Sygn. akt III AUz 50/20
Dnia 30 czerwca 2020 r.
Sąd Apelacyjny w Szczecinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: Barbara Białecka (spr.)
Sędziowie: Gabriela Horodnicka-Stelmaszczuk
Romana Mrotek
po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Szczecinie
sprawy J. Z.
przeciwko Dyrektorowi Wojskowego Biura Emerytalnego w S.
o uchylenie decyzji i rozliczenie emerytury
na skutek zażalenia organu rentowego na postanowienie zawarte w punkcie II wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 13 stycznia 2020 r. sygn. akt VI U 2311/18
p o s t a n a w i a:
1. zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że zasądzić od Wojskowego Biura Emerytalnego w S. na rzecz J. Z. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,
2. odstąpić od obciążenia ubezpieczonego kosztami zastępstwa procesowego organu rentowego w postępowaniu zażaleniowym.
Romana Mrotek Barbara Białecka Gabriela Horodnicka-Stelmaszczuk
Sygn. akt III AUz 50/20
Postanowieniem zawartym w punkcie II. Wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 13 stycznia 2020 roku zasądzono od organu rentowego Wojskowego Biura Emerytalnego w S. na rzecz ubezpieczonego J. Z. kwotę 2 400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Uzasadniając rozstrzygnięcie o kosztach Sąd Okręgowy wskazał, że o kosztach procesu orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu (wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c.) - zasądzając (wobec złożenia przez ubezpieczonego odnośnego wniosku) od organu rentowego (jako strony przegrywającej sprawę) na rzecz J. Z. kwotę 2 400 zł. Sąd orzekający wskazał, że na wskazane koszty złożyło się jedynie wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika (adwokata) reprezentującego ubezpieczonego. Wysokość wskazanego należnego wynagrodzenia ustalono przy tym w stawce liczonej od wartości przedmiotu sporu (19 376 zł 38 gr) omyłkowo przyjmując przy tym stawkę z § 3 ust. 1 pkt 5 (zamiast z § 2 ust. 1 pkt 5) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 roku poz. 1800 ze zmianami).
Z rozstrzygnięciem nie zgodził się organ. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. poprzez błędne zastosowanie w sprawie § 3 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, względnie wskazywanie na zasadność zastosowania § 2 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia, podczas gdy właściwą podstawą prawną do zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego dla strony wygrywającej sprawę powinien być § 9 ust. 2 Rozporządzenia, jako znajdujący zastosowanie do spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych.
Mając na względzie powyższe, żalący wniósł o:
1) zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez zasądzenie na rzecz ubezpieczonego od organu rentowego 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za postępowanie I -instancyjne,
2) zasądzenie od ubezpieczonego na rzecz organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego przed Sądem II instancji, według norm przepisanych.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Zażalenie okazało się uzasadnione.
Sąd Apelacyjny w całości podziela stanowisko organu, że w niniejszej sprawie ustalenie wysokości wynagrodzenia pełnomocnika ubezpieczonego winno nastąpić w oparciu o § 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, a nie jak to uczynił Sąd Okręgowy w oparciu o § 2 tego rozporządzenia.
Zdaniem Sądu Odwoławczego w sprawie nie ulega wątpliwości, że jej przedmiotem była prawidłowość decyzji modyfikujących roczne rozliczenie świadczenia emerytalnego. Przedmiotem postępowania była wyłącznie jedna decyzja, tj. decyzja z 15 października 2018 r. o uchyleniu trzech wcześniejszych decyzji własnych z 19 grudnia 2016 r., (...).
Zdaniem Sądu Apelacyjnego § 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, który stanowi: „Stawki minimalne wynoszą 180 zł w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego i zaopatrzenia emerytalnego oraz w sprawach dotyczących podlegania ubezpieczeniom społecznym" ma szeroki zakres zastosowania, a nadto stanowi lex specialis w stosunku do § 2 czy § 3, które przywołuje Sąd I instancji. W piśmiennictwie podkreśla się, że stawce minimalnej przewidzianej w § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia podlegają wszystkie sprawy z szeroko rozumianego postępowania dotyczącego świadczeń z zakresu ubezpieczeń społecznych i zaopatrzenia emerytalnego. Tym samym wysokość stawki dla pełnomocnika za prowadzenie tej sprawy, dotyczącej rocznego rozliczenia emerytury z zaopatrzenia emerytalnego, w przekonaniu Sądu Apelacyjnego, jest wprost uregulowana w przywołanym przepisie i nie ma ani podstaw, ani potrzeby sięgania do innych uregulowań tego rozporządzenia.
W tej sytuacji nie ma podstaw do zastosowania w niniejszej sprawie § 2 rozporządzenia.
Wobec powyższego Sąd Apelacyjny doszedł do przekonania, że zażalenie było zasadne, wobec czego działając na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 3 k.p.c. zmienił zaskarżone postanowienie jak w punkcie I sentencji.
Sąd Apelacyjny nie obciążył ubezpieczonego kosztami postępowania zażaleniowego, albowiem swoim działaniem w żadnym zakresie nie przyczynił się do zaistnienia potrzeby wniesienia tego środka zaskarżenia (art. 102 k.p.c.)
Romana Mrotek Barbara Białecka Gabriela Horodnicka-Stelmaszczuk