UZASADNIENIE

Powód (...) (...) złożył pozew z dnia 27 kwietnia 2020 roku przeciwko R. B.. Powód zarządzał zapłaty od pozwanego na rzecz powoda kwoty 23.802,73 złotych oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazano, że powód jest wierzycielem (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, egzekucja wobec spółki była nieskuteczna, zaś pozwany wchodził w skład zarządu spółki – od dnia 27 marca 2014 roku do chwili obecnej był prezesem spółki.

W sprawie wydano nakaz zapłaty (karta 34).

Pozwany złożył sprzeciw od nakazu zapłaty (karta 40) Wnosząc o oddalenie powództwa, wskazał, że nie wykazano istnienia przesłanek odpowiedzialności członka zarządu. Egzekucję z majątku prowadzono w sposób niewłaściwy, spółka posiada majątek.

W piśmie (karta 52) powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Zespół (...) w M. – obecnie (...) w M. oraz (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. w dni 30 marca zawarli umowę najmu miejsc w pokojach hotelowych w domu wczasowym z przeznaczeniem na tymczasowe zakwaterowanie pracowników spółki. Umowę zawarto na czas nieokreślony, koszt noclegu wynosił 27 złotych za noc, płatność miała odbywać się na podstawie faktur. Z uwagi na brak płatności umowę wypowiedziano. Sprawę skierowano na drogę postępowania sądowego.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie w sprawie X GC 182/17 wyrokiem z dnia 13 września 2017 roku zasądził od pozwanej spółki na rzecz powoda kwotę 13.257 złotych z odsetkami ustawowymi od kwot i dat: 3.726 złotych od dnia 17 czerwca 2015 roku, 3.915 złotych od dnia 8 lipca 2015 roku, 3.105 złotych od dnia 7 sierpnia 2015 roku, 2.511 złotych od dnia 25 września 2015 roku, tytułem kosztów procesu zasądzono kwotę 4.800 złotych.

Na mocy tytułu wykonawczego komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym Szczecin – Centrum w Szczecinie Ł. P. prowadził egzekucję przeciwko spółce w sprawie Km 4079/18, która została umorzona postanowieniem z dnia 20 maja 2018 roku na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c.

Dowód:

- umowa najmu, karta 1617;

- faktury, karta 18-21;

- wypowiedzenie, karta 22;

- odpis wyroku, karta 23 – 24;

- odpis postanowienia, karta 25 – 26;

- wniosek egzekucyjny, karta 58-59;

- zajęcie, karta 60 – 65;

- wzmianka o wyniku egzekucyjnym, karta 68;

W dniu 27 marca 2014 roku zawarto umowę spółki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S., w skład pierwszego zarządu powołano jako prezesa zarządu R. B., który funkcję tę pełnił przynajmniej do dnia złożenia pozwu.

Dowód:

- umowa spółki karta 13- 15;

- odpis z KRS karta 9-12;

Wierzyciel wzywał R. B. do zapłaty pismem z dnia 13 grudnia 2019 roku doręczonym 17 grudnia 2019 roku.

Dowód:

- wezwanie z dowodem odbioru, karta 27,28, 31;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne w całości.

Stan faktyczny niniejszej sprawy ustalono na podstawie twierdzeń i okoliczności wskazanych przez powoda (zasadniczo nie przeczył tym okolicznościom pozwany) dowodów z dokumentów w postaci: odpisu z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, umowy spółki, wyroku wraz z postanowieniem o nadaniu klauzuli wykonalności, postanowienia o bezskuteczności egzekucji oraz wezwania do zapłaty oraz dokumentów zajęcia z akt komorniczych.

Na podstawie przeprowadzonych dowodów, sąd ustalił istotne okoliczności sprawy obejmujące fakt pełnienia przez pozwanego funkcji członka (prezesa) zarządu (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S..

