Sygn. akt IV U 915/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 marca 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący

SSO Katarzyna Antoniak

Protokolant

st. sekr. sądowy Marzena Mazurek

po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2014 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania R. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 27 czerwca 2013 r. Nr (...)

w sprawie R. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo R. G. do emerytury od dnia 01 maja 2013 r.

Sygn. akt: IV U 915/13 UZASADNIENIE

Decyzją z 27 czerwca 2013r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił R. G. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy podniósł, że udowodniony staż pracy w warunkach szczególnych obejmuje okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) SA w okresie od 10 lipca 1973r. do 31 października 1979r., co łącznie stanowi 6 lat, 3 miesiące i 22 dni.

Odwołanie od w/w decyzji złożył R. G. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że do okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach należy doliczyć pracę w Przedsiębiorstwie (...) w M. w okresie od 2 listopada 1979r. do 14 października 1990r., gdzie pracował jako operator koparki (odwołanie k.2-3).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.4).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony R. G. w dniu (...). ukończył 60-ty rok życia. W dniu 17 maja 2013r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 17 maja 2013r. k.1 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat, 4 miesiące i 4 dni, z czego okresy składkowe wynoszą 25 lat, 1 miesiąc i 4 dni, a okresy nieskładkowe 3 miesiące. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony osiągnął staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 6 lat, 3 miesiące i 22 dni z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) SA (świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach k.28 akt emerytalnych).

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 27 czerwca 2013r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 27 czerwca 2013r. k.36 akt emerytalnych).

Ubezpieczony był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w M. w okresie od 2 listopada 1979r. do 14 października 1990r. w pełnym wymiarze czasu pracy, z czego od 2 sierpnia 1990r. do 30 września 1990r. przebywał na urlopie bezpłatnym (świadectwo pracy z 16 października 1990r. k.48-49 akt osobowych ).

Z akt osobowych ubezpieczonego wynika, że przez cały okres zatrudnienia w powyższym przedsiębiorstwie ubezpieczony zatrudniony był na stanowisku operatora kaparki. Z chwilą przyjęcia do w/w przedsiębiorstwa ubezpieczony zatrudniony został na stanowisku operatora, a w zaopiniowanym przez kierownika przedsiębiorstwa wniosku o zatrudnienie ubezpieczonego wskazano, że kandydat na pracownika posiada uprawnienie II kategorii na koparki, a także praktykę zawodową (umowa o pracę z 2 listopada 1979r. i wniosek o zatrudnienie ubezpieczonego z tej samej daty k.9-10 akt osobowych i angaże na stanowisku operatora koparki z lat 1980-1990 k.16, 17, 20, 21, 22, 26-28, 30-32, 34, 37-41 akt osobowych). Przedsiębiorstwo (...) w M. realizowało budowy różnych obiektów, najczęściej na terenie wsi. Ubezpieczony obsługiwał koparkę hydrauliczną marki W. oraz koparkę linową. Praca przy wykopach odbywała się przez cały rok, również w okresie zimowym. Ubezpieczony nie był delegowany do innego rodzaju pracy (zeznania świadków: Z. C. k.12v i S. D. k.12v-13 oraz zeznania ubezpieczonego k.13 i 12-12v).

Ubezpieczony przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego i we wniosku o emeryturę wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (okoliczność niesporna – oświadczenie ubezpieczonego na k.1v wniosku emerytalnego).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie R. G. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek oraz spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, gdyż oprócz niekwestionowanej przez organ rentowy pracy w takich warunkach w Przedsiębiorstwie (...) SA, pracę w szczególnych warunkach wykonywał również na rzecz Przedsiębiorstwa (...) w M. w okresie od 22 maja 1979r. do 14 października 1990r. Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe z dokumentów zawartych w aktach osobowych ubezpieczonego oraz ze spójnych zeznań świadków – współpracowników ubezpieczonego z okresu powyższego zatrudnienia, a także z zeznań samego ubezpieczonego, dało podstawy do ustalenia, że w okresie zatrudnienia w powyższym przedsiębiorstwie trwającym 10 lat, 11 miesięcy i 13 dni, a po odjęciu okresu urlopu bezpłatnego (od 2 sierpnia 1990r. do 30 września 1990r.) 10 lat, 9 miesięcy i 13 dni ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w szczególnych warunkach ,tj. jako maszynista (potocznie operator) ciężkiej maszyny budowlanej jaką jest koparka. Praca tego rodzaju zaliczona jest do pracy w warunkach szczególnych o czym stanowi wykaz A dział V poz.3 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Reasumując uznać należało, że po doliczeniu powyższego okresu zatrudnienia ubezpieczonego do okresu niekwestionowanego przez organ rentowy, ubezpieczony spełnia przesłankę 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Mając to na uwadze Sąd na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że R. G. przysługuje prawo do emerytury od (...). ,tj. od miesiąca, w którym ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o emeryturę.