Sygn. akt I C 125/20
Dnia 3 września 2020 r.
Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 września 2020 r. w G. sprawy z powództwa Gminy M. G. przeciwko M. Ł.
o eksmisję
I. nakazuje pozwanej M. Ł., aby opuściła, opróżniła z wszystkich rzeczy i wydała powodowi Gminie M. G. lokal mieszkalny numer (...) znajdujący się w budynku przy ul. (...) w G.;
II. orzeka o uprawnieniu M. Ł. do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu i wstrzymuje wykonanie punktu I. niniejszego wyroku do czasu złożenia jej przez Gminę M. G. oferty zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu;
III. nie obciąża pozwanej M. Ł. kosztami procesu.
Sygn. akt I C 125/20
STAN FAKTYCZNY
Gmina M. G. jest właścicielem lokalu mieszkalnego numer (...), położonego przy ul. (...) w G.. Aktualnie zamieszkuje w nim samotnie M. Ł..
Okoliczności bezsporne
M. Ł. zamieszkała w tym lokalu w 2001 r., w czasie gdy najemczynią była jej ciotka – A. Ł. (zmarła w 2018 r.).
Okoliczności bezsporne
Początkowo M. Ł. mieszkała w przedmiotowym lokalu z dziećmi, z których starszy syn wyprowadził się, a drugie dziecko jest nadal niepełnoletnie, lecz przebywa w rodzinie zastępczej w K.. M. Ł. z uwagi na chorobę psychiczną (choroba afektywna dwubiegunowa) posiada orzeczenie o niepełnosprawności (z dn. 26 września 2018 r.). Z powodu charakteru choroby nie ma możliwości podjęcia pracy zawodowej. Nie ma możliwości wyprowadzenia się i zamieszkania w innym lokalu. Starszy syn ma trzypokojowe mieszkanie i oczekuje urodzin drugiego dziecka. Pozwana utrzymuje się z renty (780 zł netto), otrzymuje też w razie potrzeby świadczenia z pomocy społecznej. Lokal wymaga ogrzewania elektrycznego, co wynosi w sezonie grzewczym nawet 600 zł miesięcznie. Pozwana nie posiada prawa do innego lokalu. Posiada także inne zadłużenie.
Dowód: orzeczenie, k. 30
zeznania pozwanej, k. 55 verso
OCENA DOWODÓW
Stan prawny lokalu jest bezsporny. Nie budzi także wątpliwości, że pozwana nie posiada tytułu prawnego do zajmowania przedmiotowego lokalu – nie była w kręgu osób uprawnionych do wstąpienia w stosunek najmu w trybie art. 691 k.c. Z materiału dowodowego – wiarygodnych zeznań powódki – wynika wszelako, że zamieszkała w przedmiotowym lokalu wraz z dziećmi za zgodą ówczesnej najemczyni.
Opis aktualnej sytuacji życiowej, finansowej jest w zeznaniach powódki wiarygodny, potwierdzony treścią dokumentacji lekarskiej oraz orzeczeniem o niepełnosprawności.
KWALIFIKACJA PRAWNA
Z uwagi na brak tytułu prawnego do zajmowania przedmiotowej nieruchomości przez pozwaną orzeczono jak w punkcie I. sentencji na mocy art. 222 § 1 k.c.
Pozwana spełnia obligatoryjną przesłankę przyznania jej lokalu socjalnego z uwagi na status osoby niepełnosprawnej o czym orzeczono w punkcie II. (na mocy art. 14 ust. 4 pkt 2 ustawy o ochronie praw lokatorów […]). Jej sytuacja finansowa uniemożliwia najęcie lokalu na wolnym rynku. Nie ma możliwości zamieszkania w innym lokalu. Z uwagi na specyfikę choroby psychicznej, na którą cierpi pozwana, wiarygodnym jest niemożność wykonywania pracy zawodowej. Zamieszkanie u starszego syna, wychowującego małe dzieci, także w tym kontekście należy uznać za możliwe, tym bardziej, że młodszy syn pozwanej przebywa nie z matką, lecz w rodzinie zastępczej. Można więc zasadnie wywodzić, że współzamieszkiwanie z pozwaną (lub zaangażowanie jej do pracy zawodowej) może prowadzić do nieakceptowalnych zjawisk wynikających właśnie z tej choroby. Należy też zauważyć, że pozwanej przysługuje w niniejszej status byłego lokatora – wprowadziła się do przedmiotowego lokalu za zgodą ówczesnej najemczyni – będącej niedaleką krewną. Nie było to samowolne zajęcie lokalu.
KOSZTY
Z uwagi na wyjątkowo niekorzystną sytuacją życiową i majątkową pozwanej, na mocy art. 102 k.p.c. nie obciążono jej kosztami procesu. Nie ma ona właściwie szans na podjęcie pracy zarobkowej i w dalszym ciągu będzie korzystać jedynie z niewielkich niezarobkowych źródeł utrzymania w postaci renty i zasiłków – i tak finansowanych ze środków publicznych.