UZASADNIENIE |
||||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II AKa 44/20 |
||||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
|||||||||||||||||||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
||||||||||||||||||||
0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
Wyrok łączny z dnia 13 września 2019 r., Sąd Okręgowy w Poznaniu, sygn. akt III K 336/19 |
||||||||||||||||||||
0.11.2. Podmiot wnoszący apelację |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel posiłkowy |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel prywatny |
||||||||||||||||||||
☒ obrońca |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||
☐ inny |
||||||||||||||||||||
0.11.3. Granice zaskarżenia |
||||||||||||||||||||
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||||||||||||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☐ w całości |
|||||||||||||||||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||||||||||||||||
☒ |
co do kary |
|||||||||||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||||||||||||||||
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||||||||||||||||
☐ |
||||||||||||||||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||||||||||||||||
0.11.4. Wnioski |
||||||||||||||||||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
|||||||||||||||||
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
||||||||||||||||||||
0.12.1. Ustalenie faktów |
||||||||||||||||||||
0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||
1. |
R. B. |
Kara 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego w Ś. W.z dnia 28.12.2017 r. w sprawie II K 660/17, zarządzona do wykonania postanowieniem Sądu Rejonowego w Ś. W. z dnia 17.10.2018 r. w sprawie II Ko 759/18 została wykonana przez skazanego w całości w okresie od 28.05.2019 r. do 23.01.2020 r. Skazany obecnie (w czasie orzekania przez Sąd Apelacyjny) wykonuje tylko jedną karę (łączną) pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat i 10 miesięcy, orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w P. z dnia 11.09.2017 r. w sprawie III K 182/11. Karę tę odbywa w okresie od 23.01.2020 r. do 01.10.2023 r. |
Opinia o skazanym AŚ P. wraz z informacją o pobytach i orzeczeniach |
108-110 |
||||||||||||||||
0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||
Nie dotyczy |
||||||||||||||||||||
0.12.2. Ocena dowodów |
||||||||||||||||||||
0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
||||||||||||||||||
1. |
Opinia AŚ P. wraz z informacją o pobytach i orzeczeniach |
Wynikające z tego dowodu fakty są bezsporne, gdyż wynikają z dokumentu urzędowego i nie były kwestionowane w toku postępowania odwoławczego (k. 118-118v). Nadto ta okoliczność znajduje potwierdzenie w informacji o pobytach i orzeczeniach na k. 2-4. |
||||||||||||||||||
0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
||||||||||||||||||||
. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
|||||||||||||||||||
1. |
Rażąco niewspółmierna surowość orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności wynikającej z połączenia skazanemu kar pozbawienia wolności wymierzonych wyrokami Sądu Rejonowego w Ś. W. z dnia 28 grudnia 2017 r. w sprawie II K 660/17 oraz Sądu Okręgowego w P. z dnia 11 września 2017 r. w sprawie III K 182/11. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||
Zgodnie z treścią art. 85 § 1 k.k. karę łączną orzeka się w sytuacji, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, przy czym podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary (czytaj: kary jednostkowe) lub kary łączne za w/w przestępstwa, w tym także kary orzeczone z warunkowym zawieszeniem ich wykonania (art. 85 § 2 k.k. i art. 89 k.k.). W niniejszej sprawie w grę w zakresie połączenia w jeden węzeł kary łącznej w wyroku łącznym wchodziły kary: 8 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania wyrokiem Sądu Rejonowego w Ś. W.z 28.12.2017 r. w sprawie II K 660/17, której wykonanie zarządzono postanowieniem tego Sądu Rejonowego z dnia 17.10.2018 r. w sprawie II Ko 759/18 (k. 20, 