UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11 stycznia 2019 roku powodowie I. B. i W. B. domagali się zasądzenia od pozwanego Towarzystwo (...) z siedzibą w W. kwoty 799,50 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 27 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powodowie wskazali, że z winy kierującego innym pojazdem, ubezpieczonego od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego, doszło do uszkodzenia pojazdu marki K. model V. o numerze rejestracyjnym (...). Poszkodowany H. B. zlecił powodom naprawę uszkodzonego pojazdu, a na czas naprawy wynajął od nich pojazd zastępczy. Powodowie wystawili poszkodowanemu fakturę numer (...) na kwotę 9 056,59 złotych brutto, co obejmowało również kwotę 3 198 złotych brutto tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego. Po zweryfikowaniu powyższej faktury, pozwany wypłacił tytułem odszkodowania obejmującego koszty najmu pojazdu zastępczego kwotę 2 398,50 złotych obniżając stawkę za najem pojazdu z kwoty 100 złotych netto za dobę do kwoty 75 złotych netto za dobę. Powodowie po nabyciu od poszkodowanego wierzytelności w zakresie pozostałej części kosztów najmu pojazdu zastępczego wzywali pozwanego do zapłaty, jednakże bezskutecznie.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 10 kwietnia 2019 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 465/19 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

Pozwany Towarzystwo (...) z siedzibą w W. w sprzeciwie od powyższego orzeczenia wniósł o oddalenie powództwa wskazując, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił poszkodowanemu kwotę 2 398,50 złotych uznając cały okres najmu pojazdu zastępczego (26 dni) oraz stawkę w kwocie 75 złotych netto za dobę. Pozwany wskazał bowiem, że poszkodowany został poinformowany o możliwości najmu pojazdu zastępczego z wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem i akceptowanej stawce w razie wynajęcia pojazdu zastępczego we własnym zakresie, lecz poszkodowany nie wykazał zainteresowania tą ofertą i wynajął pojazd od powodów na warunkach finansowych mniej korzystnych niż wynikające z propozycji pozwanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 09 października 2017 roku w B. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został pojazd marki K. model V. o numerze rejestracyjnym (...) należący H. B..

Odpowiedzialność za przedmiotową szkodę ponosił kierujący pojazdem ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w Towarzystwo (...) z siedzibą w W..

niesporne

W dniu 17 października 2017 roku pracownik zakładu naprawczego działając z upoważnienia H. B. zgłosił telefonicznie szkodę w pojeździe marki K. model V. o numerze rejestracyjnym (...) ubezpieczycielowi sprawcy szkody, tj. Towarzystwo (...) z siedzibą w W..

W czasie rozmowy telefonicznej przedstawiciel ubezpieczyciela zapytał zgłaszającego szkodę, czy na czas naprawy pojazdu poszkodowany będzie potrzebował pojazdu zastępczego. Pracownik zakładu naprawczego powiedział wówczas, że zakład naprawczy będzie zapewniał taki pojazd poszkodowanemu, więc przedstawiciel ubezpieczyciela poinformował go, że ubezpieczyciel współpracuje z dwiema wypożyczalniami ( (...) i P.), w których można wynająć pojazd zastępczy, zaś w przypadku najmu pojazdu od innego podmiotu ubezpieczyciel zastrzega sobie prawo do weryfikacji kosztów najmu.

W trakcie rozmowy telefonicznej nie przekazano żadnych informacji na temat wysokości stawek najmu pojazdu zastępczego.

nagranie zgłoszenia szkody – k. 43 akt

Pismem z dnia 18 października 2017 roku skierowanym na adres zamieszkania poszkodowanego H. B. Towarzystwo (...) z siedzibą w W. poinformował go, że w przypadku uszkodzenia pojazdu osoba, która utraciła możliwość korzystania z niego, może ubiegać się o zwrot kosztów wynajmu samochodu zastępczego – o ile jego brak pociąga za sobą nadmierne utrudnienia lub koszty, a jednocześnie poszkodowany nie dysponuje innym pojazdem, z którego mógłby korzystać oraz że uzasadniony okres wynajmu obejmuje przede wszystkim czas trwania naprawy, a w przypadku szkody całkowitej – czas niezbędny na dokonanie zakupu o podobnych parametrach, co uszkodzony. Nadto ubezpieczyciel zaproponował skorzystanie z oferty wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem – (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej (wskazano numer telefonu oraz adres mailowy do kontaktu) podając, że skorzystanie z tej oferty nie jest obligatoryjne, jednakże w razie wynajęcia pojazdu zastępczego we własnym zakresie koszt wynajmu zostanie uznany do wysokości stawki obowiązującej u tego podmiotu, tj. w kwocie 69,11 złotych (netto).

