysyłał również wiadomości tekstowe. Pokrzywdzona czuła się zagrożona, istotnie naruszył też jej prywatność. S. G. bała się oskarżonego.

Czyn 2

1.  W dniu 4 sierpnia 2018 roku pokrzywdzona wraz z dzieckiem udała się na zabawę organizowaną na wolnym powietrzu w C.. Oskarżony zauważył ją i zaczął za nią chodzić i mówić, że nie może tam być, ponieważ nie jest to miejsce dla dziecka. Jednocześnie oskarżony spożywał alkohol. W pewnym momencie S. G. rozmawiała ze znajomym mężczyzną. Wtedy M. N. zaczął dusić znajomego. Na skutek krzyków pokrzywdzonej puścił go. Wtedy podszedł do S. G. i uderzył ją z otwartej ręki w twarz.

Czyn 3

1.  W dniu 17 lipca 2017 roku oskarżony przyjechał do S. G. do K.. Chciał, aby dalej stanowili parę. Pokrzywdzona nie zgodziła się i wówczas oskarżony wpadł w szał. Zaczął grozić, że zabije pokrzywdzoną, spali, zniszczy. Pokrzywdzona była wówczas sama w domu.

2.  W dniu 6 września 2017 roku pokrzywdzona znajdowała się na porodówce. Oskarżony zadzwonił go niej i powiedział, że ma zdechnąć razem z dzieckiem.

3.  W dniu 22 i 24 listopada 2017 roku oskarżony ponownie przyjeżdżał do K., żeby porozmawiać z pokrzywdzoną. Namawiał ją, aby byli parą. Nie interesował się dzieckiem. Kiedy się nie zgodziła, groził, że ją zabije. Pokrzywdzona bała się oskarżonego, że może zrobić jej krzywdę.

4.  Wcześniejsza karalność oskarżonego.

5.  Stan zdrowia psychicznego oskarżonego.

Zeznania S. G.

Zeznania A. G. (1)

Zeznania D. G.

Zeznania S. G.

Kopia karty medycznych czynności ratunkowych

Zeznania K. A. (1)

Zeznania A. G. (1)

Zeznania P. S.

Opinia biegłej psycholog

Zeznania M. T.

Kopia aktu urodzenia

Kopie orzeczeń sądu rodzinnego

Zeznania S. G.

Zeznania A. G. (1)

Zeznania D. G.

Karta karna

Opinia sądowo- psychiatryczna

2,15v,89v-90

11v,90v-91

13v, 91

2,15v,89v-90

6

9v,98-98v

11v,90v-91

30v,106v

106v-107

46,92

99

100-101

2,15v,89v-90

11v,90v-91

13v,91

42-43v

55-56v

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

M. N.

1.  W okresie od 17 czerwca 2017 roku do 5 sierpnia 2018 roku w K. uporczywie nękał S. G. w ten sposób, że wielokrotnie w ciągu dnia, jak i w nocy dzwonił na jej numer telefonu komórkowego oraz wysyłał wiadomości tekstowe, czym wzbudził u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia i istotnie naruszył jej prywatność, tj. przestępstwo z art.190a§1 kk.

2.  W dniu 4 sierpnia 2018 roku w C. przez uderzanie otwartą dłonią w twarz naruszył nietykalność cielesną S. G., tj. przestępstwo z art.217§1 kk.

3.  W okresie od 17 lipca 2017 roku do 24 listopada 2017 roku w K. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru groził S. G. pozbawieniem życia, które to groźby wzbudziły u zagrożonej uzasadnioną obawę, że mogą zostać spełnione, tj. przestępstwo z art.190§1 kk w zw. z art.12§1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

(...)

Oskarżony nie nękał S. G. telefonami oraz przesyłanymi wiadomościami.

Czyn 2

Oskarżony nie uderzył pokrzywdzonej w twarz na festynie w C..

Czyn 3

Oskarżony nie wypowiadał gróźb karalnych wobec pokrzywdzonej.

Wyjaśnienia oskarżonego M. N.

Zeznania świadka E. N.

37

16v,91v-92

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

(...).

Czyn 2

Czyn 3

Zeznania S. G.

Zeznania A. G. (1)

Zeznania D. G.

Zeznania S. G.

Kopia karty medycznych czynności ratunkowych

Zeznania K. A. (1)

Zeznania A. G. (1)

Zeznania P. S.

Opinia biegłej psycholog

Zeznania M. T.

Kopia aktu urodzenia

Kopie orzeczeń sądu rodzinnego

Zeznania S. G.

Zeznania A. G. (1)

Zeznania D. G.

Karta karna

Opinia sądowo- psychiatryczna

Zeznania pokrzywdzonej S. G. są jasne i szczere. Korelują z zeznaniami A. G. (1) i D. G.. Przy ocenie zeznań tych osób Sąd Rejonowy miał na względzie fakt, że stanowią one jedną najbliższą dla siebie rodzinę. Jednak w ich wypowiedziach Sąd Rejonowy nie znalazł elementów mogących wskazywać na to, że uzgadniali między sobą wersję wydarzeń. Zeznania każdej z tych osób, to indywidualna relacja o faktach im znanych. Stąd też Sąd Rejonowy dał wiarę zeznaniom tych świadków.

W zakresie czynu opisanego jako 2 w akcie oskarżenia, Sąd Rejonowy również dał wiarę zeznaniom S. G.. Wypowiedzi pokrzywdzonej były szczere i spontaniczne. Nadto znajdowały one swoje potwierdzenie w zeznaniach innych świadków, którzy również widzieli zachowanie oskarżonego. Takimi osobami byli K. A. (1) oraz P. S..

Zeznania K. S. ocenił jako szczere i spontaniczne. K. one również z zeznaniami P. S.. Wymieniony nie jest w żaden sposób zaangażowany w relacje między stronami i nie miał również żadnego interesu w tym, aby swoimi zeznaniami stawić którąkolwiek z osób w lepszym świetle. Jego wypowiedzi były jasne i nie zawierały żadnych wątpliwości. Przy ich ocenie Sąd Rejonowy wziął również pod uwagę opinię biegłej psycholog A. G. (2).

Biegła stwierdziła, że świadek jest osoba upośledzoną w stopniu umiarkowanym lub znacznym. Jednak jest on osobą samodzielną, potrafi również odtworzyć przebieg zdarzeń, których był świadkiem. Opinia była jasna, rzetelna i zawierała odpowiedzi na wszystkie pytania.

W powyższych okolicznościach, Sąd Rejonowy dał wiarę zeznaniom P. S..

Sąd Rejonowy uznał również za wiarygodne zeznania świadka A. G. (1), która jedynie z relacji swojej córki dowiedział się o naruszeniu nietykalności cielesnej S.. S. one zgodne z pozostałym materiałem dowodowym.

Na miejscu pojawił się również świadek M. T.. Jego wypowiedzi były szczere i konsekwentne.

Zgromadzone dowody w postaci kopii dokumentów nie budziły żadnych wątpliwości Sądu rejonowego w zakresie ich wiarygodności.

Zeznania pokrzywdzonej S. G. są jasne i szczere. Korelują z zeznaniami A. G. (1) i D. G.. Przy ocenie zeznań tych osób Sąd Rejonowy miał na względzie fakt, że stanowią one jedną najbliższą dla siebie rodzinę. Jednak w ich wypowiedziach Sąd Rejonowy nie znalazł elementów mogących wskazywać na to, że uzgadniali między sobą wersję wydarzeń. Zeznania każdej z tych osób, to indywidualna relacja o faktach im znanych. Stąd też Sąd Rejonowy dał wiarę zeznaniom tych świadków.

Karta karna jest rzetelna i jasna.

Opinię Sąd Rejonowy uznał za rzeczową, spójną i rzetelną.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Czyn 1,2,3

Wyjaśnienia oskarżonego M. N.

Zeznania świadka E. N.

Kserokopia notatników służbowych

Informacja z (...) S.A.

Oskarżony M. N. w toku postępowania przygotowawczego oświadczył, że nie przyznaje się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Odmówił składania wyjaśnień.

Stanowisko zaprezentowane przez oskarżonego pozostaje w całkowitej sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonej. Nadto świadkami nieprawidłowych zachowań oskarżonego byli nie tylko rodzice pokrzywdzonej, ale również osoby postronne tj. P. S.. W świetle tego materiału dowodowego, stanowisko oskarżonego jawi się jako sprzeczne z rzeczywistością. W ocenie Sądu Rejonowego, stanowi ono jedynie przyjętą przez oskarżonego linię obrony zmierzającą do umniejszenia swojej odpowiedzialności.

Sąd Rejonowy nie dał wiary zeznaniom świadka E. N.. Nie była ona bezpośrednim świadkiem żadnego ze zdarzeń. Nie widziała zachowania oskarżonego, o którym opowiadali inni świadkowie. Zdaniem Sądu Rejonowego, jako matka oskarżonego starała się ona przedstawić jego osobę w pozytywnym świetle.

Załączone kserokopie notatników służbowych nie mają znaczenia dla ustalenia faktów, są nieczytelne. Nadto funkcjonariusze Policji nie byli świadkami relacji między stronami.

Informacja z T- M. nie ma znaczenia dla dokonania ustaleń w przedmiotowej sprawie, ponieważ oskarżony dzwonił do pokrzywdzonej z różnych numerów telefonów, takich których nie znała.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1,2