Zgodnie z art. 299 § 1 k.s.h., jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania. Przesłankami odpowiedzialności członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za jej zobowiązania jest zatem: po pierwsze – sprawowanie mandatu w czasie istnienia niewykonanego przez spółkę zobowiązania, a po wtóre – bezskuteczność dochodzenia jego zaspokojenia od samej spółki. Podkreślenia wymaga, że decydujące znaczenie ma tu samo istnienie zobowiązania w okresie pełnienia funkcji w zarządzie, a nie jego wymagalność lub tym bardziej moment stwierdzenia bezskuteczności jego egzekucji (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 kwietnia 2006 roku, sygn. akt V CSK 39/06, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 września 2003 roku, sygn. akt V CK 198/02, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2010 roku, sygn. akt V CSK 248/09). Przesłanka ta została spełniona w niniejszej sprawie. Wierzytelność powódki istniała w okresie, gdy pozwany sprawował funkcję członka zarządu dłużnej spółki.

Odpowiedzialność w oparciu o powołany przepis art. 299 § 1 k.s.h. ma charakter subsydiarny i aktywuje się jedynie w sytuacji, gdy spółka nie jest w stanie samodzielnie wykonać swojego zobowiązania. W konsekwencji na powodzie spoczywał obowiązek udowodnienia, że próba uzyskania zaspokojenia od dłużnej spółki nie przyniosła rezultatu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 2008 roku, sygn. akt III CSK 12/08; wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2011 roku, sygn. akt VI ACa 1441/10; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 kwietnia 2011roku, sygn. akt II CSK 451/10). Roszczenie z art. 299 § 1 k.s.h. stanowi ostateczne zabezpieczenie roszczeń wierzycieli przeciwko spółce. Jeśli więc po stwierdzeniu bezskutecznej egzekucji okaże się, że wierzyciel może jednak uzyskać zaspokojenie od spółki, to jest brak podstaw do przyjęcia, że zachowuje on prawo do żądania zaspokojenia z majątku członków zarządu spółki. Z kolei bezskuteczność egzekucji może być przy tym dowodzona każdym środkiem dowodowym (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 sierpnia 2009 roku, sygn. akt I CSK 34/09). Jakkolwiek przesłanka odpowiedzialności z art. 299 § 1 k.s.h. jest spełniona, gdy skuteczna egzekucja wobec spółki nie jest w ogóle możliwa, a nie gdy jest niemożliwa z jednego z kilku składnika majątku, to jednak wykazania tej okoliczności (bezskuteczności egzekucji do całego majątku spółki) nie może być rozumiane schematycznie. Nie ma przeto potrzeby kierowania egzekucji do tych składników majątku spółki, z których uzyskanie zaspokojenia jest w istniejących okolicznościach faktycznych nierealne (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 2009 roku, sygn. akt V CSK 460/08).

W niniejszej sprawie, powód po uzyskaniu w tytułu wykonawczego doprowadził do wszczęcia postępowania egzekucyjnego przeciwko (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Analiza złożonych dokumentów z akt komorniczych, jak również twierdzenia powoda podniesione w pismach procesowych doprowadza do wniosku, że postepowanie egzekucyjne prowadzone było w sposób kompleksowy. Pozwany przedstawił zarzut wadliwie prowadzonego postepowania egzekucyjnego, nie przedstawił jednak dowodów na tę okoliczność, że mimo bezskuteczności egzekucji w spółce jest majątek z którego powódka może realnie zaspokoić się.

W sprzeciwie pozwany wskazał na:

- „”niewykazanie aby spółka nie miała majątku wystarczającego na pokrycie niewielkiej wierzytelności”;

- fakt „niewłaściwego prowadzenia egzekucji”;

Okoliczności te nie tylko nie zostały jednak wykazane ale nawet nie zostały uprawdopodobnione. Jak wynika to z postanowienia komornika (karta 25) stwierdzono bezskuteczność egzekucji wobec spółki. Komornik wskazał wprost, że nie ustalono majątku dłużnika. Z dowodów w postaci zajęć komorniczych ustalić należało (karta 60-65) oraz mając na uwadze zakres postępowania egzekucyjnego (wnioskiem objęto środki pieniężne, rachunki bankowe, ruchomości, zwroty nadpłaty podatków z US, inne wierzytelności i prawa majątkowe – karta 59) sąd przyjął, że prowadzono je kompleksowo i właściwie.

