UZASADNIENIE |
||||||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
IV Ka 275/20 |
||||||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
2 |
|||||||||||||||||||||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
||||||||||||||||||||||
0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia, II Wydział Karny, z dnia 17 grudnia 2019 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 804/19, dotyczący oskarżonego S. P. w sprawie o czyn z art. 286 § 1 k.k. |
||||||||||||||||||||||
0.11.2. Podmiot wnoszący apelację |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||||
☒ oskarżyciel posiłkowy |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel prywatny |
||||||||||||||||||||||
☐ obrońca |
||||||||||||||||||||||
☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||||
☐ inny |
||||||||||||||||||||||
0.11.3. Granice zaskarżenia |
||||||||||||||||||||||
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||||||||||||||||||
☒ na korzyść ☒ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||||||||||||||||||
☒ w części |
☐ |
co do winy |
||||||||||||||||||||
☒ |
co do kary |
|||||||||||||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||||||||||||||||||
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||||||||||||||||||
☐ |
||||||||||||||||||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||||||||||||||||||
0.11.4. Wnioski |
||||||||||||||||||||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
|||||||||||||||||||
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
||||||||||||||||||||||
0.12.1. Ustalenie faktów |
||||||||||||||||||||||
0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||||
__ |
_____________ |
_____________________________________ |
________ |
________ |
||||||||||||||||||
0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||||
--------- |
-------------------- |
-------------------------------------------------------------- |
------------ |
------------- |
||||||||||||||||||
0.12.2. Ocena dowodów |
||||||||||||||||||||||
0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
||||||||||||||||||||
--------------- |
------------------------------------- |
--------------------------------------------------------------------------- |
||||||||||||||||||||
0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
||||||||||||||||||||
_________ |
______________________ |
_____________________________________________ |
||||||||||||||||||||
. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
|||||||||||||||||||||
3.1. |
Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1, a to art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 72 § 1 pkt 8 k.k. przez niezastosowanie przez Sąd I instancji dyspozycji art. 72 § 1 pkt 8 k.k. w związku z zawieszeniem wykonania wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności i nieorzeczenie wobec oskarżonego żadnego z obowiązków, w tym niezobowiązanie oskarżonego do wykonania prawomocnego nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym wydanego przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 22 marca 2013 r. w sprawie o sygn. akt XIV Nc 519/13 w okresie próby, gdy zastosowanie przynajmniej jednego z obowiązków z art. 72 § 1 k.k. było obligatoryjne przy zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zarzut skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie. W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, iż Sąd Rejonowy wyjaśnił w uzasadnieniu orzeczenia dlaczego nie zasądził na rzecz oskarżyciela posiłkowego od oskarżonego obowiązku naprawienia szkody. Dla porządku wypada również zaznaczyć, iż właśnie o to wnosił pełnomocnik w glosach końcowych. Przechodząc do meritum zarzutu wskazać trzeba, iż Sąd I instancji skazał oskarżonego na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby. Pełnomocnik wskazuje, iż w związku z powyższym winien zatem organ orzekający obligatoryjnie orzec jeden z obowiązków określonych w art. 72 § 1 pkt 8 k.k. Zgodnie z treścią tego przepisu zawieszając wykonanie kary, sąd zobowiązuje, a jeżeli orzeka środek karny, może zobowiązać skazanego do wykonania określonych obowiązków. Wskazany katalog obowiązków służyć ma takiemu ukształtowaniu sprawcy, aby osiągnięty został cel, którym jest zapobieżenie ponownemu popełnieniu przestępstwa. Zgodnie z punktem 8 tego artykułu możliwe jest zobowiązanie do innego stosownego postępowania w okresie próby. Oczywistym jest także, iż zobowiązanie takie nie narusza treści art. 415 k.p.k. i nie sprzeciwia się możliwości zobowiązania sprawcy do wykonania prawomocnego orzeczenia, w którym rozstrzygnięto o roszczeniu odszkodowawczym