W piśmie tym wskazano również niezbędne dokumenty i dane, jakie należy wskazać, by postępowanie likwidacyjne było kontynuowane.

H. B. nie otrzymał powyższego pisma. H. B. nie wskazywał adresu mailowego do kontaktu.

Pismo o tożsamej treści zostało także wysłane do I. B. i W. B. prowadzących działalność gospodarczą pod firmą (...) i (...) spółka cywilna.

Niezbędne do przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego dokumenty H. B. przekazywał I. B. i W. B. prowadzących działalność gospodarczą pod firmą (...) i (...) spółka cywilna na ich wskazanie.

pismo z dnia 18 października 2017 roku – w aktach szkody – k. 35 akt, zeznania świadka H. B. – protokół rozprawy z dnia 17 stycznia 2020 roku – k. 64-65 akt (zapis obrazu i dźwięku 00:02:21-00:11:32)

W dniu 17 października 2017 roku H. B. zawarł z I. B. i W. B. prowadzącymi działalność gospodarczą pod firmą (...) i (...) spółka cywilna umowę cesji wierzytelności w postaci prawa do odszkodowania w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 09 października 2017 roku w celu zaspokojenia wierzytelności z tytułu odszkodowania oraz usług świadczonych w związku z likwidacją szkody w pojeździe marki K. model V. o numerze rejestracyjnym (...).

W dniu 30 października 2017 roku H. B. wynajął od I. B. i W. B. prowadzących działalność gospodarczą pod firmą (...) i (...) spółka cywilna pojazd zastępczy marki H. model(...). Strony ustaliły cenę za najem tego pojazdu w kwocie 100 złotych netto za dobę.

H. B. zwrócił pojazd zastępczy w dniu 08 grudnia 2017 roku.

umowa najmu – k. 8 akt, umowa cesji wierzytelności – k. 6 akt

W dniu 12 grudnia 2017 roku I. B. i W. B. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) i (...) spółka cywilna wystawili H. B. fakturę o numerze (...) na kwotę 9 056,59 złotych brutto, w tym na kwotę 3 198 złotych brutto tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego (według stawki w kwocie 100 złotych netto przez okres 26 dni).

faktura – k. 9 akt

Towarzystwo (...) z siedzibą w W. wypłacił tytułem odszkodowania za najem pojazdu zastępczego odszkodowanie w kwocie 2 398,50 złotych uznając cały okres najmu pojazdu zastępczego (26 dni) oraz stawkę w kwocie 75 złotych netto.

decyzja – k. 10 akt

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie w zakresie, w jakim pozostawał bezsporny pomiędzy stronami, Sąd ustalił na podstawie oświadczeń stron.

Jako nie mające znaczenia w niniejszej sprawie Sąd ocenił również przedłożone przez stronę powodową do akt opinie biegłego sądowego sporządzone na potrzeby innych spraw sądowych. Podkreślenia wymaga, iż w rozumieniu art. 278 k.p.c. w dotychczasowym brzmieniu – co potwierdzają zgodnie judykatura i doktryna – opinią biegłego jest tylko opinia złożona przez osobę wyznaczoną przez Sąd w danej sprawie. Wskazać bowiem należy, iż dopiero postanowienie o przeprowadzeniu dowodu (art. 236 k.p.c.) nadaje opinii wskazanego w nim rzeczoznawcy charakter dowodu z opinii biegłego. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 10 grudnia 1998 roku w sprawie o sygn. akt I CKN 922/97 pisemna opinia złożona do akt innej sprawy nie ma charakteru dowodu z opinii biegłego, gdyż Sąd nie wydał uprzednio postanowienia w przedmiocie dopuszczenia tego dowodu, nie wyznaczył biegłego i nie zakreślił mu przedmiotu i granic, w jakich miałby się on wypowiedzieć. Wobec powyższego przedłożone przez powoda przedmiotowe dokumenty oceniać należy zgodnie z art. 245 k.p.c., w myśl którego stanowią one jedynie dokumenty prywatne i dowód tego, że osoby, które te dokumenty podpisały, złożyły oświadczenie o treści w nich zawartej stanowiąc potwierdzenie stanowiska strony.