W myśl art. 299 k.s.h. dłużnik (pozwany) może zwolnić się z odpowiedzialności za długi spółki jeśli wykaże wymienione tam przesłanki. Powód, w myśl przywołanego przepisu wykazać ma bezskuteczność egzekucji. Powód wykonał niniejszy obowiązek dokumentem urzędowym (art. 244 k.p.c.) – wykazał nieskuteczność egzekucji. Jeśli pozwany przeczy okolicznościom wskazanym w postanowieniu organu egzekucyjnego, powinien naprowadzić dowody na te okoliczności (art. 252 k.p.c.). Twierdzenia pozwany nie zastępują dowodu. Jeśli również pozwany nie ma dostępu do dokumentów spółki, nie jest członkiem zarządu należy przedstawić wniosek oto aby sąd zwrócił się do spółki, urzędu skarbowego bądź do innego podmiotu o przesłanie odpowiedniej dokumentacji.

Twierdzenia w zakresie wierzytelności pierwotnego dłużnika nie dotyczą żadnej konkretnej wierzytelności. Nie sposób ich zweryfikować, nie sposób stwierdzić czy istnieją, czy nie są przedawnione, czy wystarczyłyby na zaspokojenie przedmiotowej wierzytelności, czy są egzekwowalne, czy ów dłużnik jest wypłacalny.

Zatem analizując sposób i zakres prowadzenia egzekucji sąd ustalił, że egzekucję prowadzono w sposób kompleksowy, zakres i charakter postępowania egzekucyjnego nie miał charakteru iluzorycznego ale był ukierunkowany na realne zaspokojenie wierzyciela.

Postępowanie egzekucyjne nie przyniosło rezultatu – komornik ustalił bezskuteczność egzekucji.

W tych warunkach, okoliczności uzasadniające roszczenie powoda, w zakresie, w jakim to na nim spoczywał ciężar dowodu (art. 6 k.c.), należało zatem uznać za udowodnione.

W myśl art. 299 § 2 k.s.h. członek zarządu może się uwolnić od odpowiedzialności za zobowiązania spółki, jeżeli wykaże, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe, albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcie postępowania układowego nastąpiło nie z jego winy, albo że pomimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcia postępowania układowego wierzyciel nie poniósł szkody. Zarówno podniesienie zarzutów z art. 299 § 2 k.s.h. jak i ich dowodzenie leży po stronie pozwanego członka zarządu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 maja 2013 roku, sygn. akt III CSK 321/12, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 2 października 2013 roku, sygn. akt I ACa 52/13). Przepis art. 299 k.s.h. przewiduje bowiem domniemanie winy członka zarządu w doprowadzeniu do braku możliwości uzyskania przez wierzyciela zaspokojenia.

Niesporną okolicznością jest to, że aby przyjąć odpowiedzialność członków zarządu za zobowiązania spółki, w pierwszej kolejności powód powinien wykazać bezskuteczność egzekucji. Co za tym idzie, wobec wykazania przez powoda przesłanek z art. 299 § 1 k.s.h. oraz braku skutecznych zarzutów ze strony pozwanego, roszczenie zgłoszone w pozwie należało uwzględnić co do zasady. Na zasądzoną kwotę składa się należność główna z wyroku, koszty procesu orzeczone w wyroku, koszty postępowania klauzulowego i egzekucyjnego – w tym koszty zastępstwa adwokackiego w postępowaniu egzekucyjnym a także skapitalizowane odsetki.

Mając na uwadze powyższe należało orzec jak w wyroku, orzekając o odsetkach zgodnie z normą art. 481 k.c.

Pozwany, mimo twierdzeń pozwu nie złożył dokumentów na poparcie twierdzeń do dnia zamknięcia rozprawy, nie stawił się na przesłuchanie, nie skorzystał z możliwości zawarcia ugody na terminie rozprawy.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. i art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Strona powodowa wygrała w całości sprawę, zatem należy się jej zwrot kosztów procesu w całości. Strona powodowa była reprezentowana przez radcę prawnego,. Na koszty zasądzono na rzecz powoda składa się wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika w wysokości 3.600 złotych. Do kwoty tej dodać należy opłatę od pozwu 1.211 złotych.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE