Sygn. akt. I Ns 331/19
Wnioskodawca W. F. wniosła o stwierdzenie, że nabył przez zasiedzenie własność nieruchomości składającej się z działki o nr (...), położonej w Ł. o pow.239 m 2.
W uzasadnieniu wniosku wskazała, że działka będące przedmiotem wniosku znajduje się w jego nieprzerwanym samoistnym posiadaniu od 1976 r., kiedy na podstawie umowy dzierżawy zawartej z Gminą P. stał się dzierżawcą działki nr (...) o pow. 646 m 2 i jednocześnie wszedł w posiadanie działki, której dotyczy wniosek.
Uczestnik (...) działający przez Starostę (...) wniósł o oddalenie wniosku i zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu podniósł, że decyzją Wojewody (...) z dnia 3.03.2020 r. przedmiotowa działka stała się własnością Gminy P.. W ocenie uczestnika, wnioskodawca nie wykazał na tym etapie postępowania by spełnił przesłanki do nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie.
Uczestnik Gmina P. wniósł o oddalenie wniosku i zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu podniósł, że działka nr (...) będąca własnością Gminy P. jest położona obok nieruchomości stanowiącej działkę nr (...), będącą własnością wnioskodawcy i M. F.. Wnioskodawca ogrodził jednym ogrodzeniem obie działki. W chwili stawiania ogrodzenia wiedział, że nie jest właścicielem działki nr (...). Wnioskodawca uiszcza podatek od nieruchomości jedynie od działki nr (...). W ocenie uczestnika, jeżeli wnioskodawca władała działką nr (...) na podstawie umowy dzierżawy od 1976 r., to w zakresie posiadania działki nr (...) nie można przyjąć by władał nią jako posiadacz samoistny.
Uczestniczka M. F. przychyliła się do wniosku.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W 1976 r. wnioskodawca W. F. na podstawie umowy dzierżawy zawartej z Gminą P. objął w posiadanie działkę nr (...) o pow. 646 m 2 położoną w obrębie E.. Nieruchomość ta zabudowana była budynkiem mieszkalnym. Do działki nr (...) przylega działka oznaczona obecnie nr 184/41 pow.239 m 2. W momencie objęcia w posiadanie, na podstawie umowy dzierżawy, działki nr (...), wnioskodawca objął również w posiadanie działkę nr (...). Wnioskodawca ogrodził jednym ogrodzeniem obie działki, tak że stanowią one jedną całość gospodarczą. Obie działki wykorzystywała w jednakowy sposób, wykorzystywał je na potrzeby mieszkaniowe, znajdowało się na nich boisko do gry w piłkę, ogródek warzywny, na obu działkach wykonywał te same prace porządkowe. Na działce nr (...) znajdowało się ogrodzenie dla psa. Na działce tej usytuowane jest również ujęcie wody do budynku mieszkalnego znajdującego się na działce nr (...) oraz kabel doprowadzający oświetlenie do obu działek.
W dniu 4 sierpnia 2007 r. wnioskodawca zawarł związek małżeński z M. F..
Działka oznaczona obecnie nr 184/41, w momencie objęcia jej w posiadanie przez wnioskodawcę stanowiła własność Skarbu Państwa. Decyzją Wojewody (...) z dnia 3.03.2020 r. Gmina P. nabyła własność działki nr (...) o pow. 0,0273 m 2 położonej w obrębie E., dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...).
Umową sprzedaży z dnia 17.12.2007 r. wnioskodawca i jego żona M. F., nabyli od Gminy P. działkę nr działkę nr (...) o pow. 646 m 2 położoną w obrębie E..
Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dokumentów: k. 7-13, 83-93, zdjęć k. 109, 117, dokumentów akt księgi wieczystej OL1S/00022022/6 k.1-19, zeznań świadków K. G. k. 103 odwr., M. S. k. 103 odwr. -104, zeznań wnioskodawcy k. 121, uczestniczki k. 121 odwr.
Sąd zważył, co następuje:
Zasiedzenie polega na nabyciu przez osobę nieuprawnioną prawa podmiotowego z mocy samego prawa i jest konsekwencją długotrwałego faktycznego wykonywania tego prawa. Nabycie własności w drodze zasiedzenia uzależnione zostało od spełnienia dwóch podstawowych przesłanek: władanie nieruchomością jako posiadacz samoistny oraz upływ ustawowego terminu zasiedzenia. Dobra lub zła wiara posiadacza nie stanowi przesłanki uzyskania własności, a wpływa jedynie na długość terminu zasiedzenia.
