WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2019r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Piotr Witkowski
Protokolant:	st. sekr. sądowy Marta Majewska-Wronowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2019r. w Suwałkach

sprawy Z. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o świadczenie przedemerytalne

w związku z odwołaniem Z. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 15 marca 2019 r. znak(...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje Z. S. prawo do świadczenia przedemerytalnego od dnia 1 lutego 2019r.

Sygn. akt IIIU 409/19

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. decyzją z dnia 15.03.2019r. odmówił Z. S. prawa do świadczenia przedemerytalnego.

W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30.04.2004r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2018r. poz. 1270 ze zm.) prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 60 lat życia w przypadku mężczyzn oraz posiada okres uprawiający do emerytury co najmniej 35 lat.

Zgodnie zaś z art. 2 ust. 3 wskazanej ustawy, świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w art. 1 po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1)  nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna,

2)  w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych,

3)  złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6 – miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Organ rentowy odmówił natomiast Z. S. prawa do świadczenia przedemerytalnego, ponieważ w świadectwie pracy z dnia 1.08.2018r. brak jest zapisu o rozwiązaniu umowy o pracę na podstawie ustawy z dnia 13.03.2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2016r., poz. 1474 ze zm.). (...)Sp. z o.o. w O. zatrudnia ponad 20 pracowników i rozwiązanie umowy o pracę winno nastąpić właśnie na podstawie tej ustawy.

W odwołaniu od tej decyzji Z. S. wniósł o jej zmianę i przyznanie mu prawa od świadczenia przedemerytalnego. Organowi rentowemu zarzucił błędne ustalenie stanu faktycznego co do jego sytuacji w związku z określeniem przyczyny rozwiązania umowy o pracę z firmą (...) sp. z o.o., tj. wskazania jako przyczyny rozwiązania umowy o pracę – grupowego zwolnienia, co nie miało miejsca. Prawidłowo podał przyczynę rozwiązania umowy, tj. rozwiązanie umowy o pracę przez pracodawcę w zw. z art. 30 § 1 pkt. 2 – przyczyną jest likwidacja etatu. Pracodawca ma prawo zwolnić pracownika, likwidując etat w związku z zaistnieniem przyczyn: ekonomicznych, organizacyjnych, technologicznych oraz produkcyjnych. To też uczynił w momencie wręczenia mu wypowiedzenia. Nie zaistniały żadne przesłanki dotyczące zwolnień grupowych. Nie rozumie więc faktu konieczności wstawienia takowej przyczyny w świadectwie pracy.

Spełnił wszystkie przesłanki upoważaniające go do przyznania świadczenia przedemerytalnego, tj. ukończył 60 lat, uzyskał staż pracy wynoszący powyżej 35 lat, rozwiązano z nim umowę o pracę z przyczyn dotyczących pracodawcy, ma 6 miesięczny okres zarejestrowania w PUP-ie w O..

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, uzasadniając jak w zaskarżonej decyzji co do przepisów regulujących przyznawanie świadczenia przedemerytalnego. Wskazał natomiast, że Z. S. nie spełnia warunków do przyznania świadczenia przedemerytalnego, ponieważ ze znajdującego się w aktach sprawy świadectwa pracy z dnia 1.08.2018r. wynika, iż stosunek pracy, który ustał z dniem 31.07.2018r., rozwiązany został na podstawie wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę na podstawie art. 30 § 1 pkt. 2 kp, a nie z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, o czym mowa w art. 2 ust. 1 pkt. 2 w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Sąd Okręgowy w Suwałkach ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie należało uznać za uzasadnione.

W sprawie spornym jest tylko to, czy z odwołującym się rozwiązano stosunek pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. jedn. na dzień wydania zaskarżonej decyzji - Dz. U. z 2018r., poz. 1265, zwanej dalej ustawą o promocji zatrudnienia). Pozostałe bowiem warunki do przyznania Z. S. świadczenia przedemerytalnego organ rentowy uznał. Odwołujący się Z. S. ukończył 60 lat w dniu (...), udowodnił 180 dni okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych oraz na dzień rozwiązania stosunku pracy z dniem 31.07.2018r. udowodnił staż pracy wynoszący 35 lat, 3 miesiące i 9 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Pozostałych warunków też nie kwestionował.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt. 29 ustawy o promocji zatrudnienia, ilekroć w tej ustawie mowa jest o przyczynach dotyczących zakładu pracy, oznacza to m.in. rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z przepisami o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników lub zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26.06.1974r. Kodeks pracy (Dz. U z 2019r., poz. 1040 i 1043), w przypadku rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z tych przyczyn u pracodawcy zatrudniającego mniej niż 20 pracowników.

Pracodawca odwołującego się Sp. z o.o. w O. (...) zatrudnia co najmniej 20 pracowników. Odwołujący się temu nie zaprzeczył. Zastosowanie więc będzie miała ustawa o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (obecnie t. jedn. Dz. U. z 2019r., poz. 1482), zwaną dalej ustawą o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 tej ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy, przepisy art. 5 ust. 3-6 i art. 8 stosuje się odpowiednio w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, jeżeli przyczyny te stanowią wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy lub jego rozwiązanie na mocy porozumienia stron, a zwolnienia w okresie nieprzekraczającym 30 dni obejmują mniejszą liczbę pracowników niż określona w art. 1.

Z tego wynika, że aby można było zastosować ustawę o promocji zatrudnienia przy ustalaniu prawa do świadczenia przedemerytalnego, nie muszą zaistnieć zwolnienia grupowe, jeżeli rozwiązanie przez pracodawcę z pracownikiem stosunku pracy z przyczyn go niedotyczących stanowi wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy. Tak też było i w niniejszej sprawie. Choć w świadectwie pracy nie powołano się wprost na art. 10 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy, to w obliczu zeznań złożonych przez pracowników Spółki (...) – kadrowej M. G. i kierownika J. K. oraz twierdzeń samego odwołującego się – nie powinno ulegać wątpliwości, że rozwiązanie z nim umowy o pracę nastąpiło z przyczyn niedotyczących pracowników i stanowiły one wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy. Jednoznacznie wynika to z zeznań kierownika J. K., który wprost zeznał, że odwołujący się został zwolniony z powodu likwidacji jego stanowiska pracy po reorganizacji zakładu pracy. Stanowisko pracy odwołującego stało się już niepotrzebne. Nie wskazał, podobnie jak kadrowa M. G., na żadną z przyczyn leżących po stronie odwołującego się. Przyczyna więc rozwiązania z odwołującym się stosunku pracy, go niedotycząca, była wyłączną przyczyną uzasadniającą wypowiedzenie stosunku pracy. Tym samym niewątpliwym winno być, że odwołującemu się przysługuje prawo do świadczenia przedemerytalnego, jako osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła 60 lat życia oraz posiada okres uprawniający do emerytury co najmniej 35 lat. Na przeszkodzie przyznaniu takiego prawa nie może stać brak wskazania w świadectwie pracy przez pracodawcę stosownego przepisu ustawy o zasadach rozwiązywania stosunków pracy, jeżeli wykazanym będzie, że taki przepis winien być wobec pracownika wskazany, a to ma miejsce w niniejszej sprawie. Pośrednio zresztą wystawione odwołującemu się świadectwo pracy wskazuje na przepisy ustawy o zasadach rozwiązywania stosunków pracy, gdyż wskazuje na likwidację etatu.

Mając więc to na uwadze, należało na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzec jak w wyroku i przyznać Z. S. prawo do świadczenia przedemerytalnego od 2.02.2019r.

PW/mmw