13-15, 2, 37) oraz łączna 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczona wyrokiem Sądu Okręgowego w P.z dnia 11.09.2017 r. w sprawie III K 182/11 (k. 39-51, 13-15, 3). W przypadku skazanego R. B. w czasie orzekania przez Sąd I instancji zachodziły więc wszelkie przesłanki do orzeczenia kary łącznej obejmującej w/w karę jednostkową i karę łączną pozbawienia wolności, tym bardziej, że nie zachodził przypadek, o którym mowa w art. 85 § 3 k.k. a nadto kary te podlegały wykonaniu: kara 8 miesięcy pozbawienia wolności była wykonywana w okresie od 28.05.2019 r. i koniec jej wykonania przypadał na (...), zaś kara łączna 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności miała być wykonywana w okresie od (...) do (...), natomiast Sąd I instancji orzekał wyrokiem łącznym w dniu (...) Nie ulega przy tym wątpliwości, iż kara „podlegająca wykonaniu” w rozumieniu art. 85 § 2 k.k. to taka, która ma zostać wykonana w całości lub w części a więc jest to kara, która nie została jeszcze wykonana. Z powyższego wynika więc, iż na dzień wyrokowania przez Sąd I instancji (tj. (...)) nie została jeszcze do końca wykonana kara 8 miesięcy pozbawienia wolności, natomiast kara łączna 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności oczekiwała na wykonanie. Obie więc te kary podlegały wykonaniu w rozumieniu wskazanego przepisu. Natomiast wymiar kary łącznej określać należy w granicach wyznaczonych w art. 86 § 1 k.k., tj. w granicach od najwyższej z kar „wymierzonych” za poszczególne przestępstwa do ich sumy. Zasadnie więc te granice wyliczył Sąd I instancji, ustalając, iż skazanemu można było wymierzyć karę łączną pozbawienia wolności w granicach od 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności do 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd I instancji zaskarżonym wyrokiem orzekł karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 4 lat i 4 miesięcy a więc stosując zasadę asperacji, słusznie podnosząc, iż właśnie przy zastosowaniu tej zasady tak orzeczona kara łączna byłaby w pełni adekwatna w rozumieniu art. 85a k.k. Sąd I instancji zasadnie zauważył, iż między czynami, za które tymi wyrokami skazano R. B. istnieje znaczna, bo aż prawie 10-letnia rozpiętość czasowa – czyny, za które skazano R. B. wyrokiem Sądu Okręgowego zostały popełnione w 2006 r., natomiast czyn osądzony wyrokiem Sądu Rejonowego został popełniony praktycznie 10 lat później, bo w okresie od (...)do (...) Już ta okoliczność sama w sobie niejako nie pozwalała na orzeczenie kary łącznej w dolnej granicy, przy uwzględnieniu zasady absorpcji. Do tego, jeżeli również uwzględni się diametralną różnorodzajowość tych przestępstw: w pierwszym przypadku to przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i do tego dwa: wprowadzenie do obrotu amfetaminy oraz uczestniczenie w procesie produkcji narkotyków – amfetaminy a w drugim przypadku to przestępstwo przeciwko rodzinie – niealimentacji, to w tych okolicznościach trudno wręcz domagać się wymierzenia skazanemu kary łącznej przy zastosowaniu zasady absorpcji, w tym także jakiejkolwiek kary łagodniejszej, o którą apelujący wnosi, skoro dodatkowo R. B. był także karany, choć na karę łagodniejszego rodzaju, również za przestępstwo niealimentacji wyrokiem Sądu Rejonowego w O. W. z dnia (...) w sprawie (...)(k. 15). Skazany więc okazał się wysoką niepoprawnością odnośnie przestrzegania zasad porządku prawnego i nie zasługiwał na łagodniejsze potraktowanie przez Sąd Okręgowy. Tej okoliczności więc nie może też zmienić podnoszony przez skarżącego obrońcę fakt poprawnego zachowania się skazanego w trakcie obecnego odbywania kary pozbawienia wolności. Wprawdzie Sąd I instancji nie dysponował opinią z zakładu karnego na temat zachowania się skazanego, jednak na etapie postępowania odwoławczego taką opinię uzyskano (k. 108-110) i choć wynika z niej, iż skazany zachowuje się poprawnie w warunkach pozbawienia wolności, był już 8 razy nagradzany i dał się poznać jako wydajny pracownik, to jednak nie zachowuje się w sposób szczególnie wyróżniający