M. N.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odnośnie czynu I, Sąd Rejonowy wziął pod uwagę, że art.190a§1 kk wprowadza odpowiedzialność za uporczywe nękanie innej osoby. Określenie uporczywe wiąże się zawsze z wielokrotnością lub długotrwałością pewnych zachowań, co stanowi jednocześnie immanentną cechę każdego nękania. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, aby zachowanie sprawcy można było uznać za uporczywe, konieczne jest dodatkowo wystąpienie po jego stronie złej woli polegającej na umyślnym uchylaniu się od jakiejś powinności, mimo możliwości jej wykonywania. O uporczywym zachowaniu się sprawcy świadczyć będzie z jednej strony jego szczególne nastawienie psychiczne, wyrażające się w nieustępliwości nękania tj. trwaniu w swego rodzaju uporze mimo prób pokrzywdzonego o zaprzestanie działań. Natomiast z drugiej strony – dłuższy upływ czasu, przez który sprawca podejmuje te działania (wyrok SA we Wrocławiu z dnia 19.02.2014 r., II AKa 18/14, Legalis nr 804544). Skutkiem zachowania się sprawcy musi być wytworzenie u pokrzywdzonego uzasadnionego poczucia zagrożenia lub poczucia istotnego naruszenia jego prywatności. Zatem, aby zachowanie można było uznać za stalking nękanie musi być uporczywe, czyli polegać na nieustannym oraz istotnym naruszaniu prywatności innej osoby oraz na wzbudzaniu w pokrzywdzonym uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia.

Oskarżony M. N. bez wątpienia w zakresie czynu opisanego w pkt. I aktu oskarżenia, swoim zachowaniem wypełnił znamiona opisanego wyżej przestępstwa. Wielokrotnie pisał wiadomości do pokrzywdzonej, a także dzwonił do niej z różnych numerów. Z uwagi na ilość tych wiadomości, a także dobór obraźliwych słów, pokrzywdzona mogła poczuć się zagrożona. Tym bardziej, że oskarżony wiedział doskonale, gdzie mieszka S. G.. Pokrzywdzona znała też zachowanie oskarżonego w stanie po spożyciu alkoholu. Bała się go.

Odnośnie czynu III, czyli przestępstwa naruszenia nietykalności cielesnej z art.217§1 kk, to oskarżony poprzez uderzenie w twarz pokrzywdzonej bez wątpienia wyczerpał znamiona tego przestępstwa.

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

3

M. N.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odnośnie czynu III, Sąd Rejonowy wziął pod uwagę, że art. 190 określa odpowiedzialność karną za przestępstwo groźby karalnej. Dla bytu tego przestępstwa niezbędne jest spełnienie przesłanki w postaci uzasadnionej obawy, że groźba zostanie spełniona. Przy czym należy wskazać, że chodzi o subiektywną obawę spełnienia groźby, którą można w sposób obiektywny uzasadnić. Oskarżony wielokrotnie nie wahał się przyjechać do miejsca zamieszkania pokrzywdzonej. Początkowym tematem rozmowy było ponowne stworzenie związku. S. G. nie godziła się na to i wówczas, jak sama określała, oskarżony wpadał w szał. Oskarżony wypowiadał groźby wobec niej używając słów wulgarnych. S. G. bała się spełnienia tych słów, ponieważ znała oskarżonego i z powodu jego niewłaściwego zachowania zerwała znajomość. Stąd też obawa pokrzywdzonej, co do zamiaru spełnienia gróźb była uzasadniona.

Sąd Rejonowy jednocześnie uznał, że kwalifikacja prawna w zw. z art.12 kk, powinna brzmieć w zw. z art.12§1 kk, z uwagi na nowelizację w tym zakresie.

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. N.

1,2,3,4,5,6,7

I,II, III

Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu za czyn I karę 10 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na pracy społecznie użytecznej w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Za czyn II Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na pracy społecznie użytecznej w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Za czyn III Sąd wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na pracy społecznie użytecznej w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Stosując zasadę częściowej absorpcji Sąd rejonowy wymierzył oskarżonemu kare łączną 1 roku i 6 miesięcy polegającej na pracy społecznie użytecznej w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Oskarżony jest osobą bardzo młodą. Obecnie ma 24 lata. Wkracza dopiero w dorosłe życie. Posiada wykształcenie zawodowe, jest stolarzem. Nie ma pracy. ma jedno dziecko na utrzymaniu. Biegli psychiatrzy rozpoznali u niego osobowość kształtującą się nieprawidłowo oraz zespół zależności alkoholowej wymagający wdrożenia leczenia odwykowego. W przeszłości był już karany sądownie. Powyższe Sąd potraktował jako okoliczność obciążającą. Pomimo tego, Sąd Rejonowy uznał, że oskarżony zasługuje na udzielenie mu dobrodziejstwa w postaci kary o charakterze wolnościowym. Czyny zarzucone oskarżonemu zostały przez niego popełnione na tle sytuacji z byłą konkubiną. Stąd też Sąd wymierzył oskarżonemu karę ograniczenia wolności, polegającą na pracy społecznie użytecznej. K. N. jest zdrowy i młody. Powyższa kara ma zatem szansę spełnić stawiane jej cele.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

9,10

Na podstawie §4 ust.1,2,3 i §17 ust.1, pkt.1, ust.2 pkt.3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii (...). K. A. (2) kwotę 1.136,52 zł. Kwota obejmuje również podatek VAT (420 +84x6+ VAT).

Na podstawie art.624§1 kpk Sąd Rejonowy zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w całości. M. N. nie posiada stałej pracy, a ma dziecko na utrzymaniu. Nie posiada żadnego majątku większej wartości.

6.  1Podpis

Sędzia SR Grażyna Drobińska