związanym ze szkodą spowodowaną popełnieniem przestępstwa. Nałożenie obowiązku określonego w art. 72 § 1 pkt 8 k.k. nie jest orzeczeniem co do roszczeń majątkowych w rozumieniu art. 107 § 2 k.p.k. i nie podlega wykonaniu w drodze egzekucji ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 8 kwietnia 2009 r., sygn. akt II AKa 63/09, LEX nr 534015). Nie oznacza to bynajmniej, iż w realiach niniejszej sprawy zarzut pełnomocnika jest słuszny. Zwrócić trzeba bowiem uwagę na to, że art. 72 § 1 pkt 8 k.k. w cytowanym w uprzednim akapicie brzmieniu funkcjonuje od czasu wejścia w życie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, czyli od 1 lipca 2015 r. Tymczasem Sąd Rejonowy zawieszenie wykonanie kary wobec oskarżonego orzekł na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k., a więc zastosował normy prawne w brzmieniu obowiązującym uprzednio. Wprawdzie w uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji nie wspomniał o tym fakcie, ale wady uzasadnienia na treść wyroku wpływu nie mają, a ta jest oczywista. Zgodnie bowiem z treścią art. 4 § 1 k.k. należy zastosować ustawę obowiązującą poprzednio, w czasie popełnienia przestępstwa, wtedy, gdy jest ona względniejsza, a więc korzystniejsza dla sprawcy. Wobec tego należało stwierdzić, iż art. 72 § 1 k.k. stosuje się w brzmieniu poprzednio obowiązującym, jako korzystniejszym dla oskarżonego. Tymczasem przed zmianą ustawy przepis ten brzmiał in principio: „zawieszając wykonanie kary, sąd może zobowiązać skazanego do”. W związku z fakultatywnym ujęciem obowiązków, a który znajduje zastosowanie w niniejszej sprawie, podniesiony zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. Podnieść należy, że możliwe jest wykonanie zobowiązania bez orzekania o takim zobowiązaniu. Nakaz zapłaty jest częścią obowiązującego porządku prawnego. Niewywiązywanie się więc przez oskarżonego z ciążącego nań nakazu zapłaty może stanowić przesłankę zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności. Świadomość ta winna wystarczająco działać na oskarżonego i motywować go do spełnienia powinności związanych z wykonaniem roszczeń odszkodowawczych. |
||||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||||
Zmiana zaskarżonego orzeczenia poprzez orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku wykonania prawomocnego nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym wydanego przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 22 marca 2013 r. w sprawie o sygn. akt XIV Nc 519/13 w terminie 1 roku od uprawomocnienia się wyroku. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||||
Wskutek nieuwzględnienia zarzutu wniosek obrońcy uznać należało za bezzasadny. |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
|||||||||||||||||||||
3.2. |
Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego zarzucił także obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a to art. 415 § 1 k.p.k. przez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, że tzw. klauzula antykumulacyjna zawarta w niniejszym przepisie wyłącza całkowicie możliwość nałożenia na oskarżonego zobowiązania do naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości w okresie próby tj. nałożenia obowiązku innego stosownego postępowania w okresie próby, które może zapobiec popełnieniu ponownie przestępstwa i zakreślenia terminu na spełnienie orzeczonego w postępowaniu cywilnym obowiązku naprawienia szkody przez oskarżonego, uzależniając tym samym skorzystanie przez oskarżonego z dobrodziejstwa instytucji zawieszenia wykonania kary od faktycznego naprawienia wyrządzonej przez niego szkody. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zarzut pełnomocnika nie zasługuje na uwzględnienie. Zasadniczo pełnomocnik ma oczywiście rację, co zostało uwypuklone przy okazji rozpoznania poprzedniego zarzutu. Zaznaczyć jednakże trzeba, że Sąd Rejonowy odnosił się do wniosku pełnomocnika o zasądzenie na rzecz oskarżyciela posiłkowego od oskarżonego obowiązku naprawienia szkody, który to taki wniosek sformułował w głosach końcowych (k. 221 v.). Z kwestiami tymi szczegółowo omówionymi przez Sąd I instancji w uzasadnieniu orzeczenia nie sposób polemizować. Zakaz przewidziany w art. 415 k.p.k. to klauzula antykumulacyjna, która obejmuje zarówno orzekanie o obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem na podstawie art. 46 § 1 k.k., jak i o zobowiązaniu oskarżonego do naprawienia szkody na podstawie art. 72 § 2 k.k. w wypadku warunkowego zawieszenia wykonania kary. Jeżeli zatem roszczenie wynikające z popełnienia przestępstwa jest przedmiotem innego postępowania albo o roszczeniu tym prawomocnie orzeczono, to nie jest możliwe orzekanie o obowiązku naprawienia szkody, i to niezależnie od tego, czy zasądzone w postępowaniu cywilnym roszczenie zostało wyegzekwowane. Pełnomocnik wszakże wskazuje w apelacji na nieco inna sytuację związaną z tym czy możliwe jest nałożenie obowiązku innego stosownego postępowania w okresie próby, które może zapobiec popełnieniu ponownie przestępstwa i zakreślenia terminu na spełnienie orzeczonego w postępowaniu cywilnym obowiązku naprawienia szkody przez oskarżonego. Chodzi więc skarżącemu o możliwość zastosowania art. 72 § 1 pkt 8 k.k., o czym Sąd Odwoławczy w uzasadnieniu poprzedniego zarzutu już się rozwodził. |