się z ogółu osadzonych, które to zachowanie pozwalałoby na uznanie, iż orzeczona kara łączna jest nie tylko niewspółmierna, ale jest rażąco niewspółmierna, czego przecież wymaga przepis art. 438 pkt 4 k.p.k. Apelujący nie wykazał zresztą tej rażącej niewspółmierności, skoro domagał się we wniosku wymierzenia skazanemu „tylko” łagodniejszej łącznej kary pozbawienia wolności. Wynikające więc z tej opinii okoliczności dotyczące zachowania się skazanego podczas odbywania kary nie wskazują na zasadność twierdzeń skarżącego, iż skazany wymaga zastosowania w jeszcze większym stopniu zasady absorpcji. Podnoszone zaś przez skarżącego okoliczności natury czysto rodzinnej w ogóle nie mogą być w tej sytuacji brane pod uwagę, bowiem nie należą one do przesłanek orzeczenia wymiaru kary łącznej, zwłaszcza wskazanych w art. 85a k.k. Powyższe więc okoliczności przekonują, iż co do zasady podniesiony w apelacji zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. Należy jednak zauważyć, iż w czasie orzekania przez Sąd Apelacyjny nastąpiła istotna zmiana okoliczności faktycznych, które mają wprost wpływ na prawidłowe stosowanie norm prawa materialnego a dokładniej mówiąc na stosowanie art. 85 § 2 k.k. Jak już wyżej wspomniano, skazany karę 8 miesięcy pozbawienia wolności odbywał do dnia (...) a to oznacza, iż po wniesieniu przez obrońcę apelacji od wyroku łącznego (apelacja wpłynęła do Sądu Okręgowego w dniu (...)– k. 81-84) a jeszcze przed przekazaniem akt Sądowi Apelacyjnemu w dniu (...) - k. 92) skazany już tę karę w całości wykonał i wykonaniu podlegała tylko jedna kara łączna orzeczona wyrokiem Sądu Okręgowego w sprawie III K 182/11. Powyższe zaś oznacza, iż, co do zasady, nie jest na obecnym etapie wyrokowania w ogóle możliwe objęcie węzłem kary łącznej wykonanej już w całości kary 8 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Ś. W. w sprawie II K 660/17, co nakazywałoby rozważyć w ogóle możliwość orzeczenia w tej sprawie kary łącznej, skoro w rzeczywistości podlegała wykonaniu wobec skazanego B. tylko jedna (a nie co najmniej dwie) kara. Na konieczność takiego orzekania, pamiętając przy tym o nie pogarszaniu sytuacji skazanego z uwagi na wniesioną apelację wyłącznie na jego korzyść (art. 434 § 1 k.p.k.) wskazuje zresztą Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 27.06.2019 r., V KK 235/18, LEX nr 2687768 i z dnia 23.01.2019 r., V KK 516/18, Prok. i Pr. – wkł. 2019/5/16. W rzeczywistości więc na etapie postępowania apelacyjnego brak jest przesłanek określonych w art. 85 § 1 i 2 k.k. do orzeczenia wobec skazanego R. B. kary łącznej pozbawienia wolności, mającej wynikać z połączenia w/w obu kar i w związku z tym zachodzą podstawy określone w art. 572 k.p.k. do umorzenia niniejszego postępowania o wydanie wyroku łącznego. Jednak, jak wspomniano wyżej, należy w tej konkretnej sytuacji procesowej pamiętać o zasadzie wynikającej z art. 434 § 1 k.p.k., skoro została wniesiona w tej sprawie od wyroku łącznego apelacja wyłącznie na korzyść skazanego. Zasada ta bowiem nie pozwala na orzeczenie na niekorzyść skazanego a takim orzeczeniem byłoby przecież uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania o wydanie wyroku łącznego, bowiem wówczas R. B. łącznie ze wskazanych dwóch wyroków jednostkowych musiałby odbyć sumę orzeczonych kar pozbawienia wolności a więc łącznie 4 lata i 4 miesięcy, czyli byłby pozbawiony wolności o dwa miesiące dłużej, niż wynika to z orzeczonej zaskarżonym wyrokiem łącznym kary łącznej. Ta właśnie okoliczność nie pozwala na wydanie orzeczenia, które czyniłoby zadość wymogom prawa materialnego, tj. art. 85 § 1 i 2 k.k., gdyż takie orzeczenie byłoby niekorzystne dla oskarżonego a w związku z tym wymaga ona utrzymania w mocy zaskarżonego wyroku łącznego na podstawie art. 437 § 1 k.p.k., co w tej sytuacji jest dla skazanego korzystne (patrz także: Świecki Dariusz (red.), Kodeks postępowania karnego. Tom II. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2020, teza 20 do art. 434). Sąd Apelacyjny więc, kierując się tymi przesłankami, nie uznał więc za uzasadnionego zarzutu apelacyjnego a jednocześnie uznał za konieczne, na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. (przy występowaniu przesłanki z art. 434 § 1 k.p.k.) utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku. |