Sąd uwzględnił pozostałe zgromadzone w sprawie dokumenty, w tym znajdujące się w aktach szkody, a także nagranie z telefonicznego zgłoszenia szkody, albowiem ich autentyczność i wiarygodność nie była przez strony kwestionowana, jak również Sąd nie znalazł podstaw do podważenia ich wiarygodności i mocy dowodowej.

Sąd oparł się, uznając je za wiarygodne, na zeznaniach świadka H. B. w szczególności ustalając, że świadek nie otrzymał pisma ubezpieczyciela z dnia 18 października 2017 roku.

Jakkolwiek okoliczność otrzymania przez świadka informacji o możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego od podmiotu współpracującego z ubezpieczycielem i wysokości stawek za najem tego pojazdu w przypadku jego wynajęcia we własnym zakresie nie była przez powoda kwestionowana, to świadek H. B. przesłuchiwany na okoliczność podjęcia czynności związanych z zainteresowaniem się tą ofertą ubezpieczyciela i ewentualnych przyczyn niepodjęcia takich czynności, a które to okoliczności są istotne dla ewentualnego przypisania świadkowi naruszenia obowiązku minimalizacji szkody, kategorycznie zaprzeczył otrzymaniu okazanego mu pisma pozwanego ubezpieczyciela z dnia 18 października 2017 roku. Wobec zaś braku w aktach sprawy, w tym w aktach szkody, dowodu doręczenia tegoż pisma poszkodowanemu, czy też choćby dowodu jego nadania, Sąd uznał, że pozwany nie zdołał wykazać, że poszkodowany H. B. otrzymał przedmiotową informację i to jeszcze przed wynajęciem pojazdu zastępczego od powoda.

Jednocześnie wskazać należało, że w piśmie tym wskazano również dokumenty, których uzupełnienie było niezbędne do prowadzenia dalszego postępowania likwidacyjnego, przy czym świadek H. B. zeznał, że wszelką potrzebną do dalszego prowadzenia sprawy dokumentację wskazywali mu powodowie i on ją dostarczał na ich żądanie. Powyższe zeznania świadka były spójne i logiczne, zaś pozwany nie zdołał w żaden sposób podważyć ich wiarygodności.

W tym miejscu dodatkowo wskazać należy, że w czasie rozmowy telefonicznej przedstawiciel ubezpieczyciela zapytał zgłaszającego szkodę – pracownika zakładu naprawczego działającego w imieniu poszkodowanego, czy na czas naprawy pojazdu poszkodowany będzie potrzebował pojazdu zastępczego. Pracownik zakładu naprawczego powiedział wówczas, że zakład naprawczy będzie zapewniał taki pojazd poszkodowanemu, więc przedstawiciel ubezpieczyciela poinformował go, że ubezpieczyciel współpracuje z dwiema wypożyczalniami ( (...) i P.), w których można wynająć pojazd zastępczy, zaś w przypadku najmu pojazdu od innego podmiotu ubezpieczyciel zastrzega sobie prawo do weryfikacji kosztów najmu.

Wobec powyższego uznać należy, że w trakcie rozmowy telefonicznej nie tylko nie przekazano żadnych informacji na temat wysokości stawek najmu pojazdu zastępczego, ale pozwany nie wykazał również będąc do tego zobowiązanym po myśli art. 6 k.c. (jako że to pozwany z faktu poinformowania o możliwości najmu za jego pośrednictwem i wysokości stawek chciał wywodzić korzystne dla siebie skutki prawne), że upoważnienie do zgłoszenia szkody obejmowało swoim zakresem także czynności związane z najmem pojazdu zastępczego.

Sąd nie przeprowadził dowodu z opinii biegłego sądowego, albowiem powodowie wniosek ten cofnęli wobec niekwestionowania przez pozwanego rynkowości stawki za najem pojazdu wynikającej z umowy zawartej przez nich z poszkodowanym H. B..

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powodowie I. B. i W. B. domagali się zasądzenia od pozwanego Towarzystwo (...) z siedzibą w W. kwoty 799,50 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 27 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu – tytułem zwrotu pozostałej części odszkodowania pokrywającego koszty najmu pojazdu zastępczego w związku z uszkodzeniem pojazdu marki K. model V. o numerze rejestracyjnym (...) w wyniku kolizji z dnia 09 października 2017 roku.