Posiadanie ma charakter posiadania samoistnego, jeżeli posiadacz włada rzeczą "jak właściciel" (art. 336). Posiadacz wykonuje zatem faktycznie uprawnienia składające się na treść prawa własności, stąd też posiadanie takie zwane jest również właścicielskim. O tym, czy posiadanie ma charakter posiadania samoistnego, decydują okoliczności faktyczne o charakterze przede wszystkim zewnętrznym (zachowanie się posiadacza względem przedmiotu posiadania dostrzegalne dla innych osób).
W postanowieniu z dnia 5 czerwca 2009r. Sąd Najwyższy stwierdził, że świadomość posiadacza, że wykonywane wobec rzeczy prawo nie przysługuje (albo przysługuje) ma znaczenie jedynie dla oceny jego złej lub dobrej wiary i w związku z tym decyduje o tym, jaki okres potrzebny jest do zasiedzenia (gdy chodzi o rzecz ruchomą rozstrzyga także o tym, czy zasiedzenie w ogóle może nastąpić). O tym natomiast, czy posiadanie jest samoistne (bowiem tylko takie może prowadzić do zasiedzenia), rozstrzyga stan woli posiadacza i jej uzewnętrznienie. Posiadacz, który wie, że nie jest właścicielem, ale chce posiadać nieruchomość tak jak właściciel i wolę swoją manifestuje, jest posiadaczem samoistnym. ( sygn. akt. I CSK 430/08, LEX nr 528169)
W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci dokumentów, zeznań świadków, zeznań wnioskodawcy i uczestniczki, których wiarygodności sąd nie kwestionuje, należy przyjąć, że wniosek wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż wnioskodawcy nie można uznać za posiadacza samoistnego działki oznaczonej nr (...) o pow. 0,0273 m 2 położonej w obrębie E..
Z zeznań świadków oraz z zeznań wnioskodawcy wynika, że objęcie przez wnioskodawcę w posiadanie działki nr (...) odbyło się w związku z uzyskaniem przez niego posiadania działki nr (...). Bezspornym jest w sprawie, że nabycie przez wnioskodawcę posiadania działki nr (...) nastąpiło na podstawie umowy dzierżawy zawartej przez niego z Gminą P.. Z zeznań tych oraz ze zdjęć wynika, że od momentu gdy wnioskodawca został dzierżawcą działki nr (...), z działki nr (...) korzystał w sposób zbliżony do korzystania z działki będącej przedmiotem dzierżawy. Obie działki zostały ogrodzone jednym ogrodzeniem. Wnioskodawca jak podał wykorzystywał je na potrzeby mieszkaniowe, znajdowało się na nich boisko do gry w piłkę, ogródek warzywny, na obu działkach wykonywał te same prace porządkowe, na działce nr (...) znajdowało się ogrodzenie dla psa, usytuowane jest również ujęcie wody do budynku mieszkalnego znajdującego się na działce nr (...) oraz kabel doprowadzający oświetlenie do obu działek.
Żaden z przeprowadzonych w sprawie dowodów nie wskazuje by w czasie gdy wnioskodawca był dzierżawcą działki nr (...), sposób korzystania z tej działki i z działki nr (...) był odmienny, nie sposób jest zauważyć różnicy w posiadaniu zależnym dzierżawionej działki i posiadaniu działki nr (...), a w szczególności by podejmowane przez niego czynności w stosunku do działki będącej przedmiotem wniosku miały charakter właścicielski, dający podstawę do stwierdzenia, że był posiadaczem samoistnym działki nr (...). Brak jest zatem przesłanki samoistnego posiadania, co uniemożliwia rozpoczęcie biegu terminu zasiedzenia od 1976 r.
Można ewentualne przyjąć, że od chwili nabycia własności działki nr 184/6 umową sprzedaży z dnia 17.12.2007 r., doszło do zmiany posiadania zależnego na posiadanie samoistne i z tą datą rozpoczął się bieg terminu zasiedzenia, jednakże na datę rozstrzygnięcia, terminy zasiedzenia, nawet przy przyjęciu dobrej wiary, ie upłynęły.
W tym stanie rzeczy na mocy powołanych przepisów, art. 172 k.c. orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono po myśli art. 520 § 1 k.p.c.
1. (...)
2. (...)
3. (...)