||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||
Zmiana zaskarżonego wyroku przez wymierzenie skazanemu łagodniejszej łącznej kary pozbawienia wolności. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||
Wyżej, przy ustosunkowaniu się do zarzutu apelacyjnego wykazano niezasadność żądania złagodzenia wobec skazanego orzeczonej kary łącznej, więc nie zachodzi tu potrzeba powtarzania tożsamej argumentacji. |
||||||||||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
||||||||||||||||||||
1. |
Z urzędu uwzględniono okoliczność wykonania w całości, po wydaniu zaskarżonego wyroku, wobec skazanego jednej z dwóch kar pozbawienia wolności, co powodowało, co do zasady, niemożność orzekania w postępowaniu apelacyjnym w przedmiocie wydania wyroku łącznego. |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
||||||||||||||||||||
Na okoliczności te wskazano wprost wyżej w punkcie 2.1.1. oraz w punkcie 3, przy ustosunkowaniu się do zarzutu apelacyjnego. |
||||||||||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
||||||||||||||||||||
0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
0.11. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||
0.1Utrzymano w mocy orzeczenie o wymierzonej karze łącznej (pkt 1), o zaliczeniu na poczet tej kary okresów rzeczywistego pozbawienia wolności (pkt 2) oraz o kosztach procesu (pkt 3 i 4). |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||||
Utrzymanie w mocy orzeczenia o karze łącznej jest wynikiem nieuwzględnienia zarzutu apelacyjnego oraz wynikiem uwzględnienia z urzędu okoliczności związanych z wykonanie w całości jednej z kar podlegających łączeniu w węzeł kary łącznej, co wyjaśniono wyżej szczegółowo w punkcie 3. Co do pozostałych rozstrzygnięć nie stwierdzono żadnych uchybień, jak również co do nich nie podnoszono jakichkolwiek zarzutów. |
||||||||||||||||||||
0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
0.0.11. |
Przedmiot i zakres zmiany |
|||||||||||||||||||
0.0.1Nie dotyczy. |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
||||||||||||||||||||
0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
||||||||||||||||||||
1.1. |
Nie dotyczy |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości Nie dotyczy |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania Nie dotyczy |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
||||||||||||||||||||
4.1. |
Nie dotyczy |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||
0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
||||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
||||||||||||||||||||
0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
||||||||||||||||||||
6. Koszty Procesu |
||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||
II i III |
Mając na uwadze brak źródeł dochodów skazanego, jak również posiadane przez niego zadłużenia alimentacyjne (k. 110) o kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. (pkt III). Ze względu na występowanie przed Sądem odwoławczym w sprawie o wydanie wyroku łącznego obrońcy skazanego działającego z urzędu i złożenie przez niego wniosku o przyznanie na jego rzecz kosztów nieopłaconej w żadnej części obrony, o kosztach tych orzeczono na podstawie art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze ((t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1513) w zw. z § 4 ust. 1 i 3 w zw. z § 17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz.U. z 2019 roku, poz. 18). Z tego też tytułu Sąd Apelacyjny zasądził na rzecz adw. G. M. kwotę 147,60 zł (brutto). Wysokość tej kwoty to opłata (§4 ust. 1 rozporządzenia) określona w § 17 ust. 5 rozporządzenia (tj. kwota 120 zł) powiększona o 23% podatek VAT (§ 4 ust. 3 rozporządzenia). |
|||||||||||||||||||
7. PODPIS |
||||||||||||||||||||
sędzia I. P. sędzia P. S. sędzia M. K. |