Pozwany wnosząc o oddalenie powództwa kwestionował żądanie pozwu co do wysokości zarzucając naruszenie przez poszkodowanego obowiązku minimalizacji szkody. Okoliczności dotyczące okresu najmu oraz występowanie na lokalnym rynku stawek za najem pojazdu zastępczego w kwocie 100 złotych netto za dobę nie były przez pozwanego kwestionowane.

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 i § 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Przedmiotem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest odpowiedzialność ubezpieczającego za szkody wyrządzone osobom trzecim. Jest to więc ubezpieczenie jego odpowiedzialności za wyrządzenie szkody opartej na zasadzie winy lub na zasadzie ryzyka. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej sięga tak daleko, jak odpowiedzialność cywilna ubezpieczającego, a wysokość świadczeń ubezpieczyciela z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest determinowana wysokością zobowiązań odszkodowawczych ubezpieczającego. W związku z tym odpowiedzialność odszkodowawcza ubezpieczyciela jest taka, do jakiej zobowiązany byłby sprawca szkody, gdyby to od niego powód domagał się naprawienia szkody.

Zgodnie zaś z dyspozycją art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z których szkoda wynikła. W myśl § 2 niniejszego przepisu, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby szkody nie wyrządzono.

Przepis art. 361 § 2 k.c. statuuje zatem zasadę pełnego odszkodowania. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może ono jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody. Jednocześnie naprawieniu podlega jedynie taka szkoda, która pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Oceny, czy poniesienie określonych kosztów mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, należy dokonywać na podstawie indywidualnej sytuacji poszkodowanego i konkretnych okoliczności sprawy. Wskazać przy tym należy, że korzystanie z rzeczy nie stanowi samoistnej wartości majątkowej i w każdym przypadku należy badać, czy pozbawienia możliwości korzystania z rzeczy wywołało uszczerbek majątkowy poszkodowanych.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, iż w majątku poszkodowanego H. B. powstała szkoda majątkowa, której część stanowią koszty zasadnego wynajmu pojazdu zastępczego na czas dokonywanej naprawy pojazdu uszkodzonego w wyniku kolizji z dnia 09 października 2017 roku. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż w sytuacji gdyby do kolizji de facto nie doszło, nie powstałyby dodatkowe koszty związane z najmem pojazdu zastępczego.

Odnośnie wysokości stawki najmu pojazdu zastępczego, to wskazać należy, że powód domagał się refundacji przedmiotowych kosztów według stawki w kwocie 100 złotych netto. Pozwany przyznając z tego tytułu odszkodowanie uwzględnił stawkę najmu w kwocie 75 złotych netto weryfikując ją do stawki, jaka obowiązuje we współpracującej z ubezpieczycielem wypożyczalni i zarzucając, że poszkodowany H. B. naruszył ciążący na nim obowiązek minimalizacji szkody poprzez wynajęcie pojazdu w wypożyczalni stosującej wyższe stawki aniżeli wskazane poszkodowanej przez pozwanego.

Odnosząc się do powyższego zarzutu pozwanego w ocenie Sądu zarzut ten uznać należało za nieuzasadniony.

Nie budzi wątpliwości, że poszkodowany ma co do zasady prawo wyboru podmiotu, od którego wynajmie pojazd zastępczy, o ile stawka najmu zastosowana przez tę wypożyczalnię mieści się w kategoriach cen rynkowych występujących na rynku lokalnym. Poszkodowany ma jednakże także na podstawie art. 362 k.c. oraz art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 473) obowiązek minimalizacji szkody rozumiany jako zapobieżenie, w miarę możliwości, zwiększeniu się szkody. Jak nadto wskazał w uzasadnieniu uchwały z dnia 17 listopada 2011 roku Sąd Najwyższy (sygn. akt III CZP 5/11) nie wszystkie koszty, a więc nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszenia jej rozmiarów podnosząc, że wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu, objęte są odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione, tj. usprawiedliwione szczególnymi okolicznościami i potrzebami poszkodowanego. A zatem jeżeli ubezpieczyciel zawiadomił poszkodowanego o możliwości wynajęcia pojazdu za jego pośrednictwem i to jeszcze przed wynajęciem pojazdu przez poszkodowanego od powoda, a zatem w sytuacji, gdy poszkodowany taką informację otrzymał nie mając jeszcze zawartej umowy najmu pojazdu zastępczego, zachowanie poszkodowanego polegające na zaniechaniu współdziałania z pozwanym w likwidacji szkody w postaci co najmniej podjęcia próby ustalenia szczegółów i dokładnych warunków najmu samochodu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela, uznać należy za nieprawidłowe i przyczyniające się do powstania szkody. Dopiero ewentualnie po uzyskaniu informacji o warunkach najmu oferowanego przez pozwanego, gdyby warunki te poszkodowanemu nie odpowiadały, mógłby on w ocenie Sądu, bez narażenia się na zarzut naruszenia obowiązku minimalizacji szkody, rozpocząć poszukiwania podmiotu oferującego najem na zasadach w pełni go satysfakcjonujących