||||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||||
Zmiana zaskarżonego orzeczenia poprzez orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku wykonania prawomocnego nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym wydanego przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 22 marca 2013 r. w sprawie o sygn. akt XIV Nc 519/13 w terminie 1 roku od uprawomocnienia się wyroku. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||||
Wskutek nieuwzględnienia zarzutu wniosek obrońcy uznać należało za bezzasadny. |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
|||||||||||||||||||||
3.3. |
Oskarżony zarzucił naruszenie art. 607e § 1 k.p.k. Podniósł, że nie zrzekł się praw tam określonych, o czym dwukrotnie informował Sąd I instancji. Wskazał, że zaskarżony wyrok wiąże się z pewnymi obowiązkami, takimi jak przebywanie na terenie Polski i kontaktowanie się z kuratorem, co będzie niemożliwe z uwagi na to, że po opuszczeniu zakładu karnego musi udać się do Wielkiej Brytanii. Nadto zauważył, iż Prokuratura prowadziła względem niego postępowanie, które zostało zawieszone właśnie z uwagi na zasadę specjalności. Zdaniem skarżącego nie może on być ścigany ani skazany za przestępstwa inne niż te, które stanowiły podstawę przekazania. Jedynym takim przypadkiem jest wyjątek określony w art. 607e § 3 k.p.k., który nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zarzut podniesiony przez oskarżonego jest bezzasadny. Wskazać należy, iż art. 607e § 1 k.p.k. definiuje jedną z podstawowych zasad prawa ekstradycyjnego, to jest zasadę specjalności. Jest to zakaz prowadzenia postępowania karnego wobec osoby wydanej za takie czyny, które nie były podstawą wydania, a jednocześnie zostały popełnione przed wydaniem. Z zasady tejże wynika także i niedopuszczalność zarządzenia wykonania kary za inne przestępstwa niż te, które stanowiły podstawę przekazania osoby ściganej (art. 607e § 2 k.p.k.). Zasada specjalności odnosi się wyłącznie do przestępstw popełnionych przed przekazaniem do Polski osoby, której dotyczy europejski nakaz aresztowania. Wyjątki od tej zasady uregulowane są w art. 607e § 3 k.p.k. Skarżący myli się twierdząc, że w przedmiotowej sprawie przepis ten nie ma zastosowania. Zważyć należy, iż Sąd Rejonowy rozważał już tę kwestię. W protokole rozprawy z dnia 10 grudnia 2019 r. stwierdził on, że postępowanie w sprawie oskarżonego może się toczyć albowiem nie stosuje się w nim środka polegającego na pozbawieniu wolności, stąd też nie ma zastosowania przepis art. 607e § 1 k.p.k. w zw. z art. 607e § 3 pkt 4 k.p.k. (k. 219). Z tak postawionym twierdzeniem nie sposób się nie zgodzić. Art. 607e § 3 pkt 4 k.p.k. dopuszcza ściganie osoby przekazanej w wyniku wykonania nakazu za przestępstwa inne niż stanowiły podstawę przekazania i popełnione zostały przed przekazaniem, jeśli postępowanie karne nie wiąże się ze stosowaniem wobec osoby ściganej środka polegającego na pozbawieniu wolności ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 9 listopada 2018 r., sygn. akt II AKa 522/17, LEX nr 2728418). Inną kwestią jest natomiast późniejsze wykonanie kary orzeczonej w postępowaniu. Innymi słowy można względem przekazanej osoby prowadzić postępowanie zarówno przed sądem pierwszej, jak i drugiej instancji, o ile nie wiąże się to ze stosowaniem względem niej tymczasowego aresztowania. Warto także zwrócić uwagę na treść art. 607e § 3 pkt 3 k.p.k., który stanowi, iż zasada specjalności nie ma zastosowania, jeżeli nie została orzeczona kara pozbawienia wolności albo inny środek polegający na pozbawieniu wolności. W oparciu o ten przepis jest możliwe wykonanie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Dopiero w momencie ziszczenia się przesłanek do zarządzenia wykonania kary konieczne będzie uzyskanie zgody osoby przekazanej lub też organu sądowego państwa wykonania europejskiego nakazu aresztowania. |
||||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||||
Umorzenie postępowania w całości. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||||
Wskutek nieuwzględnienia zarzutu wniosek obrońcy uznać należało za bezzasadny. |
||||||||||||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
||||||||||||||||||||||
1 |
___________________________________________________________________ |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
||||||||||||||||||||||
______________________________________________________________________________ |
||||||||||||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
||||||||||||||||||||||
0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
0.11 |
Przedmiot utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||||
0.1Utrzymanie w mocy wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia, II Wydział Karny, z dnia 17 grudnia 2019 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 804/19, dotyczący oskarżonego S. P. w sprawie o czyn z art. 286 § 1 k.k. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Rejonowego należało utrzymać w mocy. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji są prawidłowe, a ocena dowodów została dokonana zgodnie z treścią art. 7 k.p.k. Ocena zeznań świadków oraz całokształtu materiału oraz konfrontacja treści poszczególnych dowodów prowadzi do konstatacji o sprawstwie i winie oskarżonego. |
||||||||||||||||||||||
0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
Przedmiot i zakres zmiany |
||||||||||||||||||||||
0.0.1____________________________________________________________________ |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
||||||||||||||||||||||
_____________________________________________________________________________ |
||||||||||||||||||||||
0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
||||||||||||||||||||||
1.1. |
___________________________________________________ |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
_________________________________________________________________________ |
||||||||||||||||||||||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
_________________________________________________________________________ |
||||||||||||||||||||||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
||||||||||||||||||||||
_________________________________________________________________________ |
||||||||||||||||||||||
4.1. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
_________________________________________________________________________ |
||||||||||||||||||||||
0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
||||||||||||||||||||||
_______________________________________________________________________________ |
||||||||||||||||||||||
0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||||
II |
Z uwagi na treść wyroku oraz fakt, że oskarżyciel posiłkowy korzystał z pomocy pełnomocnika z wyboru, na podstawie § 11 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800) Sąd Okręgowy zasądził na jego rzecz od oskarżonego kwotę 840 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym. |
|||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||||
III |
Rozstrzygnięcie zawarte w pkt III wyroku Sądu Okręgowego oparto na brzmieniu art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. |
|||||||||||||||||||||
6. Koszty Procesu |
||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||||
IV |
Orzeczenie zawarte w punkcie IV wyroku Sądu Okręgowego oparto na przepisie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz.223 z późn. zm.). |
|||||||||||||||||||||
7. PODPIS |
||||||||||||||||||||||
Sędzia Stanisław Jabłoński |
ZAŁĄCZNIK NR 1 DO FORMULARZA UZASADNIENIA WYROKU SĄDU ODWOŁAWCZEGO
0.11.3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Ustalenia co do kary, a to warunków jej zawieszenia. |
|||||
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
☐ na korzyść ☒ na niekorzyść |
☐ w całości |
|||||
☒ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☒ |
co do kary |
|||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||
0.11.4. Wnioski |
||||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
ZAŁĄCZNIK NR 2 DO FORMULARZA UZASADNIENIA WYROKU SĄDU ODWOŁAWCZEGO
0.11.3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
2 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
Oskarżony |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Przypisanie oskarżonemu S. P. sprawstwa i winy w zakresie popełnienia czynu z art. 286 § 1 k.k. |
|||||
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☐ |
co do kary |
|||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||
0.11.4. Wnioski |
||||||
☒ |
uchylenie |
☐ |
zmiana |