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że w aktach szkody znajduje się wprawdzie pismo z datą w nagłówku „dnia 18 października 2017 roku” potwierdzające przyjęcie zgłoszenia szkody oraz informujące o zasadach wynajmu pojazdu zastępczego i akceptowanych stawkach za najem skierowane na adres zamieszkania poszkodowanego H. B.. Brak jest natomiast dowodu doręczenia, czy choćby nadania tego pisma do poszkodowanego, co w świetle zeznań świadka H. B. zaprzeczającego kategorycznie otrzymaniu tego pisma, powoduje, że nie sposób uznać, że pozwany wykazał, iż poszkodowany H. B. otrzymał przedmiotową informację i to jeszcze przed wynajęciem pojazdu zastępczego od powoda, co miało miejsce dopiero w dniu 30 października 2017 roku.

Sąd zważył przy tym, że w piśmie tym wskazano dokumenty, których uzupełnienie było niezbędne do prowadzenia dalszego postępowania likwidacyjnego, niemniej jednak świadek logicznie zeznawał, że wszelkie niezbędne dokumenty do prowadzenia sprawy wskazywali mu powodowi i je on im dostarczał. Jednocześnie wskazać należy, że informacja na temat stawek za najem pojazdu zastępczego nie została również przekazana w czasie telefonicznego zgłaszania szkody, tym bardziej, że ogólne informacje na ten temat przekazano pracownikowi zakładu naprawczego, a pozwany nie wykazał, że jego umocowanie obejmowało także inne czynności niż związane ze zgłoszeniem szkody w imieniu poszkodowanego H. B.. Również w ten sam sposób należy ocenić skierowanie przedmiotowego pisma do zakładu naprawczego.

W niniejszej sprawie bez wątpienia więc pozwany zakład ubezpieczeń nie zdołał wykazać, że zaproponował poszkodowanemu H. B. skorzystanie z oferty wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem informując także, że w razie wynajęcia pojazdu zastępczego we własnym zakresie koszt wynajmu zostanie uznany do wysokości stawki obowiązującej u tego podmiotu, ze wskazaniem tej wysokości. Powyższe zaś w ocenie Sądu przesądza o braku naruszenia przez poszkodowanego obowiązku minimalizacji szkody i powoduje, że wynajęcie pojazdu od powoda przy zastosowaniu wyższej stawki uznać należy za zasadne. Tylko bowiem w sytuacji, gdyby poszkodowany bezsprzecznie otrzymałby powyższą propozycję i informację od ubezpieczyciela sprawcy szkody i nie interesował się w żadnym stopniu propozycją zakładu ubezpieczeń dotyczącą wynajęcia pojazdu zastępczego we wskazanych wypożyczalniach albo w innych, ale za wskazaną przez ubezpieczyciela kwotę, a następnie wynajął kilka dni później, a zatem zapewne nie działając pod presją czasu, czy zdenerwowania zaistniałym zdarzeniem, pojazd za kwotę wyższą, to takie zachowanie poszkodowanego ocenić należałoby jako przyczynienie się do zwiększenia szkody. W takiej jedynie sytuacji roszczenie powoda o zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego ustalonych według stawek wynikających z umowy zawartej z poszkodowanym w zakresie przekraczającym koszty najmu pojazdu zastępczego uznane przez pozwanego, nie zasługiwałoby na uwzględnienie. W niniejszej sprawie z sytuacją taką nie mamy jednakże do czynienia z uwagi na niewykazanie przez pozwanego, że pozwany poszkodowanemu przedmiotową propozycję i informację złożył.

Jednocześnie podkreślić należy, że Sąd rozpoznający niniejszą sprawę podziela pogląd, że ubezpieczyciel nie musi każdorazowo w procesie wykazywać innymi dowodami niż pisemna, czy ustna oferta (propozycja), iż faktycznie mogła ona zostać zrealizowana (tak Sąd Okręgowy w Rzeszowie w uzasadnieniu wyroku z dnia 14 grudnia 2017 roku, sygn. akt VI Ga 242/17). Nie jest przy tym także w ocenie Sądu wymagane, aby ubezpieczyciel złożył poszkodowanemu ofertę najmu w rozumieniu art. 66 k.c., to jest zawierającą wszystkie opisane w tym przepisie warunki. Wystarczające jest bowiem przedstawienie tylko podstawowych zasad najmu przez ubezpieczyciela, a nawet sama propozycja takiego najmu, po której poszkodowany powinien podjąć inicjatywę zmierzającą do ustalenia interesujących go warunków najmu i w oparciu o nie podjąć decyzję, czy korzysta z propozycji ubezpieczyciela, czy poszukuje samochodu zastępczego na rynku będąc jednocześnie świadomym, że będzie zobowiązany do pokrycia kosztów wykraczających ponad te wynikające z propozycji ubezpieczyciela. Również wskazać należy, że dane przekazane w czasie rozmowy telefonicznej także nie muszą wyczerpywać przesłanek, które pozwalałyby uznać je za ofertę w rozumieniu art. 66 k.c., wystarczające jest, że stanowią one informacje pozwalające poszkodowanemu powziąć wiedzę co do tego, że istnieje możliwość wypożyczenia pojazdu u ubezpieczyciela, a także co do tego, jaka jest orientacyjna stawka najmu. Na podstawie bowiem tych informacji poszkodowany może uzyskać przekonanie, że w istocie stawka ta jest znacznie niższa od tej, którą ustalono w umowie najmu zawartej z powodem (tak Sąd Okręgowy w Szczecinie w uzasadnieniu wyroku z dnia 08 grudnia 2017 roku, sygn. akt VIII Ga 422/17 i Sąd Okręgowy w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z dnia 08 grudnia 2016 roku (sygn. akt XXIII Ga 2060/17).

Jednocześnie Sąd miał na uwadze, że pozwany dołączył do sprzeciwu od nakazu zapłaty informację o akceptowanych stawkach (w tym w przypadku pojazdów klasy B – w kwocie 81,30 złotych netto, k. 34 akt), jednakże informacja ta nie znajduje się w aktach szkody i w żadnej mierze nie mogła stanowić podstawy rozstrzygnięcia, tym bardziej, że z dokumentów znajdujących się w aktach szkody wyraźnie wynika informacja o ewentualnej weryfikacji stawki do stawki w kwocie 69,11 złotych netto.

Mając powyższe na uwadze należało uznać, iż powodowie zdołali wykazać, że pozwany Towarzystwo (...) z siedzibą w W. zobowiązany był do zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego stanowiącą iloczyn uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego (26 dni) oraz przyjętej przez powoda stawki w kwocie 123 złotych brutto (100 złotych netto), a więc kwoty 3 198 złotych brutto.

Wobec tego, że pozwany Towarzystwo (...) z siedzibą w W. wypłacił z tego tytułu kwotę 2 398,50 złotych, do zapłaty pozostała kwota 799,50 złotych, a zatem żądanie pozwu było zasadne w całości.

Mając na względzie powyższe Sąd na podstawie art. 822 k.c. w zw. z art. 659 k.c. w zw. z art. 361 k.c. w zw. z art. 481 k.c. w zw. z art. 16 ust. 1 punkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 473) Sąd w punkcie pierwszym wyroku zasądził od pozwanego Towarzystwo (...) z siedzibą w W. na rzecz I. B. i W. B. kwotę 799,50 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 27 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu, tj. na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c., zasądzając od pozwanego na rzecz powodów kwotę 327 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 40 złotych tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwotę 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwotę 270 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego (§ 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 265).

Przewodniczący:	SSR Justyna Supińska
Protokolant:	sekr. sąd. Natalia Freyer

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE